[Τέλος] Ένα προσεγμένο σχέδιο (Μέρος 2ο)

"Link προηγούμενης ιστορίας":

"Περίληψη Προηγούμενων":

[Αρχή]

-Μα εννοείται. Εδώ είναι το πράγμα. είπε ο Yao και πέταξε έναν σάκο μπροστά μου. Δείξε μας πρώτα τα λεφτά.
-Είναι στην βαλίτσα κύριοι. είπα και άνοιξα τον χαρτοφύλακα αποκαλύπτοντας έναν μεγάλο σωρό από belli.
Οι δυο άντρες κοιτάχτηκαν και έγνεψαν καταφατικά. Στη συνέχεια ο Yao άνοιξε τον σάκο φανερώνοντας πολλά πιστόλια, μαχαίρια και σφαίρες. Έγνεψα χαμογελώντας με τη σειρά μου και έσυρα την βαλίτσα με το πόδι μου προς το μέρος τους. Εκείνοι την έκλεισαν κι ο Yao την πήρε στο ένα του χέρι. Εγώ με τη σειρά μου έκανα να μαζέψω τον σάκο, όταν ο Ippon-Matsu έβγαλε ένα πιστόλι και με σκόπευσε στο κεφάλι.
-Οοο; Ήρεμα παιδιά, νόμιζα ότι είχαμε μια συμφωνία. είπα σηκώνοντας τα χέρια μου.
-Φυσικά και είχαμε συμφωνία. Βέβαια ποτέ δε ξέρεις από που μπορεί να σου ρθει, γι αυτό παίρνουμε εμείς πρώτα την πρωτοβουλία. Μη μας κρατήσεις κακία. Πριν πατήσω την σκανδάλη όμως, απάντησε μου στο εξής, ποιος σου έδωσε το μενταγιόν;
-Θα πρόδιδες ποτέ αυτόν που σε πληρώνει Ippon-Matsu? Ίσως, σωστά; Εγώ θα το έκανα. Ξέρεις ποιο είναι το αστείο της υπόθεσης; Ότι δε με πληρώνει κανένας κι ότι είστε πιο αργοί από εμένα.
-Τι;
-Κοίτα πίσω σου και θα καταλάβεις.
Την στιγμή που είπα το τελευταίο, ακούστηκαν τρία μουσκέτα να οπλίζουν και τρεις Marines βρέθηκαν πίσω απ'τους λαθρέμπορους. Ο ήχος τράβηξε την προσοχή του Ippon-Matsu, ο οποίος γύρισε το κεφάλι του προς το μέρος των ναυτικών.

Αστραπιαία, τράβηξα το μικρό katana μου απ'το άνοιγμα του χιτώνα μου και το έμπηξα στον αγκώνα του λαθρεμπόρου. Ταυτόχρονα το ύψωσα προς τα πάνω, καθώς αυτός ενστικτωδώς πάτησε την σκανδάλη. Εκείνη πέρασε πολύ ψηλά απ'το κεφάλι μου κι ο Ippon-Matsu ούρλιαξε απ'τον πόνο. Στη συνέχεια πέρασα το ένα μου πόδι πίσω απ'το δικό του και σπρώχνοντάς τον ελαφρά, τον έριξα στα γόνατα. Οι Marines έρχονταν προς το μέρος μου, ενώ παράλληλα αναλάμβαναν τον Yao. Πλησίασα αρκετά στο αυτί του λαθρεμπόρου και του ψιθύρισα την βαριά αλήθεια.
-Λυπάμαι. Όταν υπάρχουν τόσο μεγάλα συμβάντα, συνήθως την πληρώνουν αυτοί που φταίνε λιγότερο.
-Εσύ! είπε τραυλίζοντας και γουρλώνοντας τα μάτια του.
Του απάντησα με ένα πελώριο χαμόγελο και απομακρύνθηκα από κοντά του. Τράβηξα το σπαθί μου απ'το χέρι του και αφού το τίναξα απ'το αίμα του άντρα, το έβαλα πίσω στη θήκη του. Ο Ippon-Matsu συνέχιζε να σφαδάζει, ενώ οι Marines του περνούσαν τις χειροπέδες. Ο Yao βλασφημούσε και το μόνο που αποκόμισε, ήταν μια γροθιά στο στομάχι. Τους τρεις Marines συνάντησε μια ομάδα των επτά ακόμα, οδηγούμενη απ'την επονομαζόμενη Tashigi. Όταν με εντόπισε, κίνησε γρήγορα προς το μέρος μου.
-Βλέπω έλεγες αλήθεια.
-Δεν καταλαβαίνω τι λόγο είχα να πω ψέματα. Αν δεν υπήρχαν λαθρέμποροι, η εγκληματικότητα θα ήταν κατά πολύ λιγότερη. Ήταν κι ένας λόγος που τους "πολεμούσα" ως έμπορος.
-Ίσως δεν έπρεπε να σε αμφισβητήσουμε. Είσαι καλά;

-Είμαι άθικτος, άρα καλά.
-Ωραία, θα μας ακολουθήσεις στη βάση; Νομίζω ότι είναι καλή ευκαιρία να συζητήσεις με τον Captain Smoker.
-Αύριο καλύτερα. Έκανα αρκετά για μια μέρα, θέλω να ξεκουραστώ. Καληνύχτα Tashigi-san. είπα καθώς απομακρυνόμουν, κουνώντας το χέρι μου.
Το σπίτι δεν απείχε και πάρα πολύ απ'την πλατεία, άρα δε θα υπήρχαν άλλα προβλήματα λογικά. Τουλάχιστον είχαν επιβεβαιωθεί μερικά πράγματα. Είχα σχεδόν φτάσει στον προορισμό μου, αλλά στην τελευταία στροφή με περίμενε κάτι το διαφορετικό. Ήταν ένας άντρας καλυμμένος με έναν μαύρο μανδύα, ο οποίος περίμενε στο τέλος του στενού ακουμπώντας στον τοίχο ενός σπιτιού. Πέρασα χωρίς να τον κοιτάξω και την στιγμή που έστριψα, εκείνος μίλησε.
-Hirako Sinji ε;
Στο άκουσμα του ονόματος σταμάτησα και ετοιμάστηκα να απαντήσω.
-Δε θα μπορούσα να πω ότι είναι το αληθινό σου όνομα. Αυτό που ξέρω όμως είναι άλλο. Χθες, την ίδια ώρα που μιλάμε αυτήν την στιγμή, εσύ, ο Aizen Sousuke κι ακόμα ένας, σφαγιάσατε έναν τεράστιο αριθμό ναυτικών και κατοίκων της Loguetown. Στο μεταξύ ο Aizen Sousuke που έχει βαθιές ρίζες σε οτιδήποτε συμβαίνει στον υπόκοσμο, είχε ενημερωθεί για την συναλλαγή του Ippon-Matsu και φρόντισε με τον γνώριμο, σε όσους τον ξέρουν, τρόπο να τα φορτώσει όλα σε αυτόν. Βέβαια αυτό δεν αφαιρεί την ενοχή του. Απλά αρκείται στο ότι θα ξεχαστεί το θέμα με μια σύλληψη. Φυσικά δεν μπορώ να δράσω ακόμα, δεν έχω τις ανάλογες αποδείξεις, αλλά θεωρώ ότι εσύ πρέπει να γνωρίζεις ότι το θέμα σας απασχολεί συγκεκριμένα άτομα.

-Οοο; Ωραία ιστορία, θα πρότεινα να γράψεις ένα βιβλίο πάνω σε αυτό. Το να κατηγορείς αθώους όμως, είναι απαράδεκτο κύριε Μυστήριε.
-Αυτό θα το κρίνει η Δικαιοσύνη. Αν ξέρεις την κεφαλή βρίσκεις και τους υπόλοιπους. Έτσι πήγαινε, έτσι πάει και έτσι θα πηγαίνει. είπε ο άντρας και έφυγε.
Γύρισα και κοίταξα τον άντρα καθώς χανόταν στο σκοτάδι. Πώς είχε μάθει τι είχε συμβεί; Ποιος ήταν και ποιος ακριβώς ήταν ο σκοπός του; Δεν ήξερα καμία απ'τις παραπάνω απαντήσεις και αυτό σήμαινε μονάχα ότι έπρεπε να είμαι πιο προσεκτικός. Η αυριανή μέρα θα ήταν αρκετά κουραστική μιας και θα έπρεπε να αντιμετωπίζω συνέχεια τον Smoker. Έφτασα μπροστά στην πόρτα του σπιτιού "μου" όταν ξαφνικά πέρασε κάτι άλλο απ'το μυαλό μου. Ίσως έπρεπε να τους είχα ακολουθήσει σήμερα. Τώρα δε θα ήξερα τι θα έλεγαν ο Ippon-Matsu κι ο Yao στον Smoker... Έδιωξα τις σκέψεις απ'το μυαλό μου και μπήκα στο σπίτι. Ξεντύθηκα γρήγορα και έπεσα να ξαπλώσω. Το κεφάλι μου πονούσε, αν και η πληγή είχε κλείσει για τα καλά, πράγμα πολύ περίεργο κρίνοντας απ'το μέγεθός της.
"Δε με θυμάμαι να ανησυχώ έτσι... Βασικά το πρόβλημα είναι που δε θυμάμαι γενικότερα... Τι κάθομαι και σκέφτομαι... Πώς μπορούν να με δυσκολέψουν αύριο... Ο Smoker σίγουρα θα έχει κάνει την έρευνά του, δεν ήρθε καν ο ίδιος σήμερα..."
Τότε σκέφτηκα ότι είχα άλλον έναν άσσο που θα μπορούσα να τον χρησιμοποιήσω, αλλά έπρεπε να γίνει τέλεια και όχι σε μεγάλο βαθμό. Όπως και να χε, μέχρι τώρα όλα πήγαιναν καλά. Το μόνο που είχα να φοβάμαι ήταν αυτός ο άντρας, που στην τελική δεν ήξερα αν έλεγε και την αλήθεια...

Δεν άργησα να κοιμηθώ, άλλωστε είχα σκοπό να περάσω νωρίς απ'τη βάση αύριο για να κάνω εμφανέστερο το ενδιαφέρον μου. Επίσης ήθελα να αποδείξω στον Smoker τα "περί εμπειρίας", που κάτι μου έλεγε ότι θα μετάνιωνα.
Όταν άνοιξα τα μάτια μου την επόμενη μέρα, ο ήλιος είχε μόλις ανατείλει, πράγμα που βόλευε τον σκοπό μου. Αφού ετοιμάστηκα, φόρεσα το κοστούμι που μου είχε δώσει ο Aizen και δίπλωσα τα λευκά μου ρούχα. Δεν σκόπευα να τα χρησιμοποιήσω για λίγο καιρό, όπως και το μικρό katana μου. Τα έβαλα σε μια μικρή βαλίτσα και την ακούμπησα κάτω απ'το κρεβάτι.
-Ώρα να πηγαίνω. είπα και χασμουρήθηκα.
Βγήκα απ'την πόρτα και κατευθύνθηκα προς τη βάση των Marines. Όταν έφτασα, πέντε ναυτικοί (όπως πάντα) φρουρούσαν την πόρτα. Όπως χθες, οι άντρες μου έκλεισαν τον δρόμο.
-Έχεις άδεια απ'τον Captain Smoker?
-Καλημέρα και σε εσένα... Δεν έχεις σκοπό να με αφήσεις να περάσω από χθες έτσι;
-Λυπάμαι, οι κανόνες οφείλουν να τηρούνται!
Πλησίασα διακριτικά προς τον Marine και του ψιθύρισα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα.
-Είμαι αντίθετος σε αυτό. Οι κανόνες φτιάχτηκαν για να παραβιάζονται!
Ο άντρας με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια και ετοιμάστηκε να μιλήσει, όταν ξαφνικά η μορφή της Tashigi ξεπρόβαλε απ'τη βάση.
-Αφήστε τον να περάσει, ο Captain Smoker είπε ότι θέλει να εισέλθει στη βάση.
-Μάλιστα... δεσποινίς Tashigi. είπε ο άντρας χωρίς να πάρει το βλέμμα του από πάνω μου.

Οι δύο Marines που μου έκλειναν τον δρόμο μάζεψαν τα όπλα τους και με άφησαν να περάσω. Το τελευταίο μου σχόλιο, μου προκάλεσε μια περίεργη ευχαρίστηση, που φαινόταν κάπως γνώριμη.
-Καλημέρα Hirako.
"Hirako? Τς... Αν της μίλησε πρώτος έχασα τον άσσο μου... Τέλος πάντων, τότε θα το κάνω αλλιώς."
-Καλημέρα, Tashigi-san.
-Ο Captain Smoker θέλει να σου μιλήσει. είπε, ενώ είχαμε περάσει απ'το προαύλιο και άνοιγε την πόρτα της βάσης. Όταν η θύρα άνοιξε, ένας μεγάλος διάδρομος απλώθηκε μπροστά μας, στο βάθος του οποίου υπήρχαν σκάλες. Ακολουθούσα την Tashigi προσπαθώντας να παρακολουθώ το χώρο όσο το δυνατόν πιο διακριτικά. Κατάφερα να διακρίνω μονάχα τα μαγειρεία και ένα ιατρείο, αλλά ήμουν σίγουρος ότι θα μάθαινα τι ήταν η κάθε αίθουσα.
-Το γραφείο του Captain Smoker είναι στον 2ο όροφο, στον 1ο βρίσκονται οι κοιτώνες, οπότε δε θα έχεις την ευκαιρία να τους δεις.
-Κανένα πρόβλημα. Στην τελική κι εγώ να μιλήσω με τον Captain Smoker θέλω.
Δεν έλαβα απάντηση και η αλήθεια ήταν πως δεν πίστευα ότι θα την έπειθα με κάποιον τρόπο. Ο Smoker με είχε προλάβει. Όπως και να χε, ο Aizen μου είχε αφήσει αρκετές εναλλακτικές που φρόντιζα να εκμεταλλευτώ. Ανεβήκαμε τον 1ο όροφο και εν τέλει καταλήξαμε στον 2ο, που μας απασχολούσε. Ο διάδρομος ήταν μεγάλος, αλλά υπήρχαν κατά πολύ λιγότερες αίθουσες. Αυτό σήμαινε ότι οι υψηλόβαθμοι διέμεναν εδώ κι ότι υπήρχαν πολλές πιθανότητες απόκτησης πληροφοριών. Έμεινα να σκέφτομαι το τελευταίο, καθώς η Tashigi με οδηγούσε στην τελευταία αίθουσα του διαδρόμου.

Όταν φτάσαμε, η κοπέλα χτύπησε τρεις φορές την πόρτα και με λίγη καθυστέρηση, ακούστηκε η βαριά φωνή του Smoker από μέσα. Η Tashigi άνοιξε την πόρτα και ένα πελώριο κύμα καπνού ξεχύθηκε στον διάδρομο. H κοπέλα φάνηκε πως είχε συνηθίσει, εγώ αντιθέτως, με το ζόρι κρατήθηκα να μην βήξω. Όταν ο καπνός διαλύθηκε, αποκαλύφθηκε μια ευρύχωρη αίθουσα, στο κέντρο της οποίας υπήρχε ένα τραπέζι. Εκεί καθόταν ο Smoker και κοιτούσε κάποια έγγραφα με ένα πούρο ακουμπισμένο στο στόμα του. Όταν με είδε, άφησε τα χαρτιά και σταύρωσε τα χέρια του. Χωρίς να περιμένει περισσότερες κουβέντες, η Tashigi μπήκε στην αίθουσα και την ακολούθησα. Μου υπέδειξε μια καρέκλα μπροστά απ'το τραπέζι και κάθισα αναπαυτικά.
-Hirako Sinji, σωστά; είπε ο Smoker πιάνοντας ένα συγκεκριμένο χαρτί δίπλα απ'την στοίβα που υπήρχε.
-Χαίρομαι που θυμάστε το όνομά μου.
-Σύμφωνα με την έρευνα που διεξάχθηκε, είσαι έμπορος της North Blue.
-Μάλιστα.
"Μα φυσικά και θα έκανες έρευνα, δεν είσαι ηλίθιος. Όπως είπα όμως, ο Captain Aizen είναι πανίσχυρος άνθρωπος, δε θα έπαιρνα ένα όνομα που δεν υπάρχει και μάλιστα, όχι οποιοδήποτε."
-Θέλω να μάθω ποια ήταν η τελευταία σου μεταφορά.
-Captain Smoker, μου κάνετε έλεγχο; Πιστεύετε ότι δε γνωρίζω την ίδια μου τη δουλειά ή μήπως... Ότι δεν είμαι αυτός που ισχυρίζομαι;
-Φυσικά και προσποιείσαι... Μέχρι να αποκτήσω στοιχεία τουλάχιστον.
"Τόσο ενοχλητικός... Ευτυχώς που ο Captain Aizen μου έχει αφήσει εναλλακτικές."
-Κατάλαβα... Τότε θεωρώ ότι δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε Captain Smoker. Πριν φύγω όμως, θα πω ότι η τελευταία μου μεταφορά ήταν στο Ferum Island, το οποίο καταστράφηκε ολοσχερώς. Τα επακόλουθα πιστεύω μπορείτε να τα φανταστείτε.

Σηκώθηκα απ'την καρέκλα και βγήκα απ'την αίθουσα με το χαμόγελο που δεν έφευγε απ'το πρόσωπό μου. Το μόνο που είχα να κάνω τώρα, ήταν να αξιοποιήσω τις πηγές του Aizen. Ακόμα κι ο Smoker δε θα μπορούσε να αρνηθεί μετά, είτε με εμπιστευόταν είτε όχι. Η καταστροφή του Ferum ήταν αρκετά χρήσιμο γεγονός και για τον ίδιο τον Sinji. Ένας έμπορος με βαθιές πηγές στον υπόκοσμο ήταν η τέλεια κάλυψη. Βέβαια αυτές οι πληροφορίες δεν μπορούσαν να φτάσουν στα χέρια της Κυβέρνησης. Στην χειρότερη ο Smoker να έκανε έλεγχο και για τον πραγματικό Hirako Sinji, αλλά με κάλυψη σχεδόν ισάξια του Aizen δε θα τον έβρισκε ποτέ. Καθώς βάδιζα στον διάδρομο, έριχνα κλεφτές ματιές στις κλειστές πόρτες. Μερικές είχαν ταμπελάκια και έδιναν την ονομασία της ασχολίας τους, άλλες όχι. Πάντως, πέρα απ'το γραφείο του Smoker, οι υπόλοιπες αίθουσες μου ήταν παντελώς άχρηστες. Την στιγμή που άρχισα να κατεβαίνω τις σκάλες, ήρθε στο πλευρό μου η Tashigi. Την κοίταξα απορημένος κι εκείνη μου απάντησε με ένα ψυχρό βλέμμα.
-Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να σε αφήσω να κυκλοφορείς μόνος σου στην βάση.
-Όπως επιθυμείτε! αποκρίθηκα και βάδισα "ευχάριστα" δίπλα στην γυναικεία παρουσία.
Κατεβήκαμε τον 1ο όροφο, χωρίς να παραμείνουμε και φτάσαμε στο ισόγειο. Εκεί τα πράγματα ήταν πιο ενδιαφέροντα. Είχα ήδη προσέξει ορισμένες αίθουσες και το μόνο που είχα να κάνω, ήταν να επικεντρωθώ στις υπόλοιπες. Μέχρι να φτάσουμε στην πόρτα, είχα καταφέρει να εντοπίσω την αίθουσα ελέγχου. Ίσως ήταν η πιο σημαντική αίθουσα της βάσης και όπως πάντα, θα φρόντιζα να αξιοποιήσω την σπουδαία χρήση της την κατάλληλη στιγμή.

Η Tashigi άνοιξε την πόρτα και βγήκαμε στο προαύλιο. Εκεί δυο ντουζίνες Marines έτρεχαν, πιθανότατα θα έκαναν την πρωινή προπόνηση, υπό την εποπτεία κάποιου υψηλόβαθμου. Σύντομα φτάσαμε στην είσοδο της βάσης, όπου και η κοπέλα με άφησε, λέγοντας μονάχα ένα: "Αντίο και καλή σου τύχη". Λες και την χρειαζόμουν άλλο... Χωρίς να σπαταλήσω περισσότερο χρόνο απ'τη ζωή μου, κίνησα προς το σπίτι. Εκεί άλλαξα ρούχα και έβγαλα την βαλίτσα που έκρυψα κάτω απ'το κρεβάτι.
"Πάνω που αποφάσισα να μην τα χρησιμοποιήσω ξανά... Τέλος πάντων, τελευταία φορά πριν πετύχουν όλα." σκέφτηκα και ανοίγοντας την βαλίτσα, έβγαλα το μαύρο kimono και το λευκό haori και τα άφησα στο κρεβάτι. Στη συνέχεια, ακούμπησα το μικρό μου katana από πάνω τους και έβγαλα ένα φύλο χαρτί. Ξεκίνησα να γράφω όσα είχαν γίνει μέχρι τώρα, όπως και το τι σκόπευα να κάνω μετά. Όταν έφτασα στο επίμαχο σημείο που αφορούσα τη σημερινή βραδιά, φρόντισα να τα περιγράψω ακριβώς όπως δεν θα γίνονταν. Είχα την αίσθηση ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που έκανα κάτι παρόμοιο. Έβαλα τέλος ως προσφώνηση ένα ακόμα πραγματικό πρόσωπο απ'τον κύκλο του Hirako Sinji. Κοίταξα το έργο μου και αφού βεβαιώθηκα ότι δεν υπήρχαν ψεγάδια, το άφησα στο μοναδικό τραπέζι του σπιτιού στο σαλόνι. Κοίταξα τον ουρανό και μιας και ήταν ακόμα μεσημέρι, αποφάσισα να οργανώσω λίγο καλύτερα την τελευταία φάση του σχεδίου που αφορούσε την Loguetown. Δεν ήθελα να υπάρξουν λάθη.
Όταν πλέον ο ήλιος έδυσε, φόρεσα τα ρούχα που πρόσδιδαν κύρος στο επάγγελμα και τον ρόλο μου και βγήκα στον δρόμο. Κινήθηκα στα στενά για να μην με αντιληφθούν όσοι δεν έπρεπε και έφτασα σε ένα απ'τα κακόφημα μπαρ της πόλης. Εκεί είχα σκοπό να συναντήσω δυο άντρες, που σύχναζαν εκεί και θα βοηθούσαν πολύ στην εκπλήρωση του σχεδίου μου.

Έφτασα έξω απ'το μπαρ και κοίταξα την κακοδιατηρημένη πόρτα. Την άνοιξα και μπήκα στο μαγαζί. Όπως συνήθως, το δάπεδο ήταν πέτρινο και το μαγαζί απαρτιζόταν από σκουπίδια. Κρίνοντας απ'την κίνηση του μαγαζιού, μπορούσα να καταλάβω ότι πριν την σφαγή υπήρχαν περισσότεροι εγκληματίες απ'ότι τώρα. Κατευθύνθηκα στην μπάρα, όπου η μπαργούμαν καθάριζε ποτήρια.
-Ψάχνω δύο άντρες. Ο ένας λέγεται Sai κι ο άλλος Hyuga, πού μπορώ να τους βρω;
-Λυπάμαι, δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Δεν τους ξέρω.
-Ίσως αυτό μπορεί να βοηθήσει. είπα βγάζοντας μια ντουζίνα κέρματα και αφήνοντας πάνω στην ξύλινη μπάρα. Ευτυχώς η βαλίτσα που προοριζόταν για την συναλλαγή χθες παρέμεινε στα χέρια μου και έτσι τα αποθέματα, που υπήρχαν μέσα ήταν και πάλι εύχρηστα. Η γυναίκα κοίταξε τα λεφτά και πλησίασε διακριτικά την μπάρα.
-Δεν έμαθες τίποτα από εμένα. Ο Sai κάθεται με έναν τύπο στην αριστερή άκρη. Ο Hyuga έχει εξαφανιστεί μετά το συμβάν.
Δεν είπα κάτι, απλώς της έγνεψα. Χωρίς καθυστέρηση, πήγα προς τον Sai, που καθόταν με κάποιον άντρα μεγάλο σε ηλικία και κάτι κανόνιζαν.
-Καλησπέρα, Sai, πρέπει να μιλήσουμε.
-Μπορείς να περάσεις αργότερα πιτσιρίκο. Έχουμε δουλειές.
-Θα σου έδινα μια αρκετά δελεαστική δουλειά στον άλλο κόσμο, αλλά βιάζομαι. είπα αγγίζοντας την λαβή του katana μου.
-Όχι, ηρεμία. Δεν περίμενα να σε δω εδώ. Δώσε μου πέντε λεπτά και θα πούμε ότι χρειάζεσαι.
-Δεν έχω πολύ χρόνο, συντόμευε. είπα και πήγα στην μπάρα για να παραγγείλω κάτι να πιω.

-Ένα ποτήρι ρούμι. είπα στην γυναίκα και πέταξα μερικά belli στην μπάρα. Λίγο αργότερα η παραγγελία μου ήρθε και ήπια μερικές γουλιές απ'το ποτό, περιμένοντας τον Sai να τελειώσει με τον άχρηστο γέρο. Όταν επιτέλους ο γέρος σηκώθηκε, βγήκε απ'το μπαρ ρίχνοντάς μου κοφτές ματιές. Δεν ασχολήθηκα μαζί του, παρά πήρα το ποτό μου και κάθισα στο ίδιο τραπέζι με αυτόν που χρειαζόμουν.
-Πάει καιρός Ichimaru. Τι θες από μένα.
-Έχω κάποιες δουλειές. Θέλω εσένα και τον Hyuga στην πλατφόρμα σε 8 ώρες από τώρα.
-Λυπάμαι, αλλά δεν είμαι ανοιχτός σε δουλειές αυτή τη βδομάδα. Έχω ήδη αρκετούς πελάτες.
-Sai, από αυτό που θα κάνω, εξαρτάται η επίτευξη ενός σχεδίου του Captain Aizen. Δε θα χρειαστεί να κάνεις πολλά. Σκέψου τι κερδίζεις αν τα καταφέρω. Το όνομά σου θα ακουστεί στον χώρο που θες, ο Captain Aizen θα σε βλέπει με καλό μάτι και φυσικά, αρκετά λεφτά για τον επόμενο μήνα.
-Γι αυτό δε θέλω να κάνω συμφωνίες μαζί σας... Είστε τόσο... Δελεαστικοί. Πες μου τι πρέπει να κάνω.
-Είναι απλό...
Αφού εξήγησα το μέρος του σχεδίου που τον αφορούσε, σηκώθηκα και έφυγα απ'το μπαρ. Αυτή τη φορά πήγαινα προς το σπίτι. Έπρεπε να πάρω τη βαλίτσα με τα χρήματα και να ολοκληρώσω τις ετοιμασίες. Όταν μπήκα στο σπίτι, πρόσεξα ότι η πόρτα είχε παραβιαστεί. Περπάτησα με το χέρι μου στη λαβή του katana και έλεγξα το χώρο. Δεν υπήρχε κανείς και τα μόνα σημάδια που υπήρχαν, ήταν μικρές ενδείξεις ότι κάποιος έψαξε τα πράγματά μου. Αυτό που με ικανοποίησε όμως, ήταν η "κλοπή" του χαρτιού που είχα γράψει.

"Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό από σένα Smoker. Το μόνο που έχω να σου κάνω τώρα, είναι μια μικρή επίσκεψη."
Φόρεσα το κοστούμι μου και αφού σιγουρεύτηκα ότι δεν είχα κάτι που να με προδίδει, κίνησα προς την βάση. Όταν έφτασα, οι νέοι Marines που την φρουρούσαν μου έκλεισαν τον δρόμο.
-Καταντάει κάπως εκνευριστικό... Πιστεύω ότι έχω άδεια να περάσω τώρα.
-Ναι. είπε ο Marine που φρουρούσε συνήθως απ'το προαύλιο της βάσης. Αλλά υπό την εποπτεία μου.
-Όπως επιθυμείς. του απάντησα κι αφού μπήκα στη βάση, τον ακολούθησα μέχρι το γραφείο του Smoker. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής δεν ειπώθηκε τίποτα, πέρα από μερικές εχθρικές ματιές που μου έριχνε ανά τακτά χρονικά διαστήματα, πράγμα που με ευχαριστούσε ιδιαίτερα.
-Καλησπέρα Captain Smoker. είπα όταν μπήκα στο γραφείο. Ο άντρας με κοιτούσε κάπως εκνευρισμένος και μπορούσα να φανταστώ τον λόγο. Ήρθα για να δηλώσω μια διάρρηξη στον χώρο κατοικίας μου.
-Είμαι ενημερωμένος μιας και εγώ έβαλα να το κάνουν.
-Οοο; Μου λέτε ότι ένας άνθρωπος της Δικαιοσύνης εισέβαλε παράνομα στην εστία κάποιου απλού πολίτη; Νομίζω ότι αυτό αποκαλείται, κατάχρηση εξουσίας.
-Πες το όπως θες, είχα άδεια να το κάνω. Μιας και δε μου γεμίζεις το μάτι και ζητάς κάτι τέτοιο, οφείλω να κάνω την έρευνά μου.
-Και τι διαπιστώσατε με την έρευνά σας, Captain Smoker? Βρήκατε κάτι ενοχοποιητικό για μένα;
-Ευτυχώς για σένα, όχι.
-Άρα το αίτημα μου μπορεί να γίνει δεκτό, σωστά;
-Δε θα πάρεις απάντηση από μένα.
-Χαίρομαι. Μιας και διαβάσατε το γράμμα που έγραψα προς τον φίλο μου Ushoda, να μαντέψω ότι θα εκμεταλλευτείτε σωστά τις πληροφορίες που σας δίνω.
Ο Smoker δεν απάντησε, αλλά όλα είχαν πάει ρολόι. Δεν μπορούσε να με αντιμετωπίσει τώρα, αλλά σίγουρα θα συνέχιζε να με ψάχνει.

Βγήκα απ'το γραφείο του Captain ικανοποιημένος με την έκβαση των πραγμάτων. Επιτέλους είχα μπει στην τελική ευθεία. O Sai κι ο Hyuga ήταν αρκετά ηλίθιοι, όπως όλα τα πιόνια για να δεχθούν μια τέτοια πρόταση. Αν το σκεφτόταν κανείς θα μπορούσε να καταλάβει την δολοπλοκία πίσω απ'την συμφωνία. Βγαίνοντας απ'τη βάση, πήγα προς το σπίτι, όπου μην έχοντας να περιμένω άλλες εκπλήξεις, φόρεσα το kimono και το haori μου και βγήκα να βρω τον Hyuga που θα με περίμενε στην πλατφόρμα εκτέλεσης. Πράγματι, 10 λεπτά αργότερα που έφτασα εκεί, είδα τον άντρα να με περιμένει. Φορούσε μια καμπαρτίνα και ταίριαζε ακριβώς με την περιγραφή του Sai. Όταν με είδε, κρύφτηκε καλύτερα στα θεμέλια και στην κάλυψη της πλατφόρμας.
-Χρόνια και ζαμάνια Ichimaru. Ο Sai μου εξήγησε τι πρέπει να κάνουμε. Οφείλω να πω ότι αν δεν μιλούσαμε για σένα δε θα δεχόμουν την πρόταση.
-Αλλά την δέχθηκες, όπως ήταν φυσιολογικό. Για σένα έχω κάτι πιο δελεαστικό απ'τον Sai και το κέρδος σου θα είναι το 100% του ποσοστού της συμφωνίας.
-Μη μου πεις ότι θες...
Το φεγγάρι είχε κάνει εδώ και ώρα την εμφάνισή του και αν με έβλεπε κανείς θα κινούσα υποψίες. Έδωσα τις οδηγίες στον Hyuga και αν και κάπως διστακτικός στην αρχή, εν τέλει αποδέχθηκε την πρότασή μου. Η φήμη του Aizen παραήταν μεγάλη για να την αρνούνται απλή κακοποιοί σαν αυτούς. Επέστρεψα προσεκτικά προς το σπίτι και αφού μπήκα μέσα, γδύθηκα και έκανα μπάνιο. Η αίσθηση του χλιαρού νερού ήταν αναζωογονητική και συνάμα θα με κρατούσε σε εγρήγορση για τις επόμενες 4 ώρες που θα έπρεπε να περιμένω. Βγαίνοντας, ετοιμάστηκα να φορέσω τα ρούχα μου, όταν ακούστηκε ένας θόρυβος στην πόρτα.

"Να πάρει! Αυτό δεν το υπολόγισα!" σκέφτηκα έντονα και αφού πέταξα τα ρούχα μου στο κρεβάτι, έτρεξα αθόρυβα στο σαλόνι και φόρεσα το παντελόνι του κουστουμιού. Την επόμενη στιγμή, πήγα στην πόρτα και την άνοιξα με την πετσέτα γύρω απ'το λαιμό μου. Στο περβάζι είδα την Tashigi με ένα γράμμα στο χέρι της.
-Ωχ... Συγγνώμη, δεν ήξερα ότι ενοχλώ.
-Δεν υπάρχει πρόβλημα. Παρακαλώ, πέρνα.
-Όχι όχι. Ήρθα έπειτα από εντολή του Captain Smoker. Μου είπε να επιστρέψω την επιστολή προς τον φίλο σου.
-Α. Ευχαριστώ για την καλοσύνη σου, αλλά έγραψα καινούργια. Ξέρω ότι το να εμπιστευτείτε έναν ξένο είναι κάπως δύσκολο, αλλά ορισμένες φορές το παρακάνετε. Τέλος πάντων, έχω να ετοιμαστώ για μια μου έξοδο. Καληνύχτα Tashigi-san.
Έπειτα από αυτό έκλεισα αργά την πόρτα ακούγοντας μονάχα ένα "Καληνύχτα" ως απάντηση.
"Αααχ... Τσάμπα ανησύχησα. Τώρα όμως πρέπει να βγω για παν ενδεχόμενο... Τι χαζή γυναίκα..."
Σκέφτηκα για λίγο τι να κάνω κι όταν αποφάσισα, φόρεσα το kimono και το haori μου, πέρασα το katana ανάμεσα στο haori και το kimono και ετοιμάστηκα να πάω στο μπαρ. Τότε η πόρτα χτύπησε για άλλη μια φορά. Βεβαιώθηκα ότι το φονικό όπλο δε φαινόταν και άνοιξα την πόρτα. Μπροστά μου διέκρινα έναν άντρα περίπου στο ύψος μου να φορά έναν γκρι μανδύα. Έκανα ένα πίσω βήμα και πήρα αμυντική στάση, έτοιμος να αποκρούσω κάποιο ενδεχόμενο χτύπημα. Αντί αυτού, ο άντρας κοίταξε δεξιά κι αριστερά στο δρόμο και μπαίνοντας στο σπίτι, έκλεισε πίσω του την πόρτα. Η πρώτη του κίνηση μετά από αυτό, ήταν να βγάλει τον μανδύα και να τραβήξει έναν φάκελο απ'το εσωτερικό του πουκαμίσου του.

-Γεια σου Gin, πάει καιρός.
-Ποιος... τότε όμως διάφορες εικόνες πέρασαν απ'το μυαλό μου και μερικές αναμνήσεις μου επανήλθαν. Γούρλωσα τα μάτια μου συνειδητοποιώντας ποιος ήταν ο άντρας και έμεινα να τον κοιτάω.
-Bansai!?
-Τουλάχιστον με θυμάσαι, αν και δεν ξέρω πως. Δεν υπάρχει πολύς χρόνος, είμαι εδώ για να σου δώσω αυτό το γράμμα. Αν ξύπνησα εγώ ένα μέρος απ'τις αναμνήσεις σου, τότε πιστεύω ότι αυτό θα κάνει το ίδιο. Δυστυχώς δεν έχω χρόνο να σου πω περισσότερα, καλή τύχη! Σου εγγυώμαι ότι θα ξανασυναντηθούμε!
Έτσι, ο Bansai βγήκε απ'την πόρτα και φορώντας το μανδύα του χάθηκε στα στενά της Loguetown. Εγώ αντιθέτως έμεινα να κοιτάω το κενό και να κρατώ το κεφάλι μου που με είχε πεθάνει απ'τον πόνο. Άνοιξα τον φάκελο και διάβασα αργά και προσεκτικά το περιεχόμενό του. Η προσφώνηση όξυνε τον πονοκέφαλο και η συνέχεια με έκανε να αισθανθώ ακόμα χειρότερα. Έπαψα να διαβάζω και ακούμπησα το γράμμα κάτω απ'το κρεβάτι.
-Τόσο γνώριμο... είπα και κράτησα πιο σφιχτά το κεφάλι μου. Στη συνέχεια ξάπλωσα και περίμενα υπομονετικά να εξαφανιστούν οι πόνοι. Όταν έγινε κι αυτό, περίμενα να περάσει λίγο ακόμα η ώρα κι όταν πήγε 3 το χάραμα, σηκώθηκα και πήγα προς το λιμάνι της πόλης. Η αλήθεια ήταν ότι δε θυμόμουν το δρόμο και πήγαινα μηχανικά ή πιο σωστά ενστικτωδώς. Για κάποιον περίεργο λόγο έφτασα αμέσως και βρέθηκα στο σημείο που χρειαζόμουν. Δίπλα σε κάτι αραγμένα εμπορικά πλοία, υπήρχε μια ομάδα των τριών ατόμων και μάλιστα ένας απ'αυτούς ήταν ένας απ'τους κακόφημους εμπόρους ναρκωτικών της πόλης.

Έμεινα να παρακολουθώ την σκηνή, κρυμμένος σε ένα μικρό στενό. Ήμουν σίγουρος για το τι θα ακολουθούσε μιας και ο Smoker είχε διαβάσει την "επιστολή" μου. Απ'ότι φαίνεται ο Sai είχε κάνει καλά την δουλειά του. Πέρασαν λίγα λεπτά και πέντε περίπου άντρες πήγαν προς το μέρος τους. Ο έμπορος φάνηκε κάπως μπερδεμένος και δεν μπόρεσα να διακρίνω περαιτέρω κινήσεις του. Μερικές στιγμές μετά, είδα τους πέντε άντρες να χτυπούν τους παρανόμους και εν τέλει να τους συλλαμβάνουν. Την επόμενη στιγμή γύρισα και κατευθύνθηκα προς την πλατφόρμα εκτέλεσης. Εκεί θα συναντούσα τον Sai με τον Hyuga. Πράγματι, μερικά λεπτά αργότερα, έφτασα στο σημείο συνάντησης και οι δύο παράνομοι με περίμεναν εκεί. Τους πλησίασα διακριτικά και εκείνοι χώθηκαν βαθύτερα στα θεμέλια της πλατφόρμας.
-Όλα καλά;
-Όλα σύμφωνα με το σχέδιο.
-Αυτό ξέρεις πόσο μου στοίχισε Ichimaru. Έχασα ίσως και τον καλύτερο πελάτη μου με αυτό. Ελπίζω η αμοιβή μου να αξίζει τον κόπο.
-Μα φυσικά και αξίζει... Ε Hyuga?
Την επόμενη στιγμή, ο Hyuga τράβηξε ένα μαχαίρι και το έμπηξε στην πλάτη του Sai. Ο τελευταίος άνοιξε έκπληκτος τα μάτια και αφού έφτυσε αίμα, με κοίταξε με ένα απορημένο ύφος.
-Μα... Γιατί;
-Λυπάμαι. Οι μάρτυρες είναι επικίνδυνοι.
-Ικανοποιημένος;
-Φυσικά. απάντησα και περίμενα μέχρι να ξεψυχήσει ο Sai. Όταν έπαψε να αναπνέει, έλεγξα τον σφυγμό του και αφού βεβαιώθηκα ότι πέθανε, στράφηκα ξανά προς τον Hyuga.
-Πάμε μέχρι το σπίτι μου να σου δώσω την βαλίτσα.

~~Στο μπαρ~~
-Είναι απλό, το μόνο που θέλω να κάνεις, είναι να βάλεις έναν μεγάλο έμπορο ναρκωτικών να πάει στην αποβάθρα. Εκεί θα τον συλλάβουν οι Marines.
-Μα γιατί να θες να το κάνεις αυτό;
-Όπως σου είπα, ένα μέρος του σχεδίου του Captain Aizen βασίζεται από αυτό. Έχεις σκοπό να το κάνεις;
-Άσε με να το σκεφτώ λίγο. Θα χάσω έναν πολύ καλό μου πελάτη...
-Και θα κερδίσεις την εύνοια ενός απ'τα μεγαλύτερα ονόματα του υποκόσμου.
-...Καλώς, θα ενημερώσω τον Hyuga.

~~Στην πλατφόρμα με τον Hyuga~~
-Μη μου πεις ότι θες...
-Χαίρομαι που με καταλαβαίνεις. Ο Sai δεν είναι ιδιαίτερα έμπιστος κι ο Captain Aizen έχει κάνει αρκετά παράπονα γι αυτόν. Όταν αντιθέτως αναφέρεται στο δικό σου όνομα, μπορώ να διακρίνω ότι έχει περισσότερες απαιτήσεις. Πιστεύει ότι μπορείς να μεγαλουργήσεις.
-Με τον Sai συνεργαζόμαστε εδώ και χρόνια... Δεν μπορώ να του την φέρω έτσι.
-Ίσως ο Sai γίνει η αιτία για την δική σου αποτυχία όμως, για να μην πω τον δικό σου θάνατο. Φαντάζομαι γνωρίζεις τι παθαίνουν όσοι τον απογοητεύουν και όλοι ξέρουμε ότι κάποτε απέτυχες.
-Έχεις δίκιο, θα το κάνω.

Βαδίζαμε μέσα από σκοτεινά στενά για να μην τραβήξουμε ανεπιθύμητα βλέμματα και πάνω απ'όλα για να μη μας εντοπίσουν οι Marines. Ο Hyuga με ακολουθούσε περιμένοντας την αμοιβή του και πιθανότατα να ακούσει καλά λόγια για την δουλειά του.
-Hyuga.
-Τι έγινε Ichimaru?
-Ήσουν εξαίρετος σήμερα. είπα και γύρισα προς το μέρος του.
-Ευχαριστώ! είπε ενθουσιασμένος.
-Αυτό ξέρεις τι σημαίνει έτσι; Θα αποκτήσεις επιτέλους μια θέση κοντά του και θα μπορούμε να συνεργαζόμαστε πιο συχνά.
-Μου ακούγεται τέλειο! Εμ.. Σχετικά με την αμοιβή, θα πάρω όλη τη βαλίτσα;
-Μα φυσικά... και όχι. Περίμενες και αμοιβή;
Ο Hyuga πήρε ένα απορημένο ύφος, το οποίο άλλαξε αμέσως μετά. Τράβηξα αστραπιαία το μικρό katana απ'τη θήκη του και με μια κίνηση, προκάλεσα ένα βαθύ κόψιμο στον λαιμό του άντρα. Την επόμενη στιγμή, έπιασα με το αριστερό μου χέρι το πρόσωπό του και το κόλλησα στον τοίχο.
-Σοβαρά τώρα, θεωρείς ότι σκουπίδια σαν εσένα είναι αρκετά ικανά για να δουλέψουν με τον Aizen? Θα σου απαντήσω εγώ, δεν είσαι ούτε καν κοντά. Μην απορείς, απάντησα και πριν στον Sai. Δεν αφήνω ποτέ μάρτυρες.
Σύντομα το βλέμμα του άντρα σκοτείνιασε και αφήνοντας το κεφάλι του, το νεκρό του σώμα σωριάστηκε στο έδαφος. Τίναξα το σπαθί μου απ'το βρώμικο αίμα του και αφού το έβαλα πίσω στη θήκη του, πήγα προς το σπίτι.

Όταν έφτασα στο σπίτι, έβγαλα το haori και το kimono μου κι αφού τα έβαλα στην βαλίτσα, πλαισίωσα από πάνω τους το μικρό katana. Στη συνέχεια την έκρυψα κάτω απ'το κρεβάτι και ξάπλωσα να κοιμηθώ. Όλα είχαν πάει τέλεια, ακριβώς όπως τα είχα υπολογίσει. Αυτό που με ικανοποιούσε περισσότερο όμως, ήταν ότι μέχρι κι ο Smoker ακολούθησε τις "οδηγίες" μου.

~~Η επιστολή~~
Αγαπητέ μου φίλε Ushoda,
Πάει τόσος καιρός από τότε που ειδωθήκαμε για τελευταία φορά, που οφείλω να παραδεχτώ ότι μου έχεις λείψει. Μετά τα ατυχή συμβάντα στο Ferum, τα εμπορεύματά μου χάθηκαν και αποφάσισα να αλλάξω την πορεία στη ζωή μου. Είμαι στην Loguetown και έφτασα την χειρότερη πιθανή στιγμή. Μια μεγάλη σφαγή είχε λάβει μέρος και ο Smoker, ξέρεις ο περίφημος Marine, έμεινε να κατηγορεί εμένα λόγω των γνώσεών μου για τον υπόκοσμο... Σήμερα μάλιστα ο Hyuga με απείλησε για τα ναρκωτικά. Θα κάνει μια συναλλαγή στις 3 στις αποβάθρες και λέει ότι αν δεν κρατήσω το στόμα μου κλειστό δε θα έχω αίσιο τέλος. Δε ξέρω τι να κάνω, σκέφτομαι να τα παρατήσω όλα και να πάω να ζήσω μακριά από όλους. Δεν έχω άλλα περιθώρια...

"Τόσο εμφανές, αλλά ακολούθησε τα λόγια μου τέλεια... Ίσως τον είχα υπερτιμήσει... Ή απλά δε θέλει να υπάρχει εγκληματικότητα... Τέλος πάντων, αύριο θα είμαι ελεύθερος απ'τις 'υποχρεώσεις', θα δω τι πρέπει να κάνω."
Έτσι, έκλεισα τα μάτια μου κι αποκοιμήθηκα ανυπομονώντας για τα γεγονότα της αυριανής μέρας.

Άνοιξα τα μάτια μου με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου να περνούν το παράθυρό μου. Σηκώθηκα φανερά κουρασμένος και πήγα να κάνω μπάνιο για να ξυπνήσω. Όταν τελείωσα, φόρεσα το κοστούμι μου και κάθισα στο κρεβάτι μου. Πριν κάνω το οτιδήποτε, ήθελα να διαβάσω το γράμμα που μου έδωσε ο Bansai. Ψαχούλεψα λίγο και όταν το έφτασα, άρχισα ξανά να το διαβάζω.
"Γεια σου Gin,
πέρασε τόσος καιρός από τότε που μιλήσαμε τελευταία φορά. Σας ζητώ συγγνώμη για όλα. Και που σας άφησα και που δεν σας ενημέρωσα τόσο καιρό. Όμως δεν μπορώ να καθυστερήσω άλλο. Δεν μου μένουν πολλές μέρες ακόμα... ή και ώρες. Παρακάτω θα σου γράψω όλη την αλήθεια σχετικά με το παρελθόν. Έτσι ξεκίνησε η κόλαση που ζήσαμε και πήραμε αυτούς τους δρόμους..."
Διάβαζα προσεκτικά όσα αναγράφονταν αψηφώντας τους συχνούς πόνους του κεφαλιού μου. Όταν έφτασα στην τελευταία τελεία και όταν διάβασα το όνομα αυτού που μου έστειλε το γράμμα, μια πελώρια σειρά εικόνων πέρασε από μπροστά μου. Έπεσα στα γόνατα και έπιασα το κεφάλι μου, το οποίο ένιωθα ότι λίγο έμελλε για να εκραγεί απ'τον πόνο.
-Α...Αδύνατον... Πώς είναι ακόμα ζωντανός... ψέλλισα και έμεινα ακίνητος για λίγο.
Όταν ο πόνος υποχώρησε, στάθηκα στα πόδια μου και περίμενα λίγη ώρα για να ηρεμήσω. Όταν τα κατάφερα, έβαλα το γράμμα στην βαλίτσα που είχα τα ρούχα μου και πήγα προς την βάση. Αυτή την φορά στην είσοδο βρισκόταν η Tashigi.
-Καλημέρα! Σε περιμέναμε, ο Captain Smoker θέλει να σου μιλήσει.
Δεν της απάντησα, παρά την ακολούθησα μέχρι το γραφείο του υψηλόβαθμου Marine. Όταν τον αντίκρισα, μπορούσα να καταλάβω ότι ήταν εκνευρισμένος.
-Θα μπω κατευθείαν στο θέμα Captain Smoker και πιστεύω ότι ξέρετε που αναφέρομαι. Το αίτημα μου... Θα γίνει δεκτό;

[Τέλος]

Link επόμενης ιστορίας:

Όνομα: Ichimaru Gin
Haki Points:-
Player of the Month Points:9
Beli:29 .000
Bounty/Fame Points:1.000.000
Παρατηρήσεις:Πολύ ωραία ιστορία με σενάριο που αξίζει. Μυστηρίο το σχέδιο, περιγραφές καλές, και χάρηκα που το εξηγούσες στο τέλος. Το λίγο που σου έκοψα ήταν γιατί ήταν λίγο περίεργα μέχρι να καταλάβω γιατί γίνονταν όσα γίνονταν. Fame τα βασικά γιατί δεν φάνηκες σε κανένα από τα περιστατικά υπαίτιος.
(Είσαι πλέον και επίσημα στα μπλε αγόρια!)