Η φυλακιση και το ιπταμενο νησι! (Μερος Α') [Τελος]

Σπόιλερ:

Στην προηγουμενη: Πηγα στο Bliss Kingdom με σκοπο να βρω και να αντιμετωπισω τον πειρατη Raziel, ομως δεν μπορεσα να εντοπισω τα ιχνη του και ετσι περασα ενα πολυ ωραιο βραδυ, στην αγκαλια πεντε κοπελων που βρηκα σε ενα μαγαζι.Υστερα απο αυτο κατευθυνθηκα προς το Torino Kingdom με σκοπο να δω απο κοντα το κινουμενο νησι, Weatheria.

Υστερα απο περιπου τεσσερις ωρες: Εφτανα πλεον στο Torino kingdom δεν ηταν κατι το ιδιαιτερο μπορω να πω. Το μονο που εβλεπα ηταν ενα ξερονησι με ενα αρκετα μεγαλο δασος, το Weatheria δεν μπορουσα να το δω ακομα, οποτε υπηρχαν δυο σεναρια που θα μπορουσαν να συμβαινουν, ειτε δεν ειχε φτασει ακομα, ειτε ηταν κρυμμενο πισω απο το δασος με τα τεραστια δεντρα. Την ηρεμια του ταξιδιου μου ηρθε να χαλασει ενα τεραστιο πουλι, περασε αρκετα κοντα μου και ο θορυβος των φτερων του ακουστηκε στα αυτια μου. Τρομαξα μιας που δεν το περιμενα και παραλιγο να πεσω απο την βαρκα, αν και το νερο ηταν ιδιαιτερα ηρεμο, αν επεφτα θα ηταν σιγουρος θανατος, λογω του οτι ειμαι χρηστης φρουτου.

Πιαστηκα τελευταια στιγμη και καταφερα να κρατηθω πανω στην βαρκα, υστερα χαιρετησα το πουλι με αρκετα βρωμολογα για αυτο που πηγε να μου κανει. Παντως παρα τα νευρα μου, το ολο θεμα με το μεγεθος αυτου του πουλιου μου κινησε την περιπετεια, δεν ειχα ξαναδει τοσο μεγαλο ζωο. Λιγο η περιεργεια λιγο το οτι ειχα να φαω απο το προηγουμενο βραδυ, αποφασισα να δεσω το πλοιο μου στην πρωτη αμουδια που θα εβρισκα και να περιπλανηθω λιγο στο νησι. Ετσι λοιπον συνεχισα να κατευθυνομαι ευθεια και μερικα λεπτα μετα, παταγα και παλι στερεο εδαφος, αφου στερεωσα το πλοιο μου γυρισα και κατευθυνθηκα προς το δασος, αν μη τι αλλο θα μπορουσα να βρω εστω και μερικα φρουτα εκει...

Πραγματι αρκετα γρηγορα βρηκα αρκετη τροφη, το δασος μπορει να ειχε σχετικα λιγα ζωα, ηταν ομως πλουσιο σε φρουτα και διαφορα λαχανικα. Αφου ειχα μαζεψει αρκετα, εκατσα κατω απο την σκια ενος ψηλου δεντρου και απολαυσα το γευμα μου. Μερικα δευτερολεπτα μετα ομως, ενιωσα ενα μεγαλο αισθημα νυστας να με καταβαλει, προσπαθησα να το καταπολεμησω ομως ηταν σχεδον αδυνατο, ετσι περιπου ενα λεπτο αργοτερα αποκοιμηθηκα αγκαλια με το φαγητο μου. Δεν καταλαβα ποσες ωρες κοιμομουν, ομως οταν ξυπνησα ημουν σε ενα ξυλινο ειδος κελιου, μονομιας εκανα μια κινηση προς τα μαχαιρια μου, ομως οπως το περιμενα ελειπαν. Κοιταξα γυρω μου ολο περιεργεια, ομως και παλι δεν ειδα κατι αξιολογο, βρισκομουν στο κεντρο ενος κατευλισμου, ολομοναχος.

Το μεγαλο μου προβλημα ομως ηταν το πως ακριβως βρεθηκα εδω καθως και το ποιος με εδεσε και με εφερε... Προσπαθησα να σηκωθω και μερικα λεπτα προσπαθειας αργοτερα, τα καταφερα, η κινηση μου φαινεται πως ενεργοποιησε καποιο ειδος συναγερμου. Ετσι σχεδον αμεσως μετα, βρισκομουν περικυκλωμενος απο περιπου δεκαπεντε ιθαγενεις, τους κοιταζα απορρημενος και σκεφτομουν το πως ακριβως θα συνενοηθω μαζι τους για να με ελευθερωσουν.
Ξερουμε να μιλαμε!!! μου ειπε ενας απο αυτους, φαινοταν πως ηταν αρκετα προσβεβλημενος απο τον τροπο που τους κοιταζα και μαλλον ειχε διαβασει τις σκεψεις μου.
Πολυ ωραια! Τοτε μπορειτε να καταλαβετε πως απαιτω να με λυσετε, πρωτου τα παρω και γινει χαμος εδω περα... του ειπα εγω ειρωνικα...

Αυτο που ζητας δεν μπορει να γινει... Βλεπεις δεν εχουμε πολλα ζωα στο νησι, μονο εκεινα τα ενοχλητικα πουλια και ετσι οποτε βρισκουμε φρεσκο κρεας, δεν το αφηνουμε να φυγει...
Δεν ξερω αν το καταλαβες, αλλα δεν τρωγομαι οσο και αν το θες... Ειμαι ενας πειρατης με πανω απο 70.000.000 στο κεφαλι μου... Αν δεν με ελευθερωσεις με το καλο, δεν νομιζω πως θα σου αρεσει η συνεχεια... Τωρα αν θες να με δοκιμασεις, καντο.. Σε προκαλω...
Δεν ξερω τι μου λες, εδω δεν εχουμε λεφτα και τετοια πραγματα του πολιτισμου... Το μονο που εχουμε ειναι τα οπλα μας και το φαγητο μας... αποκριθηκε βαριεστημενα, δειχνοντας με...
ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΠΩΣ ΔΕΝ ΤΡΩΓΟΜΑΙ, ΟΥΤΕ ΟΜΟΣ ΟΥΤΕ ΨΗΜΕΝΟΣ... ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ???

Οι ιθαγενεις συντομα σταματησαν να μου δινουν σημασια και αρχισαν να συνενοουνται μεταξυ τους σε μια γλωσσα που δεν μπορω να πω πως την καταλαβαινα ακριβως. Μετα απο μιση ωρα περιπου, ηρθαν και ανοιξαν το κλουβι που με ειχαν, με σηκωσαν στον αερα και με πηγαν σε ενα ειδος πλατειας... Μια μεγαλη φωτια εκαιγε στο κεντρο, ο τυπος που μου ειχε μιλησει πριν ηρθε διπλα μου και μου ανακοινωσε πως αυτη ειναι η φωτια που θα με εψηναν... Τον κοιταξα νευριασμενος αρχικα, αλλα συντομα καταλαβα πως με ειχαν δεσει με απλα σχοινια, πραγμα που σημαινε πως θα μπορουσα να παιξω λιγο τον ρολο του φαγητου, μεχρι να καουν απο την φωτια και εγω να πεταξω μακρια χρησιμοποιωντας το φρουτο μου! Ετσι δεν μιλησα και τους αφησα να με δεσουν πανω σε ενα ειδος παλουκιου, με εβαλαν να κατσω κοντα στη φωτια, λεγοντας μου πως δεν ειναι ακομα εντελως ετοιμη...

Περιμενα υπομονετικα την φωτια μου να ετοιμαστει, την ωρα που περιμενα ειδα κατι αρκετα παραξενο, τα οπλα που ειχαν οι ιθαγενεις, δεν ηταν απλα δορατα ή τοξα, αλλα εξελιγμενα οπλα με αρκετες δυνατοτητες. Η τεχνολογια που ειχε χρησιμοποιηθει για την κατασκευη των οπλων αυτων, ηταν αρκετα καινουργια και σιγουρα ηταν κατι που δεν θα μπορουσαν να ξερουν μερικοι απλοι ιθαγενεις, σε ενα νησι ξεχασμενο απο τον πολιτισμο. Αν μπορουσα να βρω εστω και μερικα απο τα σχεδια που χρησιμοποιηθηκαν για τα οπλα αυτα θα μπορουσα να φτασω τις σκοπευτικες μου ικανοτητες σε ενα εντελως καινουργιο επιπεδο.
Ει χοντρε να σου πω... Τα οπλα σας φαινονται αρκετα περιεργα και δυνατα, που ακριβως τα βρηκατε??? ρωτησα τον τυπο που μου ειχε μιλησει αρχικα...

Προσεχε πως μου μιλας εμενα φαγητο... Δεν σου επιτρεπω να μου απευθυνεσαι με αυτον τον τροπο, πρεπει να θεωρεις τον εαυτο σου τυχερο που σε αφησαμε να μιλας και δεν σου κοψαμε την γλωσσα απο την αρχη... ειπε εκεινος.
Ναι ναι, οτι πεις εσυ... Για λεγε τωρα, που ακριβως βρηκατε αυτα τα οπλα, ειναι μια τεχνολογια αρκετα εξελιγμενη για να την γνωριζουν μερικοι ιθαγενεις...
Σου ειπα να προσεχεις πως μιλας... Οπως και να εχει ομως σε λιγη ωρα θα πεθανεις, οποτε πιστευω πως μπορω να σου πω πως αποκτησαμε αυτα τα οπλα... Η αληθεια ειναι πως εμεις τα φτιαξαμε, βλεπεις οταν η φυλη μου ηρθε στην γη αυτη και εγκατασταθηκε, αθελα μας βρηκαμε μια κρυφη καταπακτη που οδηγουσε σε μια τεραστια αρχαια βιβλιοθηκη. Παρα τα πολλα της χρονια, η βιβλιοθηκη αυτη ειχε παρα πολλες πληροφοριες για πολλα πραγματα...

Ενω ο ιθαγενεις μου μιλουσε για την βιβλιοθηκη, ολα αρχισαν να μπαινουν σε μια σειρα μεσα στο μυαλο μου, ετσι ειχαν βρει τα σχεδια και ετσι κατασκευασαν τα οπλα αυτα... Το μονο που ειχα να κανω, ηταν να βρω καποιον τροπο να μπω μεσα στην βιβλιοθηκη.
Καπως ετσι λοιπον βρηκαμε και τα σχεδια για τα οπλα αυτα, υστερα απο πολυ ψαξιμο καταφεραμε να μαθουμε την γλωσσα σας και σιγα σιγα αρχισαμε να καταλαβαινουμε τα σχεδια του καθε οπλου. Η φυλη μου αλλωστε ειναι γνωστη για την μεγαλη εφυια της...
Μαλιστα και που ειναι αυτη η βιβλιοθηκη τωρα? Υπαρχει ακομα ή την εχετε καταστρεψει??
Για τι μας περασες? Για βαρβαρους? Η βιβλιοθηκη ειναι ενας ιερος χωρος για εμας, την προσεχουμε και την επισκευτωμαστε καθημερινα για να αναπτυξουμε τις γνωσεις μας... ειπε εκεινος νευριασμενος με την τελευταια μου φραση...

Η συζητηση μας ειχε πλεον λαβει ενα αδοξο τελος, ο ιθαγενεις φανερα νευριασμενος απο τους "τροπους" μου, ειχε πλεον σταματησει να μου μιλαει. Οι υπολοιποι με επιασαν και με σηκωσαν μαζι με το παλουκι, υστερα απο μερικα δευτερολεπτα βρισκομουν πανω απο μια φωτια και σιγογυρναγα σαν αρνι. Ενιωθα σιγα σιγα την σαρκα μου να καιγεται απο την φλωγα αλλα δεν ηθελα να χρησιμοποιησω το φρουτο μου ακομα, περιμενα την ωρα που θα καιγοταν, εστω και λιγο το σχοινι, ωστε να μεταμορφωθω και να κοψω τα δεσμα μου. Το σχεδιο απο εκει και περα ηταν να τρομαξω λιγο τους ιθαγενεις ωστε να εχω μετα οσο χρονο ηθελα για να επισκευτω την βιβλιοθηκη τους... Το σχοινι μου καικε λιγο και ευθυς αμεσως, ενεργοποιησα το φρουτο μου, ενιωσα μια ηρεμια καθως τα καψιματα στο σωμα μου αρχισαν να φευγουν ενα ενα...

Μεταμορφωθηκα εντελως σε φοινικα και ανοιξα με δυναμη τα φτερα μου, το σχοινι κοπηκε και εγω ημουν πλεον και παλι ελευθερος. Οι ιθαγενεις αρχισαν να τρεχουν απο εδω και απο εκει τρομαγμενοι, μπορει να ηταν μορφωμενοι, αλλα οπως το περιμενα δεν ειχαν δει ποτε τους καποιον χρηστη των φρουτων του διαβολου. Αρχισα να πεταω κυνηγωντας τους, ποτε πηγαινα ψηλα ποτε χαμηλα, μεσα σε μερικα λεπτα ολη η πλατεια ειχε καθαρισει απο ιθαγενεις. Ξαναεγινα ανθρωπος, ενω προσγειωνομουν και παλι στο εδαφος, αρχισα να ψαχνω ολον τον καταβλησμο, συμφωνα με τα λεγομενα του ιθαγενη, η βιβλιοθηκη ηταν για αυτους ενα μερος ιερο. Οποτε περιμενα να βρω καποια διακοσμηση που να ταιριαζει σε ενα τετοιο μερος... Πραγματι μετα απο μερικα λεπτα βρηκα ενα μεγαλο κτηριο εντελως διαφορετικο απο ολα τα αλλα, ηταν πολυ προσεγμενο και φαινοταν αρκετα πλουσιοπαροχα διακοσμημενο...

Μπηκα μεσα διχως δευτερη σκεψη, ειδα δυο φρουρους μπροστα απο μια αρκετα μεγαλη, ξυλινη πορτα. Κατι μου ελεγε πως ημουν στο σωστο μερος, οι φρουροι διχως κουβεντα μου επιτεθηκαν, αλλα εχασαν αρκετα ευκολα. Παρα το γεγονος πως ειχαν δυνατα οπλα, οι ιδιοι φαινονταν να ειναι αρκετα αδυναμοι μαχητες και ετσι δεν ηταν κατι δυσκολο το να τους νικησω. Παρολα αυτα φροντισα να συγκρατηθω και να μην τους σκοτωσω, αρκεστηκα στο να τους ριξω απλα αναισθητους. Ανοιξα την πορτα και ειδα ενα αδειο δωματιο, στη μεση του οποιου υπηρχε μια καταπακτη, πλησιασα και ανοιξα, μια σκαλα εμφανιστηκε απο κατω και η μυρωδια των βιβλιων με κατεκλυσε. Κατεβηκα οσο πιο γρηγορα μπορουσα και συντομα βρεθηκα μεσα σε μια πραγματικα τεραστια βιβλιοθηκη. Υπηρχαν σχεδον απειρα βιβλια εκει μεσα, το μονο καλο ηταν πως καθε παγκος ειχε και ενα ονομα, συμφωνα με το περιεχομενο των βιβλιων που ειχε πανω του.

Αρχισα να ψαχνω οσο πιο γρηγορα μπορουσα, δεν ειχα ιδεα ποση ωρα θα επερνε στους ιθαγενεις να με βρουν και να αρχισει το κυνηγητο. Περασα αρκετα γραμματα, εψαχνα το "Ο", υποθετωντας πως ο παγκος που ηθελα θα ελεγε "Οπλα" ή κατι παραπλησιο τελος παντων... Η τυχη μου δουλεψε προς οφελως μου και μετα απο περιπου πεντε λεπτα ψαξιματος κυριολεκτικα επεσα επανω στον παγκο που ειχε τα βιβλια που αναφερονταν σε οπλα και σε μηχανισμους οπλων. Αρχισα να τα ψαχνω ενα ενα, πετωντας αριστερα και δεξια οσα δεν μου χρειαζοντουσαν, βρηκα αρκετες πληροφοριες για διαφορα οπλα που θα μπορουσα να προσαρμοσω πανω στις σκοπευτικες μου ικανοτητες. Τα πιο ενδιαφεροντα απο αυτα ηταν: μικρα πιστολια που μπορουσες να εχεις κρυμμενα στον καρπο σου, ειδικα καλιμπραρισμενα ιπταμενα μαχαιρια και αλλα πολλα.

Βρηκα σχεδον ολα οσα μου χρειαζονταν πανω στην ωρα, ακουσα την καταπακτη να ανοιγει και υστερα απο αυτο ακουστηκε το τριξιμο στη σκαλα. "Απο οτι φαινεται ηρθαν ολοι μαζι, κριμα που δεν κρατησε λιγο παραπανω το κολπακι με το φρουτο μου... Τελικα ειναι εξυπνοι αυτοι οι ιθαγενεις...", σκεφτηκα καθως τους ακουγα να με πλησιαζουν, μαζεψα οσες σελιδες με ενδιεφεραν και τις εβαλα βιαστηκα στην τσεπη μου, υστερα σηκωθηκα και κρυφτηκα περιμενωντας τους εχθρους μου. Υστερα απο μερικα δευτερολεπτα, οι ιθαγενεις περασαν τρεχωντας απο μπροστα μου, ευτυχως κανενας τους δεν με πηρε χαμπαρι και ετσι γλυτωσα την μαχη, με αναλαφρα βηματα, βγηκα απο την κρυψωνα μου και κατευθυνθηκα προς την σκαλα. Οταν με καταλαβαν ηταν ηδη αρκετα αργα, ειχα ανεβει ηδη πανω και ειχα μαζεψει μαζι μου και την σκαλα, οι ιθαγενεις ηρθαν κατω απο την καταπακτη και αρχισαν να μου φωναζουν...
Σκαστε... Θελω τα οπλα και την τσαντα μου, καθως και ολα οσα περιειχε... Αν μου πειτε που ειναι θα σας αφησω την σκαλα, ωστε να μπορεσετε να ξαναανεβετε...

Ενας απο ολους τους ιθαγενεις μου ειπε που τα ειχαν φυλαγμενα, με πληροφορησε πως απο την τσαντα μου δεν ελειπε κατι, καθως δεν ειχαν ψαξει ακομα... Ηταν ο ιδιος τυπος που μιλαγα και τις προηγουμενες φορες, τους ειπα πως αν τα εβρισκα θα γυρναγα να τους ελευθερωσω, εως τοτε μαζεψα την σχοινοσκαλα και την πηρα μαζι μου. Βρηκα αρκετα γρηγορα το μερος που ειχαν τα οπλα μου, ενας φρουρος, ο οποιος κοιμοταν υποτιθετε πως τα φυλαγε. Τον εβγαλα εκτος μαχης, χτυπωντας τον πισω απο το κεφαλι με δυναμη, μαζεψα τα πραγματα μου και ξαναεδεσα πανω μου την θηκη των μαχαιριων μου. Ενιωθα πολυ καλυτερα οταν τα φορουσα ακομα και οι ικανοτητες μου για μαχη διχως οπλα ηταν εξισου καλες...
Αποφασισα να μην ελευθερωσω ακομα τους ιθαγενεις, ετσι ωστε να μπορεσω να βρω με την ησυχια μου το νησι των επιστημωνων, ισως εκεινη να μπορουσαν να με βοηθησουν στην κατασκευη των οπλων που ειχα δει στα βιβλια της βιβλιοθηκης...


Τελος Α' Μερους

Όνομα: Roni D. Razor
Haki Points: -
Player of the Month Points: 6
Beli: 20.000
Bounty/Fame Points: 1.000.000
Παρατηρήσεις: Μια απλή ιστορία και γρήγορη ιστορία. Όλα σου ήρθαν όπως τα ήθελες, πχ. όλοι οι ιθαγενείς μαζεύτηκαν στην βιβλιοθήκη και δεν σε πήραν χαμπάρι πριν τους ξεφύγεις, και αυτό σου κόστισε αρκετά.