Sun goes to heaven 5!!! Αναλαμπές του παρελθόντος!![Τέλος]

Οι εφιαλτες συνεχίζονταν αδιάκοπα κ διάφορες αναμνήσεις κατέκλιζαν το μυαλό μου.
Αυτήν την φορά ήμουν σ'ένα άλλο μέρος.
Σ'ένα μέρος που έμοιαζε με το Dawn island.
Η σχεδιά μου είχε καταστραφεί.
Προσπάθησα να πάω να βρω ξύλα για να φτιάξω μιά νέα ή για να επισκευάσω την τωρινή σχεδία.
Έτρεξα με την ταχύτητά μου και πήγα προς ένα δάσος που είχα δει από μακριά.

Εκεί βρήκα μπόλικο ξύλο για ότι ήθελα να κάνω.
Πήρα μερικούς κορμούς και προσπάθησα να επισκευάσω την προηγούμενη σχεδία αλλά ήταν ανώφελο. Είχε πολλά σημεία για να επισκευάσω και πολλές τρύπες.
Όσο και να προσπαθούσα δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι.
Έφτιαξα μιά καινούρια και την δοκίμασα στην θάλασσα. Ευτυχώς έπλεε κανονικά.
Πήγα πίσω και πήρα τον Higuma που τον είχα νικήσει προηγουμένως.
Τον έβαλα πάνω στη σχεδία και έφυγα.

Μόλις η σχεδία έφτασε λίγα μέτρα μακριά από το νησί τότε ξανάρχισε ο τρομερός πονοκέφαλος.
Το περίεργο ήταν πως αυτήν την φορά τα έβλεπα στον ύπνο.
Σαν να ζούσα δύο εφιάλτες ταυτόχρονα. Είχα τρελαθεί.
Δεν ήξερα αν θα μπορούσα να συνεχίσω έτσι.
Ήμουν σίγουρος πως πάλι θα ξανάρχιζαν οι αναμνήσεις μου από εκεί που τελείωσαν την τελευταία φορά. Δεν θα με άφηναν μέχρι να τελείωναν όλα.

Ήταν κάτι παραπάνω από εκνευριστικό.
Δεν ήθελα να έβλεπα τίποτα από το παρελθόν μου πάλι.
Ήταν απλά κακιές αναμνήσεις με μερικές άλλες να τις καλυτερεύουν και να τις κάνουν πιό ωραίες αλλά και πάλι τέτοια γεγονότα δεν σβήνονταν εύκολα από την μνήμη κάποιου.
Όσο και να πέρναγε ο καιρός όλες αυτές οι αναμνήσεις θα γύρναγαν συνεχώς.

Ήμουν πολύ απελπισμένος.
Δεν ήξερα αν έπρεπε να συνεχίσω να τρέχω ή να μείνω εκεί που είμουν και να γυρίσω.
Ήταν αδύνατον να τον έφτανα.
Τότε όμως ήρθαν πίσω τα λόγια του Marine λίγο πριν ξεκινήσουμε την προπόνηση...
-Δεν πρόκειται να αποκτήσεις δύναμη Destro-kun με αυτό το σκεπτικό.
Αν ήταν τόσο εύκολα όλα τότε όλοι θα ζούσαμε όπως εμείς θέλαμε.
Προσπάθησε να τρέξεις όσο περισσότερο μπορείς.
Αυτά και μόνο τα λόγια μου έδωσαν το κουράγιο και συνέχισα το τρέξιμο όσο ακόμη μπορούσα πριν κατεδαφιστώ...

Νύχτωνε... ο ήλιος είχε ήδη δύσει και δεν φαινόταν σχεδόν τίποτα πέρα από το τεράστειο φεγγάρι και τα αστέρια.
Με είχαν συνεπάρει και η ομορφιά και η ηρεμία.
Θα μπορούσα άνετα να κοιμόμουν εκεί τότε αλλά είχα κάτι πολύ σημαντικό να κάνω και έτσι δεν θα μπορούσα να το χάσω.
Η ζέστη είχε σταματήσει και όλα αντιστράφηκαν.

Το κρύο ήταν πολύ βαρύ σε αντίθεση με τη ζέστη η οποία ήταν από τα χειρότερα προβλήματά σου στην έρημο.
Συνέχισα το τρέξιμο όσο μπορούσα.
Δεν ένιωθα καθόλου κούραση σε όλο αυτό το ταξίδι μου.
Όμως χωρίς να το καταλάβω είχα εξαντληθεί τόσο που κατέρρευσα και λιποθύμισα.

Όταν ξύπνησα είδα τον Marine μπροστά μου να προπονείται μόνος του και να κάνει διάφορες ασκήσεις. Προσπάθησα να σηκωθώ αλλά ήταν σχεδόν αδύνατο. Ήταν ακόμη βράδυ...

-Δεν είναι ΑΚΟΜΑ βράδυ. Είναι το βράδυ μετά από 2 μέρες που βρισκόσουν αναίσθητος.
Μην προσπαθήσεις να σηκωθείς για την υπόλοιπη ημέρα. Έχεις πυρετό και πρέπει να μείνεις στο κρεβάτι για ακόμη μία μέρα. Από αύριο πρωί θα ξαναρχίσουμε και θα κάνουμε το ίδιο.
Ξέρω ότι είμαι σκληρός αλλά δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
Προσπάθησε για το καλύτερο συνεχώς. Αυτή είναι η συμβουλή μου.

-Και... κάτι άλλο που δεν σου έχω αναφέρει.
Ανάθεμα τους τρόπους μου.
Λοιπόν... το όνομά μου είναι Colonnello.

Εγώ δεν μίλησα παρά μόνο κοίταξα τις πολύ εντυπωσιακές κινήσεις του.
Θυμάμαι ακόμη τον φανταστικό θόρυβο που έκαναν οι γροθιές του όταν χτυπούσαν τον αέρα. Πραγματικά ένιωθες την κάθε του κίνηση. Κάθε του μπουνιά ή κλοτσιά ήταν σαν να περνάει από μέσα σου. Ήταν πολύ δυνατός και πίστευα πως θα μπορούσε να νικήσει οποιονδήποτε.

Οι μέρες πέρασαν και η προπόνηση συνέχισε.
Σιγά σιγά προσαρμοζόμουν σε όλες τις διαδικασίες.
Πέρασαν λίγα χρόνια και μετά από όλες τις προπονήσεις φυσικής κατάστασης το γυρίσαμε στην φυσική δύναμη.
Εκεί ο δάσκαλός μου μου έδειξε πολλά διάφορα κόλπα για την μάχη και τεχνικές που θα μου χρησίμευαν.
Φαινόταν ότι είχε πολύ εμπειρία στις μάχες.
Αυτό χρειαζόμουν και εγώ τότε.

Μου εξήγησε πολλά πράγματα όλα αυτά τα χρόνια και με έκανε πάρα πολύ δυνατό.
Όταν έφτασα στην ηλικία των 9 ο δάσκαλός μου μου είπε πως θα με πήγαινε στην βάση των Marine όπου υπήρχαν όλοι οι δυνατοί άνθρωποι.
Ξεκινήσαμε και μετά από λίγο καιρό φτάσαμε εκεί.
Το μέρος ήταν τεράστειο.
Μπήκαμε μέσα και μου έδειξε τα πάντα.
Μετά επικοινώνησε με τους υψηλότερούς του και τους ανέφερε τι έγινε όλα αυτά τα χρόνια που έλειπε.

Αρχίσαμε την προπόνηση και εκεί όπου τα πάντα ήταν πολύ δυσκολότερα.
Έκανα διάφορες προπονήσεις με άλλους Marine.
Στην αρχή με δοκίμασαν με απλούς αλλά δεν έφτανε και κάλεσαν μεγαλύτερο επίπεδο.
Εκεί είχε πολύ δυσκολία το πράμα.
Όταν έφτασαν τα γενέθλιά μου όλοι με υποδέχτηκαν σαν φίλο και μου ετοίμασαν γιορτή.

Το δώρο που μου έκαναν όλοι ήταν η είσοδός μου στο σώμα των Marine.
Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα στη ζωή μου.
Όμως εκείνη τη χρονιά εμφανίστηκαν και άλλα άτομα σαν και εμένα με την ίδια ηλικία.
Όλοι τους είχαν τις ίδιες εμπειρίες με εμένα.
Καθώς τους κοιτάζαμε όλους να φτάνουν με τον Colonnello-sensei εκείνος αναστέναξε.

Έφυγε και με άφησε μόνο πίσω.
Κάτι περίεργο θα συνέβαινε με αυτούς τους καινούριους Marine.
Μετά από λίγη ώρα γύρισα στον χώρο προπόνησης και συνέχισα να προπονούμαι για την δοκιμασία που μου είπε ο δάσκαλός μου...

2 μέρες αργότερα...

-Destro-kun η ώρα έφτασε.
Ξέρεις για πιο πράγμα μιλάω.
Ετοιμάσου και σε 5 λεπτά να βρίσκεσαι στην κεντρική αίθουσα όπου ανακυρήχθηκες Marine.

Ήταν πολύ ξαφνικό και δεν το περίμενα.
Ετοιμάστηκα γρήγορα και πήγα τρέχοντας στην αίθουσα.
Εκεί βρήκα τους καινούριους Marine και μπροστά στον διάδρομο παραταγμένους κάποιους οι οποίοι έμοιαζαν στην ίδια ηλικία με τον δάσκαλό μου. Εκεί ήταν και ο Colonnello-sensei. Μπροστά στο τέλος του διαδρόμου καθόταν ο Fleet Admiral.

-Καλωσήρθατε νέοι Marines. Σήμερα θα δείξετε ότι είστε ικανοί να έχετε τον τίτλο του Φύλακα.

Ξαφνικά ακούγεται ένας πολύ δυνατός θόρυβος κ ανοίγει η πόρτα της καμπίνας μου.

-Destro ξύπνα δεχόμαστε επίθεση!!

-Τι τρέχει?? Πάλι ιερείς μας επιτήθονται??

-Όχι. κάτι πολύ χειρότερο συτή τη φορά....Ο θεός που λένε ότι υπηρετούν...

Και πριν προλάβει να τελειώσει τη φράση του ένας κεραυνός τον χτυπάει κ τον βγάζει νοκ-αουτ.

Βγαίνω έξω απ'την καμπίνα μου γρήγορα κ αντικρίζω επιτέλους τον θεό που τόσα άκουσα γι'αυτόν. Μαζί του είχε κ ένα ιερέα ακόμα. Αλλά αυτό δεν μ'ένοιζε!! Έπρεπε να προστατέψω το πλοίο κ το πλήρωμά μου!!

-Εσύ εκεί σταμάτα....

Αλλά πριν προλάβω να ολοκληρώσω την φράση μου δέχομαι μια επίθεση απ'τον ιερέα που είχε μαζί του!!

-Συνεχίζεις να λες μεγάλα λόγια που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα!!
Με έχεις κουράσει ήδη αρκετά!!!

-Και ομως ανταποκρινονται στην πραγματικοτητα! Μπορει να μην σε σκοτωσω εγω, αλλα δεν θα πας μακρια. Καθολου μακρια!

-Ήρθε η ώρα να σου δείξω ένα απ'τα κόλπα που έμαθα από σας!!!

-Μπορει να με νικησες βλασφιμε ανθρωπε, αλλα δεν εκανες και τιποτα σημαντικο. Ενα μικρο πληγμα δημιουργησες. Ο Enel θα σε τιμωρησει... θα το δεις... θα πεθανεις...

-Τα λόγια ενός ετοιμοθάνατου....Κρίμα....Έχασα τον χρόνο μου μαζί σου!!!

Ενώ βρίσκομαι από πάνω του χρησιμοποιώ το φλεγόμενο μου κατάνα κ του παίρνω το κεφάλι!!!

Μόλις τελείωσα κ μ'αυτόν τον ιερέα έστρεψα το βλέμμα μου στον θεό τους.

-Σταμάτα τώρα!!!!

-Ποιος τολμάει να απευθύνεται έτσι σ'ένα θεό??

-Ώστε εσύ είσαι ο περιβόητος θεός εεε?? Δεν θα σ'αφήσω να πειράξεις τους άντρες μου!!! Ετοιμάσου λοιπόν!!

-Δεν έχεις καμία ελπίδα μαζί μου...

-Αυτό θα το δούμε....