[Τέλος] Dream! Or Not??[Αλλαγή Παράταξης]

Τώρα....

-Τι είναι αυτό που φαίνεται εκεί?
-Που?
-Να εκεί πέρα!! Στον ορίζοντα!!
-Φέρε μου τα κιάλα. Είναι στο μπαούλο πίσω απ'την πόρτα της κουζίνας!!
-Ναι πάω.
-Τι να είναι αυτές οι σκιές άραγε??
-Έλα πάρτα!!
-Δ...Δεν μπορεί....
-Τι??
-Πλοία των μαριν...........

Μερικές ώρες πριν.....

Ευτυχώς έφυγα απο το νησί χωρίς να με ακολουθήσει κανένα πλοίο των marine . Ήμουν ακόμα λίγο ζαλισμένος απο αυτό που είχε γίνει στο λιμάνι. Πως ενώ δεν πολέμησα ούτε εγώ ούτε κανένας άλλος τους marine και πόσο μάλιστα τους captains τους , έπεσαν όλοι κάτω ανήμποροι να πολεμήσουν? Δεν μπορώ να το εξηγήσω...Όμως αποκλείετε να έκανα εγώ γιατί απλά στεκόμουν .Πρέπει κάποιος να επιτέθηκε με κάποιον τρόπο, ίσως ένας με κάποιο περίεργο φρούτο, αλλά ποιος τόσο δυνατός θα ήθελε να με βοηθήσει και κυρίως γιατί ?? Το μόνο σίγουρο είναι οτι κανένας που γνωρίζω δεν είναι ικανός να χρησιμοποιήσε τέτοια δύναμη.

Καθώς συνέχιζα να μιλάω στον εαυτό μου και να αναρωτιέμαι γι'αυτήν την περίεργη δύναμη που αντίκρισα και δεν μπορούσα να εξηγήσω, την προσοχή μου απέσπασε κάτι στον ορίζοντα προς τα νοτιοδυτικά που μάλλον ήταν νησί .
-Θα έλεγα ότι είναι νησί. Το σχήμα ταιριάζει.
Είπε με σιγουριά ο Wailord , αλλά εγώ είχα τις αμφιβολίες μου. Λόγο της απόστασης όμως δεν μπορούσα να δω καθαρά τι ήταν και αν είναι νησί τι είδους νησί είναι οπότε αποφάσισα να το εξερευνήσω.
-Ας πλησιάσουμε να δούμε.
Έτσι κατεβάσαμε το πανί και έστριψα το πλοιάριο προς την κατεύθυνση του . Μόλις πλησίασα ακόμα τριάντα σαράντα μέτρα ,τότε κατάφερα να δω οτι είναι ένα νησί. Αυτό τα κατάλαβα επειδή είδα τις απόκρυμνες κορυφές ενός τεράστιου βουνού..
-Wailord, τελικά είχες δίκιο. Νησί είναι....
-Τα μάτια ενός ψαράνθρωπου είναι καλύτερα απ'τα δικά σας.
-Ναι εσείς σ'όλα καλύτερη είστε!!!
-Υπάρχει καμιά αντίρρηση επί του θέματος???
-Όχι, όχι φυσικά ότι πεις.
-Α, είπα μήπως υπήρχε. Γιατί υπάρχουν πάντα τρόποι να λύσουμε τυχόν προβλήματα που θα προκύψουν.

-Πόσο λες να απέχουμε ακόμα??
-Δεν είναι και πολύ μακριά, αλλά ούτε και πολύ κοντα.
-Σώπα ρε μας φώτισες!!
-Αυτή είναι η απάντηση μου κι αν σ'αρέσει.
-Λοιπόν, τράβα φέρε καθαριστικά....Έχουμε βρωμίσει εδώ πέρα...
-Θα σου κάνω και την καθαρίστρια τώρα?
-Μιας κι έχεις αναλάβει το μαγείρεμα είπα να σου δώσω κι άλλη μια δουλειά που θα μπορείς να ανταποκριθείς ικανοποιητικά!!
-Άμα σε...
-Καθαριστικά!! Τώρα!!
Το νησί ήταν αρκετά μακριά ακόμα οπότε είπα να καθαρίσουμε λίγο το πλοίο γιατί θα μας έτρωγε η βρώμα..Όχι πως ήταν ιδιαίτερα λερωμένη το πλοίο μου αλλά όπως και να χει ήταν πλέον το φορητό σπίτι μας οπότε έπρεπε να το προσέχουμε σαν τα μάτια μας. Και όχι μόνο αυτό αλλά είχα ρίξει τρελή δουλεια για να το αναβαθμίσω και να το κάνω καλύτερο και έτσι δεν θα μπορούσα να πάρω καινούρια με τα ίδια,λιγοστά, χρήματα που είχα για την αναβάθμιση αυτού. Καθώς καθάριζα, δίχως διακοπή και συζητώντας δίαφορα με τον Wailord, πέρασε η ώρα και νύχτωσε. Είχαme φτάσει στο νησί όμως δεν διέκρινα κανένα φως ή κάποιο σημάδι που να μου δείχνει οτι υπάρχει ανθρώπινος πολιτισμός στην ακτή. Υπήρχε μόνο πυκνή βλάστηση και το επιβλητικό βουνό .Ο φωτισμός του φεγγαριού τους έδινε μια τρομακτική όψη, που έκανε τον Wailord να ανατριχιάζει.

-Αυτό είναι αρκετά τρομακτικό.
-Μπορώ να πω ότι συμμερίζομαι τις απόψεις σου για το παρών θέμα.
-Ας κάνουμε κάτι όμως γι'αυτό. Δεν μπορώ να το βλέπω άλλο.
-Εντάξει δεν χρειάζεται να κάνεις σαν κοριτσάκι. Θα το τακτοποιήσουμε το πρόβλημα.
-Άντε να δω γιατί έχω μια ανησυχία για το θέμα.
Κατευθήνθηκα προς το πηδάλιο του πλοίου έτοιμος να κάνω την κίνηση μου. Το τρομακτικό αυτό μέρος, ίσως έκρυβε κι άλλα μυστικά. Έτσι αποφάσισα να κάνω τον κύκλο του νησιού για να δω αν υπάρχει κάποια πόλη ή χωριό για να περάσουμε την νύχτα, έχοντας σταθερό έδαφος στα πόδια μας. Πήγαινα παραλιακά για δέκα λεπτά μέχρι που είδα φώτα απο μια καλύβα στην μέση του πουθενά. Έστριψα το πλοιάριο μου για να πάω στο νησί , όμως επειδή υπήρχαν πολλά βράχια και φοβήθηκα πιθανή σύγκρουση δημιούργησα μια διαδρομή από λάβα έτσι ώστε να μην χτυπήσει πάνω στα βράχια τα οποία πλέον είχαν λιώσει και συνεχίσαμε το δρόμο μας. Μετά απο πέντε λεπτά έφτασα στην στεριά και έδεσα την βάρκα σε έναν χοντρό κορμό ενός πεσμένου δέντρο. Ο Wailord παράλληλα έκανε ετοιμασίες για να βγούμε στην στεριά. Έπειτα πήρα τον σάκο μου και έβαλα φαγητό για μια μέρα μέσα , έβαλα το σπαθιά μου στις θήκες τους ,φόρεσα την κουκούλα μου και προχώρησα προς την καλύβα. Ο Wailord ακολουθούσε πίσω μου.

Κινήθηκα με αργό και σταθερό βήμα γιατί δεν ήθελα να κάνω καθόλου θόρυβο. Κάθε βήμα που έκανα ήταν ιδιαίτερα προσεκτικό.
-Wailord, πρέπει να προσέχουμε. Δεν ξέρω τι μπορεί να αντιμετωπίσουμε γι'αυτό κάνε ησυχία.
-Εγώ κάνω ησυχία. Εσύ μας τα πρηξες με την πολυλογία σου!!
Η απρόσμενη αυτή απάντηση του Wailord μ'έκανε να σκεφτώ και να συνειδητοποιήσω ότι όντως είχε δίκιο. Φλυαρούσα άσκοπα και δημιουργούσα πρόβλημα δίχως λόγο. Ίσως είχα αγχωθεί περισσότερο απ'ότι χρειαζόταν. Αλλά αυτό δεν είχε πλέον σημασία μιας και ήδη είχαμε πλησιάσει αρκετά το σπίτι. Αμέσως έκανα την κίνηση μου. Πρώτα κοίταξα απο το τζάμι για να δω αν ήταν κανείς μέσα. Τελικά δεν ήταν ένα απλό σπίτι, όπως λανθασμένα πίστεψα στην αρχή ,αλλά ήταν ένα Bar και μάλιστα είχε κόσμο μέσα και απ' ότι φαινόταν όχι και τον καλύτερο. Φορούσαν ξεφτισμένα ρούχα και όλοι τους είχαν απο κάποιο όπλο, μερικοί είχαν σπαθιά και μερικοί πιστόλια. Άνοιξα την πόρτα και μπήκα δίχως να σκεφτώ κάτι άλλο. Κατευθείαν με κοίταξαν όλοι με παραξενεμένο και απαξιωτικό βλέμμα, όμως δεν τους έδωσα σημασία. Κατευθύνθηκα και κάθισα στην μπάρα με τον Wailord να ακολουθεί. Μόλις καθήσαμε μας πλησίασε ο μπάρμαν...
-Είστε εδώ για το τουρνουά?
είπε με συνωμοτικό ύφος ενώ με κοιτούσε στα μάτια....

Τον κοίταξα κι εγώ καχύποπτα γιατί δεν γνώριζα για τι ακριβώς μιλάει. Πρώτη φορά άκουγα γι'αυτό το τουρνουά. Όπως ακριβώς και ο Wailord, που σε αντίθεση με μένα, δεν κατάφερε να κρύψει την έκπληξη του για την είδηση αυτή....
-Τουρνουά? Για ποιο τουρνουά μιλάει ?Και κυρίως τι είδους τουρνουά?
Αποφάσισα οτι δεν έπρεπε να δείξω οτι δεν ξέρω για τι πράγμα μιλάει και έτσι αποφάσισα να τον ψαρέψω, αλλά ο Wailord έδειχνε να μην καταλαβαίνει το σκεπτικό μου πράγμα που με εκνεύριζε αφάνταστα.
-Θα έχει και βραβεία???
Τον αγνόησα και συνέχισα την κουβέντα με τον μπαρμαν.
-Ναι για το τουρνουά ήρθα.
-Κι αυτός??
-Αυτόν δεν τον ξέρω..
-Αφού ήρθατε μαζί!!
-Μάλλον θα με ακολούθησε!!!
-Ωραία λοιπόν , υπέγραψε εδώ.
είπε βγάζοντας ένα χαρτί κάτω απο τον πάγκο..
Διάβασα προσεκτικά το χαρτί . Όμως έδωσα παραπάνω προσοχή στα παρακάτω λόγια : ο διοργανωτής του τουρνουά δεν φέρει καμία υπευθυνότητα για την σωματική ακεραιότητα κατά την διάρκεια του τουρνουά. Πρέπει να ήταν κάποιο τουρνουά με μάχες. Έτσι τον ρώτησα
-Το έπαθλο του τουρνουά ποιο είναι ?

-20.000 Belli αλλά μην είσαι τόσο σίγουρος οτι θα φτάσεις μέχρι τον τελικό για να τα κερδίσεις!!
-Και γιατί το λες αυτό?
-Τους βλέπεις όλους εδώ μέσα ?
είπε δείχνοντας τους ανθρώπους που κάθονταν στο μαγαζί.
- Είναι όλοι διάσημοι πειρατές των αρχικών θαλασσών!
-Ε και ?
-Ε και? είπε γέλώντας , Έχεις πολύ αυτοπεποίθηση.
-Κάτι παραπάνω απο εσένα ξέρω που μου δίνει αυτή την αυτοπεποίθηση!
-Ότι πεις, ας συνεχίσω λοιπόν. Τον βλέπεις αυτόν εκεί ?
είπε δείχνοντας έναν άντρα που καθόταν μόνος του δίπλα στο τζάκι,
-... αυτός είναι ο Leon,ο πρωταθλητής των τελευταίων τριών ετών που έχει νικήσει πολύ γνωστούς πειρατές . Αυτός εκεί με με τα μούσια που είναι δίπλα στο παράθυρο, είναι ο γνωστός πειρατής που γύρισε αρκετά την Grand Line , ο Mikami the Green!! Ένας ζωντανός θρύλος σου λέω!!!
Γύρισα για να τον δω καλύτερα, δεν μου φαινόταν τόσο τρομερός όσο μου τον περιέγραφε
-Δεν ξέρω κανέναν τους!!!
Είπε ο Wailord επεμβαίνοντας στην κουβέντα και μπορώ να πω πως συμφωνώ μαζί του.
-Μου είναι όλοι άγνωστοι....
-Είναι φυσικό...Το τουρνουά δεν διαφημίζεται και πολύ. Γι'αυτό ίσως....

-Μπορεί να έχεις δίκιο...
-Όσο και να προσπαθώ δεν μπορώ να πω ότι ξέρω κάποιον..
-Μην σπας άλλο το κεφάλι σου. Κάνε μου μια χάρα και γύρνα στο πλοίο. Έχω ένα κακό προαίσθημα και θα είμαι πιο ήσυχος αν ξέρω ότι είσαι εκεί και το προσέχεις. Εντάξει??
-Δεν μ'αρέσει ο τρόπος που με διώχνεις αλλά εντάξει, θα πάω αν είναι να νιώσεις καλύτερα.
Ο Wailord τότε σηκώθηκε και βγήκε απ'το μπαρ, επιστρέφοντας στο πλοίο μας. Εγώ απ'την άλλη γύρισα προς το μπάρμαν έχοντας περιέργεια να μάθω κι άλλα για το τουρνουά!!
-Για πες μου τους κανόνες του τουρνουά..
-Πρώτα απ όλα δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιήσεις όπλο, είτε αυτό είναι σπαθί είτε είναι πιστόλι , μόνο ο πρωταθλητής έχει αυτό το προνόμιο. Οι αγώνες διεξάγονται μέσα σε μια αρένα , εκεί μπαίνουν αυτοί που αγωνίζονται ανα τετράδες . Αυτοί οι τέσσερις που μπαίνουν μέσα είναι ελεύθεροι να συμμαχήσουν για να νικήσουν κάποιον όμως πάντα στο τέλος ένας πρέπει να μείνει όρθιος στην αρένα , για παράδειγμα μπορούν οι τρεις να αποφασίσουν να βγάλουν απο την μέση κάποιον δυνατό και μετά να μονομαχήσουν μεταξύ τους . Δεν υπάρχει άλλος κανόνας. Τι λες θα υπογράψεις ?

-Ναι , θα υπογράψω...
είπα παίρνοντας την πένα και βάζοντας την υπογραφή μου στο κάτω, δεξί άκρο του χαρτιού.
-Ωραία , με εσένα συμπληρώνουμε και την τέταρτη τετράδα. Τώρα είμαστε κομπλέ κι έτοιμοι να αρχίσουμε το τουρνουά. Εγώ είμαι ο διοργανωτής του τουρνουά ,με λένε Fallcrow!! Χάρηκα για την γνωριμία ξένε!!!
Αυτό που μου είπε ήταν περίεργο γιατί μέσα στο μαγαζί ήμασταν παραπάνω απο δεκαέξι . Κάτι παράξενο συμβαίνει εδώ και θα το ανακαλύψω αλλά θα ήταν καλύτερο να μην δημιουργήσω κάποια σκηνή τώρα.
Ο διοργανωτής του τουρνουά, πήρε ένα ποτήρι και το χτύπησε με την πίσω μεριά ενός κουταλιού θέλοντας να τραβήξει την προσοχή επάνω του. Δευτερόλεπτα μετά επικράτησε ησυχία και όλα τα βλέμματα ήταν καρφωμένα επάνω του.
-Ακούστε με..
είπε προς τους πειρατές .
-...Οι ομάδες συμπληρώθηκαν , ετοιμαστείτε για να πάμε στην αρένα , φεύγουμε σε πέντε λεπτά!! Ας αρχίσουν οι μάχες!!!
Μόλις τελείωσε την φράση του όλοι οι πειρατές στο μαγαζί σηκώθηκαν και βγήκαν έξω, ζητωκραυγάζοντας. Μη ξέροντας τι να κάνω τους ακολούθησα. Μόλις πέρασαν πέντε λεπτά και βγήκε και ο Fallcrow ξεκινήσαμε να περπατάμε προς το δάσος....

Περνούσαμε μέσα από ψηλά δέντρα, κοντούς θάμνους, άλλους με καρπούς άλλους δίχως και συνεχίζαμε να περπατάμε μέσα σ'ένα ψυχρό κλίμα. Δεν ακουγόταν τίποτα πέρα απ'τα βήματα μας για την αρένα. Αυτή η παράξενη ησυχία δεν μου πολύ άρεσε. Θεώρησα πιθανό έτσι να είναι ο τρόπος διεξαγωγής του τουρνουά. Να μην μιλάς με κανέναν για να μην υπάρχει ο κίνδυνος να συνδεθείς με κανέναν. Είναι πιο εύκολο να σκοτώνεις έναν άγνωστο παρά ένα φίλο. Περπατούσαμε για μισή ώρα περίπου μέχρι που φτάσαμε σε μια μικρή αρένα .. Στην διαδρομή, όλοι εκτός απο εμένα τον Mikami και τον Leon, είχαν αρχίσει να αγχώνονται αλλά και πάλι δεν είχαν πει κουβέντα. Ο τελευταίος με κοιτούσε με μίσος , ως που με νευρίασε μ'αυτό το ύφος κι έτσι ήμουν αυτός που έσπασε την σιωπή μετά απ'αυτό το μισάωρο.
-Τι έγινε ρε φίλε, τι με κοιτάς ? με γουστάρεις ?
Κατευθείαν τράβηξε το σπαθί του και χωρίς να το καταλάβω , άλλα δύο άτομα με ακινητοποίησαν, πιάνοντας με από πίσω πριν προλάβω να κουνήσω καν τα βλέφαρα μου. Ο Manji έφερε το σπαθί του στον λαιμό μου λέγοντας
-Νευρίασε με ακόμα λίγο και θα σε σκοτώσω πριν μπούμε στην αρένα...
-Βάλε κι άλλους να με κρατάνε μπας και σωθείς ""πριν μπούμε στην αρένα... '''

Με το που είπα αυτή τη φράση ξέσπασε ένα κύμα γέλιου και ο Leon είχε γίνει κατακόκκινος απ'τον θυμό του. Τότε προσπάθησα να ξεφύγω απο την λαβή των δυο αντρών , μιας και ήταν ευκαιρία τώρα που ήταν αφηρημένοι , αλλά ο Leon πήγε να με καρφώσει με το σπαθί του . Όμως ένας άντρας ψηλός με κουκούλα απέκρουσε την επίθεση που πήγε να μου κάνει με το δικό του σπαθί, την τελευταία ακριβώς στιγμή. Με την αστραπιαία ταχύτητα που κινήθηκε η κουκούλα του έπεσε προς τα πίσω και έτσι το πρόσωπό του φανερώθηκε. Ήταν ένας άντρας στην ηλικία του παππού μου με μια μεγάλη ουλή στο μάτι και φορούσε έναν μαύρο μανδύα.
-Μην ενοχλείς τον νέο..
..είπε στον Leon με βαθιά φωνή .
Κατευθείαν ο Leon κατέβασε το σπαθί του κι οι άλλοι που με κρατούσαν με άφησαν και έτσι μπήκαμε στην αρένα, δίχως άλλα απρόοπτα. Αν βέβαια ήθελαν να έχουμε συνέχεια ήμουν έτοιμος να "ζεσταθώ" και να δείξω λίγη απ'την "καυτή" μου προσωπικότητα αλλά αυτό τελικά δεν χρειάστηκε χάρη στην παρέμβαση του κουκουλοφόρου γέρου.

Μόλις μπήκαμε ο Leon πήγε κοντά στον διοργανωτή και του είπε κάτι στο αυτί . Όση ώρα του μιλούσε , εγώ έψαχνα με το βλέμμα μου τον άντρα που με έσωσε , όμως δεν ήταν ανάμεσα στους διαγωνιζομένους. Δεν τον έβλεπα πουθενά όση ώρα κι αν το έψαξα. Αλλά ο χρόνος ήταν λίγος και περνούσε σαν νερό. Μετά απο δέκα λεπτά ο Fallcrow μας μάζεψε όλους κοντά του και μας είπε:
-Τα πράγματα άλλαξαν λίγο. Θα έχουμε μία νέα καινοτομία στο τουρνουά μας. Ποια είναι αυτή? Τελικά θα μπείτε και οι δεκαέξι στην αρένα. Ο κανόνας που λέει οτι θα μείνει μόνο ένας όρθιος παραμένει ως έχει !
-Όχι, δεν πρόκειται! Ποτέ μου δεν υπέγραψα κάτι τέτοιο!!
Διαμαρτυρήθηκε ένας κοντός, φαλακρός άντρας μ'ένα τσεκούρι στον ώμο.
-Ναι φυσικά!! Δεν θα συμμετέχεις αφού έτσι θέλεις!!
Είπε ο Fallcraw βγάζοντας ένα περίστροφο και πυροβολώντας τον άντρα στο κεφάλι, ανάμεσα στα μάτια.
-Άλλος κανείς που δεν υπέγραψε??
Κανείς δεν απάντησε αλλά αντίθετα, μόλις τελείωσε τα λόγια του όλοι οι διαγωνιζόμενοι ξέσπασαν σε πολεμικές κραυγές, λες και πήγαιναν σε πόλεμο. Βασικά ήταν σαν πόλεμος αλλά προφανώς θα το έκαναν για να ανυψώσουν το ηθικό τους. "Δείγμα φόβου" είπα κουνώντας το κεφάλι μου. Πρόσεξα οτι ο Fallcrow πήγαινε σε κάθε έναν απο τους μαχητές και τους έπαιρνε τα όπλα. Όταν έφτασε η σειρά μου , αν και με ελαφρύ δισταγμό έδωσα τα σπαθιά μου.

Αφού μου πήρα τα σπαθιά με κοίταξε μ'ένα ύφος που ήταν σα να έλεγε, τώρα θα πεθάνεις, έρχεται το τέλος σου. Δυστυχώς γι'αυτόν δεν ήξερε για το τι είμαι ικανός να κάνω. Κρίμα όμως που θα το μάθαινε με τον άσχημο τρόπο. Κι αυτός και τα τσιράκια του. Κάτι μου έλεγε πως ο Leon ήταν το "αγαπημένο το παιδί" αν μπορούσε να το πει κανείς έτσι. Μας είπε να προχωρήσουμε μέσα στην αρένα, όπως και έγινε. Στην σύντομη διαδρομή επικρατούσε ησυχία. Αυτοί που πριν φώναζαν και ήταν ζωηροί τώρα ήταν σκεπτικοί και κοιτούσαν στο πάτωμα. Τώρα ήρθε η δικιά μου ώρα να κοιτάζω στραβά τον Leon.
"Περίμενε ακόμα λίγο και θα σου δείξω τι παθαίνει όποιος τα βάζει μαζί μου δήθεν πρωταθλητή""
είπα απο μέσα μου.Όταν φτάσαμε πλέον στο κέντρο της αρένας παρατήρησα οτι υπήρχε κόσμος στις κερκίδες,πράγμα ασυνήθιστο γιατί δεν είδα καμία βάρκα όταν ερχόμουν. Απ'ότι φαίνεται το τουρνουά ήταν καλά οργανωμένα. Τα κέρδη θα πρέπει να είναι αφάνταστα από κάτι τέτοιο.
-Ξεκινήστε την μάχη!!
...φώναξε ο Fallcrow ενώ έτρεξε προς την άκρη της αρένας.....

Τότε ήταν που άρχισε το πραγματικό πανηγύρι. Ένα μάτσο αγροίκοι είχαν ξεχυθεί χτυπώντας ο ένας τον άλλο, δίχως ίχνος ελέους και κάνοντας εμφανές το μήνυμα θανάτου. Ήμουν καλός όμως σ'αυτό το παιχνίδι. Βέβαια αποφάσισα να μην χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις γιατί το έργο μου θα ήταν εύκολο. Ήθελα λίγη πρόκληση και ωμή βία!!
-Καιρός για λίγο ξύλο λοιπόν!!
Εκμεταλλευόμενος την αμηχανία αυτή έτρεξα προς έναν άντρα κοντό και τον χτύπησα δυνατά στο πρόσωπο και μετά τον κλώτσησα στο στομάχι. Κατευθείαν άναψαν τα αίματα και των λιγοστών που δεν είχαν ορμήσει πουθενά!! Ο Leon χτύπησε έναν με το σπαθί του με αποτέλεσμα να πέσει κάτω αιμόφερτος, μετά όρμησε πάνω του ο Mikami . Δεν μπόρεσα να δω παραπάνω τις κινήσεις του γιατί μου επιτέθηκαν δυο άντρες ταυτόχρονα. Έσκυψα και απέφυγα το χτύπημα του ενός αλλά ο δεύτερος πρόλαβε και με κλώτσησε στα πόδια , έτσι έχασα την ισορροπία μου και έπεσα. Πήγε να μου πατήσει το πρόσωπο αλλά ευτυχώς ο Manji του έκοψε το χέρι και μετά τον κλώτσησε στο έδαφος .Τότε σηκώθηκα αστραπιαία και αντίκρισα σε ένα λουτρό αίματος όλους τους διαγωνιζομένους, που είτε ήταν νεκροί απο ακαριαία χτυπήματα σπαθιού , είτε ακρωτηριασμένοι σαν τον τελευταίο που μου επιτέθηκε,ανάμεσά τους ήταν και ο Mikami. Ο Leon τίναξε το σπαθί του στον αέρα για να φύγουν τα αίματα και μου είπε
-Απ ότι βλέπεις φίλε η τεχνική που χρησιμοποιώ είναι θανατηφόρα. Λοιπόν , μπράβο σου ! Έφτασες στο τελικό στάδιο του τουρνουά της κόλασης!! Να θεωρείς τυχερό τον εαυτό σου γι' αυτό. Τώρα ετοιμάσου να πεθάνεις !
είπε καθώς έτρεχε προς τα πάνω μου...

-Χαχαχαχα! Για να δούμε ποιος θα πεθάνει τελικά!!
Ο τύπος με είχε εκνευρίσει με την αλαζονεία του. Καθώς ήμουν έτοιμος να συγκρουστώ μαζί του είδα καπνούς. Αυτοί έρχονταν απ'το σημείο που βρισκόταν το πλοίο μου. Δεν μπορούσα να παίξω άλλο με τον τύπο.
-Spear of Hell!!!
Ο Leon βρέθηκε στην άλλη άκρη της αρένας , καρφωμένος στον τοίχο απο ένα μεγάλο κομμάτι λάβας. Καθώς το αίμα έσταζε απο το σώμα του είπε με δυσκολία
-Α.....αυτό......ήταν άδικο....... και πέθανε
-Όχι δεν ήταν.
Εγώ προχωρούσα προς τον Fallcrow που είχε μείνει με ανοιχτό το στόμα, όπως και οι θεατές.
-Δώσε μου το έπαθλο , τα σπαθιά και τον σάκο μου.Και γρήγορα..
-Εεεε νίκησες άδικα , είπε με τρομαγμένη φωνή.
-Μήπως λένε τίποτα οι κανόνες για απαγόρευση χρήσης φρούτων του διαβόλου?
Είπα καθώς τον κόλλησα στον τοίχο πιάνοντας τον απο τον λαιμό
-Ο..όχι..
Τον άφησα ελεύθερο
-Αν δεν θες να συναντήσεις τον πρώην πρωταθλητή σου φέρε αυτά που σου είπα.
-Τώρα αμέσως!
είπε και έτρεξε να μου τα φέρει .
Μετά απο δυο λεπτά ήταν πίσω με όλα τα πράγματα, μου τα έδωσε και είπε
-Ορίστε και τα Belli.Σε παρακαλώ μην μου κάνεις κακό.
Χωρίς να πω τίποτα έφυγα απο την αρένα και έτρεξα μέσα στο δάσος . Όταν έφτασα στο πλοίο μου , είδα τον Wailord να κοιτάζει με τα κιάλα. Μου είπες πως ήταν πλοία του ναυτικού και πλησίαζαν. Ανέβηκα αμέσως και φύγαμε απο το νησί. Απ'ότι φαίνεται η φήμη του τουρνουά εξαπλώθηκε αρκετά. Καθώς φεύγαμε μόνο ένα πράγμα σκεφτόμουν όλη αυτή την ώρα..Ποιος ήταν αυτός που με βοήθησε?

Όνομα: Rob Greywind
Haki Points: -
Player of the Month Points: 8
Beli: 24.000
Bounty/Fame Points: -
Παρατηρήσεις: Καλογραμμενη ιστορια, χωρις καποιο τρελο σεναριο.

» [Αλλαγη Παραταξης]Who i am....?[ΤΕΛΟΣ]
» [Τέλος] The Criminal! [Αλλαγή Παράταξης]
» [Τέλος] Crown Island 3[Αλλαγή παράταξης]
» [Τελος]The Participation In The Match[Αλλαγή Παράταξης]
» [Αλλαγη Παραταξης]I make my own DESTINY!![ΤΕΛΟΣ]