[Τέλος]Το γλυκο ποτο των πορτοκαλιων? Ξανα στο ιδιο μερος? (Filler Mερος 2ο)

Ο ηλιος σηκωθηκε ψηλα στον ουρανο και η γλυκια ζεστασια του χτυπησε το προσωπο μου και με ξυπνησε απο τον ησυχο και, μετα απο πολυ καιρο, χαρουμενο υπνο μου. Ο ουρανος γαλανος, χωρις συννεφα και το πλοιο να κουνιεται χωρις καν να ξερω που ειμαι!
Ετσι... Αυτα ειναι τα καλα οταν ταξιδευεις χωρις καποιο συγκεκριμενο στοχο... Πας οπου σε βγαλει το κυμα!
Σκεφτηκα και πηγα να πλυθω, να ντυθω και να ετοιμασω το θεσπεσιο πρωινο μου που θα απαρτιζοταν απο δυο αυγα, λιγο κρεατακι που μου ειχε περισσεψει και φυσικα το αγαπημενο μου κρασι!(απο το απυθμενο βαρελι που εχω, γιατι απο οτι φαινεται σε καθε ιστορια πινω πινω και ποτε δεν τελειωνει!)

Καθως επινα και την τελευταια γουλια απο το κρασι μου και τελειωνα το λουκουλιο γευμα μου, ακουσα εναν θορυβο, ή μαλλον καλυτερα εναν γδουπο, εξω απο την καμπινα.
Ετρεξα αμεσως στο καταστρωμα για να δω τι τον προκαλεσε.
Κοιταξα δεξια...αριστερα... αλλα τιποτα. Στον οριζοντα επισης δεν υπηρχε τιποτα.
-Μα τι στο καλο-
Ειπα αλλα πριν προλαβω να ολοκληρωσω, κοιταξα χαμηλα και στο ξυλινο πατωμα ειδα ενα πουλι!

Ηταν ενας γλαρος οπου ειχε πεσει κατακουτελα απο οτι φαινοταν πανω στο καταρτι μου και ειχε χασει τις αισθησεις του.
-Αχουυυυ τοοοο! Το καημενο το πουλακι... Ελα εδω να σε κανω μακια το κεφαλακι να περασει
Ειπα με στοργικη και ναζιαρικη φωνη καθως εσκυψα για να το σηκωσω... το πουλι... τον γλαρο... και τον πηρα στην αγκαλια μου.
Καθως το κρατουσα ομως ειδα πως στο ποδι του ειχε δεμενο ενα γραμμα.
Το ελυσα και κοιταξα το φακελο.
Προς την Sakura Erlic
-Ουαου! Γραμμα για μενα? Απο ποιον αραγε?

Το ανοιξα με μεγαλη περιεργεια και το διαβασα:
"Σακουρααα!! Τι κανεις?? Που βρισκεσαι? Ελπιζω ολα να πηγαινουν καλα στην ζωη σου!
Εχει αρχισει να κρυωνει ο καιρος ετσι? Ξερεις ομως τι σημαινει αυτο?!?
Χαχα! Φυσικα και δεν ξερεις! Αυτο σημαινει οτι πλεον εχει φτασει η εποχη οπου μαζευουμε τα πορτοκαλια μας απο τις πορτοκαλιες μας!
Την τελευταια φορα που ειχες ερθει δεν ειχες δοκιμασει αλλα πρεπει να δοκιμασεις! Ξερεις ειμαστε καπως... φημησμενοι για τα πορτοκαλια μας! Ειναι πραγματικα καταπληκτικα!
Μια απο αυτες τις μερες θα οργανωσουμε και ενα φεστιβαλ πορτοκαλιου! Μην το χασεις! Θα σε περιμενουμε!
Χαιρετισματα απο ολοκληρο το Cocoyasi Village!!"

-Αχχχχ!!! Τι καλα! Θα κανουν παρτυ και ειμαι καλεσμενη~~~
Ομως.... Νομιζω οτι κατι ξεχναω... Για μισο λεπτο...
Δεν εχω ιδεα που βρισκομαι
Γαμωτοοοο!!! Δεν το πιστευω οτι θα το χασω για εναν τετοιον λογο!!!
Και εκει που ωρυομουν και φωναζα, ακουσα εναν πυροβολισμο.
Αμεσως κοιταχτηκα, κοιταξα και ολο το πλοιο γυρω μου και ολα ηταν στην θεση τους. Δεν ειχε φτασει στο πλοιο η σφαιρα. Αλλα απο που ηρθε??
Κοιταξα μπροστα, στον οριζοντα υπηρχε ενα καραβι. Οχι ιδιαιτερα μεγαλο αλλα οπως το εκοβα θα επρεπε να χωραει καμια 20αρια ατομα....

-ΠΕΙΡΑΤΕΣ???
Οχι ρε γαμωτο! Ουτε μια στιγμη χωρις να ανησυχει για δαυτους δεν μπορει να εχει καποιος που τριγυρναει στην θαλασσα?
Ετρεξα και αμεσως μαζεψα τα πανια μου ωστε να μην μου τα τρυπησουν και πεταξα βολιδα μεσα στην καμπινα οπου αρπαξα τα οπλα μου. Το σπαθι μου το ζωσα στην μεση μου και το πιστολι το κρατουσα στα χερια.
Το πλοιο ειχε σταματησει και περιμενα το αντιπαλο πλοιο να με πλησιασει και να επαναληφθει για μια ακομα φορα η γνωστη αποβαση και να ακολουθησει η σφαγη των πειρατων...

Το πλοιο οντως με πλησιασε ομως κατι δεν πηγαινε καλα. Ουτε ακουγα φωνες και σαματα πανω απο αυτο αλλα ουτε και επεσαν αλλοι πυροβολισμοι ή κανονιες.
-Πως ειναι δυνατον οι πειρατες να ειναι τοσο ησυχοι??
σκεφτηκα.
Και τοτε ηταν που εφτασε αρκετα κοντα για να διακρινω καθαρα την σημαια τους.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΕΙΡΑΤΕΣ!
Πρεπει λογικα να ηταν καποιο εμπορικο πλοιο και να φοβηθηκαν εμενα και να εριξαν προειδοποιητικη βολη!
-Χαχα! Τι χαζη που ειμαι!
Ειπα δυνατα μιλωντας στον εαυτο μου και ετρεξα και σηκωσα διπλα στην πρασινη σημαια μου σηκωσα και μια ασπρη, ως ενδειξη οτι δεν κρυβω κινδυνους!

Ανακουφισμενη πλεον περιμενα υπομονετικα το μεγαλυτερο πλοιο να φτασει διπλα μου για να ανταλλαξω και μια κουβεντα με τους ανθρωπους και ισως αμα ηταν και καλοι θα μου ελεγαν και που βρισκομαι καθως δεν εχω ιδεα
Και ετσι εγινε. Το πλοιο εφτασε κολλητα με το δικο μου και ενα κεφαλι ξεπροβαλε απο την ακρη του, κοιτωντας με δειλα.
Αμεσως αφου με ειδε εφυγε πισω και ακουσα τα εξης απο ψηλα:
-Κ-κ-καπετανιε! Ειναι μια γυναικα. Μονη της!
-Μια γυναικα??
-Μ-μαλιστα κυριε!
-Και τι περιμενεις ΣΤΡΑΒΑΔΙ??? Πετα της την σκαλα για να ανεβει πανω!
-Αμεσως κυριε!
Και μετα απο ενα μικρο ποδοβολητο ειδα μια σκαλα σχοινιου να πεφτει απο το πλοιο και η μια ακρη της να προσγειωνεται ακριβως μπροστα μου

Χωρις να το πολυσκεφτω, αρπαξα την σκαλα και αρχισα σιγα σιγα να σκαρφαλωνω. Απο οτι φαινοταν ο καπετανιος τους ειχε ορεξουλες για συζητηση.
Χεχε... Μαλλον θα παρω και τις πληροφοριες που χρειαζομαι
σκεφτηκα καθως ενα σαρδονιο χαμογελο σχηματιζοταν στο προσωπο μου.
Το οποιο βεβαια εξαφανιστηκε οταν εφτασα πανω στο πλοιο.

Με το που πατησα στο καταστρωμα, εκανα μια αποτομη κινηση προς τα πισω το σωμα μου και το κεφαλι μου, τιναζοντας τα κατακκονινα μαλλια μου μακρια απο το γλυκο προσωπο μου και τονιζοντας ωραια το μεγαλο στηθος μου.
Κοιταξα τριγυρω μου. Ολο το πληρωμα ειχε μαζευτει σε ενα ημικυκλιο μπροστα μου και με κοιτουσε αποχαυνομενο. Μιας και δεν μιλησε κανεις τους, αποφασισα να κανω εγω την πρωτη κινηση!
Ετσι, εσκυψα λιγο μπροστα, δειχνοντας περισσοτερο μπουστο, ανοιξα ελαφρως την παλαμη μου και τους φωναξα καπως ναζιαρικα:
-Γεια σααααας. Ειμαι η Σακουρα Ερλικ. Χαρηκα για την γνωριμια! Να ειστε καλοι μαζι μου!*
Οι αντιδρασεις ηταν αυτες που περιμενα πανω κατω:



*=Τυπικη Ιαπωνεζικη φραση οταν γνωριζονται δυο ατομα

Ο πρωτος που συνηλθε και μου μιλησε ηταν ο ανδρας με το μακρυ καπελο στο κεφαλι του και τον σιδερενιο γαντζο στο χερι του, ο καπετανιος.
-Γεια σου Σακουρα. Ειμαι ο Αντονυ, ο καπετανιος αυτου του πλοιου και ειμαι πολυ γοητευμενος.
Ειπε κανοντας μια υποκλιση μπροστα μου και φιλωντας μου το χερι.
-Χεχεχε
Χασκογελασα βαζοντας το αλλο χερι μου μπροστα στο στομα μου σαν κυρια.

Σπόιλερ:

-Νομιζω οτι υπερβαλλετε καπετανιε
Ειπα τραβωντας το χερι μου και τιναζοντας το για να φυγουν τα σαλια αφου το ειχε κανει πιπιλα.
-Και για να εχουμε καλο ερωτημα... Τι ειστε εσεις? Τι ρολο βαρατε?

Για να μην τα πολυλογουμε ομως γιατι εχουμε κανει ηδη 10 ποστ... Ο Αντονυ μου εξηγησε πως ειναι εμποροι και εμπορευονται κυριως τραπεζια και αλλα επιπλα σε ολο το East Blue. Για την ακριβεια μου ειπε πως ειναι και αρκετα γνωστοι και με φημη για τα τραπεζια τους τα οποια ειναι τα ανθεκτικοτερα. Αντεχουν ακομα και αυτους που τα πετανε στον αερα!

Σπόιλερ:

Ηταν τοσο ομιλητικος και καλος μαζι μου που δεχτηκε ακομα και να μου δωσει ενα απο τα τραπεζια του δωρεαν!
Φυσικα και δεν αρνηθηκα και αντικατεστησα αμεσα το παλιο μου τραπεζι με το καινουργιο και πανακριβο
Αλλα αυτο που μου τραβηξε το ενδιαφερον ηταν οταν του ειπα οτι θελω να παω στο Commi, μου απαντησε πως ειμαι πολυ πιο κοντα απο οτι φανταζομουν. Για την ακριβεια μολις ειχε φυγει απο εκει ο Αντονυ. Ειχε ξεκινησει τον τελευταιο καιρο εμποριο και με αυτο το νησι και χθες ειχε παει και ειχε πουλησει καποια απο την πραματια του.
Και τελικα ο καπετανιος αυτος αποδειχτηκε ακομα πιο καλος ανθρωπος και μου υποσχεθηκε πως θα με πηγαινε ο ιδιος στο Commi υπο την προυποθεση για ολη την διαδρομη να μεινω στο πλοιο του και να του κανω παρεα.
Προφανως και δεν ειπα οχι. Ο τροπος που συμπεριφεροταν και ο τροπος που μιλουσε μου φαινοταν πολυ αστειος
Ηταν πολυ καλουλης μαζι μου

Λιγες ωρες μετα το νησι φανηκε μπροστα μας και εφτασε η ωρα να αποχαιρετησω τους ταπεινους και ασημους εμπορακους που με βοηθησαν. Τους εδωσα απο ενα φιλακι στο μετωπο τον καθενα και εφυγα στην βαρκα μου.(σ.σ. ισως να ειδα και λαθος αλλα καποιοι απο αυτους με το που τους φιλουσα αλλαζαν σε πετρα... Περιεργοι ανθρωποι...)

Οπως και να χει...
Βρισκομουν για μια ακομα φορα στο λιμανι του Gosa Village και πατουσα το ποδι μου για μια ακομα φορα στο Commi Island!
Ενιωσα μια μικρη συγκινηση και μια μικρη νοσταλγια καθως εδω ειχα παραδωσει στους ναυτικους τα δυο μεγαλυτερα κεφαλια που εχω πιασει ποτε... Τον Μεσσι Ντι Τεο και τον Λαστερ...
Αληθεια... Τι να εχει απογινει ο δευτερος?? Δεν εχω διαβασει νεα του! Ισως μετα απο το μαθημα που του εδωσα να παρατησε την παρανομη ζωη
Αλλα εδιωξα γρηγορα αυτες τις σκεψεις απο το μυαλο μου καθως εδω ειχα ερθει για να διασκεδασω στο φεστιβαλ που θα διοργανωναν και οχι να ανησυχω για τους πειρατες!
Ετσι, μεσα στην ολη αγαλιαση και ζεστασια του μερους, αφησα ολα τα οπλα μου στο πλοιο και ξεκινησα τον δρομο προς το Cocoyashi Village

Η διαδρομη ηταν ευχαριστη και το θρόισμα απο τα φυλλα των δεντρων, που βρισκοντουσαν και στις δυο πλευρες του μεγαλου χωματοδρομου, γεμιζαν τα αυτια μου καθως το απαλο θαλασσινο αερακι επαιζε με τα μαλλια μου.
Το Cocoyashi Village απο οτι θυμομουν δεν ηταν μακρια αλλα οσο και να ηθελα να ευχαριστηθω παραπανω την διαδρομη, δεν το εκανα και ανεβασα ρυθμο για να φτασω πιο γρηγορα! Το παρτυ με περιμενε και επρεπε να φτασω το συντομοτερο δυνατον!
Ζουμερα πορτοκαλακια.... Σας ερχομαι!!! Θα σας ζουπιξω μεχρι να βγαλετε ολο τον χυμο σας!!!
σκεφτομουν και επαιρνα κωμικες εκφρασεις οπου αμα με εβλεπε καποιος απο καποια γωνια δεν θα μπορουσα να ξαναντικρυσω τον κοσμο....

Σπόιλερ:

Οχι πολυ ωρα μετα, μπροστα μου αρχισαν να σχηματιζονται τα πρωτα σπιτακια του προορισμου μου.
Η εντονη μυρωδια του κομμενου και στημενου πορτοκαλιου εφτασε στα ρουθουνια μου και με ανατριχιασε αλλα ταυτοχρονα με μεθυσε. Ηταν τοσο μοναδικα υπεροχη. Η επιθυμια μου να δοκιμασω αυτα τα πορτοκαλια μολις ανεβηκε κατακορυφα. Ετσι, ετρεξα μεχρι την εισοδο του χωριου οπου συναντισα μια γνωριμη φατσα...

Σπόιλερ:

-Οοοοοοι! Γκενζο!!!!!
Του φωναξα κουνωντας το χερι!
Αυτος γυρισε και με κοιταξε. Για μια στιγμη φανηκε να μην με αναγνωριζει... αλλα μετα τον ακουσα να φωναζει με το στομα του ορθανοιχτο.
-ΕΕΕΕΕΕΕ????
-Τι επαθες καλε? Φαντασμα ειδες?
-Σακουρα?? Εισαι πραγματικα εσυ??
-Χαχα! Φυσικα! Δεν με περιμενατε!?
-Δεν ειναι αυτο αλλα...
-Πηρα το μηνυμα σας και ηρθα αμεσως για την γιορτη!
-Πως??? Το μηνυμα εφτασε τωρα???
-Φυσικα! Λοιπον...! Ποτε αρχιζουμε??
-Νομιζω οτι πρεπει να ερθεις μαζι μου Σακουρα. Η Νοτζικο θα εχει κατι να σου πει....
Και μου εκανε νοημα να ακολουθησω. Διασχισαμε ολο το χωριο στο οποιο συναντησα πολυ κοσμο που με χαιρετησε... οπως τον κυριο Νακο... 'Η για την ακριβεια τον Δρ.Νακο του οποιου του χρωσταω την ζωη μου. Χαρηκα πολυ που τον ειδα καθως και ολους τους υπολοιπους χωρικους και τα παιδια τους που ηταν ολοι καλα!
Υπηρχε ενα κλιμα ευφοριας και χαρας στο χωριο και οσο σκεφτομουν οτι εγω εδιωξα το κακο απο το χωριο ενιωθα πολυ περηφανη και πολυ συγκινημενη(για να λεμε και του στραβου το δικιο και αυτοι οι πειρατες ειχαν κανει λιγη δουλιτσα αλλα προσπαθω να το ξεχασω )

Με τα πολλα και με τα λιγα και μετα απο καμποσες στασεις φτασαμε στο σπιτι της Νοτζικο.
-Ει! Νοτζικοοο! Σου εφερα παρεα!
φωναξε ο Γκενζο και μετα γυρισε την πλατη του και αρχισε να φευγει κλεινοντας μου το ματι.
Η πορτα ανοιξε και η Νοτζικο φανηκε πισω απο αυτην

Σπόιλερ:

Η οποια με το που με ειδε, γουρλωσε τα ματια και ετρεξε πανω μου και με αγκαλιασε, με φιλησε και με ενα πλατυ χαμογελο με ειπε να μπω μεσα να κατσουμε.
Μου εβαλε ενα ποτηρι χυμο πορτοκαλι και βρηκα την ευκαιρια να την ρωτησω
-Λοιπον Νοτζικο... Τι φαση παιζει με το φεστιβαλ?! Ποτε ξεκιναει?

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

-ΤΙ?????????????????? ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ???? ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΠΑΡΤΥ?????????
Φωναξα γεματη εκπληξη και στεναχωρια οταν μου εξηγησε οτι ηταν μια βδομαδα πριν το φεστιβαλ και οτι απλα το χαζοπουλι αργησε να με βρει...

Η Νοτζικο στην αρχη γελουσε με τις αντιδρασεις μου αλλα μετα καθισε μαζι μου και με καθησχυασε και μου ειπε πως δεν χρειαζοταν να στεναχωριεμαι καθως ειχε την λυση.
-
-Χαχα! Περιμενε εδω και θα σου φερω μια μικρη εκπληξη!
Ειπε και εφυγε απο το σπιτι.

Λιγα λεπτα μετα γυρισε κρατωντας ενα μικρο βαρελακι μαζι της.
-Τα ντα!!!
-Τι ειναι αυτο??
Ειπα δειχνοντας το βαρελακι
-Αυτο ειναι ο λογος που ηρθες μεχρι εδω!
-Τι εννοεις?
-Εννοω πως εδω μεσα εχει γλυκο, νοστιμο και λαχταριστο χυμο απο τα πορτοκαλια μας! Και ειναι δωρο για σενα!
-Μααα... Και εσυ? Τι θα εχεις? Τι θα πινεις?
-Χαχα! Μην ανησυχεις για μενα! Εχω μεγαλο αποθεμα απο αυτα τα μικρα και ζουμερα πορτοκαλι φρουτακια!
-Νοτζικο.... ΣΑΓΑΠΑΩ!!!!!!
Της φωναξα και της αρπαξα απο τα χερια το βαρελακι και το πηρα στην δικια μου αγκαλια!
-Λοιπον, τι θα κανεις τωρα εσυ Σακουρα? Θα μεινεις λιγο στο χωριο μας?
-Δεν νομιζω ρε συ... Αφου τελικα το εχασα το φεστιβαλ δεν πιστευω πως θα ηταν και πολυ συνετο να μεινω εδω περα. Υπαρχουν πειρατες και εγκληματιες εκει εξω που πρεπει να τιμωρηθουν... Και αυτο ειναι μια δουλεια που δεν χωραει αναβολη...

Και καπως ετσι... Ξαναευχαριστησα την Νοτζικο για τον χυμο τον οποιο τον εσφιξα δυνατα στην αγκαλια και πηρα τον δρομο της επιστροφης για το πλοιο μου και τις νεες μου περιπετειες!

Όνομα: Sakura Erlic
Haki Points: -
Player of the Month Points: 6
Beli: 19.000
Bounty/Fame Points: 1.000.000
Παρατηρήσεις: Πολύ μικρά τα περισσότερα ποστς για να μπορέσω να βάλω παραπάνω μπέλλι.