Heat in the Ice (part 1) [Τελος]

Καθως απομακρυνομουν απο το νησι με το καινουριο μου πλοιο, το οποιο ηταν γεματο με προμηθειες που ειχα αγορασει, η βροχη γινοταν ολο και δυνατοτερη. Ισως θα επρεπε να μην φυγω τοσο βιαστικα απο το νησι, αλλα να περιμενω μεχρι να κοπασει η καταιγδα μιας και δεν ηξερα ακομα να χειριζομαι καλα το πλοιο και να το κατευθηνω εκει που ηθελα. Ομως τωρα που το σκεφτομουν αυτο βρισκομουν ηδη μεσα στην καταιγιδα και δεν υπηρχε γυρισμος. Εψαξα μεσα στο πλοιο και τελικα βρηκα το δωματιο που ηταν το πηδαλιο. Δεν ηταν πολυ μεγαλο, ομως ηταν αρκετο για να χωρεσει ανετα 2 ατομα.

Προσπαθησα για λιγο να οδηγησω το πλοιο μεσα σε αυτη την καταιγιδα ομως ειχα αρκετες δυσκολιες οπως ηταν αναμενομενο. Ηταν αρκετα διαφορετικο απο αυτο που ειχα στο προηγουμενο πλοιο και δεν ηξερα πως να το χειριστω. Προσπαθησα λιγο και τελικα καταλαβα στο περιπου πως λειτουργει. Μεχρι καποιο διαστημα καταφερνα να κουμανταρω το πλοιο μεσα στην καταιγιδα. Ομως μετα απο λιγο αρχισε να φυσαει πολυ και τα κυματα μεγαλωναν ολο και περισσοτερο. Χτυπουσαν το πλοιο με μανια και το εβγαζαν συνεχως εξω απο την πορεια που ηθελα να παω. Οσο κι αν προσπαθουσα να το φερω στην σωστη πορεια τοσο τα κυματα με εστελναν σε αλλες κατευθηνσεις.

Ειχε περασει περιπου 1 ωρα που παλευα με τα κυματα, τη βροχη και τους δυνατους ανεμους αλλα η καταιγιδα δεν ελεγε να κοπασει. Με παρεσερνε ολο και πιο μακρυα απο την πορεια που ηθελα να ακολουθησω και αυτο με ειχε κανει να νευριασω πολυ. Ακομα πιο πολυ με τον εαυτο μου που ξεκινησα να ταξιδευω ενω εβλεπα οτι ο καιρος ολο και χειροτερευε. Ειχα εξουθενωθει απο την προσπαθεια να κρατησω το πλοιο οσο πιο κοντα γινοταν στην πορεια που ελεγε η Log Pose. Ετσι αφησα το πλοιο να ταξιδευει οπου πηγαιναν τα κυματα. Το μονο που προσπαθουσα να αποφυγω ηταν να μην αναποδογυρισει το πλοιο απο τα μεγαλα κυματα.

Αλλη μια ωρα περασε και η καταιγιδα φαινοταν να ειχε αρχισει να κοπαζει. Ο ανεμος ειχε μειωθει αισθητα και, κατα συνεπεια, τα κυματα ειχαν μικρυνει και αυτα παρα πολυ σε σχεση με το μεγεθος που ειχαν πριν. Το μονο που συνεχιζοταν ηταν η βροχη αλλα και αυτη μετα απο ενα μισαωρο αρχισε νασταματαει μεχρι που ο ουρανος καθαρισε εντελως απο τα συνεφα και ενας καταγαλανος ουρανος με εναν λαμπερο ηλιο πηραν την θεση τους. Ανακουφισμενος απο αυτη την εξεληξη εστριψα το πλοιο μου προς την σωστη κατευθηνση. Επειτα ετοιμασα την πειρατικη σημαια του πληρωματος μου και την κρεμασα στο καταρτι αφου με ολη αυτη την καταιγιδα δεν ειχα καταφερει να το κανω πιο πριν.

Μολις ομως κατεβηκα απο το καταρτι ειδα ενα πουλι να καθεται πανω στην κορυφη του, ακριβως διπλα στην σημαια.
- Κανονισε να μου την κουτσουλησεις! Μολις την εβαλα καινουρια καινουρια! ειπα προς το πουλι, χωρις να περιμενω να καταλαβει. Ομως δεν περιμενα ουτε αυτο που εκανε. Με το ραμφος του αρχισε να λυνει την σημαια. Αμεσως αρχισα να σκαρφαλωνω στο καταρτι για να την παρω. Ομως μεχρι να ανεβω την ειχε λυσει και την κρατουσε στο ραμφος του. Λιγο πριν ανεβω πανω αρχισε να πεταει μακρυα απο το πλοιο μου.
- Ελα πισω ηλιθιο πουλι!! φωναξα αλλα δεν υπηρξε ανταποκριση. Με ενα σαλτο κατεβηκα απο το καταρτι και αμεσως αλλαξα την πορεια του πλοιου προς την πορεια που κατευθηνθηκε το πουλι.

Μετα απο μερικα λεπτα ειδα μπροστα μου ενα κομματι της θαλασσα να ειναι γεματο με τεραστια παγοβουνα. Κατευθηνθηκα προς τα εκει αφου εκει ειδα οτι πηγε και το πουλι. Κοιταξα την Log Pose για να δω αν ηταν τουλαχιστον η κατευθηνση που ηθελα να παω ομως εδειχνε οτι επρεπε να κατευθηνθω προς τα αριστερα της περιοχης της οποια πηγαινα τωρα.
- Μια μικρη αλλαγη στην πορεια δεν πειραζει... σκεφτηκα και συνεχισα να κατευθηνομαι προς τα παγοβουνα ψαχνοντας για καποιο στοιχειο που θα μου ελεγα προς τα που πηγε το πουλι.

Περασα το πρωτο παγοβουνο και ξαφνικα το ειδα να κινειται κλεινοντας μου την πορεια προς την εξοδο. Παραξενευτηκα αλλα υπεθεσα οτι τα ρευματα της θαλασσας θα το αναγκασαν να κουνηθει προς την κατευθηνση που κουνηθηκε. Ετσι συνεχισα την πορεια μου χωρις να σκεφτομαι καν την μετακινηση του παγοβουνου. Μετα απο λιγο ομως ειδα αλλο ενα παγοβουνο να μετακινειται και να μου κλεινει τον δρομο. Αλλαξα αμεσως πορεια για να το αποφυγω. Τελικα τα καταφερα με λιγη δυσκολια...
- Δεν μπορει να ειναι τυχαιο... Συμπτωση που επαναλαμβανεται παυει να ειναι συμπτωση! ειπα καθως κοιτουσα προσεκτικα το παγοβουνο μηπως εντοπισω κατι που θα μου ελυνε την απορια πως τα παγοβουνα κινουνται με τετοια ταχυτητα και φαινεται λες και εχουν δικη τους βουληση...

Μεσα στα επομενα 5 λεπτα αλλα 2 παγοβουνα ειχαν μετακινειθει με τετοιο ρυθμο και ταχυτητα μπροστα μου που παραλιγο να χτυπησω πανω τους. Ομως οσο και να τα κοιτουσα δεν μπορουσα να βγαλω ακρη για τον τροπο που κινουνταν. Καθως κοιτουσα τα παγοβουνα ακουω απο πισω μου εναν ηχο. Ηταν ενας τυπος, με μια μπλουζα αμανικη χρωματος κοκκινο, με μια μικροσκοπικη κιτρινη γραβατα. Φορουσε ενα ασπρο κολαν και κατι περιεργα καφε παπουτσι. Φαινοταν δυνατος και παρα την γελοια εξωτερικη του εμφανιση μολις τον ειδα καταλαβα οτι δεν εχει ερθει για καλο στο πλοιο μου. Ομως πριν τον πετσοκοψω επρεπε να μαθω αν αυτος ειχε καποια σχεση με το πουλι που εκλεψε την σημαια μου.

- Ποιος εισαι εσυ και τι θες στο πλοιο μου? του ειπα με εναν αυταρχικο τονο.
- Τι αγενεια... Συνηθως συστηνεται πρωτος αυτος που ρωταει... ειπε με ενα ηλιθιο χαμογελο στα χειλη του.
- Νομιζεις οτι εισαι εξυπνος? Λεγε ποιος εισαι και ασε τις θεωριες σου. του ειπα εχοντας αρχισει να χανω την υπομονη μου αφου ειχα τοσα στο κεφαλι μου που δεν ειχα χρονο να ασχοληθω και με αυτον.
- Ειμαι ο Brindo της οικογενειας Achino. Ειμαι εδω για να σε πιασω! ειπε και χαμογελασε χαιρεκακα. Αμεσως ετοιμασα τις γροθιες μου για να τον πολεμησω.
- Ο,τι κι αν εννοεις με αυτο το "θα σε πιασω" δεν θα σε αφησω να το υλοποιησεις!
- Ειμαστε μια οικογενεια bounty hunters οποτε θα σε πιασω για να σε δωσουμε στους marines και να παρουμε τα χρηματα απο το bounty σου!! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!! ειπα και γελουσε για αλλη μια φορα περνοντας μια ενοχλητικη γκριματσα.

Σκεφτομουν πως ηταν δυνατο να πιστευει οτι μπορουσε να με νικησει...
"Δεν ξερει ποιος ειμαι? Απο την στιγμη που ειναι bounty hunter αυτο ειναι αδυνατο... Σιγουρα ξερει ποιος ειμαι και ποσο bounty εχω... Ομως πως ειναι δυνατον να πιστευει οτι θα με νικησει μονος του?" Αυτες οι σκεψεις γυριζαν στο μυαλο μου ολη την ωρα μεχρι που δεν αντεξα αλλο και του επιτεθηκα.
- Εισαι ανυπομονος ε? Καλα! Ας το τελειωσουμε γρηγορα αυτο για να παρουμε οσο το δυνατον πιο γρηγορα και τα λεφτα μας... μονολογουσε και επειτα αρχισε παλι να γελαει. Ομως μολις τον πλησιασα απεφυγε την επιθεση μου με χαρακτιριστικη ταχυτητα και ευκολια.

Δεν περιμενα να ειναι τοσο γρηγορος. Για τα επομενα λεπτα το μονο που συνεβαινε ηταν το ιδιο σκηνικο:
Εγω επιτιθεμαι και αυτος αποφευγει. Ωσπου καποια στιγμη καταφερα και τον πετυχα. Του εκανα ενα κοψιμο στο αριστερο χερι. Δεν φαινοταν να περιμενε να τον πετυχω και πηρε μια εκφραση τρομου.
- Με εκανες να θυμωσω! Αυτο δεν θα σου βγει σε καλο! ειπε και αρχησε να μου επιτιθεται εκεινος αυτη την φορα. Ηταν αρκετα γρηγορος και στις επιθεσεις του κι ετσι με πετυχε στην πρωτη του επιθεση. Επεσα 2-3 μετρα πιο πισω ομως σηκωθηκα γρηγορα. Μετα το πρωτο σοκ και το ξαφνιασμα για αλλη μια φορα για την ταχυτητα του, αρχισα να αποφευγω τις επιθεσεις του την μια μετα την αλλη.

Αυτο συνεχιστηκε για αρκετη ωρα ακομα μεχρι που και οι 2 φαινομασταν κουρασμενοι. Ειχαμε σταματησει και οι 2 για να ξαποστασουμε, οντας λαχανιασμενοι. Εκεινος ειχε μερικα μικρα κοψιματα τα οποια δεν ηταν κατι το σοβαρο, αφου τις περισσοτερες επιθεσεις μου τις απεφυγε, ομως εγω δεν ειχα ουτε γραντζουνια. Οπως ηταν φυσικο δεν μπορεσε να κανει κατι απεναντι στο ατσαλι. Ετσι υπεθεσα οτι θα εφευγε και θα ερχοταν με περισσοτερες ενυσχισεις, ομως δεν το εκανε. Πηρε την ιδια ηλιθια εκφραση με το χαμογελο που ειχε παρει και νωριτερα και επειτα αφου σηκωθηκε ειπε:
- Αν δεν μπορεις να αντεξεις την πιεση που δεχτηκες απο εμενα να σε δω τι θα κανεις τωρα που αυτη η πιεση θα πολλαπλασιαστει...

Δεν καταλαβα τι εννοουσε ακριβως και αυτο με ανησυχησε καπως. Μετα ομως τον ειδα να βγαζει μια κοκκινη αυρα γυρω του και να κοιταει σε ενα συγκεκριμενο σημειο του οριζοντα. Κοιταξα κι εγω προς τα εκει και ειδα κατι να πλησιαζει με μεγαλη ταχυτητα. Αμεσως ετρεξα προς τον Brindo και τον εριξα κατω. Ομως δεν καταφερα τιποτα αφου και αυτο που ερχοταν συνεχισε να πλησιαζει με μεγαλη ταχυτητα. Πλησιαζε συνεχεια και καποια στιγμη καταλαβα οτι αυτο που πλησιαζε ηταν ενας ανθρωπος. Τελικα εφτασε διπλα στον Brindo και σταματησε τελειως αποτομα. Ηταν ιδιος με εκεινον μονο που φορουσε μια μπλε μπλουζα.
- Ποιος εισαι παλι εσυ?
- Ειμαι ο διδυμος αδερφος του Brindo, ο Kampachino! Μαζι ειμαστε ανικητοι και θα σε πιασουμε!
- Αυτο θα το δουμε! ειπα καθως σηκωνομουν πανω ετοιμος να ξαναπαλεψω.

Αρχισαν και εκαναν διαφορα περιεργα κολπα με τα χερια τους. Την μια στιγμη βρισκοταν ο ενας διπλα στον αλλο και την αλλη στιγμη ο Kampachino ειχε πεταχτει μερικα μετρα πιο περα! Ξαφνικα ομως αρχισε να κατευθηνεται προς το μερος μου. Πριν προλαβω να αντιδρασω με χτυπησε και με πεταξε πισω στον τοιχο του πλοιου.
- Τωρα θα νοιωσεις την δυναμη των διδυμων. ειπε ο Brindo χαμογελοντας. Εκαναν παλι μια παρομοια κινηση ομως αυτη την φορα την απεφυγα. Μου εκαναν επιθεσεις με τις γροθιες τους οποτε ειχα σκεφτει τροπο για να τους νικησω. Αν τους εκανα επιθεση την στιγμη που προσπαθουσαν να μου επιτεθουν εκεινοι τοτε θα ειχα το πλεονεκτημα. Ετσι κι εγινε. Ο Kampachino ηρθε καταπανω μου και αμεσως τον χτυπησα κανοντας το χερι μου λεπιδα.

Επεσε κατω με εντονη αιμοραγια και αμεσως ο Brindo ετρεξε απο πανω του για να δει αν ειναι καλα.
- Θα πληρωσεις γι αυτο! μου ειπε αλλα εγω χωρις να τον ακουσω τους ξαναεπιτεθηκα. Τραυματησα και τον Brindo πριν προλαβει να αντιδρασει. Μετα τον ακινητοποιησα και του ειπα:
- Εχετε καμια σχεση με την κλεμενη σημαια του πληρωματος μου? Μιλα γιατι αλλιως θα πεθανεις!
- Ναι αλλα και να θες δεν μπορεις να την παρεις πισω απο την στιγμη που εφτασε στα χερια του αφεντικου μου. Δεν με νοιαζει αν θα με σκοτωσεις αλλα αν το κανεις τοτε θα νοιωσεις την οργη και την δυναμη του αφεντικου!! ειπε χαμογελοντας. Επειτα απο αυτο ο θυμος μου για αυτους τους ανθρωπους μεγαλωσε πολυ.
- Καλα τοτε! Πεθανε! Ετσι δεν κρατηθηκα και του εκοψα το κεφαλι. Ο αδερφος του που ειχε τις αισθησεις και παρακολουθησε ολη την σκηνη αρχισε να κλαιγεται, ομως τον σκοτωσα και αυτον. Πεταξα τα πτωματα τους πανω σε ενα παγοβουνο και επειτα συνεχισα την πορεια μου μεσα στα παγοβουνα για να βρω την σημαια μου...

[συνεχιζεται]

Όνομα: teomessi10
Haki Points: -
Player of the Week Points:7
Beli:18.000
Bounty/Fame Points:-