[Αρχη]Το ταξιδι προς την λυτρωση του κοσμου - Η διασωση απο τον Τυρρανο και το πληρωμα του!(Mερος 9ο)

Εχοντας πλεον αφησει πισω μου την Shell Town και την περιπετεια μου με τον Μοργκαν, ειχα σαλπαρει στα ανοιχτα, ψαχνοντας τον νεο μου προορισμο!
Ο αερας φυσουσε δυνατος και τσουχτερος απο το κρυο, ενω φουσκωνε τα πανια, δινοντας ωθηση στο πλοιο.
Οι πρωτες μεσημεριανες ακτινες του ηλιου με βρηκαν στο καταστρωμα, με ενα πιατο φαι μπροστα μου και φυσικα το αγαπημενο μου κρασι(του οποιου τα αποθεματα φυλαγονταν σε απυθμενα βαρελια :[m066]: ). Βαζοντας μια μεγαλη μπουκια στο στομα, σηκωνομαι και φερνω τον χαρτη που ειχα, να δω που βρισκομαι. Οταν επεστρεψα, καθισα παλι στο τραπεζι, ηπια λιγο κρασι αναμειγνυοντας τις γευσεις στην μπουκια που ετρωγα, και καταπια. Ανοιξα τον χαρτη και τον μελετησα...

Και μελετησα... Και μελετησα...
Και κοιτουσα τον χαρτη σαν χανος... Το κεφαλι εγερνε δεξια.... γυρνουσα τον χαρτη... Κοιτουσα τριγυρω... εβαζα το δαχτυλο... στο στομα μου και ελεγχα τι αερας φυσαει και τελικα...
ΑΧΑ!!!!!!!!
Φωναξα με ευρυματικο τονο!
Δεν εχω ιδεα που βρισκομαι.... :[m096]:

Πεταξα τον χαρτη σε μια ακρη, εφαγα την τελευταια μπουκια γρηγορα γρηγορα και αρπαξα τα τηλεσκοπιο. Σταθηκα στην πλωρη του πλοιου και εβαλα το εργαλειο στον οφθαλμο. Κοιταξα περιμετρικα της βαρκας για ξηρα.
Καπου θα εχει ενα νησι! Δεν μπορει!
Σκεφτηκα.
Αλλα οι πρωτες εικονες ηταν απογοητευτικες. Δεν υπηρχε τιποτα... τιποτα.... τιποτα... μεχρις οτου..!! ειδα ξηρα!! Ενα νησι εστεκε μπροστα μου! Ηταν μακρια αλλα δεν υπηρχε αμφιβολια!! Ετρεξα στο τιμονι και το γυρισα 50 μοιρες δεξια. Το πλοιο εγειρε και η πορεια οριστικε! Καμποσα λεπτα με χωριζαν μονο απο το λιμανι!

Ολα φαινονταν να βαινουν καλα αλλα η μοιρα δεν θα μου εκανε το χατιρι...
Επειτα απο λιγη ωρα πλευσης, ακουσα εναν θορυβο, αλλα απορροφημενη οπως ημουν, δεν εδωσα σημασια μεχρι που ο ηλιος καλυφθηκε απο πανω μου.
Γυρισα και κοιταξα τι εγινε και ειδα ενα μεγαλο πλοιο να εχει βρεθει ακριβως διπλα μου. Ηταν ενα απλο και λιτο πλοιο, δικαταρτο και με εμβωλικη πλωρη αλλα αυτο που με τραβηξε την προσοχη ηταν το μεγαλυτερο καταρτι τους. Για την ακριβεια αυτο που υπηρχε πανω στο καταρτι τους...:

Σπόιλερ:

ΠΕΙΡΑΤΕΣ!!!!!
Συνειδητοποιησα, αλλα μεχρι να προλαβω να αντιδρασω ηδη τα σχοινια ειχαν πεταχθει και ο πρωτος πειρατης ειχε σκασει με παταγο στο πλοιο μου. Ξεγυμνωσε το σπαθι του και ετοιμαστηκε.
-Τι εγινε μικρουλα?? Ξαφνιαστηκαμε???

Βλεποντας την επιθεση των πειρατων να εξελισσεται, ηξερα πως δεν προκειται να μπορεσω να τους αντιμετωπισω και να τους απωθησω με τα χερια μου απλα και για αυτο ετρεξα αμεσα μεσα στην καμπινα!
-Χαχαχα! Που πας μικρη!!?? Μην νομιζεις πως θα μου ξεφυγεις!!
Φωναξε ο πειρατης μου με ακολουθησε κατα ποδας

Ανοιξα με παταγο την πορτα και τελευταια στιγμη εσκυψα αποφευγοντας το σπαθι του πειρατη και εκανα μια βουτια μεσα στο δωματιο.
Προσγειωνοντας επιασα το πιστολι μου που ειχα αφησει πανω στο τραπεζι και με το που σταθηκα στα ποδια μου πυροβολησα, αφηνωντας στο τοπο των πειρατη που ειχε αρχισει να μπαινει στην καμπινα.
Πιανοντας την λαβη του κατανα μου, το ξεθηκαρωνω και βγαινω εξω στο καταστρωμα ξανα.
Εκει με περιμεναν αλλοι τρεις πειρατες, ενω και αλλοι ηταν στην ακρη του πλοιου τους και φωναζαν και εβριζαν, εμψυχωνοντας με αυτον τον τροπο τους δικους τους!

Σταθηκα μπροστα τους, τεντωσα το σπαθι μου προς αυτους και φερνοντας το πιστολι κοντα στο προσωπο μου τους ειπα:
-Σας δινω μια ευκαιρια να φυγετε. Αφηστε το πλοιο μου και δρομο.
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
Ακουστηκαν δυνατα τα γελια ολων των πειρατων.
-Κοπελια... ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ!!
Ειπε και ορμησε πανω μου με το σπαθι του.
Με μια ντελικατη κινηση, απεφυγα την επιθεση του κανοντας στα πλαγια και με το κατανα μου του εκοψα τον λαιμο.
Τα γελια των πειρατων κοπηκαν αποτομα ενω ο επομενος ειχε ηδη ξεκινησει κατα πανω μου

Σταματησα την λεπιδα του με λεπιδα και με μια κλωτσια τον εσπρωξα πισω! Σηκωσα και πυροβολησα στο κεφαλι τον τριτο πειρατη που ερχοταν να με σκοτωσει ενω με ενα αλμα προς τα μπροστα εκοψα τον πειρατη που ειχα σπρωξει πριν λιγο.

Ο οχλος απο πανω μου ηταν φανερα εκνευρισμενος και αλλοι πειρατες ηρθαν για να αναπληρωσουν τους προηγουμενους.
-Πως τολμησες να το κανεις αυτο στον φιλο μου??? Ηταν ο μονος που ειχα απο μικρο παιδι!! Θα εκδικηθω για τον θανατο του!!
Φωναξε ενας απο τους πειρατες και με βουρκωμενα τα ματια προσπαθησε να με κοψει.
Δεν προσεχε καθολου τις κινησεις του. Τα συναισθηματα του τον ειχαν κανει ευαλωτο. Δεν δυσκολευτικα να προσθεσω την σωρο του μαζι με τους υπολοιπους πειρατες αλλα ηταν τραγικο αυτο που συνεβαινε... Ποτε μου δεν ειχε τυχει να σκοτωσω τον φιλο καποιου και να ερθει να εκδικηθει. Δεν ενιωθα καλα αλλα δεν ειχα και αλλη επιλογη. Ηταν ή εγω ή αυτοι...

Η μαχη συνεχιστηκε στους ιδιους ρυθμους για λιγο ακομα, αλλα ειχα αρχισει να κουραζομαι. Μπορει να ηταν εκπληκτικα αδυναμοι αλλα ειχαν αριθμους!
Επρεπε να αλλαξω τακτικη... Ετσι και εκανα!
Με το που τελειωσα με το τελευταιο κυμα που ειχε ερθει, χωρις να σταθω ουτε στιγμη, εβαλα το κατανα στο στομα μου και πηδηξα πιανοντας ενα απο τα σχοινια.
Αρχισα γρηγορα την αναρρηχηση και σε μηδενικο χρονο ειχα βρεθει στο καταστρωμα τους.

Οι πειρατες που βρισκονταν πριν κοντα στην ακρη του πλοιου τωρα ειχαν εξαφαναστει. Ολοι ειχαν παει απο την αλλη μερια και κανενας δεν τολμουσε να πλησιασει. Ηξεραν οτι δεν ειχαν ελπιδα και οντως ετσι ηταν...
Ομως ενας ανδρας σταθηκε μπροστα και αλλαξε την συμπεριφορα τους αυτη με τα λεγομενα του.
Φορουσε μια γκρι καμπαρντινα, και ενα επιβλητικο πειρατικο καπελο ενω πολλα χαρακτηριστηκα του προσωπου του κρυβονταν απο τα μακρια μαλλια και τα πολλα μουσια:
- Μην φοβαστε αντρες!! Μια απλη γυναικα ειναι! Τι μπορειτε να παθετε??
- Μα... Μα καπετανιε εβγαλε ηδη πολλους απο τους καλυτερους ανδρες μας εκτος μαχης! Τους σκοτωσε καπετανιε!
- Για αυτο ειμαι και εγω εδω ομως... Η χαρα σου τελειωσε βρωμερη κυνηγε! Ξερουμε ποια εισαι και σε κυνηγαμε απο το Commi Island! Θα σε ειχαμε επιτεθει και στο προηγουμενο νησι αν δεν ειχες βρεθει με αυτους τους Μαρινς! Αλλα τωρα αυτοι ειναι μακρια! Εισαι μονη σου! Και θα πεθανεις!

Φωνες και επικροτησεις αρχισαν να γεμιζουν τον αερα ενω οι πειρατες ξεθαρρευαν σιγα σιγα και αρχισαν να δημιουργουν εναν κυκλο γυρω απο εμενα και τον καπετανιο τους.
Κοιταξα δεξια, αριστερα... Με ειχαν περικυκλωσει κανονικα. Δεν προκειται να με αφηναν να φυγουν οσο ηταν ορθιοι...
-Πραγματικα πειρατη, πιστευεις οτι θα καταφερεις να με νικησεις?
-Ειμαι απο τους πιο δυνατους καπετανιους της East Blue! Δεν εισαι τιποτα! Φυσικα και θα σε νικησω!
-Πολυ μεγαλη ιδεα εχεις για τον εαυτο σου. Και περπατησες μονος μεσα στον ταφο σου. Για αυτο ετοιμασου. Ερχονται οι τελευταιες στιγμες σου!
-Χαχαχαχα!! Πες την προσευχη σου Sakura γιατι δεν θα εχεις αλλη ευκαιρια να την πεις!
Ειπε και ξεθηκαρωσε τα δυο σπαθια του και ετοιμαστηκε για την μαχη

-REBEL PIRATES!!!!! ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ ΝΑ ΓΕΥΘΕΙΤΕ ΜΙΑ ΤΡΟΜΕΡΗ ΝΙΚΗ!!!
Φωναξε καθως εριξε και τις δυο λεπιδες του πανω μου.
-Μια τρομερη ηττα θες να πεις!!
-Τα λογια σου δεν με επηρεαζουν ηλιθια! Οτι και να λες με αφηνει αδιαφορο. Τα λογια μιας μελλουσας νεκρης δεν εχουν καμια σημασια!!
Χαχαχαχαχχαχαχα
Ξεσπασαν ξανα σε γελια ολοι οι πειρατες...
Ω θεε μου ειναι καθυστερημενοι... :[m070o]:
Σκεφτηκα.

Σταματησα τα σπαθια του με το δικο μου και εγειρα προς τα δεξια, κατευθυνοντας ετσι την επιθεση του στο να αποτυχει και να δημιουργησει μια ωραια τρυπα στο καταστρωμα.
Εκανα μια πιρουετα, τα κοκκινα μαλλια μου ελαμψαν στον ηλιο και το σπαθι μου προσπαθησε να κοψει τα ποδια του καπετανιου.
Ομως αυτος, πηδηξε αποφευγοντας ετσι την επιθεση και μου χωσε ξαφνικα μια αγκωνια στο προσωπο. Ειχα ματωσει...

-ΚΑΠΤΕΝ JUGO!
ΚΑΠΤΕΝ JUGO!!
ΚΑΠΤΕΝ JUGO!!!
Ηταν τα επιφωνηματα που ακουγα απο τους πειρατες. Τους ειχε αρεσει πολυ που ειχε καταφερει να με χτυπησει. Ηταν πλεον ενοχλητικο.. Ειχα αρχισει να εκνευριζομαι!

Σηκωθηκα ορθια και σκουπισα τα αιματα μου ετρεχαν απο την μυτη μου. Ημουν ακομα λιγο ζαλισμενη απο το χτυπημα αλλα ημουν ετοιμη να βγω επιτελους στην επιθεση.

Εβγαλα το πιστολι και εριξα μια σφαιρα πανω του καθως περπατουσα προς το μερος του. Αυτος εγειρε και απεφυγε την σφαιρα. Βλεποντας το αυτο, εξαφανιστηκα, εγινα ενα με τον ανεμο... Αυτος γυρισε να δει που ημουν αλλα με ειχε χασει.
Πηρα την μορφη μου ξανα διπλα του και του εχωσα το σπαθι βαθια στην σπονδυλικη του στυλη. Το εστριψα με δυναμη και κοκκαλα ακουγονταν να ραγιζουν ή να σπανε καθως αυτος προσπαθουσε να φωναξει, αλλα ματαια διοτι ειχα ηδη τρυπησει τα πνευμονια του...

Τραβηξα το σπαθι μου απο μεσα του και αυτος επεσε στα γονατα.
Εφτυσε αιμα και εβηξε καμποσο πριν σηκωσει το κεφαλι προς τον ηλιο και πει στους αντρες του:
-Σκ... *γκουχ* Σκοτωστε την....
Και το αψυχο πλεον σωμα του επεσε μπρουμιτα πανω στο καταστρωμα που βαφτηκε βαθυ κοκκινο απο το αιμα του πειρατη-καπετανιου.
Στιγμες σιγης ακολουθησαν. Οι πειρατες δεν πιστευαν στα ματια τους. Ο καπετανιος τους κοιτονταν νεκρος...

Την στιγμη διεκοψε το κλαμα ενος πειρατη
-Πως... Πως... ΠΩΣ ΤΟΛΜΗΣΕΣ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ ΜΟΥ!!???!!
Φωναξε με δακρια και ετρεξε κατα πανω μου ενω κατεβασε το απαθι του στο κεφαλι μου σε μια ασκοπη προσπαθεια να με κοψει.
Το σπαθι του περασε απο μεσα μου χωρις να κουνηθω. Ο πειρατης παγωσε. Δεν το πιστευε...

Αρχισε να κουναει ανελεητα το σπαθι και να προσπαθει να με κοψει αλλα καθε φορα η λεπιδα περνουσε απο μεσα μου. Ο πειρατης κουραστηκε και η ανασα του βαρυνε.
Σηκωσα το πιστολι μου και τον σημαδεψα στο κεφαλι
-Εισαι για λυπηση...
Και γυρνοντας απαξιωτικα το κεφαλι μου προς την αλλη μερια πατησα την σκανδαλη. Η σφαιρα βρηκε στοχο και ο πειρατης επεσε διπλα στον καπετανιο του.
-Λοιπον? Ποιος εχει σειρα??
Ειπα με υπερβολικη αυτοπεποιθηση στους υπολοιπους πειρατες

Και αυτο ηταν... Ολοι οι πειρατες τα εχασαν. Δεν υπηρχε που δεν υπηρχε λογικη πανω τους, τωρα η κατασταση εγινε χειροτερη.
Ολοι τους αρχιζαν να φωναζουν και να βριζουν! Καταρες και προσβολες πηγαιναν συννεφο, ενω ο κυκλος αρχιζε να συγκλινει γρηγορα γρηγορα.
Κοιταξα γυρω μου και δεν ειχε πουθενα ανοιγμα. Οι πρωτοι πειρατες αρχισαν να πεφτουν πανω μου.
Με σπαθι και πιστολι τους αντιμετωπιζα. Με κλωτσιες τους απωθουσα. Στριφογυρνουσα συνεχεια. Ερχονταν απο παντου!

Και η στραβη δεν αρχισε να γινει. Ενα δευτερο καθυστερησα σε εναν πεισματαρη πειρατη και ενας δευτερος πεταχτηκε απο πισω μου και με καβαλησε. Με επιασε απο τον λαιμο και δεν με αφηνε να κουνηθω.
Πριν καν το καταλαβω ειχαν πεσει ολοι οι πειρατες πανω μου. Ενα βουνο βρωμικων και αηδιαστικων πειρατικων κορμιων ειχε δημιουργηθει πανω απο μενα. Το βαρος και η πιεση ηταν φοβερη. Δεν θα αντεχα. Δεν ειχα και αλλη επιλογη...
Kaze Kaze no.... POWER BLAST!!!!!!!!!!!
Και ενα τρομερο κυμα αερα αρχισε να εκπεμπεται απο το σωμα μου οπου στην πραγματικοτητα τους πηρε τους πειρατες και τους σηκωσε! Ολοι τους εκτοξευτηκαν απο πανω μου καθως η πλειοψηφια επεφτε στην θαλασσα απο την ωθηση...

Σηκωθηκα και τιναχτικα απο τις σκονες και τις βρωμιες των πειρατων που ειχαν πεσει πανω μου. Επιασα και το κατανα μου που ηταν πεσμενο κατω και ετοιμαστικα να αποχωρησω. Μια στιγμη πριν φυγω, γυρισα και κοιταξα γυρω μου.
Ελαχιστοι πειρατες υπηρχαν πανω στο καραβι και ολοι τους λιποθυμοι ή νεκροι. Κοντοσταθηκα για μια στιγμη...
Αμ δε που θα τους κανω την χαρη!
Και γρηγορα ετρεξα στο αμπαρι τους. Βρηκα ενα βαρελι με μπαρουτι και εχωσα το σπαθι μου μεσα. Το εβγαλα και το εβαλα στο στομα μου ενω πηρα το βαρελι και αρχισα να το σερνω αναποδα προς τα πανω στο καταστρωμα.
Βγαινοντας στην επιφανεια, αρχισα να κανω ελικοειδης κινησεις, αφηνοντας την μαυρη σκονη σε σχημα μονοκλωνου DNA(lol τι θυμηθηκα τεοτια ωρα... αν και πρεπει να ειναι λαθος )

Μολις τελειωσε το μπαρουτι, πεταξα το βαρελι στην θαλασσα και ετοιμαστηκα να πηδηξω.
Εβγαλα το πιστολι μου και σημαδεψα την ακρη της γραμμης.
*κλικ* ακουστηκε η σκανδαλη και ακολουθησε ο πυροβολισμος.
Η γραμμη πηρε φωτια και γρηγορα αρχισε να σωνεται.
Με αστραπιαιες κινησεις πηδηξα απο το πλοιο στην βαρκα μου και ανοιξα το πανι. Τεντωσα τα χερια μου μπροστα και φουσκωσα τελειως το πανι, δινοντας μου μια δυνατη ωθηση που την χρειαζομουν παση θυσια.
Απομακρυνθηκα σχετικα γρηγορα σε μια αποσταση ασφαλειας και αφησα την ταχυτητα του πλοιου στον κανονικο ανεμο. Γυρισα και κοιταξα το καραβι.
3...2....1...
Και μια μεγαλη εκρηξη ελαβε μερος μπροστα μου. Ολο το καραβι πηρε φωτια, διαμελιστικε! Κομματια πεταγονταν απο δω και απο κει ενω ακολουθησαν και αλλες αλυσιδωτες εκρηξεις απο τα υπολοιπα βαρελια που ειχαν εκει.
Το θεαμα ηταν τοσο τρομακτικο οσο και φαντασμαγωρικο...

Τα θελαν και τα παθαν... Ας προσεχαν. Δεν τα βαζουν με την Sakura και φευγουν αλαβωτοι! :[m137]:
Σκεφτηκα και εβαλα πλωρη για το Organ Island. Το οποιο ηταν ακομα πιο κοντα πλεον!
Μεχρι να αλλαξω ρουχα, να τακτοποιηθω και να ζωστω σωστα τα οπλα μου ειχα ηδη φτασει μεσα στο λιμανι της πολης.
Ηταν ενα απλο μικρο ξυλινο λιμανακι με ελαχιστες αποβαθρες ενω μαρινα του ητανε αδεια και ετσι αραξα εκει το πλοιαριο μου. Το εδεσα καλα και πηδηξα στην στερια!

Λιγη κινηση στο λιμανι και μοναχικοι ψαραδες προσπαθουσαν να βγαλουν το μεσημεριανο τους. Ελαχιστοι περαστικοι και αμιλητοι, ψυχροι και σαν να με αποφευγουν.
Προχωρησα να μιλησω σε εναν αλλα:
-Εμ να σας ρωτησω...
Εκανε μια κινηση να με αποφυγει και με προσπερασε σαν να μην υπηρχα. Τι στο ....?? :[m0750]:

Δοκιμασα στον επομενο. Ξανα τα ιδια. Αυτη η κατασταση ειχε αρχισει να μου την δινει. :[m067]:

Βλεπωντας οτι δεν υπαρχει περιπτωση να βγαλω ακρη αρχισα να ανηφοριζω προς το κεντρο του νησιου.
Δεξια και αριστερα ειχε σπιτια και διαφορες κολωνες με διαφημιστικα και αλλες φυλλαδες. Το εξωφυλλο μιας παλιας εφημεριδας επεσε στα χερια μου:

Σπόιλερ:

Παλι αυτος ο Mephistopheles?? Μα ποτε επιτελους θα τον μπαγλαρωσουν αυτον!?? Τι περιμενουν οι Μαρινς?? Ανικανοι... Αν δεν ειχαν και εμας...!

Αλλα εκεινη την στιγμη η ματια μου επεσε σε κατι αλλο.
Απεναντι στον τοιχο ειδα κολλημενο

Σπόιλερ:

Αλλα γρηγορα γρηγορα εφτασαν στο σημειο δυο ατομα και εσπευσαν να το βγαλουν απο τον τοιχο.
Μα... Ηταν μια επικυρηξη... Γιατι να την αφαιρουν?? Μηπως πανε για να εξαργυρωσουν τα λεφτα?? Γαμωτο... Και δεν θα μου κακοπεφτε αυτο το ποσο :[m137]:

Πετωντας την φυλλαδα και αγνοωντας το γεγονος συνεχισα κανονικα τον δρομο μου.
Σκοπευα να μεινω σε ενα πανδοχειο, να κανω ενα μπανιο γιατι ενιωθα ακομα αηδια απο την τελευταια μου μαχη, να ξεκουραστω και να δω επειτα τι παιζει στην πολη. Εξαλλου δεν θα πηγαινε πουθενα!

Και ετσι και εγινε. Κοντα στην πλατεια, βρηκα ενα πανδοχειο και πηγα να μπω μεσα. Ομως πριν μπω βγηκε με ορμη ενας ανδρας και χωρις να να με υπολογιζει με σκουντηξε και σαν να μην συναιβει τιποτα συνεχισε τον δρομο του.
Γυρισα και τον κοιταξα. Ηταν ενας γεροδεμενος αντρας, φορουσε μποτες, ενω καλυπτε ολο το υπολοιπο σωμα του με μια πρασινη καμπαρντινα που φορουσε:
-Καλα, μ@@@@@ς ειναι??
Ειπα και ακολουθησε τα λεγομενα μου η αναπαρασταση της γνωστης ενδοπαλμικης παλινδρομικης κινησης

Προσπερνωντας το γεγονος, γυρισα την πλατη μου σε αυτον και μπηκα στο ξενοδοχειο.
Στα δεξια μου υπηρχε ο παγκος της Ρεσεψιον, στο βαθος μια σκαλα ενω στα αριστερα ενας διαδρομος, που οπως προδιδε μια ταμπελα, οδηγουσε στο μπαρ του ξενοδοχειου.
Χωρις να χασω χρονο πηγα στην ρεσεψιον:
-Καλημερα.
-Καλημερα σας. Σε τι θα μπορουσα να σας φανω χρησιμος?
Ειπε ο γοητευτικος αντρας που στεκοταν πισω απο τον παγκο.
-Σε πολλα... εεεε. *γκουχ* *γκουχ* Ενα δωματιο θα ηθελα.
-Μονο για εσας? Θα μεινετε μερες?
-Δεν ξερω... Αναλογως με την φιλοξενια σας!:[m137]:
-Μαλιστα... Ποιο ειναι το ονομα σας?
-Sakura. Sakura Erlic.
-Ααα πολυ ωραια... Οριστε το κλειδακι σας (ειπε καθως μου εδωσε το κλειδι) και οριστε και ενα γραμμα που πριν απο λιγο αφησε ενας κυριος ελαχιστα λεπτα πριν.
Ολοκληρωσε και μου εδωσε εναν φακελο.
Γραμμα? Για μενα? Απο ποιον να ειναι??
Πηρα φακελο και κλειδια και απομακρυνθηκα....