At the beginning

10 Σεμπτεμβριου 1996

Ηταν η τελευταια φορα που ο πατερας μου μου χαμογελασε ενω ημουν ακομα μεσα στιν κουνια μ.Μολις που ειχα γινει 4 χρονων και πλεον ελεγα καθαρα τις πρωτες μου λεξεις.Εκεινη την γινοταν πανικος μεσα στο σπιτι επειδη ειπα την λεξη μπαμπα.Ηταν μια απο τις πιο ευτυχισμενες μερεσ τις ζωης του ενω η μητερα μου τον πειραζε!!Ολα ηταν καλα και η οικογενεια μου ζωσε 2 χρονια ευτυχειας και χαρας.


Το μεσημερι ηρθε και ο φιλος του πατερα μου που ειχαν δικο τους μαγαζι που πουλαγαν χαρτες σε ταξιδιωτες και σε πειρατες,ακομα και σε συλλεκτες.Κλασικο καλοσωρισμα στο σπιτι ηταν ενα ποτηρι κρυας μπυρας.Η μητερα μου μπηκε στην κουζινα για να σερβηρησει τα ποτηρια των ανδρων.Περιεργος ομως ο φιλος του πατερα μου δεν ηταν και τοσο ενθοθσιασμενος ουτε χαρουμενος.Η καλυτερη περιγραφη ηταν στεναχωριμενος.Αμεσως ο πατερας μου ανησυχος τον ρωτησε τι συμβαινει....

Η μητερα μου μπηκε στο σαλονι με τα ποτα αλλα ο πατερας μου τισ εκανε νοημα για να φυγει.Ειχε συμβει κατι σοβαρο...

Spike:τι συμβαινει αδερφε γιατι εισαι σε τετοια κατασταση?
Max:χθες βραδυ ενα καραβι πειρατων εφτασε στο νησι και εψαχναν το μαγαζι μας και αναζητουσαν κατι πολυ συγκεκριμενο που εγς προσωπικα δεν ειχα ξανακουσει
Spike:Πες μου τι σου ζητησαν μηπως ξερω τι ζητουσαν
Max:Και να θεσ να τουσ βοηθησεις ειναι αργα...Ηταν τοσο νευρισμενοι που εκαψαν το μαγαζι με ολους τουσ χαρτες

Επεσε σιςωπη μεσα στο δωματιο....

Η χαρα και η ευτυχεια που επικρατουσε πριν απο λιγα λεπτα ειχε πλεον εψαφανιστει...ισως να πηρε και μερικα λεπτα μεχρι να συνηδητοποιησει ο πατερας μου τι του ειχε πει ο Μαx..

Ο πατερας μου βλαστημησε οπως δεν ειχε βλαστημησει ποτε.Εγω τοτε εβαλα τα κλαματα και η μητερα μου μπηκε στο σαλονι και με πηρε στην αγκαλια της.

-ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ? φωναξε ο πατερας μου...
-Δεν πιστευω να πας να κανεις καμια τρελα...ετσι?ειπε με απωρια ο Max
-ΡΩΤΗΣΑ ΚΑΤΙ!!!ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ??!!!φωναξε ξανα ο πατερας μου..
-Ειναι στο λιμανι αυτη την στιγμη και πεινουνε! αποκρυθηκε ο Max

Πριν προλαβει να πει δευτερη κουβεντα ανοιξε την πορτα και αρχισε να τρεχει προς το λιμανι.Οι χωριανοι πρωτη φορα τον εβλεπαν ετσι...

Υστερα απο λιγο βρισκοταν μπροστα στο πλοιο..και τοτε φωναξ:ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ ΒΓΗΤΕ ΕΞΩ ΡΕΕΕΕΕΕ!!

Ξαφνικα ο πατερας μου περικυκλωθηκε απο μια ντουζινα πειρατων αλλα εμεινε ασαλευτος.Δεν κουνηθηκε ουτε προσπαθησε να ξεφυγει..απλα παρεμεινε στην θεση του...

-Βρε βρε βρε..!! ακουστηκε μια φωνη πισω απο ολουσ τουσ πειρατες

Ο πατερας μου εκεινη την στιγμη πεταχτηκε...του ηταν γνωστη αυτη η φωνη

-Δεν μας ξεχασες να υποθεσω...σωστα Spike?

Επεσε συγη για καμπωσα δευτερολεπτα, ενω το καθε δευτερολεπτο θυμιζε αιωνας...

Με τρεμαμενη φωνη ο πατερας μου ειπε:Τι θες εδω Εrik?

Η φωνη γελασε.....και τοτε ξανα σιωπη...αλλα πριν προλαβει να παριε παλι τον λογο ο πατερας μου η φωνη συμπληρωσε...<<ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ!!!>>

Κανενας δεν μιλουσε...μονο το ελαφρι αερακι και το κυμμα της θαλασσας που χτυπαγε τους βραχους του νησιου ακουγοντουσαν...

Δεν το εχω πια αυτο που θες Erik...πουλησα τον χαρτη πριν πολλα χρονια οταν ακομα εσυ ησουν στο ναυτικο και επαιζες διπλο ταμπλο με του πειρατες!!!ειπε με ηρεμο τροπο ο πατερας μου

-ΛΕΣ ΨΕΜΑΤΑΑΑΑΑΑΑΑ!!! βρυχηθηκε ο Erik ο οποιος εκανε την εμφανηση του...ενας σχετικα γεροδεμενος ανδρας με μπολικα ραματα στο προσωπο του

Δεν εχω λογο να σου πω ψεματα και ο συνεργατης μου δεν σου ειπε ουτε αυτος ψεματα!!αποκρυθηκε ο πατερας μου...<<Εσυ απλα αρνησε την αληθεια...οτι αργησες!!>>

ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΘΑΡΜΑ!!ουριαλξε η φωνη κ αυτοματα εβγαλε το σπαθι του απο την ζωνη του

Περιεργως κανεις δεν ηξερε την σημασια αυτου του χαρτη που αναζητουσε ο Εrik παρα μονο ο ιδιος κ ο πατερας μου, αν και οι πιο πολλοι πιστευαν οτι θα ηταν καποιος χαρτης θυσαυρου

Ο Erik κατευθυνθηκε προς τον πατερα μου.Κανεις δεν μιλουσε...Κ τοτε ο Εrik ειπε....<<Τοτε μου εισαι αχρηστος που ηρθα ως εδω...και με το σπαθι εσφαξε τον πατερα μου....εκεινος γονατησε και τοτε χαρακτηκε ενα χαμογελο στα χειλη του

Oλοι ειχαν παγωσει....και ολοι φωναζαν...αλλοι υπερ του καπετανιου και αλλοι υπερ του πατερα μου.Ολο το χωριο ειχε μεινει ασαλευτο...κανεις δν μπορουσε να πιστεψει αυτο που ειχε συμβει..


Στα επομενα 20 λεπτα το πλοιο βρησκοταν ηδη στα ανοιχτα της θαλασσας,ενα ο πατερας μου ηταν στην ιδια θεση που ηταν και πριν.Μονο ο Max πηγε προς το μερος του...

Τα ματια του ηταν γεματα δακρυα αλλα ο πατερας μου χαμογελουσε

Τα τελευταια λογια που ειπε ηταν....προσεχε τον γιο μου και την γυναικα μου..αντιο αδερφε...:)

Τοτε ο Max εκλεγε με λυγμους...ο Spike ειχε πεθανει...ο πατερας μου ηταν νεκρος..δεν ζουσε ποια...!

Κανεις δεν μπορουσε να πιστεψει το θεαμα που εβλεπε....κανεις ομως δεν ειχε την δυναμη
και να τρεξει προς το μερος που βρισκοταν το πτωμα...

Μια γυναικα μονο με ενα παιδι στην αγκαλια της περπατησε προς το νεκρο...

Το προσωπο της ηταν γεματο δακρυα...μολις καταλαβε ο Max οτι η Αριανα ηταν διπλα του
αμεσως την αγκαλιασε και προσπαθησε να την ηρεμησει,αλλα εκεινη δεν μπορουσε να σταματησει
να κλαει...εκλεγε με λυγμους...

Αυτοματα αρχησα να κλαιω και εγω....το κλαμα μου ηταν ιδιο με της μητερας μου...γιατι ηταν κλαμα
πονου...ηταν το κλαμα της απωλειας

Τα λεπτα περνουσαν δυσκολα...τα λεπτα εγιναν ωρες...και το πρωι εγινε βραδυ...
Οσπου μια γρια ηρθε προς το μερος μας και ειπε...

-το παιδι χρειαζεται τροφη και ξεκουραση....καταλαβαινω τον πονο σου αλλα αυτο βασανιζεται
εδω που ειναι.

Εκεινη αμεσως συμφωνησε και με παρεδωσε στην αγκαλια της γριας γυναικας...τα χερια της και το αγγιγμα
της μου ηταν γνωριμα...ηταν η γιαγια μου...η μητερα του πατερα μου, η οποια ειχε κρατησει
την ψυχραιμια της...αλλα οχι τα δακρυα της...

Πριν προλαβουμε να φτασουμε στο κατωφλι του σπιτιου της,το γλυκο και ζεστο αγγιγμα της με ειχε νανουρισει...
Αφεθηκα τοτε σε ενα βαθη υπνο..και ονειρευτικα οτι τιποτα απο ολα οσα ειχαν συμβει σημερα
δεν ηταν αληθεια

Το επομενο πρωι τα ματια μου αντικρυσαν την κρυα αληθεια...το γεγονος οτι ο πατερας μου ηταν νεκρος
κ ας μην ηθελα να το παραδεχτω...γιατι νομιζα οτι θα ανοιξει την πορτα και θα φωναζε καλημερα...με την φωνη του
και την καλη του οπως παντα διαθεση θα γεμιζε το σπιτι χαρα και γελιο...αλλα ολο αυτο δεν ηταν
παραμονο ενα πικρο ψεμα...

Τα ματια μου εψαξαν την μητερα μου αλλα δεν την εβλεπα πουθενα...Ξαφνηκα μπηκε η γιαγια μου στο δωματιο...
τα ματια ηταν κατακοκκινα και ειχαν μαυρους κυκλους απο κατω....Αμεσως καταλαβα οτι ειχε περασει ενα απο
τα πιο δυσκολα βραδυα της ζωης της...

Με σηκωσε απο το κρεβατι και με εβαλε σε μια καρεκλα της κουζινας για να μου δωσει πρωινο...
Και τοτε την ρωτησα

-Γιαγια ειναι αληθεια ολο αυτο που συμβαινει?

Αρχικα δυστασε...

-Ναι Will...ειναι αληθεια...και δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα για αυτο..
-Ποιοι ηταν αυτοι που του το εκαναν αυτο γιαγια?
-καποιος...καποιος πολυ κακος ανθρωπος...
-Πες μου πως λενε...!!!

Εκεινη δεν μιλησε...

-ΓΙΑΓΙΑ!!!ΠΟΙΟς ΗΤΑΝΝΝΝΝΝΝΝΝ!!!???


Ο εγωισμος μου ηταν ιδιος του πατερα μου...και ηταν κατι που ενοιωθα ωραια με αυτο...Γιατι
του εμοιαζα...Ηθελα να μοιασω στον πατερα μου...

Μερικες μερες αργοτερα εμαθα ποιος ηταν αυτος που ειχε σκοτωσει τον πατερα μου και μου ειχε στερισει
κατι που τοσο πολυ αγαπουσα...

Το ονομα του ηταν Hellwein Brako...ενα ονομα που εμεινε χαραγμενο στο μυαλο μου μεχρι και σημερα...

Στα επομενα χρονια που ακολουθησαν αποδειχτηκαν σημαντικα για μενα και την μητερα μου

Πηγα σχολειο και ακολουθησα μαθηματα για πλοηγος...σαν τον πατερα μου...
Η μητερα μου πιστευε οτι ειχα παθει ψυχωση με το ατομο αυτο αλλα ποτε δεν καταφερε να μαθει τον λογο...μονο η γιαγια μου με εβλεπε γιατι ηθελα να του μοιασω....

Γιατι ο πατερας μου ηταν αυτος που εκανε γνωστο το νησι μας σε ολη την East Sea λογο των πολυ καλων χαρτων μας και την αξιοπιστια μας στην ποιοτητα μας

13 χρονια αργοτερα....

Δεν ειχαν περασει λιγες μερες αφοτου ειχα γινει 17 χρονων....και ειχα γινει ιδιος ο πατερας
μου...πολλα χαρακτηριστηκα του ηταν ιδια με τα δικα μου...αλλα το μαλλι μου και τα ματια μου
ηταν ιδια της μητερας μου.Το σωμα μου ειχε παρει ενα ωραιο σχημα και αρκετα γεροδεμενο για
την ηλικια μου.Αλλα μου αρεσε και καθημερινα περνουσα αρκετες ωρες κανοντας γυμναστικη στο βουνο
του νησιου αλλα ταυτοχρονα διαβαζα πολλα βιβλια για να γινω πλοηγος.Στο σχολειο μου ο καθηγητης
μου ηταν αρκετα ευχαριστημενος αν και τακτικα ελεγε στην μητερα μου οτι επρεπε να προσπαθησω
αρκετα για να γινω ενας αριστος πλοηγος...ενας πλοηγος σαν τον πατερα μου!!

Οι μερες περνουσαν διχως να το καταλαβω...οι μερες εγιναν μηνες και εφταναν επιτελους οι μερες για τις τελικες εξετασεις πριν μου δωσουν το πτυχιο του πλοηγου.Πριν απο περιπου 3 μηνες ο δασκαλος της ξιφομαχιας με ανεβασε επιπεδο....και ειχα την ευκαιρια να εκπαιδευομαι με πολυ καλους ξιφομαχους απο ολη την Εast Sea.Hταν αρκετα ωραια εμπειρεια γιατι γινομουν ολο και πιο κοινωνικος και πιο γνωστος μεσα απο διαφορους αγωνες.

Ο δασκαλος πλεον με μαθαινε νεες τεχνικες με το ξιφος...Αν και ημουν καλος και στην χρηση των dual katana tiger style ,εγω προτιμουσα να χρησιμοποιω ενα σπαθι γιατι με βολευoμουν καλυτερα και στο να αποφευγω επιθεσεις και να κανω καλυτερα χτυπηματα και πιο δυνατα

Πλεον ημουν ενας ικανος ξιφομαχος....!!

Και ημερες κυλουσαν ομορφα και γρηγορα....πλεον βεβαια δεν ειχα την ευκαιρια τοσο πολυ για προπονηση επειδη ηθελα να επικεντρωθω στισ σπουδες μου....η μητερα μου πιστευε οτι πιεζα πολυ τον εαυτο μου αν κ εγω επεμενα πως ειχα πολλα ακομα να δωσω


Τελος εφτασαν οι μερες για τιw εξετασεις...μερικες δυσκολες μερες που θα εκριναν ολη μου την προσπαθεια ολα αυτα τα χρονια.Ηθελα να αποδειξω σε ολους και κυριως στην μητερα μου που μπορουσα να φτασω


H' τωρα...(σκεφτηκα)....η' ποτε!!!

Και πραγματι καταφερα και πετυχα...οχι το καλυτερο αποτελεσμα η' τουλαχιστον οχι αυτο που ηθελα εγω...αλλα ο καθηγητης μου μου ελεγε οτι ειχαν την καλυτερη επιδωση σε σχεση με τους υπολοιπους και οτι θα ηταν καλο να μην πιεζω τον εαυτο μου...αλλα για μενα ηταν μια προκληση να καταφερω το καλυτερο δυνατο...αραγε ομως ποιο ηταν αυτο το μεγιστο δυνατο?


Οι μερες περνουσαν και σιγα σιγα ερχονταν το καλοκαιρι...και πολλοι ετοιμαζονταν για τις νεες τουσ περιπετιες στην θαλασσα...αλλοι ναυτικοι,αλλοι εμποροι και αλλοι απλα ηθελαν να ανακαλυψουν κατι καινουργιο

Δεν ηταν παραλογο να ψαξουν νεες περιοχες....ο Max τακτικα μου ελεγε οτι υπαρχει ενδεχομενο να μην εχουμε ανακαλυψει αρκετες περιοχες,κυριως στην περιοχη της Grand Line.


Grand Line σκεφτηκα....ενα μερος τοσο μυστηριο...τοσο αχανες...τοσο συναρπαστικο για καθε ανθρωπο πανω στον πλανιτη

Αραγε καπου εκει εξω βρισκεται το ONE PIECE?