The sea city....[PART 3][ΤΕΛΟΣ]

Με του που επεσα στο κρεβατι επεσα για υπνο λογο υπερβολικης κουρασης.Το επομενο πρωι οταν ξυπνησα ειχε παει τουλαχιστον 12 και καταλαβα οτι με ειχε παρει ο υπνος.Παρ ολα αυτα ενοιωθα αρκετα καλα απο τον υπνο που ειχα κανει και ημουν ετοιμος για να συνεχησω την μερα μου.Ηθελα να περασω απο το ναυπηγειο για να κανω μια προσθηκη στο πλοιο και να βαλω ενα καλυτερο καταρτι αλλα μετα τα χθεσινα δεν ηξερα αν θα ηταν προθυμοι να με βοηθησουν και να φτιαξουν το πλοιο μου.Ευτυχως ομως δεν ηταν και μεγαλη η αναγκη οποτε και να μην με εξυπηρετουσαν δεν θα ειχα προβλημα για να συνεχησω το ταξιδι μου.Σηκθηκα απο το κρεβατι και πηγα να πλυνω το προρωπο μου και να ετοιμαστω για να φυγω απο το πανδοχειο....

Αφου επλυνα το προσωπο μου, φορεσα τα ρουχα μου και κατεβηκα κατω στο σαλονι του πανδοχειου οπου εκει εφαγα και το πρωινο μου.Ο πανδοχεας μολις ειχε βγαλει φρεσκο ψωμι απο τον φουρνο και κασερι και αρχησα να τρω με μεγαλη ορεξη.Η χθεσινη μαχη με ειχε κανει να πεινασω αρκετα αλλα δεν ειχα ορεξη χθες βραδυ ουτε να φαω.Δεν μου πηρε πολυ ωρα για να τελειωσω το πρωινο μου και οταν τελειωσα πληρωσα τον πανδοχεα για το γευμα και το δωματιο, πηρα τα πραγματα και αρχησα να περπαταω προς το ναυπηγειο.Δεν ημουν συγουρος για τν θετικη απαντηση αλλα δεν ειχα και τιποτα να χασω.Εχοντας παντα τα 2 μου σπαθια δεν φοβομουν τιποτα και φυσικα ημουν προετοιμασμενος και για τα χειροτερα. Μπορει χθες να ειχα καταφερει να σταματησω μια μαχη αλλα ενδεχεται με την παρουσια μου να προκαλουσα μεγαλυτερη.Παρ ολα αυτα μαλλον θα τα εβαζα στα ποδια αφου δεν ειχα σκοπο και να πολεμησω και ο λογος ηταν ηδη γνωστος....

Δεν αργησα να φτασω στο ναυπηγειο και μπορουσα να το καταλαβω ευκολα λογο της φασαριας.Παρα τα χθεσινα επισοδεια η δουλεια εδειχνε να συνεχιζεται κανονικα, αν και αυτο μου εκανε εντυπωση γιατι θα επρεπε να ειχαν σταματησει την δουλεια λογο πενθους.Υποτιθεται τοι χθες χαθηκαν καποιες ζωες στην μαχη.Αλλα μαλλον για αυτους δεν ειχε τοσο σημασια και εδειχναν να εχουν αφιερωσει την ζωη τους στην μηχανολογια.Η γνωμη μου ηταν οτι το συγκεκριμενο επαγγελμα ηταν αρκετα κερδοφορο αφου η κατασκευες ηταν μοναδικες, δηλαδη λειτουργουσε ως μονοπωλειο και τα κερδη φυσικα ηταν μεγαλα.Επιπλεον ολο και περισσοτεροι εφερναν εδω τα πλοια τους για να τα εξοπλισουν με οτι νεο υπηρχε. Αυτο συγουρα τους ενθουσιαζε και τους εκανε να εχουν ορεξη για δουλεια.Ηταν οτι το καλυτερο να αγαπας αυτο που κανεις και να το κανεις με μερακι γιατι το αποτελεσμα ηταν πολυ καλυτερο.....

Δεν εχασα χρονο και μπηκα μεσα στο ναυπηγειο.Φυσικα η φασαρια ηταν πολυ πιο εντονη και το ενδεχομενο να ρωτησω καποιον απο τους μηχανικους μαλλον ανυπαρκτο.Για αυτο ακολουθησα τις ταμπελες για να παω στο γραφειο του υπευθυνου και να μιλησω απευθειας μαζι του.Οταν εφτασα χτυπησα την πορτα και μου ειπε να περασω και ειμαι ακινητος οταν με ειδε.Μαλλον δεν φανταζοταν οτι θα ξαναερχομουν εδω.Ηταν ενας απο τους πολλους που ειχα πολεμησει και οταν τον ειδα χαρικα μεσα μου γιατι δεν του ειχα προκαλεσει καποια ζημια. Εγω πηγα και καθησα στο καρεκλα που ηταν διπλα απο το γραφειο του αλλα εκεινος δεν ειχε βγαλει ουτε μιλια....
-Εεεε δεν χρειαζεται να με φοβαστε απλα ηρθα για να ζητησω μια παραγγελεια...
-Απλα παιδι μου μετα τα χθεσινα και οτι εκανες ειναι λογικο να σε φοβατε καποιος..
-Μα δεν εκανα κατι κακο, απλα προσπαθησα να σας χωρησω.Ξερω πως ειναι να χανεις συντροφους σε μια μαχη και ηθελα να το ανατρεψω το συγκεκριμενο...

Αρχησαμε να μιλαμε περι της παραγγελειας μου και μου εξηγησε οτι υπηρχε το ενδεχομενο οι ανδρες του να αρνουνταν να με βοηθησουν λογο του χθεσινου περιστατικου. Δεν θα ειχαν και αδικο αφου τραυματησα και ισως σκοτωσα καποιους απο τους συντροφους τους ασχετα αν σημερα δεν εδειχναν να ειναι στεναχωριμενοι. Δεν ειχα τιποτα να χασω και του εξηγησα τι ακριβως χρειαζομουν και μου εκανε εκεινος το τιμολογιο.Αφου μου εδωσε μια τιμη με πηρε μαζι του και πηγαμε κατω στους υπολοιπους.Οταν το αφεντικο τους εκανε νοημα να σταματησουν την δουλεια ξαφνικα ολη η φασαρια σταματησε σε τετοιο βαθμο που νομιζα οτι ημουν σε αλλο μερος.Μερικοι με κοιταξα αγριεμενοι και αλλη με δεος. Εγω παλι τους κοιτουσα φυσιολογικα και προσπαθησα να μην ειμαι προκλητικος και τοτε το αφεντικο αρχησε να τους εξηγει τι και πως, με θεμα την παραγγελεια μου...

Μερικοι απο τους μηχανικους με γιουχαρανε και αλλοι δεν εκαναν απολυτως τιποτα και ακουγαν το αφενιτκο τους.Ο λογος του αφεντικου μπορω να πω οτι με ανατριχιασε γιατι εκανε τοσο αναλητικη την πειργραφη των συναισθηματων του. Δεν περιμενα να νοιωθει ετσι και για την ακριβεια νομιζα οτι ηταν σαν τους αλλους και οτι κοιταζε την δουλεια του και μονο.Ενα κυμα απο φασαρια δεν αργησε να ερθει αφου αρκετοι ηταν αυτοι που δεν ηθελαν να με βοηθησουν και βριζανε τους συντροφους τους που ειχαν δεχτει να με βοηθησουν.Ξαφνικα ομως επεσε σιωπη και ανοιξαν εναν διαδρομο για να περασει καποιος αναμεσα τους.Οποιος και να ηταν πρεπει να ειχε μεγαλη επιρροη στους υπολοιπους και να ειχε κερδησει τον σεβασμο τους για να φτασουν σε τετοιο σημειο.Τουλαχιστον οι εργατες αυτο που εδειχναν.Το μονο που ειχα να κανω τωρα ηταν να περιμενω...

Λιγα δευτερολεπτα αργοτερα εμφανιστηκε μεσα απο το πληθος ενας γεροδεμενος λεπτος ανδρας ο οποιος με κοιταζε αρκετα εντονα.Θυμηθηκα το προσωπου του σχεδον αμεσως και ηταν ενας απο τους πολλους ειχα ανταλαξει μερικα χτυπηματα. Οι ψιθυρισμοι παρ ολα αυτα δεν ειχαν σταματησει καθως περπατουσε ο ανδρας αυτος.Μερικοι εδειχναν να τον φοβουνται και αλλοι εριχναν χαμογελα οταν περνουσε απο διπλα τους.Εγω παλι ομως τον εξεταζα σαν αντιπαλο και τι πολεμικες ικανοτητες ειχε.Ηξερα οτι απο εδω μεσα μπορουσα να φυγω μονο με μαχη και επρεπε να ειμαι προετοιμασμενος για καθε χτυπημα και καθε ενδεχομενο. Στο παρελθον την ειχα πατησει αρκετες φορες και ειχα μαθει απο τα λαθη μου. Οταν διεσχησε το πληθος ο ανδρας βρεθηκε μπροστα απο ολους.Το βλεμμα του δεν ειχε αλλαξει θεση και συνεχιζε να με κοιταζει στα ματια.Κατι χρωστουσα σε αυτον τον ανδρα...

Ακολουθησε μια σιγη λιγων δευτερολεπτων που εμενα μου εμοιαζε πολυ παραπανω.Ειχα αρχησει να νοιωθω αβολα με τον τροπο που ολοι με κοιτουσαν γιατι μαλλον ειχα δωσει την εικονα σε καποιους του αδιστακτου δολοφονου, του αιμοβορου πειρατη.Δεν με ενοιαζε η γνωμη τους ομως γιατι εγω μεσα μου ηξερα αν ειχα κανει καλο στους υπολοιπους ολο αυτο το διαστημα που ημουν στην θαλασσα.Ξαφνικα ο ανδρας πηρε τον λογο...
-Πειρατη χθες, πιστευω οτι αν και αθελα σου σκοτωσες τον αδελφο μου.Ηταν αξιος μηχανικος και αξιος για να ειναι αδελφος μου.Μου χρωστας μια ζωη την οποια μπορω να την παρω μονο απο μαχη....
-Δεν εχα σκοπο να πολεμησω και δεν ειναι ο λογος που εχω ερθει εδω.Σε καθε μαχη υπαρχουν απωλειες και συγνωμη για τον αδελφο σου, αν και μια συγνωμη δεν λυνει την κατασταση....
-Οπως ειπες δεν λυνει την κατασταση.Θελω να πολεμησω μαζι σου μεχρι θανατου.Αν πεθανω θα ειμαι κοντα με τον αδελφο μου, αλλα αν σε κερδισω θα ζω ησυχος οτι δεν αφησα τον δολοφονο του αδελφου μου να φυγει ετσι απλα...

Δεν ειχα σκοπο να του αρνηθω την μαχη αυτη αφου για αυτον ειχε τοσο μεγαλη σημασια.Μπορουσα να καταλαβω τον τροπο που σκεφτοταν και δεν το παρεξηγουσα , ισα ισα μπορουσα να τον καταλαβω αν και ηξερα οτι ο πονος που ειχε τον εκανε να σκεφτεται ετσι.Δεν θα αργουσα να τον νικησω φυσικα αλλα δεν μπορουσα να σκοτωσω εναν αθωο ανθρωπο.Συνηθιζα να σφαζω εγκληματιες και παρανοικους δολοφονους αλλα οχι αθωους.Κατι θα σκεφτομουν ομως και θα εβγαινα απο την δυσκολη κατασταση οπως παντα, τουλαχιστον ετσι ηθελα να πιστευω....
-Θα εχεις την μαχη και μαλιστα οπως την ζητησες....και εβγαλα τοτε τα σπαθια μου απο τις θηκες του και πηρα θεση μαχης ενω ταυτοχρονα σκεφτομουν τι μπορουσα να κανω για να βγω απο την δυσκολη θεση.Δεν ειχα πλεον το μυαλο μου στην παραγγελεια μου και τον σκοπο για τον οποιο ειχα ερθει εδω.Ηθελα να φυγω...

Πηρε και εκεινος θεση μαχης και στο ενα χερι κρατουσε ενα σπαθι και στο αλλο μια βαριοπουλα.Στην θεα της βαριοπουλας εντυπωσιαστηκα και δεν περιμενα να δω καποιον να πολεμαει με ενα τοσο βαρυ οπλο και να το κραταει στο ενα χερι. Συγουρα η μαχη θα ειχε ενδιαφερον και δεν ειχα σκοπο να υποτιμησω τον αντιπαλο.Ισα ισα οσο πιο σοβαρα πολεμουσα τοσο πιο γρηγορα θα τελειωνα την μαχη αυτη.Το αποτελεσμα αβεβαιο αλλα ηταν και αυτο μεσα στο προγραμμα.Εκανε ενα σαλτο και ηρθε πιο κοντα μου και αρχησε να μου κανει αργα μεν χτυπηματα αλλα πολυ δυνατα.Δεν με δυσκολεψε ομως και μπορουσα να τον αντιμετωπισω με σχετικη ευκολια.Τα χτυπηματα του αλλες φορες τα απεκρουγα και αλλες φορες τα απεκρουγα.Εκανα τοτε ενα σαλτο προς τα πισω για να παρω καλυτερη θεση μαχης και να προετοιμαστω για την πρωτη μου επιθεση.Αρκετα τον ειχα αφησει να κερδισει εδαφος στην μαχη....

Εκεινος αμεσως μαζευτηκε και καταλαβε οτι ειχα σκοπο να του επιτεθω.Επρεπε ομως να κανω μια επιθεση που να μην μπορει να την μπλοκαρει και να διαλυσει την αμυνα του.Εκανα τοτε μια μπουνια καπνου και τον χτυπησα με ολη μου την δυναμη με αποτελεσμα να τον ριξω πισω.Τοτε διχως να χασω χρονο επιτεθηκα αμεσως με μια περιστροφικη κινηση των σπαθιων μου και φυσικα αφου δεν ηταν προετοιμασμενος δεχτηκε με πολυ δυναμη ολο το χτυπημα χωρις να προλαβει να το μπλοκαρει.Αποτελεσμα ηταν να τον τραυματησω στα χερια και στα ποδια σε διαφορα σημεια.Φυσικα δεν μπορεσε να σηκωθει, ουτε να πιασει τα σπαθια του.Το χτυπημα που του εκανα δεν ηταν θανατηφορο.Ηταν ομως αρκετα για να τον βγαλω εκτος μαχης.Αφου δεν ηταν σε θεση να πολεμησει δεν ειχα σκοπο να συνεχησω την μαχη και εμεινα εκει να τον κοιταζω....

Δεν ειχα την δυναμη να συνεχησω και ουτε μπορουσα να τον αντικρισω στα ματια για αυτο και κατεβασα το βλεμμα προς το εδαφος.Εκεινος απλα μουγκριζε απο τον πονο και δεν εμοιαζε να ειναι ετοιμος να τα παρατησει ασχετα αν δεν ηταν σε θεση να σηκωθει και να με πολεμησει.Ημουν συγουρος οτι θα χλευαζε που δεν συνεχησα να τον πολεμαω και απλα εμεινα να τον κοιταζω.Δεν αργησε να ερθει ομως και καταρευσα μεσα μου ψυχολογικα....
-Μονο αυτο μπορεις?Γιατι δεν συνεχιζεις την μαχη?Πειρατης εισαι ομως...σιγα μην κρατουσες την υποσχεση σου...εισαι σαν τους αλλους και δεν σου αξιζει να ζεις...
-Εισαι πολυ λιγος για να μπορεις να με κρινεις...Δεν ειπα τιποτα αλλο και απλα κατεβασα το βλεμμα μου ενω εκεινη την στιγμη πηγε το αφεντικο προς το μερος του μηχανικου αλλα εκεινος αρνηθηκε την βοηθεια του. Τελικα ο αντιπαλος μου περα απο θαρραλεος ηταν και πολυ εγωιστης....

Εβαλα τα σπαθια μου στις θηκες τους και τα ξαναεβαλα στον ωμο μου και συνεχησα να τους κοιταζω.Ετσι οπως ειχε εξεληχθει η κατασταση δεν θα ηθελα να δεχτω βοηθεια απο κανεναν τους.Ψυχολογικα ειχα καταρευσει και αυτο δεν το επετρεπα σε κανεναν.Γυρησα την πλατη μου σε ολους και αρχησα να περπαταω προς την εξοδο του ναυπηγειου και πριν φυγω τελειως φωναξα στον αντιπαλο μου....
-Βρες νοημα στην ζωη και τον λογο για τον οποιο ζεις....δεν αξιζει να πεθανεις ακομα...εχεις ακομα να προσφερεις πολλα....
Τελικα ειχα παρει πολυ περισσοτερα μαθηματα σε αυτο το νησι απ οτι περιμενα και γνωρησα καλυτερα τον εαυτο μου.Δεν περιμενα να ειχα αλλαξει τοσο πολυ στον τροπο σκεψης και ημουν στο συνολο περιφανος για τον εαυτο μου...

Αρχησα να περπαταω προς το πλοιο με αργο περπατημα γιατι ειχα αναγκη να σκεφτω αν ολα οσα μου ειχε πει ο μηχανικος ηταν αληθεια ή αν τα λογια του περιελαμβαναν μια δοση αληθειας.Δεν μπορουσα να αρνηθω το οτι ημουν πειρατης αλλα συγουρα ημουν διαφορετικος απο αλλους.Ειχα προσφερει πραγματα σε αυτον τον κοσμο και ειχα γνωρισει αρκετο κοσμο που τον ειχα βοηθησει διχως να εχω κερδησει κατι και η ανταμοιβη για ολα αυτα ηταν να εχω τεραστια επικυρηξη. Βεβαια σε αυτη μου την περιπετεια καταλαβα οτι ο τιτλος του Supernova ειχε αξια και ειχα επιρροη στους αλλους.Ημουν αρκετα μπερδεμενος μεσα μου και επρεπε να καθησω να σκεφτω ηρεμα μονος μου στην διαρκεια του ταξιδιου μου.Λιγο αργοτερα εφτασα στο πλοιο και αρχησα να κανω τις ετοιμασιες για το ταξιδι μου...

Για αρχη ανεβασα την αγκυρα και στην συνεχεια ανεβηκα στο καταρτι για να ανοιξω τα πανια.Το μυαλο μου ηταν αλλου ενω εκανα τις γνωστες αγκαριες.Λιγο αργοτερα το ταξιδι μου τελειωσε και ευτυχως προλαβα και εκμεταλευτικα την παλιροια.Ευχαριστημενος με ολα οσα ειχα κανει κατεβηκα κατω και αφησα τα πραγματα μου στην καμπινα και ανεβηκα σχεδον αμεσως πανω για να βγαλω το πλοιο απο το λιμανι.Οταν βγηκα εδεσα το τιμονι με ενα μεγαλο σκινι για να μην αλλαζει η πορεια του πλοιου και λιγο αργοτερα ειχα βγει απο το λιμανι.Ησυχος πλεον για την ασφαλεια του πλοιου κατεβηκα παλι κατω στην καμπινα και πηγα προς το κρεβατι μου.Ειχα ελενξει τον χαρτη πρωτα και υπολογησα οτι σε περιπου 2 μερες θα εφτανα στο επομενο νησι.Ευτυχως για μενα δεν αργησε να μου ερθει η ορεξη για υπνο.Δεν αντισταθηκα καθολου και εκλεισα απλα τα ματια....

Όνομα: Black_Luster
Haki Points: 0
Player of the Week Points: 7
Beli: 17.000
Bounty: 0