[Τέλος-Παρελθόν] Αντίο Island of Illusions...Θα ξαναγυσίσω

Δεν μπορώ να το πιστέψω πώς πέρασαν κιόλας 5 χρόνια… Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή την μέρα… Ηταν πριν 5 χρόνια… Αλλά το θυμάμαι σαν να ήταν χθες. Όλα έγιναν στο Island of Illusions. Ένα πολύ ωραίο,μικρό νησί μέσα στην North Blue Sea. Ένα νησί όχι τόσο γνωστό αλλά όμορφο. Το μόνο αξιοθέατο εκτός από τα ωραία τοπία ήταν μια πηγή. Η πηγή Genku η οποία βρισκόταν κοντά σε μία από τις δύο πόλεις του χωριού, την Minami Town. Η άλλη πόλη είναι η Kita Town η οποία ήταν γνωστή για την παραγωγή της στην οποία βασίζεται όλο το νησί

Ο πατέρας μου δούλευε για το World Government ή τουλάχιστον έτσι έλεγε… Ελειπε συνέχεια σε ταξίδια λόγο της δουλειάς και εγώ περνούσα όλο τον καιρό μου στην πόλη στην οποία γεννήθηκα, την Minami Town με την μάνα μου(Sam D. Kushina) και τον δύο χρόνια μεγαλύτερο αδερφό μου αλλά το μυαλό μου έτρεχε πάντα στην θάλασσα και στον πατέρα μου(Ezio D. Mario) τον οποίο είχα σαν είδωλο άλλα έβλεπα σπάνια λόγο της δουλειάς του

Μέχρι που ένα πρωί η μητέρα μας, μας είπε ότι επιτέλους ο πατέρας μας θα γυρνούσε από το ταξίδι του και πως θα έμενε μαζί μας για πολύ καιρό μέχρι το επόμενο του ταξίδι. Το επόμενο πρωί πήγαμε στο λιμάνι να τον περιμένουμε. Ο καιρός ήταν τέλειος,ο ουρανός πεντακάθαρος και η θάλασσα ήρεμη σαν να καταλάβενε την χαρά μας και νε περίμενε μαζί μας. Η ώρα πλησίαζε για την άφιξη του πατέρα μου και εμείς περιμέναμε με ανυπομονησία. Μετά από λίγα λεπτά επιτέλους το πλοίο τους έφτασε. Όταν ο πατέρας μας κατέβηκε τρέξαμε και τον αγκαλιάσαμε. Ενοιωσα τόσο ωραία που τον ξαναείδα και που θα ήταν κοντά μας για ένα μεγάλο διάστημα όπως είπε η μητέρα μας

Οταν φτάσαμε σπίτι όλη η οικογένεια μαζί εγώ με τον τον αδερφό μου ρωτούσαμε τον πατέρα μας για το ταξίδι του και για τις περιπέτειες που αντιμετώπισε. Ο αδερφός μου είπε στον πατέρα μας
- Εσωσες αθώους ανθρώπους αυτή την φορά μπαμπά
Ο πατέρας αφού γέλασε του είπε
-Ναί... Και σύντομα θα σώσω πολύ περισσότερους
Δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε πόσο γρήγορα πέρασε η ώρα. Ηταν ήδη βράδυ και δεν είχαμε χορτάσει ακόμα τον πατέρα μας που είχαμε τόσο καιρό να δούμε. Ο πατέρας μας είπε να πάμε για ύπνο. Ηθελε να μιλήσει με την μητέρα μας. Εμείς αφού στην αρχή δεν θέλαμε σεβαστήκαμε το θέλημα του πατέρα μας και κάναμε όπως μας είπε

Εκατσα με τον αδερφό μου στο δωμάτιο μας και κάναμε ότι κάναμε κάθε βράδυ, λέγαμε ο ένας στον άλλο πώς περάσαμε την μέρα μας και τι σκοπεύαμε να κάνουμε την επόμενη μέρα. Μετά από λίγο ακούσαμε φωνές έξω από το σπίτι και ο πατέρας είπε στην μητέρα μας
-Πάρε τα παιδιά και πηγαίνετε στο λιμάνι, πάρτε ένα πλοίο και φήγετε από εδώ… ΤΩΡΑ!!!
Μετά ακούσαμε την πόρτα του σπιτιού να σπάει και στην συνέχεια ακούσαμε πυροβολισμούς. Εγώ και ο αδερφός μου πεταχτήκαμε γρήγορα από τα κρεβάτια μας. Δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Ο αδερφός μου αφού με είδε κατατρομαγμένο με αγκάλιασε και μου είπε
- Μην ανησυχείς.... Εγώ είμαι εδώ... Θα σε προστατέψω, πάντα θα σε προστατεύω
Εγώ τρομαγμένος απάντησα
- Και η μαμα και ο μπαμπάς???
- Δεν ξέρω

Η μητέρα μας ήρθε στο δωμάτιο μας και μας είπε πως πρέπει να φύγουμε γρήγορα.
- Και ο μπαμπάς
- Μην ανησυχείς. Θα είναι καλά.
Μας έβγαλε έξω από το παράθυρο αλλά… αυτή δεν πρόλαβε να βγει. Ενας φρουρός την τράβηξε μέσα. Εγώ με τον αδερφό μου αρχίσαμε να φωνάζουμε. Αυτή προσπάθησε να ξεφύγει αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να μας πετάξει ένα κλειδί και ένα γράμμα από το παράθυρο.
- Μην αφήσετε κανένα να σας τα πάρει.... Και να προσέχεται
- Μαμαααα.
Τότε άρχισα να κλέω και ο αδερφός μου προσπάθησε να με ηρεμίσει
Αφού ο αδερφός μου πήρε το γράμμα και το κλειδί που μας έδωσε η μητάρα μας ξεκινήσαμε για το λιμάνι

Στην διαδρομή, αφού είχαμε απομακρυνθεί πολύ από το σπίτι, μας βρήκε ένας περίεργος άνδρας και μας είπε να πάμε μαζί του. Εμείς αρνηθήκαμε και προσπαθήσαμε να του ξεφύγουμε αλλά τελικά μας έπιασε και μας πήρε μαζί του. Μετά από λίγο ο αδερφός μου, μου έδωσε το γράμμα και μου είπα
- Μην ανησυχείς όλα θα πάνε καλά... Να προσέχεις τον εαυτό σου και αν αυτός ο άνδρας σε πειράξει κάνε ότι και εγώ. Φευγώ παω να βρώ τους γονείς μας...
Τότε ο αδερφός μου ξέφυγε από το χέρι του περίεργου άνδρα που μας κρατούσε και άρχησε να τρέχει προς το σπίτι μας

Ο άνδρας δεν ήξερε τι να κάνει. Αν πήγαινε να πάρει τον αδερφό μου θα έχανε εμένα και αν κρατούσε εμένα θα έχανε τον αδερφό μου. Τελικά αποφάσισε να πάρει εμένα και άφησε τον αδερφό μου πίσω. Περπατάγαμε πολύ ώρα. Ο άνδρας δεν μιλούσε καθόλου. Μετά απο κανα μισάωρο που περπατάγαμε βρήκαμε μια σπηλιά. Μπήκαμε μέσα. Μετά από λίγο ο άντρας με πλησίασε και μου είπε
- Με λένε Monkey D. Dragon και είμαι αργηγός της παράταξης των επαναστατών. Αυτή η σπηλιά που βλέπεις είναι ένα καταφύγιο που είχε φτιάξει ο πατέρας σου για να σας προστατέψει
Μου φάνηκε πολύ περίεργο πως ένας επαναστάτης ήξερε οτι ο πατέρας μου έφτιαξε ένα καταφύγιο σε αυτό το μέρος

Εγώ υπέθεσα πως για να ξέρει για αυτό το καταφύγιο ήταν εχθρός του πατέρα μου αφού ήταν και επαναστάτης,όχι ένας απλός άλλα ο αρχηγός τους. Τρομαγμένος εγώ γιατί νόμιζα οτι ο άνδρας αυτός ήθελε το κακό μου έκανα ότι μου είχε πει ο αδερφός μου. Προσπάθησα να φύγω. Ετρεξα προς την έξοδο της σπηλιάς αλλά ο άνδρας ήταν πιο γρήγορος και με έπιασε. Και τότε μου είπε
-Ο πατέρας σου δεν είναι αυτός που νομίζεις. Είναι κατάσκοπος των επαναστατών και εμείς τον στείλαμε στο World Government για να πάρουμε πληροφορίες. Για κακή μας τύχη όμως τον κατάλαβαν για αυτό έγινε ότι έγινε σήμερα

Εγώ ξαφνιασμένος έκατσα να σκεφτώ ότι μου είπε ο Dragon και ότι έγινε σήμερα το βράδυ. Προσπάθησα να κρατηθώ και να μην κλάψω για τους γονείς μου και τον αδερφό μου αλλά όπως είναι πολύ λογικό δεν τα κατάφερα και για μία ακόμη φορά ξέσπασα. Μετά από λίγη ώρα, αφού είχα σταματήσει να κλαίω, πήρα το θάρρος να πάω να μιλήσω στον Dragon. Τον βρήκα να κάθεται σε ένα βράχο και κάτι να γράφει σε ένα χαρτί. Πήγα κοντά του και τον ρώτησα
-Είναι ζωντανοί??? Ο αδερφός μου και οι γονείς μου είναι ζωντανοί???
-Δεν ξέρω… Ελπίζω… Θα προσπαθήσω να μάθω και θα σε ενημερώσω. Τώρα θέλω να σε ρωτήσω κάτι… Σου έδωσαν τίποτα οι γονείς σου???
-Ναι! Αυτό το κλειδί και αυτό το γράμμα το έδωσε η μάνα μου στον αδερφό μου και αυτός σε εμένα. Είναι κάτι σημαντικό???

Πήρε το γράμμα και το διάβασε. Μετά από λίγο μου είπε να τον ακολουθήσω. Πήγαμε σε ένα τούνελ που υπήρχε μέσα στην σπηλιά. Το τούνελ οδηγούσε σε ένα δωμάτιο στο οποίο μέσα υπήρχε μόνο ένα μπαούλο. Μου έδωσε το μπαούλο και μου είπε
-Ότι είναι μέσα σε αυτό το μπαούλο είναι δικό σου. Εγώ φεύγω τώρα. Αύριο το πρωί γύρνα σπίτι σου και όλα θα είναι καλά. Πρόσεχε τους συμπολίτες σου. Μετά από ότι έγινε μπορεί να φοβούνται και μπορεί ακόμα και να πουν στο ναυτικό ότι εσύ ξέφυγες και να έρθουν να σε πάρουν. Ελπίζω να ξανασυναντηθούμε

Εγώ δεν πίστεψα ότι οι συμπολίτες μου θα έκαναν κάτι τέτοιο και αφού έφυγε άνοιξα το μπαούλο. Μέσα είδα κάτι ρούχα,ένα λευκό παντελόνι, μία λευκή στολή με κουκούλα,καφέ μπότες,μία Hidden Blade και μί πανοπλία, ένα φρούτο του διαβόλου και ένα γράμμα. Διάβασα το γράμμα. Ηταν από τον πατέρα μου. Εγραφε
- Για να διαβάζεις εσύ τώρα αυτό το γράμμα τα πράγματα δεν θα έχουν καλά. Μην ανησυχείς για ότι και αν έγινε. Ολοι θα είναι καλά. Θα κάνω ότι μπορώ για να ξαναβρεθούμε. Ελπίζω να τα καταφέρω
Μέσα στο γράμμα ήταν επίσης γραμμένο το όνομα του φρούτου Choki Choki no Mi και από κάτω έγραφε
-Χρησιμοποίησε το σωστά

Το πρωί ξεκίνησα για το σπίτι μου. Ημουν αποφασισμένος για το τι θα κάνω. Θα προπονηθώ οσο περισσότερο μπορώ ώστε να μπορέσω να πάρω εκδίκηση. Όταν έφτασα σπίτι είδα σε όλο το σπίτι αίματα αλλά κανένα ίχνος ούτε από τους γονείς μου ούτε από τον αδερφό μου. Εξω από το σπίτι ήταν μαζεμένοι οι πολίτες της πόλης μου αλλά κανένας δεν έμπαινε μέσα στο σπίτι αλλά ούτε καν πλησίαζαν πολύ κοντά. Απλά το παρατηρούσαν από μακριά. Ισως να προσπαθούσαν να καταλάβουν γιατί έγινε ότι έγινε. Ο Dragon είχε δίκιο. Όλοι ήξεραν τι έγινε για αυτό με απέφευγαν ή ίσως και να με φοβούνται

Κάποιες φορές τους άκουσα να λένε
- Πρέπει να πούμε στον Sammy (Έναν μαρίν που έμενε στο νησί, στην Kita Town) οτι αυτό το παιδί το έσκασε. Πρέπει να το πιάσει ώστε να αποφύγει τους μπελάδες η πόλη μας
- Ναι αλλά γιατί??? Δεν υπάρχει κάτι κακό που να έχει κάνει. Εγώ λεω πως πρέπει να τον βοηθήσουμε
Ετσι ήταν πάντα. Οι περισσότεροι ήταν απόμακροι και ψυχροί μαζί μου, όμως υπάρχουν και κάποιοι, οι περισσότεροι φίλοι του πατέρα μου και της μητέρας μου, που με βοήθησαν φέρνοντας μου φαγητό και γενικότερα φροντίζοντας με αλλά ήθελαν να μην το μάθουν οι υπόλοιποι

Την περισσότερη μου ώρα την περνάω στο βουνό που υπάρχει στο κέντρο του νησιού κάνοντας προπόνηση. Μια μέρα όταν γύρισα από το βουνό στο σπίτι μου είδα τον Sammy έξω από το σπίτι μου. Τότε υπέθεσα ότι οι συγχωριανοί μου του είχαν μιλήσει οπότε κατάλαβα πως δεν έχω άλλη επιλογή παρά να φύγω από αυτό το σπίτι και να πάω να ζήσω κάπου αλλού. Αποφάσισα να πάω να ζήσω στο βουνό καθώς στην άλλη πόλη ζούσε κανονικά ο Sammy οπότε δεν το θεώρισα σωστή ιδέα να πάω στο στόμα του λύκου. Ηθελα να γυρίσω στην πόλη αλλά ήξερα ότι θα με περίμενε άσχημη υποδοχή

Μόλις τελείωσα να φτιάχνω το σπίτι μου πάνω σε ένα δέντρο εξαντλημένος έπεσα για ύπνο. Αυτά τα 5 χρόνια πέρασαν πολύ δύσκολα και βασανιστικά. Εμενα στο δεντρόσπιτο που είχα φτιάξει και έτρωγα φρούτα και κάποιες φορές και ζώα που έβρισκα στο δάσος που υπήρχε πάνω στο βουνό. Η μόνη παρέα που είχα ήταν τα ζώα του δάσος ή τουλάχιστον όσα δεν προσπαθούσαν να με φάνε ή δεν τα έτρωγα εγώ . Τώρα αφού πέρασαν αυτά τα 5 χρόνια και είμαι πλέον 18 χρονών ήταν ώρα να φύγω, να ξεκινήσω το ταξίδι αναζήτησης της αλήθειας για τους επαναστάτες και το World Government αλλά και για τον πατέρα μου και εκείνο το βράδυ

]Το πρωί ξεκίνησα για την Kita Town ώστε να αγοράσω μια σχεδία για να φύγω αλλά πρέπει να φροντίσω και να μην καταλάβει τίποτα ο Sammy και έχω μπλεξίματα. Τελικά κατάφερα να αγοράσω μια σχεδία και όλα ήταν έτοιμα για να ξεκινήσω επιτέλους. Για κακή μου τύχη λίγο πριν ξεκινήσω είδα τον Sammy και κάποιους μαρίν να έρχονται κατά πάνω μου. Εγώ βιαστικά μπήκα στην σχεδία, έκοψα το σκοινί με το οποίο ήταν δεμένη η σχεδία στο λιμάνι και άρχισα αμέσως το κουπί. Ευτυχώς πρόλαβα να τους ξεφύγω. Ο Sammy έδωσε εντολή σε έναν από τους μαρίν να πάει να βρει μια βάρκα για να με κινηγήσουν. Εγώ ενθουσιασμένος και νοιώθοντας την αδρεναλίνη στον οργανισμό μου από ότι έγινε φώναξα από μακριά κοιτάζοντας το νησί
-Θα ξαναγυρίσω!!!!!! Περίμενε Island of Illusions!!!! Θα ξαναγυρίσω!!!!!
Και έτσι ξεκίνησα το ταξίδι μου