The famous Kuro Pirates[Τελος]

Στην Προηγουμενη ιστορια:

Πηγα στην Shell Town, οπου και βρηκα και αλλους Μαριν που ειχαν βγει εκτος νομου και ειχαν υπο την κατοχη τους μια μικρη πολη... Πολεμησα τον αρχηγο τους, ονοματι Captain Morgan, τον οποιο και νικησα με σχετικη ευκολια. Τελος τον εδεσα και τον εστειλα στους Μαριν που ακολουθουσαν ακομα τον νομο, υστερα εφυγα βιαστηκα για να μην εχω "αλλες συναντησεις"...

Τωρα:

Η βαρκα μου επλεε ηρεμα ηρεμα πανω στην καταγαλανη θαλασσα, προορισμος πλεον ηταν το Gecko Island... Πηγαινα εκει για εναν λογο και μονο, ηθελα να πολεμησω εναν ακομα γνωστο πειρατη, τον Captain Kuro... Βρισκοταν στο νησι, μεταμφιεσμενος σε μπατλερ σε μια γνωστη οικογενεια... Ομως ενα γραμμα μου ειχε ερθει απο τον καλο μου φιλο και επαναστατη Jet, συμφωνα με το οποιο ειχα μια περιγραφη του Captain Kuro καθως και το που θα μπορουσα να τον βρω...

Ο καιρος ηταν αρκετα καλος και βοηθητικος ανα διαστηματα, ενα ελαφρυ αερακι φυσουσε ποτε ποτε προς την κατευθυνση που πηγαινα... Ετσι λοιπον ειχα ξαπλωσει και απολαμβανα τον ζεστο ηλιο απο πανω μου... Το μονο προβλημα που ειχα εκεινη την στιγμη ηταν πως δεν εβλεπα την ωρα να φτασω, γιατι μεσα στην βιασυνη μου να φυγω απο την Shell Town ξεχασα κατι πολυ βασικο, τροφιμα!
Πραγματι ομως μετα απο λιγα λεπτα εβλεπα, βαθεια μεσα στον οριζοντα, την φιγουρα ενος μικρου νησιου... "Αυτο πρεπει να ειναι", σκεφτηκα και ενα χαμογελο σχηματιστηκε στα χειλι μου...
Οσο πιο πολυ πλησιαζα τοσο πιο πολυ το νησι μπροστα μου εμοιαζε με την περιγραφη που μου ειχε δωσει ο Jet, με σιγουρια πλεον ρυθμισα λιγο την πορεια μου και κατευθυνθηκα προς το νησι...

Φτανοντας πηγα προς το λιμανι, δεν υπηρχε λογος να δεσω αλλου την βαρκα μου μιας που απο οσο ηξερα δεν υπηρχαν Μαριν στο νησι... Αφου εδεσα και ασφαλισα την βαρκα μου, ξεκινησα για την πολη του Gecko Island, πρωτος μου προορισμος θα ηταν το μπαρ της πολης για να φαω κατι και υστερα θα εβρισκα ενα μερος να ξεκουραστω, ωστε το πρωι να ξεκινησει η περιπετεια μου...
Ευκολα παρατηρησα πως πολη δεν υπηρχε, παρα μονο ενα μικρο χωριουδακι, ονοματι Syrup Village, μιλωντας με εναν χωρικο εμαθα για ενα μικρο εστιατοριο που υπηρχε στο χωριο, το Meshi... Μου εδειξε την κατευθηνση που επρεπε να παω και υστερα απο λιγη ωρα, βρισκομουν σε ενα τραπεζακι και απολαμβανα το γευμα μου...

Αφού έφαγα και ηπια όσο ήθελα, πλήρωσα και εφυγα με σκοπό να βρω ενα μέρος να περασω τα βράδυ μου... Κατευθύνθηκα προς την μεγαλη επαυλη στα βόρεια της πόλης,σύμφωνα με τις πληροφορίες μου εκεί κρυβόταν ο kuro... Αρκετά πιο μετα επιτέλους έβλεπα καθαρά την έπαυλη, αφου βρήκα ένα μερος να προστατευτω από τον αέρα που ειχε σηκωθει έστησα τα πραγματα μου και ξαπλωσα, σκεψεις περναγαν από το μυαλό μου... Πως θα τον νικησω? Είχα ακούσει πως κινητε πιο γρήγορα και από τον άνεμο... Ηξερα πως θα ηταν μια δύσκολη μαχη, αλλά επρεπε να γίνει αν ηθελα να "ανέβω" στο επόμενο επίπεδο....

Το βραδυ μου περασε σχετικα γρηγορα και ετσι συντομα ο δυνατος ηλιος του πρωινου με ξυπνησε... Σηκωθηκα και αφου μαζεψα τα πραγματα μου, πλησιασα λιγο την επαυλη για να δω απο κοντα τις κινησεις που γινονταν... Ηλπιζα να αναγνωρισω τον Kuro μολις τον δω, ετσι λοιπον αφου ειχα πλησιασει αρκετα ανεβηκα σε ενα δεντρο και περιμενα υπομονετικα... Μια ομορφη κοπελα με καταλευκο δερμα εμφανιστηκε καποια στιγμη στην αυλη της επαυλης, απο πισω της ξεπροβαλε ενας ψηλος αντρας με μαυρο κουστουμι και γαντια... "Αυτος πρεπει να ειναι, μοιαζει αρκετα με μπατλερ!", σκεφτηκα...

Περασα την περισσοτερη μερα μου πανω σε εκεινο το δεντρο παρατηρωντας ακομα και την πιο μικρη κινηση στην επαυλη... Βεβαια δεν ειδα και παρα πολλα, αλλα απο οτι εμαθα αργοτερα η ομορφη κοπελα που ειδα ηταν αρρωστη και ετσι οι περισσοτερες δραστηριοτητες επερναν χωρο μεσα στην επαυλη και οχι στον εξωτερικο χωρο... Αργα το απογευμα ο μπατλερ που ειχα δει, κατεβηκε στο χωριο και ετσι αποφασισα να του στησω ενεδρα στον δρομο του γυρισμου για να τον πολεμησω...

Για κακη μου τυχη καποιος αλλος εμφανιστηκε αντι για τον Kuro,ηταν περιεργα ντυμενος και φορουσε κατι κοκκινα γυαλια σε σχημα καρδιας... Το μονο που μου ειπε ειναι πως τον ελεγαν Jango και πως δεν θα με αφηνε να πολεμησω τον καπετανιο του... Μια αγρια μαχη ξεσπασε σχεδον αμεσως αναμεσα μας... Βασικο του οπλο απο οτι ειδα, ηταν κατι μικρες κυκλικες λεπιδες, τις οποιες ονομαζε Chakram...

Δεν μιλησε ιδιαιτερα πολυ αντιθετως προσπαθουσε να με υπνοτισει με τα... Chakram... Αν και παραξενεμενος αποφασισα να μην του δωσω πολλες ευκαιριες να με καθυστερησει γιατι θα εχανα τον στοχο μου.. Ετσι λοιπον του επιτεθηκα σχεδον αμεσως και με ολη μου την δυναμη για να τελειωσω αυτη τη μαχη οσο πιο συντομα γινεται. Ωστοσο με μια κινηση με απεφυγε και μαλιστα με μεγαλη ευκολια...

Με κοιταξε με περιπεχτικο υφος και γελωντας δυνατα μου ειπε:
Μονο αυτο μπορεις να κανεις? Ξερω την καθε σου κινηση μικρε... Σε διαβαζω σαν βιβλιο...!
Μη με νευριαζεις... Δεν θα σου αρεσει αν νευριασω...! του ειπα φωναζωντας...
Ξαναεκανα επιθεση, αλλα με απεφυγε και παλι με ευκολια, δεν μπορουσα να καταλαβω, δεν φαινοταν καθολου δυνατος και ομως ηταν παρα πολυ γρηγορος...

Η μαχη μας συνεχιστηκε ετσι για αρκετη ωρα, μεχρις οτου σταματησα για να παρω μια ανασα... Κοντευα να πεσω κατω απο την κουραση και δεν ειχα καταφερει καν να τον ακουμπησω εστω και μια φορα... Απο την αλλη βεβαια, αυτος δεν ειχε κανει καμια προσπαθεια να με βαρεσει με τα Chakram, πραγμα που με ανυσηχουσε ολο και πιο πολυ οσο περναγε η ωρα... Οι δυναμεις μου ειχαν σχεδον εξαντληθει και δεν ειχα καμια ιδεα για το πως να τον πολεμησω, ποσο μαλλον να νικησω...!

Ακομα δεν το εχεις καταλαβει? με ρωτησε ο Jango...
Τι να εχω καταλαβει?
Χαχαχα, δεν το πιστευω πως δεν εχεις καταλαβει ακομα γιατι δεν μπορεις να με βαρεσεις... Αλλα δεν προκειτε να σου πω, αν μπορεις θα το βρεις μονο σου, μονο τοτε θα με νικησεις... Μονο βιασου γιατι ο χρονος τελειωνει και ισως χασεις τον στοχο σου! μου ειπε περιπεχτικα...
Δεν ειχα ιδεα τι εννοουσε στο πρωτο μερος, αλλα στο δευτερο αναφεροταν στον Kuro, για αυτο ημουν σιγουρος... Αν δεν τελειωνα την μαχη εγκαιρα μαλλον θα ηταν πολυ αργα και θα ειχε φυγει απο το νησι...!

Του ξαναορμηξα, αυτη την φορα χρησιμοποιησα το φρουτο μου για παραπανω ταχυτητα αλλα και παλι τιποτα... Ελισσοταν αριστερα και δεξια λες και ηταν χαρτι στον ανεμο, οσο γρηγορα και αν προσπαθουσα δεν καταφερνα τιποτα... Σαν να μην εφταναν ολα αυτα, καθε φορα που αποτυχανα ο Jango με κοροιδευε, νευριαζοντας με ολο και πιο πολυ... Ωσπου ξαφνικα ολα σκοτεινιασαν, καπου στο βαθος ακουσα την φωνη του να μου λεει:
Στο ειπα πως δεν ειχες πολυ χρονο...

Υστερα απο ωρες ξυπνησα με εναν τραγικο πονοκεφαλο, υστερα απο πολλες φωνες γυρω μου...
Ανοιξα τα ματια μου και ειδα την ομορφη κοπελα απο την επαυλη να με κοιταει, γυρω της υπηρχαν καμια δεκαπενταρια ατομα που με παρακολουθουσαν επεισης... Τους ρωτησα τι εγινε και μου ειπαν πως με βρηκαν να κοιμαμαι στη σκια ενος δεντρου, το οποιο προφανος ηταν το δεντρο κατω απο το οποιο περιμενα τον Kuro... Δεν ειχα ιδεα πως ακριβως με πηρε ο υπνος και τι ειχε γινει στη μαχη μου με τον Jango...

Για καποιο περιεργο λογο δεν ειχα καμια πληγη πανω μου, πραγμα που σημαινε δυο πραγματα... Ή νικησα διχως να καταφερει να με βαρεσει, ή δεν πολεμησα ποτε... Διχως να ξερω τι απο τα δυο ειχε συμβει, σηκωθηκα και εκανα μια μικρη βολτα για να σκεφτω και να προσπαθησω να θυμηθω τι ειχε γινει... Ωστοσο υστερα απο λιγη ωρα και χωρις κανενα αποτελεσμα, ρωτησα την κοπελα που ηταν ο μπατλερ που ηταν στο σπιτι αυτο, μου ειπε πως ειχε εξαφανιστει εντελως ξαφνικα και οτι κανενας δεν ειχε την παραμικρη ιδεα για το τι του ειχε συμβει...

Ημουν πλεον σιγουρος, ο Kuro ειχε εξαφανιστει απο το νησι... Ειχε δραπετευσει και πλεον ισως ηταν αδυνατο να τον ξαναβρω, ωστοσο δεν ειχα καταλαβει ακριβως πως και ποτε εγιναν ολα αυτα... Αποφασισα να μην το ψαξω και απλα να φυγω με την ελπιδα πως θα τον προλαβαινα στα επομενα ταξιδια μου... Ευχαριστησα την κοπελα που με μαζεψε και με φροντισε και εξαφανιστηκα... Κατευθηνθηκα προς το λιμανι και αφου ανεβηκα στη βαρκα μου, ξεκινησα για τον επομενο προορισμο μου...
Κατα τυχη βρηκα ενα χαρτι στην τσεπη μου, το ξετυλιξα και προς μεγαλη μου εκπληξη ειδα πως ηταν απο τον Jango...
"Σου αφηνω αυτο το χαρτι για να σου πω επιτελους γιατι δεν μπορουσες να με βαρεσεις, ποσο μαλλον να με νικησεις... Δεν με πολεμησες ποτε, η αληθεια ειναι πως ειμαι μελος του πληρωματος του Captain Kuro, επεισης ειμαι και ο μαγος του πλοιου... Σε κοιμησα απο την πρωτη στιγμη που σε ειδα, ολα οσα νομιζεις πως εγιναν,στην πραγματικοτητα απλα στα ειχα βαλει μεσα στο μυαλο σου...!!! Τελος να ξερεις πως δεν προκειτε ποτε να μας ξαναβρεις, οποτε δεν χρειαζεται να ψαξεις!!!"

Εσκισα το χαρτι σε κομματακια και το πεταξα στη θαλασσα, με ειχαν κοροιδεψει με τον χειροτερο τροπο..Αλλα για καποιο λογο αντι να εχω τα νευρα μου, γελαγα με ολη μου την καρδια! Ετσι λοιπον αφησα πισω μου το Gecko Island, επομενος προορισμος... Αγνωστος!

Όνομα: Roni D. Razor
Haki Points: -
Player of the Month Points: 5
Beli: 14.000
Bounty/Fame Points: 1.000.000
Παρατηρήσεις: Φάνηκε ότι ήταν πολύ βιαστική ιστορία, απλά για να περάσεις από το νησί.