[ΤΕΛΟΣ-ΑΠΟΣΤΟΛΗ]Come back to cruel reality....

Οι φρουροι αυτοι σε αντιθεση με τους υπολοιπους ηξεραν να αμυνονται στον εαυτο τους, οποτε καταλαβα με μερικες τους κινησεις οτι θα επρεπε να προσπαθησω λιγο περισσοτερο με αυτους εδω.Φυσικα λογο της αριθμητικης τους υπεροχης η χρηση της δυναμης του φρουτου ηταν αναγκαια.Οι 2 φρουροι που ηταν πισω μου εκαναν επιθεση ενω ημουν απασχολημενος με τους αλλους φρουρους, αλλα δυστυχως για αυτους εγινα καπνος πριν προλαβουν να με ακουμπησουν οι λεπιδες τους....
-Παρ το χαμπαρι...απο εδω ζωντανος δεν φευγεις....
-Και ποιος το λεει αυτο?Και πως εισαι τοσο συγουρος....?
-Για αυτο παθαινει οποιος προσπαθει να απειλησει τον Wapol...αρα την ιδια μοιρα θα εχεις....
-Με συγχωρεις φιλε....αλλα εγω καθοριζω την μοιρα μου....και καρφωσα εναν φρουρο που καταφερα να του σπασω την αμυνα.Η μαχη ειχα παρει φωτια για τα καλα, αλλα για καποιο λογο το απολαμβανα να αντιμετωπιζω δυσκολους αντιπαλους...

O Dalton απο την αλλη τα καταφερνε μια χαρα με τους δικους του.Σε αντιθεση με εμενα ομως δεν ειχε την πολυτελεια να αφησει καποια λεπιδα να τον ακουμπησει γιατι θα του προκαλουσε ζημια.Εγω ευτυχως μπορουσα να αφηνω τις λεπιδες και τα κονταρια των φρουρων να περνουν απο μεσα μου και οποτε μου δινοταν και η ευκαιρια καλυπτα και τον Dalton αν βρισκοταν σε δυσκολη θεση.Μεσα σε μικρο χρονικο διαστημα ειχα καταφερει να νικησουμε τους μισους απο τους φρουρους. Για τις ικανοτητες που ειχα το αποτελεσμα ηταν αρκετα ικανοποιητικο και συντομα θα μπορουσαμε να συνεχησουμε τον δρομο μας προς τον τελικο στοχο μας....
-Πως τα πας?Θες βοηθεια?
-Μπαααα μια χαρα....απλα εχω αρχησει και τσαντιζομαι...αυτα τα καθαρματακια δεν ψοφανε ευκολα...
-Ειναι η ανωτερη φρουρα του καστρου...και μπορουν να κουμανταρουν και μονοι τους ολη την φρουρα του καστρου...φαντασου λοιπον...ειπε ο Dalton παιρνοντας λιγες βαθυες ανασες.Το καλο ηταν οτι ειχαν αρχησει να κουραζονται και οι φρουροι....

Συνεχησαμε να αποκρουμε τις επιθεσεις τους, οι οποιες λεπτο με λεπτο γινονταν περιεργως και δυνατοτερες. Δεν ηξερα ποσο ακομα θα μπορουσαμε να αντεξουμε, οποτε επρεπε να βρω καποια αμεση λυση.Σκεφτηκα οτι σε κατι τετοιες περιπτωσεις το φρουτο μου ηταν το κλειδι της επιτυχια και αν επρεπε να το χρησιμοποιησω καποια στιγμη αυτη ηταν η καταλληλη....
-Moku Moku no Cyclone Trap....ειπα ψυθηριστα και τοτε δημιουργησα 2 μεγαλους ανεμοστροβιλους καπνου για να πιασω με αυτους τους φρουρους.Εκεινοι τα εχασα το το που το ειδαν, αλλα κανεις δεν προσπαθησε να τρεξει για να σωθει. Εχοντας πλεον ανοιχτο πεδιο μπορουσαμε να προσωρησουμε και εκανα νοημα στον Dalton.Ηθελα να πιστευω οτι ο ανεμοστροβιλος καπνου θα ηταν αρκετος για να τους βγαλει εκτος μαχης. Στοχος μας τωρα ηταν να βρουμε τον Wapol και να εξοντωσουμε τα υπολοιπα φανατικα τσιρακια του....

Οσους φρουρους πλεον βρισκαμε μπροστα μας απλα τους αποθουσαμε με μπουνιες καπνου εγω και ο Dalton με το ροπαλο του.Μαζι καναμε τελικα καλο δυδιμο και ισως ανικητο στην παρουσα φαση, αλλα δεν ειχε τελειωσει τιποτα ακομα.Αρχησαμε να ανεβαινουμε γρηγορα τις σκαλες, ενω αν ερχοντουσαν φρουροι προς το μερος μας τους πετουσαμε απο κατω....
-Εχει αρχησει και εχει πλακα....πεφτουν με στυλ δεν μπορω να πω....
-Εγω θα χαμογελασω ξανα οταν δω τον Wapol να κιλιεται στο πατωμα και να ζηταει συγχωρεση...
-Τι επαθες εσυ?Σου ειπα κανε υπομονη και μην βιαζεσαι...θα ερθει και αυτη η στιγμη....
-Οσοι εχουμε αντιμετωπησει μεχρι στιγμης πριν απο αρκετο καιρο τους θεωρουσα αδερφια μου...τωρα εξαιτιας του Wapol εχουν μετατατραπει σε χαζοτσιρακια του...ειπε με σοβαρο υφος...
Η θληψη του Dalton ηταν μεγαλη και δεν ειχε προβλημα να την δειξει.Επρεπε ομως να φανουμε δυνατοι....

Οταν φτασαμε στο τελευταιο οροφο ειδαμε μια χοντρη μορφη να τρεχει προς την αντιθετη πλευρα του διαδρομου....
-ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ!!...φωναξε ο Dalton και αρχησε να τρεχει, ενω ο Wapol ξαφνικα αλλαξε σχημα και εγινε πιο λεπτος...
-Δεν θα τον πιασουμε ποτε ετσι....με τον παραδοσιακο τροπο θα γινει η δουλεια... και εριξα εναν χειμαρο καπνου προς την πλευρα του Wapol.Λιγα δευτερολεπτα αργοτερα ο Wapol ειχε παγιδευτει μεσα στον χειμαρο μου, ενω προσπαθουσε να το δαγκωσει.Φυσικα αυτο που δαγκωνε δεν ηταν τιποτα αλλο απο καπνο.Οταν εφτασε προς το μερος μας ο Dalton τον χρυπησε με δυναμη προς τα κατω με το ροπαλο του και δημιουργησε τρυπα στο δαπεδο και ο Wapol εφτασε αθελα του στο κατω επιπεδο....
-Αυτο πρεπει να πονεσε...και γυρησα το βλεμμα μου προς τον Dalton ο οποιος βουτουσε στο κενο για να παει κοντα στον Wapol....

Οταν εφτασε στο κατω δαπεδο επεσε πανω στον Wapol ο οποιος προσπαθουσε να ξεφυγει.Τελικα δεν ηταν τοσο δυνατος οσο νομιζα ή ο χειμαρος καπνου ηταν αυτος που καθορισε την ροη της μαχης.Φυσικα ο Wapol οσο δυνατος και να ηταν δεν θα μπορουσε να τα βαλει και με τους 2 μας, ειδικα στην κατασταση που βρισκομασταν.Ακολουθησα τοτε και ο εγω τον Dalton στο κατω επιπεδο αλλα με την μορφη καπνου.Ειχε αρχησει να τον χτυπαει με μανια κατω στο εδαφος...
-Εεεε Dalton....?Καταλαβαινω οτι βγαζεις το αχτι σου....
-Ασε με Luster....απαντησε ψυχρα....ειναι ωρα να δωσω ενα γερο μαθημα σε αυτο το καθαρμα....και συνεχησε να τον χτυπαει με μανια.Ξαφνικα απο το πουθενα πεταχτηκε ενα βελος φωτιας και χτυπησε τον Dalton πισω στην πλατη.Εκεινος πεταχτηκε τοτε προς τα πισω και εγω τοτε γυρησα το βλεμμα μου προς την κατευθυνση απο την οποια ειχε ερθει το βελος.Ενας λεπτος τυπας ειχε βρει το ελευθερο και μας χτυπουσε με τα βελι του ασχετα αν σε εμενα δεν ειχαν καμια επιδραση....

Ο Wapol εβλεπε αστερακια απο τα χτυπηματα του Dalton, ο οποιος δυστυχως προσπαθουσε να καλυφτει απο τα βελι που δεχοταν....
-Δεν θα περασει εδω η επανασταση...δεν θα νικησετε ποτε τον Wapol...οχι οσο ειμαστε εμεις εδω!!
Τα ματια μου γουρλωσαν για τα καλα τοτε και εκει που προσπαθουσα να κρατησω τον Dalton πλεον δεν μπορουσα να κρατησω ουτε τον εαυτο μου.Μισος καπνος, μισος ανθρωπος πεταχτηκα προς το μερος του τοξοτη με φοβερη ταχυτητα με αποτελεσμα κλασματα δευτερολεπτων αφου ειχε ολοκληρωσει την φραση του βρεθηκα διπλα του και τον χτυπησα με δυναμη στο προσωπο.Κλωτσησα με δυναμη το τοξο του και γυρησα παλι προς εκεινον ο οποιος με κοιτουσε με φοβησμενο υφος.Προσπαθησε να σηκωθει και να τρεξει , αλλα πριν καν προλαβει να κανει 2 βηματα του εβαλα τρικλοποδια και επεσε με το προσωπο κατω....
-Αυτοι εδω οι ανθρωποι αξιζουν να ζησουν ελευθεροι....και τον κλωτσησα στα πλευρα....αυτοι εδω οι ανθρωποι ζουν τοσα χρονια σαν σκλαβοι επειδη ενα καθαρμα νομιζει οτι του ανηκει το νησι αυτο...και τον κλωτσησα για αλλη μια φορα στα πλευρα.Μετα απο αυτο συνεχησε να κιλιεται στο εδαφος χωρις να κανει καν την προσπαθεια να σηκωθει....

Σχεδον ενα λεπτο αργοτερα βρεθηκα διπλα στον Dalton ο οποιος προσπαθουσε να βγαλει το βελος που ειχε δεχτει....
-Ασε να το κανω εγω...και το επιασα απαλα και με μια αποτομη κινηση το τραβιξα με δυναμη...
-Σε ευχαριστω και συγνωμη για πριν....δεν ηθελα να φανω τοσο ψυχρος...
-Δεν πειραζει...καταλαβαινω πως νοιωθεις....αντε λοιπον αποτελειωσε τον...
-Δεν εχει νοημα...οσα ηθελα να κανω τα εκανα...νοιωθω....αλλα πρεπει να συγουρευτω οτι δεν θα ειναι πλεον βασιλιας....
-Αυτο ειναι ευκολο...μπορεις απλα αν τον διωξεις...αν φυγουν οι φρουροι του...αναγκαστηκα φευγει και αυτος....και του εδωσα το χερι μου για να σηκωθει και αυτος.Δεν ηταν ευκολη υποθεση γιατι ειχε και αρκετα κιλα πανω του, αλλα με λιγη προσπαθεια τα καταφερα.Οταν βγηκαμε μπροστα στις σκλαλες ηταν μαζεμενοι ολοι οι φρουροι.Τα χερια μας πηγαν αμεσως στα οπλα μας περιμενοντας καποια επιθεση....

Οι φρουροι ομως δεν φανηκαν προθυμοι να πολεμησουν και ετσι χαλαρωσαμε και εμεις.Επικρατουσε απωλυτη ησυχια μεσα στην κεντρικη αιθουσα και δεν ακουγοταν τιποτα παραπανω απο τον ψυχρο και δυνατο αερα....
-Αν ειναι να δωσουμε καποια μαχη...ας το κανουμε τωρα....αλλιως δεν ξερω...
-Περιμενε...αν ηθελαν να μας κανουν επιθεση θα το ειχαν κανει εδω και ωρα...κατι αλλο συμβαινει....και πηγε λιγο πιο μπροστα απο εμενα, πηρε μια βαθυα ανασα και γυρησε και παλι το βλεμμα του προς τους φρουρους του Wapol....
-Οσοι ειστε ενα εναντιον μου και με θελετε νεκρο ας ερθετε τωρα....οσοι θελετε να ερθετε με το μερος μου και να ξαναφτιαξουμε αυτο το βασιλειο ελατε διπλα μου....
Κλασματα δευτερολεπτου αφου τελειωσε τον λογο του ο Dalton κραυγες χαρας ακουστηκαν απο παντου και φυσικα πεταχτηκα προς τα πισω.Ειχα χασει καθε ελπιδα οτι θα μπορουσαν να αλλαξουν γνωμη οι τοσο μεγαλοι υποστιριχτες του Wapol...

Ολα πλεον ειχαν τελειωσει και η συγγινηση του Dalton ηταν απροβλεπτη.Γυρησε το βλεμμα μου προς εμενα και το προσωπο του ηταν γεματα δακρυα.Ηταν ενας σωστος ηγετης ο οποιος ειχε κανει ολοκληρη προσπαθεια για να σωσει τον λαο του σχεδον μονος του απο την τυραννια.Εγω παλι ημουν πιο συγκρατιμενος και απλα γελασα με την καρδια μου.Ημουν απλα χαρουμενος που καταφερα να βοηθησω και αρχησαμε τοτε να βαδιζουμε προς τα κατω με τον Dalton...
-Τελος καλο ολα καλα...ειπα φωναχτα προσπαθοντας να φτασει η φωνη μου στα αφτια του Dalton...
-Τα καλυτερα ερχονται...πλεον εχω ελπιδες για ενα καλυτερο αυριο...
Λιγα λεπτα αργοτερα βρεθηκαμε μαζι με τους φρουρους ολοι μαζι και εδωσα τα χερια σε μερικους απο τους οποιους ειχα ριξει αρκετες μπουνιες...
-Οσοι ηταν φανατικοι υποστιριχτες του Wapol εχασαν την ζωη τους σητν μαχη...
-Τους αξιζει ομως η ταφη γιατι παλεψαν σαν πολεμηστες...ηταν αξιοι...

Ο Dalton εβαλε το χερι του πανω μου και εκανε νοημα σοτυς φρουρους του να με βοηθησουν.Αρκετα λεπτα αργοτερα ολοι οσοι ειχαν χασει την ζωη τους στο πεδιο της μαχης ειχαν ταφει.Κατι αναλογο ζητησα απο τον Dalton και γαι αυτους.Ηταν η ανταμοιβη μου για τον κοπο μου...
-Εισαι περιεργος ανθρωπος....τιμας τον εχθρο σου ασχετα αν προσπαθησε να σε σκοτωσει....
-Σε ολους αξιζει η ταφη...ασχετα τι εχουμε κανει....λοιπον πως θα κατεβουμε τωρα απο το βουνο...?
-Υπαρχει ειδικο συστημα για να ανεβαινεις και να κατεβαινεις....
-Και μου το λες τωρα?!!!!!....
-Εεεε δεν θα ειχαμε φτασει ως εδω αν το ειχαμε κανει αυτο....και αρχησε να γελαει....Ειχε ενα δικιο, αλλα οσα τραβιξαμε για να φτασουμε εδω πανω ηταν αρκετα....

Στην συνεχεια αρχησαν να γελανε και οι υπολοιποι ενω ο Dalton με χτυπαγε απαλα στην πλατη.Οταν ηταν για να μπουμε μεσα στoν ειδικο θαλαμο και μου εκανε νοημα ο Dalton , αλλα εκεινη την στιγμη νομιζα οτι ακουσα μαι γνωριμη φωνη και δεν ηταν ο δυνατος ανεμος ημουν συγουρος οτι ακουσα μια φωνη απο πισω μου. Του εκανα νοημα να συνεχησει και οτι θα κατεβαινα μετα.Φροντησα να φυγουν ολοι μα ολοι και μετα θα κατεβαινα και εγω.Γυρησα το βλεμμα μου προς τα πισω και ειδα τον Wapol, οποιος βλαστημουσε και ερχοταν προς το μερος μου...
-Ακομα να πεθανεις εσυ?
-Θα πληρωσεις για ολα οσα εκανες μικρε....και εφτυσε λιγο αιμα...δεν επρεπε να ανακατεφτει σε αυτη την ιστορια....
-Η αληθεια ειναι πως δεν θελω την αποψη σου....
-Οπως και να εχει θα πεθανεις....και αλλαζοντας το μεγεθος του σωματος του αδυνατησε και ηρθε προς το μερος μου με μεγαλη ταχυτητα...
-Δεν μπορεις να τα βαλεις μαζι μου...ειπα ηρεμα πριν προσπαθησει να με καρφωσει με ενα λεπιδι που κρατουσε στα στα χερια του και εμεινα ακινητος...
-Μα πως με ειδες...?
-Δεν με εχεις δει να πολεμαω κανονικα.....και δεν θες....ειπα για αλλη μια φορα ηρεμα δυχως να υψωνω τον τονο της φωνης μου....

Εκεινος αρχησε να γελαει και μαλλον δει του γεμιζα το ματι.Ειχα σκοπο ομως να του το κοψω αυτο το γελακι μια καλη.Μαλλον δεν ειχε καταλαβει τι δυναμεις ειχα στην κατοχη μου ή απλα ειχε μεγαλη εντυπωση για τον εαυτο του.Παντως ημουν εγω και αυτος εδω οποτε μονο ενας θα εφευγε ζωντανος απο εδω περα....
-Δεν με νοιαζει ποιος εισαι.....παρε αυτην!!....και προσπαθησε να με κοψει με το λεπιδι του, διχως να εχει καταφερει τιποτα...
-Μα πως εγινε αυτο?...και προσπαθησε να με ξανακοψει αλλα ματαια....
-Νομιζω οτι εχεις αρχησει να καταλαβαινεις με ποιον τα εχεις βαλει...ειπα ηρεμα στον Wapol εδω εκεινος με κοιταζε τρομοκρατιμενος.Μου αρεσε που ειχα καταφερει να τον κανω να φοβατε....
-Επιπλεον εχω μια μεγαλη απορια....τι σε κανει να πιστευεις οτι σου ανηκουν οι ζωες των πολιτων αυτου του χωριου?
-Μα τι λες?Εχω οτι θελω οποτε το θελω....χαχαχαχα....
Το γελιο του μου προκαλουσε αιδια και τον θεωρουσα αξιολυπητο.Ακομα και ο θανατος ηταν ενα δωρο για αυτον....

Δεν ημουν συγουρος για αυτο που θα εκανα, αλλα με ειχε φερει εκτος εαυτου με την συμπεριφορα του για αυτο και τον αφησα επιτεδες να σηκωθει απο το εδαφος που ηταν πεσμενος κατω.Δεν ειχε σταματησει να γελαει, αν και δεν μπορουσα να καταλαβω τι εβρισκε τοσο αστειο την δεδομενη στιγμη.Ηξερε οτι δεν θα τον αφηνα να ζησει και παρολα αυτα συνεχιζε.Ισως καποιος αλλος να παρακαλουσε για την ζωη του την δεδομενη στιγμη...
-Να σε ρωτησω...ποια θα ηθελες να ειναι η τελευταια σου επιθυμια...?
-Μιλας λες και ειμαι ετοιμος να πεθανω....κανεις δεν μπορει να το καταφερει αυτο....χαχαχαχαχα....
-Εισαι αξιολυπητος....δεν σου αξιζει καν να πεθανεις....
-Και καποιος νομιζεις οτι εισαι μικρε....?Καποια δικαστης που θα μπορεσει να με κρινει?
-Ειμαι αυτος που θα κρινει αν θα ζησει η οχι...και εβγαλα το σπαθι μου και του το εφερα στον λαιμο...
-Δεν θα πεθανω μικρε....θα ειμαι για παντα εδω....
-Λαθος...θα εισαι μια απλη, σηχαμενη ΑΝΑΜΝΗΣΗ!!ΕΔΩ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!!!...και τον κλωτσησα απο το βουνο με ολη μου την δυναμη.Την στιγμη που το εκανα αυτο, απλα κοιτουσα τον Wapol να πεφτει στο κενο....

Εκεινη την στιγμη δεν μπορουσα να σκεφτω τιποτα αλλο και συγουρα δεν μπορουσα να σκεφτω καθαρα.Ειχα φερει εις περας την αποστολη μου και την ειχα φτασει εως τελους.Το μονο συγουρο ηταν κανενας Wapol δεν θα απειλουσε ξανα το βασιλειο αυτο.Το μονο που ευχομουν ηταν ο Dalton να ηταν αυτο που ακριβως χρειαζοταν το νησι αυτο για να παει μπροστα.Τοτε ομως μου ηρθε και κατι αλλο στο μυαλο.Πως μπορεσα να ξεχασω τα παιδια του ορφανοτροφειου?
-Δεν ειδα να φευγουν τιποτα γιατροι με τους υπολοιπους....αρα ειναι καπου εκει μεσα ακομα....και αρχησα να τρεχω προς το καστρο και παλι.Επρεπε να τους βρω παση θυσεια και να βοηθησουν τα μικρα παιδια.Αν οντως αρκετα πεθαιναν τοτε χρειαζονταν αμεσα την βοηθεια των γιατρων....
-Ας αρχησω να ψαχνω για αρχη στο κατω μερος του καστρου...μπορει εκει να εχουν τιποτα εργαστηρια....και αρχησα να τρεχω προς κατι σκαλες που οδειγουσαν προς τα κατω.Λογικα πρεπει να ακολουθουσα τον σωστο δρομο...

Οταν εφτασα στο κατω μερος τυ καστρου βρηκα εναν μεγαλο διαδρομο με αρκετες πορτες.Δεν ειχα πολλες επιλογες και αρχησα να τις ανοιγω ολες μεχρι να βρω κατι.Ευτυχως δεν ηταν τοσο σκοτεινα και μπορουσα να δω καπως καθαρα. Αν και ειχα αρχησει να απογοητευομαι που δεν εβρισκα τους γιατρους, προσπαθησα να σκεφτομαι θετικα.Δεν μπορουσα να τα παρατησω ετσι απλα...
-Που διακο(παπας) ειστε?....φωναξα με ολη μου την δυναμη....καπου εδω πρεπει να ειναι και τοτε γυρησα προς την μεγαλη πορτα του διαδρομου.Αρχησα να τρεχω προς την πορτα αυτη και διχως να το πολυ σκεφτω την ανοιξα.Οταν την ανοιξα εμεινα εκπληκτος αφου θυμιζε πυρινικο εργαστηριο αυτο που εβλεπα μπροστα μου. Ξαφνικα πεταχτηκαν 3 λεπτοκαμομενοι κυριοι που φορουσαν ρομπα και με κοιτουσαν καλα.Φορουσα ακομα την στολη των φρουρων του Wapol, οποτε ηταν λογικο να με περασαν για καποιο αοπ αυτους και δεν μου εδωσαν σημασια...
-Με ολο το σεβασμο....ειστε οι γιατροι του Wapol?
-Εεεε ναι...ολοι μας γνωριζουν....τι θες παιδι μου...
-Λοιπον...μεσα στις τελευταιες 2 ωρες εχουν αλλαξει πολλα....ο Wapol...ειναι νεκρος...και ευθυνομαι εγω για αυτο....Ειμαι με το μερος των πολιτων οτυ χωριου και βοηθησα τον Dalton να παρει την εξουσια.Η ερωτηση ειναι...μπορειτε να προσφερετε τις υπηρεσιες σας τους πολιτες του χωριου.....?

Εκεινοι κοιταχτηκαν καλα καλα, ενω μερικες κραυγες χαρας ακουστηκαν μεσα απο το υπολοιπο δωματιο.Τοτε μαζευτηκαν ολοι μαζι και αρχησαν να μουρμουρανε. Απ οτι καταλαβα εκαναν κατι ως συνελευση,αλλα δεν ειχα καταλαβει τον λογο που το εκαναν.Ηθελα μια απαντηση και μαλιστα γρηγορα.Οσο σκεφτομουν οτι τα παιδια δεν ηταν καλα ανησυχουσα.Ηθελα να μπορω να τους προσφερω ασφαλεια και να τους δωσω οτι δοθηκε και σε εμενα οταν ημουν μικρος.Μπορουσα να δω μεσα στα ματια τους τον εαυτο μου οταν ηταν μωρο παιδι....
-Συγνωμη αλλα θελω μια απαντηση...τα παιδια του ορφανοτροφειου κινδυνευουν και χρειαζονται βοηθεια...
-Καταλαβαινω την ανησυχεια σου νεαρε....αλλα σκεψου οτι μεχρι πριν απο λιγο ημασταν σκλαβοι ουσιαστικα...απλα σκεφτομαστε για να μεινουμε ολοι μαζι στο νησι....
-Σας εχουν αναγκη αυτη οι ανθρωποι...και εχετε ενα καθηκον απεναντι τους.Δωστε τους οτι δεν μπορεσαν αλλοι....Ειχα αρχησει ηδη να κλαιω, σαν μωρο παιδι και δεν με ενοιαζε τι θα ελεγαν επειδη με ειχαν δει να λυγιζω ετσι...σας παρακαλω...βοηθηστε τα!!!

Κοιταχτηκαν για αλλη μια φορα μεταξυ τους και τοτε ηρθε ενα απο τους γιατρους κοντα μου..."Ηρεμησε νεαρε...δειξε μας που ειναι τα παιδια αυτα"...ειπε ηρεμα και προσπαθησε να με ηρεμησει....
-Συναδελφοι....εχουμε ενα χρεος...οσα δεν καναμε τοσο καιρο.Χρωσταμε πολλα σε αυτους τους ανθρωπους και το λιγοτερο που μπορουμε να δωσουμε ειναι οι γνωσεις μας.Ειναι καιρος να επανορθωσουμε....
-Σας ευχαριστω...σας ευχαριστω ολους!!!
-Αρκετα μιλησαμε...αν θες να σε βοηθησουμε μικρε...πρεπει να μας δειξεις που ειναι....
-Εεεε εχω μια απορια....οκ πως θα φτασουμε γρηγορα στο χωρι, αφου κατεβουμε απο το βουνο....?
-Τα ελκυθρα τι νομιζεις οτι τα εχουμε?...μικρε με απογοητευεις...
-Ωραια λοιπον παμε...αν και θα σας προσεχω σε περιπτωση που δουμε τιποτα λαγουδακια....θα σας δειξω τον δρομο ελατε!!...και αρχησαμε να τρεχουμε. Πλεον δεν φοβομουν, αλλα θα ενοιωθα και ακομα καλυτερα αν μαθαινα οτι τα παιδια ηταν καλα...

Λιγα λεπτα αργοτερα βρισκομασταν ηδη εξω απο το καστρο και μπηκαμε στο ειδικο θαλαμο για να κατεβουμε κατω.Ημουν πλεον αρκετα ενθουσιασμενος και δεν δισταζα να το δειξω.Ηθελα πλεον αυτα τα παιδια να εχουν ενα χαμογελο στα χειλη και τιποτα αλλο και αν τους δωσω ισως κατι που τους στερησε η μοιρα...
-Να τα ελκυθρα μικρε...εσυ πως θα μας ακολουθεις....
-Ααα ναι σωστα....δεν σας ειπα...και συντομα θα μαθαιτε....ελατε βιαστητε...!και βοηθησα μερικους απο αυτους να ανεβουν στα ελκυθρα.Ειχαμε καταφερει αν γεμησουμε 2 απο αυτα και αρχησαν να κατηφοριζουν την πλαγια....
-Αυτο θα εχει πλακα...σειρα μου τωρα....και εγιαν χειμαρος καπνου και τους ακολυθουσα....
-Δεν ηξερα μικρε οτι ησουν χρηστης φρουτου....εντυπωσιακο....
-Ειναι πολλα που δε ξερετε για εμενα....προσοχη στην στροφη ειναι αποτομη....
Η ταχυτητα που ειχαν αναπτυξει ηταν αρκετα μεγαλη εως επικινδυνη, αλλα φυσικα ημουν διπλα τους για να τους βοηθησω....

Σε λιγοτερο απο 5 λεπτα θα βρισκομασταν στο χωριο με τετοια ταχυτητα που ειχαν τα ελκυθρα.Το προβλημα ηταν πως θα σταματουσαν και συμβουλεψα τους γιατρους να προσπαθησουν να ελατωσουν λιγο την ταχυτητα τους.Ξαφνικα απο εκει που ολα πηγαιναν μια χαρα πεταχτηκε ενα απο τα λαγουδακια και διχως να το πολυ σκεφτω δημιουργησα μπουνια καπνου....
-Ηρεμα μικρε...ειναι εδω για να μας βοηθησει...αν ηθελε να μας επιτεθει θα το ειχε ηδη κανει....
-Μα πως...πριν απο αρκετη ωρα σκοτωσα το ειδος του....αλλα η αληθεια ειναι οτι απλα τα αποθουσα με καπνο...
-Αρα προσπαθουσες να φυγεις και οχι να τα σκοτωσεις...μαλλον αυτο εκτιμησε το συγκεκριμενο....οτι και να ειναι θα ειναι μεγαλη βοηθεια....
Πλεον ημουν αισιοδοξος ξανα για ενα καλυτερο αυριο και ημουν τοσο κοντα ωστε να πετυχω αυτο που ηθελα....

Στα επομενα λεπτα, μπορουσα να δω το χωριο απο μακρυα και ακουγοντουσαν κραυγες χαρας.Μαλον ειχα αρχησει ηδη τα πανυγηρια και δυστυχως χωρις εμενα. Ευχομουν μονο η Βιολεττα να μην ειχε ανησυχησει για εμενα που δεν εκανα την εμφανηση μου μαζι με τον Dalton.Συντομα θα με εβλεπε οποτε δεν ηταν λογο να αγχωνομαι και εγω....
-Σε λιγο φτανουμε στο χωριο...μπορεις να μας βοηθησεις να ελλατωσουμε την ταχυτητα μας?
-Μπορω νας κανω να πεταξατε για λιγο....αλλα δεν θα ηταν φρονιμο κατι τετοιο...ειπα με ενα χαμογελο...τελως παντων αφηστε το πανω μου...
-Moku Moku no Cyclone Trap....και δημιουργησα εναν χειμαρο καπνου για να τους σηκωσω λιγο απο το εδαφος.Ευτυχως καταφερα να επιβραδυνω την κινηση των ελκυθρων τους δραματικα και πλεον ηταν νορμαλ σε σημειο που δεν κινδυνευαν πλεον....
-Σε λιγοτερο απο λεπτο μπαινουμε στο χωριο...θα σας οδειγησω στο ορφανοτροφειο....

Ο γιγαντιος λαγος αυξησε λιγο την ταχυτητα του και βρεθηκα μπροστα απο τα ελκυθρα και στην συνεχεια πιανοντας τα, τα σταματησε.Στην συνεχεια αρχησαμε να τρεχουμε προς το ορφανοτροφειο μεσα απο στενα και επιτελους μετα απο λιγο χτυπησαμε την πορτα του.Η γρια γυναικα ηταν εκει για να μας ανοιξει και οταν ειδε τους γιατρους εμεινε με ανοιχτο το στωμα....
-Luster...για αυτο αργησες τοσο πολυ?Πηγαινε στην γιορτη....
-Πρωτα με νοιαζει να μαθω για την υγεια των παιδιων....
-Μην ανησυχεις εμεις ειμαστε εδω τωρα...σου αξιζει...πηγαινε...
Δεν ηθελα στην αρχη αλλα ηξερα επισης οτι ετσι τους καθιστερουσα να κανουν την δουλεια τους.Οτι ηταν να κανω πλεον το ειχα κανει και μου χρειαζοταν ξεκουραση.Αρχησα να βαδιζω προς την κεντρικη πλατεια αργα αργα.Ολα πλεον ειχαν τελειωσει, αν και συντομα θα δεχομουν ενα χαστουκι για το γεγονος οτι αργησα τοσο.Ενοιωθα ομως τοσο ομορφα που τιποτα δεν μπορουσε να αντικαταστησει την χαρα μου αυτη!!

Οταν μπηκα μεσα στην πλατεια επικρατησε περιεργως ησυχια και γυρησα αμεσως το κεφαλι μου δεξια και αριστερα.Με κοιτουσαν ολοι καλα καλα....
-Τι εγινε συντροφε γιατι αργησες?
-Ειχα καποιες μην τελειωμενες εκκρεμοτητες...κατι που περιελαμβανε η αποστολη μου και να φερω σοτ χωριο τους γιατρους...ειναι ηδη στο ορφανοτροφειο και στην συνεχεια θα δουν και τους υπολοιπους ασθενεις....
-Νομιζαμε οτι επαθες τιποτα αλλο....
-Οχι οχι...συνεχηστε το γλεντι...απλα ειμαι κουρασμενος....και πηγα και καθησα σε κατι κουτσουρα....και κλασματα δευτερολεπτου αργοτερα αρχησαν παλι τα οργανα.Διπλα μου στην συνεχεια εμφανηστικε η Βιολεττα η οποια ορμηξε πανω μου και με φιλησε....
-Η αληθεια ειναι οτι θα ετρωγες μερικες....αλλα επειδη εκανες αρκετα καλα σημερα...νομιζω οτι σου χρειαζεται κατι διαφορετικο...
-Τι εχεις κατα νου...?Ειπα με πονηρο υφος ενω την επερνα στην αγκαλια μου...
-Θα δεις...θες να παμε μεσα...εχω ηδη αρχησει και κρυωνω....

Μπηκαμε μεσα στο σπιτι και στην συνεχεια στον ξενωνα που κοιμομασταν κανονικα και οταν εκλεισα την πορτα ακουμπησε την πλατη της στην πορτα και αρχησα να την φιλαω, οπως δεν το ειχα κανει ποτε.Ειχα αρχησει να εχω κατι παραπανω απο απλα αισθηματα για εκεινη και ηθελα να τα μοιραστω μαζι της.Ξαπλωσα μαζι της στο κρεβατι και βγαλαμε τα ρουχα μας σιγα σιγα.Ηταν η πιο γλυκια και ρομαντικη στιγμη που ειχαμε περασει, οταν τα 2 σωματα γινονταν κυριολεκτικα ενα.Τα λεπτα μαζι της περνουσα πολυ γρηγορα, μαλλον γιατι απλα περνουσαμε τοσο ωραια και ηταν απο της πιο εντονες στιγμες που ειχα περασει με κοπελα μαζι.
Μετα απο 2 ωρες περιπου κρατιομασταν αγκαλια πιο σφυκτα απο ποτε.Δεν ηθελα να την αφησω να φυγει μακρυα μου ουτε λεπτο.Στο τελος αποκοιμηθηκαμε αγκαλια οπως ημασταν....

Το επομενο πρωι οταν ξυπνησα ημασταν ακομα σκεπασμενοι με τα σκεπαμαστα και ειχαμε μεινει αγκαλια.Την ξυπνησα δινοντας της φιλια στον λαιμο και στην πλατη, ωσπου επιτελους ανοιξε τα ματια της.Ηταν το πιο γλυκο προσωπο που ειχα δει ποτε στην ζωη μου.Εκεινη με φιλησε και εστριψε το σωμα της για να με σφυξει στην αγκαλια της....
-Περασα υπεροχα χθες βραδυ....νομιζω οτι πλεον μπορω να στο πω μικρη μου....σ' αγαπω....ειπα ψυθιριστα....
-Και εγω χαζουλη μου....και με φιλησε ξανα....λοιπον εχω μια ιδεα....κατι που θα σε κανει αρκετα χαρουμενο.Να φαμε πρωινο και μετα να παμε στο οργανοτροφειο....
-Θα το ηθελα πολυ...θελω να μαθω πως ειναι τα μικρα....
-Θα γινεις μεγαλος χαζομπαμπας εσυ....αλλα μου αρεσει αυτο.Δεν περιμενα οτι θα εφτανες μεχρι εκει για να τα βοηθησεις.Με εκπλησεις καθε μερα και καθε μερα μαθαινω κατι καινουργιο για εσενα....και με κρατησε στην αγκαλια της σφυχτα....