[Τέλος] Ένα περίεργο νησί. (Μέρος 1ο)

"Link προηγούμενης ιστορίας":

"Περίληψη Προηγούμενων":

[Αρχή]


Η ενέργειά μου δεν είχε αναπληρωθεί, παρόλο που τα σημάδια έδειχναν ότι είχα κοιμηθεί πάνω από 5 ώρες. Ανέβηκα στο πηδάλιο και κοιτώντας πίσω απ'την πρύμνη, αντίκρισα 5 πολεμικά πλοία να μας καταδιώκουν. Μια ομοβροντία ακούστηκε και αναρίθμητες οβίδες έρχονταν κατά πάνω μας, ενώ ψιχάλες βροχής είχαν αρχίσει να πέφτουν. Ευτυχώς δε μας πέτυχε καμία, όπως και πριν απ'ότι έδειχνε η ακεραιότητα του καραβιού χάρη στο σκοτάδι. Ο Squalo πίσω μου βρισκόταν σε άθλια κατάσταση μιας και δεν είχε ξεκουραστεί στιγμή από τότε που φύγαμε απ'το Pucci. Αυτό με εξόργισε. Ήμουν τόσο αδύναμος και παρά τις όλες μου προσπάθειες συνέχιζα να θέτω σε κίνδυνο τους συντρόφους μου. Ο ήχος μερικών κανονιών ακούστηκε και μια σειρά από οβίδες χτύπησε τα κύματα δίπλα στο πλοίο μας, σηκώνοντας πίδακες νερού. Άλλο ένα κανόνι ακούστηκε και η οβίδα είχε στόχο το κεντρικό κατάρτι. Το δεξί μου χέρι σηκώθηκε στο ύψος των ώμων μου και στέλνοντας απωθητικά κύματα με όλη μου τη δύναμη, άλλαξε πορεία και κατευθύνθηκε με τεράστια ορμή στην πλώρη ενός warship. Η οβίδα πέτυχε το πλοίο των Marines και μια μεγάλη έκρηξη ακολούθησε. Το ξύλο τυλίχθηκε στις φλόγες και φανερά οργισμένος, γύρισα προς τον ξιφομάχο.
-Squalo πήγαινε να ξεκουραστείς, θα αναλάβω εγώ από δω και πέρα.
-Voooiii!!! Επειδή εκνευρίστηκες δε σημαίνει κάτι! Δε θα ριψοκινδυνεύσω το πλοίο για τις βλακείες σου! φώναξε ο Squalo πιάνοντας με απ'το γιακά του μανδύα μου και κοιτώντας με κουρασμένα.
-Πήγαινε να ξεκουραστείς.
-Ναι Squalo πήγαινε. Εμπρός Kaname, δείξε μου! είπε ο Izuru, ο οποίος πήδηξε στα κάγκελα του πηδαλίου.

O Squalo κοίταξε τον Izuru και άφησε διστακτικά τον γιακά μου. Φανερά απρόθυμα, γύρισε την πλάτη του και κίνησε προς την καμπίνα του, ενώ οι ψιχάλες σύντομα κατέληξαν σε μια οδυνειρή καταρακτώδης βροχή. Άλλη μια ομοβροντία ακούστηκε και μαγνητικά κύματα στάλθηκαν με τεράστια ισχύ προς τα πάνω τους. Η ταχύτητά τους μηδενίστηκε αστραπιαία και απωθήθηκαν με σχεδόν διπλάσια ορμή προς τα καράβια των Marines. Μια σειρά από εκρήξεις φώτισαν τη θάλασσα στο σκοτάδι και φανέρωσαν μερικές καταστροφές στα warships.
-Δεν καταλαβαίνω γιατί είσαι αναστατωμένος Kaname... Όλοι ξέρουμε ότι είσαι αδύναμος. Γιατί νευριάζεις με κάτι δεδομένο? Το να κερδίσεις μια σίγουρη νίκη δε θα σε κάνει ισχυρότερο. είπε με γαλήνια τόνο ο Izuru, καθώς με κοιτούσε ερευνητικά.
-Το ξέρω! του απάντησα επιθετικά και άρχισα να έλκω τις οβίδες του πλοίου. Εκπέμποντας μαγνητικά κύματα, τις απώθησα με όλη μου τη δύναμη προς την κατεύθυνση των warships. 8 απ'τις 10 βρήκαν στόχο, προκαλώντας αναρίθμητες ζημιές στις πλώρες των εχθρικών πλοίων. Το ένα μάλιστα δέχθηκε την οβίδα στο κεντρικό κατάρτι και τέθηκε εκτός καταδίωξης.
-Το να σε βλέπω να προσπαθείς τόσο για να νικήσεις μια ναυμαχία, είναι γελοίο. Πραγματικά σε περίμενα πανίσχυρο, αλλά όπως είσαι τώρα... είπε και άρχισε να γελάει ηχηρά.
Το κοροϊδευτικό του ύφος σε συνδυασμό με τα ειλικρινή σχόλιά του, με εξώργισαν. Έσφιγγα τα δόντια μου και όλα τα μέρη του σώματός μου και τέντωσα τα χέρια μου μπροστά. Μη μπορώντας πλέον να συγκρατήσω την οργή και τη δύναμή μου, άρχισα να φωνάζω και τότε ακούστηκε άλλη μια ομοβροντία. Άρχισα να στέλνω απωθητικά κύματα με όλη μου τη δύναμη, στέλνοντας τις οβίδες πίσω και προκαλώντας συνεχώς καταστροφές στα warships.

Δεν είχα σταματήσει να στέλνω μαγνητικά κύματα. Κάθε κανονιά σηματοδοτούσε μια νέα καταστροφή σε κάποιο καράβι των Marines. Η βροχή συνέχιζε να πέφτει και τα κύματα άρχιζαν σιγά-σιγά να παίρνουν μεγάλα μεγέθη. Στιγμιαία σταμάτησα να χρησιμοποιώ τις δυνάμεις μου και ένιωσα την ισορροπία μου να χάνεται. Κρατήθηκα απ'το πηδάλιο και κούνησα το κεφάλι για να συνέλθω, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο θυμός μου δεν έλεγε να ξεθυμάνει. Χρησιμοποίησα ξανά τις δυνάμεις μου για να φέρω κοντά μου άλλες 10 οβίδες απ'το πλοίο μου και με όλη μου τη δύναμη τις απώθησα προς τους αντιπάλους μου. Δεν μπορούσα να διακρίνω πόσες είχαν στόχο, αλλά το μόνο σίγουρο ήταν ότι το ένα warship βυθιζόταν, ενώ τα άλλα τρία που συνέχιζαν την καταδίωξη είχαν δεχθεί αρκετές ζημιές για να σταματήσουν. Δεν ήθελα να σταματήσω, αλλά η αντοχή μου είχε αντίθετη άποψη. Μετά την τελευταία μου επίθεση, η ζάλη μου επικράτησε και σωριάστηκα στο ξύλινο δάπεδο. Τα πάντα γυρνούσαν και δεν είχα δύναμη να κουνήσω ούτε ένα μου δάχτυλο. Διέκρινα το χαμογελαστό πρόσωπο του Izuru από πάνω μου, ενώ οι σταγόνες της βροχής έπεφταν ασταμάτητα στο πρόσωπό μου. Αφέθηκα στη ζάλη μου και τα μάτια μου έκλεισαν.
Άνοιξαν την επόμενη μέρα, όταν πλέον ο ήλιος βρισκόταν πάνω απ'τα κεφάλια μας. Δεν είχα αλλάξει θέση όσο κοιμόμουν. Σηκώθηκα νιώθοντας όλο μου το σώμα να πονάει και κρατήθηκα απ'τα κάγκελα δίπλα στο πηδάλιο. Έτριψα το πρόσωπό μου και κοίταξα στο κατάστρωμα, αλλά ο Squalo κι ο Izuru έλειπαν. Κατέβηκα αργά τις σκάλες και ξεκίνησα να ψάχνω για τους συντρόφους μου, όταν ξαφνικά ξεπρόβαλλε ο Squalo από τα πλάγια νυσταγμένος.
-Α... Καλημέρα. είπε τελειώνοντας το χασμουρητό του.
-Καλημέρα... Πού είναι ο Izuru?
-Είπε ότι πάει για ψάρεμα, αλλά δεν το βρήκα πουθενά στο καράβι.

Τότε ένας γδούπος ακούστηκε στα δεξιά του καραβιού και τρέξαμε προς τα εκεί για να ελέγξουμε τι είχε συμβεί. Κοιτάξαμε τη θάλασσα και έκπληκτοι αντικρίσαμε ένα πελώριο ψάρι να χτυπιέται, ενώ αίμα έτρεχε πίσω του. Ξαφνικά το ψάρι αναπήδησε και χάθηκε στα νερά αφήνοντας πίσω του μόνο αίμα. Την επόμενη στιγμή ο Izuru ξεπρόβαλλε απ'το νερό και πήρε μια βαθιά ανάσα.
-Να πάρει γέρασα... είπε και αμέσως μετά βγήκε στην επιφάνεια μια κομμένη ουρά ψαριού.
-Ας το ξεχάσουμε αυτό ε?
-Χαίρομαι που συμφωνούμε για άλλη μια φορά. απάντησα στον ξιφομάχο και καθίσαμε στο κέντρο του καταστρώματος κοιτώντας το κενό και σκεπτόμενοι την εξωφρενική διαφορά στη δύναμη...
Λίγα λεπτά αργότερα, ο Izuru ανέβηκε στο πλοίο και αφού κάλυψε το σώμα του με μια κουβέρτα, έκατσε κοντά μας.
-Πόση ώρα κοιμόμαστε?
-Από χθες το βράδυ, που ο monsieur από εδώ κατέστρεψε 2 πλοία.
-Μάλιστα. Η Log Pose, τι λέει?
-Πηγαίνουμε προς κάποιο νησί, τώρα ποιο δε ξέρω, πάντως είμαστε σε καλό δρόμο. Ακολουθούμε την ίδια πορεία εδώ και αρκετές ώρες, οπότε λογικά φτάνουμε. Το πολύ σε μια μέρα θα έχουμε φτάσει.
-Δε μας κυνηγάει κάποιος άλλος έτσι?
-Βλέπεις να μας καταδιώκει κανείς? Ίσως υπάρχουν Marines στο νησί που θα πάμε, αλλά δε μας ενδιαφέρει αυτό. Πρέπει να έχεις το νου σου στον άνεμο, τον ουρανό και στο παραμικρό περίεργο καιρικό φαινόμενο. Ο καιρός εδώ είναι άστατος. Να χαίρεστε που έχουμε πέσει μόνο πάνω σε μια μικρή καταιγίδα και τίποτα άλλο.
-Σαν τι άλλο δηλαδή?
-Έναν ανεμοστρόβιλο για παράδειγμα όπως εκεί πέρα. είπε δείχνοντας έναν τυφώνα στον ορίζοντα.
-ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΆΟΛΟ ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΌ!? αναφωνήσαμε με τον Squalo.
-Χαλαρώστε, ο αέρας δε φυσάει προς τα εδώ... για τώρα. Κύριε πλοηγέ, πιάσε δουλειά πριν σε σπάσω στο ξύλο. Σου εξήγησα πως λειτουργεί το Log Pose, άρα κατεύθυνε μας. Ξιφομάχε της κακιά ώρας, ετοιμάσου για ιδιαίτερα.

Και οι δυο μας κάναμε ότι είπε ο Izuru. Εγώ ασχολήθηκα με την πλοήγηση προσέχοντας το παραμικρό γύρω μου, ενώ ο Squalo άρχισε να κάνει διάφορες κινήσεις που του έλεγε ο δάσκαλός μου. Πράγματι, ο ανεμοστρόβιλος δεν μας πλησίασε και το ταξίδι μας ήταν ήρεμο. Σύμφωνα με το Log Pose βρισκόμασταν στη σωστή κατεύθυνση και λογικά φτάναμε στον προορισμό μας. Όταν πλέον η μέρα έδωσε τη θέση της στη νύχτα, ο Squalo ξάπλωσε εξουθενωμένος στο κατάστρωμα, ενώ ο Izuru κάθισε δίπλα μου έχοντας ένα δολοφονικό ύφος ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του.
-Τόσο αδύναμος είναι?
-ΝΑΙ!
-Καλά~
-Μη χαίρεσαι, δεν έχω ασχοληθεί ακόμα μαζί σου. Η δική σου προπόνηση θα είναι πολύ πιο δύσκολη απ'ότι έχεις φανταστεί.
-Το έχω καταλάβει
Τότε ένα νησί διαγράφηκε στον ορίζοντα και ο Izuru μου έκανε νόημα να ρίξω άγκυρα. Θεώρησε ότι ήταν πιο ασφαλές να κατέβουμε σε ένα νησί της Γραμμής τη μέρα παρά με το φως του φεγγαριού. Δε χρειάστηκε να μου δώσει επιχειρήματα για να τον υπακούσω. Κρίνοντας μόνο απ'τη διαφορά δύναμης των Marines, ήταν αρκετό. Έριξα άγκυρα και πήγα να κοιμηθώ στην καμπίνα μου, όπως κι ο Squalo. Μιας και ο Izuru δεν κατέβαινε ποτέ στην στεριά για να μας βοηθήσει, θα είχε αρκετό χρόνο για να ξεκουραστεί όσο θα λείπαμε το πρωί. Δε χρειάστηκε να περιμένω πολύ για να με πάρει ο ύπνος, ειδικά μετά τη μάχη με τα πλοία των Marines, όπου η ενέργειά μου δεν είχε αναπληρωθεί πλήρως. Ξύπνησα όταν οι αχτίνες του ήλιου άρχισαν να διαπερνούν το παράθυρο της καμπίνας μου και χωρίς να χάσω χρόνο, ετοιμάστηκα και βγήκα στο κατάστρωμα.

Εκεί με περίμενε ήδη ο Squalo, ο οποίος έκανε για κάποιο λόγο διατάσεις. Δίπλα του ήταν ο Izuru για να τον επιβλέπει και κάτι μου έλεγε ότι ήταν υπεύθυνος για αυτό το βασανιστήριο...
-Καλημέρα... Izuru άσε τον Squalo. Τον χρειάζομαι για να εξερευνήσουμε το νησί.
-Σκασμός! Μην αντιμιλάς! είπε και με χτύπησε με τη λαβή του σπαθιού του στο κεφάλι.
Παρόλα αυτά άκουσε την συμβουλή μου και άφησε τον ξιφομάχο στην ησυχία του. Εκείνος με κοίταξε και αφού του έκανα νόημα, σήκωσε την άγκυρα κι εγώ τα πανιά για να πλησιάσουμε στο νησί. Από απόσταση φαινόταν ένα μικρό νησί με μεγάλη βλάστηση, που περιτριγυριζόταν από μικρέ πηγές. Φτάσαμε στο νησί σε λιγότερο από 5 λεπτά και αφού ρίξαμε ξανά άγκυρα, χαιρετίσαμε τον Izuru και ρίχνοντας τη μικρή βάρκα του πλοίου, κάναμε κουπί μέχρι την παραλία. Πριν φύγουμε, ο δάσκαλός μου, μας ενημέρωσε ότι το νησί αυτό ονομαζόταν Crown Island και ότι πήρε την ονομασία του από μια τελετή των ζώων. Τόνισε ότι θα το βλέπαμε αν ήμασταν τυχεροί. Επιπλέον, ανέφερε ότι το νησί κατοικείται από περίεργα ζώα, τα οποία όμως είναι άκακα, αλλά αποτελούν τον κύριο λόγο της ανυπαρξίας των ανθρώπων εδώ.
-Πλάκα έχει η Γραμμή~~ ΘΑ ΈΛΕΓΑ ΑΝ ΕΙΧΕ! Ο δάσκαλός σου με μισεί!
-Και πού σαι ακόμη...
-Πραγματικά τώρα, πώς επέζησες από τέτοιες προπονήσεις?
-Ούτε εγώ ξέρω... Τι λες να παίζει με το νησί?
-Θα μάθουμε σύντομα. Δες τις πηγές, πολύ ήρεμες για να γίνει τίποτα περίεργο... Τέλος πάντων, δε νομίζω να λέει μπαρούφες ο Izuru, πάμε προς το δάσος.
Έτσι, κινήσαμε προς το δάσος που εκτεινόταν μπροστά μας και έχοντας πάντα το νου μας στο περιβάλλον γύρω μας, αρχίσαμε να εξερευνούμε το νέο νησί.

Τα φυτά ήταν όλα μεγάλα σε μέγεθος και είχαν πλούσια φυλλώματα. Το έδαφος ήταν καλυμμένο με ένα μεγάλο στρώμα γρασιδιού, το οποίο έφτανε μέχρι τα καλάμια μας. Μέχρι στιγμής δεν είχαμε συναντήσει κάποιο ζώο, είχαμε εντοπίσει όμως αρκετά μεγάλα και ζουμερά φρούτα στα κλαδιά των δέντρων. Δεν ασχοληθήκαμε με αυτά για τώρα. Προείχε η εξερεύνηση του νησιού και ο εντοπισμός πιθανών κινδύνων. Περπατούσαμε για περίπου 10 λεπτά, όταν τα δέντρα λιγόστεψαν και βρεθήκαμε σε ένα μεγάλο ξέφωτο. Εκεί αντικρίσαμε ένα λιοντάρι να έχει καθίσει πάνω σε ένα μεγάλο λείο βράχο. Κοιταχτήκαμε για μια στιγμή και πήραμε το θάρρος να βαδίσουμε στο ξέφωτο. Σύμφωνα με τον Izuru τα ζώα ήταν ακίνδυνα, άρα δε θα υπήρχε πρόβλημα. Όταν το λιοντάρι μας εντόπισε, πήδηξε απ'το βράχο και βρυχήθηκε, κόβοντάς μας την ανάσα. Περπάτησε δίπλα μας και άρχισε να κάνει κύκλους. Τότε ήταν που παρατηρήσαμε ότι είχε αρκετά χαρακτηριστικά που θύμιζαν νυχτερίδα. Μεγάλα αυτιά, ανοίγματα στο πρόσωπο. Μετά από μερικούς κύκλους, χασμουρήθηκε και ξανακάθισε στον βράχο του, όπου και αποκοιμήθηκε.
-Okay, τι ήταν αυτό?
-Λιοντάρι που έμοιαζε με νυχτερίδα. Τι άλλο θα δω σε αυτή τη ζωή.
-Και γιατί ακριβώς έκοβε βόλτες γύρω μας?
-Δε ξέρω τι παίρνει, το σίγουρο πάντως είναι ότι πρόκειται για ναρκωτικά.
Δε συζητήσαμε άλλο, παρά συνεχίσαμε την πορεία μας προς το δάσος. Εκεί περάσαμε από διάφορα φυτά και μάλιστα συναντήσαμε ένα φίδι που είχε ραχοκοκαλιά, πράγμα που μας έκανε να απορούμε με τον κόσμο. Σύντομα όμως, βρεθήκαμε μπροστά σε μια πελώρια τρύπα και διάφορα σημάδια ανθρώπινης παρουσίας, όπως σκαμμένη γη και απομεινάρια σκηνής.

-Νόμιζα ότι δεν υπήρχαν άνθρωποι στο νησί.
-Πράγματι με βάση τον Izuru. Αυτό βέβαια δηλώνει το αντίθετο. είπα και γονάτισα για να ελέγξω το μέρος.
Τα απομεινάρια ήταν φρέσκα, πράγμα που σήμαινε ότι οι άνθρωποι βρίσκονταν εδώ τουλάχιστον μια μέρα πριν. Κοίταξα τον Squalo και εκείνος έδειχνε σκεπτικός. Σηκώθηκα και κινήσαμε βαθύτερα στο δάσος. Σύντομα βρεθήκαμε μπροστά σε αδιέξοδο. Μπορούσαμε να διακρίνουμε στεριά από πάνω μας, αλλά οι πέτρες που υπήρχαν μπροστά μας μας έκοβαν το δρόμο. Ήταν μάλιστα αρκετά απότομες για να μην μπορούμε να τις σκαρφαλώσουμε.
-Σαν κάτι να μην πάει καλά.
-Συμφωνώ. Κάτι μου λέει να βρούμε άλλη διαδρομή.
Τότε ακούστηκε ένας δυνατός ήχος, που έμοιαζε πολύ με αυτόν που κάνει η αξίνα όταν χτυπάει σε πέτρες. Αμέσως μετά ακούστηκαν κραυγές πιθήκων και ένας πυροβολισμός. Κοίταξα ξανά τον Squalo και αρχίσαμε να περπατάμε με ταχύτερο βήμα. Βαδίζαμε παράλληλα με τους βράχους, μέχρι που τελικά λιγόστεψαν και μπορέσαμε να τους σκαρφαλώσουμε. Το τοπίο δεν άλλαξε ιδιαίτερα. Πάλι στεκόμασταν μπροστά σε ένα δάσος, αλλά ξέραμε καλά ότι δεν ήμασταν οι μόνοι επισκέπτες. Προχωρήσαμε προς το μέρος, όπου είχαν ακουστεί οι ήχοι και ύστερα από λίγο, βρεθήκαμε μπροστά σε μια τρύπα, με έναν άντρα να σκάβει σε έντονους ρυθμούς. Γύρω του υπήρχαν δυο νεκροί πίθηκοι, ένας από τον πυροβολισμό που ακούστηκε προηγουμένως και ο άλλος από την αξίνα. Οι υπόλοιποι πίθηκοι που ακούγονταν είχαν εξαφανιστεί, ενώ ο άντρας συνέχιζε να σκάβει δίχως να μας έχει αντιληφθεί.

Ήταν κομψά ντυμένος φορώντας μοβ καμπαρτίνα με χρυσές υποδομές και από μέσα ένα απαλό μοβ πουκάμισο. Γύρω απ'το λαιμό του υπήρχε δεμένο ένα παπιόν και το πρόσωπό του είχε ζωγραφισμένες διάφορες μαύρες γραμμές. Ο άντρας σήκωσε την αξίνα και αφού την τοποθέτησε στον ώμο του, σκούπισε τον ιδρώτα που έτρεχε στο πρόσωπό του. Τότε ήταν που γύρισε προς το μέρος μας και πετάχτηκε ξαφνιασμένος. Για μερικές στιγμές μείναμε να τον κοιτάμε και εκείνος το μόνο που έκανε ήταν να σκουπίζει τον ιδρώτα του, μέχρι που τελικά πήρε το θάρρος να μιλήσει.
-Καλησπέρα σας... Ποιοι είστε?
-Δεν είναι ευγενικό να ρωτάς το όνομα κάποιου πριν συστηθείς ο ίδιος.
-Είμαι ο Heaby... και είμαι ζωολόγος. είπε δείχνοντας έντονα την ενοχή του.
-Ενδιαφέρον. Είμαι ο Kaname κι αυτός ο Squalo, είμαστε περαστικοί. Μπορείς να μας ξεναγήσεις ή διακόπτουμε την δουλειά σου?
-Βασικά.. είμαι στη μέση μιας πολύ σημαντικής έρευνας...
-Που απαιτεί δυο νεκρούς πιθήκους και έναν μεγάλο λάκο όπως αυτόν που είδαμε πριν?
O Heaby στραβοκατάπιε και βγήκε απ'την τρύπα που είχε σκάψει. Αμέσως μετά άρχισε να μας πλησιάζει κατεβάζοντας την αξίνα απ'τον ώμο του.
-Βλέπετε, μερικές φορές εμείς οι ζωολόγοι χρειαζόμαστε πτώματα για να κάνουμε έρευνες. Η τρύπα προοριζόταν για την ταφή τους. απάντησε με ένα χαμόγελο.
-Πολύ ενδιαφέρον. Φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει πρόβλημα να παραστούμε στην έρευνά σου, έτσι?
-Θα ήταν προτιμότερο να μην βλέπετε τις επιστημονικές έρευνες...
-Αλλά μπορούμε να μείνουμε ε? πρόσθεσε ο Squalo, έχοντας καταλάβει ότι ο Heaby προσποιούνταν.

-Αν... Αν το θέλετε, δεν μπορώ να σας εμποδίσω. Απλά πρέπει να ξέρετε ότι μερικά πράγματα είναι απόρρητα, οπότε θα σας παρακαλούσα σε εκείνα τα σημεία να μην είστε παρόντες.
-Αν έτσι πρέπει, φυσικά! απάντησε κοφτά ο Squalo και κάθισε σταυροπόδι κοντά στους νεκρούς πιθήκους.
Για κάποιο λόγο, ήθελα πολύ να δω τι θα έκανε. Και οι δυο μας είχαμε συνειδητοποιήσει ότι ο άντρας δεν ήταν ζωολόγος και ότι έψαχνε κάτι κρυφό στο νησί, αλλά ο χειρισμός της κατάστασης απ'τον ξιφομάχο μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον. Ο Heaby άφησε την αξίνα παραδίπλα και γονάτισε δίπλα στον ένα πίθηκο. Ακουμπούσε με τον δείκτη του, διάφορα σημεία του σώματος του πιθήκου και έκανε διάφορες γκριμάτσες για να δείξει ότι έκανε διαγνώσεις. Μερικές φορές έβγαζε επιφωνήματα και βγάζοντας ένα μπλοκάκι, σημείωνε κάτι πάνω του. Τότε έβγαλε ένα μαχαίρι απ'τη ζώνη του και το πλησίασε στην κοιλιά του νεκρού ζώου. Ξαφνικά σταμάτησε και μας κοίταξε δήθεν έκπληκτος.
-Εμ... Αυτό θα ήταν καλό να μην το δείτε. Πρόκειται να πάρω δείγματα από διάφορα όργανα του πιθήκου. Βλέπετε, στο νησί αυτό, όλα τα ζώα είναι περίεργα. Αν παρατηρήσετε τα χαρακτηριστικά των πιθήκων για παράδειγμα, θα δείτε ότι τα δόντια τους είναι μυτερά όπως των σαρκοφάγων κι ότι τα νύχια τους είναι γαμψά σαν αυτά των πουλιών. Προσπαθούμε βλέπετε να εξιχνιάσουμε τι συμβαίνει...
-Καταλαβαίνω. Χρησιμοποίησες α' πληθυντικό... Δεν είσαι μόνος σου εδώ?
-Ε!? Ε... Όχι... Όχι, είμαι με τον αρχηγό της ομάδας μας και ακόμα έναν αξιόπιστο επιστήμονα.
-Μάλιστα. Πάντως, πιστεύω ότι μπορούμε να σας φανούμε χρήσιμοι.
-Τι εννοείς?
-Έχουμε αρκετές πληροφορίες για αυτά τα ζώα και νομίζω ότι αν τις έχετε θα μπορούσατε να φτάσετε στη λύση του μυστηρίου γρηγορότερα.

-Α, πολύ ενδιαφέρον. Θα το συζητήσω με την ομάδα και θα σας ενημερώσω!
-Προτού φύγεις, υπάρχει κάτι που θέλω να σε ρωτήσω. Σύμφωνα με τα λεγόμενα ανθρώπων, το νησί δεν κατοικείται. Παρόλα αυτά, βρήκαμε εσένα εδώ.
-Βλέπετε, υπάρχει μόνο ένας άνθρωπος εδώ και εγώ με την ομάδα μου. Αν δεν υπήρχε η έρευνα στη μέση δε θα βρισκόμασταν ούτε εμείς εδώ. Τώρα με συγχωρείτε, αλλά πρέπει να πάω να πάρω τα δείγματα.
Με τα λόγια αυτά, ο "ζωολόγος", πήρε τα δυο νεκρά ζώα και την αξίνα και βάδισε προς τα ανατολικά, αφήνοντας εμένα και τον Squalo να τον κοιτάμε.
-Απαίσιος ηθοποιός.
-Δε λες τίποτα. Θες να τον ακολουθήσουμε?
-Όχι τώρα. Θα τον ξανασυναντήσουμε σίγουρα, το νησί είναι μικρό. Ας συνεχίσουμε να το εξερευνούμε. Δε θέλω απρόοπτα.
Ο Squalo συμφώνησε μαζί μου και συνεχίσαμε την πορεία μας στο δάσος. Ύστερα από περίπου 1,5 ώρα, είχαμε περπατήσει σχεδόν σε όλο το νησί. Παρόλα αυτά δεν είχαμε βρει κάτι που να μας ενδιαφέρει, παρά μόνο ορισμένα περίεργα ζώα και σημάδια ανθρώπινης παρουσίας, όμοια με αυτά που άφηνε πίσω του ο Heaby. Το φως του ήλιου είχε αρχίσει να δύει και έτσι αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο πλοίο για να ενημερώσουμε τον Izuru. Ο δρόμος της επιστροφής ήταν κατά πολύ πιο βαρετός μιας και ξέραμε ήδη το τοπίο, αλλά πιάνοντας ηλίθιες συζητήσεις η ώρα πέρασε και φτάσαμε στον προορισμό μας. Χωρίς καθυστέρηση, ανεβήκαμε την ανεμόσκαλα και πατήσαμε στο κατάστρωμα.

Βρήκαμε τον Izuru καθισμένο σε μια γωνία και του διηγηθήκαμε τι είχαμε βρει στο νησί. Εξέφρασε κι ο ίδιος την περιέργειά του για τον άντρα και μας πρότεινε να επιστρέψουμε στο νησί για το βράδυ.

-"Κάτι ψάχνουν και πρέπει να σημαντικό, πηγαίνετε στο δάσος για το βράδυ" λέει. Να πάει μόνος του αν θέλει!
-Αν φωνάζεις τόσο μπορεί να σε ακούσει...
-
-Δε βαριέσαι... Πάμε στο σημείο που τον είχαμε δει το μεσημέρι. Συνήθως ο δράστης επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος.
-Και αν τον δούμε τι κάνουμε?
-Τον αναγκάζουμε να μας δώσει περισσότερα στοιχεία για το νησί και φυσικά μαθαίνουμε γιατί είναι εδώ.
-Γιατί να τα κάνουμε όλα αυτά?
-Επειδή μας το είπε ο Izuru και επειδή θέλω να δείρω κάποιον.
Ο Squalo το επεξεργάστηκε για λίγο και ύστερα το πρόσωπό του έλαμψε. Συνεχίσαμε το περπάτημα με γρηγορότερους ρυθμούς ελπίζοντας να βρούμε ξανά τον Heaby και να πάρουμε πληροφορίες. Περάσαμε ξανά απ'το ξέφωτο, αλλά αυτή τη φορά το λιοντάρι-νυχτερίδα έλειπε, πράγμα που μας έκανε να έχουμε περισσότερο το νου μας γύρω μας. Λίγη ώρα αργότερα, περάσαμε από τους μεγάλους βράχους και αφού τους σκαρφαλώσαμε στο βατό τους μέρος, φτάσαμε στην τρύπα που είχε ανοιχτεί πριν λίγες ώρες. Γύρω μας όμως δεν υπήρχε κανείς και δεν υπήρχαν πουθενά σημάδια ότι ο άντρας είχε επιστρέψει. Η τρύπα ήταν μικρότερη απ'τις υπόλοιπες, άρα πιστεύαμε ότι θα χρειαζόταν περισσότερο σκάψιμο. Μάλλον όμως κάναμε λάθος...

Απογοητευμένος απ'την κατάληξη των πραγμάτων, αποφάσισα να περιμένουμε για λίγες ώρες σε περίπτωση που εμφανιστεί ο άντρας. Έκανα νόημα στον ξιφομάχο και αμέσως σκαρφαλώσαμε σε δυο κοντινά δέντρα. Μείναμε εκεί για τις επόμενες δύο ώρες, με το φεγγάρι πλέον να βρίσκεται πάνω απ'τα κεφάλια μας, δείχνοντάς μας ότι ήταν μεσάνυχτα. Εδώ και αρκετή ώρα χασμουριόμασταν ασταμάτητα και πάνω που θα μας έπαιρνε από κάτω, ακούστηκαν βήματα. Τα μάτια μας άνοιξαν διάπλατα και κάθε ίχνος νύστας χάθηκε μονομιάς. Σύντομα μια γνώριμη σιλουέτα φάνηκε στο έδαφος δίπλα στην τρύπα και άρχισε να σκάβει. Ένα δυνατό φύσημα του αέρα ήταν αρκετό για να κουνήσει τα πυκνά φυλλώματα των δέντρων και να αφήσει το λυκόφως να περάσει και να φανερώσει τα χαρακτηριστικά του άντρα. Δεν ήταν άλλος απ'τον Heaby και την επόμενη στιγμή, πηδήξαμε στο έδαφος και τον πλησιάσαμε.
-Yo Heaby!
-Ήρθες να συνεχίσεις την τρύπα για την ταφή?
Ο Heaby μας κοίταξε έντρομος και έπεσε στο έδαφος με γουρλωμένα μάτια.
-Τι κάνετε εσείς εδώ!?
-Μα τι τρόπος είναι αυτός?
-Εεε!? Α... σωστά. Ζητώ συγγνώμη, απλά δε σας περίμενα και τρομοκρατήθηκα.
-Και πολύ καλά έκανες. Λοιπόν, πες μας, τι ψάχνεις?
-Για πιο πράγμα μιλάς, δεν καταλαβαίνω...
-Αμάν ρε Squalo, είπαμε όχι έτσι... Κάνε το λίγο πιο ενδιαφέρον! τόνισα και τράβηξα το σπαθί απ'την πλάτη μου. Αυτό που άκουσες σκουπίδι, δεν ήταν ερώτηση, ήταν προσταγή! Μίλα.

Ο Heaby κοιτούσε μία τον έναν και μία τον άλλον, προσπαθώντας να σκεφτεί πως να αντιδράσει. Ύψωσα το σπαθί μου και το έτεινα προς το μέρος του. Ο άντρας στάθηκε στα πόδια του και βγήκε με γρήγορες κινήσεις απ'την τρύπα.
-Πολύ καλά, αν θέλετε απαντήσεις θα τις έχετε... στην άλλη ζωή! φώναξε και μου όρμισε με την αξίνα.
Κουνούσε το όπλο του χωρίς ιδιαίτερη τεχνική προς όλες τις κατευθύνσεις για να με χτυπήσει. Ο Squalo είχε παραμερίσει απογοητευμένος που δε θα πολεμούσε και απλά παρακολουθούσε το θέαμα. Απέφευγα με μεγάλη ευκολία τις επιθέσεις του αντιπάλου μου, πράγμα που με έκανε να απορήσω για την δύναμη των αντρών της Μεγάλης Γραμμής. Λίγες κινήσεις αργότερα, είχα συνηθίσει τις άσκοπες ενέργειες του Heaby και κάποια στιγμή, κατάφερα και έπιασα την αξίνα με το αριστερό μου χέρι. Την επόμενη στιγμή την τράβηξα απ΄τα χέρια του και την πέταξα μακριά.
-Απορώ πραγματικά. Οι Marines της Γραμμής ήταν δυνατότερη από αυτούς των τεσσάρων θαλασσών, αλλά εσύ είσαι ακόμα πιο αδύναμος κι απ'όσους έχω πολεμήσει... Τι ψάχνετε στο νησί?
-Δεν... Δεν θα σου πω! είπε παίρνοντας βαθιές ανάσες.
-Πολύ καλά. του απάντησα και με μια κίνηση του σπαθιού μου, πήγα να τον κόψω στην κοιλιά.
Ο άντρας πήδηξε με θεαματική ταχύτητα προς τα πίσω αποφεύγοντας ελαφρώς την επίθεσή μου και αποκομίζοντας μονάχα ένα επιφανειακό κόψιμο. Τότε άρχισε να τρέχει βαθιά στο δάσος και χωρίς δισταγμό, εγώ με τον Squalo τον ακολουθήσαμε, ελπίζοντας να βρούμε περισσότερες πληροφορίες.

Ο άντρας έτρεχε προς μια κατεύθυνση που δεν είχαμε πάρει το μεσημέρι. Ήταν πιο γρήγορος από εμένα για κάποιο λόγο και όσο πήγαινε γινόμουν όλο και πιο αργός λόγω του αριστερού μου πνεύμονα. Ευτυχώς ο Squalo εκνευρίστηκε που έτρεχε τόση ώρα μπροστά μας και αύξησε εξωφρενικά την ταχύτητά του. Σε κλάσματα δευτερολέπτου, έφτασε τον Heaby και με την λεπίδα στο αριστερό του χέρι, έκοψε τους τένοντες της δεξιάς του γάμπας. Ο "ζωολόγος" άρχισε να ουρλιάζει απ'τον πόνο και έκανε σπασμωδικές κινήσεις πεσμένος στο έδαφος. Ύστερα από λίγο, πλησίασα κι εγώ παίρνοντας βαθιές ανάσες και ακούμπησα την αιχμή του σπαθιού μου στο λαιμό του. Εκείνος σήκωσε το ένα του χέρι για να σταματήσω κι αφού κατάπιε τους λυγμούς του ετοιμάστηκε να μιλήσει.
-Εντάξει, εντάξει! Θα μιλήσω! Μη με σκοτώσετε!
Τον κοίταξα παγερά, τρομοκρατώντας τον ακόμα περισσότερο, ενώ εκείνος άρχισε να κάνει διάφορες τρεμάμενες κινήσεις.
-Δ..Δεν είμαστε ζωολόγοι, είμαστε εδώ για να βρούμε τους θησαυρούς του νησιού...
-Σου φαίνομαι να με νοιάζει? Είχες την ευκαιρία να μου απαντήσεις προηγουμένως, που η απάντησή σου με ενδιέφερε. Βλέπεις, δεν είμαι απ'τους ανθρώπους που δίνουν εύκολα δεύτερες ευκαιρίες. Μην ανησυχείς πάντως, ούρλιαξες αρκετά δυνατά για να ακουστείς σε αρκετά μεγάλη διάμετρο γύρω μας. Αν η ομάδα σου υπάρχει, θα βρει το πτώμα σου λίαν συντόμως.
Ο Heaby ετοιμάστηκε να μιλήσει, αλλά πριν προλάβει αρθρώσει λέξη, έμπηξα το σπαθί μου στον λαιμό του.
-Είσαι σίγουρος? Θα μας έδινε πληροφορίες...
-Θα τις πάρουμε απ'τους άλλους. Μέχρι τότε πάμε στο πλοίο, νυστάζω.

[Τέλος]

"Link επόμενης ιστορίας":

Όνομα: Kuran Kaname
Haki Points: -
Player of the Month Points: 8
Beli: 28.000
Bounty/Fame Points: 1.000.000
Παρατηρήσεις: Ωραιες οι ιστοριες της Grand Line... Εχασες λιγο γιατι, οι διαλογοι που χρησιμοποιεις ειναι σχεδον παντα "ιδιοι", οποτε μονη μου παρατηρηση:
Λιγο παραπανω φαντασια σε διαλογους!