Hot Adventure in a Cold Island[Τελος]

Αλλη μια περιπετεια ειχε τελειωσει! Η αληθεια ειναι οτι δεν θα μου ελειπε αυτο το "νησι"-σαρκοφαγο φυτο απο το οποιο μολις εφυγα. Προσπαθησα να μην το σκεφτομαι και πολυ και να χαλαρωσω. Ετσι πηρα μια μπυρα απο το ψηγειο και αραξα στο καταστρωμα. Κοιτουσα την Log Pose και προσπαθουσα να μαντεψω ποιος μπορει να ηταν ο προορισμος που συμαδευε. Οχι πως ειχε ιδιαιτερη σημασια αν θα την κοιταω η οχι στο να μαντεψω που με οδηγουσε αλλα ετσι ενοιωθα πιο κοντα στο να το βρω. Σκευτομουν για λιγη ωρα και οπως ηταν φυσικο δεν μπορεσα να καταλαηξω σε κανενα αποτελεσμα.

Καποια στιγμη αναγκαστηκα να τα παρατησω αφου ηξερα οτι ηταν ανωφελο αυτο που εκανα. Ετσι καθησα στο πατωμα με την πλατη μου να ακουμπαει σε εναν τοιχο του πλοιου, και κοιτουσα τον ουρανο. Δεν περασαν 5 λεπτα και ακουσα απο μακρυα φωνες. Αμεσως σηκωθηκα ορθιος και ειδα κατι που με εκανε να γεμισω ζωντανια! Ενα πλοιο ερχοταν καταπανω στο δικο μου. Ενας τυπος με ενα αστειο καπελο και το ενα ματι καλυμενο, κρατουσε ενα σπαθι και το ειχε στραμμενο προς το μερος μου.
- Παραδωσου και δωσε μας οτι εχεις στο πλοιο σου, μικρε πειρατη!! φωναξε ενα ατομο απο μακρυα.
- Ετσι ευκολα θα παραδωθω?? Χωρις μαχη?? απαντησα χαμογελοντας γεματος ενθουσιασμο για αυτη την απροσμενη προκληση.

- Πραγματικα πιστευεις οτι θα μας νικησεις?? Χαχαχαχα!! Μπορεις να κρατησεις σπαθι η οπλο?? ειπε γεματος υπεροψια ο αντιπαλος καπετανιος.
- Δεν χρειαζομαι ουτε σπαθια ουτε οπλα για να σε κανω κομματακια! απαντησα κανοντας με ρικες ασκησεις γυμναστικης για ζεσταμα.
- Ναι ε?? Προσεχε τα λογια σου μικρε!! Εχουμε ερθει στην Grand Line για να βρουμε το One Piece! Οποτε ειμαστε αρκετα δυνατοι για να νικησουμε εναν μοναχικο πειρατη. Αν συνεχισεις ετσι τοτε δεν σε γλυτωνει τιποτα!
- Απο τι δεν με γλυτωνει τιποτα?? ρωτησα προσπαθοντας να τον θυμωσω.
- Μα απο τον θανατο βλακα! Τωρα μπορει να σου χαρισω την ζωη αλλα αν με θυμωσεις θα σε φανε τα σκυλοψαρα.

- Πραγματικα με διασκεδαζεις με αυτα που λες... Αν και ακουγεται ενδιαφερον δεν θα χρειαστει να φτασουμε σε εκεινο το σημειο. Δεν θα ζεις σε λιγο για να το κανεις, κυκλωπα! Τον ειπα ετσι λογω του καλυμενου ματιου. Αυτο τον τσαντισε ακομα περισσοτερο και ειπε:
- Θα σε διαλυσω!! απαντησε οργισμενος και επειτα γυρισε στους δικους του και ειπε:
- Καντε του επιθεση και μην αφησετε στη θεση του ουτε το τιμονι του πλοιου! Διαλυστε το ολο παιρνοντας οτι πολυτιμο εχει μεσα!!!
- AAAYYYEE!! φωναξαν ολοι μαζι. Το πλοιο τους ειχε φτασει πολυ κοντα στο δικο μου και ηταν ετοιμοι μα ορμηξουν. Οταν πλησιασε αρκετα ειπα:
- Μολων λαβε ειπα και ορμηξα καταπανω τους.

Το ιδιο εκαναν κι αυτοι. Μου ορμηξαν χωρις να ξερουν για το φρουτο μου. Ετσι οι 2 πρωτοι που ηρθαν κατα πανω μου καταλειξαν κατευθειαν στο νερο με βαθιες πληγες στο στομαχι και στην κοιλια. Καποιοι δεν τους παρατηρησαν και μπηκαν μεσα στο πλοιο μου αρχιζοντας να σπανε και και να καταστρεφουν οτι εβρισκαν. Γυρισα πισω και τους φωναξα:
- Σας εδωσα εγω την αδεια?? Αρχισαν να γελανε και με μια γρηγορη κινηση τους πεταξα στη θαλασσα και αυτους. Γυρω απο το σημειο που επεσαν ειχε μια κοιλιδα αιμα. Επειτα βγηκα εξω για να τελειωσω με τους υπολοιπους αλλα κανεις δεν ηταν πανω στο πλοιο μου. Ολοι ειχαν τρομοκρατηθει στην ιδεα ενος φρουτου του διαβολου και ειχαν μαζευτει ολοι πισω στο δικο τους.

- Καταστρεψατε πραγματα στο πλοιο μου και θα την γλυτωσετε ετσι ευκολα?? ειπα στον καπετανιο.
- Επεσες στη παγιδα βλεπω... απαντησε χαμογελοντας. Επειτα πατησε ενα κουμπι που βρισκοταν διπλα του και το πατωμα κατω απο τα ποδια που χαθηκε. Επεσα μεσα σε ενα δωματιο και ακουσα ολους πανω στο καταστρωμα να πανηγυριζουν. Δεν καταλαβα το λογο την στιγμη που φωναζαν ομως αυτο εγινε λιγα δευτερολεπτα αργοτερα. βρεθηκα μεσα σε μια δεξαμενη με θαλασσινο νερο. Ομως ευτυχως δεν ηταν τοσο βαθεια για να βουλιαξω. Ετσι σταθηκα ορθιος και περιεργαστηκα τον χωρο γυρω μου.

Υπηρχε μια πορτα σε λιγο πιο υπερυψωμενο επιπεδο απο την δεξαμενη, για να την ανοιγουν και να μην βγαινουν τα νερα εξω. Τουλαχιστον σε αυτο ηταν προνοητικοι. Αυτο που δεν ειχαν υπολογισει ειναι οτι ανετα καποιος μπορουσε να κρυφτει πισω απο την πορτα και να την "φερει" σε οποιον την ανοιξει. Την πρωτη φορα που ηρθε καποιος ηταν αμεσως μετα που μπηκα μεσα και ηταν ο καπετανιος μαζι με 5-6 αλλους απο το πληρωμα.
- Χαχα!! Σε παγιδευσα χρηστη φρουτου! Τετοια υπαρχουν σε πολλα σημεια του καταστρωματος και αυτος ειναι ο τροπος που θα αντιμετωπιζουμε τους χρηστες φρουτου.
- Πφφ... Εισαι πολυ ηλιθιος το ξερεις?? του ειπα και εκεινος εξοργιστηκε τοσο που αρχισε να κοκκινιζει.

- Πως τολμας να με βριζεις ενω εισαι σε τοσο μειωνεκτικη θεση? Θα σε διαλυσω και μετα θα πεταξω το νεκρο πτωμα σου στην θαλασσα! Τετοιο εφιαλτη δεν θα εχεις ξαναζησει στην ζωη σου! ειπε και αμεσως εκλεισε την πορτα. Πως μπορουσε να πιστεψει οτι θα κυριευε την Grand Line με αυτο το κολπο? Απο την μια ειχε καποια λογικη αλλα υπαρχουν και ανθρωποι πολυ δυνατοι χωρις να εχουν καποιο φρουτο! Αυτοι σιγουρα θα μπορουσαν να τον διαλυσουν χωρις καμια δυσκολια. Οσο σκεφτομουν αυτα προσπαθουσα να σκεφτω και ενα τροπο να φυγω απο εδω.

Καποια στιγμη ακουσα απο πανω να φωναζουν οτι εδεσαν το πλοιο μου με το δικο τους και το παιρνουν μαζι τους. Τοτε ανακουφηστηκα λιγο γιατι αυτο θα ηταν ενα μεγαλο προβλημα για οταν θα ελευθερωνομουν. Μεσα στην επομενη μερα η πορτα δεν ξανανοιξε. Ομως αυτο που ακουσα απο πανω με εξοργησε τοσο που ημουν ετοιμος να την σπασω χωρις να χρειαστω τις δυναμεις του φρουτου μου. Ελεγαν οτι δοκιμασαν απο το φαγητο που ειχα στο πλοιο μου. Δεν χρειαζομουν αλλη προφαση για να τους διαλυσω. Ουτε το οτι με φυλακισαν δεν ηταν τοσο μεγαλη αιτια για να τους κανω να παρακαλανε να μην μου ειχαν επιτεθει ποτε.

Ετοιμασα καλα το σχεδιο μου και πηγα και σταθηκα ακριβως πισω απο την πορτα. Περιμενα στο ιδιο σημειο ενα μισαωρο και ειχα αρχισει να βαριεμαι. Επειτα ακουσα καποιον να πλησιαζει την πορτα. Ετοιμαστηκα και ειδα την πορτα να ανοιγει και να με κρυβει στην γωνια στην οποια ειχα κρυφτει.
- Που εισαι βρωμοχρηστη φρουτου? ειπε και μπηκε μεσα στο νερο για να με ψαξει. Εκλεισα την πορτα και του ορμηξα. Τον εριξα μεσα στο νερο με το κεφαλι και το κρατουσα εκει για να τον πνιξω, μιας και δεν μπορουσα να χρησιμοποιησω τις δυναμεις για να τελειωνω πιο γρηγορα. Επειτα απο λιγο ηταν νεκρος και επεπλεε πανω στην επιφανεια του νερου.

Τον αφησα εκει που επεσε και βγηκα γρηγορα απο το δωματιο. Μολις βγηκα απο το νερο ξαναβρηκα τις δυναμεις μου. Κατευθειαν εγινα ατσαλι καισυνεχισα την πορεια μου σε αυτη την μορφη.Κοιτουσα σε πια σημεια υπηρχαν οι θαλαμμοι με το νερο για να ξερω που περιπου θα πατησω στο καταστρωμα για να μην ξαναβρεθω πουθενα κλεισμενος. Μεχρι να ανεβω πανω δεν συναντησα κανενα εμποδιο. Οταν ομως βγηκα στο καταστρωμα ειδα ολο το πληρωμα να βρισκεται εκει. Αμεσως ολοι σταματησαν ο,τι εκαναν και με κοιταξαν. Επειτα απο 2 λεπτα που μονο κοιταζομασταν τους ειπα:
- Δεν με νοιαζει που με παγιδευσατε σε εκεινο το δωματιο... Δεν με νοιαζει που μου καταστρεψατε πραγματα στο πλοιο... Για το μονο πραγμα για το οποιο θα σας εκδικηθω ειναι επειδη ΤΟΛΜΗΣΑΤΕ ΝΑ ΑΚΟΥΜΠΗΣΕΤΕ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΜΟΥ!!!

Επειτα απο αυτο ολοι αρχισαν να γελανε. Κοιταξα λιγο στο πατωμα για να δω αν υπαρχουν τυχον ανοιγματα που θα προδιδαν την θεση καποιας παγιδα και μπροστα μου ο δρομος ηταν καθαρος. Ετσι αρχισα να τρεχω αναμεσα τους και να κοβω με τα χερια-λεπιδες μου οποιον εβρισκα μπροστα μου. Ολοι εκαναν στην ακρη για να μην του πετυχω αλλα λιγοι καταφεραν να ξεφυγουν.
- Σε παρακαλω ασε μας να φυγουμε!! φωναζαν για να τους λυπηθω.
- Χμμ... Για να δουμε.. Οι οροι μου ειναι να μου δωσετε ολα τα πολυτιμα αντικειμενα που υπαρχουν στο πλοιο,τα τροφιμα και ολα τα εφοδια. Επισης ολα τα κανονια θα πεταχτουν στην θαλασσα!

Με κοιταξε με θλιμενο υφος ο καπετανιος και ηταν ετοιμος να βαλει τα κλαματα.
- Κι εμεις πως θα ζησουμε?? με ρωτησε.
- Βλεπεις να με ενδιαφερει??
Εκεινη την στιγμη ειδα στα ματια του να χανετε καθε ελπιδα επιβιωσης.
- ΑΑ!! Και μην κανετε τιποτα κολπα!! Δεν ξερετε τι σας περιμενει σε μια τετοια περιπτωση ειπα και αρχισαν ολοι να κουβαλανε πραγματα στο πλοιο μου!
Μετα απο αρκετη ωρα τελειωσαν.
- Εισασταν αργοι αλλα τελειωσατε! Στα τσακιδια τωρα! Αντε πριν αλλαξω γνωμη και σας καθαρισω ολους ειπα χωρις να το εννοω αλλα το διασκεδαζα οπως τους εβλεπα να τρεχουν για να φυγουν εχοντας τον φοβο μηπως τους σκοτωσω.

Το ταξιδι μου προς τον επομενο προορισμο μου συνεχιστηκε με παραπανω φαγητα, εφοδια και χρηματα. Αφου τα τακτοποιησα ολα στην θεση τους εστριψα το πλοιο ξανα προς την πορεια της Log Pose. Ξαναανεβασα την σημαια του πληρωματος μου, την οποια ειχαν κατεβασει απο το καταρτι οι αλλοι πειρατες, και επειτα ετοιμασα κατι να φαω αφου με ολα αυτα ειχα 1 μερα να βαλω κατι στο στομα μου. Αφου εφαγα, βγηκα στο καταστρωμα και ειδα οτι χιονιζε.
- Παλι αυτος ο τρελοκαιρος της Grand Line ειπα και πηγα να φορεσω κατι πιο ζεστο αφου ημουν με μια μπλουζα χωρις μανικια.

Η μερα περασε και τελικα το επομενο πρωι ειδα ενα νησι να βρισκεται μπροστα μου σε μακρυνη αποσταση ακομα και χωρις να το βλεπω καθαρα. Το χιονι συνεχιζε να πεφτει χωρις σταματημο. Το ιδιο φαινοταν να γινεται και στο νησι το οποιο εβλεπα μπροστα μου. Αφου προσπαθησα να το παρατηρησω λιγο καλυτερα καταλαβα οτι αυτος ηταν ο λογος που δεν μπορουσα να το ξεχωρισω ευκολα αναμεσα στο χιονι. Ηταν ολοκληρο καλυμενο απο αυτο. Συνεχως πλησιαζα στο νησι και προσπαθησα να βρω απο την αποσταση που βρισκομουν εναν μερος στο οποιο μπορουσα να αφησω το πλοιο μου.

Ειχα φτασει σχεδον στο νησι και μπορουσα να δικρινω πολλες λεπτομεριες πανω σε αυτο σε αποσταση μερικων χιλιομετρων. Καθως κοιτουσα τα δεντρα και το μαγευτικο τοπιο ειδα ενα ανθρωπο να τρεχει αναμεσα σε αυτα. Φαινοταν αγριεμενος και ξαφνικα μετα απο 2 λεπτα μεταμορφοθηκε σε βισωνα. Υστερα απο λιγο καταλαβα ποιος ηταν ο στοχος του. Εγω. Ετοιμασα γρηγορα το πλοιο και εριξα την αγκυρα. Κατεβηκα κατω και λιγα δευτερολεπτα μετα εφτασε κι εκεινος μπροστα στο πλοιο μου. Δεν ηξερα γιατι με κοιτουσε με τοσο μισος ομως υποψιαζομουν οτι ηταν λογω της σημαιας στο πλοιο μου (βλ. πειρατικη).

Μεταμορφωθηκε σε ενα ιβρυδιο μεταξυ ανθρωπου και βισωνα και σηκωθηκε στα 2 ποδια. Επειτα αφου εστρεψε προς το μερος μου ενα οβαλ αντικειμενο που εμοιαζε κοφτερο γυρω γυρω.
- Πειρατη τι θες σε αυτο το νησι? μου ειπε επιθετικα.
- Ηρεμα με αυτο.. του ειπα δειχνοντας το οπλο του.
- Απαντα στην ερωτηση μου και ασε με να κανω οτι θελω με αυτο...
- Εδω μου εδειξε η Log Pose να ερθω! Δεν ξερω καν ποιο νησι ειναι αυτο! του απαντησα με ειλικρινεια.
- Αστα αυτα! Δεν θα ξαναπεσω στην παγιδα καποιου πειρατη ποτε ξανα!
- Αληθεια λεω! Δεν καταλαβαινω τι εννοεις!
- Μην συνεχιζεις πειρατη γιατι η ζωη σου θα εχει φτασει στο τελος της αν ξαναπεις οτι δεν εχεις ιδεα για πιο πραγμα μιλαω...

Εδειχνε ανθρωπο που εχει υποφερει πολλα απο τους πειρατες οποτε κατα καποιο τροπο δικαιολογουσα την αντιδραση του. Ομως αν μου εκανε επιθεση δεν μπορουσα να κατσω με σταυρωμενα τα χερια μονο και μονο γι αυτο το λογο. Ετσι παρακολουθουσα συνεχως τις κινησεις του και ημουν ετοιμος ανα πασα στιγμη να αμυνθω η να του επιτεθω.
- Πες μου τι χρειαζεται να κανω για να σου αποδειξω οτι δεν εχω κακες προθεσεις. του ειπα προσπαθοντας να τον ηρεμησω.
- Μονο ενα πραγμα μπορει να κανει ενας πειρατης για να βοηθησει τον κοσμο. ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ!!! φωναξε και μου επιτεθηκε.

Αφου περιστρεψε το οπλο του μια δυο φορες γυρω απο τον εαυτο του, Το κρατησε σφιχτα και με τα δυο χερια του και με χτυπησε με την μια πλευρα του. Προς μεγαλη μου εκπληξη, χτυποντας πανω στο ατσαλι δεν εσπασε. Ομως δεν καταφερε να μου κανει ουτε γραντζουνια. Εκεινος εμεινε εκπληκτος απο αυτο το θεαμα αφου προφανως ημουν ο πρωτος που δεν επαθε τιποτα μετα απο χτυπημα του με αυτο το οπλο. Με κατεβασμενο το κεφαλι και χωρις να εχω κυνηθει ουτε εκατοστο απο την θεση μου, επιασα το οπλο του και το εβγαλα απο πανω μου.
- Σου ειπα να προσεχεις με αυτο... Μπορει να χτυπησει κανενας.

Καθως ομως του λες αυτα σε πιανει απροετοιμαστο και σε χτυπαει με τοση δυναμη που πεφτεις στην θαλασσα!!!

Ξαφνιαστηκα απο αυτο που εκανε και δεν μπορεσα να αντιδρασω εγκαιρως. Ετσι αρχισα να βουλιαζω μεσα στην θαλασσα ανυμπορος να αντιδρασω. Καθως βουλιαζα εβλεπα στην επιφανεια τον τυπο που με εριξε να στεκεται και να με κοιταει με μισος. Κρατουσα οσο μπορουσα την αναπνοη μου. Μετα απο 1 λεπτο ομως καταλαβα οτι δεν μπορουσα να την κρατησω αλλο. Ημουν ετοιμος να πεθανω. Αρχισα να σκεφτομαι τις περιπετειες μου και οσα περασα με τους nakama μου και ημουν ευτυχισμενος με αυτα που ειχα κανει και ειχα περασει στην ζωη μου. Ομως δεν περιμενα να εχω τετοιο τελος.

Επειτα ολα θολωσαν κι εχασα τις αισθησεις μου. Ξαφνικα ξυπνησα και βρισκομουν πανω στο χιονι ξαπλωμενος. Αρκετοι τυποι ηταν μαζεμενοι γυρω μου και με κοιτουσαν. Στην αρχη μπορουσα να διακρινω μονο σκιες και να ακουσω τις φωνες τους. Ομως σιγα σιγα ξαναβρηκα την οραση μου και αρχισα να τους παρατηρω.
- Βλεπω συνηλθες! ειπε ενας κοντοχοντρος που βρισκοταν αναμεσα τους. Αυτος ο Dalton δεν βαζει ποτε καποια ορια στον εαυτο του. Ευτυχως που ειμαι εγω εδω για να τον κανονισω οπως τοτε. ειπε και πηρε ενα βλεμμα σαν να εκανε μια αναδρομη στο παρελθον.

Αφου αυτος χαθηκε στις σκεψεις τους προσπαθησα να τον φανταστω να νικαει τον τυπο που ε πεταξε στο νερο αλλα με κανενα στορο πεδ μπορεσα να το φανταστω. Επειτα κοιταξα τους υπολοιπους που ειχε μαζι του. 2 παραξενοι τυποι που ηταν σαν να ειχαν βγει απο τσιρκο στεκονταν διπλα του. Ο κοντοχοντρος ακομα ηταν χαμενος στις σκεψεις του κι ετσι ρωτησα τους υπολοιπους:
- Εσεις με σωσατε?
- Ναι εμεις σε σωσαμε. Καθως πλησιαζαμε υποβρυχια το νησι, με το πλοιο μας, σε ειδαμε να βρισκεσαι στον πατο της θαλασσας. Ετσι ο καπετανιος μας και βασιλιας αυτου του νησιου μας διεταξε να σε βγαλουμε στην επιφανεια. ειπε δειχνοντας τον κοντοχοντρο τυπο που σκεφτοταν ακομα.

- Ευχαριστω... ειπα κανοντας μια μικρη υποκλιση. προς τον κοντοχοντρο τυπο. Εκεινος επιτελους βγηκε απο τις σκεψεις του και μου απαντησε:
- Τιποτα! Ειδαμε την μαχη σου απο το υποβριχιο μας απο μακρυα και σκεφτηκα οτι θα μπορουσες να με βοηθησεις να ξαναπαρω πισω τον θρονο μου. ειπε χαμογελαστος δειχνοντας το υποβρυχιο τους το οποιο βρισκοταν ακριβως διπλα στο πλοιο μου. Ηταν πελωριο και το δικο μου μπροστα του φαινοταν σαν μικρη βαρκουλα. Επειτα σκεφτηκα αυτα που ελεγε για τον θρονο.
- Δηλαδη δεν εισαι βασιλιας τωρα? ρωτησα γεματος απορια.
- Βασιλιας ειμαι αλλα μετα απο μια επιθεση που εκανε ενας αλλος πειρατης αναγκαστικα να φυγω για να ζησω.

Τα λογια του με εκαναν να αηδιασω... Ποσο αθλιος πρεπει να ειναι ενας βασιλιας για να εγκαταληψει την χωρα του για να σωσει το τομαρι του? σκεφτηκα επειτα τον ακουσα που συνεχισε να μιλαει:
- Επιτελους ομως γυρισα πισω! Δεν μπορεις να φανταστεις ποσο μου ελειψαν οι θησαυροι που ειχα μαζεψει και οι φοροι που ειχα επιβαλει στον κοσμο! Ζουσα σαν πραγματικος αρχοντας μεσα σε ολες τις ανεσεις μου που μου εδινε το τεραστιο παλατι μου! Οταν παρω πισω την θεση μου μπορω να σε φιλοξενησω για οσο διαστημα θες! Θα εισαι ο επισημος καλεσμενος μου και ο πρωτος μετα την επαναφορα μου στον θρονο.