[Τέλος-Φρούτο] Βοηθώντας τους κατοίκους του χωριού

Όνομα Χαρακτήρα: Goten
Παράταξη: Πειρατής
Bounty: 11.000.000
Φήμη: 20
Τίτλος Ιστορίας: Βοηθώντας τους κατοίκους του χωριού
Προηγούμενη Ιστορία(Link): http://www.onepiecegr-rpg.com/t7432-topic

Καθὠς ἐπαιρνα μια ανάσα από την τελευταία μου περιπέτεια σκεφτόμουν τις ιστορίες του πατέρα μου.Ήθελα και εγώ να έχω τόσο συναρπαστικές ιστορίες για να λέω στα παιδιά μου. Έχω χρόνο ακόμα σκἐφτηκα καθώς συνέχισα να κάνω κουπί. Ἠθελα να περάσω ακόμη μια περιπέτεια με τον αδερφό μου και να φτιάξουμε ένα πλήρωμα. Βέβαια είναι δύσκολο να συναντηθούμε σε έναν τόσο μεγάλο κόσμο. Σηκώθηκα πάνω και ανέβηκα στον κατάρτι μήπως δω κανένα νησί, είδα ένα νησί ευθεία μπροστά είδη μύριζα μια περιπέτεια. Έφτασα σε μια άκρη του νησιού εκεί άφησα την βάρκα μου δεν έβρισκα που να δέσω το σκοινί για να μην φύγει η βάρκα έτσι έβαλα μια μεγάλη πέτρα πάνω απ'το σκοινί.

Δεν έβλεπα πουθενά την πόλη το μόνο που έβλεπα ήταν ένα δάσος οπότε αποφάσισα να περάσω μέσα από το δάσος μέχρι να βρω την πόλη. Και έτσι έγινε άρχισα να περπατάω και μπήκα στο δάσος από την πρώτη στιγμή ήξερα πως ήταν κακή ιδέα. Άκουγα ήχους άγριων ζώων όπου και να κοίταζα.Απλός αγνὀησα τους ήχους και συνέχισα να περπατάω. Σε μια στιγμή σταμάτησα να περπατάω υπήρχαν δύο τρόποι να προχωρήσεις να πας δεξιά ή να πας αριστερά εγώ διάλεξα να πάω αριστερά.

Περπάταγα ανέμελα στο δάσος τότε είδα μια ομάδα από άγρια ζώα δεν ήξερα τι να κάνω. Ξαφνικά η λεοπάρδαλη γύρισε και με κοίταξε και άρχισε να γρυλίζει. Τότε γύρισαν και τα άλλα τρία ζώα που ήταν εκεί ο λύκος, ο γορίλας και η τίγρης τότε κατάλαβα ότι την είχα εντελώς πατήσει. Το μόνο που είχα ως όπλο ήταν η εξυπνάδα μου και η δύναμή μου. Άρχισα να τρέχω προς τα πίσω καθώς τα ζώα με κυνήγαγαν η λεοπάρδαλη που είναι από τα πιο γρήγορα ζώα ήταν ακριβώς πίσω μου. τότε είδα ένα κλαδί καθώς έτρεχα πήδηξα και το έπιασα με το ένα χέρι και το αγκάλιασα με τα πόδια μου.

Και καθώς περίμενα το τέλος μου πετάγονται τέσσερις άνθρωποι με όπλα και πυροβόλησαν τα ζώα τα οποία πέθαναν. Κατέβηκα από το κλαδί τους κοίταξα και τους είπα:

-Ευχαριστώ που με σώσατε εσείς είστε οι κάτοικοι του νησιού;

-Ναι εμείς είμαστε εσύ είσαι πειρατής συμπαθούμε τους πειρατές γιατί όπως ξέρεις βρίσκεσαι στο νησί που έζησε ο μεγάλος και τρανός Ussop. Μπορείς να μας βοηθήσεις με τους επαναστάτες που είναι στην άλλη πλευρά του νησιού;

-Ναι θα ήταν τιμή μου να βοηθήσω το νησί που έζησε ένα μέλος του πληρώματος του Monkey D. Luffy.

Πάνω που τελείωσα την πρότασή μου με έπιασε ο ένας και ο άλλος μου έβαλε μια κουκούλα στο κεφάλι μου. Περπάταγα πολύ ώρα χωρίς να βλέπω τίποτα μετά από λίγη ώρα αυτός που κρατούσε τα χέρια μου με άφησε. Άνοιξαν μια πόρτα με έβαλαν μέσα και μου έβγαλαν την κουκούλα. Τα έβλεπα όλα τώρα λίγο πιο φωτεινά γιατί είχα μείνει πολύ ώρα στο σκοτάδι. Με είχαν αφήσει μόνο μου ενώ μίλαγαν μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους.

Μετά από λίγη ώρα σταμάτησαν να συζητάνε ήρθε ένας και μου είπε:

-Ώστε είπες ότι θα μας βοηθήσεις ε. Λοιπόν εγώ είμαι ο αρχηγός εδώ πέρα οπότε θα ακούσεις προσεχτικά τις εντολές μου. Δεν χρειάζεται να ξέρεις πολλά θα ακολουθήσεις τους τρεις που σε έσωσαν μόλις πάμε στην πόλη. Θα πάτε να ελευθερώσετε την έπαυλη της Kaya που τώρα είναι μουσείο δουλειά σου είναι να νικήσεις τους φρουρούς με την βοήθεια των τριών από εδώ. Κατάλαβες;

-Μάλιστα κύριε πότε ξεκινάει η επιχείριση και επίσης γιατί μου βάλατε την κουκούλα;

-Γιατί είναι το μυστικό μας κρησφύγετο για αν συμβεί κάτι. Και η επιχείριση ξεκινάει αμέσως τώρα βάλτε του την κουκούλα μέχρι να φτάσουμε στον στόχο μας.

Μου έβαλαν την κουκούλα και άρχισε η επιχείριση ακουγόντουσαν πολλά βήματα από τον στρατό που πρέπει να είναι μεγάλος. Μέσα σε τόσο θόρυβο δεν καταλάβαινα τίποτα εκτός από τα σπρωξίματα για να περπατήσω πιο γρήγορα. Ένιωθα αβοήθητος χωρίς την όρασή μου δεν ήξερα που πάταγα και που βρισκόμουν και θα ήμουν κάμποση ώρα έτσι γιατί απ'ότι είπαν το χωριό ήταν στην άλλη πλευρά του νησιού. Ξαφνικά άκουγα πυροβολητά από μακριά γιατί ακουγόταν σιγά θα έπρεπε να σκότωναν τα ζώα. Άκουσα ήχο φιδιού εκείνη την στιγμή με σήκωσε ένας από τους τρεις που είμασταν μαζί και άρχισε να τρέχει.

Έτσι όπως έτρεχε με ταρακούναγε και μου ερχόταν να κάνω εμετό. Ύστερα από λίγη ώρα με κατέβασε και με άφησαν να ξεκουραστώ λίγο γιατί δεν ένιωθα καλά. Είχαν πάει λίγο πιο δίπλα και έλεγαν κάτι για το σχέδιο δεν άκουσα πολλά. Αφού τελείωσε το διάλειμμα συνεχίσαμε τον δρόμο μας για το σχέδιο. Τότε πετάχτηκε ένας γορίλας και τον σκότωσαν καθώς συνεχίσαμε άκουγα διάφορα ζώα και σκεφτόμουν πιο θα ήθελα να είμαι. Σκεφτόμουν διάφορα για να περάσει λίγο καλύτερα η ώρα μου. Ξαφνικά άρχισα να ακούω κραυγές τρόμου κατάλαβα ότι είχαμε φτάσει.

Ένιωθα άσχημα για τους επαναστάτες αλλά έπρεπε να το κάνω για να βοηθήσω τους κατοίκους. Μου έβγαλαν την κουκούλα και άρχισαν να τρέχουν στο πεδίο της μάχης. Εγώ τους ακολούθησα τότε εμφανίστηκαν δύο αντίπαλη και πήγαν να τους πυροβολήσουν. Τότε εγώ πετάχτηκα μπροστά με ένα μεγάλο άλμα και τους κλότσησα στο πρόσωπο δεν ήθελα να πεθάνει κανείς αλλά μόνο να πάρουν οι κάτοικοι πίσω το μέρος που τους άνηκε. Συνεχίσαμε να τρέχουμε είδα την έπαυλη που τώρα είναι μουσείο ήταν πολύ εκπληκτικό μακάρι να είχα μια τέτοια έπαυλη για να μένω. Αλλά δεν ήταν ώρα για τέτοια σταματήσαμε να τρέχουμε λίγο πιο δίπλα από την έπαυλη ο καθένας θα έμπαινε από διαφορετική πλευρά.

Πήγα από την δεξιά πτέρυγα κρύφτηκα πίσω από τον τοίχο. Κοίταξα κρυφά την δεξιά πόρτα ήταν μόνο τρία άτομα και μίλαγαν. Περίμενα την κατάλληλη στιγμή. Όταν απομακρύνθηκε λίγο ο ένας φύλακας έτρεξα χτύπησα τον ένα στο σβέρκο και έπεσε κάτω ξερός. Ο φύλακας που ήταν δίπλα του με κοίταξε έβγαλε το πιστόλι του και με πυροβόλησε έσκυψα και του έχωσα μπουνιά στην κοιλιά. Έπεσε στο πάτωμα έκανα μεταβολή και είδα τον τρίτο φύλακα είχε όρθιο το σπαθί του και με χτύπησε στο θώρακα. Έπεσα κάτω πονούσα πολύ ήταν η πρώτη φορά που χτυπήθηκα από σπαθί δεν είχα ξανανιώσει τέτοιο πόνο. Είδα τους άλλους δύο που ήταν μαζί μου πριν να φεύγουν με κάτι στα χέρια και έφυγαν όλοι οι κάτοικοι του νησιού αντί να συνεχίσουν την κατάκτηση του μέρους που τους πήραν οι επαναστάτες.

Λιποθύμησα στο έδαφος της μάχης το τελευταίο που θυμόμουν ήταν η στιγμή που με χτύπησε ο φύλακας. Όλα είχαν σκοτεινιάσει δεν ένιωθα τίποτα. Ύστερα από πολύ ώρα ξύπνησα δεμένος σε μια καρέκλα πονούσε το σώμα μου. Έσκυψα το κεφάλι μου και είδα τα ράμματα πάνω στην γρατζουνιά που μου προκάλεσε ο φύλακας. Περίμενα δεμένος μέχρι να δω κάποιον δεν ήξερα που βρίσκομαι. Μετά από λίγο ήρθε ένας άνθρωπος μόλις με είδε ξύπνιο πήγε να φωνάξει τους άλλους. Ήρθαν πολύ άνθρωποι τότε με πλησίασε ένας και μου είπε:

-Ποιος είσαι εσύ και γιατί βοήθησες τους επαναστάτες; Αν δεν μιλήσεις έχουμε πολλούς τρόπους να σε κάνουμε.

-Εσείς είστε οι επαναστάτες και το μόνο που ήθελαν ήταν να πάρουν την περιοχή τους πίσω.

-Ώστε σου είπαν ψέματα ε. Εμείς είμαστε οι μόνιμοι κάτοικοι στο νησί οι άλλοι ήταν οι επαναστάτες εσύ ποιος είσαι;;

-Το όνομα μου είναι Goten και είμαι πειρατής και βοηθάω τους αθώους. Και θέλω να προστατεύω τους ανθρώπους.

-Εσύ βοήθησες τους επαναστάτες να μας κλέψουν ένα από τα πιο πολύτιμα πράγματα που έχουμε εδώ και δεκαετίες.

Τότε για να μου αποδείξουν ότι είναι οι πραγματικοί κάτοικοι του νησιού μου έφεραν εφημερίδες. Από επιθέσεις που τους έκαναν οι επαναστάτες. Εκείνη την στιγμή ένιωθα πολύ άσχημα γι'αυτό που έκανα εκείνη την στιγμή αποφάσισα να τους φέρω πίσω τον πολύτιμο θησαυρό τους. Με έλυσαν επειδή κατάλαβαν ότι είμαι αθώος αλλά ήξερα καταβάθως ότι με μισούσαν. Πονούσα πολύ σηκώθηκα από την καρέκλα πονούσα πάρα πολύ αλλά δεν το έδειξα. Τους ρώτησα:

-Ξέρετε που είναι το κρησφύγετο των επαναστατών;

-Δυστυχώς όχι.

Βγήκα έξω από το κτήριο που βρισκόταν ο αρχηγός τους και μερικοί άλλοι άνθρωποι. Ήμουν πολύ κουρασμένος και πονούσα έπρεπε να σκεφτώ κάτι για να τους βοηθήσω. Περπάταγα για να καθαρίσει το μυαλό μου αποφάσισα να πάω στην έπαυλη της Kaya που τώρα είναι μουσείο για να ξεχαστώ από τα κακά που έκανα στους ανθρώπους του νησιού. Είχε πολλά εκπληκτικά και ωραία πράγματα από την εποχή που ζούσε ο βασιλιάς των πειρατών. Είχε και πολλά πράγματα που είχε χρησιμοποιήσει ο Ussop μακάρι να ήμουν τόσο έξυπνος όσο αυτούς. Βγήκα από το μουσείο και πήγα να φάω κάτι. Έψαχνα για εστιατόριο πολύ ώρα αλλά βρήκα τελικά το Meshi. Έφαγα ένα σουφλέ που ήταν από τα καλύτερα που έχω φάει. Τότε είδα έναν περίεργο τύπο ρώτησα την υπεύθυνη του εστιατορίου και μου είπε ότι τον λένε Uslorp και είναι πρώτος στα ψέματα και στις απάτες.

Τον πλησίασα και του είπα:

-Μπορείς να με βοηθήσεις με μια ιδέα που έχω.

-Ναι αλλά θα σου κοστίσει πολύ έχω χίλιους πολεμιστές και αυτοί πρέπει να φάνε.

-Εντάξει πιστεύω να έχω περισσότερες λεπτομέρειες αύριο που θα συναντηθούμε αύριο για να τα πούμε;

-Ίδια ώρα αύριο εδώ.

Αφού τελειώσαμε την κουβέντα σηκώθηκε και έφυγε μετά από λίγο μου ήρθε μια ιδέα και έφυγα τρέχοντας αμέσως. Πήγα στην ακτή που άφησα την βάρκα μου βρήκα τα χαρτιά μου και άρχισα να σημειώνω το σχέδιο φαινόταν καλό σχέδιο αλλά σίγουρα θα μπορούσε να πήγαινα κάτι στραβά. Τελικά με πήρε ο ύπνος δεν μπορούσα να περιμένω για την ημέρα που ερχόταν.

Ήμουν κουρασμένος από τα τραύματά μου και άργησα να ξυπνήσω. Μετά ξύπνησα είχα αργήσει για το ραντεβού μου με τον Uslorp σηκώθηκα από την βάρκα και περπάταγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Μπήκα στο εστιατόριο και είδα τον Uslorp να κάθεται στην γωνία πήγα κάθισα γρήγορα και άρχισα να του λέω το σχέδιο και συμφώνησε να με βοηθήσει και το σχέδιο μπήκε σε λειτουργία. Πήγα στον αρχηγό της πόλης και του ζήτησα να με πάει σε έναν από τους επαναστάτες που είχαν πιάσει. Δέχτηκε αλλά θα ήταν και αυτός μπροστά στην συζήτηση που θα έκανα. Με πήγα στο δωμάτιο του ενός από τους πολλούς επαναστάτες που έχουν πιάσει. Πήρα την ζακέτα του και βγήκα από το δωμάτιο ο αρχηγός με κοίταγε παράξενα. Η πρώτη φάση του σχεδίου ολοκληρώθηκε και σε λίγο θα άρχιζε η δεύτερη.

Πήγα έξω από το δάσος που ήταν το σημείο συνάντησης με τον Uslorp όταν έφτασα ο Uslorp ήταν είδη εκεί. Μπήκαμε στο δάσος αυτή την φορά ένιωθα πιο ασφαλής γιατί τα ζώα ξέρουν τον Uslorp που είναι κάτοικος του νησιού. Πετάχτηκαν μια λεοπάρδαλη και ένας λύκος ήταν σε θέση επίθεσης αλλά ο Uslorp τα καθησύχασε. Τους έδωσα να μυρίσουν την ζακέτα του επαναστάτη για να πιάσουν την μυρωδιά του. Αφού μύρισαν την ζακέτα άρχισαν να τρέχουν εγώ ακολουθούσα την λεοπάρδαλη και ο Uslorp τον λύκο. Μέσα σε μια στιγμή τα δύο ζώα σταμάτησαν να τρέχουν γιατί θα φοβόντουσαν τους επαναστάτες. Εμείς συνεχίσαμε να πηγαίνουμε ευθεία χωρίς να είμαστε βέβαιοι για το τι θα μπορούσαμε να συναντήσουμε.

Περπατούσαμε για κάμποσοι ώρα μέχρι που είδαμε ένα κτήριο τότε έκανα σήμα στον Uslorp να φτιάξει την παγίδα. Άρχισε να φτιάχνει την παγίδα ενώ εγώ πήγα μέσα. Έκανα όσο πιο προσεκτικά βήματα που μπορούσα άκουσα της φωνές που ήταν γνωστές. Ακολούθησα τις φωνές τους, έφτασα έξω από δωμάτιο που βρίσκονταν έριξα μια κρυφή ματιά και είδα περίπου σαράντα επαναστάτες. Προσπαθούσαν να σπάσουν την κλειδαριά του σεντουκιού που έκλεψαν από την πόλη. Μπήκα στο δωμάτιο και μπήκα μέσα σε ένα βαρέλι μέχρι να πάρω το σήμα από τον Uslorp ότι όλα είναι έτοιμα. Ξαφνικά ακούστηκαν πυροβολητά αυτό ήταν το σήμα και ο αντιπερισπασμός όλοι άρχισαν να βγαίνουν έξω τρέχοντας με τα όπλα τους.

Αφού βγήκαν όλοι έξω από το κτήριο βγήκα από το βαρέλι και πήρα το σεντούκι. Έψαχνα για αν κρύβουν πουθενά το σχέδιο τους για να καταστρέψουν την πόλη αλλά δεν βρήκα τίποτα. Πάνω που πάω να φύγω εμφανίζονται μπροστά μου οι τρεις επαναστάτες που είχα βοηθήσει. Με το που τους είδα μπροστά μου σήκωσα το σεντούκι και τους χτύπησα από τα αριστερά προς τα δεξιά στο κεφάλι. Έφυγα από την πίσω πόρτα που είδα και άρχισα να τρέχω στο δάσος είδα τον Uslorp να τρέχει και αυτός δεν ξέρω στην μάχη πως είναι αλλά στο τρέξιμο πρώτος. Τα τραύματά μου γινόντουσαν όλο και πιο έντονα δεν μπορούσα να τρέξω άλλο. Αλλά συνέχισα γιατί έδωσα τον λόγο μου στους ανθρώπους της πόλης.

Τρέχαμε πολύ ώρα με το που φτάσαμε στην πόλη δεν άντεξα άλλο και λιποθύμησα ήταν η δεύτερη φορά που το έπαθα αυτό δεν ένιωθα εκτός από τον αφόρητο πόνο στο σώμα μου. Ξύπνησα μετά από πολύ ώρα και το πρώτο πρόσωπο που είδα ήταν ο Uslorp και μου είπε:

-Τα κατάφερες φίλε είσαι πολύ γενναίος έλα θα σε πάω στην κεντρική πλατεία θέλει να σου πει μερικά λόγια ο αρχηγός είναι όλοι εκεί.

Σηκώθηκα και στηριζόμουν στον Uslorp πήγαμε στην πλατεία. Ο
Uslorp με πήγε δίπλα από τον αρχηγό ο οποίος μου είπε:

-Δεν ήμουν σίγουρος που σε εμπιστεύτηκα αλλά μου έδειξες ότι είχα άδικο έσωσες τον πιο σημαντικό θησαυρό της πόλης ρισκάροντας την ζωή σου σου είμαστε ευγνώμον.

Τότε με πλησίασε μια που δεν την ήξερα με το σεντούκι και μου είπε:

-Γεια είμαι η Kayen είμαι η υπεύθυνη χώρου της έπαυλης της Kaya. Επειδή έδειξες θάρρος και ρίσκαρες την ζωή σου για τον θησαυρό μας σου δίνω τον ίδιο τον θησαυρό τον κέρδισες με την αξία σου και το κλειδί του.

-Ευχαριστώ όμως πρέπει να φύγω θέλω να συναντήσω τον αδερφό μου που είναι και αυτός πειρατής.

Φόρτωσα τα πράγματά μου στην βάρκα μου και ήμουν έτοιμος να φύγω όλοι ήταν εκεί για να με αποχερετήσουν. Πριν φύγω ξελείδωσα την κλειδαριά και άνοιξα το σεντούκι και είδα ένα φρούτο το έβγαλα απο μέσα και το σήκωσα ψηλά για να το δουν όλοι. Το έφαγα αλλά είχε άθλια γεύση. Έβγαλα τον βράχο που ήταν πάνω από το σκοινί ανέβηκα την βάρκα και αναχώρησα. Γύρισα και τους κοίταξα όλους και είπα:

-ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΞΕΧΆΣΩ ΠΟΤΈ.

+2500 μπελλι επειδή έχει καθυστερήσει πολύ η διόρθωση. η ιστορία θα διορθωθεί σύντομα

Όνομα Χαρακτήρα:D. Ace
Παράταξη:Πειρατής
Bounty:-
Story of the month:όχι
Φήμη:+5
Beli:8.000 Beli(Με μπόνους)
Βαθμολογία:7/10
Παρατηρήσεις:
Μπορούσες να το κάνεις ακόμη πιο ωραίο.
Ήταν αρκετά γρήγορο και τα εξηγούσες πολύ συνοπτικά. Είχε καλή πλοκή αλλά η περιγραφή σου το χάλασε.Μου άρεσε που είχες πράγματα από την περιγραφή του Νησιού και αυτό ήταν πραγματικά πολύ καλό.
Επέλεξε το φρούτο που θες στο profile σου κάνοντας ένα πόστ(σε hide).