The beginning of everything.Part-2

Θέμα: The beginning of everything.Part-2 Παρ Απρ 08, 2011 1:47 pm

Πέρασαν αρκετές μέρες πριν ο δάσκαλος αναρρώσει πλήρως. Σε όλη τη διάρκεια της ανάρρωσής του δεν ήταν σε θέση να μιλήσει. Είχε υποστεί μεγάλο σοκ. Εγώ σε όλη τη διάρκεια ανησυχούσα για τους γονείς μου που δεν είχαν επιστρέψει. Κάτι θα έπαθαν , έλεγα από μέσα μου. Ο μόνος άνθρωπος που με παρηγορούσε σε όλη τη διάρκεια της ανάρρωσης ήταν ο Zoo. Ο Zoo ήταν ο κολλητός μου. Σε αυτόν τα έλεγα όλα. Το ίδιο έκανε και αυτός. Ήταν πιο μεγάλος από μένα. Τότε που εγώ ήμουν 10 αυτός ήταν 12. Ήταν ψηλός και φορούσε ένα καπέλο καουμπόι. Όταν τον ρωτούσα γιατί το φοράει μου απαντούσε πως ήταν δώρο από έναν πολύ αγαπητό του φίλο. Τι να πω. Γούστα είναι αυτά.

Όταν του εξομολογήθηκα ότι είχε συμβεί μου ανταποκρίθηκε λέγοντας μου πως αυτό πρέπει να μείνει μεταξύ μας και να μην το μάθει κανείς. Δεν επρόκειτο να το έλεγα και σε κανέναν άλλο όπως και νάχει αυτός ήθελε να βεβαιωθεί. Ρώτησα την γνώμη του και μου λέει πως κάτι ύποπτο συμβαίνει εδώ. Αποφασίσαμε να παρακολουθήσουμε τον Marine για να δούμε τι κάνει όταν είναι στην πόλη .Τον παρακολουθούσαμε απ το πρωί ως το βράδυ. Καμία ύποπτη κίνηση. Εκεί που είχαμε απελπιστεί πως δεν κάνει και τίποτα τότε τσουφ νάσου και η ύποπτη κίνηση.

Ένα βράδυ τον είδαμε να κατευθύνεται προς το δάσος. Απερίσκεπτα τον ακολουθήσαμε. Μπήκαμε και εμείς στο δάσος. Αλλά δεν τον ακολουθήσαμε για πολύ καθώς πήγαινε όλο και πιο βαθιά στο δάσος και τη νύχτα το δάσος γίνεται πιο επικίνδυνο από ότι είναι. Εκείνη την ημέρα υποψιαστήκαμε πως κάτι υπάρχει σε αυτό το δάσος που ο Gaddy δεν ήθελε να μάθουμε πως βρίσκεται εκεί. Την επόμενη μέρα δεν φάνηκε καθόλου στο χωριό. Ήταν λες και τον κατάπιε το δάσος. Ο δήμαρχος θεώρησε πως πήγε στο καράβι του για να πάρει κάτι που ξέχασε... Τον αφελή... Δεν ήξερε η μοίρα τη θα του επιφυλάξει.

Ας αφήσουμε τη έγινε στις προηγούμενες μέρες και ας συνεχίσουμε στο τώρα. Μόλις ο δάσκαλος ανάρρωσε πλήρως τον έπιασε ο δήμαρχος και άρχισα να τον ρωτάει και να τον ξαναρωτάει τι έγινε στο δάσος. Εκείνος πείρε ένα σοβαρό ύφος και άρχισε να διηγείται. -Το πρωινό εκείνης της τραγικής ημέρας ξεκινήσαμε για το δάσος εγώ οι γονείς του Goku και κάποιοι άλλα άτομα της εμπιστοσύνης μου. Δεν μπορούσα να πάω μόνος καθώς το δάσος ήταν μεγάλο και υπήρχαν και υποψίες για την φήμη που ακούγεται για τους «απρόσκλητους επισκέπτες» και το πώς έχουν αναταράξει το δάσος. Αν ήθελα να τους σταματήσω θα έπρεπε να μην είμαι μόνος να έχω και άλλα άτομα μαζί μου.

Καθώς προχωρούσαμε στο δάσος αρκετοί κίνδυνοι παραμόνευαν. Κραυγές από ζώα ακουγόντουσαν από παντού. Ανά πάσα στιγμή θα μπορούσαν να μας επιτεθούν τα ζώα. Έπρεπε να ήμασταν σε ετοιμότητα για το παν ενδεχόμενο. Είχανε περάσει 2 ώρες από τότε που φύγαμε απ την πόλη. Δεν είχαμε αντικρίσει κάποιον κίνδυνο στο δρόμο μας μέχρι στιγμής. Αλλά έλα που η τύχη μας, μας έφερε στου χάρου τα δόντια. Καθώς προχωρούσαμε πιο βαθιά στο δάσος πέσαμε πάνω σε ένα κοπάδι από βασιλικά λιοντάρια (Παράθεση: τα βασιλικά λιοντάρια είναι 2 φορές πιο μεγάλα απ τα κανονικά και 3 φορές πιο δυνατά. Γι αυτό λέγονται και βασιλικά λιοντάρια). Μόλις τα είδαμε μας κόπηκε η ανάσα. Από μέσα μας όλοι θα λέγαμε πως ήρθε το τέλος.

Αρχίσαμε να τρέχουμε για τις ζωές μας. Εγώ έμεινα πίσω για να βεβαιωθώ πως όλοι θα έφευγαν. Εκείνη την στιγμή ένα βασιλικό λιοντάρι μας όρμισε. Πανικοβλήθηκα να πω είναι η αλήθεια. Αλλά μετά θυμήθηκα πως εγώ είμαι Master στο karate. Μόλις το λιοντάρι μας πλησίασε και άλλο με μια κίνηση καράτε τον έδιωξα πίσω. Στην αρχή το λιοντάρι μας ξαναόρμησε αλλά δεν του πείρε και πολύ να καταλάβει πως δεν θα μπορούσε να με νικήσει. Ευτυχώς που το βασιλικό λιοντάρι δεν φημίζεται για την εξυπνάδα του και δεν μας όρμησε όλο το κοπάδι. Έτσι υποχώρησε και εμείς καταφέραμε να ξεφύγουμε απ τον πρώτο κίνδυνο που αντιμετωπίσαμε.

Περπατήσαμε λίγα μέτρα ακόμα και αποφασίσαμε να σταματήσουμε για μεσημέρι. Οι γονείς του Goku έβγαλαν απ το σακίδιο τους φαί για όλους μας. Πριν προλάβουμε να φάμε μια μπουκιά ακούσαμε πολλές κραυγές ζώων. Μάλλον θα μύρισαν το φαγητό… λέγαμε. Δεν φοβηθήκαμε όμως. Αποφασίσαμε να κάτσουμε να φάμε όποιες και να ήταν οι συνέπειες. Όπως αποδείχθηκε αργότερα ήταν σοφή η επιλογή μας να κάτσουμε να φάμε καθώς αποδείχθηκε πως η θεωρία μας πως τα ζώα είχαν μυρίσει το φαγητό μας ήταν λανθασμένη.

Όλα τα ζώα είχαν συγκεντρωθεί κάτω από ένα μεγάλο δέντρο. Μέσα από το δέντρο μπορούσες να διακρίνεις της ακτίνες του φωτός που διαπερνούσαν ανάμεσα από τα διακλαδώσεις. Το τοπίο ήταν φαντασμαγορικό. Υπήρχε και ένας καταρράκτης ο οποίος αν και σε υψηλό υψόμετρο τα νερά έπεφταν απαλά προς τι λίμνη κάτω. Στη μέση της λίμνης είχε ένα βράχο πάνω στο οποίο καθόταν ένα και μόνο ζώο. Όλα τα άλλα καθόντουσαν γύρο του. Το ζώο αυτό λεγόταν...

-Τέλειωνε με την περιγραφή του τοπίου και προχώρα παρακάτω. Θέλω να, εννοώ θέλουμε να μάθουμε το τη σας συνέβη κατά τη διάρκεια που λείπατε , είπε ο δήμαρχος.Δεν μίλησε ο δάσκαλος αν και φάνηκε λίγο ενοχλημένος. Συνέχισε όμως παρόλα αυτά την διήγηση του παραλείποντας το κομμάτι εκείνο με τα ζώα.
-Καθώς προχωρούσαμε πιο μέσα στο δάσος βρίσκαμε κουφάρια ζώων. Όσο περισσότερο τα παρατηρούσαμε τόσο περισσότερο μας φαινόντουσαν περίεργα. Τότε ήταν που ο Buck, ο Buck ήταν ο καλύτερος φίλος του δασκάλου, παρατήρησε πως τα ζώα δεν είχαν πεθάνει από φυσικά αίτια γιατί τόσα πολλά κουφάρια ζώων να έχουν πεθάνει από φυσικά αίτια λίγο αδύνατον, ούτε από άλλα ζώα καθώς τους έλειπαν τα σημάδια πάλης.

Μία απάντηση απέμενε σε αυτό το μυστήριο. Κάποιος ή κάποιοι τα σκότωσαν. Δεν υπήρχε άλλη εξήγηση. Τα σημάδια όπου τα ζώα έχουν τραυματιστεί ταίριαζαν σε σημάδια από σφαίρες και σπαθιών. Είχαμε μείνει άφωνοι. Δεν περιμέναμε οι φήμες να ήταν αληθές. Αμέσως ακούστηκε ένας πυροβολισμός. Παγώσαμε όλοι. Όλοι η φύση αναστατώθηκε. Τα πουλιά έφυγαν από τα κλαδιά των δέντρων μόλις άκουσαν τον πυροβολισμό. Τα ζώα απομακρύνθηκαν. Απομακρυνθήκαμε από το σημείο όπου ακούστηκε ο πυροβολισμός. Σιγά σιγά ήρθε το σούρουπο. Αποφασίσαμε πως θα έπρεπε να σταματήσουμε και να φτιάξουμε έναν μικρό καταυλισμό γιατί όταν νυχτώσει δεν θα βλέπαμε πέρα από τη μύτη μας.

Τελικά καταφέραμε να στήσουμε τον καταυλισμό μας πριν νυχτώσει και χωρίς απρόοπτα. Tο βράδυ αποφασίσαμε να το βγάλουμε με βάρδιες. 2 βάρδιες για την ακρίβεια. Στην πρώτη θα ήταν οι γονείς του Goku. Στην δεύτερη εγώ. Καθώς πέσαμε για ύπνο υπενθύμισα στους γονείς του Goku πως άμα ακούσουν έστω και ένα μικρό θόρυβο να με ξυπνήσουν καθώς κανένας από τους δυο δεν είχε μαχητικές ικανότητες και αυτό με καθιστούσε υπεύθυνο και για τους δυο, χωρίς παρεξήγηση Goku. Η πρώτη βάρδια κυλούσε ομαλά καθώς δεν με είχαν ξυπνήσει καθόλη τη διάρκεια της. Εκτός από ένα απρόοπτο γεγονός που συνέβη στο τέλος της. Επειδή η July η μητέρα του Goku την καλούσε η φύση και έπρεπε να απαντήσει.

Αφού έφυγε, ο Bardock, ο πατέρας του Goku, έμεινε για πολύ ώρα μόνος χωρίς να δώσει σημασία στην αργοπορία της July καθώς ήξερε την γυναίκα του πολύ καλά και θεώρησε πως η αργοπορία της οφειλόταν στην κατάσταση την οποία βρισκόταν. Η ώρα περνούσε και εκείνη δεν γυρνούσε. Ο Bardock αποφάσισε πως ήταν ώρα να με ειδοποιήσει για την απουσία της July. Μόλις το ακούω πετάγομαι πάνω όρθιος. Αμέσως ξύπνησα και τους άλλους για να ψάξουμε όλοι μαζί. Κοιτούσαμε δεξιά, κοιτούσαμε αριστερά αλλά πουθενά η July.

Μέσα σε λίγα κλάσματα του δευτερολέπτου πολλές άσχημες ιδέες πέρασαν για το που θα μπορεί να είναι η July. Δεν ήθελα να αναστατώσω κανέναν γι αυτό δεν μίλησα. Ξαφνικά ακούσαμε θόρυβο μέσα από έναν θάμνο. Αμέσως όλοι πήραμε θέσεις ετοιμότητας για μάχη (αν και κανείς δεν ήξερε να μάχεται εκτός από μένα). Ακούσαμε μια φωνή μέσα από το θάμνο να λέει.
-Τι κάνετε όλοι εδώ μαζεμένοι ρε. Ποτέ δεν μπορεί μια γυναίκα να μείνει μόνη της για λίγο?
-Δεν είναι αυτό που νομίζεις, είπε ο Bardock. Με λίγα λόγια όλη αυτή η ταραχή για το τίποτα. Έτσι τελείωσε η πρώτη βάρδια. Ήταν ώρα για την δεύτερη βάρδια. Αν και ολίγο κουρασμένος δεν μπορούσα να αρνηθώ να την κάνω. Έπρεπε να τους προστατέψω.

Καθώς καθόμουν μόνος ξάγρυπνος άκουσα κάποια να με καλεί.” Sninobu έλα σε μένα”. Το αίμα μου πάγωσε. Ποια ήταν αυτή η γυναικεία φωνή και που ήξερε το όνομά μου? “Ποιος είναι εκεί” ρώτησα φωναχτά. “Μη φωνάζεις. Δεν θέλω το κακό σου. “. Και τι θέλεις? “Θέλω να έρθεις σε μένα. Θέλω να δω αν είσαι ο πολεμιστής με την χρυσή καρδιά που περιμένω“. Ο πολεμιστής με την χρυσή καρδιά?? Μα τι είναι αυτά που λες? Ποια στην ευχή είσαι. “Όλες σου οι απορίες θα σου λυθούν αν έρθεις σε μένα“. Μετά από αυτό δεν ξανάκουσα εκείνη την γυναικεία φωνή. Φώναζα αλλά τίποτα. Από τις φωνές μου ξύπνησαν και οι άλλοι. Όλοι με ρώτησαν αν είμαι καλά. Άντε τώρα να τους εξηγήσεις το τι συνέβη. Άντε και να το πιστέψουν. Τρελό θα με βγάλουν. Αλλά παρόλα αυτά κάθισα να τους εξηγήσω. Αλλά δεν πρόλαβα καθώς μόλις άρχισα να μιλάω ακούστηκε ένας πυροβολισμός. Μάλλον ήταν ώρα να φύγουμε. Οι φωνές μου πρέπει να τους προσέλκυσε. Ήταν ώρα να φύγουμε.

Μαζέψαμε τα υπάρχοντα μας και αρχίσαμε να τρέχουμε σα να μην υπάρχει αύριο. Από μακριά μπορούσαμε να διακρίνουμε τις λάμψεις από τις δάδες που κρατούσαν. Δεν μπορούσε να συνεχιστή άλλο αυτό. Κάποτε έπρεπε να μας χάσουν. Είχε ξημερώσει πια. Είχαμε είδη σταματήσει να τρέχουμε καθώς εκείνοι οι τύποι από πριν μας έχασαν λίγο πριν την αυγή. Πιστεύω πως είναι η ώρα να γυρίσουμε πίσω, είπα. Μάθαμε αυτό που θέλαμε. Όλοι συμφώνησαν και έτσι ξεκινήσαμε για την επιστροφή. Πάλι καλά που είχαμε τον Buck που ήταν πολύ καλός στην πλοηγία και τον προσανατολισμό. Είχε φτιάξει ένα χάρτη της διαδρομής μας. Καθώς τον ακολουθούσαμε κατά τύχη πέσαμε πάνω στα βασιλικά λιοντάρια. Αυτή τη φορά πήγαν να μας ορμήσουν όλα μαζί. Μπήκα μπροστά από τους υπόλοιπους για να τα σταματήσω.

Μόλις τα λιοντάρια όρμησαν στον αέρα για να μας επιτεθούν ακούμε πυροβολισμούς. Μέσα σε μια στιγμή τα λιοντάρια είχαν ξαπλωθεί χάμω και εμείς είχαμε περικυκλωθεί από τους αχρείους τους καταπατητές.6 .άτομα συνολικά.
-Μουάχαχαχαχα, σας πιάσαμε κορόιδα, είπε ένας από αυτούς.
-Μη νομίζεται πως θα γλυτώσετε τόσο εύκολα, είπε ο Buck. Εκείνη την στιγμή κάποιος από αυτούς ρίχνει μια μπουνιά στον Buck. Γελούσαν όλοι. Δεν μπορούσα να ελέγξω τα νεύρα μου μετά από αυτό που είδα. Χωρίς δεύτερη σκέψη όρμισα πάνω στον αχρείο όπου βάρεσε τον Buck. Με μια κίνηση τον εξουδετερώνω αλλά χωρίς μεγάλο αποτέλεσμα καθώς όλοι οι υπόλοιποι έπεσαν πάνω μου για να με σταματήσουν.

Καθώς όλοι ήταν πάνω μου το μυαλό μου τότε πήρε μπρος και συνειδητοποίησα την κατάσταση την οποία βρισκόμουν. Αυτή ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για τους άλλους να γλυτώσουν. "Τρέξτε να σωθείτε", φώναξα. Χωρίς δεύτερη σκέψη όλοι την έκαναν. Πάλι καλά που είχα μείνει μόνος και δεν θα έπαιρνα και άλλα άτομα στο λαιμό μου. Αμέσως με έδεσαν και άρχισαν να με πηγαίνουν ακόμα βαθύτερα στο δάσος. Κάποια στιγμή κάποιος από αυτούς άρχισε να μου μιλάει.
-Γιατί αποφασίσατε να έρθετε στο δάσος? Ξέρεις ότι τώρα μας δυσκόλεψες την δουλειά μας.
"Τι είναι αυτά που λες? Εσείς παραβιάσατε την ηρεμία αυτού εδώ του νησιού".
-Δεν μας νοιάζουν εμάς αυτά.

Καθώς προχωρούσαμε όλο και πιο βαθιά στο δάσος πίστεψα πως ήταν η ώρα να κάνω μερικές ερωτήσεις
"Ποιοι είστε και τι θέλετε?"
-Να μη σε νοιάζει.
"Τι θέλετε από μας?"
-Να μη σε νοιάζει.
"Που με πάτε?"
-Να μη σε νοιάζει.
"Θα μου απαντήσετε σε κάποια από τις ερωτήσεις μου?"
-Να μη σε νοιάζει. Καταντούσε σπαστικό αυτό που μου έκαναν. Αποφάσισα να τους πρήξω.
"Σας ρώτησα ποιοι είστε."
-Να μη σε νοιάζει.
"Που με πά…" Δεν πρόλαβα να τελειώσω την πρόταση και τρώω μία μπουνιά.
-Μην τολμήσεις να ξαναμιλήσεις, είπε ο ένας. Δεν ξαναμίλησα. Δεν ήμουν σε θέση για να αντισταθώ κιόλας.

Καθώς προχωρούσαμε ακούστηκαν κάτι ήχοι μέσα από κάτι θάμνους κοντά μας.
-Πήγαινε να δεις, είπε ένας από αυτούς σε έναν άλλο. Πήγαινε με μικρά και σιγά βήματα όλο και ποιοι κοντά στο θάμνο. Σημάδεψε με το όπλο μέσα στον θάμνο και τότε πυροβόλησε. Δεν ακούστηκε τίποτα. Πήγε να δει μέσα αλλά πριν προλάβει να πλησιάσει και άλλο δέχεται επίθεση από την ομάδα μου με την οποία ήρθα.
"Τη κάνετε? Τρελαθήκατε τελείως? Γιατί γυρίσατε πίσω?"
-Δεν πρόκειται να σε αφήναμε μόνο Shinobu. Τόσες φορές μας έσωσες εσύ στο δάσος από κίνδυνους τώρα είναι η σειρά μας, είπε ο Buck.
-Επάνω τους παιδιά, είπε ένας από αυτούς και όλοι όρμησαν πάνω τους.
-Τώρα είναι η ευκαιρία σου να ξεφύγεις Shinobu, είπε ο Buck. Άρχισα να κλαίω από τη συγκίνησή μου.
"Θα επιστρέψω για σας", είπα.

» [Αρχή-Παρελθόν]The beginning of everything.Part-1.[Τέλος]
» At the beginning
» [Αρχή]The Beginning
» [Τελος] Cyborg Rush! The Beginning!!!
» The beginning of a Legend and The Toxic Toxic No Mi fruit[Τελος]