[ΤΕΛΟΣ-ΑΠΟΣΤΟΛΗ]Come back to cruel reality....

Στην συνεχεια ντυθηκαμε και πηγαμε στο σαλλονι, οπου εκει βρικαμε τον Dalton και μερικους απο τους ανδρες του και τους εδινε εντολες.Αφου τελειωσε μαζι τους μας εκανε νοημα να ερθουμε προς το μερος μας....
-Εκανες καλη δουλεια επαναστατη....και χαρης σε εσενα αυτη την στιγμη ολοι οι αρρωστοι του χωριου ειναι σε καλυτερη κατασταση.Τους ειχα ξεχασει τελειως και μου εδωσες ενα πολυ καλο μαθημα...
-Μην ανησυχεις Dalton....πηρα και εγω πολλα μαθηματα...ειδικα απο αυτο το νησι....
-Χαιρομαι...και εχεις πολλα ακομα να μαθεις....ελατε τωρα να φαμε πρωινο γιατι πεθαινω της πεινας....και μπηκαμε ολοι μαζι στην κουζινα οπου μυριζε υπεροχα...
-Καλημερα στα πιτσουνακια του χωριου...ειπε γελωντας η γιαγια του Dalton και αρχησαμε με την σειρα μας να γελαμε....

Αφου φαγαμε το πρωινο μας ετοιμαστηκαμε και φυγαμε ολοι μαζι για να παμε στο ορφανοτροφειο.Φυσικα το τσουχτερο κρυο μας ξυπνησε για τα καλα πριν κανουμε πολλα βηματα.Μπροστα στον δρομο περπατουσε ο Dalton ο οποιος ελεγε καλημερα σε οποιον πολιτη εβρισκε μπροστα του.Το κλιμα ειχε αλλαξει εδω περα και δεν εννουσα αλλαγη απο θεμα θερμοκρασιας.Πλεον ολα ηταν πιο ηπια σε αυτο το μερος και μπορουσα να δω αυτη την διαφορα πολυ ευκολα.Οταν φτασαμε μεσα στο ορφανοτροφειο επικρατουσε ενα χαος και πολλα χαμογελα.Καταλαβα οτι ο χθεσινος μου κοπος απεδωσε καρπους και αυτο μου εδωσε μεγαλη χαρα.Η Βιολεττα συγγινηθηκε αλλα την κρατησα στην αγκαλια μου για να νοιωσει καλυτερα....
-Σκεφτομαι οτι πλεον ολα θα ειναι καλυτερα...
-Για αυτο να εισαι συγουρη χαζουλα μου.Αλλα ειλικρινα δεν μπορω να μεινω για πολυ εδω.Χαιρομαι με την χαρα τοτς ομως....μου δινει νοημα για ζωη....

Οταν φυγαμε απο εκει πηγαμε και παλι στο σπιτι για ετοιμασουμε τα πραγματα μας.Ηταν η ωρα να δωσω την αναφορα μου στον Kakumeika σχετικα με την αποστολη μου και να περιμενω για το επομενο ταξιδι μου.Οταν ετοιμασαμε τα πραγματα μας , μας περιμεναν στην πορτα ο Dalton και η γιαγια του με 2 μεγαλες τσαντες τροφιμα.Τους αποχαιρετισαμε και πηγαμε προς το πλοιο.Οταν φτασαμε στο πλοιο βαλαμε μπρος στις μηχανες τους και πηγαμε στην καμπινα μας για να αφησουμε τα πραγματα μας.Φυσικα εκανε αρκετο κρυο γαι αυτο και αναψα το τζακι του δωματιου μας και της κουζινας....
-Ειδες που ολα πηγαν καλα τελικα....Δεν χρειαζεται να αγχωνεσαι....
-Ενταξ απλα ηταν η πρωτη μου αποστολη...νοιωθω πολυ καλυτερα τωρα....απλα τωρα περιμενω την επομενη αποστολη....και γυρησα το βλεμμα μου προς το παραθυρο.Μια περιπετεια ειχε τελειωσει και ειχα μαθει πολλα.... αλλα τι θα γινοταν στην συνεχεια?