[ΤΕΛΟΣ-ΑΠΟΣΤΟΛΗ]Come back to cruel reality....

Στην προηγουμενη ιστορια:
Αφου εφυγα απο το νησι του Ivankov ειχα στα χερια μου την πρωτη μου αποστολη.Οταν εφτασα στο νησι ηρθα αντιμετωπος με τον Dalton, ο οποιος δεν μου εκανε και την καλυτερη υποδοχη.Νομιζε αρχικα οτι ημουν ενα απο τα τσιρακια του Wapol, αλλα χαρης της βαρυας του συναισθηματικης του καταστασης καταφερα να τον πεισω να ερθει μαζι μου.Συντομα θα εδινα μια απο τις μεγαλυτερες μαχες τις ζωης μου, αλλα μεχρι να φτασουμε εκει τι μας περιμενε....?


Το επομενο πρωι ευτυχως με ξυπνησε η Βιολεττα και πρεπει να παραδεχτω οτι μου εκανε ενα πολυ γλυκο ξυπνημα.Δεν μας ειχε παρει ο υπνος και ηταν ακομα νωρις .Συνεπως δεν θα καθυστεορουσαμε με τον Dalton να ξεκινησουμε το "ταξιδι" μας για να δωσουμε ενα τελος στην τυρρανια του Wapol....
-Ξυπνα υπναρα....δεν θες να αργησετε...πρεπει να σηκωθεις....και μου εδινε συνεχομενα φιλια στο μαγουλο....
-Αυτο το πρωινο ξυπνημα μου αρεσε....αν παραμεινω στην θεση αυτη θα το συνεχησεις...?
-Εεειιιι.....το εκμεταλευεσαι?..παντως χαιρομαι που σου αρεσε...αλλα τωρα περα απο την πλακα πρεπει να σηκωθεις...Φυσικα ακολουθησα τις οδηγιες της για αλλη μια φορα και σηκωθηκα, αλλα πριν παμε στο σαλλονι για πρωινο επρεπε να πλυνω το προσωπο μου και να φτιαξω τα μαλια μου γιατι ηταν λες και ειχα παθει ηλεκτροπλιξια....

Αφου επλυνα και στεγνωσα οσο καλυτερα μπορουσα τα μαλια μου για να μην κρυωσω με τοσο πολυ κρυο, βγηκα μαζι με την Βιολεττα απο το δωματιο και πηγαμε στο σαλονι.Εκει μας περιμενε η γιαγια του Dalton, η οποια ετοιμαζε το πρωινο.Χρειαζομασταν δυναμεις αν θελαμε να αντεξουμε την κουραση και τις μαχες που ειχαμε σκοπο να δωσουμε.Λιγα λεπτα αργοτερα μπηκε ο Dalton μεσα στο σαλονι αγουροξυπνημενος.Η αληθεια ειναι οτι και οι 2 θα προτειμουσαμε να κοιμομασταν λιγες ωρες ακομα, αλλα για χαρη του σχεδιου μας επρεπε να κανουμε αυτη την μικρη θυσια....
-Αααααααα...χρειαζομαι και αλλο υπνο....
-Εμενα μου λες...και χαμογελασα, αν και το χαμογελο ηταν γλυκοπικρο γιατι και εγω στην ιδια κατασταση ημουν....
-Αφηστε τα παραπονα και ελατε να φατε....εχω ετοιμασει το πρωινο σας...Τοτε χωρις δευτερη κουβεντα σηκωθηκαμε ολοι και πηγαμε στην κουζινα....

Κατα την διαρκεια του φαγητου φυσικα ουτε εγω αλλα ουτε και ο Dalton μιλουσαμε και για την ακριβεια ειχαμε αφοσιωθει στον στοχο μας.Ταυτοχρονα σκεφτομουν το σχεδιο που ειχαμε καταστρωσει το προηγουμενο βραδυ.Ειχε καποιες αδυναμιες, αλλα ταυτοχρονα ηταν και πολυ καλο.Δεν φοβομουν τοσο πολυ με τον Dalton στο πλευρο μου.Επιπλεον ενα καλο οπλο που ειχαμε ηταν ο θυμος του για τον Wapol.Πιστευα οτι ηταν το κλειδι για να συγουρευτει η νικη μας και να γινει και πιο ευκολη...
-Εχεις αγχος μικρε?...γιατι σε βλεπω σκεπτικο....
-Δεν θα το ελεγα....απλα επεξεργαζομαι αλλη μια φορα το σχεδιο...
-Μην ανησυχεις θα τους πιασουμε στον υπνο....
-Υπαρχουν αρκετοι φρουροι στο χωριο το πρωι πρωι....?
-Συνηθως οχι...μαλλον δεν μας φοβουνται πλεον....και αυτο ειναι το λαθος τους....Τοτε μεσα μου σκεφτηκα οτι ο Dalton ειχε πει κατι πολυ σημαντικο, οτι υποτιμουσαν τους κατοικους του χωριου.Ουσιαστικα θα ετοιμαζα κατι σαν επανασταση αν λεγαμε στους κατοικους το σχεδιο αυτο....

Δεν ηξερα αν ηταν καλη ιδεα και επιπλεον ο Dalton μαλλον θα φοβοταν οτι ο Wapol πρεπει να ειχε κατασκοπους αναμεσα στους κατοικους για να τους ελεγχουν.Η παραμικρη απειλη στην βασιλεια του Wapol θα μπορουσε να σημαινει τον θανατο για πολλους.Οποτε αφου δεν ηθελε να απειλειται λογικα θα ειχε παρει τα μετρα του.Αφου φαγαμε το πρωινο μας καναμε μια τελευταια φορα μια μικρη ανασκοπηση του σχεδιου για να ειμαστε 100% συγουροι.Μια βλακεια ή ενα λαθος θα μπορουσε να τιναξει τα παντα στον αερα και ταυτοχρονα καδικαζαμε και τους υπολοιπους με αυτον τον τροπο.Δεν μπορουσαμε να φανταστουμε την αντιδρση του Wapol αν καταλαβαινε το σχεδιο μας.Αυτο που ηθελα να πιστευω ηταν οτι μονο ο Dalton και η γιαγια του μας ειχαν δει....
-Λοιπον εγω παω μεσα να ετοιμαστω....πρεπει να ντυθω και καλα...
-Ντυσου οσο καλυτερα μπορεις γιατι θα πρεπει να σκαρφαλωσουμε σε μεγαλο υψομετρο....
-Αααα τοσο καλα....αυτο δεν μου το ειχες πει...αλλα δεν νομιζω να ειναι και μεγαλο προβλημα...δηλαδη ετσι θελω να πιστευω....ειπα ψυθιριστα καθως γυρνουσα την πλατη μου....

Καθως ντυνομουν ενοιωσα την ανασα της Βιολεττα πισω απο το αφτι μου και στην συνεχεια την αγκαλια της.Η αληθεια ηταν οτι με εμψυχωνε πολυ και δεν ηξερα αν θα ειχα φτασει ως εδω και μαλιστα να εχω κανει τοσα πολλα χωρις αυτη.Γυρησα και την αγκαλιασα και εγω.Λογικα θα την εβλεπα μετα απο ωρες αν δεν συνεβαινε κατι αλλο στο μεταξυ.Δεν θα γινοταν και ημουν συγουρος, γιατι ειχα αρκετο πεισμα για να ζησω και να επιβιωσω και τιποτα δεν θα με κρατουσε μακρυα της...
-Θελω να προσεχεις....μου το υποσχεσαι..?..και μου εδεσε καλυτερα την ζωνη που κρατουσε το μπουφαν μου....
-Μην ανησυχεις....ολα θα πανε καλα...εχω αντεξει και χειροτερα...και της χαμογελασα...
-Δεν γελασα χαζε....ανησυχω και το ξερεις...
-Οι ανησυχεις σου δεν κανουν καλυτερα την κατασταση και το ξερεις...ετσι αποσπουμαι και εγω ο ιδιος....και την αγκαλιασα και παλι...."ΤΙΠΟΤΑ δεν θα με κρατησει μακρυα σου..."

Πριν βγω απο το δωματιο πηρα και τα σπαθια μου και τοτε σηκωθηκε και ο Dalton που ηταν στο σαλονι και με περιμενε.Ημασταν και οι αποφασησμενοι και αυτο θα μας εδεινε περισσοτερες πιθανοτητες να πετυχουμε τον στοχο μας.Φοβομουν για το αποτελεσμα αλλα προτειμησα να μην το δειξω.Για να λεμε και την αληθεια εχοντας αυτη την θεση αναμεσα στους Επαναστατες δεν θα ηθελα να δειχνω αδυναμος, ουτε φοβησμενος μπροστα σε μια μαχη.Επιπλεον επρεπε να δειχνω και τους υπολοιπους οτι αξιζα και ημουν αρκετα δυνατος για να φερω εις περας την αποστολη....
-Πριν ξεκινησουμε Luster...πρεπει να κανω μια επισκεψη σε ενα μικρο ορφανοτροφειο και να δω καποια.Επιπλεον θα δεις το ποσο σκληρη ειναι η μοιρα εδω περα....Δεν ηξερα τι εννοουσε και ουτε ημουν σε θεση να φανταστω.Ειχα βιωσει πονο αλλα ποτε δεν ημουν υπο την κατοχη καποιου τυραννου....

Βγηκαμε προσεχτικα απο την πορτα για να μην μας παρει κανενα ματι και για καλο και για κακο, φορεσα και την κουκουλα που ειχε το μπουφαν μου.Δεν με χαλασε ειναι η αληθεια γιατι ηταν ενας τροπος να ζεστανω και τα αφτια μου τα οποια ειχαν γινει ηδη κατακοκκινα απο το κρυο.Δυστυχως ηταν ενα μεγαλο μειωνεκτιμα το τσουκτερο αυτο κρυο και μπορουσε να επιρεασει την αποστολη μας εν μερη. Ακολουθησα τον Dalton ο οποιος εστρηψε μετα απο λιγο σε ενα στενο και μου εκανε νοημα να παω προς το μερος του.Μετα απο λιγα μετρα περπατημα χτυπησε την πορτα ενος σπιτιου και λιγα δευτερολεπτα αργοτερα μια γερικη μορφη ξεπροβαλε πισω απο αυτην....
-Dalton....?Εσυ εισαι παιδι μου...?
-Ναι εγω ειμαι Μιραντα...ηρθα να δω τα παιδια....και σας φερνω και φαγητο...
Τον παρακολουθουσα με θαυμασμο γιατι ηταν πραγματι ο ηγετης αυτου του χωριου....

Μου εκανε νοημα ο Dalton να περασω μεσα, ενω η γρια με κοιταζε εξεταστηκα. Δεν εδωσα σημασια ομως και συνεχησα να περπαταω προς την πορτα και στην συνεχεια προς το εσωτερικο του σπιτιου.Οταν μπηκα μεσα ενα κλιμα καταθληψης με αγκαλιασε, ενω εβλεπα ολα αυτα τα μικρα παιδια που αλλα επαιζαν και αλλα ηταν στο κρεβατι.Κατεβασα το κεφαλι και καταλαβα οτι πλεον αυτο δεν ηταν μονο μια αποστολη για εμενα, αλλα ενας τροπος για να ειμαι ενταξει με τον εαυτο μου. Ο Wapol ηταν υπευθυνος για ολα αυτα.....
-Σκληρο εεε?Πραγματι...ειμαστε οτι ο Wapol μας εκανε...και δυστυχως γινομαστε ολο και χειροτερα...
-Δεν ηξερα...συγνωμη Dalton....
-Ασε τις βλακιες...αλλα επρεπε να ερθεις εδω....Χθες το χρησιμοποιησες αυτο για να με πεισεις να ερθω...σημερα σου δινω ενα κινιτρο για να γινεις καλυτερος.... Παρ ολα αυτα δεν ειχα την δυναμη να σηκωσω ουτε το κεφαλι μου....

Δεν ηταν χαζος ο Dalton και πρεπει να παραδεχτω οτι δεν τον ειχα για τοσο εξυπνο.Τελικα μονο το συναισθημα θα μας οδηγουσε στην νικη αυτη, αν και στην παρουσα φαση ημουν διαλημενος.Τοτε ενα μικρο παιδακι ηρθε προς το μερος μου με απορριμενο υφος...
-Κλαιτε κυριε....?Ειστε καλα?
-Εεεε μια χαρα...μια χαρα...απλα κατι μπηκε στο ματι μου...ειπα προσπαθοντας να μην δειξω το ποσο πονουσα....
-Τελικα δεν εισαι και τοσο σκληρος οσο φαινεσαι ή δειχνεις τελικα....
-Μου το λενε συχνα τωρα τελευταια....πρεπει να το προσεξω...ειπα χαμογελοντας. Ο μικρος που βρισκοταν μπροστα μου δεν πρεπει να ηταν παραπανω απο 5 χρονων και ομως ειχε ολη την ζωη μπροστα του και δεν μπορουσε να κανει και πολλα.Δεν ηταν ο μονος λογος τα παιδια που θα αγωνιζομασταν, αλλα ηταν ενα καλο κινιτρο....

Το μικρο τοτε με πηρε απο το χερι και μπηκα ακομα περισσοτερο πιο βαθυα στο σπιτι.Υπηρχαν και αλλα δωματα με παιδια και σε καθε μου βημα γινομουν ολο και περισσοτερο κομματια....
-Ελα να σου γνωρησω τους φιλους μου....ειπε ο μικρος με το χαμογελο στα χειλη....ελα...ελα μην ντρεπεσαι....ειπε και εκανε μια γκριματσα....Ηταν τοσο μικρος και τοσο αθωος σκεφτηκα απο μεσα μου....
-Εδω ειναι Φρεντ...ειναι λιγο αρρωστουλης τωρα τελευταια...αλλα οπως λεει η Μιραντα θα γινει συντομα καλα...Τοτε καθησα διπλα στον μικρο ο οποιος ηταν κουλουριασμενος στο κρεβατι....
-Θελω την μαμα μου...θελω εναν γιατρο...βοηθησε με....
Αυτο ηταν το αποτελειωτικο χτυπημα για εμενα.Δεν χρειαζομουν τιποτα αλλο για να αρχησω να κλαιω σαν μικρο παιδακι.Λιγα δευτερολεπτα αργοτερα μπηκε μεσα ο Dalton....
-Αρκετα ειδες....τωρα ξερεις....

Αυτο ηταν ψυχολογικος πολεμος σκεφτηκα απο μεσα μου και πραγματι ειχα δει πολλα και ημουν συγουρος οτι δεν θα αντεχα περισσοτερα.Ο Dalton εδωσε το σακιδιο του στην Μιραντα και την χαιρετησε και σχεδον αμεσως βγηκαμε εξω και παλι στον δρομο....
-Επαιξες βρομικα....αυτο ηταν γερο χτυπημα...
-Εσυ το ζητησες ουσιαστικα....τωρα γνωριζεις τι επικρατει εδω....τι δικαιοσυνη υπαρχει.Αν ο Wapol δεν ειχε παρει ολους τους γιατρους για τον εαυτο του τωρα δεν θα κινδυνευαν οι ζωες των μικρων παιδιων.Μερικα απο αυτα πεθαινουν καθε μηνα....
-Ευχομαι οχι ο Φρεντ....ειναι τοσο μικρος...οπως και τα υπολοιπα παιδια.Δεν τους αξιζει να ζουν ετσι.Καποια μερα θα πρεπει καποιος ο οποιος θα πρεπει να δωσει ενα τελος σε αυτα....καποιος θα πρεπει να πει "ΑΡΚΕΤΑ"
-Γνωριζεις τωρα με τη βαρος στην συνειδηση μου ζω τα τελευταια χρονια.... Δεν χρειαστηκε να πει κατι αλλο.Ηταν απλα ωρα να εφαρμοστει στο σχεδιο....

Ειχαμε σκοπο να ξεκινησουμε απο την συνορα του χωριου την επιθεση μας για να μην μπορεσει να υπαρξει καποιος ο οποιος θα πηγαινε να ενημερωσει τον Wapol. Περπατουσαμε χαλαρα και μαλιστα προσπαθουσαμε να μην κινησουμε υποψιες σε κανεναν.Μετα απο λιγο περπατημα επιτελους βρηκαμε τους πρωτους μεζεδες. Πηγαμε προς το μερος του και πριν προλαβουν να βγαλουμε τα σπαθια τους τους ειχα ηδη σπρωξει με εναν χειμαρο καπνου προς του πισω τοιχο.Αυτη η μετωπικη συγκρουση ειχε ως αποτελεσμα να τους αφησει αναισθητους, αλλα καλου κακου τους δεσαμε και χειροποδαρα και στην συνεχεια τους καλυψαμε....
-Πρεπει να το ευχαριστιεσαι ετσι....?
-Που να δεις οταν φτασουμε στον Wapol....εκει θα με δεις πως ειμαι πραγματικα....
-Ξερουν οτι εισαι χρηστης φρουτου?
-Μονο οι παλιοι...και αυτο ειναι καλο για εμας....Αφου τους κρυψαμε συνεχησαμε στον δρομο μας για να βρουμε και αλλους....

O Dalton χρησιμποιουσε την δυναμη του φρουτου του για να πιασει στον υπνο τους αντιπαλου του, οτι ακριβως εκανα και εγω.Ηταν μια καλη στρατιγικη και φυσικα αλλαζε ολη την ροη της μαχης.Στον δρομο δεν ειπανε τιποτα αλλο και απλα περιμεναμε να δουμε την επομενη περιπολια που θα βρισκαμε μπροστα μας. Στον δρομο καθως προσωρουσαμε βλεπαμε και αλλους κατοικους του χωριου που μας εβλεπαν να περπαταμε αποφασηστικα και αρκετοι απο αυτους μας εδειχναν. Λιγη ωρα αργοτερα φτασαμε στην πλατεια του χωριου , οπου εκει μας περιμενε η επομενη μαχη μας.....
-Εεειιιι...απογορευεται να κυκλοφορειτε με οπλα εδω μεσα...
-Εεεε δεν βλεπω καποιον τετοιο κανονα εδω περα....βλεπεις εσυ Dalton....?
-Δεν νομιζω....αλλα μηπως θα μπορουσαν να μας δειξουν εκεινοι....τι λες?
Μιλουσαμε τελιως ειρωνικα και στοχος μας ηταν να τους προκαλεσουμε και να γινει η σφαγη....

Ηρθαν προς το μερος μας οι φρουροι και μαλιστα 2 απο αυτοι εβγαλαν και τα ξιφοι τους για καθε ενδεχομενο, σε αντιθεση με τον πρωτο που ηρθε προς το μερος μας ανετος και διχως να φοβαται.Αυτο λεγοταν αγνοια κινδυνου στην γλωσσα μου και μαλλον δεν ειχε παρει πρεφα με ποιους τα ειχε βαλει.Οτι και να ηταν θα γινοταν σφαγη.Μονο ενας ομως περιεργως δεν ειχε ερθει προς το μερος μας , αν και μας κοιτουσε αρκετα εντονα θα ελεγα....
-Νομιζω οτι οι διαταγες ηταν ξεκαθαρες...παραδωστε τα οπλα σας....
-Εδω ειναι το προβλημα....δεν εχουμε σκοπο να τα παραδωσουμε....
-Ετοιμαστητε να δεχτητε την τιμωρια απο δεν αποδεχεστε τους νομους του βασιλια Wapol....και τραβηξε τοτε το ξιφος του ετοιμος να με χτυπησει. Δυστυχως ομως για αυτον ειχα προλαβει και ειχα τραβιξει πρωτος το σπαθι μου και μαλιστα προλαβα να μπλοκαρω την επιθεση του.Ο φρουρος γουρλωσε τα ματια του αλλα εμενα μου ξεφυγε ενα πλαγιο χαμογελο....

Τοτε ηρθαν περισσοτεροι φρουροι προς το μερος μας και μαλιστα αρκετα απειλτικα θα ελεγα.Τιποτα ομως δεν ηταν αρκετο για να μας κανει να υποχωρησουμε στην παρουσα φαση.Ξαφνικα 2 απο τους φρουρους εκανα επιθεση προς το μερος μας αλλα ηταν ευκολη υποθεση για τον Dalton αφου τους πεταξε με ενα δυνατο χτυπημα με το ροπαλο του αρκετα μετρα πιο περα...
-Αυτο πρεπει να πονεσε....ας μην το παρακανουμε...
-Εεεε συγνωμη....απλα βγαζω το αχτι μου....ποιος εχει σειρα....ααα ναι καποιος ειπε οτι πρεπει να παραδωσουμε τα οπλα μας....
-Δεν ειπε ομως πως θελει να του τα παραδωσουμε....σωστα Dalton...?...και εκεινος ενευσε καταφατικα, ενω ο φρουρος ειχε αλλαξει 15 χρωματα και συγουρα δεν ηταν λογο του κρυου.Επιτελους αρχησαμε να δειχνουμε ποιος ηταν το γατακι εδω περα.Γυρησα το βλεμμα μου στους υπολοιπους φρουρους που ειχαν ηδη αρχησει να μαζευονται στην πλατεια.Μαζευονταν δυστυχως για αυτους ολο και περισσοτεροι....

Αρχησαν τοτε να τρεχουν προς το μερος μας αλλα δεν δειξαμε να απειλουμαστε αντιθετα, εβγαλα κα το αλλο μου σπαθι και καρφωσα τον πιο κοντινο φρουρο.Ο Dalton ειχε ηδη αρχησει να πηγαινει περπατοντας παντα προς το μερος των φρουρων και μαλιστα αρκετα απειλητικα θα ελεγα....
-Περιμενα αρκετα χρονια αυτη την στιγμη...ειναι η ωρα για εκδικηση...
-Dalton...προσεχε...μην σε κυριευει ο θυμος σου...
-Δεν με νοιαζει....για πρωτη φορα δεν με νοιαζει....ειναι πρωτη φορα που μου δινετε αυτη η ευκαιρια....και δεν εχω σκοπο να την αφησω να παει χαμενη....
Ηξερα οτι δεν θα μας εβγαινε σε καλο αυτο, αλλα ξεροντας απο τον εαυτο μου, οποτε με κυριευε ο θυμος μου εκανα πραγματα που δεν μπορουσα να κανω ποτε αλλωτε....
-Ας ειναι...ειπα ψυθιριστα και αρχησα να τρεχω προς το πεδιο της μαχης....

Πολλοι ηταν αυτοι που εκαναν το ιδιο λαθος και επιτεθηκαν στον Dalton και μαλιστα με φορα, αφου μπορουσε να τους απωθησει ευκολα με το ροπαλο του. Αντιθετα εγω εκανα τις επιθεσεις μου με ταχυτητα.Χτυπουσα και μαζευομουν για να μην διεξω οτι ειμαι χρηστης φρουτου.Ειχα συνεχεια το βλεμμα μου στον τυπα που καθοταν και μας κοιτουσε.Δεν ειχε αντιδρασει καθολου και ημουν συγουρος οτι ηταν τσιρακι του Wapol....
-Dalton...ειναι ωρα να δωσουμε ενα τελος δεν νομιζεις?
-Εεεε ναι πολυ ωρα χασαμε εδω περα...και εκανε επιθεση στον τυπο που καθοταν τοση ωρα απραγος.Το βλεμμα μου ξεφυγε για λιγα δευτερολεπτα μεχρι αν απεκρουσω τις επιθεσεις μερικων φρουρων που ειχαν ερθει προς το μερος μας και κλασματα δευτερολεπτου αργοτερα ειδα τον Dalton να φευγει πισω με δυναμη και γυρησα το βλεμμα μου παλι στον τυπο.Τελικα ειχα ενα μεγαλο δικιο στο γεγονος οτι τον φοβομουν....

Τα ματια μου γουρλωσαν και με βιαστηκες κινησεις απεκρουσα τα χτυπηματα των φρουρων για να μου ανοιξουν δρομο και αρχησα να τρεχω προς το μερος του Dalton ο οποιος ειχε μολις αρχησει αν σηκωνετε...
-Ειναι χρηστης φρουτου....και απο τι καταλαβα μαλλον εχει να κανει κατι με δηλητηριο...
-Δηλητηριο....?Νομιζα οτι μονο ο Maggelan ειχε τετοια ιδιοτητα....
-Απ οτι φαινεται πρεπει να εχει φαει ενα παρομιο φρουτο...πρεπει να προσεχουμε ....οπως θα πρεπει να προσεξεις και αυτους που ερχονται προς το μερος σου...
Γυρησα το βλεμμα μου προς τα πισω και ειδα τους φρουρους που ερχοταν προς το μερος μου και μαλιστα με μεγαλη ταχυτητα...
-Δεν το βαζετε ποτε εσεις κατω....?Ωραια λοιπον ωρα να τελειωνουμε!!!...εκανα μια περιστορφικη κινηση με τα σπαθια μου και...."Final....Seen!"

Ειχε δημιουργηθει φασαρια και αρκετοι ηταν οι κατοικοι του χωριου που εβγαιναν απο τα σπιτια του απορριμενοι για το τι συνεβαινε.Ευτυχως ο Dalton κααταφερε να σηκωθει στα ποδια του και εγω ορμησα πανω στον τυπο ο οποιος προσπαθησε να με αποθυσει με σπορους δηλητηριου....
-Δεν θα ειναι τοσο ευκολο με εμενα....και εγινα χημαρος καπνου και χαθηκα απο το οπτικο του πεδιο.Εκεινος γουρλωσε αμεσως τα ματια και τοτε αρχησε να ριχνει σπορους καπνου προς καθε κατευθυνση.Δεν ειχαν καποια επιδραση πανω μου, αλλα δεν μπορουσα να του κανω και καποια επιθεση.Επρεπε να ρισκαρω αν ηθελα να νικησω. Πηρα παλι την κανονικη μου μορφη ακριβως μπροστα του και προσπαθησα να τον καρφωσω. Δυστυχως για εμενα απεφυγε το χτυπημα και προσπαθησε να μου ριξει σπορο δηλητηριου αλλα τον εκοψα στην μεση με τα 2 μου σπαθια.Η μαχη αυτη θα ειχε ενδιαφερον.....

Προσπαθησαμε και οι 2 να χτυπησουμε ο ενας τον αλλο, αλλα και οι 2 κοιτουσαμε πως να αποφευγουμε το χτυπημα του αντιπαλου μας.Πεταχτηκα τοτε στον αερα και εφτιαξα μια μπουνια καπνου για να τον χτυπησω, αλλα εκεινος αρχησε να μου ριχνει σπορους δηλητηριου.Η μπουνια μου καταφερε να τον χτυπησει και μαλιστα αρκετα καλα θα ελεγα, αλλα οι σποροι δημητηριου δυστυχως με την ταχυτητα που ειχαν καταφεραν να περασουν μεσα απο την μπουνια και με πετυχαν στον θωρακα. Εβγαλα αμεσως το μπουφαν γιατι το δηλητηριο ειχε αρχησει να το διαπερνα σιγα σιγα και τοτε ηταν που θα πεθανα σοβαρη ζημια.Κανεις απο τους 2 δεν συνεχησε να πολεμαει και βρεθηκα στο πλευρο του Dalton για να τον βοηθησω ενω ο τυπας προσπαθουσε να σηκωθει.Ευτυχως του ειχα κανει ζημια....
-Δεν κρυωνεις?....εισαι ανωμαλος....
-Ευχαριστω για τα καλα σου λογια...αλλα επειδη δεν ηθελα να γινω σουροτηρι απο το δηλητηριο του, προτειμησα να το βγαλω.Μου ηρθε μια καλη ιδεα για το πως θα μπορεσουμε να μπουμε μεσα στο καστρο....και πεταχτηκα προς το μερος των φρουρων....

Δεν περιμεναν να τους κανω επιθεση και δεν ηταν προετοιμασμενοι.Αυτο ειχα σκοπο να το εκμεταλευτω, αλλα δεν χρειαστηκε να κανω και μεγαλη προσπαθεια για να τους νικησω...."Demonic..Dance"....ειπα ψυθηριστα και βρεθηκα ακριβως πισω απο 3 φρουρους, ενω πιδακες αιματος πεταγονταν απο παντου.Ειχα καταφερει με την ταχυτητα μου να τους κανω ολικη ζημια.Φυσικα κλασματα δευτερολεπτου επεσαν κατω και το χιονι εγινε κοκκινο.Οι κατοικοι του χωριου μας κοιτουσαν με δεος και αλλοι με φοβο....
-Dalton....δεν εχουν μεινει πολλοι ακομα....αλλα πρεπει να τελειωσω μια μαχη....
-Θα τους αναλαβω εγω μην ανησυχεις....πηγαινε...σε καλυπτω εγω...
Τοτε το ματι μου πηρε τον τυπο που προσπαθουσε να σηκωθει και με την μορφη καπνου βρεθηκα εκρηκτικα γρηγορα κοντα του, σχηματιζοντας μια μπουνια καπνου και τον χτυπησα με δυναμη στον τοιχο απο τον οποιο κρατιοταν....
-Αυτο ηταν για ολα οσα εκανες.....ευχομαι να βλεπεις το μελλον της βασιλειας του Wapol....

Το χτυπημα που του εκανα, ειχε ως αποτελεσμα να φτασει σε σημειο να ραγισει ο τοιχος.Αυτο 2 πραγαματα μπορουσε να σημαινει, πρωτον οτι ο τοιχος ηταν μουφα ή οτι το κεφαλι του αντιπαλου μου ηταν αρκετα γερο.Δεν με ενδιεφεραι τι μπορουσε να σημαινει το ραγισμα του τοιχου, αλλα οτι ειχα βγαλει εκτος μαχης εναν επικινδυνο αντιπαλο οχι μονο για εμενα, αλλα και για ολους...
-Dalton....τελειωσα...θες βοηθεια?
-Εεεε οχι....τωρα τελειωνω....και γυρησε το βλεμμα του προς τους φρουρους.... γιατι δεν τα παρατατε....?
-Η βασιλεια του Wapol δεν θα τελειωσει ποτε....ειπαν ολοι με μια φωνη και τοτε ο Dalton τα πηρε για τα καλα...
-Παντως και να ηθελες βοηθεια δεν ερχομουν...ειπα γελωντας και καθησα διπλα στον μισοτελειωμενο αντιπαλο μου.Η μαχη στο χωριο ειχε σχεδον τελειωσει, αλλα ξεραμε οτι το καλυτερο μερος δεν ειχε καν αρχησει.Ο Dalton τελειωσε την μαχη με μια περιστροφικη κινηση του ροπαλου του και αποτελειωσε μια και καλη τους φρουρους που βρισκονταν διπλα του...

Ηταν μια ευκαιρια να παρουμε δυναμεις αφου τελειωσε η μαχη, για να καταφερουμε να συνεχησουμε.Επρεπει ομως να κανω κατι τελευταιο πριν απο αυτο για να ειμαστε συγουροι οι κατοικοι του χωριου θα μπορουσαν να κρατησουν το χωριο ενω εμεις θα προσπαθουσαμε να καταφερουμε κατι που ηταν αδυνατο εδω και πολυ καιρο.Τοτε γυρησα το βλεμμα μου προς τον Dalton και πηγα προς το μερος του....
-Θελω να μου κανεις μια χαρη....θα μας βοηθησει αρκετα στο σχεδιο μας...
-Τι ειναι Luster?Τι επαθες?
-Την εισοδο μας την καναμε και τωρα πλεον οποιος και να ηθελε δεν θα προλαβαινε να πει στον Wapol οτι θα κανουμε επιθεση.Αντιθετα οση ωρα θα ειμαστε απασχολημενοι πανω στο καστρο μπορει να στειλει καποιες ανησχυσεις κατω στο χωριο...
-Εχεις ενα δικιο....και τι θες να κανουμε?
-Ειναι απλα...ας του μιλησουμε...ισα ισα θα μπορουν να μας βοηθησουν εν μερη και οι ανδρες του χωριου θα μπορουν να προστατεψουν τα γυναικοπαιδα...και τοτε γυρησε λιγο την πλατη του δυσταχτικος...

Μπορουσα να καταλαβω τι ακριβως φοβοταν, αλλα πλεον ηταν ηδη αργα.Δεν ειχε σημασια αν το ειχε μαθει καποιος κατασκοπος του Wapol, γιατι πολυ απλα δεν θα προλαβαινε να φτασει μεχρι το καστρο σε τοσο μικρο χρονικο διαστημα.Τοτε γυρησε και παλι προς το μερος μου και ειπε ψιθυριστα ..."Αστο σε εμενα αυτο...εσυ φροντησε να τους πεις αυτο που ακριβως χρειαζονται...εμενα δεν με εμπιστευονται πλεον".Αυτο με ανησυχουσε, αλλα δεν χαναμε την ευκαιρια να προσπαθησουμε για κατι καλυτερο.Λιγα λεπτα αργοτερα η πλατεια ειχε γεμησει και μου εκανε νοημα ο Dalton για να παω στην μεση...
-Πολιτες του χωριου Drum Island....μπορει να με παρεξηγησετε, αλλα δεν χανω την ευκαιρια να σας πω πως εχουν τα πραγματα.Ειμαι ο Επαναστατης Black Luster και εχω ερθει εδω με μια αποστολη...ΝΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΗΣΩ...Το περασμενο απογευμα γνωρησα το ατομο κλειδι...τον Dalton...ο οποιος ηταν ο παλιος σας αρχηγος...Το σχεδιο ειναι απλο....και αυτο που πρεπει να ξερετε ειναι οτι ετοιμαζουμε μια "επανασταση".Απο εσας θελουμε να μπορεσετε να κρατησετε το χωριο για καθε ενδεχομενο....

Μερικοι με γιουχαρανε, αλλα μερικοι με παρακολουθουσαν με δεος και αυτοι ηταν που μου εδιναν ελπιδες.Αυτο που προσπαθουσα να τους εξηγησω ηταν οτι μπορουσαν να παρουν την ζωη τους στα χερια τους και να κερδησουν την ελευθερια τους.Αυτο μπορουσε να τους τρομαζε αφου ηταν τοσα χρονια υπο την κατοχη Wapol....
-Μερικοι μπορειτε να με γιουχαρετε....αλλα θα σας πω αυτο...ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΕΧΕΙ ΑΡΧΗΣΕΙ....ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ!!...ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕς ΓΕΝΙΕΣ ΘΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΤΕ....ας δωσουμε ενα καλο μαθημα σε αυτο το καθαρμα που νομιζει οτι ειναι καποιος....
-Πως ξερουμε οτι λες αληθεια?...Ο Wapol μας εχει καταστρεψει....
-Ο στρατος τον Επαναστατων σας παρακολουθει εδω και καιρο...και μου δοθηκε η ευκαιρια να ερθεω να σας βοηθησω....δεν σας ζηταω κατι αλλο απο την συμπαρασταση σας...δεν θα ειχα κανει οσα ειχα κανει αν ημουν εναντιον σας... και πηρα μια βαθυα ανασα...