[Τέλος]A new pirate...

Όνομα Χαρακτήρα: Blackwell D. Ran
Παράταξη: Civilian
Bounty: -
Φήμη: -
Τίτλος Ιστορίας: A new pirate...
Προηγούμενη Ιστορία(Link):

Μια καινούργια μέρα είχε προβάλει για μένα, μετά από τόσα χρόνια ονείρου να βγω έξω στην θάλασσα επιτέλους έπιασαν κόπο. Μόλις πριν λίγες μέρες είχα αρχίσει το ταξίδι μου προς σε μια μεγάλη περιπέτεια. Θα βρω συντρόφους και ύστερα θα γίνουμε πειρατές οπού θα ακουστούμε σε όλο τον κόσμο. Από άκρη σε άκρη αλλά για να το κάνω αυτό πρέπει πρώτα να βρω δύναμη επειδή υπάρχουν πολύ οπού σίγουρα είναι δυνατοί αλλά εγώ θα βρω την δύναμη ώστε να μπορώ να τα βγάλω πέρα.

Αυτή την στιγμή βρίσκομαι στην θάλασσα σε μια βάρκα και δεν έχω βρει στεριά από την στιγμή που έφυγα από το χωριό μου. Τα πράγματα δεν έδειχναν και τόσο καλά κιόλας, ο ουρανός ήταν κάπως μαύρος. Φαινόταν πως σιγά σιγά θα αρχίσει να βρέχει. Έτσι άρχισα μετά να κάνω γρήγορα κουπί επειδή φοβόμουν μην με πιάσει μπόρα και μετά τα πράγματα γίνουν ακόμα πιο χειρότερα. Εύχομαι να φτάσω σε κάποιο νησί σύντομα κιόλας ώστε να αρχίσω την περιπέτεια μου σαν πειρατής αλλά και όχι μόνο. Θέλω επίσης να πάω σε ένα άλλο νησί επειδή θέλω να δω πως είναι ο έξω κόσμος αφού μόνο το δικό μου νησί έχω δει.

Το τι θα δω σε οποιοδήποτε νησί δεν έχει σημασία επειδή αυτό που έχει σημασία είναι να εκπληρώσω τον στόχο μου οπού είναι να γίνω ο καλύτερος πειρατής που έχει βγει πότε. Θα είναι δύσκολο αλλά θα το κάνω, θα περάσω κάθε δυσκολία που θα βρεθεί στον δρόμο μου.
Είχα όλες αυτές τις σκέψεις καθώς ήμουν στην βάρκα αλλά ξαφνικά βλέπω ένα καράβι να έρχεται προς τα εμένα. Υπήρχε όμως κάτι που δεν μου άρεσε πήγαινε μπρος ολοταχώς με πολύ ταχύτητα, φαινόταν σαν να ήθελαν να φύγουν από κάτι. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι όμως έτσι έκανα λίγο κουπί ώστε να πάω πιο μπροστά για να δω τι ήταν αυτό και προς δικιά μου έκπληξη όταν πήγα λίγο πιο μπροστά μου είχα δει μια τεράστια μπόρα να έρχεται προς τα εδώ.

Τώρα είχα καταλάβει γιατί ένα καράβι σαν και εκείνο προσπαθούσε να φύγει όσο πιο μακρυά γινόταν, αν εκείνο το καράβι δεν μπορεί να κάνει κάτι τότε τι θα κάνω εγώ. Τίποτα απολύτως έτσι άρχισα να κάνω κουπί όσο πιο γρήγορα μπορούσα ώστε να φύγω και εγώ όσο πιο μακρυά από την μπόρα. Με είχαν δει οι άντρες που ήταν πάνω στο καράβι και αμέσως με ρώτησαν κάτι.
-Που πας φίλε μου??? Αν ο προορισμός σου είναι εκεί τότε μην πας γιατί είναι μπελάς εκεί, σημάδι είναι αυτή η μπόρα όταν μου είπαν αυτό το πράγμα σκέφτηκα από μέσα μου "Χαζοί είναι αυτοί, το βλέπω ότι είναι μπελάς", βεβαία αν έλεγα κάτι τέτοιο στην ίδια τους την φάτσα τότε μπορεί να είχα ακόμα πιο πολλούς μπελάδες αλλά για μένα είναι ένα τίποτα.

-Εντάξει θα το έχω υπόψη μου, ευχαριστώ! Τους είπα αλλά μάλλον δεν χρειαζόταν επειδή είδα μπροστά να έρχεται μια ακόμη μπόρα κάτι οπού δεν φαινόταν καθόλου καλό. Πρόσεξαν και αυτοί που ήταν πάνω στο καράβι την άλλη μπόρα και προσπαθούσαν να την αποφύγουν αλλά δεν μπορείς να αποφύγεις μια τέτοια μπόρα όσο και να προσπαθήσεις. Εκείνη χάλασαν την δύναμη τους ώστε να κάνουν τα πάντα να την αποφύγουν αλλά εγώ καθόλου, δεν χρειάζεται να κουραστώ για μια μπόρα οπού δεν θα καταφέρω να αποφύγω ότι και να κάνω.
Και έτσι μέσα σε 10 λεπτά είχα μπει μέσα στην μπόρα, νερά πεταγοντουσαν από εδώ και από εκεί λες και ήταν ζωντανά. Επειδή όμως είχα ένα μικρο καραβάκι δεν μπορούσα να κάνω κάτι οπότε το είχα αφήσει πάνω στην τύχη αν θα ζήσω η όχι. Αλλά όπως το είχα καταλάβει δεν μπορώ να κάνω κάτι απέναντι σε αυτή την μπόρα με αποτέλεσμα να πέσω μέσα στην θάλασσα και να περισσευομαι ανάμεσα στα νερά αυτής τη θάλασσας.

Περισσευόμουν στην θάλασσα για περίπου 5 μέρες αλλά για μένα φαινόταν μια αιωνιότητα και στα ξαφνικά νιώθω από κάτω μου χώμα, είτε θα ήμουν στο πάτο της θάλασσας είτε θα είχα φτάσει σε στεριά. Όπως και να έχει δεν ξέρω επειδή ακόμα δεν έχω ξυπνήσει, όμως σιγά σιγά άρχιζαν τα μάτια μου να ανοίγουν. Σε 5 λεπτά είχαν ανοίξει εντελώς και αμέσως σηκώθηκα πάνω, την στιγμή που σηκώθηκα ήθελα αμέσως να μάθω που βρίσκομαι. Μπροστά μου ήταν ένας δρόμος οπού οδηγούσε κάπου, δεν είχα άλλη επιλογή από το να πάω σε εκείνο τον δρόμο. Την στιγμή που έφτασα στον δρόμο μετά είδα 2 ταμπέλες οπού είχαν τους δικούς του δρόμους. Δεν ήξερα ποιον δρόμο να ακολουθήσω, ήμουν σε μεγάλο δίλημμα. Να πάω προς την κεντρική πόλη η προς το χωριό. Μου φαινόταν το κεντρικό μέρος πιο διασκεδαστικό οπότε θα πάω από εκεί, έτσι και έκανα.

Δεν φαινόταν να ήταν μεγάλος δρόμος εξάλλου στην ταμπέλα έλεγε και η απόσταση που είχε από την κεντρική πόλη μέχρι εδώ. Θα πάρει σίγουρα 10 λεπτά η παραπάνω αλλά δεν θα πονέσουν τα πόδια μου, αν πονέσουν σημαίνει τότε είμαι αδύναμος και θα πρέπει να προπονηθώ.
Μέτα από 20 λεπτά είχα φτάσει επιτελούς στην πόλη. Η πόλη δεν φαινόταν όπως το περίμενα αλλά όπως και να έχει φαινόταν καλή πόλη.
Περπατούσα στους δρόμους αμέριμνος και ξαφνικά χωρίς να το καταλάβω η κοιλιά μου άρχισε να γουργουρίζει, ήθελα να φάω κάτι αλλά λεφτά δεν είχα πάνω μου οπότε σκέφτηκα κάτι να κάνω.

Θα πεθάνω από την πείνα αν δεν φάω κάτι, πρέπει να βρω κάτι πολύ γρήγορα. Αλλά δεν ξέρω πουθενά που θα βρω κάποιο εστιατόριο η κάτι τελωσπαντων. Έψαχνα παντού αλλά δεν έβρισκα τίποτα, μου απέμεινε μόνο μια λύση. Θα πρέπει να ρωτήσω κάποιον αλλιώς δεν θα βρω ένα εστιατόριο. Έτσι αμέσως πήγα να ρωτήσω μια παρέα που ήταν εδώ πιο κάτω.
-Γεια σας μήπως ξέρετε που υπάρχει κανένα εστιατόριο να φάω γιατί πεθαίνω στην πείνα??? Τους ρώτησα αλλά για κάποιο λόγο είχα ένα κακό προαίσθημα.
-Χιχιχι θες είπες να φας κάτι ε??? Θα σου δώσουμε εμείς!!! Είπε και αμέσως δίχως δισταγμό πήγε να μου δώσει μια μπουνιά. Τον είχα καταλάβει όμως και για αυτό σταμάτησα την μπουνιά του. Θα ήταν λογικά ληστές και βρήκαν ευκαιρία να την πέσουν πάνω σε μένα αλλά έκαναν λάθος.
-Ώστε έτσι θέλετε ε... γέλασα και πήγα να του ρίξω μπουνιά.

Η μπουνιά που του έριξα ήταν δυνατή και για αυτό πετάχτηκε πίσω όμως δεν φαίνεται να τον εξουδετέρωσα. Σηκώθηκε πάνω και ήταν πάλι έτοιμος να έρθει προς τα εμένα.
-Όλοι σας πηγαίνετε πάνω του!!! Είπε εκείνος, όλοι τους ήταν κάπου στους  4, δεν ήταν πολλοί και ούτε δυνατοί. Οι δυο τους πηγα να δώσουν κλωτσιά στον κεφάλι αλλά τους απέφυγα σκύβοντας κάτω. Ύστερα τους έριξα μια τρικλοποδιά με αποτέλεσμα να πέσουν κάτω. Από τους 4 ο ένας είχε ένα σπαθί και πήγε να μου κάνει επίθεση αλλά τον απέφυγα πηγαίνοντας προς τα πίσω. Μου έκανε πολλές επιθέσεις όμως όλες τις απέφευγα, όμως μετά από λίγο όταν πήγε να μου επιτεθεί πήγα από πίσω του και τον κλότσησα στο πίσω μέρος του γονατιου του.

Οι άλλοι δυο που είχα ρίξει κάτω προηγούμενος σηκώθηκαν πάνω και πήγαν να μου κάνουν πάλι επίθεση. Την στιγμή που πήγαν να μου επιτεθούν δίνω μπουνιά στον έναν αλλά από την τόση δύναμη που είχα βάλει είχε πάρει και τον άλλον. Έπεσαν ύστερα κάτω και έμειναν αναίσθητοι. Είχε μείνει μόνο το αφεντικό τους αλλά ήταν τρομοκρατημένος από αυτό που είχε δει. Δεν τόλμαγε να έρθει πάνω μου επειδή φοβόταν μην πάθει τίποτα όπως τους συντρόφους του.
-Αααα συγνώμη δεν θα το ξανά κάνω!!! Έλεγε αλλά σκέφτηκα τώρα οπού με φοβάται θα μπορεί να μου πει που μπορώ να βρω ένα εστιατόριο για να φάω.
-Δεν θα σε πειράξω αν δεν μου πεις που θα βρω ένα μέρος να φάω χιχιχι του είπα καθώς γέλαγα, ήξερε πως αν δεν μου έλεγε θα ήταν σε μπελάδες.

-Εντάξει θα σου πω, σε δυο στενά πιο κάτω θα βρεις ένα μαγαζί οπού σερβίρει τυρόπιτες ακόμα και τώρα οπού το είπε είχε φόβο μέσα του. Έτσι αφού μου είπε που μπορώ να βρω ένα μέρος για να φάω αμέσως πήγα προς τα εκεί.
Είχε πει δυο στενά πιο κάτω, όταν πέρασα εκείνα τα στενά αμέσως άρχισα να ψάχνω το μαγαζί με τις τυρόπιτες. Κοίταξα από την μια πλευρά αλλά δεν έβλεπα τίποτα, μετά γύρισα από την άλλη και είδα πως εκεί ήταν το μαγαζί. Όταν το είδα αμέσως πήγα προς τα εκεί, η κοιλιά μου γουργούριζε τόσο πολύ οπού δεν άντεχε άλλο.
-Τυρόπιτες!!! Τυρόπιτες!!! Έλεγα συνέχεια σε αυτόν οπού πούλαγε τις τυρόπιτες. Δεν με ένοιαζε αν θα του έσπαγα τα νεύρα, αυτό που με ένοιαζε ήταν να φάω κάτι.
-Περίμενε λίγο, υπάρχουν κιαλλοι ξέρεις λογικό φαίνεται αλλά δεν γινόταν να περιμένω.

Ορίστε πάρε ανυπόμονε όταν μου έδωσε τις τυρόπιτες άρχισα να τις τρώω πολύ γρήγορα και πριν το καταλάβω τις είχα φάει όλες αλλά το θέμα ήταν πως πείναγα ακόμη οπότε ζήτησα κιαλλες τυρόπιτες.
-Κιαλλες!!! Κιαλλες!!! Του είπα δυνατά, του είχα σπάσει πάλι τα νευρά και για αυτό το λόγο μου έδωσε ένα σωρό τυρόπιτες για να σταματήσω να του ζητάω. Ύστερα από 30 λεπτά τις είχα φάει όλες, δεν πείναγα άλλο. Δεν χωράει κάτι άλλο μέσα, αν φάω λίγο ακόμη νομίζω πως θα ξεράσω.
-Αφού άφαγες πλήρωσε να πας να φύγεις μου είπε αλλά θυμήθηκα κάτι, δεν είχα καθόλου χρήματα μαζί μου.
-Α για αυτό το θέμα ξέρεις δεν έχω καθόλου λεφτά, οπότε για!! Του είπα και αμέσως άρχισα να τρέχω.

-Σας παρακαλώ πιάστε τον!!! Έφυγε χωρίς να πληρώσει!! Έλεγε εκείνος οπού πουλούσε τυρόπιτες καθώς με κυνηγούσε αλλά δεν θα με φτάσει ποτέ. Το άκουγαν κι άλλοι με αποτέλεσμα να μην με κυνηγάει μόνο εκείνος αλλά πολλοί,γύρω στους 5 πρέπει να ήταν.
Μέχρι να με φτάσουν όμως θα τους έχω ξεφύγω στα σίγουρα αλλά καθώς πήγα να στρίψω σε ένα στενό για να τους ξεφύγω μιας και καλής πέφτω πάνω σε κάτι ανθρώπους οπού είχαν φορεσιές που έμοιαζαν σε φρουρούς. Σκέφτηκα μήπως υπάρχουν εδώ πέρα marines αλλά δεν μου φαίνεται και τόσο.
-Σας παρακαλώ φρουροί πιάστε τον, έφαγε χωρίς να πληρώσει!!! Είπε στους φρουρούς. Οι φρουροί αμέσως άρχισαν να με κυνηγάνε και εκείνοι, θα ήταν λίγο δύσκολο να τους αντιμετωπίσω όλους αυτούς αλλά δεν έχω ελπίδα.
Έτσι σταμάτησα και πήγα να επιτεθώ στον έναν φρουρό αλλά ξαφνικά πετάχτηκε ένας φρουρός οπού κρυβόταν πίσω από ένα βαρέλι και με πέταξε στον τοίχο με αποτέλεσμα να μπορέσουν να με πιάσουν μετά.

Μπορούσα να αντεπιτεθώ αλλά αποφάσισα να μην το κάνω για να μην προκαλέσω βαβούρα και όταν βρω ευκαιρία για να φύγω τότε θα την κάνω. Έτσι νόμιζα όμως επειδή ο ένας με βάρεσε με το όπλο του στο κεφάλι μου και για αυτό το λόγο έμεινα αναίσθητος, που θα βρεθώ όταν ξυπνήσω δεν έχω ιδέα αλλά κάτι θα βρω να κάνω για να ξεφύγω. Ευτυχώς όμως πως δεν ξέρουν ακόμη ότι είμαι πειρατής επειδή αν το ήξεραν δεν ξέρω τι θα μου έκαναν.
Ύστερα από 4 ώρες
Τα μάτια μου άρχιζαν να άνοιγαν σιγά σιγά, που ήμουν δεν ήξερα. Δεν φαινόταν σαν ένα καλό μέρος όμως, ήταν σκοτεινά. Τα μάτια μου όμως θα συνηθίσουν στο σκοτάδι και έτσι θα μάθω που είμαι.
-Που είμαι?!?!?!?! Μπορεί να αργήσουν τα μάτια μου να συνηθίσουν το σκοτάδι και για αυτό το λόγο φώναξα.
-Κανε ησυχία!!! Είσαι σε φυλακή!!! Είπαν κάποιοι οπού λογικά ήταν φρουροί αλλά δεν πίστευα αυτό που είπαν. Με είχαν ρίξει όντως στην φυλακή όμως επειδή το διαπίστωσα με τα ίδια μου τα μάτια μου αφού τα μάτια μου συνήθισαν στο σκοτάδι.

Δεν ξέρω πόσο θα κάτσω εδώ μέσα αν δεν κάνω κάτι γρήγορα. Είχα βγει στην θάλασσα για να γίνω πειρατής αλλά δεν θα πάω πουθενά αν κάτσω μέσα στη φυλακή. Πρέπει να κάνω κάτι στα σίγουρα αλλιώς την έχω βαμμένη, το θέμα όμως ήταν ότι δεν μπορούσα να βρω.
-Βγάλτε με από εδώ σας παρακαλώ!!! Το μόνο που έκανα ήταν να τους παρακαλάω αλλά δεν γινόταν κάτι έτσι, μόνο να μου λένε ησυχάσω, τίποτε άλλο.
Έριχνα μπουνιές στα σιδερά μπας και ανοίξει αλλά ήταν τόσο δυνατά τα σίδερα οπού δεν κουνιόντουσταν καθόλου, αν ήμουν πιο δυνατός θα μπορούσα να βγω από εδώ μέσα αλλά φαίνεται δεν είμαι ακόμη έτοιμος να κάνω κάτι τέτοιο.
Μάλλον από τι φαίνεται θα πρέπει να κάτσω εδώ μέσα μέχρι να βρω κάποια ευκαιρία να βγω.

Ήταν κιόλας βαρετά εδώ μέσα, δεν μπορούσα να κάνω τίποτε άλλο. Ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι και κοιτούσα τα ταβάνι. Ήθελα να έρθει η στιγμή που θα έβγαινα έξω από την φυλακή. Δεν περίμενα ότι τόσο βαρετά θα είναι η πρώτη περιπέτεια μου.
Τα μάτια μου από την πολύ βαρεμάρα άρχιζαν να κουράζονται, δεν μου μένει πολύ χρόνος μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Έτσι μετά από 5 λεπτά άρχιζα να κοιμάμαι πολύ βαθιά, τόσο βαθιά οπού ροχάλιζα και έκανα πολύ μεγάλη φασαρία.
-Σταμάτα να ροχαλίζεις!!! Φώναζαν αλλά δεν με ένοιαζε, πιο πολύ ακουγόμουν παρά αυτούς. Άραγε η επόμενη μέρα θα είναι εντάξει ή θα έχω προβλήματα όπως σήμερα, μακάρι όχι.

Ύστερα από 12 ώρες

-Ει ξύπνα!!! Άκουγα να λένε κάποιοι και τότε νιώθω να πέφτει πάνω μου νερό. Αμέσως ξύπνησα όταν έπεσε το νερό πάνω μου. Δεν γινόταν να μην φωνάξω.
-Τι κάνετε!!! Τους είπα με νεύρα. Φυσικό μου φαινόταν όμως, δεν γίνεται να είμαι ήσυχος ενώ μου ρίχνουν νερό πάνω μου. Δεν γινόταν να με ξυπνήσουν κανονικά.
-Τι θέλετε και με ξυπνάτε??? Τους ρώτησα. Την στιγμή που πήγε να μου απαντήσει τότε τον διακόπτει κάποιος και του λέει κάτι στο αυτί. Φαινόταν κάτι σημαντικό επειδή το ύφος του φρουρού έγινε μετά κάπως πολύ ανησυχητικό λες και έγινε κάτι.
-Τι είπες?!?!?!?! Είπε και μετά έφυγε αμέσως μαζί με τον άλλο, έφυγαν βασικά όλοι από εδώ. Δεν ήξερα τι συμβαίνει αλλά σίγουρα κάτι πολύ σοβαρό, ανησυχούσα επειδή ήμουν ακόμη στην φυλακή. Δεν θα μπορούσα να βγω από την φυλακή αν γινόταν κάτι σε αυτό το μέρος επειδή δεν υπάρχει κανείς εδώ πέρα.

Ανησυχούσα πάρα πολύ επειδή κάτι σοβαρό είχε γίνει αλλιώς δεν θα έκανε έτσι ο άλλος και θα έφευγαν όλοι τους.
Στα ξαφνικά όμως ακούστηκε ένα πολύ μεγάλο μπαμ, αυτό με φαινόταν πιο πολύ σαν κανονιά. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι γινόταν.
-Βγάλτε με από εδώ μέσα!!! Φώναζα επειδή πάνω κάτω είχα καταλάβει τι γίνεται, αν κάτσω εδώ πέρα μπορεί τα πράγματα να γίνουν ακόμα πιο χειρότερα για μένα. Δεν ήταν κανείς εδώ πέρα όμως για να μου ανοίξει να βγω, η μόνη μου ελπίδα ήταν να περιμένω κάποιος να έρθει εδώ πέρα αλλά μπορεί ποτέ να μην έρθει. Αλλά για δίκη μου καλή τύχη στα ξαφνικά πέρασε από εδώ ένας.
-Σε παρακαλώ άνοιξε μου να βγω!! Του είπα έντονα, φαινόταν πως δεν είχε καθόλου χρόνο.
-Δεν έχω ώρα για σένα, είναι πολύ κρίσιμη στιγμή!!!!
-Σε παρακαλώ άνοιξε, δεν θα πάρει πολύ!!! Επέμενα να μου άνοιξε και έλπιζα να μου ανοίξει επειδή αν όχι την έχω βάψει.
-Καλά εντάξει, πάρε!! Μου πέταξε κάτι κλειδιά, εκείνα θα είναι λογικά τα κλειδιά της φυλακής.

Αμέσως τα πείρα και ξεκλείδωσα την πόρτα, δεν περίμενα ούτε ένα δευτερόλεπτο παραπάνω για να βγω από εδώ μέσα. Την στιγμή που βγήκα όμως από το κελί αμέσως βγήκα έξω να δω τι γίνεται. Οι κανονιές δεν ήταν πολλές αλλά είχε γίνει αρκετή ζημιά και σίγουρα θα έρθουν μετά να συνεχίσουν αυτό που κάνανε αλλά δεν θα είναι απλώς κανονιές, μπορεί κάτι χειρότερο. Μακάρι στα σίγουρα όμως να μην είναι εκείνο που φαντάζομαι αλλά ότι και να είναι πάρα πολύ κακό.
Δεν ήξερα επίσης τίποτε για αυτό το μέρος, θέλω να τους βοηθήσω κάπως, ασχέτως αν με είχαν κλείσει φυλακή η αν είμαι πειρατής. Αν υπάρχει κάποιος κίνδυνος θέλω βοηθήσω τους ανθρώπους.
-Να σου πω εσύ φρουρέ μπορείς να μου πεις λίγα πράγματα για αυτό το νησί, ξέρω ότι γίνεται κάτι πολύ σοβαρό και για αυτό θέλω να βοηθήσω!!! Του είπα έντονα, φαίνεται επειδή χριαζοντουσταν πολύ βοήθεια και μπορεί από μόνοι τους να μην μπορέσουν να κάνουν κάτι, έτσι άρχισε να μου λέει κάποια πράγματα για αυτό το νησί.

-Αυτό το νησί είναι ένα βασίλειο οπού στο κέντρο είναι το παλάτι, κάνουμε νταλαβέρια με την κυβέρνηση... για σου τώρα πρέπει να φύγω, δεχόμαστε επίθεση!!! Δεν μου άρεσε αυτό που είπε επειδή αν μάθουν ότι είμαι πειρατής τότε δεν θα έχω καλά ξεμπερδέματα, μπορεί να έρθουν εδώ πέρα marines. Αν έχουν όμως νταλαβέρια με τους marines πως και κάνουν εδώ επίθεση κάποιοι και δεν έχουν marines να τους σώσουν. Αναρωτιόμουν όλη την ώρα και για αυτό το λόγο καλύτερα θα ήταν να πάω στο παλάτι να ρωτήσω. Ο αρχηγός λογικά θα είναι ο βασιλιάς αφού είναι παλάτι. Είχε πει πως ήταν στο κέντρο οπότε δεν θα είναι δύσκολο να πάω εκεί.
Μέσα σε 30 λεπτά είχα φτάσει στο κέντρο της πόλης, το παλάτι ήταν όμως τόσο μεγάλο οπού και να μην ήθελα να το βρω θα το έβρισκα. Δεν είχε απέξω φρουρούς, κάτι πολύ κάλο για μένα επειδή αν είχε δεν θα με άφηναν να μπω μέσα.

Όλοι τους μέσα έτρεχαν από εδώ και από εκεί από τον πανικό, δεν ήξεραν τι να κάνουν. Πρέπει να βοηθήσω αλλιώς δεν θα γίνει κάτι.
-Βασιλιά!!!! Φώναξα δυνατά, όλοι σταμάτησαν μετά αφού το είπα.
-Οι τι φωνάζεις, έχουμε που έχουμε να ξεφορτωθούμε τους πειρατές, φωνάζεις κιόλας!!! Είπε ένας φρουρός. Ήταν όμως όπως το είχα καταλάβει, εδώ έχουν έρθουν πειρατές για επίθεση. Σαν πειρατής που είμαι θα πρέπει να κάνω κάτι και άσε που σίγουρα θα είναι το είδος πειρατών οπού σιχαίνομαι.
-Συγνώμη αλλά θέλω να μιλήσω στον βασιλιά, πρόκειται για την επίθεση από τους πειρατές αμέσως σταμάτησε να μου φωνάζει ο άλλος όταν του το είπα.
-Άφησε τον να μιλήσει!!! Είπε ο βασιλιάς, θα βρίσκεται μάλλον μεγάλο φόβο για να με αφήσει να μιλήσω.
-Λοιπόν βασιλιά γιατί δεν κάνεις κάτι να πας να διώξεις αυτούς τους πειρατές!!! Ε?!?!?!?! Ήταν λίγο απίθανο να το πιστέψω ότι δεν μπορούνε να κάνουν κάτι.

-Δίκιο έχεις αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό, εκείνοι οι πειρατές είχαν ξανά έρθει παλιότερα και μας είχαν κάνει μεγάλο κακό. Από τότε τους φοβόμαστε και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι και να είναι όντως έτσι, προστασία από τους marines δεν έχουν.
-Ναι αλλά αυτό το βασίλειο νταλαβέρια με την κυβέρνηση δεν έχετε??? Πως δεν σας προστατεύουν οι marines???
-Δεν υπάρχουν καθόλου εδώ marines, μόνο νταλαβέρια κάνουμε τίποτε άλλο ώστε δεν έχουν την προστασία των marines, τότε σημαίνει είναι μόνοι τους.
-Βασιλιά κανε κάτι όμως, το βρήκα στείλε μαζί μου φρουρούς να πάμε να τους διώξουμε πριν γίνουν τα πράγματα πολύ σοβαρά, ξέρω είμαι ένας άγνωστος οπού μόλις ήρθε σε αυτό το νησί και δεν ξέρει τίποτε αλλά θέλω να βοηθήσω. Δεν γίνεται να κάτσω έτσι ενώ ξέρω ότι κάποιος έχει πρόβλημα με πειρατές οπού σκοτώνουν, κλέβουν και κάνουν άλλα πολύ κακά πράγματα.
-Να σε ρωτήσω κάτι ποιος είσαι??? Δεν έχω ξανά δει κανένα να θέλει να βοηθήσει τόσο πολύ ξένους ανθρώπους.
-Ποιος είμαι??? Είμαι ο Blackwell D. Ran, πειρατής!!!! Όταν το είπα αμέσως όλοι ξαφνιάστηκαν.

-ΕΕΕΕΕ πειρατής?!?!?!?! Έκαναν όλοι οι φρουροί, λογικό είναι όμως να ξαφνιαστούν επειδή ενώ είμαι πειρατής ζητάω να τους βοηθήσω. Έχουν προβλήματα με πειρατές τώρα και για αυτό μπορεί να διστάζουν να με αφήσουν, ειδικά τώρα οπού τους είπα ότι είμαι πειρατής.
-Βασιλιά δεν πρέπει να τον αφήσουμε να μας βοηθήσει, είναι πειρατής όπως το είχα καταλάβει αλλά δεν έχει σημασία πια.
-Τώρα οπού βλέπω καλύτερα δεν ήταν εκείνος οπού είχαμε κλείσει στην φυλακή??? Πως βγήκε από εκεί, μάλλον θα βρήκε ευκαιρία να βγει με αυτά που γίνονται στο νησί τώρα έλεγαν πολλοί διάφορα πράγματα και τότε κάποιος ερχόταν ξαφνικά, φαινόταν κάπως λαχανιασμένος. Αφού πήρε δυο ανάσες άρχιζε να φωνάζει.
-ΈΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΕΠΙΘΕΣΗ!!!! Δεν πρέπει να χάνουμε άλλο χρόνο πρέπει αμέσως να στείλει στρατό αλλιώς θα είναι χαμένος για τα καλά αυτή την φορά.
-Βασιλιά πρέπει να στείλεις αμέσως,να πάω με άλλους!!! Δεν ήξερε τι να κάνει ο βασιλιάς, τα είχε χαμένα αλλά μάλλον βρήκε τι να κάνει.
-Οκ πήγαινε, πάρε και όσους χρειαστείς!!! Αφού το είπε αυτό πήρα άλλους τόσους και αμέσως φύγαμε.

Όταν είχαμε βγει έξω από το παλάτι τότε άρχισα να βλέπω κάποιους από πολλοί μακριά να έρχονται προς τα εδώ με πυρσούς και σπαθιά, θα ήταν οι πειρατές λογικά.
-Πάμε να τους κάνουμε επίθεση!! Είπα έντονα, οι άλλοι κάπως φοβόντουσαν αλλά δεν άργησε μέχρι να έρθουν και εκείνοι. Πάλι καλά όμως που οι πειρατές τώρα άρχισαν να έρχονται και δεν έχουν κάνει κανένα κακό σε κάποιον πολίτη.
Τους είχα προφτάσει, με είδαν οι πειρατές και αμέσως πήγαν να μου επιτεθούν. Πήγαν να έρθουν 4 πάνω μου. Την στιγμή που ήρθαν έδωσα στον ένα μια κλωτσιά στην κοιλιά και στον άλλο μια μπουνιά στο πρόσωπο. Οι άλλοι δυο πήγαν να μου επιτεθούν με τα σπαθιά τους αλλά τους απέφυγα πηγαίνοντας ένα βήμα πίσω, έπειτα μετά έπιασα τον ένα από το κεφάλι και τον πέταξα πάνω στον άλλον. Όταν έπεσε πάνω στον άλλον μετά τους έδωσα μια γυριστή κλωτσιά για να τους αποτελειώσω.
Ήταν πάρα πολύ πειρατές εδώ πέρα, πρέπει να είναι κάπου στους 40 αλλά δεν θα το βάλω κάτω.
-Οι ποιος είσαι εσύ και μπαίνεις ανάμεσά μας, δεν φαίνεσαι να είσαι από εδώ πέρα. Θα σε θυμόμουν αν ήσουν, είχαμε έρθει και πιο παλιά αλλά δεν ήσουν εδώ πέρα. Μάλλον θα είσαι καινούργιος και για αυτό θα σου πω κάτι για να το ξέρεις. Φύγε από μπροστά μου πριν σε σκοτώσω!!! Δεν ξέρω αλλά είχα ένα ένστικτο ότι αυτός ήταν ο καπετάνιος τους και ότι αν το εξουδετέρωνα τότε θα έλυνα όλα τα προβλήματα.