The sea city....[PART 2][ΤΕΛΟΣ]

Δεν μπορουσα να σταματησω την κατασταση.Μηχανικοι και πειρατες πεταγονταν απο του πουθενα με σφυρια, βαρυοπουλες και σπαθια.Η πιεση που δεν δεχομουν ηταν μεγαλη και ηξερα οτι δεν θα αντεχα για πολυ ακομα.Ειχα ηδη αρχησει και τσαντοζομουν γιατι ημουν ο μονος που προσπαθουσε να κανει κατι για να σταματησει αυτος ο χαμος αλλα κανεις δεν ηθελε να μου συμπαρασταθει.Καρφωσα τα σπαθια μου στο εδαφος και δημιουργησα 2 μεγαλες μπουνιες καπνου γυρο απο μενα και με μια περιστροφικη κινηση εδιωξα αρκετα πιο περα τους αντιπαλους μου.Για αλλη μια φορα φωναξα.."ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕΕΕΕΕΕΕΕ", αλλα δυστυχως κανεις δεν ηταν προθυμος.Τοτε θολωσα για τα καλα και δεν με ενδιαφεραι ποιον θα χτυπησουσα, ποιον θα πληγωνα ή ποιον θα σκοτωνα.Τωρα πλεον ημουν και εγω εκτος ελεγχου...

Εκανα μια αναποδη κολοτουμπα και βρεθηκα αναμεσα σε 1 μηχανικο και 1 πειρατη και μπλοκαρα τα χτυπηματα τους με τα 2 σπαθια μου και τους εσπρωξα λιγο πιο μαρκυα.Τοτε διμιουργησα μια θυελα καπνου με αποτελεσμα να σταματησει για αλλη μια φορα η μαχη αφου βρεθηκαν σε διαφορετικες μεριες πειρατες και μηχανικοι.Ειχα ενα στοχο και οποιος δεν συμβιζοταν με αυτον θα ειχε την ιδια αντιμετωπηση.Μερικοι με κοιταξαν με δεος και αλλοι με φοβο.Οτι και να ηταν δεν ειχα μεινει απαρατητητος και αυτο ηταν κατι που μου εδωσε θαρρος.Η επικυρηξη τελικα μου εδινε κυρος και δεν ηταν καταρα οπως νομιζα.Ειχα αρχησει να μπαινω στο κλιμα του Supernova και της δυναμης μου.Επιπλεον ειχα αρχησει να χρησιμοποιω νεες τεχνικες σε δυσκολες καταστασεις αλλα ακομα δεν ημουν ευχαριστημενος. Ηθελα πιο πολυ δυναμη και ηξερα πως ηταν εγωιστικο απο μερους μου, αλλα η δυναμη αυτη ηταν γλυκια....

Καποιες φορες απο τον θυμο μου δεν μπορουσα να ελενξω την δυναμη μου και αυτο με φοβιζε.Ηταν ομως στο χερι μου να μαθω να την χειριζομαι ακομα καλυτερα. Αυτο δεν θα αργουσε να γινει γιατι εδω και καιρο σκεφτομουν να απομονοθω για καποιο διαστημα και να προπονηθω σοβαρα χωρις να με ενοχλει κανενας. Πιστευα οτι θα ηταν η καλυτερη επιλογη γιατι καθε φορα που πολεμουσα καποιον αντιπαλο καταλαβαινα οτι ειχα καποια αδυναμια και επρεπε να προσπαθησω και αλλο.Παντως ειχα αλλαξει πολυ απο τοτε που ειχαν αρχησει τα ταξιδια μου και η αλλαγη ηταν τρομακτικη.Μου αρεσε ομως γιατι αυτο δηλωνε οτι προσπθουσα να γινω ακομα καλυτερος....

Αυτες οι σκεψεις ευτυχως δεν με καθυστερησαν ουτε με αποσυντονησαν απο την μαχη μου.Συνεχιζα να απεκρουω χτυπηματα και αλλες φορες στην αναγκη σκοτωνα και ολας.Βρισκομουν στην μεση της μαχης διχως να ξερω ουσιαστικα εγω γιατι πολεμαω.Υποτιθεται οτι ενας πειρατης κοιταζε μονο το συμφερον και μονο την παρτη του.Δεν μπορουσα ομως να σκεφτω με αυτον τον τροπο γιατι δεν ημουν εγωιστης και κοιταζα παντα τους υπολοιπους.Τωρα ομως επρεπε να προσεξω και τον εαυτο μου για να μην γινω και εγω ενα απο τα πολλα πτωματα που ειχαν πεσει στο πεδιο της μαχης.Οι μηχανικοι παντως ηταν προετοιμασμενοι για μαχη και στο συνολο εδειχναν αρκετα δυνατοι....

Το μυαλο μου ομως γυρησε παλι στο παρελθον και στο Barati, εκει οπου ολα αρχησαν.Θυμηθηκα τον καπετανιο και τους υπολοιπυς μαγειρες του εστιατοριου. Ηταν και αυτοι δυνατοι και προετοιμασμενοι για καποια επιθεση απο πειρατες. Φυσικα δεν ηταν ιδιο το επιπεδο αλλα και εκεινοι ανταποκρινονταν μια χαρα οταν προσπαθουσαν να προστατευσουν το εστιατοριο, το σπιτι τους.Αντιστοιχα και εδω οι μηχανικοι υπερασπιζονταν την τιμη τους, την δουλεια τους και το προιον που εφτιαχναν.Τους το αναγνωριζα παντως και πιστευω πως ειχαν τους λογους που το εκαναν αυτο.Παρ ολα αυτα η μαχη επρεπε να τελειωσει και δεν ειχε σημασια ποιος θα σκοτωνε πιο πολλους.Οι πειρατες οφειλα να πληρωσουν για το πλοιο τους και ας ηταν πειρατες....

Υποτιθεται οτι οι πειρατες ηταν εναντια της κυβερνησης και οχι ολων.Γενικα οι πειρατες ειχαν γινει εγωιστες και ειχαν αποκτησει δυναμη.Αυτο ηταν κατι που με φοβιζε γιατι ημουν συγουρος οτι η κυβερνηση καποια στιγμη θα απαντουσε και ηξερα οτι ειχε αρκετα δυνατα μεσα στην διαθεση της για να αντιμετωπισει ακομα και τους πιο δυνατους πειρατες της θαλασσας αυτης.Ειχα ακουσει απο μικρος ιστοριες για τους Marines και τις μεγαλες δυναμεις που ειχαν, οπως το Buster Call, τους Admirals οπου ηταν οι πιο δυνατοι του ναυτικου μετα τον Fleet admiral και φυσικα τους 7 Shichibukai, οι πειρατες που ηταν με το μερος της κυβερνησης.Ενας λογος που επρεπε να δυναμωσω ηταν για να μπορω να τους αντιμετωπησω διχως να φοβαμαι.....

Η μαχη συνεχιζοταν με εντονους ρυθμους και χτυπηματα ηταν ασταματητα. Καποιες φορες αναγκαζομουν να γινω καπνος για να αποφευγω αρκετα απο αυτα.Σκεφτομουν για ποσο θα μπορουσε να κρατησει ακομα αυτη η μαχη αφου καμια απο τις 2 παραταξεις δεν ηταν προθυμη να σταματησει. Χρησιμοποιησα ολες τις τεχνικες και τα κολπα που ειχα για να μπορεσω να τους σταματησω χωρις καποιο αποτελεσμα.Πεταχτηκες τοτε απο το πουθενα ενας αρκετα γυμνασμενος μηχανικος και ακριβως απο πισω μου αλλος ενας γεροδεμενος πειρατης και εκαναν ταυτοχρονα επιθεση.Χωρις να ξερω ποιος ειναι ο στοχος ομως αναγκαστηκα να αμυνθω και μπλοκαρα τα χτυπηματα τους και τους εσπρωξα για να κερδησω λιγο εδαφος.Στην συνεχεια αρχισα να επιτιθομαι με μεγαλη ταχυτητα στον πειρατη ο οποιος δεν περιμενε τοσες πολλες συγχρονισμενες επιθεσεις.....

Δεν ηταν δυσκολη υποθεση για μενα φυσικα και με μπουνια καπνου τον εστειλα εξω απο το ναυπηγειο και γυρησα το βλεμμα μου σοτν μηχανικο ο οποιος χαμογελασε.Δε ηξερα αν ηθελε να με πολεμησει για αυτο δεν πηρα θεση μαχης και σταθηκα εκει να τον κοιταζω για λιγο.Φυσικα δεν ειχαμε τις προθεσεις και μου επιτεθηκε με μεγαλη ταχυτητα.Δεν ηταν δυσκολη υποθεση ομως να κανω ενα σαλτο και να αποφυγω την επιθεση του.Σηκωθηκα αμεσως και πηρα παλι θεση μαχης...
-Πολεμησες με τους συντροφους μου και πρεπει να τιμωρηθεις για αυτο που εκανες....
-Δεν ειμαι με κανενος το μερος και το εχω αποδειξει εδω και ωρα....
-Ο τιτλος του Supernova εμενα αλλο μου δειχνει....

Αφου δεν καταφερα να τον λογικεψω επρεπε να πολεμησω αναγκαστηκα γιατι δεν ειχε σκοπο να με αφησει να φυγω διχως να παρει εκδηκηση για τους συντροφους του.Η αληθεια ηταν οτι σχεδον κανεναν δεν ειχα σκοτωσει, παραμονο τους ειχα τραυματησει κυριως στα ποδια για να βγουν εκτος μαχης. Οποτε δεν μπορουσα να καταλαβω γιατι πραγματα ηθελε ακριβως να με εκδηκηθει ο τυπος.Αλλα αφου ηθελε μαχη δεν μπορουσα να την αρνηθω και ετοιμαστηκα για να κανω την επιθεση μου.Εκεινος στριφογυρησε ενα σπαθι που κρατουσε στο χερι του και ενα σφυρι που κρατουσε στο αλλοκαι με ενα σαλτο μου επιτεθηκε με μεγαλη ταχυτητα.Τοτε εριξα καπνου πανω του και τον σηκωσα στον αερα με μορφη παλαμης και βρεθηκα κλασματα δευτερολεπτου αργοτερα διπλα του και τον κλωτσησα με δυναμη προς το πλυθος.Ακουστηκε ενας πολυ δυνατος θορυβος και αρκετοι ηταν αυτοι που σταματησαν να πολεμανε....

Σχηματιστικα παλι στο εδαφος και με κοιταξαν για αλλη μια φορα ολοι.Μερικοι απο αυτους τα εβαλαν στα ποδια αλλα αρκετοι ηταν αυτοι που συνεχησαν την μαχη. Τοτε βρεθηκε διπλα μου ενας μηχανικος ο οποιος με κοιταξε καταματα.Δεν μου επιτεθηκε οπως νομιζα και μου εκανε εντυπωση, αλλα παρ ολα υατα προσπαθησα να μην το δειξω.Εκεινος τοτε συνεχησε να πολεμαει πειρατες που βρισκονταν εκει γυρο μας.Τοτε με μορφη καπνου τους σηκωσα τους πεισσοτερους πειρατες στον αερα και τους πεταξα εξω απο το ναυπηγειο και εμειναν κυριως μηχανικοι του ναυπηγειου και λιγοι πειρατες οι οποιοι μολις ειδαν οτι ειχαν χασει την αριθμητικη υπεροχη τα εβαλαν στα ποδια.Τοτε πηγα να κοιταξω τον πρωτο μου αντιπαλο ο οποιος δεν ειχε σηκωθει απο το σημειο που βρισκοταν....

Ευτυχως δεν ειχε παθει και πολλα παραμονο του ειχε ανοιξει μια μικρη πληγη διπλα στο φρυδι.Ηταν αναισθητος τοση ωρα και ευτυχως βρισκοταν σε σημειο οπου δνε κινδυνευαι απο καποιον.Τον σηκωσα στους ωμους μου και διχως να μιλησω τον προς τους υπολοιπους χωρις να μιλησω ή να κοιταξω καποιον καταματα γιατι πολυ απλα δεν ειχα την δυναμη να κανω κατι τετοιο εκεινη την στιγμη.Πηρα εναν κουβα νερο και τον εριξα πανω στον αναισθητο ανδρα ο οποιος ανοιξε τα ματια του και ουρλιαξε.Μαλλον το νερο που του ειχα πεταξει ηταν αρκετα κρυο και η αντιδραση του φυσιολογικη.Τοτε πηγα προς το μερος των υπολοιπων....
-Βλεπατε τους συντροφους σας να πεφτουνε στο πεδιο της μαχης ενω ειχατε την δυνατοτητα να βαλετε ενα τελος σε αυτη την μαχη εδω και ωρα και αν δεν κανω λαθος ενας απο εσας με κριτικαρε και ολας επειδη ειμαι πειρατης με μεγαλη επικυρηξη.Τουλαχιστον εγω δεν εβαλα την ζωη καποιου αλλου σε κιννδυνο...

Ηξερα πως ηταν να κινδυνευει η ζωη καποιου συντροφου μου και χωρις να τον ξερω καλα τον βοηθουσα.Αυτοι ομως δεν εκαναν το ιδιο.Μπορει να πολεμουσαν ενωμενοι μαζι για να υπερασπιστουν καποια πραγματα αλλα δεν ηταν σε ολη την διαρκεια ενωμενοι.Δυστυχως ειχαν πεσει στο πεδιο της μαχης 7 περιπου μηχανικοι αλλα πολυ περισσοτεροι πειρατες.Δεν μιλησα ουτε προσπαθησα να πω κατι αλλο, απλα γυρησα το βλεμμα μου και προχωρησα προς την εξοδο του ναυπηγειου. Ακουσα μερικους ψιθυρους αλλα τους αγνοησα.Περιεργος οι τσαντες με τα ψωνια μου ηταν ακομα εκει.Τις εβαλα στους ωμους και συνεχησα να περπαταω προς το πανδοχειο που ειχα κλεισει δωματιο για να περασω το βραδυ.Καθως προχωρουσα σκεφτομουν εντονα την μαχη.Το να εισαι στην μεση ενος λουτρου αιματος δεν ηταν καθολου ευχαριστο τελικα οσο σκληρος πειρατης και να ησουν...

Βαθυα μεσα μου ηξερα τον λογο που προσπαθησα να σταματησω την μαχη.Μπορει να μην το εδειχνα ή να το παραδεχομουν αλλα ο θανατος του Jack μου ειχε στοιχησει πολυ.Ο μικρος πεθανε σε μικρη ηλικια και ηταν αδικος ο θανατος τους. Ηξερα πως ηταν να χανεις καποιον συντροφο και δεν ηθελα να νοιωσουν και αλλοι οπως ενοιωσα και εγω οσο δυσκολο και να ηταν.Καποια στιγμη θα ξεπερνουσα τον θανατο του μικρου, αλλα καθε μερα που περνουσε την αφιερωνα σε αυτη και ειχα σκοπο να ζησω ακομα.Αυτος ηταν ο λογος που ηθελα να γινω και πιο δυνατος για να μπορω να ζησω ελευθερος στην αγρια θαλασσα.Με ενα κουνημα στο κεφαλι σταματησα να ονειροπολω και συνεχησα τον δρομο μου.Τουλαχιστον ειχα καταφερει να ανατρεψω την μαχη κατα πολυ και να σωθουν αρκετοι.Πολλοι ηταν αυτοι που δεν καταλαβαιναν τον νοημα της ζωης...

Η ζωη ενος πειρατη ηξερα καλα οτι δεν ηταν σταθερη αλλα ηταν στο χερι ολων των πειρατων να εκτιμησουν αυτο που εχουν και να ζησουν οσο το δυνατον περισσοτερο.Το ονειρο βεβαια των περισσοτερων πειρατων ηταν να βρουν τον μεγαλο θυσαυρο One Piece, αλλα η δικια μου ιδεολογια ηταν διαφορετικη.Ηθελα να ταξιδευω ελευθερος χωρις να εχω κανεναν πανω απο το κεφαλι μου να μου λεει τι να κανω.Το να εβρισκες το νοημα για το οποιο ζουσες πιστεω οτι ηταν το πιο σημαντικο ακι ετσι η ζωη καποιου εμπαινε σε μια σειρα γιατι ετσι μπορουσε αν αξιολογησει καλυτερα καποια πραγματα στην ζωη του και να εκτιμησει διαφορα αλλα.Ειχα ορημασει αρκετα και τα ταξιδια στην θαλασσα με ειχαν αλλαξει πολυ. Ποσο ακομα θα μπορουσαν να με αλλαξουν ομως?

Μερα με την μερα παρατησουσα διαφορες αλλαγες ειτε στον χαρακτηρα μου ειτε στο σωμα μου.Αρκετες απο αυτες μου αρεσαν γιατι πλεον απο παιδι γινομουν ανδρας και συντομα θα επαιρνα σημαντικες αποφασεις στην ζωη μου, οι οποιες θα εκριναν την συνεχεια.Δεν μπορουσα να σταμτησω να κανω τετοιες σκεψεις ενω προχωρουσα για με βασανιζαν αρκετα πραγματα.Λιγο αργοτερα εφτασα επιτελους στο πανδοχειο.Ευτυχως δεν ηταν κανεις στο σαλονι και ανεβηκα πανω διχως να με δει κανεις.Οταν μπηκα μεσα στο δωματιο ακουμπησα τα πραγματα μου διπλα στην πορτα και μπηκα να κανω ενα μπανιο και επεσα στο κρεβατι με την πετσετα.Ειχα αναγκη απο ξεκουραση πιο πολυ απο καθε φορα....