[τελος] Σχεδιο διαφυγης.

Στην προηγουμενη ιστορια: Ξεκινησα για να εξουδετερωσω την ομαδα εγκληματιων του hanuki, οπου ειχαν εδρα τους σε ενα μοτελ. Στον δρομο για την αποστολη μου εσωσα μια κοπελα απο παρολιγον βιασμο και αφου την πηγα στο σπιτι της, προχωρησα για το μοτελ. Εφτασα και πηγα σε ενα δωματιο οπου περιμενα τους αντρες του hanuki να ερθουν. Οταν ηρθαν εγινε μια τεραστια μαχη μεσα στο μοτελ η οποια με οδηγησε στην ρεσεψιον οπου καταφερα να βρω το μυστικο δωματιο του hanuki. Μπηκα μεσα λοιπον και σκοτωσα τον hanuki, αλλα ημουν βαρια πληγωμενος. Με οσες δυναμεις μου ειχαν απομεινει εφτασα στο σπιτι της Yoko, της κοπελας που ειχα σωσει και λιποθυμησα στην πορτα της. Επειτα, ξυπνησα στο κρεβατι της και εμαθα οτι με ειχε φροντισει ολες αυτες τις μερες και οτι η οργανωση του hanuki ειχε εξουδετερωθει.

Σηκωθηκα επιτελους απο το κρεβατι της yoko, μετα απο αρκετες μερες ξεκουρασης. Ολες οι πληγες μου ειχαν κλεισει εκτος απο αυτη πανω απο την καρδια μου. Ημουν πολυ τυχερος που η σφαιρα του hanuki δεν με πετυχε στην καρδια γιατι τωρα δεν θα ειμαι εδω και επισης οφειλω την ευγνωμοσυνη μου στην yoko που με περιεθαλψε ολες αυτες τις μερες. Το δωματιο στο οποιο ημουν ηταν αρκετα μικρο και λιτο. Ενα μεγαλο παραθυρο, λιγα καδρα για διακοσμηση και αυτο το κρεβατι στο οποιο κοιμουν σαν βοδι εως σημερα. Βγηκα απο το δωματιο και κατευθηνθηκα στην κουζινα οπου ειδα την yoko να μαγειρευει.
- Ξερεις δεν χρειαζεται να μαγειρεψεις για μενα.
- Α! επιτελους σηκωθηκες. Δεν πεινας;
- Δεν ειναι αυτο, απλα εχασα πολυτιμο χρονο και πρεπει να συναντησω μια φιλη και να ξεκινησω για το επομενο νησι.
- Ενταξει τοτε, αλλα θα μου ληψεις. Εστω και αν ησουν ξαπλωμενος στο κρεβατι, η παρουσια καποιου μεσα στο σπιτι με γεμιζε με χαρα.
- Σε ευχαριστω μεσα απο την ψυχη μου και μακαρι να μπορουσα να μεινω περισσοτερο, αλλα δεν γινεται. Βλεπεις ειμαι καταζητουμενος και πρεπει να φυγω το συντομοτερο δυνατον.
- Ναι καταλαβαινω. Θελω να μου υποσχεθεις πως θα προσεχεις.
- Δεν νομιζω πως η λεξη προσοχη μου ταιριαζει, αλλα θα προσπαθησω, της ειπα και της εσκασα ενα χαμογελο, το οποιο ανταπεδωσε.
- Το νησι μας σου οφειλει πολλα ando. Αντιο.
- Δεν μου αρεσει η λεξη αντιο, προτιμω να λεω.....εις το επανιδειν.

Βγηκα απο το μικρο αλλα πολυ ζεστο σπιτακι της yoko και πηρα μια βαθυα ανασα ωστε να γεμισουν τα πνευμονια μου καθαρο αερα. Τι υπεροχο συναισθημα! Αμεσως ενιωσα μια ευφορια να με κατακλιζει και να παραλυει το σωμα μου. Ενιωθα λες και ειχα παρει καποιου ειδους ναρκωτικο. Ανοιξα τα ματια μου και αρχισα να προχωραω με προορισμο το μπαρ. Πρεπει να ηταν μεσημερακι αν εκρινα απο την ζεστη. Εστριψα τσιγαρο και σκεφτομουν. Πριν φυγω, ειχα κοιταξει για μια τελευταια φορα την yoko και ειδα στα ματια της δακρυα. Η αληθεια ειναι οτι και εγω συγκινηθηκα που εφευγα. Μου αρεσε η παρεα της και ας μην κοροιδευω τον εαυτο μου, μου αρεσε πολυ η yoko. Την εβγαλα απο το μυαλο μου με μεγαλη προσπαθεια και συνεχισα τον δρομο μου απολαμβανοντας το τσιγαρο μου. Ειχα φτασει στην αγορα, αλλα το μπαρ ηταν ακομη αρκετα μακρια. Δεν ειχε τοσο κοσμο οσο την προηγουμενη φορα που ειχα ερθει, ισως επειδη εχει μεσημεριασει και οι περισσοτεροι βρισκονται στα σπιτια τους. Οι εμποροι ετοιμαζαν την πραματεια τους για το απογευμα που θα γεμιζε παλι η αγορα. Στον δρομο μου ειδα παλι εκεινο το μαγαζι που ειχε κολημενο τα
wanted posters και απο περιεργεια πηγα να κοιταξω ξανα. Εκει διαβασα παλι καποια γνωστα ονοματα στο πειρατικο στεραιωμα και ειδα και το δικο μου ονομα, αλλα πλεον ειχε αλλαξει η επικιρυξη μου. Απο 2.000.000 που ηταν πλεον ειχε παει στα 10.000.000 beli και ισως να ανεβαινε και αλλο με τα γεγονοτα που συνεβησαν στο μοτελ.
- Τα πραγματα αρχιζουν και σοβαρευουν Ando, ειπα στον εαυτο μου.

Ασχετα αν ο κινδυνος μεγαλωνε καθε φορα που ανεβαινε το bounty, εγω το διασκεδαζα. Δεν ημουν σαν αυτα τα παιδακια που βλεπουν να ειναι επικιρηγμενα και χαιροντα επειδη αποκτουν φημη. Ο λογος για τον οποιο χαιρομουν ειναι γιατι ετσι θα κανω τον παππου μου και τον πατερα μου περιφανο. Αν γινω ενας πραγματικα δυνατος πειρατης, οι κοποι τους δεν θα πανε χαμενοι. Προχωρουσα για το μπαρ, οταν ειδα απο μακρια μια ομαδα marines να πλησιαζει προς το μερος μου. Χωρις να χασω ευκαιρια χωθηκα σε ενα στενο σοκακι αναμεσα σε δυο μεγαλα σπιτια και περιμενα να απομακρυνθουν. Ειχα ανοιχτα τα αυτια μου για να καταλαβω τι ειναι αυτο που ψαχνουν αλλα ακουσα μονο λιγα λογια.
- Μαλλον ειναι ακομη στο νησι μας, γι αυτο πρεπει να συνεχισουμε στο ψαξιμο.
Οταν ηταν αρκετα μακρια μου βγηκα και συνεχισα τον δρομο μου. Θα μπορουσαν να μιλανε για μενα, σκεφτηκα. Αλλα δεν μπορουσα να ειμαι σιγουρος και για αυτο θα ρωτουσα την ririka μολις την εβλεπα. Αυτο που εκανα στον morgan και την οργανωση του, σιγουρα δεν θα περασει απαρατηρητο απο τους marines και ετσι θα πρεπει να ειμαι προσεκτικος πριν φυγω για το επομενο νησι. Ευτυχως, στο υπολοιπο της διαδρομης δεν συναντησα αλλη ομαδα marine και επειτα απο λιγο εφτασα σε αυτο το αναθεματισμενο μπαρ.

Το μπαρ ηταν σχεδον αδειο, οπως τα περισσοτερα μπαρ το μεσημερι. Η ririka κατι σκαλιζε κατω απο την μπαρα και δεν μπορουσα να την δω, αλλα μπορουσα να την ακουσω.
- Θα μπορουσα να εχω ενα ρουμι παρακαλω, ειπα με βαρια προσποιητη φωνη.
- Ναι! Αμεσως...μισο λεπτακι. Η ririka σηκωσε σιγα σιγα το κεφαλι της και επειτα με κοιταξε. Αμεσως ενα χαμογελο σχηματιστηκε στα χειλη της και για λιγο εχασε την ομιλια της.
- Ναι! Θα πεις κατι; Η να πιω το ρουμι, που δεν μου εφερες ακομη και να φυγω. Εκεινη χωρις να μιλησει επιασε ενα κρυο μπουκαλι ρουμι απο το ψυγειο και αφου το ανοιξε, μου το εδωσε.
- Τι στο διαολο εκανες ολες αυτες τις μερες; ειπε τελικα... Ηπια μια μεγαλη γουλια απο το ρουμι μου και αρχισα να τις διηγουμε ολα αυτα που περασα αυτες τις μερες. Εκεινη με κοιτουσε με προσοχη και δεν με διεκοψε ουτε μια φορα. Οταν τελειωσε μιλησε με πολυ σοβαρο βλεμμα.
- Ωστε ετσι εξηγητε. Εμαθα τα γεγονοτα απο την εφημεριδα αλλα εκει εγραφε οτι υπαρχει μεγαλη περιπτωση να εισαι νεκρος. Ευτυχως δεν εισαι ομως. Την yoko, την ξερω. Ειναι πολυ καλη κοπελα και θα την ευχαριστησω προσωπικα για αυτο που εκανε. Τελοσπαντων, σε ευχαριστω για ολα. Εισαι πραγματικος ηρωας.
- Δεν νομιζω να ειμαι ηρωας, αλλα με κολακευουν αυτα που λες. τωρα ομως, θελω να σε ρωτησω εγω κατι. Τι ακριβως γινεται με τους marines; Στον δρομο για τον ερχομο, συναντησα μια ομαδα marine αλλα ευτυχως κρυφτηκα.
- Λυπαμε ando, αλλα εσενα ψαχνουν. Εισαι αυτη την στιγμη ο νουμερο 1 καταζητουμενος στην shell town.

Τα λογια της δεν με χαροποιησαν καθολου. <<Νουμερο ενα καταζητουμενος>>, αν ειναι δυνατον. Αλλα απο την αλλη το περιμενα.
- Πρεπει να φυγω το συντομοτερο δυνατον απο το νησι ririka. Εχω ενα πλεονεκτημα και δεν θελω να το χασω.
- Τι εννοεις; με κοιταξε απορημενη.
- Οτι υποθετουν οτι ισως να ειμαι νεκρος. Οσο δεν βρισκουν πτωμα θα συνεχισουν να ψαχνουν αλλα εως τοτε θα εχω φυγει.
- και τι σκεφτεσαι να κανεις δηλαδη;
- Σκεφτομαι να περιμενω μεχρι το βραδυ και μετα να ξεκινησω για το πλοιο οταν οι ερευνες θα εχουν σταματησει η τουλαχιστον θα εχουν αραιωσει.
- Καλη σκεψη, αλλα τι θα κανεις μεχρι το βραδυ;
- Θα μεινω εδω φυσικα.
- Εισαι τρελος, εδω ειναι το μερος οπου θα ερθουν πρωτα για να παρουν πληροφοριες. Αυτη η ομαδα που ειδες περασε πρωτα απο εδω και με ρωτησε για σενα. Πιστευουν οτι εχουμε καλες σχεσεις επειδη εσωσες την κορη μου και οτι μπορει να γνωριζω που κρυβεσαι.
- Για αυτο τον λογο το μπαρ ειναι το καλυτερο μερος. Θα τους ειναι πολυ δυσκολο να θεωρησουν οτι ειμαι στο πιο πολυσυχναστο μερος του νησιου. Ειναι η καλυτερη καλυψη που εχω.
- Ισως να εχεις δικιο, αλλα και παλι, αν ερθουν θα σε δουν οποτε δεν ειναι τοσο καλη ιδεα αυτο που σκεφτηκες.
- Γι αυτο θα χρειαστω την βοηθεια σου...

Με κοιταξε καπως σαστισμενη, αλλα μολις τις εξηγησω σιγουρα θα καταλαβει.
- Τι εννοεις; μου ειπε.
- Εχεις μηπως καποια καπα με κουκουλα;
- Ε; Δεν ξερω....να την κανεις τι;
- Θα την φορεσω και θα προσποιηθω οι ειμαι καποιος ξενος που ηρθα στο νησι σας πριν απο λιγο.
- Δεν μιλας σοβαρα; Πιστευεις οτι θα πετυχενε κατι τετοιο;
- Δεν ξερω, αλλα ειναι το καλυτερο που μπορω να σκεφτω. Εχεις καποια καλυτερη ιδεα;
Την ειδα σκεπτικη και αυτο σημαινε οτι κατι ειχε σκαρφιστει.
- Κατι σκεφτηκα, ειπε με ενα πονηρο χαμογελο.
- Δεν μου αρεσει αυτο το γελακι....τι σκεφτηκες;
- Να σε βαψω και να παραστησεις τον okama.
- ΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ; Αποκλειεται....προτιμω να με πιασουν οι marines να με πεταξουν στους κροκοδειλους, παρα να παραστησω τον okama.
- Εδω ο απαυτος σου κεγεται και εσυ θελεις να κρατησεις χαρακτηρα.
- Εν εκανα κατι τετοιο δεν θα μπορουσα να θεωρησω τον εαυτο μου πειρατη ξανα.
- Ενταξει <<κυριε περηφανε>>, θα κοιταξω αν εχω καπα με κουκουλα, αν και νομιζω οτι εχω μια πισω στο δωματιακι. Την χρησιμοποιω για τις δουλειες μου οταν βρεχει....ηταν του αντρα μου και δεν ηθελα να την πεταξω, ειπε με εναν στεναχωρο τονο.
- Με σωζεις....αληθεια θα στο χρωσταω.

Εφυγε για το δωματιακι πισω απο το μπαρ και και εγω την περιμενα πινοντας το ρουμι μου. Εκανε καμποση ωρα μεχρι που εμφανιστηκε ξανα, κρατωντας μια πρασινη καπα.
-Σου κανει;
- Εννοειτε.....ειναι οτι πρεπει. Αμεσως την πηρα και ετρεξα μεσα στο δωματιακι να την φορεσω. Επειτα βγηκα εξω φοροντας την κουκουλα και καθισα παλι στο μπαρ.
-Με αναγνωριζεις;
- Η αληθεια ειναι οτι χωρις το καπελο μου ειναι δυσκολο να σε αναγνωρισω αλλα εγω πλεον σε εχω δει αρκετες φορες και θα αναγνωριζα την ταυτοτητα σου. Οι marines ομως σε εχουν δει ελαχιστες φορες και αυτες απο μια φωτογραφια, οποτε θα τους ειναι δυσκολο να σε αναγνωρισουν.
- Με ανακουφιζει λιγο αυτο μου μου λες.
- Ναι αλλα ενας ξενος με κουκουλα μεσα στο μαγαζι δεν θα κανει αισθηση στους πελατες και στους marines;
- Σιγουρα και γι αυτο θελω αν σε ρωτησουν οι πελατες η οι marines, να τους λες οτι εχω καποιο μεγαλο τραυμα στο κεφαλι και γι αυτο φοραω την κουκουλα, για να μην φενεται.
- Δεν ξερω ando, ειναι πολλα αυτα μου μου ζητας και δεν ξερω αν θα πετυχει. Επιπλεον θετω τον εαυτο μου σε κινδυνο με το να σε βοηθησω.
- Το ξερω αλλα αν τυχον με καταλαβουν πες τους οτι σε ξεγελασα και εσενα. Ελα σε παρακαλω....αυτη ειναι η τελευταια χαρη που σου ζηταω και μετα δεν θα με ξαναδεις μπροστα σου.
- Το κανω μονο και μονο γιατι εσωσες την κορη μου.
- Σε αυχαριστω, με σωζεις στην κυριολεξια. Εχω αφησει ττην καπα μου και το καπελο μου μεσα στο δωματιακι, θα τα παρω μολις φυγω το βραδυ.

Πηρα το ρουμι και καθησα σε ενα απο τα τραπεζια κοντα στη μπαρα για να μπορω να μιλαω στην ririka. Εστριψα τσιγαρο και κοιταξα την πορτα του μπαρ(τυπου σαλουν). Καταλαβα οτι ειχε περασει η ωρα και οτι κοντευε να ερθει το απογευμα. Επιτελους θα ερχονταν οι πρωτοι πελατες και ισως να μαθαινα κατι για την κατασταση στην οποια βρισκομουν. Βγηκα απο τις σκεψεις μου, οταν μια παρεα απο τρεις αντρες μπηκε μεσα στο μπαρ και καθισαν σε ενα τραπεζι, λιγο πιο μακρια απο εμενα. Παρηγγηλαν και αρχισαν την κουβεντα. Ηταν αρκετα θορυβωδεις αλλα και μπορουσα να ακουσω αυτα που συζητουσαν, αλλα δεν ελεγαν κατι για εμενα. Μαλλον ηταν ψαραδες γιατι ελεγαν για κατι ειδους ψαρια που ειχαν πιασει νωρις το πρωι. Μετα απο καμποση ωρα μπηκαν ακομη δυο ατομα, τα οποια καθισαν αρκετα μακρια μου και ετσι, δεν μπορουσα να τους ακουσω. Η ωρα δεν περνουσε με τιποτα και ειχα αρχισει να απελπιζομαι. Υστερα απο λιγο, μπηκαν ακομη δυο ατομα και καθισαν ακριβως στο διπλα τραπεζι απο εμενα. Στην αρχη συζητουσαν για τις οικογενειες τους και ειχα αρχισει να απογοητευομαι, αλλα μετα ηρθαν στο θεμα το οποιο με ενδιεφερε.
- Εμαθες τα νεα; Ακομη δεν βρηκαν αυτον τον πειρατη-πως τον ελεγαν- Α! ναι, τον Lion D. Ando. Πιστευουν οτι μπορει να ειναι νεκρος.
- Ξερεις κατι, εγω τον παω αυτον τον αθρωπο. Δεν ειναι σαν ολους τους αλλους πειρατες, μην ξεχνας οτι βοηθησε την κορη της ririkas και μας εσωσε απο την δικτατορια του morgan.
- Εγω λεω οτι ειναι ενας υποκριτης. Για να τον κινυγανε οι marines κατι κακο θα εκανε. Δεν ειναι ολοι οι marines σαν τον morgan αλλωστε.
- Ισως να εχεις δικιο.
- Οι ομαδες marine που τον ψαχνουν εχουν αυξηθει. Δεν ξερω γιατι τον θελουν τοσο πολυ.
- Τι να σου πω και εγω ρε kenni.....(σιωπη)..... Για πες μου πως παει το μαγαζι που ανοιξες;

Ειχα σκουσει ολα οσα ηθελα και δεν μου αρεσαν καθολου. Οι marines που με εψαχναν ειχαν αυξηθει και αυτο δεν με βολευε καθολου. Σκεφτομουν ποια θα ηταν η επομενη κινηση μου. Αν ερθουν στο μπαρ; Αν με ξεσκεπασουν; Ηδη παρατηρησα οτι καποιοι απο τους θαμωνες του μπαρ με κοιτουσαν περιεργα. Το μοναδικο αγχος που ειχα, ηταν για την ririka. Δεν ηθελα να μπλεξει. Αν ερθουν οι marines και με ανακαλυψουν θα πρεπει να την καλυψω καπως. Θα πρεπει να κανω κατι το οποιο θα δηλωνει οτι δεν οι σχεσεις μας δεν ειναι τοσο καλες και οτι δεν με βοηθησε να δραπετευσω. Ξαφνικα ειδα την ririka, να πλησιαζει στο τραπεζι μου.
- Θα θελατε κατι αλλο; με ρωτησε προσποιητα....Ενταξει, με ρωτησαν καποιοι για εσενα αλλα μεχρι στιγμης τα εχω μπαλωσει, ειπε ψιθυριστα.
- Ακομα ενα ρουμι παρακαλω!......Σε ευχαριστω!
Επειτα εφυγε και εγω χαθηκα παλι στο πολυπλοκο φασμα της σκεψης μου.

Ειχα αποφασισει οτι σημερα θα εφευγα απο το νησι οτιδηποτε και αν γινοταν. Δεν ηθελα να δημιουργησω αλλες φασαριες, αλλα αν με αποκαλυπταν οι marines ημουν ετοιμος να πολεμησω με νυχια και με δοντια. Το προβλημα ηταν, οτι ειχα μολις αναρωσει απο τις τελευταιες μαχες μου και δεν ηθελα να ανοιξουν οι πληγες μου. Ειχα ηδη φτασει στα ακρα την αντοχη του σωματος μου και δεν ηθελα να το τραβηξω και αλλο. Κοιταζα μεσα στο μπαρ δεξια και αριστερα για να <<κοψω>> κινηση. Το μπαρ ηταν γεματο εως εκει που δεν παει πλεον. Κοσμος που επινε ρουμι και αλκοολ ερχονταν και διασκεδαζε, πολλοι απο τους οποιους ηταν μαθυσμενοι. Αυτο με βολευε γιατι πλεον ειχαν πεσει με τα μουτρα στο αλκοολ και ετσι επαψαν να με κοιταν περιεργα. Η ωρα ειχε περασει αρκετα μιας και εξω αρχισε να βραδυαζει. Ηθελα τοσο πολυ να φυγω απο αυτο το νησι αλλα επρεπε να περιμενω μεχρι να αδιασει το μπαρ, ωστε να μην δωσω στοχο. Μεχρι εκεινη την στιγμη δεν ειχε ερθει κανενας marine. Μακαρι να εξακουλουθησω να ειμαι τυχερος! ψυθιρισα.... Το δευτερο ρουμι που ειχα παραγγηλει αρχισε να τελειωνει, αλλα δεν ια επαιρνα και τριτο. Ηθελα να ειμαι νηφαλιος, ωστε να μορεσω να αντιδρασω σε μια δυσκολη στιγμη. Ξαφνικα, μου φανηκε οτι ακουσα απο εξω φωνες. Δεν ημουν σιγουρος γιατι ειχε αρκετη φασαρια στο μπαρ. Δυστυχως ειδα 3 marines να μπαινουν μεσα στο μπαρ, και ξαφνικα ολοι σταματησαν για να τους ακουσουν. Η τυχη μου με ειχε αφησει.....

Προσευχομουν μεσα μου να μην με καταλαβουν. Θα ηταν πραγματικη ατυχια να με βρουν τωρα, που μενει λιγη ωρα ακομη για την πλευση μου. Eνας απο τους τρεις, ο πιο ψηλος και σωματωδης αρχισε να μιλαει με εναν βαρυ και επιτακτικο τονο στους θαμωνες.
- Ηρθα για να σας ενημερωσω οτι ακομη δεν βρηκαμε τον επικινδυνο κακοποιο Lion D. Ando και γι αυτο θελω να προσεχετε. Οποιαδηποτε πληροφορια θα μπορουσατε να μας δωσετε θα μας βοηθουσε πολυ. Οι θαμωνες δεν μιλουσαν απλα ακουγαν τον marine με ενα ανηξερο υφος.
- Θα ηθελα επισης να προσθεσω οτι η πληροφορια που θα μας οδηγησει την συλληψη θα βραβευθει με τα μισα χρηματα απο την επικυριξη του αδιστακτου αυτου πειρατη.
Εκεινη την στιγμη ξεσπασε μια βαβουρα μεσα στο μπαρ, καθως αρχισαν ολοι να μιλανε ταυτοχρονα.
- Τον ειδα στο μπαρ...... - Οχι στην αγορα ηταν...... - Ειμαι σιγουρος οτι τον ειδα καντα στην βαση των marines.
Bεβαια ηταν ολα ψεμματα και ο marine το καταλαβε αμεσως.
- Αν καποιος μας δωσει λανθασμενη πληροφορια τοτε, η ποινη θα ειναι φυλακιση. Ξαφνικα σταματησαν οι θαμωνες να μιλαν και κοιταξαν τον marine με το ιδιο ανηξερο βλεμμα που ειχαν αρχικα.
- Ειστε σιγουροι οτι δεν ξερετε κατι....οχι απ οτι βλεπω, καλα λοιπον, οι ερευνες θα συνεχιστουν και αυριο θα γνωριζεται τα αποτελεσματα αυτων. Ξεκινησε να φυγει οταν το ματι του επεσε πανω μου
- Εσυ ποιος εισαι; πρεπει να εισαι ξενος γιατι δεν σε εχω ξαναδει εδω γυρω...τουλαχιστον με την κουκουλα. Εκεινη την στιγμη κοντεψα να καταπιω την γλωσσα μου αλλα επειτα ανεκτησα την ψυχραιμια μου.

Τον κοιταξα στα ματια γιατι αν δεν τον κοιτουσα ισως να του εμπαιναν υποψιες. Η κουκουλα ηταν μεγαλη και δημιουργουσε σκια στο προσωπο μου η οποια λειτουργουσε σαν καμουφλαζ καθως δεν φαινοταν καθαρα τα χαρακτηριστικα μου.
- Δεν ειμαι απο τα μερη σας, ξενος ειμαι. Σε τι μπορω να σας βοηθησω;
- Και απο που εισαι;
- Ειμαι εμπορος απο την logeutown. Μερικες φορες πηγαινω σε αλλα νησια για να πουλησω την πραματεια μου.
- Και τι πουλας; Με κοιτουσε με μεγαλη δυσπιστια αλλα εγω μιλουσα καθαρα ωστε να μην του δημιουργησω την παραμικρη υποψια.
- Ρουχα.....εμπορος ρουχισμου ειμαι αλλα στα μερη μου ειμαστε πολλοι εμποροι και δεν παει καλα η δουλεια μου.
- Ωραια. Και γιατι δεν βγαζεις την κουκουλα σου;
- Γιατι ειχα ενα σκληρο ατυχημα και εχω ενα μεγαλο τραυμα στο πισω μερος του κεφαλιου. Αν δεν φορουσα την κουκουλα δεν μπορουσα να πουλησω το εμπορευμα μου και γενικα νακυκλοφορησω γιατι ο κοσμος θα με κοιταζε με αποστροφη. Αν θελετε την βγαζω, ειπα, και εκανα μια κινηση με το χερι μου οτι παω να την βγαλω.
- Οχι, οχι, δεν χρειαζεται σε πιστευω.............Λοιπον σας ενημερωσαμε, αν καποιος εχει καποια πληροφορια μπροει να μας καλεσει.
Επειτα γυρισε να φυγει αλλα, δεν το εκανε. Γυρισε και κοιταξε την ririka η οποια σερβιρε καποιους πελατες.

Πηγε κοντα της και αρχισαν να μιλανε ψυθιριστα. Ανησυχουσα γιατι δεν ηξερα τι ελεγαν και μπορει να ειχε μπλεξει. Αλλα το μονο που μπορυσα να κανω ειναι να περιμενω. Τελειωσαν μεσα σε λιγα λεπτα, αλλα εμενα μου φανηκε οτι μιλουσαν αιωνια. Περιμενα να φυγον οι marines και επειτα φωναξα την ririka για παραγγελια. Επειτα απο λιγο ηρθε και μπορεσαμε να μιλισουμε ψιθυριστα βεβαια, για να μην μας καταλαβουν.
- Για ποιο λογο σου μιλησε μυστικα ο marine;
- Για σενα....εννοω για τον Lion D. Ando.
- Kαι τι σου ειπε δηλαδη;
- Με απηλησε οτι αν ξερω κατι και δεν του το πω θα μου κανει κακο. Αλλα δεν του ειπα κατι μην φοβασαι. Ειπα οτι δεν ξερω τιποτα και οτι το γεγονος οτι εσωσες την κορη μου δεν σημαινει οτι θα βοηθουσα εναν εγκληματια να δραπετευσει.
- Και σε πιστεψε;
- Εστι νομιζω....η τουλαχιστον αυτο ελπιζω.
- Τελοσπαντων....θα δειξει. Εχουμε ακομη ωρα μεχρι να φυγω. Οτι πιο καλο εχεις απο φαγητο θα ηθελα, ειπα στο τελος για ξεκαρφωμα αλλα και γιατι το στομαχι μου ειχε αρχισει να γουργουριζει.
Η ririka ηρθε σε λιγο με τα φαγητα, και ενω ετρωγα, σκεφτομουν την θαλασσα, στην οποια θα βρισκομουν σε λιγη ωρα, αν ολα εβαιναν οπως τα ειχα σχεδιασει.

Η ωρα περνουσε συνεχως και πλεον ειχε περασει τα μεσανυχτα εδω και αρκετη ωρα. Το μαγαζι αρχισε να αδειαζει και ειχαν μεινει μονο 2 παρεες. Περιμενε ανυπομονο να φυγουν και κουνουσα το ποδι μου απο νευρικοτητα. Οταν ειδα οτι πληρωνουν και φευγουν πραγματικα ανακουφιστηκα. Με το που βγηκε απο το μπαρ και ο τελευταιος πελατης πηδηξα απο την καρακλα μου και πεταχτηκα στην ririka.
- Επιτελους. Ξεκουμπιστηκαν....Τι κακο και αυτο; Δεκα ωρες να φυγουν.
- Οι συγκεκριμενοι ερχονται καθε βραδυ και μπεκροπινουν μεχρι αργα.
- Λοιπον πηγαινω να παρω τα ρουχα μου και φευγω για το καραβι μου, το οποιο μολις θυμηθηκα οτι δεν το ειχα αφησει στο λιμανι, αλλα σε ενα μερος λιγο εξω απο την πολη, κανενα 25 λεπτο απο το μπαρ δηλαδη. Αυτο με βολευε γιατι δεν περνουσα απο το κεντρο, οπου θα ηταν οι περισσοτερες ομαδες marines.
- Ενταξει, κανε γρηγορα ομως γιατι μπορει να εμφανιστουν αυτοι οι καταραμενοι οι marines παλι.
Μπηκα γρηγορα στο δωματιακι και φορεσα την καπα και το καπελο μου. Ξαναβγηκα γρηγορα εξω για να χαιρετησω την ririka.
- Δεν θα ξεχασω αυτο που εκανες για μενα, σε ευχαριστω πραγματικα και να δωσεις στην rika ενα μεγαλο φιλι απο εμενα.
- Εγω σε ευχαριστω, για το καλο που εκανες στο παιδι μου και στο νησι μας. Την αγγαλιασα βιαστηκα και ξεχυθηκα σαν χειμαρρος εξψ απο το μπαρ για την ελευθερια μου.

Περπατουσα στο σκοταδι και ενιωθα ολες τις αισθησεις μου να οξυνονται ραγδαια. Εβλεπα και ακουγα το παραμικρο. Δεν ηθελα να με ακολουθησουν marines μεχρι το πλοιο ουτε να συναντησω καποια ομαδα τους. Ευτυχως θυμομουν καθαρα τον δρομο απο τον οποιο ειχα ερθει καθως εχω πολυ καλη μνημη. Βγηκα πο την πολη και αφου περπατησω κανενα 10 λεπτο ειδα το πλοιο μου να αχνοφαινεται. Οσο πλησιαζα ακουγα φωνες. Αρχισα να περπαταω αθορυβα προς το μερος τους και ολως παραδοξως, διαπιστωσα οτι οι φωνες ειναι απο το πλοιο μου. Το μοναδικο πραγμα που ακουσα ηταν το εξης:
- Καντε ησυχια που νας σας παρει, δεν πρεπει να μας ακουσει εαν εμφανιστει.
Οι marines περιμεναν στο πλοιο μου. Προφανως εψαξαν και το βρηκαν αλλα πως ξερουν οτι ειναι το δικο μου πλοιο. Ισως να τους εδωσε αναφορα ο lieutenant παραλιγο να με πιασει στο dawn island και περιεγραψε το πλοιο μου. Κρυφτηκα πισω απο ενα δεντρο και μετρουσα να δω ποσοι ειναι. Ειχα μετρησει 6 ατομα αλλα ισως να ηταν και αλλα. Δεν θα επετρεπα σε αυτους να ατιμασουν την τιμη μου, και το πλοιο μου. Σταματησα να κρυβομαι και εκανα την εμφανιση μου πηδωντας μεσα στο πλοιο μου.
- Χαιρεται! Χασατε κατι;Αν οχι γιατι ψαχνετε να το βρειτε στο <<σπιτι μου>>?
Αμεσως επικρατησε ενας πανικος και εγω ορμησα στους marines με περισσειο θαρος. Επειτα απο μια αρκετα συντομη μαχη τους νικησα και αφου τους πεταξα απο το πλοιο μου, μαζεψα τη αγκυρα και ξεκινησα για την συνεχεια της πειρατης μου ζωης, με οδηγο την εικονα του πατερα μου και του παππου μου.

Όνομα: Lion D. And
Haki Points: -
Player of the Month Points:8
Beli: 27.000
Bounty/Fame Points: -
Παρατηρήσεις: Ωραία και απλή ιστορία,με έπεισες και εμένα με τον τρόπο που έπεισες και τους Marines ότι είσαι έμπορος.