[Αρχή] Ένα περίεργο νησί. (Μέρος 2ο)

"Link προηγούμενης ιστορίας":

"Περίληψη Προηγούμενων":

[Αρχή]

Αφού τελειώσαμε με τον Heaby, πήγαμε προς το καράβι και ανεβαίνοντας αθόρυβα την ανεμόσκαλα, κινήσαμε προς τις καμπίνες μας όπου και κοιμηθήκαμε σχεδόν αμέσως. Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε απ'τις αγριοφωνές του δασκάλου μου, ο οποίος φώναζε για την χθεσινή μας επιστροφή...
-Γιατί γυρίσατε είπα!!!
-Είπαμε, επειδή μάθαμε αυτό που θέλαμε...
-Δεν αρκούσε!!! φώναξε και με χτύπησε με τη λαβής του σπαθιού του στο κεφάλι.
Ο μονομερής καυγάς συνεχίστηκε και όταν επιτέλους η "καταιγίδα κόπασε", καθίσαμε σαν άνθρωποι να φάμε πρωινό.
-Μετά να πάτε πάλι στο δάσος. Ο ήλιος έχει ανατείλει ώρα τώρα και σίγουρα θα έχουν βρει το πτώμα.
-Το ξέρω, αυτό σκόπευα να κάνω.
-Ο επόμενος είναι δικός μου όμως!
-Ξέχνα το, εσύ του έκοψες τη γάμπα. είπα ήρεμα, ενώ σηκωνόμουν σκουπίζοντας το στόμα μου.
-Πώς!? Εσύ τον έκοψες στην κοιλιά και τον σκότωσες!!! φώναξε ο Squalo και σηκώθηκε έξαλλος απ'το τραπέζι.
-ΣΚΆΣΕ! φώναξε ο Izuru και τον κοπάνησε.
Μετά απ'αυτό, πήγα στην καμπίνα μου για να ενημερωθώ σχετικά με το νησί. Έψαξα στα διάφορα βιβλία της βιβλιοθήκης και όταν βρήκα το σχετικό με το Crown Island, άρχισα να το ξεφυλλίζω. Όσο κι αν έψαχνα όμως δε βρήκα κάτι σχετικό με θησαυρούς ή περίεργες οργανώσεις, όπως και κάτι συναφές για την περίεργη φύση των ζώων, πράγμα που με προβλημάτισε. Όταν βεβαιώθηκα ότι τα μάτια μου ήταν ξεκούραστα κι ότι τα αντανακλαστικά μου είχαν "ξυπνήσει", ετοιμάστηκα και βγήκα στο κατάστρωμα για να συναντήσω τον Squalo.

-Oi Squ-chan,...
-Θες να πεθάνεις έτσι!? Όχι πες μου, θες να πεθάνεις ε!?
-Σκάσε και προχώρα. Έχουμε ένα μυστήριο να λύσουμε!
-Μυστήριο?
-Ποιοι κρύβονται πίσω απ'τη δολοφονία των πιθήκων? Ποιος είναι ο άντρας που κατοικεί μόνιμα στο νησί? Πού βρίσκονται οι θησαυροί? Πότε θα...
-Σκάσε ζώο. Σε βαριέμαι... Άντε πάμε πριν μας δει ο Izuru και μας ρίξει καμία...
Χαρούμενος για τις βλακείες που είπα και που χάλασα τη διάθεση του ξιφομάχου, κατέβηκα την ανεμόσκαλα και πάτησα στην βάρκα. Ο Squalo ακολούθησε και κάνοντας κουπί, φτάσαμε στην ακτή. Σύραμε την βάρκα στην άμμο και βαδίσαμε προς το σημείο που σκοτώσαμε τον Heaby. Περνώντας απ'το ξέφωτο, παρατηρήσαμε ότι το λιοντάρι δεν ήταν εκεί, όπως και κανένα άλλο ζώο. Δεν σταθήκαμε να το συλλογιστούμε, αλλά συνεχίσαμε ακάθεκτοι την πορεία μας. Πέρασε λίγη ώρα μέχρι να περάσουμε απ'τους δύσβατους βράχους και να φτάσουμε στο σημείο που σκότωσα τον άντρα χθες το βράδυ. Το πτώμα του έλειπε όπως ακριβώς είχε πει ο Izuru και το μόνο που υπήρχε στο τοπίο ήταν αίμα και σημάδια καταδίωξης.
-Ωραία φαίνονται! είπα για να εκνευρίσω τον Squalo και όπως πάντα, τα κατάφερα.
-Θέλω τόσο να σε χτυπήσω. Δες εκεί. Το αίμα συνεχίζει και υπάρχουν ίχνη από σύρσιμο.
Κοίταξα προς την κατεύθυνση που έδειχνε ο ξιφομάχος και πρόσεξα ότι είχε δίκιο. Όποιος μετέφερε το άψυχο σώμα του Heaby, άφησε πίσω του σημάδια, που σίγουρα δε θα αφήναμε ανεκμετάλλευτα.

Ακολουθήσαμε τα ίχνη, προσέχοντας κάθε μας βήμα και γύρω μας. Τα σημάδια οδηγούσαν προς ένα μέρος του νησιού που δεν είχαμε εξερευνήσει ακόμα, προς το οποίο έτρεχε και χθες ο Heaby για να ξεφύγει. Σύντομα τα ίχνη έστριψαν προς τα δεξιά, όπου τα δέντρα γίνονταν κάπως πιο αραιά. Περπατήσαμε λίγο ακόμα και βρεθήκαμε μπροστά σε δυο μεγάλες σκηνές. Σταθήκαμε ανάμεσά τους και μείναμε να τις κοιτάμε.
-Τι λες?
-Πάμε μια γύρα πρώτα και μετά ας μπούμε σε αυτήν με τα μπαλώματα. Μου αρέσει περισσότερο.
Έτσι, κάναμε το γύρο των σκηνών και πίσω τους βρήκαμε ένα μεγάλο λάκκο, μέσα στον οποίο υπήρχε το νεκρό σώμα του Heaby. Γύρω απ'το πτώμα υπήρχαν ξύλα και λίγο έξω απ'την τρύπα δυο μεγάλα γυάλινα μπουκάλια που περιείχαν οινόπνευμα.
-Αυτοκρατορική ταφή κι έτσι?
-Πιθανόν. Τέλος πάντων, πάμε στην σκηνή που μου άρεσε. Είμαι περίεργος να δω τι θα έχει μέσα.
Ο ξιφομάχος δεν έδειξε να έχει αντίρρηση και κάνοντας τον κύκλο, σηκώσαμε την πάνινη είσοδο και μπήκαμε στην μεγάλη σκηνή. Λόγω του μεσημεριανού φωτός, το εσωτερικό της σκηνής ήταν φωτεινό, με αποτέλεσμα να μπορούμε να διακρίνουμε χωρίς κανένα πρόβλημα τα αντικείμενα που το διακοσμούσαν. Στη μια άκρη υπήρχε ένα πάπλωμα, ενώ όλος ο υπόλοιπος χώρος καταλαμβανόταν από δυο τραπέζια, πάνω στα οποία υπήρχαν διάφορες φιάλες με υγρές ουσίες μέσα. Πλησίασα τα αντικείμενα με περιέργεια και καχυποψία, για να διαπιστώσω ότι στις φιάλες υπήρχαν διάφορα ποτά ή χυμοί. Διάσπαρτα στα τραπέζια, ήταν και διάφορα βιβλία που αφορούσαν τα ζώα, κάτω απ'τα οποία όμως, υπήρχε ένας χάρτης.

-Ε Squ, εδώ έχει χάρτη του νησιού. Κάτω απ'τα βιβλία.
-Μη με λες έτσι σκουπίδι! Εδώ έχει κάτι αηδίες. Δήθεν βιβλία με ζώα και διάφορες σημειώσεις. Αν ψάχνουν για θησαυρούς τι τα θέλουν αυτά?
-Μάλλον για κάλυψη. Αν θυμάσαι, ο Heaby είπε ότι υπήρχε ένας άνθρωπος στο νησί. Πιθανότατα λοιπόν...
-Hotdog-san, έφερα τα ξύλα που ζητήσ... Ποιοι είστε εσείς? είπε ένας μελαψός νεαρός, που μόλις μπήκε στην σκηνή. Τα ρούχα του ήταν φθαρμένα και είχε πάνω του παντού σημάδια βρωμιάς και ατημελησίας. Στον δεξή του ώμο στεκόταν ένας παπαγάλος, ενώ λίγο δίπλα απ'το κεφάλι του πετούσε ένα κοράκι.
-Εμείς!? Είμαστε... Οι νέοι βοηθοί του Hotdog. Μετά το θάνατο του Heaby, ο φίλος μας ο Hotdog χρειαζόταν βοήθεια και ήμασταν οι πρώτοι που επικοινώνησε.
-Φίλοι? Λέτε ψέματα! Έχετε όπλα! Εσείς σκοτώσατε τον Heaby-kun! Hotdog-san!!! Hotdog-san!!!
-Ωραία, πες μου τι έκανα λάθος? Μια χαρά δικαιολογία δεν ήταν? Όχι πες μου!
-Άστο καλύτερα γι'αυτούς που ξέρουν... Ε μικρέ, σκάσε!
Μετά την απειλητική προσταγή του Squalo, τα ξύλα έπεσαν απ'τα χέρια του νεαρού και εκείνος έκανε μερικά πίσω βήματα φοβισμένος.
-Μ...Μην πειράξετε τον Hotdog-san, είναι καλός άνθρωπος. Με τις έρευνές τους θα βοηθήσουν τα ζώα του νησιού. Αυτός με τον κύριο Butler λένε ότι τα ζώα είναι περίεργα κι ότι θα τα κάνουν καλά.
-Άκου πιτσιφρίγκο, οι τύποι δεν είναι ζωολόγοι και δε θέλουν να βοηθήσουν κανέναν. Είναι εδώ για να βρουν κάποιον κρυμμένο θησαυρό. Αν δεις καλύτερα στο γραφείο τους, θα δεις έναν χάρτη.
-Λέ..Λέτε ψέματα! Ο Hotdog-san κι ο Butler-sama είναι καλοί άνθρωποι!!!

-Μπορώ να τον χτυπήσω?
-Δε νομίζω να μας συμφέρει.
-Ε Momambi. Momambi! Είναι ψεύτες! Ψεύτες! Τον άκουσες? Είπε ότι θέλει να σε χτυπήσει! Χτυπήσει!
-Γιατί αυτός ο παπαγάλος μιλάει σαν παραπληγικός?
-Δε ξέρω. Τον παπαγάλο μπορώ να τον σφάξω? Ίσως είναι νόστιμος.
Τότε ο επονομαζόμενος Momambi άρχισε να φωνάζει απ'το φόβο του και να κάνει διάφορες σπασμωδικές κινήσεις.
-Όχι! Μη με πειράξετε! Δεν έχω κάνει τίποτα!!!
-Μα δεν... ... Γιατί έγιναν έτσι τα πράγματα!?!?!?
-Τι συμβαίνει εδώ? Ποιοι είστε και τι θέλετε? είπε ένας κτηνώδης άντρας που με το ζόρι χωρούσε στην είσοδο της σκηνής.
-Hotdog-san! Αυτοί είναι που σκότωσαν τον Heaby-kun. Τους βρήκα εδώ όταν ήρθα να αφήσω τα ξύλα που μου ζήτησες!
-Πώς!? Εντάξει Momambi, τρέχα σπίτι σου τώρα, θα τα τακτοποιήσω εγώ τα πράγματα.
Το παιδί κούνησε καταφατικά το κεφάλι κι αφού έπιασε το κοράκι στην αγκαλιά του, άρχισε να τρέχει προς το δάσος. Ο άντρας έστρεψε το βλέμμα του προς τα πάνω μας και άφησε μερικά βαριά ξύλα έξω απ'την σκηνή. Στη συνέχεια, πίεσε τις αρθρώσεις των χεριών του και βγήκε απ'την σκηνή.
- Γιατί βγήκε απ'την σκηνή?
- Δε ξέρω... Είναι καινούργιο αυτό?
-Θα τον αφήσεις για μένα?
-Μισό-μισό, αλλά ο τελευταίος δικός μου.
Ο ξιφομάχος το σκέφτηκε για λίγο και εν τέλει αναγκάστηκε να συμφωνήσει.

-Ωραία, ποιος ξεκινάει?
-Δεν έχει νόημα να πούμε ποιος, ας αποφασίσει η τύχη...
-Μέσα! Πέτρα-ψαλίδι-χαρτί!!! φώναξε ο Squalo.
Προσπαθήσαμε περίπου 7 φορές και όταν η ισοπαλία κατάντησε κουραστική, ο ξιφομάχος κατάφερε να με κερδίσει. Χαρούμενος που θα ξεκινούσε την μονομαχία, βγήκε κορδωτός απ'την σκηνή θαυμάζοντας την λεπίδα που ήταν ενσωματωμένη στο αριστερό του χέρι. Τον ακολούθησα θέλοντας να δω την επικείμενη μάχη και αφού βγήκαμε στο φως του ήλιου, αντικρίσαμε τον Hotdog να κουνάει σαν καθυστερημένος τον λαιμό του.
-Τώρα πραγματικά, ποιο είναι το νόημα να το κάνεις αυτό?
-Δε ξέρω και κάτι μου λέει να μην ασχοληθώ... Ξεκινάω~
Ο Squalo πλησίασε τον κτηνώδη άντρα, ο οποίος στη θέα του ασπρομάλλη σταμάτησε τις άσκοπες κινήσεις του και ύψωσε τις γροθιές του.
-VOOOIIIII!!! Δεν έχεις όπλο? Ξύλο, πέτρα, ρόπαλο... έστω κάτι?
-Τα όπλα είναι περιττά. Μπορώ να σε νικήσω και μόνο με το κεφάλι μου.
-Κοίτα... Με τέτοιο κεφάλι που έχεις λογικό μου ακούγεται. Περισσότερο μοιάζει με αγελάδας παρά με ανθρώπου...
Την επόμενη στιγμή, ο ξιφομάχος επιτέθηκε. Κάνοντας μια απότομη κίνηση προς τα πάνω, αποπειράθηκε να τον κόψει στον λαιμό, αλλά ο άντρας αποδείχθηκε γρηγορότερος απ'ότι πρόδιδε η εμφάνισή του. Απέφυγε το χτύπημα με ένα πίσω βήμα και ετοιμάστηκε να ρίξει γροθιά στον Squalo.

Αν η μπουνιά του Hotdog πετύχαινε τον ξιφομάχο, πιθανότατα να του έσπαγε την μύτη. Ευτυχώς η ευελιξία του ήταν αρκετή για να αποφύγει την επίθεση και να βρεθεί στα πλάγια του αντιπάλου του. Με μια οριζόντια κίνηση του σπαθιού του, κατάφερε ένα επιφανειακό κόψιμο στην κοιλιά του Hotdog και την επόμενη στιγμή, πήδηξε προς τα πίσω. Εγώ στο μεταξύ είχα βρει έναν βράχο για να κάτσω και παρακολουθούσα το θέαμα ψάχνοντας για κάτι φαγώσιμο ως συνοδευτικό. Η συνέχεια της μάχης ήταν περισσότερο για να κουραστεί ο Hotdog, παρά για να βγάλει τα απωθημένα του ο Squalo.
-Oi, θα μετράω χρόνο αν το καθυστερήσεις κι άλλο. Ρίξ'του κανά δυο ακόμα και φύγε να πολεμήσω εγώ...
-Έλα τώρα... Πάνω που αρχίζει να αποκτά νόημα...
-Μπορεί να αρχίζει να αποκτά νόημα, αλλά εγώ βαρέθηκα ξέρεις... Το μόνο που βλέπω είναι ένα μοσχάρι να κουνιέται πέρα-δώθε κι έναν ασπρομάλλη μπετό να τον κοροϊδεύει. Ή πολέμα ή άσε με να σου δείξω πως γίνεται!
-Μη με υποτιμάτε! είπε εξοργισμένος ο άντρας.
-Δε σε υποτιμάμε. Η αλήθεια πονάει και είμαι ειλικρινής!
-Τώρα αρχίζω να σκέφτομαι σοβαρά να κάψω τον εγκέφαλό μου και να τον θάψω...
O Hotdog επιτέθηκε ξανά, αλλά ο ξιφομάχος σήκωσε απότομα το σπαθί του και έκοψε την γροθιά του άντρα στα δύο. Ο κτηνώδης τύπος ούρλιαξε απ'τον πόνο, ενώ ταυτόχρονα κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια το έργο του Squalo.