Το νησι των μεγαλων πουλιων: Το πληρωμα μεγαλωνει[Τελος]

Δεσαμε την βαρκα του Luster πισω απο το πλοιο και φυγαμε απο την Loguetown ετοιμοι για νεες περιπετειες. Ειχαμε στο μυαλο μας να κανουμε εναν τελευταιο σταθμο πριν την Grand Line. Θα πηγαιναμε στο Big Bird Island για να κανουμε λιγη προπονηση και θα ειμασταν ετοιμη για το ταξιδι μας στην πιο επικινδυνη θαλασσα του κοσμου. Δεν ηξερα απο που ερχεται αυτο το ονομα του νησιου αλλα σιγουρα θα ειχε καποια σχεση με μεγαλα πουλια και σιγουρα θα το ανακαλυπταμε οταν φταναμε. Η νυχτα επεσε και μαζι της πεσαμε κι εμεις για υπνο. Το επομενο πρωι ηταν μια ηλιολουστη μερα και καθησαμε στο καταστρωμα για να χαλαρωσουμε στον ηλιο.

Ημουν αρκετα ενθουσιασμενος που ειχα επιτελους παρεα και το καλο ηταν οτι το ταξιδι ηταν πολυ πιο ανετο και ευχαριστο.Ο ανεμος ηταν με το μερος μας και το πλοιο πηγαινε με αρκετα μεγαλη ταχυτητα με αποτελεσμα να δουμε στον οριζοντα απο μακρυα το νησι.Δεν ηταν δυσκολο να το δουμε γιατι τα δεστρα ηταν αρκετα μεγαλα και τοτε σκεφτηκανε ποσο μεγαλα παιζει να ηταν τα πουλια.Το μονο συγουρο ηταν οτι υπηρχε λογος που διαλεξαν αυτο το νησι για να κατοικησουν.Υπολογησαμε οτι θα ημασταν στο νησι σε περιπου μιση ωρα αν ο ανεμος συνεχιζε να ειναι τοσο ευνοικος.Εκει θα ηταν το μερος που θα καναμε προπονηση και η τελευταια γη που θα πατουσαμε πριν μπουμε στην ΜΕΓΑΛΗ ΓΡΑΜΜΗ!!!

Καθως πλησιαζαμε ολο και περισσοτερο το νησι, συζητουσαμε για το τι μπορει να συναντησουμε εκει.
- Μπορει να δουμε πουλια σε μεγαθος δεινοσαυρου! ειπα και σκασαμε στα γελια.
- Η μπορει να δουμε ανθρωποφαγα πουλια ειπε ο Luster και αρχισαμε να γελαμε παλι.
Φτασαμε στο νησι και αραξαμε το πλοιο σε μια παραλια. Κατεβηκαμε κατω και κοιταξαμε το τοπιο. Ηταν ενα επιπεδο νησι χωρις βουνα. Ειχε κατι βραχια και πολλα ψηλα δεντρα. Ακομα δεν ειχαμε ει καποιο πουλι για να δουμε αν απο εκει εβγαινε το ονομα του νησιου κι ετσι αρχισαμε να προχωραμε προς τα ενδοτερα το νησιου.

Καθως περπατουσαμε χαζευαμε το τοπιο το οποιο ηταν μαγευτικο, δεν ξεραμε ομως αν θα ηταν και αυτα που θα συναντουσαμε στην συνεχεια.Ηταν το τελειο μερος για προπονηση σκεφτηκα και ανυπομονουσα να ξεκινησω.Εγω τουλαχιστον ειχα ηδη σκεφτει καποιο προγραμμα προπονησης και γυμναστικης αλλα ο Τεο ακομα δεν ηξερε σε τι ηθελε να επικεντρωθει περισσοτερο.Μετα απο ακρετο περπατημα φτασαμε σε ενα μεγαλο ξεφωτο και αφησαμε τα πραγματα μας.Μαλλον εδω θα κατασκηναμε για να περασουμε τις επομενες μερες....
-Εδω νομιζω οτι ειναι μια χαρα για να φτιαξουμε μια κατασκηνωση ετσι?
-Εεεε μια χαρα ειναι πιστευω...Ας ξεκινησουμε να την φτιαχνουμε και βλεπουμε....
Εγω ανελαβα να μαζεψω ξυλα για να την φωτια και για την προχειρη σκηνη που θα φτιαχναμε για να κοιμηθουμε το βραδυ.Οποτε πηρα το κατανα μου και μπηκα βαθυα μεσα στο δασος....

Ενω βαδιζα σκεφτηκα να ψαξω για καποιο γερικο δεντρο για να κοψω ξυλα.Ευχομουν να εχω και την ευκαιρια να δω καποιο απο τα γιγαντια πλασματα του νησιου καθως εκοβα ξυλα.Λιγο αργοτερα βρηκα ενα δεντρο σχεδον σαπιο και ηταν οτι επρεπε να για αναψουμε φωτια.Αρχησα να σκαρφαλωνω για να κοψω κανενα κλαδι για ο κορμος ηταν υπερβολικα χοντρος για να καταφερο να τον κοψω.Δεν αργησα να σκαρφαλωσω και με την πρωτη ευκαιρια εκοψα το πρωτο κλαδι το οποιο επεσε κατω με μεγαλη δυναμη και αποφασησα να κοψω αλλο ενα κλαδι και θα επεστρεφα πισω στο ξεφωτο.Ξαφνικα καθως σκαρφαλωνα το ματι μου πηρε μια μεγαλη σκια και γυρησα αυτοματα το βλεμμα μου.Ενα τεραστιο ορνιο ερχοταν προς το μερος μου με απειλητικη ταχυτητα και εγω βρισκομουν σε πολυ μειωνεκτικη θεση....

Καθησα εγω για τις υπολοιπες ετοιμασιες. Οργανωνα τα πραγματα και σκεφτομουν τι ειδους προπονηση θα εκανα. Ξαφνικα ακουω ενα φτερουγισμα και μετα ενα γδουπο στο εδαφος. Γυριζω να δω ηταν και εμεινα με το στομα ανοιχτο. Ενα τεραστιο κιτρινο πουλι στεκοταν μπροστα μου.
- Τι στον δ****ο ειναι αυτο?? φωναξα αυθορμητα. Αρχισε να κοιταει τα πραγματα μας και καταλαβα οτι μαλλον του ειχε μυρισει το κρεας.
- Φυγε απο εδω κ**οπουλι!! ειπα και μπηκα μπροστα απο τις τσαντες με το φαι.
- Δεν θα δωσω σε ενα πτηνο το φαι μου!
Αρχισε να πλησιαζει και εκανα τα χερια μου λεπιδες.
- Τραβαει μαχη ο οργανισμος σου ε? ειπα και του επιτεθηκα. Δεν ηταν δυσκολος αντιπαλος αφου με 2 χτυπηματα επεσε κατω νεκρο.
- Αλλο ενα γευμα για αργοτερα! ειπα ευχαριστημενος κοιτοντας το.

Δεν ειχα την πολυτελεια να το αφησω το πουλι να με φαει γιατι σκεφτηκα ή εγω ή αυτο.Αν και το σεναριο να με φαει ενα πουλι ηταν λιγο επιστημονικης φαντασιας αλλα δεν αντεχα στην ιδεα να μπω μεσα του.Οποτε εκανα ενα σαλτο και με το κατανα μου το καρφωσα με δυναμη στον σβερκο με αποτελσμα και αυτο να χασει τον προσανατολισμο του απο το χτυπημα και εγω να χορευω πανω στην πλατη για να προσπαθω να κρατηθω και να μην πεσω στο κενο.Για καλη μου τυχη πιαστηκα απο το φτερο του και τοτε ηταν που αρχησαμε να χανουμε υψος για τα καλα. Χωρις πολυ σκεψη εγινα καπνος και βρεθηκα το εδαφος ενω πιο διπλα επεσε το πτηνο. Σηκωθηκα και αρχησα να το σερνω με ολη μου την δυναμη γιατι ηταν πολυ βαρη.Επιτελους λιγη ωρα αργοτερα εφτασα στο ξεφωτο οπου ειδα τον Τεο να μαδαει ενα ακομα ορνιο....

Στο μεταξύ

Ταξίδευα στην θάλασσα για μέρες ενώ σκεφτόμουν τον καιρό που είχα περάσει στο Baratie. Από τον ανόητο Marine που είχε δημιουργήσει φασαρία και με προκάλεσε με το πλοίο του, μέχρι τον Don Krieg με τον πολύ στρατό και τον Gin, και φυσικά τον Raziel! Η ήττα μαζί του με είχε εξοργίσει εντελώς! Έχασα μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούσα να χτυπήσω logia! Αποφάσισα να προπονηθώ και άλλο, να ξεπεράσω τα όριά μου και να γίνω πολύ δυνατός. Πλέον είχα έναν ακόμα σκοπό για τον οποίο ζούσα! Να μπορώ να αντιμετωπίσω στα ανοιχτά τον οποιονδήποτε αντίπαλο και να νικήσω. Ήθελα να δώσω ένα μάθημα σε αυτόν τον πειρατή και να πάρω την εκδίκησή μου από αυτόν! Με αυτές τις σκέψεις ακολουθούσα έναν πρόχειρο χάρτη που είχα με προορισμό κάποιο έρημο νησί που θα έκανα προπόνηση ανενόχλητος!

Στόχος μου το Big Bird Island! Ένα έρημο νησί στο οποίο είχε πει πως θα πήγαινε και ο αδερφός μου για να προπονηθεί και αυτός. Εκεί θα μπορούσα να κάνω όση προπόνηση θέλω. Θα καθόμουν πολύ καιρό και θα δυνάμωνα πραγματικά! Είχα σκοπό να γίνω περισσότερο δυνατός από όσο μπορούσα να φανταστώ. Ξεκίνησα σταθερή πορεία που την ακολουθούσα για μέρες. Ήμουν αρκετά σίγουρος για την πορεία και ήλπιζα να φτάσω γρήγορα! Ξαφνικά ένα βράδυ ξέσπασε μια τρομερή καταιγίδα. Η θάλασσα κουνιόταν πέρα δώθε και εγώ μαζί της. Κεραυνοί άρχισαν να πέφτουν σαν τρελοί. Ένας πέρασε από κοντά μας και κόντεψε να διαλύσει την βάρκα μου σε κομματάκια. Βρισκόμουν σε απόγνωση. Δεν άντεξα την ένταση και λιποθύμησα στην βάρκα μου. Άφησα την τύχη της ζωής μου στη μητέρα φύση....

- Α ηρθες κιολας? ειπα χωρις να δω καν τον Luster, απλα ακουσα τα βηματα του.
- Κοιτα το μεσημεριανο μας? ειπαμε και οι 2 μαζι δειχνοντας ο καθενας το πτηνο που επιασε. Επειτα σκασαμε στα γελια και επειτα ειπα:
- Ωραια! Θα εχουμε φαι για τουλαχιστον 3-4 μερες! συνεχιζοντας να γελαω. Ο Luster συμφωνησε και ειπε:
- Καλυτερα να παμε στην ακτη για να κανουμε λιγη προπονηση πριν φαμε. Μετα δεν θα μπορουμε ουτε να κουνηθουμε.
- Πρωτα ομως να σκεπασουμε τα πραγματα εδω! Θα τα φανε τα ζωα αν τα αφησουμε ετσι. ειπα και αφου συμφωνησαμε καλυψαμε ολα τα πραγματα. Επειτα κατευθηνθηκαμε προς την ακτη.

Καθως προχωρουσαμε προτεινα ενα προγραμμα προπονησης στον Τεο για να βελτιωσουμε και οι 2 την αμυνα μας.Συγουρα η επιθεσεις μας δεν θα μας βοηθουσαν στην Grand Line οποτε επρεπει να εχουμε κανει αρκετη προπονηση για να μπορουμε να νικησουμε τους εχθρους μας. Ημασταν και οι 2 ενθουσιασμενη στην ιδεα να ταξιδευψουμε στην Grand Line και γενικα επικρατουσε ενα καλο κλιμα.Μετα απο λιγο επιτελους φτασαμε και προτεινα στον Τεο να ξεκινησουμε λιγο τρεξιμο για ζεσταμα και στην συνεχεια θα καναμε λιγες ασκησεις για να ξεπιαστουμε και εκεινος με ακολουθησε και αρχησαμε να τρεχουμε στην παραλια.Καθως τρεχαμε κανεις απο τους 2 μας δεν μιλουσε για να μην κουραστει ευκολα....

Το επόμενο πρωινό ξύπνησα πάνω στη βάρκα μου. Ο ουρανός ήταν ξανά καθαρός και τα σύννεφα κάτασπρα έτρεχαν πάνω στον ουρανό. Προσπάθησα να σηκωθώ αλλά πονούσα παντού. "Μήπως με είχε χτυπήσει κάποιος κεραυνός;" Αλλά αν με είχε χτυπήσει κάτι τέτοιο δεν θα βρισκόμουν ζωντανός. Το πιο λογικό θα ήταν να χτυπούσα στη βάρκα μου ενώ αυτή πήγαινε πέρα δώθε. Ήμουν γεμάτος μελανιές, και από ορισμένα σημεία του σώματός μου έβγαινε αίμα. Σηκώθηκα όρθιος με δυσκολία. Είχα φτάσει στην στεριά! Ήταν το μόνο καλό που είχε βγει από την καταιγίδα. Κουνιόμουν με δυσκολία. Βγήκα από την βάρκα και προχωρούσα προς το νησί σαν ζόμπι. Ξαφνικά είδα δύο ανθρώπους να τρέχουν προς το μέρος μου. Προσπάθησα να τους τραβήξω την προσοχή, αλλά έπεσα κάτω ετοιμοθάνατος από τις πληγές και την απώλεια αίματος.

Τρεχαμε χαλαρα παραληλα με την θαλασσα στην παραλια. Δεν ειμασταν εκει που σκαει το κυμα αλλα λιγο πιο πανω αφου ειμαστε και οι 2 χρηστες φρουτου. Ειχα αρκετη ορεξη αφου ηταν η πρωτη προπονηση και μαλιστα με εναν απο τους nakama μου. Ομως καθως τρεχαμε, ειδαμε κατι παραξενο. Μια βαρκα που ηταν μισοδιαλυμενη ειχε ξεβραστει απο την θαλασσα στην ακτη. Καναμε πιο εντονο το τρεξιμο για να φτασουμε εκει οσο πιο γρηγορα γινοταν μπας και ειναι κανενας μεσα που χρειαζεται βοηθεια. Αρχισαμε να ψαχνουμε και τελικα δεν βρικαμε κανεναν. Βγηκαμε εξω απο αυτην και κοιταξαμε γυρω της. τοτε ο Luster αρχισε να τρεχει εχοντας πιθανοτατα βρει καποιον ανθρωπο στο κομματι της παραλιας που κρυβοταν απο το πλοιο.

Καθως τρεχαμε το ματι μου ειδε εναν πεσμενο ναυαγο σε πολη ασχημη κατασταση.Αρχησα να τρεχω με ολη μου την δυναμη προς το μερος του και μολις τον ειδα εμεινα με ανοιχτο το στωμα. Ηταν ο Jack, το ατομο που ειχα ξανασωσει και καναμε προπονηση στο παρελθον. Χωρις πολυ σκεψη τον βουτηξα και τον εβαλα στους ωμους μου.Ο Τεο χωρις να μιλησει με ακολουθησε καθως ετρεχα προς το ξεφωτο οπου ειχα αφησει τον ιατρικο μου εξοπλισμο. Λιγα λεπτα αργοτερα τον ακουμπησα κατω και ειπα στον Τεο να αναψει φωτια για να τον βαλουμε διπλα να ζεσταθει.Εβγαλα την τσαντα μου και προσπαθησα να του δωσω για αρχη τις πρωτες βοηθειες.Ειχε κοψιματα παντου και ειχε χασει αρκετο αιμα φαινεται στην διαρκεια του ταξιδιου. Καθως του εραβα τις πληγες ζητουσα ανα διαστηματα νερο και οινοπευμα για να καθαρισω καποιες πληγες απο διαφορα μικροβια.....

Οι αισθήσεις μου σιγά σιγά επανέρχονταν. Άνοιξα τα μάτια μου. Στην αρχή τα έβλεπα όλα θολά. Φιγούρες άρχισαν να ξεχωρίζουν μπροστά μου. Δύο άντρες βρισκόταν από πάνω μου, από δίπλα φωτιά που με ζέσταινε. Λίγο πιο πέρα φαινόταν η θάλασσα. Πρέπει να ήμουν στην όχθη του νησιού. Οι φιγούρες γινόταν πιο ξεκάθαρες καθώς προσπαθούσα να συνέλθω.
"Δεν μπορώ να το πιστέψω! Black Luster!" είπα με όσες δυνάμεις είχα. "Εσύ με έσωσες; Ω θεέ μου έχεις γίνει ένας εκπληκτικός γιατρός! Τι κάνεις παλιόφιλε;"
"Μην μιλάς σε παρακαλώ, φίλε μου. Δεν είσαι καλά και πρέπει να ηρεμήσεις για να ανακτήσεις γρήγορα τις δυνάμεις σου." Μαζί του βρισκόταν ένας ξένος σε εμένα άντρας που φαινόταν να είναι φίλος του Black Luster. Ήθελα να μάθω και για αυτόν αλλά ακολούθησα την συμβουλή του φίλου μου και δεν μίλησα.

Παραξενευτηκα ου ο ενας μιλουσε στον αλλο με το ονομα τους.
- Γνωριζεστε? ρωτησα απορριμενος τον Luster.
- Ναι! Γνωριστηκαμε σε ενα αλλο νησι και καναμε προπονηση μαζι. Τωρα μην μου μιλας και βοηθα. απαντησε λιγο ταραγμενος. Εγω εκανα οτι μου ελεγε. Ποτε μου ελεγε να φερω νερο, ποτε να φερω γαζες ποτε κατι εργαλεια απο την τσαντα του. Δεν τα ηξερα ολα με το ονομα τους αλλα τις περισσοτερες φορες το πετυχαινα και του εδινα το σωστο. Τελικα μετα απο αρκετη ωρα που παιδευομασταν για να τον σωσουμε ο Luster σταματησε να κανει διαφορα πραγματα πανω του και εκανε ενα βημα πισω. Σκουπησε τον ιδρωτα απο το μετωπο του και ειπε:
- Τωρα δεν εχουμε να κανουμε τιποτα αλλο απο το να περιμενουμε.

Λίγες ώρες αργότερα ανάρρωσα σε σημείο που να μπορώ να κουνηθώ και να μιλήσω σύμφωνα με τον φίλο μου, τον Black Luster.
"Λοιπόν ήρθες εδώ με τον φίλο σου για προπόνηση;"
"Ναι, ήρθα εδώ με τον Messi D. Teo για να προπονηθούμε πριν πάμε στην Grand Line!"
"Ώστε θα πας στην Grand Line ε; Τελικά δεν φαίνεσαι μόνο ποιο δυνατός, αλλά είσαι!"
"Ναι, και αυτό μου το επιβεβαιώνουν δύο πράγματα: το bounty μου που έχει ξεπεράσει το 100 εκατομμύρια, και την εμπιστοσύνη του teo στις δυνάμεις μου, αφού με πήρε στο πλήρωμά του!" Για μια στιγμή ξαφνιάστηκα. Μετά από λίγο ξαναβρήκα τα λογικά μου.
"Ώστε έγινες supernova ε; Μπράβο! Είχα δει μια αφίσα καταζητούμενου σου πριν αρκετό καιρό στην Shell Town, αλλά δεν είχες φτάσει σε αυτό το ποσό! Επίσης μπήκες σε αυτό το πλήρωμα ε; Πρέπει να είσαι πολύ δυνατότερος από πριν!"

Έστρεψα το βλέμμα μου προς τον άγνωστό μου.
"Γεια σου, είμαι ο Jack, πειρατής και άριστος μάγειρας μπορώ να πω!" Ξεκινήσαμε να γελάμε. "Γνωριστήκαμε με τον Black Luster στο Tequila Wolf οπού γίναμε πολύ καλοί φίλοι και προπονηθήκαμε μαζί! Χάρηκα για την γνωριμία."
"Γεια σου, είμαι ο Messi D. Teo, καπετάνιος των Undead Pirates και supernova! Χάρηκα και εγώ που γνώρισα έναν φίλο ενός μέλος του πληρώματός μου!"
"Τι; Είσαι ο μεγάλος πειρατής Messi D. Teo; Αυτός που κατάφερε να αποδράσει τόσες φορές από το Impel Down; Είναι τιμή μου που γνωρίζω έναν από τους καλύτερους πειρατές των τεσσάρων θαλασσών! Black Luster φιλαράκι είσαι πολύ τυχερός που ανήκεις σε αυτό το πλήρωμα!" Ξεκινήσαμε και πάλι να γελάμε! Προσπαθούσα να σπάσω τον πάγο και να δημιουργήσω μια φιλική ατμόσφαιρα με τον νέο μου γνωστό τον Messi D. Teo!

Εβαλα στην φωτια ενα απο τα πουλια για να το ψησω και να το φαμε.
- Αυτο ειναι δικη μου δουλεια. ειπε ο Jack και αρχισε να φροντιζει τις τελευταιες πινελιες για να γινει αυτο το πτηνο πεντανοστημο. Μεχρι να ψηθει ελεγε ο καθενας κατι απο τις περιπετειες του. Ανοιξαμε και ενα μπουκαλι ρουμι και αρχισαμε να πινουμε.
- KANPAAAAII!! ειπαμε και οι 3 τσουγκριζοντας. Καθε τοσο κοιτουσαμε το πτηνο που ψηνοταν και το γυριζαμε για να μην αρπαξει και χρηαζοταν να περιμενουμε παλι οση ωρα χρειαζοταν για να ψησουμε ενα αλλο απο την αρχη. Ξαφνικα ο Jack αφησε κατω το ποτηρι και πεταχτηκε πισω απο εμενα και τον Luster. Ομως μολις περασε απο εμας εγινε κατι που δεν το περιμενα. Μεταμορφωθηκε σε εναν τεραστιο δρακο.
- SUGOOOII!!! :[m135]: ειπα μολις τον ειδα. Επιτεθηκε σε ενα πουλι που ηθελε να μας αιφνιδιασει αλλα ειχα παρει την αποφαση μου. Καποιον που μεταμορφωνοταν σε κατι τοσο τελειο επρεπε να τον παρω στο πληρωμα μου οπωσδηποτε.

Είχα πάρει την μορφή του πλατινένιου δράκου μου πάλι κι ας μην είχα αναρρώσει πλήρως. Αυτό το πονηρό πτηνό θα έκανε κακό στους φίλους μου και δεν μπορούσα να το επιτρέψω! Όποιο και αν ήταν το κόστος θα προστάτευα τους δύο supernova με τους οποίους έκανα παρέα. Το πτηνό μου επιτέθηκε αλλά του έλειπε ταχύτητα. Απέφυγα την κίνησή του και του βγήκα από πίσω. Το πάτησα κάτω στο έδαφος με το πόδι μου με όλη μου τη δύναμη. Το πουλί άρχισε να κράζει όσο πιο δυνατά μπορεί. Πιθανόν να είχε σπάσει κάνα κόκκαλο. Ξαναπέταξε στον αέρα με το ζόρι και μου επιτέθηκε ξανά. Οι πληγές του το εμπόδιζαν να κουνηθεί και με μερικές επιδέξιες κινήσεις φωτιάς το έριξα κάτω στο έδαφος. Θα μπορούσαμε να φάμε περισσότερο σήμερα ή να κρατήσουμε αποθέματα για αύριο. Τόσο φαγητό θα μας κρατούσε για μέρες!

Οταν ο Jack πηρε την κανονικη του μορφη του προτεινα να καθησει να ξεκουραστει γιατι με τον ρυθμο που πηγαινε θα μπορουσε να παθει και κανενα τραυματισμο.Εκεινος ευτυχως δεχτηκε την συμβουλη μου και καθησε διπλα στην φωτια.Οταν φαγαμε επεσα και ξαπλωσα λιγο ενω ο Τεο και ο Jack καθησαν στην φωτια και μιλουσανη, ηταν μια καλη ευκαιρια για αν γνωριστουν και ολας. Οταν ξυπνησα ηταν εκει ακριβως απο τους ειχα αφησει και ακομα μιλουσαν.Εγω πηρα το σπαθι μου και πηγα κατω στην παραλια χωρις να τους ενοχλησω για να κανω λιγη προπονηση αφου ειχε ακομα ηλιο.Δεν θα εκανα τιποτα το σπουδαιο σημερα παραμονο τρεξιμο και ασκησεις αλλα το σπαθι το πηρα για ωρα αναγκης....

Δεν ήξερα για πόση ακριβώς ώρα μιλούσαμε με τον Teo. Μου άρεσε πάρα πολύ η κουβέντα μαζί του και η παρέα του. Ο Black Luster ήταν τόσο τυχερός που ταξίδευε με έναν τέτοιο άνθρωπο! Αρχίσαμε να λέμε για τις περιπέτειες μας ενώ ο Teo μας συνόδευε με τη μουσική του. Ήταν ένας εξαιρετικός μουσικός που με τα τραγούδια του άγγιζε βαθιά όποια συναισθήματά σου ήθελε! Βέβαια οι περιπέτειες μου ήταν πολύ πιο λίγες από αυτού και μετά από ένα σημείο απλά καθόμουν και τον άκουγα. Δεν είχα μιλήσει ακόμα για την τελευταία μου περιπέτεια με τον Raziel. Αποφάσισα όμως να του τα πω όλα. Ήταν πολύ δυνατός πειρατής, ίσως ο δυνατότερος των τεσσάρων θαλασσών και μπορεί να με βοηθούσε. Την ίδια στιγμή ο Black Luster επέστρεφε από την προπόνησή του. "Καλύτερα, δεν θα τα έλεγα δυο φορές!"

- Πως πηγε η προπονηση σου? ρωτησα τον Luster ταν γυρισε πισω.
- Μια χαρα! Επρεπε κι εσυ να κανεις σημερα αλλα τελος παντων... ειπε και εκατσε διπλα μας.
- Νταξει μωρε! Μην αγχωνεσαι! Θα γινει απο αυριο και αυτο. Κατσε να φαμε τωρα γιατι τι κρεας κοντευει να κρυωσει οση ωρα σε περιμενουμε. του ειπα και του πεταξα ενα κομματι. Εκεινος το επιασε και αρχισε να τρωει. Πηραμε και οι αλλοι 2 απο ενα κομματι και αρχισαμε να τρωμε.
- ΠΕΝΤΑΝΟΣΤΗΜΟΟΟ! :[m135]: ειπα μολις το δοκιμασα. Αυτο ηταν η χαριστικη βολη! Ημουν πλεον σιγουρος οτι τον ηθελα στο πληρωμα μου.
- Jack εχω να σου κανω μια προταση. Θες να γινεις ο μαγειρας του πληρωματος μου? ρωτησα και περιμενα την απαντηση με αγωνια ενω εφαγα αλλη μια δαγκωνια απο το κρεας.

"Μέλος στο πλήρωμα του γνωστού πειρατή Messi D Teo;" Η αλήθεια είναι πως είχα σκεφτεί παλιότερα την ιδέα ενός πληρώματος, αλλά να μπω στο πλήρωμα του Messi D Teo;
"Δεν ξέρω. Η αλήθεια είναι πως είσαι πολύ δυνατός και πασίγνωστος πειρατής, αλλά..."
"Αλλά, τι αλλά; Δεν θέλω τέτοια. Ή θες να μπεις ή όχι!"
"ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΑΞΙΟΣ ΝΑ ΜΠΩ ΣΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΣΟΥ! Εσύ, είσαι ο πειρατής με την μεγαλύτερη επικήρυξη στις τέσσερις θάλασσες. Μαζί με τον Black Luster είστε supernova και αρκετά ικανοί να μπείτε στην Grand Line! Εγώ, εγώ... Είμαι ένας αδύναμος πειρατής. Μόλις επιβίωσα από μια μάχη με έναν άλλο πειρατή και βρίσκομαι εδώ ζωντανός μόνο και μόνο επειδή μου χάρισε τη ζωή! Ήρθα εδώ για να δυνατός, αλλά δεν μπορώ να σας φτάσω εσάς παιδιά. Η ιδέα με συγκινεί, αλλά..." Καθώς έλεγα αυτά τα λόγια έκλαιγα. Σκούπισα την μύτη μου και καθάρισα τα μάτια μου τα οποία ήταν στραμμένα στο έδαφος. Οι δύο supernova κάθονταν απέναντί μου και με κοιτούσαν....

- Δεν υπαρχει "αλλα"! Θα μπεις στο πληρωμα! Το αποφασισα! Με τον καιρο θα μας φτασεις! Μεχρι τοτε ειμαστε τοσο δυνατοι οσο χρειαζεται για να σε προστατευουμε! του ειπα κοιτοντας τον αποφασισμενος να μην δεχτω αρνηση.
- Δεν ξερω.... ειπε σκεπτικος.
- Ξερεις αλλα δεν θες να το πεις τοσο ευκολα ε? Σε καταλαβα εγω! Λοιπον, πες μου ποιος ηταν ο πειρατης που σε νικησε για να του δωσει το πληρωμα μας ενα γερο μαθημα! ειπα σφιγγοντας τις γροθιες μου.
- Θα προτιμουσα να τον κανονιζα μονος μου.
- Ακουσες τι σου ειπα? Ειμαστε πληρωμα και οταν πειραξουν καποιον απο εμας το πληρωνουν ακριβα.
- Μα δεν συμφωνησα ακομα! ειπα ξαφνιασμενος ο Jack.
- Συμφωνησες αλλα δεν το ξερεις! του απαντησα
- Μην ψαχνεις να βρεις ακρη με τον Teo. ειπε ο Luster χαμογελοντας.
- Αφου αποφασισε να σε βαλει στο πληρωμα δεν την γλυτωνεις με τιποτα..