[ΑΡΧΗ-Παρελθον]Η ιστορια του «Τζογαδορου»

Torino Kingdom - 28 χρονια πριν

Σε ενα νησι οπου η πυκνη βλαστιση καλυπτε ολοκληρη την επιφανεια του, ζουσε μια αγρια φυλη ιθαγενων με τεραστια γνωση ομως πανω στα ιατρικα βοτανα και ιατρικες τεχνικες. Στο νησι κυριαρχουσε ενα αγριο σμηνος τεραστιων πουλιων. Καθημερινα υπηρχανε διαμαχες και συγκρουσεις αναμεσα στους κατοικους και τα πουλια. Σπιτι των πουλιων ηταν το τεραστιο δεντρο που βρισκονταν στο κεντρο του νησιου, με τις φωλιες των πουλιων να βρισκονται στην κορυφη του. Οποτε προσπαθουσε καποιος να ανεβει σε αυτο το δεντρο τα πουλια απλα του εμποδιζαν την ανοδο και του πεταγαν πισω στο εδαφος. Λιγο πιο εξω απο το νησι βισκετε ενα αρκετα μικρο πλοιο προσαραγμενο στα ανοιχτα της θαλασσας. Δεν εχει καμια χαρακτηριστικη σημαια και δεν ειναι αρκετα μεγαλο για να ανηκει σε Marines ή καποιο πειρατικο πληρωμα. Το μονο χαρακτηριστηκο που ακουγονταν απο αυτο το μικρο πλοιο: το κλαμα ενος μικου μωρου μεσα απο το μοναδικο δωματιο του πλοιου. Μεσα στην καμπινα 1 νεαρο ζευγαρι, 1 κυρηκας και στην αγκαλια της μητερας του ενα νεογεννητο μωρο ουτε 20 ημερων. Ξαφνικα ακουγονται βηματα απο το καταστρωμα και ανοιγει η πορτα του δωματιου, απο εκει εμφανιζετε ενας γερος ανθρωπος κοντα στα 70 χρονια του με ασημενια μαλια και 1 μικρο μπερε πανω στο κεφαλι του για να καλυπτει τα σημεια της φαλακρας του.
- Φτασαμε. Εδω ειναι το νησι που μου ζητησατε, αλλα ακομα δεν καταλαβαινω γιατι επρεπε να ερθουμε εδω.
-Ειπαμε θα σε πληρωσουμε οσα θελεις. Θα σου δωσουμε ακομα παραπανω απο οσα ζητας απλα μην κανεις ερωτησεις και μην μιλησεις ποτε σε κανενα γι'αυτο το περιστατικο.
- Οκ, εφοσων πληρωθω δεν ειναι δουλεια μου. Σε 10 λεπτα θα εχουμε προσαραξει. Ετοιμαστειτε.
Ο γερος αν και δυσαρεστιμενος με την τοση μυστικοτητα χρειαζονταν τα λεφτα για την οικογενεια του και μιας και που αυτοι που των πληρωναν ητανε αρκετα πλουσιοι δεν τον εννοιαζε και πολυ. Αν μπορουσε να τους εκμεταλευτει για μερικα παραπανω χιλιαρικα Belli ολα θα ητανε καλα γι'αυτον και την γυναικα του και δεν θα χρειαζονταν να πεινασουνε για αρκετο καιρο.Ειχε γερασει αρκετα και πλεον ηξερε οτι δεν μπορουσε να βγαινει πλεον στην θαλασσα να ψαρευει οποτε το βαρος επεφτε στα παιδια του τα οποια ειχανε παψει να ενδιαφερονται για 1 γεροξεκουτη υστερα απο τοσα χρονια. Μαζεψε τις σκεψεις του μαζι με το αδιαφορο υφος του και εκλεισε την πορτα της καμπινας και πηγε πισω στο πηδαλιο για να καθοδηγησει το πλοιο με ασφαλεια στην ακτη.

Γρηγορα περασανε τα 10 λεπτα και ακριβως οπως ειχε πει ο γερο-καπετανιος ειχανε φτασει στο νησι που βρισκοτανε μπροστα τους. Εδεσε το μικρο πλοιαριο σε κατι βραχια κοντα στην ακτη και ειδοποιησε τους επιβατες του οτι ειχανε φτασει. Μερικες στιγμες αργοτερα ανοιξε η πορτα της μικρης καμπινας και απο μεσα βγηκε ο κυρηκας μαζι με εναν νεο καλογυμνασμενο ανδρα και μια γυναικα με ενα μωρο στην αγκαλια της. Μπροστα προχωρουσε ο νεος ανδρας που φαινοτανε οτι ειχε καταγωγη απο καποια πλουσια και ευγενη οικογενεια. Ντυμενος με ενα ατσαλακοτο κουστουμι ραμενο απο μεταξι και κρατοντας ενα μπαστουνι στο χερι του. Το μπαστουνι το χρησιμοποιουσε για να τον βοηθαει να περπαταει μιας και ειχε ενα προβλημα στο δεξι του ποδι απο το οποιο κουτσαινε. Απο πισω του βρισκοτανε μια νεαρη γυναικα οχι περισσοτερο απο 25 ετων ντημενη πιο απλοϊκα με ενα σεμνο ροζ φορεμα και στην αγκαλια της, τυλιγμενος σε μεταξοτα σεντονια και καλυμενος απο μια απλη κουβερτα μια νεογεννητο μωρο. Το μωρο αυτο ομως ειχε κατι διαφορετικο σε σχεση με τα φυσιολογικα μωρα. Το κλαμα του δεν ηταν το απλο κλαμα που προϊδεαζε σε πεινα ή κουραση αλλα σε εκεινο του παραπονου και οδυνης. Κοιτωντας ομως προσεχτικα το μωρο αυτο ειχε κατι ξεχωριστο στα ματια του. Για την ακριβεια τα ματια του τα ιδια. Ητανε κατακοκκινα σαν το χρωμα του αιματος. Οι κορες του ειχανε ενα εντονο μαυρο χρωμα και οι ιριδες τους ητανε κατακοκκινες καθως και το εξωτερικο του ματιου το οποιο κανονικα επρεπε να ειχε ασπρο χρωμα.
- Γρηγορα πρεπει να ξεφωρτοθουμε αυτο το πλασμα του σκοτους απο τον κοσμο μας. Δεν πρεπει να το αφησουμε να μεγαλωσει. Βιαστειτε και αφηστετο σε αυτο το νησι και παμε να φυγουμε.
- Περιμενε μερικα λεπτα κυρικα Johanes, δεν ειναι οσο ευκολο νομιζετε.
- Τι ειναι αυτα που λετε. Αυτο το πλασμα ειναι το παιδι του σατανα και θα μας σκοτωσει ολους αν το επιτρεψουμε να ζησει σε αυτο τον κοσμο. Πρεπει να το σκοτωσουμε αμεσως.
- Ειναι το παιδι μου για το οποιο μιλας, προσεχε τα λογια σου, ακουστικε με λυπη και πονο απο πισω η φωνη της νεαρης γυναικας. Ξερουμε οτι πρεπει να το κανουμε αλλα δεν ειναι και ευκολο.
- Αγαπη μου ξερω οτι ειναι δυσκολο αλλα σκεψου τι θα απογινουμε εμεις. Θα μας απομακρινουνε ολοι απο τον κυκλο μας και θα ειμαστε στοχος σχολιασμου και χλευασμου. Θα μας παρατησουνε ολοι και θα μεινουμε στο τελος χωρις καθολου περιουσια και φημη. Αυτο ειναι που θες για την οικογενεια μας.
- Οχι, εχεις δικιο αλλα...
- Δεν εχει αλλα θα το παρατησουμε εδω, εξαλλου υπαρχουνε αυθονα κακομαθημενα που μπορουμε να υοθετισουμε απο καποια αλλη οικογενεια με τα λεφτα μας. Δεν θα ειναι μεγαλη απωλεια.
- Για να το λες εχεις δικιο...
- Ωραια φερε το παιδι τοτε και πανε μεσα. Δεν θελω να ταλαιπωρηθεις παραπανω.
- Εχαριστω, νοιωθω εξαντλημενη ετσι και αλλιως οποτε ισως πρεπει να κοιμηθω λιγακι.
Η νεαρη γυναικα παρεδωσε το παιδι στο αντρα της και μπηκε ξανα μεσα στην μικρη καμπινα του πλοιαριου
- Πατερ Johanes οτι και αν γινει ξερετε οτι δεν πρεπει να πειτε τιποτα για αυτο το συμβαν ποτε σας και σε κανεναν ετσι.
- Φυσικα αρχοντα Kayne. Το στομα μου θα μεινει κλειστο για οσο ζω.
- Ωραια, τοτε ειναι ωρα να κανουμε αυτο για το οποιο ηρθαμε.

» [Αρχή-Παρελθόν] A feeling deep inside [Τέλος-Παρελθόν]
» (ΠΑΡΕΛΘΟΝ) Μια ιστορια απο τα παλια[ΤΕΛΟΣ]
» [Αρχή-Παρελθόν]Το ταξιδι προς την λυτρωση του κοσμου - Η Αρχη[Τελος]
» [Αρχή - Παρελθόν] Η αρχή μιας νέας ζωής
» [Αρχή-Παρελθόν]"Who am I?"[Τέλος-Παρελθόν]