[Αρχή-Παρελθόν] Η Αρχή [Τέλος]

Η μέρα που έμαθα ότι πράγματι είχα δυνάμεις, είχε φτάσει. Ήμουν πολύ περίεργος να μάθω για το τι ήμουν
ικανός να κάνω με αυτές. Έτσι κάθε μέρα από τότε, όταν βρισκόμουν μόνος μου προσπαθούσα να μετακινώ αντικείμενα και η αλήθεια είναι ότι με τον καιρό το κατάφερνα. Είχαν περάσει 4 μήνες από
τότε που έφυγα απ'το χωριό μου για να εξασκηθώ και είχα μάθει πολλά. Πλέον μπορούσα να ξιφομαχώ
σε αρκετά ικανοποιητικό επίπεδο και να ελέγχω λίγο μεταλλικά αντικείμενα, γιατί όπως παρατήρησα η
δύναμη μου δεν είχε ισχύ απέναντι στα άλλα. Έτσι κατελήξα στο συμπέρασμα ότι το φρούτο του διαβόλου
που έφαγα, μου δίνει την ικανότητα να ελέγχω τον μαγνητισμό.
-Πώς τα βλέπεις τα πράγματα μικρέ;
-Πλησιάζει η ώρα να τους στείλω από κει που ρθαν.
-Έχεις πολύ ψωμί ακόμα. Έχουν περάσει 4 μήνες από τότε που έφυγες απ'το σπίτι σου, αισθάνεσαι καλά;
-Ναι. Έχω λόγο που το κάνω.
-Σωστά! Όσον αφορά τις δυνάμεις σου, μπορείς ουσιαστικά να ελέγχεις πλήρως μεταλλικά αντικείμενα.
Δεν είναι λίγο. Ουσιαστικά, δεν θα μπορούν να σε πολεμήσουν απ'τη στιγμή που δεν θα έχουν όπλα. Επιπλέον, μπορείς να χρησιμοποιείς ευκολότερα το πιστόλι σου... ίσως γίνεις πολύ καλός σκοπευτής
-Πράγματι. Αλλά δυστυχώς, θέλω κι άλλο χρόνο για να χρησιμοποιώ σωστά τις ικανότητές μου. Με δυσκολεύει αρκετά.
-Όλοι οι χρήστες έτσι είναι στην αρχή. Μετά από μερικούς μήνες όμως, είναι φονικές μηχανές.

Ο καιρός περνούσε και εγώ γινόμουν όλο και ισχυρότερος. Έλειπα 8 μήνες πλέον απ'το σπίτι μου και
είχα πληροφορηθεί ότι η βάση των Marines βρισκόταν στο κέντρο του νησιού, κοντά στη λίμνη που προμηθευόμασταν νερό. Η κατάσταση είχε ξεφύγει τελείως. Φήμες διαδίδονταν σε ολόκληρο το νησί,
ότι η Κυβέρνηση τιμωρεί όσους δεν πληρώνουν τους φόρους με θάνατο. Οι φήμες αυτές έφτασαν και σε
μας και φυσικά δεν μπορούσα να στέκομαι εκεί και να προπονούμαι. Πλέον, είχα μάθει να ξιφομαχώ στο ίδιο επίπεδο με τον Izuru .Επίσης, με τη χρήση των δυνάμεών μου, μπορούσα να τον κερδίσω εύκολα στις αναμετρήσεις μας. Δε θα σπαταλούσα άλλο χρόνο. Θα ολοκλήρωνα μερικές τεχνικές που ήθελα και θα πήγαινα να θέσω ένα τέλος σ'αυτήν την τρέλα. Πλησίαζε ο καιρός που θα έσωζα το χωριό μου...

-Λοιπόν; Θα με αφήσετε να πάω; Έχω μάθει να χρησιμοποιώ τις δυνάμεις του φρούτου μου!
-Όχι!!! Τι δεν καταλαβαίνεις; Δεν είσαι έτοιμος ακόμα! Χρειάζεσαι λίγο χρόνο για να βρεις αρκετά ισχυρές
τεχνικές για να καταστρέψεις τη βάση τους. Δεν έχει νόημα να σε αφήσω να πας για να πεθάνεις άδικα!
-Να πάρει!!! Έχω ήδη σκεφτεί μια τέτοια τεχνική. Αφήστε με να πάω.
-Είμαι σίγουρος ότι έχεις σκεφτεί, αλλά δεν την έχεις δοκιμάσει. Όταν θα πας, θα είσαι έτοιμος για όλα.
Δεν πας να δείρεις 10χρονα. Είναι οπλισμένοι άντρες έτοιμοι να σκοτώσουν το οτιδήποτε.
-Μα.. Μα τόσο καιρό ετοιμάζομαι. Είμαι έτοιμος. Το ξέρω ότι είμαι.
-Ξεκόλλα το μυαλό σου και άκου τι σου λέω. 1 μήνα ακόμα. Απλά έναν μήνα αφοσίωσης στις δυνάμεις του
φρούτου σου και είσαι ελεύθερος.
-Πολύ καλά. Αλλά 1 μήνα. Ούτε λεπτό παραπάνω.

Ο μήνας πέρασε και είχα κάνει καλά που υπάκουσα τον Izuru. Η τεχνική που ολοκλήρωσα θα καθόριζε σίγουρα το αποτέλεσμα της μάχης. Επίσης είχα σκεφτεί αρκετές ακόμα, τις οποίες θα ολοκλήρωνα
αργότερα. Απ'ότι φαίνεται, οι ιδιότητες του φρούτου μου ήταν αρκετά ισχυρές και ταίριαζαν για μάχες
ενάντια σε μεγάλο αριθμό αντιπάλων, όπως είχα να αντιμετωπίσω κι εγώ. Αυτόν τον τελευταίο μήνα
κρατιόμουν σε φόρμα και σκεφτόμουν πληροφορίες για το πως θα εισβάλλω. Ο Izuru είχε καλές πηγές
και κατάφερε να βρει ένα χάρτη που απεικόνιζε τη βάση των Marines. Τελικά, αποφασίσαμε ότι θα έκανα επίθεση κατά το ηλιοβασίλεμα όπου έδυε ο ήλιος απ'την μπροστινή είσοδο. Θα εκμεταλλευόμουν τα κανόνια που είχαν τοποθετημένα δίπλα στην είσοδο και θα έκανα φανερή τη δύναμή μου. Έτσι μερικοί, ίσως τρομοκρατούνταν και θα έφευγαν πριν την ώρα τους.

Η μέρα για την οποία προπονιόμουν τόσους μήνες είχε φτάσει. Επιτέλους θα έδειχνα σ'αυτούς τους
Marines και στην Κυβέρνηση ότι δεν μπορούν να εξουσιάζουν τις ζωές των άλλων. Είχε φτάσει πλέον
η ώρα να δείξω τι αξίζω και τι έμαθα σ'αυτούς τους 9 μήνες.
-Όπως σου υποσχέθηκα. 1 μήνας πέρασε. Είσαι ελεύθερος να πας και να τους κάνεις σκόνη μικρέ.
-Ναι! Ευχαριστώ για όλα. Για την εξάσκηση και για τα πράγματα που μου διδάξατε. Θα σας θεωρώ για
πάντα δάσκαλο μου.
-Πφφ... σου είπα δεν μου αρέσουν αυτοί οι τίτλοι. Τέλος πάντων, θα είναι η πρώτη σου σοβαρή μάχη, οπότε μη δειλιάσεις ούτε στιγμή. Να θυμάσαι. Το φρούτο σου έχει τη δύναμη να απωθεί κάθε είδους
όπλο που χρησιμοποιούν, άρα μη φοβάσαι και μην το ξεχάσεις. Σε κοντινές μάχες δεν έχεις πρόβλημα.
Μπορείς να τα βάλεις και με 5 άτομα μαζί. Επίσης σε μακρινές είσαι άπιαστος. Μπορείς να πετύχεις οτιδήποτε θελήσης και φυσικά με τις δυνάμεις σου, το πιστόλι σου θα είναι καταστροφικό.
Να θυμάσαι ένα πράγμα: Ο θάνατος δεν είναι επιλογή!
-Συγγνώμη, δεν τη ξέρω αυτή τη λέξη. Λοιπόν ξεκινάω. Είστε σίγουρος ότι δε χρειάζεστε τα όπλα;
-Τι να τα κάνει ένας γέρος αυτά; Εσένα θα σου είναι πιο χρήσιμα. Να ξέρεις, είναι πολλών ετών και ίσως δεν αντέξουν πολύ. Να το έχεις υπόψη σου.
-Ναι κύριε Izuru. Χάρηκα που σας γνώρισα. Ήταν τιμή μου. και με αυτά τα λόγια,
ξεκίνησα προς τη βάση των Marines.

Θα ήμουν εκεί σε περίπου 5 ώρες. Ένιωθα έτοιμος για τη μάχη. Ήθελα να τους δω όλους
υποφέρουν γι' αυτά που έκαναν στους κατοίκους του χωριού μου. Θα το φρόντιζα όταν έφτανα εκεί. Προς το παρόν, περνούσα από μεγάλες εκτάσεις γης, η οποίες παλιότερα ήταν γεμάτες γρασίδι σύμφωνα με τα λεγόμενα των χωρικών. Εδώ ερχόντουσαν για να μαζεύουν λουλούδια
για τις διάφορες γιορτές μας. Αντιθέτως τώρα, ήταν μόνο άγονες πεδιάδες γεμάτες λάκους.
Πρέπει να έκαναν εξάσκηση για σκοποβολή εδώ πέρα. Δεν εξηγείται αλλιώς...
Πέρασα απ'τις πεδιάδες και μπήκα σε ένα μικρό δασάκι. Ακριβώς απέναντί του, βρισκόταν η
βάση των Marines. Συνέχισα να περπατώ μέχρι που βγήκα απ'το δάσος και μπροστά μου
υπήρχε ένα τείχος. Ο ήλιος έδυε και είχα φτάσει στον προορισμό μου.
Κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα, όπου ετοιμάζομαι να εισβάλλω στη βάση...

[Τέλος]