The wrath of the nature (β μερος)[ΑΡΧΗ]

-Ειχα τελειωσει τον ταφο του Gamon,ακομα δεν ειχα βγαλει τις kairoseki χειροπεδες απο τα χερια μου οποτε η ταφη μου πηρε πολυ ωρα.. Σταθηκα πανω απο τον ταφο του,κλεινω τα ματια μου σκυβω το κεφαλι μου.. "Ευχομαι να αναπαυτεις εν ειρηνη φιλε μου... Θα εκδικηθω για τον θανατο σου και θα σωσω τους φιλους σου..".. Περνω μια χουφτα χωμα απο τον ταφο και τριβω τα χερια μου.. Σηκωνομαι και κοιταω προς την θαλασσα.. Πρεπει να βγαλω αυτες τις χειροπεδες και να ακολουθησω τον Rockvale. Βρικσω μερικα σιρματα στο απομειναρια του καταβλισμου και αρχισα να σκαλιζω την κλειδαρια των χειροπεδων... Απο παλια οταν ειμουνα στο πληρωμα του πατερα μου ειχα μαθει πως να ανοιγω οποιαδηποτε κλειδαρια με ενα μικρο συρματακι.. Ακουω το επιθυμητο "κλακ" και ελευθερωσα τα χερια μου.. Χωρις να χασω καθολου χρονο πηγα στο πλοιο και διεγραψα πορεια για το Warship Island !!-

Κοιταω τον ωμο μου που ειχε μελανιασει απο το χτυπημα εκεινου του kairoseki σφυριου.. Ευτυχως πριν φυγω θυμηθηκα να το παρω μαζι μου.. Μπροστα σε μια μαχη με αλλον χρηστη φρουτου θα μπορουσε να αποδειχτει μεγαλο πλεονεκτημα υπερ μου.. Πλοκαρω το πηδαλιο να κρατησει σταθερη πορεια και ριχνω μια ματια στον χαρτη... Αν αυτος ο ανεμος που φυσαει τωρα κρατησει για τις επομενες 2 μερες τοτε θα τους προφτασω. Αν φυσικα δεν με πιασει και καμοια καταιγιδα,γιατι δεν ειμαι σε κατασταση να την αντιμετωπησω... Θα βουλιαξω μαζι με το καραβι κατευθιαν.. Κοιταω τον ουρανο και βλεπω οτι ειναι πεντακαθαρος,μερικα συννεφα μονο αχνοφενονται στον οριζοντα..

Κατεβαινω στο καταστρωμα και περνω λιγο ψωμι... Ηταν το μοναδικο φαγωσιμο οπου ειχα στο πλοιο αυτην την στιγμη. Ψωμι και μπολικο ρουμι !

-"Τοσος καιρος μοναξιας... Τρελαθηκα,ξετρελαθηκα... Το μονο πραμα που μου κραταγε συντροφια τοσο καιρο ειναι το ρουμι. Παντα να με κανει να νιωθω τοσο καλα,να φαινονται ολα γυρω μου τοσο υπεροχα,να με κανει νοιωθω οτι μπορω να επιτευξω τα παντα. Ακομα και να κολυμπησω! Ναι! γιατι οχι? ΑΑ τι σκεφτομαι,τι γινετε?" .... κοιταζω γυρω μου και βλεπω το αδειο καταστρωμα και το αδειο μπουκαλι να κυλαει στο πατωμα δεξια-αριστερα.. Το σηκωνω και το στηριζω κανονικα στο πατωμα.. Σηκωνομαι αλλα ολα γυρω γυριζουν.. Προχωραω προς το καταρτι και στηριζομαι πανω του... Πιανω το στομαχι μου,μου ερχοταν αναγουλα.. Ξερναω ενα μαυροκοκκινοπο υγρο,καθως εβγαινε το στομα μου και η γλωσσα μου ειχαν καει... Ηθελα να ουρλιαξω απο τον πονο αλλα οσο πιο πολυ πιεζα τον ευατο μου τοσο πιο εντονο γινοταν το καψιμο και απλωνοταν.. Το υγρο αρχισε να περνει μορφη σιγα σιγα,μεχρι που η πληρης μορφη του εμφανιστηκε... Οφειλω πως δεν ενοιαθω εκπληξη που τον ξαναεβλεπα...

Δεν σε βλεπω να χαιρεσαι που με βλεπεις. Χαχαχαχα!"-

-"Με την εμφανηση του καταλαβα οτι αυτο πρεπει να ειναι αλλο ενα ονειρο.... Την τελευταια φορα με τον ζορη ξυπνησα,τωρα πως θα τα ξανακαταφερω?....

Δεν υπαρχει τροπος.. Για να ξυπνησεις απο αυτο το ονειρο πρεπει καποιος εξωτερικος παραγοντας να συμβαλει και οχι εσωτερικος...

Αν τα πραματα ειναι ετσι οπως τα λεει βρισκομαι σε πολυ δυσκολη θεση ... Πως θα ξεφυγω απο αυτην την ονειρο παγιδα?... Απο την αλλη,δεν μπορω καθε φορα που κοιμαμε να τον βρισκω στα ονειρα και να προσπαθει να αποδρασει .... Σηκωνομαι ορθιος και τον κοιταω καταματα...

Αυτο θα τελειωσει σημερα.. Θες τοσο πολυ να ελευθερωθεις? Τι θα ελεγες αν διναμε μια τελικη μαχη? Ο νικητης τα περνει ολα !! Αν κερδισεις περνεις ολο τον ελεγχο και εγω εξαφανιζομαι.. Αν νικησω εξαφανιζεσε για παντα!!"-

"Με κοιταει και χαμογελαει κουνοντας θετικα το κεφαλι του... Απλωνει το χερι του για να κλεισει η συμφωνια αλλα τοτε καποιες σταγονες νερου επεσαν στο προσωπο μου. Κοιταω απο πανω μου και βλεπω ενα τεραστιο κυμμα να ειναι ετοιμο να πεσει στο πλοιο ! Πως γινετε.. αφου πριν λιγο ο καιρος ητανε μια χαρα! Το κυμμα με χτυπησε με δυναμη και τοτε ...."

...Κρατηθηκα απο το καταρτι και ανοιγοντας τα ματια μου παρατηρω την καταιγιδα οπου ειχε περικυκλοσει το μερος ... Τεραστια κυμματα ερχονταν το ενα μετα το αλλο ... Πιο πριν ευχομουν να μην πεσω σε μια τετοια καταιγιδα αλλα αυτην την στιγμη αλλα τωρα χαιρομαι που εμφανιστηκε,αν δεν ξυπναγα απο τα κυματα θα αναγκαζομουν να μπλεχτω σε μια μαχη "ζωης η θανατου" ..

Οσο και αν χαιρομουν τωρα πρεπει να καταλαβω και την κρισιμοτητα της καταστασης.. Το αριστερο μου χερι ουσιαστικα ειναι αχρηστεμενο και γενικως δεν ειμαι και σε την καλυτερη κατασταση να τα βγαλω περα με μια καταιγιδα,αλλα πρεπει να προσπαθησω... Η επιβιωση ειναι το παν!

Ανεβηκα στο καταρτι να μαζεψω τα πανια,διαδικασια που μου πηρε αρκετη ωρα λογω του χεριου μου. Τοτε κρατηθηκα απο ενα σχοινι και κατεβηκα γρηγορα στο πηδαλιο να το ξεμποκαρω,με τετοια ρευμα θα μπορουσε το τιμονι να εσπαγε... Το ξεμπλοκαρω και στριβω το πλοιο 70 μοιρες αριστερα βλεποντας ενα μικρο ανοιγμα στην θαλασσα.. Προς τα εκει τα κυμματα δεν ηταν τοσο αγρια αλλα τωρα που το ξανασκεφτομαι βγαζοντας το πλοιο απο την πορεια του θα καθυστερισω στο κυνηγη μου προς το Warship Island.... επρεπε να αποφασησω γρηγορα τι θα κανω... Να οδηγηθω με ασφαλια εκτος καταιγιδα παροτι θα μεινω περιπου 2 μερες πισω η να προχωρησω μεσα απο την καταιγιδα με πολυ μεγαλυτερο κυνδυνο?.....


....Γαμωτο !!!! .....

Τα χερια που σφιγκανε τοσο πολυ το πιδαλιο που ηταν ετοιμο να σπασει απο τα νευρα μου για ετουτη την αποφαση... Κοιταω την θαλασσα με τα τεραστι κυμματα... Τον χειροτερο μου εχθρο...
Κοιταω το καταρτι και μου ηρθε μια ιδεα ! Αμα ανοιξω τα μανια μπορει ν κυνδυνευω εκτοσ απο τον αερα και κυμματα να με παρασυρουν στον πατο της θαλασσας αλλα με τον δυνατο αυτο ανεμο και σωστες μανουβρες ωστε να αποφευγω τα κυμματα μπορω να περασω μεσα απο την καταιγιδα !

Ξανασκαρφαλωνω,ενω ειχα ηδη ξαναπλοκαρει το πηδαλιο ωστε να μην πηγαινει οπου νανε το πλοιο,στο καταρτι και λυνω τους κομπους οπου κραταγανε τα πανια. Με το που ελευθερωθηκανε φουσκωσανε και η δυναμη που ωθουσε το πλοιο μπροστα με εκανε να χασω την ισσοροπια μου και να πεσω στο καταστρωμα...

Λιγο πριν πεσω στο καταστρωμαι πεταω ενα στρωμνα πιχτου δηλητηριου ωστε η πτωση μου να ειναι μαλακοτερη.. Καθως επεφτε απο την ταχθτητα καταλαβα οτι το στρωμα δεν ειναι αρκετο και ουτε προλαβενω να φτιαξω δευτερο οποτε γερνω ωστε στην πτωση να χτυπησω τα ποδια αντι για καποιο αλλο πιο ζωτικο σημειο του σωματος μου..

Η συγκρουση ηταν σφοδρη και ουρλιαξα απο τον πονο πιανοντας το ποδι μου.. Προλο το στρωμα επεσα με τοση ταχυτητα και δυναμη οπου το δεξι μου ποδι εσπασε τα σανιδια του πατωματος με αποτελεσμα να σκιστει ενα μεγαλο κοματι απο τον αστραγαλο μου μεχρι το πισω μερος του γονατου μου... Τραβαω το ποδι μου απο την την τρυπα και εσφιξα τα δοντια μου.. Δεν ειχε ουσια να φωναζω..

Ετσι κουτσενοντας πηγα στο πηδαλιο οπου το ξεπλοκαρα ενω κρατιωμουν με δυναμη απο πανω του λογω της μεγαλης ταχυτητα μου ειχε λαβει το πλοιο λογω του ανεμου...

Η πλοηγηση εχει γινει υπερβολικα δυσκολη.... Τα ρευματα,τα κυμματα και ο πολυ ισχυρος ανεμος με δυσκολευουν αφανταστα να στριφω το πηδαλιο αλλα παρολα αυτα η μεγαλη ταχυτητα με εχει βγαλει σχεδον απο την καταιγιδα...Οσα κυματα και να περναγανε απο τον δρομο που τα προσπερνουσα η αν μπορουσα τα εκμεταλευομουν καβαλοντας τα και πηγαινοντας ακομα πιο γρηγορα.. Οσο προχωραω προς το warship island η καταιγιδα φαινεται να κοπιαζει,δεν παιζει να μου εχει μεινει πολυ ακομα .....

Η μαυρηλα στα γυρω συννεφα αρραωσε,τα κυμματα εχουν αρχισει να ηρεμουν και ο ανεμος να κοπιαζει... Χαλαρωνω τις λαβες οπου κραταγα το πηδαλιο,πεφτω στα γονατα μου και κοιταω στον ουρανο ....

Τα καταφερααα !!!

Καθως το πλοιο διατηρουσε τωρα πια σταθερη την πορεια του, μιας και που βγηκα απο την καταιγιδα,ειπα να ξεκουραστω λιγο... Ηθελα να παω στην καμπινα κατω και να ξαπλωσω σε κρεβατι αλλα δεν γινοταν... Το ποδι που ηταν κατασακατεμενο και το χερι μου δεν μπορουσα να το κουνησω υστερα απο τον τραυματισμο του και ολη αυτη την πιεση που του ασκησα μεσα στην καταιγιδα.. χωρις περεταιρω σκεψης,μπλοκαρω το πηδαλιο και ξαπλωνω κατω κοιταζοντας τον συνεφιασμενο ακομα ουρανο..

Τα ματια μου αρχισαν να κλεινουν αλλα μετα θυμηθηκα το σκηνικο πριν την καταιγιδα οπου με εκανε να σηκωθω παλι ορθιος. Αν κοιμηθω ξανα,η σκια θα βρεθει στο ονειρο μου .... Αλλα δεν ειναι δυνατον να μην ξανακοιμηθω ποτε στην ζωη μου μονο και μονο επιδη ψιλοφοβαμε να τον αντιμετωπησω ! Απλα τωρα δεν ειναι η καταληλη στιγμη....

Δεν περασε πολυ ωρα που βγηκα εντελως απο την καταιγιδα και μερικες ηλιαχτιδες αρχισαν να αχνοφαινονται... Απολαυσα την θερμοτητα που μου προσφερανε αλλα και το υπεροχο τοπιο,ωστοσο τα τραυματα μου εξακολουθουσανε να ειναι βαθια... Πρεπει να μεταχειριστω τα τραυματα αν προκητε να τα βαλω με 2 παραταξεις μαζι και εναν Commodore....

Κατεβηκα κατω στην καμπινα του Τεο,με το ζορι, και ανοιξα το κουτακι οπου ειχε των πρωτων βοηθειων. Βγαζω μερικες γαζες και τυλιγω τον ωμο μου..Υστερα ριχνω μπολικο Οινοπνευμα στην τεραστια πληγη στο ποδι μου και μεσα το τυλιγω και αυτο με τις γαζες... Περα απο το να βαζω γαζες δεν ξερω τιποτα αλλο περι ιατρικης και αυτο ειναι εις βαρος μου,μακαρι να ξαναβρεθω συντομα με τον Τεο και να παρουμε κιαλλα ατομα στο πληρωμα..

....Μετα απο 4 μερες ταξιδιου....

Βγαζω την γαζα οπου ειχα τυλιξει τον ωμο μου και εδειχνε να κινετε κανονικα.. Το μελανιασμα απο μοβ ειχε γινει πιο καφετι,πιο μικρο και το πριξιμο ειχε φυγει. Οταν δοκιμασα να βγαλω την γαζα απο το ποδι μου ενας πονος με σουβλισε.. Η γαζα ειχε κολισει πανω στο δερμα. Ισως να την αφηνα για λιγο ακομα εκει μεχρι να ξεκολισει και πεσει απο μονη της.

Στο δρομο μπροστα μου ειχε αγνοφανει το Warship Island,αλλα μου φανηκε περιεργο που δεν ειχα συναντησει τα πλοια των μαριν στον δρομο μου. Υστερα απο την καταιγιδα θα επρεπε να τους ειχα προλαβει πριν πατησουν το ποδι τους εκει...

Φτανοντας στο νησι σχεδον παρατηρω οτι εχει μια πολη με λιμανι. Σκεπτουμενος τις πληροφοριες οπου ηξερα για αυτο το νησι δεν ηταν πολες παρα μονο για το σχημα του νησιου και για εναν μυθο περι δρακων.. Κοιταζοντας αλλη μια φορα το νησι οντως εμοιαζε με ενα τεραστιο μαζητικο πλοιο. Οσο για τους δρακους δεν ειδα κανεναν και ουτε περιμενα να δω.. Τετοια μυθικα πλασματα μπορει να υπαρχουν αλλα στην Grand Line θα το πιστευα πιο πολυ απο οτι σε ενα νησικια στην East Blue...

Φτανοντας στο λιμανι,ριχνω αγκυρα και κατεβενω να δεσω το πλοιο. Κοιταζοντας προς την πολη βλεπω ολους τους ανρθωπου να συμπεριφερονται κανονικα.Τιποτα το παραξενο,τιποτα το ιδιοτροπο.Περνω το κατανα μαζι μου,μερικα μπελι και κατευθινομαι προς την πολη...

Καθως περπατουσα στους δρομους της βλεπω οτι τα σπιτια και γενικως το χτισιμο,ο τροπος ζωης,τα μαγαζια και οι ενδυμασιας ειναι παλαιωτερων εποχων. Μπορει να μην εχουν ιδιετερες επικοινωνιες με τον εξω κοσμο και η παγκοσμια κυβερνηση να εχει ξεγραψει αυτο το νησι..
"Γκαυργκ !!"(γουργουρισμα κοιλιας)... Τωρα που το θυμηθικα εχω πολη καιρο να φαω κατι περα απο ψωμι ... Ετυχε αυτην την στιγμη που το σκεφτηκα,το μαγαζι στα αριστερα μου να γραφει "Εστιατοριο". Μπορει οι μαρινς να καταφθανανε στο νησι απο στιγμη σε στιγμη η να εχουν φτασει ηδη,αλλα χωρις γεματη κοιλια και ενεργεια δεν εχει καμοια ουσια να τους πολεμησω..

Μπαινω μεσα και καθομαι,ερχεται ενας σερβιτορος και του παραγελνω κατι που ειχα να φαω πολυ καιρο... Αλλα ενα πιατο δεν θα ηταν αρκετο...

Φερε μου ενα ΓΕΜΑΤΟ καζανι με καρποναρα !!!!

Δεν αργησε πολυ να ερθει και με το που αφησε ενα ολοκληρο καζανι μπροστα μου επεσα με τα μουτρα στο φαϊ !!

Μετα απο περιπου 15 λεπτα ειχα τελειωσει και ενιωθα φυσκα.. Αφηνω μερικα μπελι στο τραπεζι και βγαινω εξω να μαζεψω πληροφοριες απο τους κατοικους.. Περναει μια γυναικα,μεσης ηληκιας κρατοντας ενα μωρο,και την ρωταω..

Με συγχωρητε,μολις ηρθαν σε αυτο το νησι ψαχοντας καποιους. Μπορειτε να με βοηθησετε εαν βεβαια εχετε λιγο χρονο?

Παρακαλω,πειτε μου.

Μηπως εχετε δει κανενα πλοιο των μαριν να ειναι η να γυροφερνει απο αυτο το νησι τελευταια?..

Μονο ενα? Τις τελευταιες μερες πλοια των μαριν περνανε συνεχεια απο το νησι μας.. Βλεπατε εχει πλησιασει η εποχη οπου οι δρακοι εκολαπτουν τα αυγα τους σε αυτο το νησι. Γεγονος οπου συμβενει 1 φορα στα 1000 χρονια !! Δεν ειναι υπεροχο?και με κοιταζε χαμογελαστη.. Αν δεν ειχα ερ8ει με σκοπο την εκδικηση σε αυτο το νησι θα της την επεφτα και ας ηταν παντρεμενη ....

Πραγματικα υπεροχο... Κατι αλλο,μηπως εχετε ακουστα κατι για μια ληθο αιωνιας νιοτης η κατι τετοιο? τοτε το βλεμμα της που ηταν ομορφο,φιλοξενο και ζεστο σκοτεινιασε αμεσως...

Ψαχνεις και εσυ την "Αιωνια Λυθο" ?!

Οχι,αλλα ακουσα τους μαριν να την ψαχνουν και θελω να τους σταματησω... Αυτη ειναι η αληθεια και οτι θες πιστεψε. Αλλα σε παρακαλω,αφου το γνωριζεις πες μου οτι γνωριζεις για αυτην την λυθο !!

--Η γυναικα μου εξηγησε οτι η "Αιωνια λυθος" ειναι μια πετρα οπου σε κανει αθανατο και εχεις αιωνια νιατα χωρις να πληρωσεις κανενα τιμημα. Σαν λυθος,σε καποια στερεη μορφη δεν υπαρχει αλλα λεγαιτε οτι για να εμφανιστει η λυθος αυτη στην γη πρεπει να θυσιαστουν 999.666 διαφορετικα ειδη ζωων μαζι με εναν μυθικο πλασμα...

Η ιδια αθανασια για εμενα ειναι το χειροτερο τιμημα.. απο την αλλη ειπε μυθικο πλασμα... Αρα περιμενουν να πιασουν εναν δρακο ! Και πηγανε στο νησι του Gamon διοτι ολα αυτα τα ζωα του νησιου ηταν μοναδικα στο ειδος τους.... Πρεπει να τους σταματησω παση θυσια !!

Ποτε ειδατε πιο προσφατα ενα πλοιο των μαριν εδω?

Μολις χθες !

Αυτο δεν ηταν καλο ! Σημαινει οτι ο Rockvale ειναι εδω !

Που τους ειδατε? Εχουν αγκυροβολησει στο νησι?

Ναι ειναι στην πισω μερια του νησιου.

Χωρις περαιτερω λογια την αποχαιρετω και αρχισα να τρεχω.Βγαινω απο την πολη και καταληγω στις αρχες του βουνου.Καλυτερα θα ηταν αμα εκανα τον κυκλο,πιο γρηγορα θα κατελιγα στην αλλη μερια παρα να ανεβενα το νουνο και να το ξανακατεβαινα. Κατω απο το βουνο υπηρχε ενα πολυ πυκνο δασος. Το διεσχησα κοβοντας με το κατανα μου στον δρομο πολους θαμνους και φυλλοσιες των δεντρων μεχρι που βρισκω στα δεξια μου μια σπηλια που ακουγονταν φωνες...

Ισως να ψαχνανε τις σπηλιες για να βρουνε καποιο δρακο... Σκεφτηκα οτι αμα δεν βρουνε δρακο ισως να σταματησουν την ιεροτελεστια η αμα τους καθυστερουσα μεχρι να περασει η σημερινη μερα οπου οι δρακοι αφηνουν τα αυγα τους... Αλλαξα την πορεια μου μπαινοντας μεσα στην σπηλια..

Μπαινοντας μεσα ο δρομος χωριζεται σε αλλους τρεις... Επικεντρωθηκα στο που ακουγονται οι φωνες και συνεχισα τον δρομο μου προς αυτην την καταυθυνση. Στην πορεια ομως σκεφτηκα οτι μεσα στις σπηλιες γινετε τετοια αντανακλαση του ηχουν στις επιφανειες της οπου μπορει να βρισκονταν ακομα στην εισοδο της σπηλιας και να ακουγονται πεντακαθαρα προς εμενα.. Σταυρονω τα δαχτυλα μου και ελπιζω ο δρομος που πηρα να ειναι ο σωστος ...

Ξαφνηκα μπροστα μου,μαζι με μια ομαδα μαριν, εμφανιζετε ενας τυμος με γυαλια ηλιου,περιεργο μαλλι σαν να του το ειχε γλυψει αγελαδα και μακρια νυχια...
Τι εγινε? Γεμισανε οι Μαριν okama?
Πως τολμας και μου μιλας ετσι !! Και δεν ειμαι μαριν !!
Κυριε Erik,αυτος ειναι ο Chris Label. Τον αφησαμε στο προηγουμενο νησι να πεθανει αλλα ξεφυγε !!
Μην τον αγγιξει κανενας !! Ειναι δικος μου...
Δεν εχω χρονο να μπω και εγω okama party σου..
Και του ριχνω μια μπουνια.. Η ταχυτητα μου λογω του τραυματισμου μου εβλεπα οτι ειχε μειωθει δραματικα.. Ο περιεργος τυπος επεσε κατω,ακουμπαει την μυτη του με την παλαμη και μολις βλεπει το αιμα "υποτηθετε" οτι θυμωσε...
Θα μου το πληρωσεις αυτο πειρατη !! Ετοιμασου να δεις την δυναμη μου !!

Τεντωνει τα δαχτυλα του και σκιζει τον αερα... Απο οτι φαινεται ειναι χρηστης φρουτου του διαβολου,αλλα χωρις καμοια ιδιετερα ισχυρη δυναμη...
Αυτο ειναι ολο και ολο? ....Poison gas !!..

Εξαπολυω τον δηλητηριωδες αεριο μου και ολοι πεφτουν κατω νεκροι.. Δεν εχω χρονο να ασχοληθω με αποβρασματα των μαριν.. Πρεπει να βρω τον Rockvale !! Αν τον σκοτωσω δεν εχουν καποιο λογο να μεινουν αλλο σε αυτο το νησι..

Αυτη η σπηλια ειναι λαβυρινθος... Ολο πανω σε ομαδες των μαριν πεφτω... Μαλλον για να ξεμπερδευω απο ολους τους θα γεμιζω δληλητηριωδες αεριο ολη την σπηλια,να μην ειναι και αναγκη να πολεμαω καθε τρεις και λιγο... Περνω μια βαθια ανασα και...

MEGA POISON GAS !!

Μια τεραστια ομηχλη δηλητηριωδες μοβ αεριου ειχα καλυψει ολο τον χωρο μπροστα και πισω μου... Ελπιζω το ιδιο να ειναι και σε ολη την υπολοιπη σπηλια για να μην εχουμε παραπανω καθυστερισεις απο μαριν και οποιοδηποτε αλλον...

Πρεπει να τρεχω μεσα σε αυτους τους διαδρομους της σπηλιας πανω απο κανα διωρο και δεν τον εχω βρει ακομα τον Rockvale.. Αν δεν τον εχω πετυχει τοση ωρα εδω μεσα τοτε θα περιμενει στο καραβι του... Τωρα ομως πως θα βγω εγω απο εδω μεσα?... Ξεκινησα ακολουθοντας μονο ενα τοιχωμα της σπηλιας αν και πολες φορες με εβγαζε σε πολα αδιεξοδα...

Υστερα απο αρκετη ωρα βγηκα τελικως απο την σπηλια. Σταθηκα μια στιγμη να ξελαχανιασω,μολις ομως ανασηκωνω το κεφαλι μου βλεπω τα πλοια των μαριν καθως και εναν καταβλισμο ... Ειχε ερθει η ωρα να γινει χαμος !!

Αρχισα να κατηφοριζω τον δρομο προς τον καταβλισμο. Με καθε μου βημα η οργη μου μεγαλωνε ολο και πιο πολυ,αυτην την φορα δεν προκητε να εμπαινα ουτε κρυφα ουτε με κολπα... Το θεμα μου πια δεν ηταν δουλεια,ειχε γινει προσωπικο και αυτο που ηθελα ηταν ολοι αυτοι που κυνηγανε την αθανασια και στον δρομο τους καταστρεφουν ενα τοσο μεγαλο κοματι ζωης της φυσης πρεπει να πεθανουν !! Απλωνω τα χερια μου και δημιουργω 2 δηλητηριωδες γαντια του μποξ,μονο που αυτην την φορα δεν εβγαινε το συνηθυσμενο μοβ δηλητηριο μου... Ειναι το ιδιο με οταν ειχαν πολεμησει την Sakura.. Αυτο το κοκκινοπο και πολυ τοξικο δηλητηριο οπου ειχα δημιουργησει ενα τεραστιο ομοιωμα μου ! Χαμογελαω σατανικα και βλεπω οτι ειχα φτασει στην πορτα του καταβλισμου τους και 2 μαριν ηδη με σημαδευαν με τα οπλα τους...

Πριν προλαβουν να πουν οτιδηποτε ορμαω πανω τους και τους χτυπαω με τις τοξικο-δηλητηριωδης γροθιες μου.. Ενα χτυπημα στο καθενα αρκουσε για να τους αφησει νεκρους. Ριχνοντας τους μια δευτερη ματια στο σημειο οπου τους ειχα χτυπησει το δερμα γυρω αρχιζε να λιωνει σιγα σιγα... Ενιωθα μια απιστευτη ενεργεια να ρεει μεσα μου,σκεφτηκα οτι αυτες θα ειναι οι επιδρασεις της οργης μου.. Ακομα και το τραυμα στο ποδι μου,που μου μειωνε την ταχυτητα,ουτε που ενιωθα καποιο πονο !!

Βλεπω την ξυλινη πορτα μπροστα μου και ειπα να δοκιμασω αλλη μια φορα αυτο το κενουργιο δηλητηριο.. Την αγγιζω και κανω πισω καθως βλεπω το δηλητηριο μου να αρχιζει ν λιωνει το ξυλο απο το σημειο που το αγγιξα και να εξαπλωνεται...

Σε λιγοτερο απο ενα λεπτο ολοκληρη πορτα ειχε λιωσει και βλεπω 3 μαρινς και αλλους 2 κυνηγους να κοιτανε την πορτα με μια εκφραση ξαφνιασμου στο προσωπου τους. Μετα βλεπουν εμενα απο πισω. Χωρις να χασω καθολου χρονο τρεχω προς τα πανω τους,κανω μια στροφη 180 μοιρων με απλωμενες τις γροθιες και χτυπαω τους μαρινς ενω ο τελευταιος ερχεται απο πισω μου. Χτυπαει τον αερα με το σπαθι του ενω εγω το απεφυγα σκιβοντας και απο κατω του ριχνω μια μπουνια στο σαγονι ριχνοντας τον κατω με το σαγονι του να αρχισει να λιωνει. Οι 2 κυνηγοι βλεποντας με πετανε τα σπαθια τους κατω και τρεχουν να συμανουν συναγερμο. Και να το κανανε δεν θα με χαλαγε ιδιετερα αλλα τους προτιμουσα να ερχονται λιγοι λιγοι οποτε πεταξα 2 βελοι δηλητηριου πανω τους....

Ξαφνηκα ακουω μια σειρινα... Καποιος πρεπει να χτυπησε τον συναγερμο τελικως... Τοτε αρχησαν να βγαινουν απο τις σκηνες πολοι μαρινς/bounty hunter και να με περικυκλονουν.. Ολοι τους κραταγανε οπλα απο kairoseki απο οτι φαινεται...

ΕΛΑΤΕ ΡΕ ΚΟΥΦΑΛΕΣ !! ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ?!του φωναξα προκαλοντας...

Ορμανε μονο οι μπροστινοι και τοτε εγω φωναζω την απολυτη επιθεση μου...

Ultimate Doku Venom Giant !!και το τεραστιο ομοιωμα μου,με εμενα μεσα του,εμφανηστηκε μπροστα τους..

Στην αρχη φοβηθηκανε αλλα μετα απο λιγο και την ενθαρυση των πισω τους ορμηξανε ολοι μαζι.. Δεν χρειαστηκε να κανω τιποτα αφου με το που αγγιξανε το σωμα του ομοιωματος αρχισανε πρωτα να ουρλιαζουνε βλεποντας οποιο μελος του σωματος τους χρησιμοποιησανε να λιωνει σιγα σιγα και στο τελος να πεφτουν κατω νεκροι.. Μολις ειδανε και οι υπολοιποι την μοιρα των συναδελφων τους δυσταζανε για λιγο να επιτεθουν αλλα ηταν ολοι τους ετοιμοι για επιθεση μονο που τοτε...

Μην του επιτεθει κανεις !! Ειναι δικος μου...