Bandits? I am a Pirate![Τελος]

Το ταξιδι μου συνεχιστηκε με προορισμο το Warship Island, ομως στον δρομο αποφασισα να κανω μια μικρη σταση στο Dawn Island, το οποιο βρισκοταν αναμεσα μας... Ειχα ακουσει ιστοριες για μερικους ληστες που ειχαν την εδρα τους εκει και ετσι αποφασισα να σταματησω λιγο για ανεφοδιασμό και ίσως αν τους πετύχαινα πουθενά, να δοκίμαζα και την δύναμη τους! Δεν πέρασε πολύ ώρα και σύντομα μπορούσα να δω την φιγούρα του Dawn Island στο βάθος, ίσιωσα την πορεία μου και συνέχισα να απολαμβάνω την ηρεμία και την γαλήνη της θάλασσας! Ύστερα απο περίπου μισή ώρα, έδενα το καράβι μου στο λιμάνι του Dawn Island, αφού το ασφάλισα κατεύθυνθηκα προς το κέντρο του χωριού...

Ήξερα πως στο Dawn Island υπήρχαν πολλά πραγματα να κανει κανεις, υπήρχε μια μεγάλη πόλη στην ανατολίκη μεριά του νησιού, ονόματι Goa City, απο την οποία είχε παρει και το ονομα του το Goa Kingdom... Στην πόλη υπήρχαν διάφορα επίπεδα, στα πιο ψηλά έμεναν οι πλούσιοι ενω στα πιο χαμηλά, έμενα οι πιο "χαμηλής" τάξης... Έξω απο την πόλη υπήρχε μια περιοχή με πάρα πολλά σκουπίδια ονοματι Gray Terminal, ήταν μια περιοχή δίχως νόμους, στην οποία έμενα μόνο κλέφτες... Ο προορισμός μου όμως δεν ηταν η Goa City, αντιθέτως ηταν ενα μικρο χωριουδάκι στην δυτική μερια του νησιού, το οποίο λεγόταν Windmill Village. Εκεί είχα ακούσει πως ερχονταν οι κλεφτες και πέραν αυτου για να καταφέρω να παω στην πόλη, ήθελα άλλη μια μερα ταξιδιού, πραγμα που θα με έβγαζε εκτός πορείας για τον τελικό προορισμό μου...

Ειχα πλεον φτασει στο μικρο χωριο Windmill και κατευθυνόμουν προς το ενα και μοναδικό μπαρ που υπήρχε εδω... Μπήκα μεσα στο μπαρ και μια ζεστασιά με τυλιξε σχεδόν αμέσως, είχε αρκετό κόσμο και όλοι φαίνονταν να γνωρίζονται μεταξύ τους και να είναι μια παρέα... Μερικά βλεματα γύρισαν προς το μερος μου καθώς εμπαινα στο μπαρ, αλλά σύντομα κανείς δεν μου έδωσε σημασία και όλοι επέστρεψαν στα ποτά και τα γέλια τους... Έκατσα στο μπαρ και παραγγηλα λίγο σακε να πιω και ενα πιάτο φαγητό...Το μάτι μου έπεσε πανω σε μια στοιβα με εφημερίδες και Wanted Posters, ξεκίνησα να διαβάζω και σύντομα βρηκα κατι που με εξέπληξε οσο τίποτα άλλο... Ο Rikido Metaru είχε πάρει στο πλήρωμα του ενα κοριτσακι 15 χρονών, σαν να μην έφτανε αυτο, η μικρη ήταν πειρατίνα και είχε 6.000.000 στο κεφάλι της...

"Αναρωτιέμαι γιατί να κάνει μια τέτοια κίνηση ο Rikido..." σκέφτηκα, συνεχίζωντας το διάβασμα είδα και αλλα ενδιαφέροντα άρθα, μια ομαδα απο Marine, με το όνομα Inferno of Justice έσπερνε τον τρόμο σε κάθε πειρατή στη Grand Line...
"Χα! Περιμέντε μεχρι να έρθω και εγω και μετά θα δείτε!!" μονολόγησα...
Σείρα είχαν τα Wanted Poster, το Bounty μου ήταν απο τα πρώτα μιας που ήταν σχετικά ψηλό για τις εδώ θάλασσες... Ωστόσο παρατήρησα πως δεν είχε αλλάξει απο την τελευταία φόρα που το είχα δει...
"Μάλλον η κυβέρνηση δεν έχει μάθει τα πρόσφατα κατορθωματα μου!!" σκέφτηκα χαζογελώντας!
Συνέχισα να διαβάζω τα νέα κοιτώντας μήπως και μάθω τίποτα ενδιαφέρον για τους "αντιπάλους" μου...!

Δεν υπηρχε κατι αλλο ιδιαιτερα σημαντικό για να το προσέξω, οπότε ύστερα απο λίγη ωρα σταμάτησα και σύνεχισα να απολαμβάνω το ποτό και το φαγητό μου... Αρκετοί άνθρωποι ηταν πλέον στο μαγαζί και μια μικρή βαβουρα ειχε αρχισει να σχηματίζεται...
Δεν μας ερχονται συχνα πειρατές εδω πέρα!! μου είπε με ενα χαμόγελο η κόπελα στο μπαρ, ονόματι Makino...
Αλήθεια? Γιατί εγω εχω ακουσει πως ειναι ενα μικρό κέντρο παρανόμων το χωριό σας... της απάντησα ευγενικά...
Μου εξήγησε πως οι μόνοι παράνομοι που είναι ακομα εδώ ήταν οι λήστες που έψαχνα και πως κανένας δεν θα ενδιαφερόταν για ενα μικρό φτωχό χωριουδάκι αν κοντά σε αυτό υπήρχε μια τεράστια πόλη οπως και η Goa City...!

H Makino μου έδωσε αρκέτες πληροφορίες για το νησί καθως και για τους ληστές, συμφωνα με τα λεγόμενα της, ήταν αρκετά αδύναμοι και το μόνο που φόβιζε τους ανθρώπους του νησιού ηταν πως ο αρχηγός τους ειχε 8.000.000 Bounty στο κεφάλι του... Την κοιταζα με περιέργεια, πόσο δυνατός μπορει να ηταν ενας άνθρωπος με μόνο 8.000.000 Bounty??? Ωστόσο αποφάσισα να μην θίξω ιδιαίτερα το θέμα, ωστε να μην φανεί πως την κοροιδευα... Συνεχίσαμε να μιλάμε περι του νησιού μέχρι που ειχε ερθει η ωρα να κλείσει το μαγαζί, την ευχαρίστησα και αφου πλήρωσα βγηκα και κατευθύνθηκα προς την βάρκα μου, όπου και θα πέρναγα το βράδυ μου...

Η νύχτα ευτύχως περασε και υστερα απο πολλά τσιμπήματα κουνουπιών επιτελους ξημέρωσε, σηκώθηκα και αφου μαζεψα οσα πραγματα είχα αποφάσισα να παω μια βολτα στα περίχωρα του χωριού, αφενός για να δω το γενικό τοπίο, το οποιο η Makino μου ειχε περιγράψει ως θεικό και αφετέρου για να βρω αυτους τους wannabe παρανόμους που υπηρχαν καπου γύρω απο το Windmill Village... Πράγματι υστερα απο λιγη ωρα περπατήματος καποιος διεκοψε την "βολτούλα" μου...

Βρε καλως τον! Άφησε τα πραγματα σου κάτω και φύγε... Δεν σε χρειαζομαστε!!! μου φωναξε ενας ασπροφορεμενος τυπος, γύρω του ήταν μερικοί ακομα, οι οποίοι γελαγαν με τα λεγώμενα του πρώτου...
Και αν αρνηθώ? Τι θα κάνεις?!! του ειπα με ειρωνικό υφος...
Αν αρνηθείς θα εχεις να κανεις μαζι μας! ακούστηκε μια φωνη απο πίσω μου...
Εσύ να υποθέσω είσαι ο Higuma!
Ααα ωστε με ξέρεις! Οποτε θα ξέρεις τι κάνω σε όσους δεν με υπακούνε... είπε ο Higuma...
Oχι αύτο ομολογώ πως δεν το ξέρω... Αλλά μπορείς να μου κάνεις μια επείδηξη...!! Μόνο μη με κάνεις να βαρεθώ!!! του είπα και επιτέθηκα!

Εκείνη την στιγμη καταλαβα ποσο δίκιο ειχε η Makino, ο Higuma ηταν πιο αργός και απο replay...
Όπως ηταν φυσικό έχασε μεσα σε δευτερόλεπτα, ετσι υστερα απο μερικα βαρετά λεπτα μαχης, σχεδον ολοι οι ληστες ήταν πεσμενοι κατω... Τους αναγκασα να μου δειξουν το μέρος που ειχαν κρυψει τα κλοπημαία τους, αφου με οδηγησαν με λιγη πειθώ, τα μαζεψα ολα σε μια άμαξα που ειχαν εκει και κατευθυνθηκα προς το χωριο...

Η διαδρομη μου φάνηκε αρκετα μικρη καθως γύρναγα, ισως επειδή ημουν στην αμαξα και δεν περπαταγα ισως επειδη ειχα ξεπεταξει τις "δουλειες" μου με τους ληστες... Ολα κυλουσαν πιο γρηγορα, εφτασα στο χωριο και σταματησα στον κεντρικο δρομο, πολυς κοσμος περναγε και με κοιταγε, σιγα σιγα αρχησαν να ερχονται και οι ιδιοκτητες των κλοπιμαιων... Μια απο αυτους ηταν και η Makino, προσπαθησε να μου δικαιολογηθει που ειχε "φοβηθει" αλλα το χαμογελο μου την σταματησε, της ειπα πως δεν υπηρχε λογος να μου πει τι ειχε γινει, αρκει που ειχε βρει ολα τα πραγματα που της ειχαν παρει η κλεφτες...!

Για να μου ξεπληρωσουν την "εξυπηρετηση", οι χωριανοι του Windmill Village οργανωσαν μια μεγαλη γιορτη που κρατησε ολο το βραδυ... Ολοι ηταν εκει, καθομασταν σαν μια παρεα και πιναμε και τρογαμε, τα πειραγματα του ενος προς τον αλλο ειχαν την τιμητικη τους, ολοι ελεγαν "εγω δεν φοβηθηκα ποτε μου τους βρωμοληστες", αλλα ολο και καποιος ελεγε "και τοτε γιατι τους τα εδωσες ολα απλοχερα??!!". Καπως ετσι περασε ολο το βραδυ, μεχρις οτου το πρωι μας βρηκε να κοιμαμαστε μες την μεση του δρομου, σηκωθηκα με εναν φρικτο πονοκεφαλο απο το βραδυνο μεθυσι και τρεκλιζωντας κατευθυνθηκα προς το μπαρ... Ηθελα να χαιρετησω την Makino πριν φυγω...

Οταν εφτασα επιτελους στο μαγαζι, παρατηρησα προς μεγαλη μου απογοητευση πως η πορτα ηταν ακομα κλειδωμενη... Ενα χαρτι που ηταν κολλημενο πανω της εγραφε πως η Makino θα πηγαινε στη Goa City για να παρει προμηθειες για το μπαρ... Ετσι λοιπον διχως δευτερη σκεψη, αποφασισα να ξεκινησω και εγω για το ταξιδι μου, της εγραψα στο χαρτι πως την ευχαριστουσα για ολα και πως θα ηθελα να ξαναερθω στο Windmill Village στο μελλον, υστερα κατευθηνθηκα προς το λιμανι, οπου ειχα δεμενο το πλοιο μου...

Στο δρομο δυστυχως ειχα αλλη μια συναντηση με τους ληστες του Higuma, σκεφτηκα οτι λογικα θα ηθελαν εναν δευτερο γυρο... Ετσι λοιπον ετοιμαστηκα για μαχη, ωστοσο κατι αναπαντεχο συνεβη, οι ληστες ειχαν παρατησει τον Higuma και ηθελαν να με ακολουθησουν... Για κακη τους τυχη την προδοσια απεναντι σε εναν Νακαμα δεν μπορουσα να την συγχωρησω...!

Ετσι, υστερα απο μια μικρη "συζητηση" που ειχαμε... ( ) τους επεισα να επιστρεψουν πισω στον αρχηγο τους και να με αφησουν υσηχο...! Συνεχισα να κατευθυνομαι προς το λιμανι, οπου ειχα την βαρκα μου, ενας δυνατος αερας σηκωθηκε καθως εφτανα... "Αυτο θα με βοηθησει να φτασω πιο γρηγορα στο Warship Island" σκεφτηκα! Ελυσα την βαρκα μου και αφου ανεβηκα ξεκινησα για τον επομενο προορισμο μου...!

Ο αερας συνεχισε να φυσαει μανιωδος και συντομα ειχα ανυχτει αρκετα μεσα στην θαλασσα, μεγαλα κυματα υπηρχαν αριστερα και δεξια μου... Τοτε ηταν που ειδα αυτο που φοβομουν πιο πολυ απο ολα, μια καταιγιδα ερχοταν κατα πανω μου, προσπαθησα να γυρισω την βαρκα μου και να απομακρυνθω οσο πιο πολυ μπορω αλλα ηταν ματαιο. Δεν μπορουσα ουτε να την κουμανταρω ουτε τιποτα, ετσι λοιπον αποφασισα να δεσω τον εαυτο μου στο πηδαλιο ετσι ωστε να κρατιεμαι απο κατι οταν με χτυπησει η καταιγιδα... Ο ουρανος σκοτεινιασε και ξαφνικα ολη η θαλασσα αλλαξε, η βροχη επεφτε καταρακτοδος, ο αερας φυσαγε πιο δυνατα απο πριν... Αυτο ηταν το τελευταιο που θυμαμαι απο την μερα εκεινη, ενας ανεμοστροβιλος με σηκωσε μαζι με την βαρκα μου και με "πεταξε" μιλια μακρυα...

Όνομα: Roni D. Razor
Haki Points: -
Player of the Month Points: 4
Beli: 10.000
Bounty/Fame Points: 1.000.000
Παρατηρήσεις: Ουδέν σχόλιο Αν θες να σε ενημερώσω για την βαθμολόγηση στείλε μου πμ