[Τέλος] The Hideout (Μέρος 2ο)

Κύριοι χαρακτήρες:

link προηγούμενης http://www.onepiecegr-rpg.com/t6101-topic#201452 (Baterilla -South Blue)

"Περίληψη Προηγούμενων":

Στα μισά της διαδρομής , τράβηξαν την προσοχή μου μπόλικες δυνατές φωνές έξω απο τα ''Εφτά δεμάτια''..Περίεργος , έστριψα κατευθυνόμενος προς την ταβέρνα όπου αντίκρισα ένα παράξενο θέαμα..Στην βεράντα καθόταν κάποιος μεσήλικας που φορούσε ένα παλτό φτιαγμένο απο κομμάτια δέρματος.Δίπλα του υπήρχε ένας μπόγος , απο τον οποίο εξείχαν οι σιαγόνες απο κάτι ατσαλένιες παγίδες, προδίδοντας οτι το επάγγελμά του ήταν παγιδοκυνηγός ..Μερικές ντουζίνες χωρικών είχαν συγκεντρωθεί εκεί και τον άκουγαν καθώς εκείνος μιλούσε χειρονομώντας
-Έτσι λοιπόν,όταν έφτασα στο Shinjuku(το χωριο κοντα σε αυτό που μένουμε) πήγα σ'αυτό τον Neil..Καλός και τίμιος άνθρωπος.Τον βοηθάω στα χωράφια του την άνοιξη και το καλοκαίρι
Κούνησα το κεφάλι μου...ΟΙ παγιδοκυνηγοί γυρνούσαν στα βουνά όλο το χειμώνα και επέστρεφαν την άνοιξη για να πουλήσουν τα δέρματα και τις βυρσοδέψες , όπως ο Godren τότε στο φερουμ, και να πιάσουν στη συνέχεια δουλειά σε αγροκτήματα, συνήθως ως εργάτες..Επειδή αυτό το χωριό ήταν στο πιο βόρειο κομμάτι του Baterilla, περνουσαν απο εδώ πολλοί παγιδοκυνηγοί ..Άλλωστε ήταν και λογικό...ΤΟ γνώριζα απο την προσωπική μου εμπειρία στο Φερουμ

-Έπειτα απο μερικά ποτήρια μπύρας - καταλαβαίνεται, χρειαζόταν λίγο ποτο ο λαιμός μου ύστερα απο μισό χρόνο που δεν είχα αρθρώσει κουβέντα, εκτώς απ τις βλαστημιές για τον κόσμο και όσοα υπάρχουν πέρα απο αυτόν., οπότε έχανα μια αρκούσα- έρχομαι στον Νειλ με τον αφρό ακόμα φρέσκο πάνω στην γενειάδα μου κι αρχίζω την κουβεντούλα και τα κουτσομπολιά ..Καθώς προχωράει η συζήτηση μας τον ρωτάω σαν κοινωνικός άνθρωπος που είμαι, ποια είναι τα νέα του βασιλείου η του βασιλιά μπας κια σάπισε απο γάγγραινα και τον χώσανε στον τάφο...Μήπως υπήρχε κανένα νέο για κάποιον που γεννήθηκε η πέθανε η στην τελική εξορίστηκε...Και τότε τι λετε πως έγινε?..Ο νειλ έσκυψε κοντά μου πολύ σοβαρός και μου είπε οτι συμβαίνουν παράξενα πράγματα στα γύρω νησιά, όπως επίσης και εδώ...Μου μίλησε για την καταστροή του φερουμ απο έναν άντρα με το όνομα Ε..Οι μαρινς έχουν εξαφανιστεί απο τις περισσότερες βάσεις του νότου, φοβούμενοι τις απειλές του Ε και μαζεύτηκαν όλου στο Puzzle Island και το Karate island ελπίζοντας πως θα τον πιάσουν ενώ προσπαθεί αν μπεί στην μεγάλη γραμμή

Ο μισές εμπορικές συναλλαγές στον νότο έχουν παγώσει απο τις επιδρομές και τις επιθέσεις κουρσάρων απ ότι άκουσα, δεν μιλάμε ομως για δουλεια απλών ληστών επειδή οι επιθέσεις είναι πολύ εκτεταμένες και συντονισμένες Πάλι οι φήμες θέλουν τον Ε να είναι υπεύθυνος γι αυτές τις ενέργειες καθώς όσοι επιτίθενται, ισχυρίζονται πως δουλεύουν για τον Ε...Έχει γίνει ο πιο κακόφημος πειρατής του νότου αφ ότου έφυγε ο Eustass Kidd
Σπόιλερ:
και ο Killer
Σπόιλερ:
απο εδώ... οι μαρινς του πρόσθεσαν νεα μεγαλύτερη επικήρυξη λόγο αυτών των επιθέσεων..
Η ιστορία δεν τελειώνει όμως εκεί, συμπλήρωσε, όχι μα τα μουστάκια μου,,,
Ο παγιδοκυνηγός κούνησε αποδοκιμαστικά το κεφάλι του και ρούφηξε μια γουλιά απ το φλασκί του πριν συνεχίσει
κυκλοφορούν ψίθυροι, οτι ο Ε έχει έρθει στο νησί μας...Λένε οτι ο άνθρωπος αυτός είναι πιο κακός απο τον ίδιο τον Σατανα, πως σφάζει όποιον βρεθεί εμπόδιο στον δρόμο του...Μετά τα λόγια του, οι πολίτες άρχισαν τα επιφονήματα φόβου..
Ένα σατανικό χαμόγελο ικανοποίησης, σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου

Εκτός απο αυτό, έχω και χειρότερα νέα....Πριν απο πέντε μεες λενας ταχυδακτυλουργός απο τον νότο σταμάτησε στο Shinjuku ταξιδεύοντας μονος του προς το Jura και είπε οτι είδε να μετακινούνται και να μαζεύονται στρατεύματα των Imperials
οι στολές τους..Αριστερά και κέντρο των αξιωματικών και δεξιά των στρατιωτών:
παρ ότι δεν ήξερε για ποιον λόγο..
Ανασήκωσε τους ώμους του..
όπως με έμαθε ο πατέρας μου απο τέτε που ήμουν μικρό παιδί, όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά..Ίσως είναι οι Stromcloacs
στολές στρατιωτών:
στολή αξιωματικών:
ο ηγέτης της αντίστασης ''Stormcloack'' Ulfric:
Αυτοί έχουν γίνει κακός μπελάς για τον γερο -σιδεροκέφαλο βασιλιά
ο βασιλιάς του baterilla, Tullius:
τα τελευταία χρόνια...Μπορεί ο Tullius να αποφάσισε τελικά οτι δεν σκοπεύει να ανεχτεί άλλο το βασίλειο του Windhelm..Τουλάχιστον αυτό ξέρει που να το βρεί, ενώ τους επαναστάτες , όχι,,Θα τσακίσει το Windhelm όπως μια αρκούδα ένα ποντίκι..και ναι θα το κάνει

Ανοιγόκλεισα ελαφρά τα μάτια μου καθώς όλοι κατέκλυζαν με ερωτήσεις τον παγιδοκυνηγό. Μου φάνηκαν σημαντικές οι πληροφορίες που πήρα,, Ωστε μερικοί άντρες σκότωναν υπο το όνομά μου...Ίσως τελικά θα έπρεπε να δηλώσω δημόσια το πρόσωπο μου και τηνα αντίθεσή μου προς την κυβέρνηση,,,Έτσι πολλοί θα έρχονταν μαζί μου...Το windhelm..όσοι ήμασταν απο τον νοτο ξέραμε για τον εμφύλιο που λάμβανε χώρα στο baterilla...Ο ηγέτης της επανάστασης, ulfric είχε αντιταχθεί στον βασιλιά Tullius μετα απο έναν καβγα...Ο ουλφρικ, παλιά ήταν στρατηγός του βασιλιά όμως τώρα ήταν θανάσιμοι αντίπαλοι..Πολοί έφυγαν απο τον στρατό των imperials και ακολούθησαν τον ουλφρικ και τις απόψεις του..Παρ όλο που windhelm και πρωτεύουσα είχαν φαινομενικά ειρήνη , οι κάτοικοι του windhelm ζούσαν με τον συνεχή φόβο οτι ο πολύ πιο ισχυρός απο εκείνους γείτονας, θα εισέβαλε στη χώρα τους απο τον βορρά...Για το λόγο αυτό ακουγόταν πως ο βασιλιάς του Windhelm υποστήριζε τους stormcloacs

Αν ο παγιδοκυνηγός είχε δίκιο για τον Tullius τότε σήμαινε πως ένας φοβερός πόλεμος βρισκόταν προ των πυλών και θα τον συνόδευαν τα βάσανα απο τους αυξημένους φόρους και η υποχρεωτική στρατολογία.Μακάρι να ζούσα σε μια εποχή χωρίς βαρυσήμαντα γεγονότα..Οι αναταραχές κάνουν σχεδόν αδύνατη την ζωή εκείνων που τα βγάζουν δύσκολα πέρα...Είπα βάζοντας τον εαυτό μου στην θέση που είχα λίγα χρόνια πιο πίσω.. Η ζωή μου ήταν δύσκολη, αλλα ωραία..Η αλήθεια ήταν πως τώρα που κόντεψα να πεθάνω απ την κρεμάλα, αναθεώρησα κάπως το μίσος μου για τους απλούς ανθρώπους...Είχα αποφασίσει οτι εαν δεν αλλάξει κάτι, θα χάριζα την ζωή σε αρκετούς..
Γύρισα σιγά σιγά προς το σπίτι ...Δεν είχα πλέον όρεξη για βόλτες....όταν άνοιξα την πόρτα, αντίκρισα τον Drake να κάθεται σε μια αναπαυτική πολυθρόνα δίπλα στο τζάκι και να καπνίζει...Τον καληνύχτισα και ανέβηκα τα σκαλιά για να πάω στο δωμάτιό μου ...Έβγαλα τις μπότες μου, την κάπα μου και τον εξοπλισμό μου,(εκτός απο ένα μαχαίρι που το κρατούσα για επιφυλακή) και τα άφησα στο κομοδίνο και στην καρέκλα ...Ξάπλωσα στο κρεβάτι και συλλογιζόμουν , ως που σιγά σιγά , με πήρε ο ύπνος
Την επόμενη μέρα το πρωί, ξυπνήσαμε με τον Engel και φάγαμε πρωινό...Πριν φύγουμε, μου είπε πως θέλει να συναντίσω έναν φίλο του, ο οποίος θα ερθει μαζί μας...Πρώτα όμως, ήθελε να κάνουμε μια φιλική μάχη...Το όνομα του νεαρού ήταν Jabari Hondo...

Ενεργοποίησα τους μηχανισμούς των χεριών μου και βγήκαν τα μαχαίρια απο εκεί.Εκείνος τράβηξε το μακρύ ξίφος των δυο χεριών και ετοιμαστήκαμε για μάχη
Σήκωσε το σπαθί του ψηλά και άρχησε να τρέχει προς το μέρος μου με φόρα . Πήγε να με χτυπίσει με δύναμη, όμως στάυρωσα τα χέρια μου (με τα μαχαίρια μαζί) και απέκρουσα το ξίφος..Τα βλέμματα μας διασταυρήθηκαν ..
Πίεσε το ξίφος του στα μαχαίρια μου, όμως είχα περισσότερη δύναμη απ αυτόν έτσι ούτε καν οπισθοχώρησα.
ον κλώτσησα με το δεξί μου πόδι στο αριστερό του γόνατο , και τον έκανα να λυγίσει.Ένα δυνατό κρακ ακούστηκα απ την άρθρωσή του....Με το δεξί μου πόδι που ήταν ακόμα στον αέρα, χτύπησα το ξίφος του και το πέταξα λίγα μέτρα πιο μακρυά..Μετά προσγείωσα το πόδι μου στο κεφάλι του, ρίχνοντας τον κάτω Απενεργοποίησα τους μηχανισμούς τον μαχαιριών και τράβηξα το ξίφος μου με το δεξί μου χέρι

Έφερα το φίφος μου στο πρόσωπο του μικρού....Είσαι αδύναμος...Αυτό το σημάδι είναι για να μάθεις να προπονείσαι παραπάνω, είπα και χάραξα το πρόσωπο του με το σπαθί...

Λίγες ώρες μετά..

Το χώμα έτριζε κάτω απο τις μπότες μοου καθώς κατηφορίσαμε προς την κοιλάδα που ήταν δροσερή και αχνοφωτισμένη εκείνες τις πρώτες ώρες ώρες του συννεφιασμένου πρωινού.παρ ότι δεν ήξερα τα μέρη εγώ πήγαινα μπροστά και ο Engel με ακολουθούσε καθώς ήμουν αρκετά έμπειρος ιχνιλάτης και κυνηγός .Κρατούσαμε και οι δυο τα τόξα μας έτοιμα για βολή..Δεν μιλούσε κανείς απο τους δυο ενώ παρατηρούσαμε την γύρω περιοχή για τα ίχνη των ελαφιών.
Εκεί, είπε ο Engel χαμηλόφωνα , δείχνοντας μερικά χναρια που οδηγούσαν στην άκρη του ποταμου.
Κούνησα ελαφρα το κεφάλι μου και τα ακολούθησα...Έδειχναν να είναι της προηγούμενης μέρας, έτσ διακυνδύνευσα να μιλήσω ..
Θα μπορούσες να με συμβουλεύσεις σε κάτι Engel?

Φυσικά! τι τρέχει>?

περνάνε συχνά απ το μυαλό μου σκέψεις για να αφήσω την πειρατεία ακόμα δεν την άρχισα...Δεν ξέρω..Δεν είμαι ο΄ίδιος πλέον....Απο τότε που συνέβει το περιστατικό με την κρεμάλα σε συνδιασμό με το οτι ολοκλήρωσα έναν συμαντικό στόχο μου, με κάνουν να νοσταλγώ την ζωή που δεν έζησα,,....Απο την άλλη δεν το θέλω..Βλέπω πως με αυτά που έκανα, έχω ξεσηκώσει πολύ κόσμο ο οποίος θέλει να με ακολουθήσει, καλή ώρα όπως εσύ...Σταμάτησα.
-Και ποιος σου λέει καπετάνιε πως δεν έχουμε και εμείς καλή ζωή? Θα γλεντάμε με τις νίκες μας ! θα ταξιδέψουμε σε μέρη που ούτε καν έχουμε φανταστεί πως υπάρχουν! Θα νικήσουμε υπεράριθμες μάχες, και θα χασουμε , δεν πειράζει..Θα ακούνε το όνομα μας και θα τρέμουν!
Τα λόγια του μου άρεσαν...
Τα λόγια σου με συγγίνησαν....όμως θα σου πω τον τωρινό μου στόχο, και θα αποφασίσεις αν θέλεις να μεινεις μαζί μου....
Ακούω καπετάνιε...
Θέλω να γίνω ένας απο τους 4 yonkou...
Επικράτησε σιγή
Τότε εγώ θα σε βοηθήσω...Θα ανήκω στο πλήρωμα ενώς yonkou ως ένα απο τα πρωτοπαλίκαρά του....Θα μείνω μαζί με εσένα καπετάνιε , ως το τέλος σόυ, είτε το δικό μου.....

Χαμογέλασα...
Ωραία λοιπόν! Ας συνεχίσουμε το κυνήγι!
Έτσι κι έγινε..Προχωρήσαμε μερικά μέτρα πιο πέρα μεεμένα να προπορεύομαι..έπειτα σταμάτησα..καθώς μια οσμή ήρθε να διαλύσει τις σκέψεις μου..Μια βαρια οσμη ψημένου κρέατος και καμένων κλαδιών πεύκου..Ποιος άλλος θα μπορουσε να βρίσκεται εδώ εκτός απο εμάς;Παίρνοντας μια βαθια ανάσα, έκανα έναν κύκλο προσπαθώντας ναεντοπίσω που ήταν η φωτά..Ένα ελαφρύ ρεύμα αέρα ήρθε προς το μέρος μου απο κάποιο σημειο πιο κάτω στον δρόμο, κουβαλώντας ένα καυτό κύμα καπνού.Το άρωμα της τροφής ήταν τοσο έντονο , που άρχισαν να μου τρέχουν τα σάλια..Έκανα νόημα στον Engel ο οποίος βρέθηκε αμέσως δίπλα μου
Το μυρίζεις και εσύ?Ένευσε καταφατικά..Γυρίσαμε μαζί στον δρόμο και ακολουθήσαμε την οσμή προς τον νότο..Περίπου τριάντα μέτρα πιο πέρα , ο δρόμος έστριβε γύρω απο μια σειρά λεύκες και χανόταν απο τα μάτια μας..Καθώς πλησιάζαμε στην στροφή στα αυτιά μας έφτασαν φωνές, πνιγμένες απο το παχύ στρώμα της πρωινής ομίχλης πάνω απο την κοιλάδα

Φτάνωντας στο τέλος της σειράς με τις λέφκες, επιβράδυνα το βήμα μου και σταμάτησα.΄΄ηταν ανόητο να προσπαθήσω α εφνιδιάσω κάποιους που κκυνηγούσαν.Οστώσο κάτι με ενοχλούσε...όσο πληισίαζα, άκουγα περισσότερες φωνες μέσα στο κεφάλι μου....
Το ακούς αυτό? Ρώτησα τον engel
Τι θα έπρεπε να ακούω? ρώτησε...Μονο ήχους του δάσους..
Η απάντηση του με παραξένεψε...Γιατί άκουγα μονο εγώ αυτές τις φωνές μέσα στο κεφάλι μου? Μήπως φταίει η κούραση/??
Περπατώντας λίγα μέτρα πιο πέρα, αντικρύσαμε ένα μεγάλο αριθμό φανών.Ή ομάδα έδειχνε μεγαλύτερη απο οποιαδήποτε οικογένεια η ομάδα κυνηγών..Χωρίς να το πολυσκεφτώ, βγήκα στον δρόμο και γλίστρισα πίσω απο τους χαμηλου΄ς θάμνους που πλαισίωναν τις λέυκες..
Τι κανεις? Ψυθύρισε ο Engel
Έκανα ένα νόημα για να σωπάσει, έπειτα προσώρησα στα κλεφτά παράλληλα προς τον δρόμο, προσπαθώντας να κάνω όσο το δυνατόν λιγότερη φασαρία με τα βήμματα μου

Την στιγμή που έφτασα στο τέλος της στροφής, πάγωσα,,,
Πάνω στο γρασίδι, δίπλα στον δρόμο, είχαν στρατοπεδεύσει αρκετοί imperials..Πενήντα κράνη άστραυταν κάτω απο το πρωινό φως, καθώς οι κάτοχοι τους καταβρόχθιζαν τα πουλερικά που έψηναν στην φωτιά.Παρότι οι άντρες ήταν λασπωμένοι και ταλαιπωρημένοι, απο την πορεία τους, το σύμβολο του tullius
Σπόιλερ:
εξακολουθούσε να είναι ορατό πάνω στους κόκκνους χιτώνες τους.Κάτω απο τον χιτόνα τους, φορούσαν δερμάτινες πανοπλίες, βαριές με καρφωμένους επάνω τους ατσάλινους θώρακες- περικνημίδες και περιβραχιόνια
Οι περισσότεροι στρατιώτες είχαν πλατύστωμα ξίφη, αν και πέντε έξι ήταν τοξότες,ενώ άλλοι τόσοι, κρατούσαν πέλεκεις με μακρύστέλεχως και φοβερή όψη
Σπόιλερ:
Στριμωγμένες ανάμεσά τους, ήταν δυο απέσιες μαύρες μορφές..Τους αναγνώρισα κατευθείαν...ήταν ελιτ των επαναστατών...Μερικοί άνθρωποι χρήστες zoan φρούτων οι οποίοι δρούσαν σε συνεργασία με τους τοπικου΄ς βασιλείς, , κάνοντας τις βρωμοδουλειές τους...Τους είχα συναντίσει στο φερουμ, λίγο πριν την δίκη μου

Ετοιμαζόμουν να ορμίσω εναντίων τους, ενώ τα δάχτυλά μου είχαν ηδη αρχίσει να κινούνται για να πιάσουν ένα βέλος..Ξάφνου ο engel με άρπαξε αποτομα απο την μπλούζα και με έσυρεμε το ζόρι στο έδαφος.
-Μην το κάνεις..Έτσι θα σκοτωθούμε και οι δυο...
Είχε δίκιο..ίσως τους στρατιώτες να τους καταφέρναμε, αλλα δυο χρήστες φρούτων του διαβόλου, σε συνδιασμό με 50 στρατιώτες, με τίποτα..παρ όλα αυτά, κατεκλεισμένος απ τα νεύρα μου, απάντησα
-Αυτοί οι μπ@στ@ρδοι.....τα χέρια μου έτρεμαν απο τα νεύρα....Αυτοί με είχαν φυλακίσει τότε....
-Καπετάνιε...ψυθύρισε έντονα ο engel...Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα...Κοίτα..Είναι στην υπηρεσία του βασιλιά, και είναι 50 άτομα μαζί τους
Είναι και χρήστες φρούτων του διαβόλου...
-Ακόμα χειρότερα.. ακόμα και αν κατάφερνες να ξεφύγεις, θα έφερνες την καταστροφή στο χωριό μου, σαν συνέπεια της πράξης σου,,
Σταμάτησε να μιλάει
Είναι ανάγκη να γυρίσουμε πίσω Captain...Πρέπει να τους προειδοποιήσουμε όλους

Μετά εσύ πρέπει να κρυφτείς, πρόσθεσε..Μπορςι να ψαχνουν για εσένα..Οι ξένοι είναι οι μόνοι που έχουν άλογα, αν τρέξουμε, πιθανόν να φτάσουμε πρώτοι
΄Κοίταξα ανάμεσα απο τα κλαδιά τους αμέριμνους στρατιώτες.η καρδιά μου βροντοχτυπούσε διψώντας για εκδίκηση, δαμαρτυρώταν ζητώντας επίθεση και μαχη, επιθυμούσε διακαως να δει τους υπαίτιους της δυστιχίας της όπως τους 'αξιζε.Δεν με ένοιαζε ακόμα κι αν πέθαινα, αρκεί να δω τρυπιμένους απο δυο βέλη τους αλλους...Ακεί να κατάφερνα έστω και στιγμιαία να κεγράψω την θλίψη μου και τον πόνο μου μέσα σε μια μοναδική , και φοβερή στιγμή.
Ένα μικρό βήμα αρκούσε
Πνίγοντας έναν λιγμό, έσφιξα τις γροθιές μου κι έσκυψα το κεφάλι μου...Δεν μπορώ να το κάνω αυτό...όχι ως που να δυναμώσω κι άλλο..Παρέπεινα για λίγο αλύγιστος με μάτια σφιχτοκλεισμένα, έπειτα με αργές αγωνιώδεις κινήσεις τραβήχτηκα προς τα πίσω...
Πάμε γρήγορα, του είπα αποφασισμένος..
Χωρίς να περιμένω την αντίδρασή του,, γλίστρισα ανάμεσα ανάμεσα στα δέντρα οσο πιο γρήγορα μπορούσα..Όταν έφτασα σε ένα σημείο, οπου ο καταυλισμός δεν φαινόταν, σηκώθηκα όρθιος και άρχισα να τρέχω στον δρόμο

Σε λίγο βρέθηκα στο μονοπάτι με το χώμα, κατηφορίζοντας με όλη μου την δύναμη μετατέποντας την αγωνία μου και τα νεύρα μου, σε ταχύτητα...Ο Engel αγωνιζόταν να με προλάβει μειώνοντας ολοένα και περισσότερο την απόστασή που μας χώριζε , κάνοντας εξαιρετικά μεγάλες δρασκελιές...Ελάτωσα την ταχύτητα μου και περίμενα να φτλασει δίπλα μου για να του πω..
Εσύ ανάγγειλε σε όλους τα νέα, εγώ θα παω στο σπίτι , θα πάρω πράγματα και θα μιλήσω στον Drake..
Σκόπευα να κρυφώ, όμως όχι και να παρατήσω στην τύχη του τον νεο νακαμα μου και το χωριό του..
Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και συνεχίσαμε την αγωνιόδη πορεία μας...Έπειτα απο τρεία χιλιόμετρα, σταματήσαμε για να πιούμε λίγο νερό και να ξεκουραστούμε..όταν το λαχάνιασμα μας υποχώρησε, συνεχίσαμε να διασχίζουμε τους χαμηλούς λόφους πριν απο το χωριο του Engel..Καθώς γλιστρούσαμε στο χώμα, αναγκαστίκαμε να επιβραδύνουμε αρκετά τον ρυθμό μας, ακόμα κι έτσι όμως είδαμε σύντομα τα απλώνεται μπροστά μας το χωριό..
Ξεχύθηκα αμέσως προς την με΄ριά στην οποία ήταν το σπίτι, ενω ο engel κατευθυνόταν προς το κέντρο της πόλης..Αφήνωντας πίσω μου τα σπίτια, κατέστρωνα στο μυαλό μου σχέδια, σχετικά με το πως θα στήσω ενέδρα και να σκοτώσω τους ξένους δχως να προκαλέσω την οργή, η τον θανατο των κατοίκων

Τέλος Β μέρους

λινκ επόμενης http://www.onepiecegr-rpg.com/t6125-topic#202052 Bliss kingdom-South Blue

Επισκέπτης

Όνομα:Ε
Haki Points:-
Player of the Month Points:7
Beli: 27.000
Bounty/Fame Points:1.000.000
Παρατηρήσεις:Ο μονος λογος που εχασε λιγακι ηταν η γρηγορη ροη των πραγματων... Περαν αυτου αν και πιο πολυ παρακολουθηση ειχε παρα δραση, μου αρεσε σαν ιστορια...

» [Τέλος] The Hideout (Μέρος 1ο)
» Υπνωτισου...Μερος ΙΙΙ [Τελος]
» [Τέλος] An unexpected meeting (Μέρος 3ο)
» Υπνωτισου... Μερος Ι[Τελος]
» [τέλος] The bloodlust never ends (μέρος 2ο)