[Αρχη] error 404 no title found

Όνομα Χαρακτήρα: D Hanter
Παράταξη: Civilian
Bounty: ?
Φήμη: ?

"Μη σε παρακαλω μη με αφησετε πισω,σας παρακαλω" , φωναζε ο D. Ετρεξε μεσα στο δωματιο του η Izaya να δει αν ολα ειναι καλα, αλλα τζαμπα ανησυχησε. Εκεινος απλα παραμιλουσε στον υπνο του. Περιεργος ανθρωπος, ειπε απο μεσα της η Izaya. Καθε φορα που εξω βρεχει, εκεινος παραμιλαει στον υπνο του. Και να πεις πως ελεγε κατι το διαφορετικο, κατι το καινουργιο παει στο καλο αλλα εκεινος επαναλαμβανε συνεχεια το ιδιο πραγμα. Μυστηρια περικυκλωναν τον ανθρωπο αυτο. Απο που να αρχισω? Το οτι των βρηκαν στο δασος ολομοναχο σε ηλικια 10 ετων η οτι ειχε πανω του εκεινα τα μικρα... Καλυτερα να μη πω τιποτα γι αυτο το θεμα και ας αφησω την ιστορια να εξελιχθει μονης... Για την ωρα...

-D. Ξυπνα παιδι μου, παλι το ιδιο ονειρο βλεπεις, ειπε η Izaya στον κοιμησμενο D καθως τον σκουνταγε για να σηκωθει.
Σηκωσε το ενα του βλεφαρο ο D για να δει ποιος τον σκουνταγε, αλλα μολις ειδε πως ηταν η Izaya γυρισε απο την αλλη και συνεχισε τον υπνο του.
-Σηκω ρε διαολοπαιδο επιτελους, φωναξε εκεινη και αρχισε  να τον χτυπαει με το ιδιο του το μαξιλαρι.
- Ρε παλιογρια τι κανεις εκει? Τα εχασες λογο ηλικιας?
-Σε ποια μιλας ετσι ρε κοπριτη? Θες να τις φας παλι οπως της ετρωγες μικρος?
Ο D την αγνοησε παντελως και αφου αλλαξε ρουχα οσο η Izaya μιλουσε εφυγε απο το δωματιο.
- Για που το εβαλες τωρα? ρωτησε.

-Που αλλού? Κάπου ήσυχα να κοιμηθώ.
Αυτό είπε και πήδηξε από το παράθυρο, το οποίο απήχε 1 μέτρο απο το εδαφος, και ετρεξε προς το δασος.
Δεν αλλάζει με τίποτα αυτό το παιδί, αναλογίστηκε η Izaya. Αλλά  τη να κάνει η κακομοίρα. Από την στιγμή που τον βρήκε στο δάσος ολομόναχο της σπάραξε την καρδιά. Όταν τον πρωτοαντίκρισε της θύμισε τον γιο της που έχασε σε νεαρή ηλικία λόγο αρρώστιας. Γι αυτό απο το πρώτο λεπτό τον πήρε μαζί της και τον φρόντισε σαν παιδί της.

Ο D όμως δεν ήξερε τον ακριβής λόγο τον οποίο η Izaya του συμπεριφερόταν έτσι. Με τόση στοργή, τόση κατανόηση. Όμως δεν έπαυε και εκείνος να την βλέπει σαν την μητέρα του. Όσο και να μάλωναν εκείνη πάντα θα είχε μια ξεχωριστή θέση στη καρδιά του.


-Είσαι σίγουρος πως δραπέτευσε?
-Ναι, καπετάνιε. Πήρε και το σπαθί μαζί του.
-Ειδοποίησε όλους τους Marine στο νησί. Ο κρατούμενος S δραπέτευσε!

O D έχοντας φτάσει στο δάσος, κατευθύνθηκε προς το γνωστό σημείο για εκείνον. Το σημείο όπου τον βρήκε η Izaya. Είχαν περάσει 8 χρόνια από τότε που τον βρήκε. Δε μπορούσε να κάνει αλλιώς. Κάτι τον τράβαγε σε αυτό το σημείο. Κάτι που δεν μπορούσε να εξηγήσει. Πρώτα απ όλα η ύπαρξή του ήταν ένα μυστήριο. Πώς βρέθηκε εκεί? Πως τον έλεγαν? Από που είναι? Γιατί κάθε φορά που πάει να προσπαθεί να θυμηθεί κάτι από το παρελθόν του, το κεφάλι του αρχίζει και πονάει? Άσε που δεν μπορούσε να δικαιολογήσει την ύπαρξη των... Όλα αυτά τα ερωτήματα των περιτριγύριζαν καθημερινά και τον βασάνιζαν όλο και περισσότερο. Το μόνο που θυμάται είναι πως το όνομα του αρχίζει από D. Τίποτα άλλο.

Καθως ο D προχωρουσε βαθυτερα στο δασος ενιωθε πως καποιος τον παρακολουθουσε. Γυρσε αποτομα πισω να δει αν οντως τον ακολουθουσε καποις αλλα ματαια, δεν διεκρινε τιποτα το παραξενο. Μαλλον θα ειναι η ιδεα μου, ειπε απο μεσα του και συνεχισε την βολτα του.