[Τέλος]My First real battle: Robber Higuma

Ένα τράνταγμα της βάρκας με έβγαλε απο τον κόσμο των αναμνήσεων.
"Τα λάθη μου τα πλήρωσα ακριβα... Αλλα καιρός να κοιτάξω το μέλλον"
Σκέφτηκα ατενίζοντας το νησι που είχε αρχίσει να ξεπροβάλει μπροστά μου.
"Στον ορίζοντα φαίνεται οτι πλησιάζει καταιγίδα. Καλύτερα να σταματήσω σ’αυτό το νησί να πάρω και προμήθειες και μόλις περάσει η καταιγίδα συνεχίζω την πορεία μου για την Loguetown "
Σκέφτηκα ενώ εβγαζα απ το σακίδιό μου τον χάρτη που είχα πάρει μαζί μου.
"Σκατά... δεν μπορώ να καταλάβω που ακριβώς βρίσκομαι... Απ' οτι φαίνεται θα χρειαστεί να ρωτήσω."

Καθώς πλησίαζα στο νησί σκεφτόμουν την πιθανότητα να υπάρχουν πειρατές.
"Δεν θα μείνει ρουθούνι όρθιο Τρια χρόνια εκπαίδευσης στην βάση των Marines θα εφαρμοστεί πάνω σ’αυτά τα καθάρματα."
Είχαν περάσει τρια χρόνια απο τότε που έφυγα απο τη γενέττειρά μου το Gecko Island με μοναδικό μου στόχο να καταταχθώ στους Marines. Πράγματι μετά απο ταξίδι πολλών εβδομάδων έφτασα στη Loguetown που ήξερα ότι υπήρχε μια μια αρκετά μεγάλη βάση των Marines. Μόλις είδαν τις δυνάμεις του φρούτου που ειχα, με έστειλαν στο Blue Island για καλύτερη εκπαίδευση, η οποία κράτησε 3 χρόνια. Τώρα ως επίσημος πια Marine πήγαινα πίσω στη Loguetown για να δώσω αναφορά στον Captain Smoker. Αναγκαζόμουν ομως να σταματήσω σ’ αυτό το μικρό νησι για ανεφοδιασμό και να μην με πιάσει η καταιγίδα.

Έκανα μια μικρή διαδρομή λοιπόν στα παράλια του νησιού προσπαθώντας να βρώ καποιο ασφαλές σημείο να αφήσω τη βάρκα μου. Πράγματι μετα απο λίγη διαδρομή βρήκα ενα μικρό φυσικό λιμανάκι στο οποίο ακγυροβόλησα την βάρκα μου και βγήκα στη στεριά, ψάχνοντας κάποιον να ρωτήσω σε ποιό νησί βρίσκομαι. Περπάτησα αρκετά μέσα σε μια δασική περιοχή μεχρι που αντίκρισα ένα μικρό χωριό. Καθώς προχωρούσα είδα εναν νεαρό που καθόταν πάνω σ' ενα φράχτη και διάβαζε ενα βιβλίο.
-Γειά σου φιλε μου. Συγγνώμη που σε διακόπτω αλλα θα μπορούσες να μου πεις σε ποιό νησί βρίσκομαι?
-Eεεμ... Γεια! Είσαι στο Dawn island. Nα εδώ!
Απάντησε χαρούμενα ο μικρός και μου έδειξε ενα μικρό νησι στον χάρτη που κρατούσα.

-Οκ ευχαριστώ. Απο αυτό το χωριό εισαι?
Τον ρώτησα δείχνοντας το χωριό που ξεπρόβαλε μπροστά μου.
-Ναι είναι το μοναδικό κατοικήσιμο μέρος πάνω στο νησί. Παρεπιπτοντως με λένε Gunt εσύ ποιός εισαι?
-Το όνομά μου ειναι Roy Mustang του τάγματος των Marines. Για τους φίλους απλα Roy.
Είπα την τελευταία φράση χαμογελώντας γιατι πριν ακούστηκα πολύ σοβαρος και ο μικρός τρόμαξε λίγο.
- Πριν σε αφήσω θα μπορούσες μηπως να μου δείξεις απο πού θα μπορω να πάρω προμήθειες?
-Βεβαίως! Η μητέρα μου εχει το πανδοχείο του χωριού οπότε μπορείς απο εκεί να πάρεις προμήθειες και να μείνεις για όσο κάτσεις στο νησί μας.

Έτσι ξεκινησα με οδηγό τον νεαρο Gunt προς το πανδοχείο. Το χωριό δεν ηταν πολυ μεγάλο και μου θύμιζε αρκετά το μέρος οπου ειχα μεγαλώσει. Μετα απο λίγη ωρα περπάτημα φτάσαμε στο πανδοχείο. Ο Gunt μπήκε μεσα πρωτος και έτρεξε προς τον πάγκο.
-Μαμά γύρισα! Έφερα και έναν περαστικo ο οποίος θέλει να πάρει προμήθείες.
Η μητέρα του αγοριού με κοίταξε περίεργα καθώς πλησίαζα στον πάγκο και κάτι ψυθίρισε στον Gunt. Τότε παρατήρησα οτι και οι υπόλοιποι, λιγοστοί βέβαια, θαμώνες του πανδοχείου ειχαν σταματήσει τις κουβέντες τους και με παρατηρούσαν.
-Όχι δεν είναι απ αυτούς σίγουρα, αφου μου είπε οτι είναι των Marine.
Είπε ο Gunt σιγανή φωνή.

Πλησίασα τον πάγκο επιφυλακτικά και χεραίτησα την γυναίκα που καθόταν απο πίσω.
-Χαίρετε. Ο Gunt μου είπε οτι απο εδώ μπορώ να πάρω προμήθειες. Μήν ανησυχείτε δεν θελω να προκαλέσω φασαρίες. Λιγο φαγητό θέλω και προμήθειες για ταξίδι τριών ημερων.
-Εντάξει ξένε και συγγνώμη για την επιφυλακτικότητά μας αλλα επειδή μας είσαι άγνωστος εδώ φοβηθήκαμε μήπως ήσουν μέλος της συμμορίας. Aλλά απ ‘οτι φαίνεται η κυβέρνηση άκουσε τις παρακλήσεις μας και έστειλε κάποιον να αναλάβει.
Είπε η γυναίκα που καθόταν πίσω απο τον πάγκο, ενώ άρχισε να ετοιμάζει φαγητο.

-Δέν καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοείς. Για ποιούς ληστες μιλάς και τί παρακαλια στην κυβέρνηση λες? Εξηγήσου σε παρακαλώ για να καταλάβω και αν μπορώ να σας βοηθήσω.
-Μιλάω για ληστές που έχουν εναν καταυλισμό κάπου μεσα στο δάσος και λεηλατούν το χωριό μας και αλλα μικρά χωριά στα γύρω νησια. Έχουν αρκετο καιρό να μας ενοχλήσουν οπότε φοβήθηκα μήπως ήσουν κανένας απο αυτούς. Έχουμε αναφερθεί στην πιο κοντινή βάση marine μήπως και μας βοηθήσουν αλλα μας αγνουσαν για πολύ καιρό. Γι’ αυτό οταν μου είπε ο Gunt οτι είσαι Marine σκέφτηκα οτι ίσως σε είχε στείλει η κυβέρνηση προς απάντηση των επικλήσεών μας. Έτοιμο το φαγητό σου ορίστε και ένα ποτήρι μπύρα κερασμένο. Μόλις τελειώσεις πές μου τι προμήθειες θα χρειαστείς για να στις ετοιμάσω.

-Ευχαριστώ πολυ για το κερασμένο ποτό αλλα δέν πινω. Ώστε ετσι με τους ληστές. Μόλις έρχομαι απο το Blue Island της North Blue θάλασσας όπου ήμουν τα τελευταία 3 χρόνια για εκπαίδευση και δεν πρόλαβα ν α πάω σε καποια βάση, επομένως δέν γνωρίζω πολυ καλα τα ζητήματα της East Blue. Αυτοί οι ληστές είναι πολλοι σε αριθμό?
-Είναι αρκετοί και γι αυτό δεν μπορέσαμε ποτέ να τους αντιπαλέψουμε. Την μοναδική φορά που το προσπαθήσαμε, τραυματίστικε ο Higuma, ο αρχηγός τους, και έφυγαν βιαστικά. Επέστρεψαν την επόμενη μέρα φανερά νευριασμένοι και ξεκίνησαν μια μανιώδη επίθεση στο χωριο. Είχαμε αρκετές απώλειες απο αυτά τα αντίποινα ώστε να μήν ξαναπροσπαθήσουμε να αντισταθούμε. Γι'αυτό κιόλας απευθυνθήκαμε και στους Marines αλλα όπως ήδη σου είπα...

"Απ’ ότι φαίνεται αυτή είναι μάλλον η πρώτη μου ευκαιρία να αποδείξω την αξία μου σαν Marine και να βοηθήσω αυτούς τους ανθρώπους. Άμα έχει και κάποιος απο αυτούς τους ληστές bounty θα κερδίσω και μερικά παραπάνω λεφτα."
-Σε εκείνη τη μάχη δολοφονήθηκε και η κόρη μου, η αδερφή του Gunt, όπως και ο άντρας μου που προσπαθούσε να την προστατέψει.
Είπε η γυναίκα με χαμηλό τόνο και φανερά λυπημένη.
-Προσπαθώ να μην μιλάω και πολύ γι αυτό το θέμα μπροστά στον Gunt όσο και να λέει οτι δέν τον πειράζει.
Είπε ενώ παρατηρούσε τον γιό της που καθόταν σ ενα γωνιακό τραπέζι και διάβαζε.

-Καταλαβαίνω απόλυτα πως νιώθει ο μικρός. Τα εχω περά...
-Απο εκείνη τη μέρα το μόνο που λέει χαμογελώντας ειναι ότι εύχεται ο Higuma να μην πεθάνει σύντομα ώστε να έχει την ευκαιρία να τον σκοτώσει ο ίδιος.
Συνέχισε να λέει σαν να μήν είχε προσέξει ότι είχα αρχίσει ηδη να μιλάω. Καθώς μιλούσε κοιτούσε με λυπημένο βλέμμα τον γιό της.
-Προσπάθησε ήδη μια φορά αλλα με το που τον είδαν οι ληστές να πλησιάζει τον καταυλισμό τους τον έδωσαν ένα χέρι ξύλο και τον έδιωξαν. Ευτυχώς που δεν τον σκότωσαν.
Τα τελευταία της λόγια ίσα που ακούγονταν και παρατήρησα οτι είχαν αρχίσει να κυλούν δάκρυα απ τα μάτια της

"Πράγματι ο μικρός ήταν τυχερός... Θα μπορούσε να είναι νεκρός τώρα.”
-Ώστε ο Gunt ξέρει πού είναι ο καταυλισμός τους... Μονολόγησα
-Ίσως λοιπόν μπορώ να βοηθήσω συλλαμβάνοντας αυτόν τον Higuma και την συμμορία του.
Η μητέρα του Gunt γύρισε απότομα προς το μέρος μου και με τρομαγμένο ύφος είπε:
-ΟΧΙ! Μην το κάνεις αυτό! Μόλις τελείωσες την εκπαίδευσή σου είπες οπότε δέν εχεις εμπειρία μάχης σε αντίθεση με τον Higuma! Θα σκοτωθείς!! Και μετά θα ξαναέχουμε αντίποινα!! Δεν πρέπει καν να προσπαθήσεις!! Άσε κάποιον πιό έμπειρο marine απο ‘σενα να κάνει τη δουλειά και εσυ απλά ενημέρωσέ τους για την κατάσταση...

-Πίστεψέ με είμαι αρκετά πιο δυνατός απ' ότι δείχνω... Μπορώ να σας απαλλάξω απ το πρόβλημα σας. Βασικά τώρα που το σέφτομαι είμαι υποχρεωμένος ώς Marine να συλλάβω αυτούς τους παράνομους..
Τα τελευταία μου λόγια αλλα και οι ικεσίες της μητέρας του Gunt για να μην πάω να παλέψω τον Higuma και την συμμορία του, ακούστηκαν αρκετά δυνατα με αποτέλεσμα για άλλη μια φορά απο τότε που ήρθα στο πανδοχείο να έχουν σταματήσει όλοι τις κουβέντες τους και να με κοιτάνε.
-ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ!! Ο HIGUMA ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ!!!
Φωναξε ο Gunt χτυπώντας το χέρι του πάνω στο τραπέζι

-Gunt καταλαβαίνω πως νιώθεις. Αυτός ο άνθρωπος σου πήρε την αδερφή και τον πατέρα σου αλλα δεν πρέπει να κάνεις επιπόλαιες κινήσεις που θα μπορούσαν να σε οδηγήσουν ακόμα και στο θάνατο. Σκέψου θα ήθελε ο πατέρας και η αδερφή σου να πάθεις κάτι κακό ή ακόμα και να πεθάνεις στην προσπάθειά σου να τους εκδικηθεις?
-Το υποσχέθηκα. Τους το ορκίστηκα και δέν προκειται να πατήσω τον όρκο μου. Ο Higuma θα πεθάνει απ το χέρι μου.
-Πότε? Μετά απο πόσα χρόνια θα είσαι αρκετά δυνατός για να τον σκοτώσεις? Κι αν μέχρι τότε έρθουν κι άλλοι marines και τον συλλάβουν αυτοί? Κι άν πεθάνει σε κάποια άλλη μάχη? Ενώ τώρα αν μ’αφήσεις να αναλάβω την υπόθεση σου υπόσχομαι ότι αυτός ο ληστής δεν θα συλληφθεί για να μπεί φυλακή όπως κανονικά θα έπρεπε να γίνει αλλα θα καεί στις φωτιές τις κόλασης!

Προσπαθώντας να γίνω ακόμα πιο πειστικός στον Gunt, συνόδευσα τα τελευταία μου λόγια με την μεταμόρφωση των χεριών μου σε φτερά Φοίνικα τα οποία ανοιγοκλεισα μερικές φορές πρίν τα επαναφέρω στην αρχιική τους μορφή.
Ο Gunt, η μητέρα του καθώς και όλοι οι πελατες του πανδοχείου είχαν μείνει άναυδοι με αυτο που αντίκριζαν.
-Έχεις φάει φρούτο του διαβόλου!! Το φρούτο του Φοίνικα!! Ένα απο τα ποιό σπάνια και ποιό δυνατά μη λόγκια φρούτα!!
-Βλέπω γνωρίζεις τις δυνάμεις μου οπότε νομίζω ότι καταλαβαίνεις πως μπορώ να φέρω εις πέρας αυτο που σου υποσχέθηκα.
Ο Gunt με κοιτούσε σκεπτικός. Μετα απο λίγα δευτερόλεπτα είπε:
-Πήγαινε. Αλλα μήν αφήσεις κανέναν τους ζωντανό. Δώσε μου τον χάρτη να σου δείξω πού είναι ο καταυλυσμός τους.

Αφού μου έδειξε ξεκίνησα προς τον καταυλισμό του Higuma και των ανδρών του. Μετά απο μία εικοσάλεπτη διαδρομή στο δάσος ξεπρόβαλαν μπροστά μου οι πρώτες σκηνές. Οι φρουροί που βρίσκονταν εκει μόλις με είδαν σήκωσαν τα όπλα τους προς το μέρος μου και φώναξαν.
-Ποιός είσαι εσυ και τί θές εδω?
-Είμαι ενας ταπεινός marine αλλα τώρα θα γίνω ο χειρότερός σας εφιάλτης.
Είπα και υπογράμμισα τα λόγια μου με την πλήρη μεταμορφωσή μου σε Φοίνικα. Στη συνέχεια τους επιτέθηκα αστραπιαία. Οι πρώτες σκηνές τυλίχτηκαν στις φλόγες μαζί με τους φρουρούς σε λίγα δευτερόλεπτα.

-Τι φασαρία είναι αυτή? Τί γίνεται εδ...
Ρώτησε ένας ψηλός και γεροδεμένος τύπος που ξεπρόβαλε μέσα απ τις σκηνές. Την φράση του έκοψε το θέαμα των νεκρών φρουρών του.
-Εσύ είσαι υπεύθηνος γι’ αυτό??
-Ναι. Μήπως εσύ είσαι ο Higuma?
-Εγώ είμαι ποιός ρωτάει?
-Με στέλνει ο Gunt απ το χωριό του νησιού για να εκδικιθώ τον θάνατο της αδερφής και του πατέρα του οπότε ετοιμάσου να πεθάνεις.

Είπα και του επιτέθικα. Η μάχη ήταν δύσκολη καθώς ήταν η πρώτη φορά που μαχόμουν εκτός εκπαίδευσης υπο κανονικές συνθήκες. Μόλις τελείωσα με τον Higuma αποτελέιωσα όσους ληστές είχαν μείνει.
“Αν το μάθει αυτό κάποιος ανώτερος μάλλον θα με κατσαδιάσει επειδή τους σκοτωσα και δεν τους συνέλλαβα για να τους παραδώσω... Μάλλον θα πω οτι ήμουν σε αυτοάμυνα...”
Σκέφτηκα καθώς έπερνα τον δρόμο της επιστροφής για το χωριό. Μόλις έφτασα είπα τα γεγονότα στον Gunt και τη μητέρα του που με περίμεναν με αγωνία. Σε λίγη ώρα τα νέα είχαν μαθευτεί σ΄ολο το χωριό και όλοι έρχονταν να μ’ ευχαριστήσουν. Η υπόλοιπη μέρα πέρασε ήρεμα. Την επόμενη μέρα σηκώθηκα το πρωί και αφού πήρα τις προμήθειες, που μετά απο μεγάλη επιμονή συμφώνησα να μήν πληρώσω,πήγα στο λιμανάκι που είχα αφήσει την βάρκα μου και ξεκίνησα με προορισμό την Loguetown.

Όνομα: Roy
Haki Points: -
Player of the Week Points: 7
Beli:20.000
Fame Points: +4.000.000