ο πραγματικός εαυτός μίας εν ψυχρώ δολοφόνου...sakura the dark assassin[ΤΕΛΟΣ]

εμείς τον κοιτάζαμε αμίλητοι περιμένοντας να συνεχίσει την ιστορία του...ο γέρος έμοιαζε χαμένος στις σκέψεις του όταν ξαφνικά ξερόβηξε λίγο και συνέχισε
<το παιδί δεν ήταν κακό...αλλά ήταν αφελές....οδήγησε τους συγχωριανούς τους στον θάνατο....όπως έλεγα λοιπόν οι πειρατές κατευθύνθηκαν μαζί με το παιδί στην όπερα όπου τελικά δολοφόνησαν τους πάντες...τους πήραν τα κοσμήματα και ξήλωσαν τον χρυσό απ όποια σημεία μπορούσαν ...κανένας δεν επέζησε παρά μόνο το παιδί....που τελικά αρνήθηκε να φύγει με τους πειρατές καθώς αν και είχε καταλάβει το λάθος του ήταν πια αργά. όλοι ήταν νεκροί.....>
είπε ο γέρος και διέκρινα μία πίκρα στην φωνή του..
<και τι σχέση έχει με αυτό που μου συνέβει?> ρώτησα τον γέρο καθώς μάταια πάσχιζα να συνδυάσω τα γεγονότα
<το παλιό κτήριο που μείνατε ήταν η όπερα....και απορώ πως είστε ακόμα ζωντανοί...όσοι ξένοι έχουν πάει εκεί δεν έχουν ξαναβγεί....λέγεται πως είναι στοιχειωμένη.....τα φαντάσματα βλάπτουν όποιον έχει κακό κάρμα. κακή ψυχή....και συγνώμη που στο λέω αλλά δεν μου φαίνεσαι και η καλύτερη κοπέλα....για την ακρίβεια σε ξέρω...είσαι μια απο τις πιο διάσημες πειρατήνες....dark assassin sakura....απορώ πως την γλίτωσες...> είπε ο γέρος...διέκρινα μίσος στην φωνή του όταν πρόφερε την λέξη πειρατής..τότε ο κενσίν πετάχτηκε απο την καρέκλα του.

<δεν θα σου επιτρέψω να την προσβάλλεις!!!!> είπε ο κενσίν φανερά εκνευρισμένος.
<κενσιν κουν.... χαλάρωσε....έχω συνηθίσει την απέχθεια των ανθρώπων....πραγματικα το καλύτερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι να φύγουμε αυτή την στιγμή απο εδώ...αρκετά καθίσαμε οι ανεπιθύμητοι επισκέπτες....!>είπα εγώ και έκανα να σηκωθώ, όμως τότε ο γέρος έκανε κάτι που με άφησε έκπληκτη:
σηκώθηκε όρθιος και έβαλε το μπαστούνι του μπροστά μου. μετά είπε με καθαρή και σταθερή φωνή
<δεν θα πάτε πουθενά. θα μείνετε εδώ. δεν είστε ανεπιθύμητοι. το ότι επέζησες δείχνει κάτι...δείχνει ότι αντιμετώπισες την πραγματικότητα....ότι αναγνωρίζεις μέσα σου τι κάνεις λάθος άσχετα αν το διορθώνεις ή όχι και πως ξέρεις καλά ποια είσαι άσχετα με το τι θέλεις να δείχνεις πως είσαι...μπορείτε να μείνετε εδώ το υπόλοιπο βράδυ...εγώ θα φύγω έχω να πάω κάπου...αν δεν έχω γυρίσει το πρωί φύγετε χωρίς να με χαιρετήσετε....> είπε ο γέρος και μπήκε μέσα σε ένα δωμάτιο..μου φάνηκαν παράξενα αυτά που είπε...τελικά αυτό το νησί ήταν όντως μυστήριο!
απο την άλλη η μάγια σηκώθηκε όρθια και τεντώθηκε καθώς χασμουρήθηκε...μετά μας χαιρέτησε με ένα νόημα και μπήκε σε ένα άλλο δωμάτιο που λογικά θα κοιμόταν εκεί. με το που έκλεισε η πόρτα ο κενσίν με κοίταξε στα μάτια με ένα βλέμμα που μου ήταν πολύ δύσκολο να ερμηνεύσω...μετά ήρθε και κάθισε στον καναπέ δίπλα μου.

ένιωθα αρκετά αμήχανα...τον κοίταξα και του χαμογέλασα ελαφρός λέγοντας του:
<χαχα μην με κοιτας έτσι....με τρομάζεις!!> ακούμπησα τον δείκτη μου πάνω στην μύτη μου κάνοντας μια γκριμάτσα όμως ο kenshin με κοιτούσε ακόμα με αυτό το βλέμμα.
<σακουρα....δεν ηρθα χωρίς λόγο εδώ...έχω να σου δώσω ένα μήνυμα. είχα πάει πριν λίγο καιρό στην σελ τάουν...όλοι μου είπαν για σένα και το τιτ είχε γίνει....τι έκανες για μένα....θα ήθελα να σε ευχαριστήσω....και είδα και τον yahiko....> είπε ο kenshin,....δεν περίμενα να μου έλεγε για την σελ ταουν αλλά όταν άκουσα το όνομα του yahiko ένα ρίγος με διαπέρασε,...
<τι έγινε? είναι καλά? έπαθε κάτι/?!> είπα έντρομη....
<καλά είναι...μου έδωσε να σου δώσω ένα γράμμα....μην με ρωτήσεις πως ήξερε πως θα σε έβρισκα....ούτε εγώ το ξέρω αυτό...τέλος πάντων...ορίστε.> είπε και έβγαλε ένα γράμμα απο το τσεπάκι της μπλούζας του..άρπαξα το γράμμα και άρχιζα να το ανοίγω. αναρωτιόμουν τι έλεγε. τα χέρια μου έτρεμαν.

< αγαπημένη μου σάκουρα τσαν...

πάει καιρός που έχω να σε δώ...μου λείπεις πολύ..θα ήθελα σαν τρελός να μπορούσα να περάσω λίγο χρόνο μαζί σου...μαθαίνω συνεχώς τα νέα σου απο τις εφημερίδες...έχεις γίνει γνωστή...όμως σε παρουσιάζουν σαν κάτι που δεν είσαι...δεν είσαι η άσπλαχνη δολοφόνος που λένε...τουλάχιστον απ όσο θυμάμαι...σάκουρα δεν έπρεπε να είχες φύγει...τέλος πάντων δεν γράφω κύρηγμα...
εγώ τα πάω καλά...ο κύριος daniel με έχει διορίσει διευθυντή του μπαρ και έτσι παίρνω πολύ περισσότερα χρήματα....και γνώρισα και μια κοπέλα...είναι καλή και με αγαπάει...και θα παντρευτούμε σε 4 μήνες...συγχώρεσέ με σάκουρα αλλά δεν μπορώ να περιμένω, δεν μπορώ να έχω το άγχος αν θα είσαι καλά, μήπως σκοτωθείς και αν ποτέ θα ξαναγυρίσεις πίσω...εύχομαι να σου πάνε καλά και ελπίζω να μην σε απογοήτευσα πολύ...ξέρεις πάντα θα σε αγαπώ...όμως δεν μπορώ την κατάσταση αυτή...ελπίζω να σε ξαναδώ κάποτε....

ο για πάντα δικός σου yahiko.>
η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και τα μάτια μου πότιζαν το μελάνι απο τα καλλιγραφικά γράμματα του yahiko.... τελικά τίποτα δεν ήταν δεδομένο και στην πραγματικότητα δεν είχα κανένα...ένιωθα ένα σφίξιμο στο στομάχι και ήθελα να ουρλιάξω...με μία κίνηση άρπαξα το μπουκάλι με το ρούμι που βρισκόταν στην τσάντα μου και άρχισα να το κατεβάζω λες και ήταν νερό...δεν με ένοιαζε τίποτα δεν σκεφτόμουν.

<είσαι καλά?...λυπάμαι...> ένιωσα ένα χέρι να τυλίγεται γύρω απο τους ώμους μου και την βελούδινη φωνή του Kenshin να χαιδεύει τα αυτιά μου....εγώ τον κοίταξα με μάτια γεμάτα δάκρυα και μετά χώθηκα στην αγκαλίτσα του...ένιωθα σαν να θέλω να σκάσω ...πολλά συναισθήματα εμπλέκονταν μέσα μου που με έκαναν να αναστατώνομαι ακόμα πιο πολύ....στην πραγματικότητα λυπόμουν για τρεις λόγους: καταρχήν απογοητεύτηκα μεν απο τον yahiko όμως ένιωθα μια ανακούφιση που βρήκε άλλη...γιατί στην πραγματικότητα δεν αγαπούσα αυτόν και τον κρατούσα τόσο καιρό...ουτε και η ίδια δεν το είχα καταλάβει. όταν όμως τα χείλη του κενσίν άγγιξαν τα δικά μου με έκαναν να πετάω στα σύννεφα... ο κενσίν με έκλεισε στοργικά στην αγκαλιά του καθώς μου έλυνε τα δύο κοτσιδάκια και αφήνοντας τα μακριά ξανθά μαλλιά μου να μπλέκονται με τα δάχτυλα του καθώς τα χάιδευε απαλά....
<είμαι εδώ για να σε φροντίσω....σσσ....ηρέμησε....> ψιθύρισε με την απαλή φωνή του και εγώ ανασήκωσα το κεφάλι μου καθώς τον κοίταξα βαθιά στα γαλανά του μάτια...εκείνος με το χέρι του απομάκρυνε δύο τούφες που βρίσκονταν στο πρόσωπό μου και μου χάιδεψε το μάγουλο...
<άσεμε να σε φροντίσω...άσε με να μείνω δίπλα σου...να σε ακολουθήσω στα ταξίδια σου....>μου είπε...δεν ήξερα τι να του πω. ένιωθα τόσο μπερδεμένη....το μόνο που έκανα ήταν να κλείσω τα μάτια μου καθώς ανασήκωσα τον λαιμό μου προς το μέρος του....

τα συναισθήματά μου μεταλλάσσονταν λεπτό με λεπτό....η θλίψη μου είχε εξαφανιστεί και ένιωθα ένα όμορφο συναίσθημα...Ο kenshin έσκυψε και εκείνος προς το μέρος μου. ένιωσα τα υπέροχα βελούδινα χείλη του να ακουμπάνε τα δικά μου....ένιωσα ένα γαργαλητό στο στομάχι...το μυαλό μου γύριζε και το σώμα του κενσιν με τραβούσε σαν μαγνήτης...τα χείλη μας βρίσκονταν ακόμη κολλημένα ενώ μου ξεκούμπωνε τον κορσέ...μια πανδαισία χρωμάτων στροβίλιζαν στο μυαλό μου..και αναμνήσεις με έστελναν πίσω τότε που είμασταν παιδιά ακόμη και μαζεύαμε κάθε χτυπημένο ζωάκι και το πηγαίναμε σπίτι όπου η μητέρα του κενσίν μας έβριζε...τότε εμείς πηγαίναμε στην αποθήκη και φτιάχναμε ένα ζεστο κρεβατάκι μέσα σε χαρτόκουτο...φροντίζαμε τα ζωάκια μέχρι να γίνονταν καλά....
ένιωθα τόσο απελευθερωμένη....ένιωθα ευτυχισμένη!!!
λίγο αργότερα βρισκόμασταν ακόμη αγκαλιά και εκείνος μου χάιδευε τα μαλλιά καθώς εγώ αποκοιμιώμουν στον άθλιο καναπέ...

καποια στιγμή ένας γδούπος τάραξε τον ύπνο μου...σηκώθηκα ελαφρά στην προσπάθειά μου να δω απο τι προήλθε.. άκουσα βήματα στο κατώφλι του σπιτιού με αποτέλεσμα να ντυθώ μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και να αρπάξω ευθύς το κατάνα αφού πάρω θέση επίθεσης. σκέφτηκα πως θα μπορούσε να ήταν κάποιος που μόλις είχε φτάσει στο νησί...μπορεί να ήταν ο οποιοσδήποτε κακοποιός... τώρα ακουγόταν σαν να έψαχνε σακούλες....παραξενεύτηκα και αποφάσισα να βγω έξω ώστε να αντικρίσω την απειλή...πλησίασα στην πόρτα όσο πιο αθόρυβα γινόταν και την άνοιξα αργά αργά....το μόνο που είδα είναι μία σκυφτή φιγούρα να απομακρύνεται...οι συνειρμοί διαδέχονταν ο ένας τον άλλο στο μυαλό μου μέχρι που σκέφτηκα πως αυτός ο οποίος απομακρύνονταν υπήρχε περίπτωση να είναι ο γέρος τακασι. είχε πει πως θα έφευγε...αλλά για ποιο λόγο μες στην νύχτα....η περιέργεια με σκάλιζε μέσα μου τόσο που δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό...έτσι το ακολούθησα....πήγαινα αθόρυβα απο πίσω του και κρυβόμουν που και που ώστε να μην με πάρει χαμπάρι...κι εκτώς αυτού σκεφτόμουν πως πώς στο καλό ήξερε όλα αυτά για το χωρίο και την όπερα...και γιατί κατοικούσε σε αυτό το νησί.....κάτι δεν μου κολλούσε.....

τον ακολούθησα για αρκετή ώρα μέσα στο μαύρο σκοτάδι, με μόνη πηγή φωτός το φανάρι που κρατούσε ο γέρος.....άκουγα τα κλαδάκια που πατούσε με τα γέρικα πόδια του να σπάνε, ενώ εγώ περπατούσα όσο πιο απαλά μπορούσα, αθόρυβα , ώστε να μην με ακούσει.
δεν είχα ιδέα που πηγαίναμε μέχρι που πέρασε μέσα απο έναν θάμνο....πέρασα και εγω όσο πιο σιγά γινόταν και τότε, μόλις αντίκρισα μπροστά μου το μέρος, άσχημες αναμνήσεις ξύπνησαν στο μυαλό μου: η παλιά όπερα, το ίδιο επιβλητική, ψυχρή, μαρμάρινη καλυμμένη απο φυτά....και τα αγάλματα....τα πρόσωπα σε κοίταζαν απελπισμένα με μάτια που εκλιπαρούσαν για βοήθεια... ένιωσα μια ανεξήγητη αηδία και ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί μου.
ο γέρος βρισκόταν μπροστά απο την τεράστια πόρτα και παρόλο που ήταν αρκετά σπασμένη για να περάσει μέσα δεν το έκανε, αλλά χτύπησε δυνατά το κυκλικό χερούλι που κρεμόταν απο το στόμα ενώς ολόχρυσου λιονταριού....τότε πήρα την μεγαλύτερη έκπληξη που θα μπορούσα να πάρω η επιβλητική γιάνουα άνοιξε μόνη της. οι μεντεσέδες που την κρατούσαν ούρλιαξαν απο τα χρόνια που είχαν να κινηθούν και ένας κρότος που απλώθηκε μέσα στο κτήριο, αλλά και στα αυτιά μου ενώ βρισκόμουν μερικά μέτρα μακριά,επιβαιβέωσε το οτι είχε ανοίξει διάπλατα.

ο γέρος πέρασε μέσα και λίγα δευτερόλεπτα η πόρτα έκλεισε πίσω του με έναν επιβλητικό κρότο. κοίταζα με μάτια γεμάτα απορία. τι συνέβαινε? τότε συνειρμοί στο μυαλό μου ακολούθησαν ο ένας τον άλλο. θυμήθηκα την ιστορία που μας είπε....
όμως τις σκέψεις μου διέκοψαν κάτι ουρλιαχτά που ακούστηκαν μέσα απο το κτήριο. κατάλαβα πως αυτό που συνέβει σε εμένα συνέβαινε τώρα στον γέρο. έπιασα το κατάνα και έτρεξα μέσα χωρις δεύτερη σκέψη. πέρασα απο την σπασμένη πόρτα και πάτησα στο πάτωμα που είχε και πάλι παγώσει. μέσα έκανε πάρα πολύ κρύο,μόνο που τώρα υπήρχε μια διαφορά σε σχέση με την προηγούμενη νύχτα: δεν υπήρχε σκοτάδι αλλά διάπλατο φως!όλοι οι μεγαλοπρεπείς πολυέλαιοι ήταν αναμμένοι και έκαναν τους αμέτρητους κρυστάλλους που κρέμονταν να αστράφτουν και να δημιουργούν χρωματισμούς στους τοίχους καθώς λειτουργούσαν σαν πρίσματα!
ο γέρος όμως δεν φαινόταν πουθενά αλλά οι κραυγές του ακούγονταν απ το βάθος ενός διαδρόμου που ανοίγονταν μπροστά μου. τότε εγώ τον ακολούθησα όσο πιο γρήγορα μπορούσα καθώς το πάτωμα γλιστρούσε.

τελικά όταν, μετα βίας, κατάφερα να φτάσω στο δωμάτιο απ το οποίο ακούγονταν οι κραυγές έμεινα άναυδη! βρισκόμουν στην αίθουσα που διεξάγονταν οι παραστάσεις. παντού υπήρχαν σκελετοί και μια έντονη μυρωδιά που ένιωθα λες και καψάλιζε την μύτη μου. όμως η αίθουσα ήταν ακριβώς όπως την είχα ονειρευτεί!!!παντού υπήρχαν αιματοβαμμένες τοιχογραφίες αγγέλων που χόρευαν και στο ταβάνι ένας τεράστιος πολυέλαιος κρεμόταν και έκανε την αίθουσα να αστράφτει. παντού υπήρχε χρυσός......
αυτό όμως που τράβηξε πιο πολύ την προσοχή μου ήταν ο γέρος που βρισκόταν ξαπλωμένος πάνω στην σκηνή ενώ το σώμα του τραντάζονταν και έβγαζε πνιχτές κραυγές .
έτρεξα όσο πιο γρήγορα σε αυτόν
<όποιος και αν είσαι σταματα!!!!!γιατί το κάνεις αυτό!!!!! φανερώσου!!!!!>φώναξα απελπισμένα θέλοντας να βοηθήσω τον γέρο. το σώμα του ξαφνικά σταμάτησε να τραντάζεται
<έτσι πρέπει να γίνει. εγώ τους πρόδωσα!!!πρέπει να πληρώσω!!!>είπε ο γέρος κλαίγοντας. δεν με εξέπληξε αυτό που είπε, περίμενα πως ήταν αυτός. τότε ένας πόνος διαπέρασε το κορμί μου και μια φωνή αντήχησε στο κεφάλι μου:
μην μιλας! είσαι ίδια με αυτόν !!!Μια φόνισσα!! άρχισα πάλι να πονάω...

<είμαι!!!! έχεις δίκιο!!!!! έχω σκοτώσει πολλούς!!!!!όμως δεν είχα άλλη επιλογή τις περισσότερες φορές!!!επέλεξα την κατάσταση αυτη και δεν μετανιώνω για αυτό, είμαι υπεύθυνη για τις επιλογές μου και δεν σκοπεύω να απολογηθώ για τίποτα! δεν ξέρω ποιος είσαι δεν ξέρω τι ζητάς όμως ότι και αν έχει κάνει αυτός το έχει μετανιώσει! δεν δικαιολογείται η πράξη του , ήταν μικρός και είχε το μυαλό πάνω απ το κεφάλι του όμως αυτό που κάνεις είναι λύτρωση για αυτόν! τόσα χρόνια βασανίζεται απο τις τύψεις και πιστεύει πως φαντάσματα τον καταδιώκουν! δεν ξέρω αν αυτή την κατάσταση την προκαλούν φαντάσματα αλλά εγώ δεν το πιστεύω! φανερώσου!!!>
είπα με όλη μου την δύναμη και τότε ο πόνος σταμάτησε...ο γέρος με κοίταξε με μάτια γεμάτα έκπληξη.
ξαφνικά ένας ήχος ακούστηκε και μια σκυφτή μορφή εμφανήστηκε. ένας γέρος εμφανίστηκε πίσω απο το παραβάν.. με κοίταξε με ένα κενό βλέμμα. δεν δήλωνε ουτε μίσος ούτε φόβο μόνο είχε μια λύπη...
<μου στέρησε τα πάντα....> είπε ο γέρος...
και οι δυο μας τον κοιτάξαμε έκπληκτοι.

<ποιος είσαι εσύ??!>είπε έκπληκτος ο τακασι
<ο μοναδικός επιζών. ήμουν παιδί. τα είδα όλα !!!!θα πληρώσεις για αυτό που έκανες!!!!απο εκείνη την νύχτα έμενα εδώ !!!!κατάφερα να κρατήσω την όπερα τον προγονών μου σώα !!!με την δύναμη που έχω να δημιουργώ παραισθήσεις!!!δεν είναι φρούτο αλλά μία κληρονομική ικανότητα της οικογένειας μου!!!θα σε εκδικηθώ για όλα!!εσένα αλλά και όσους προκαλούν το θάνατο όπως η κοπέλα εκεί! έχω δει πόστερ σου σάκουρα!έχω ακούσει τι έχεις κάνει!!σκοτώνεις αθώους!όπως έκανε και αυτός!!!! > είπε ο γέρος και ένιωσα έναν δυνατό πόνο στο κεφάλι μου. απέκοψα το χέρι μου και το έστειλα επάνω του χτυπώντας τον με μία γροθιά.
<δεν έχεις κανένα δικαίωμα επάνω μου!!! και είσαι ίδιος με εμένα!!! δεν γνωρίζεις το παρελθόν μου!όμως σου λέω πως δεν δικαιολογείσαι για τις πράξεις που έκανες και για τους φόνους πο διέπραξες σε αυτή την όπερα!!είστε και οι δύο το ίδιο !!!αλλά είστε οι μόνοι που μπορούν να διατηρήσουν την παράδοση του χωριού σας!!! ο τάκασι έχει μετανιώσει!!! αποδέξου τον και συγχώρεσε τον!!! συνεργαστείτε ώστε να διαφυλάξετε μαζί την όπερα !!!!!και θάψτε τους νεκρούς!!!>είπα εγώ.ο τάκασι δεν μίλησε όμως ο άγνωστος γέρος απάντησε κλαίγοντας τώρα πια..

<δεν...δεν ξέρω...ίσως έχεις δίκιο..είμαι διατεθειμένος να σε συγχωρέσω για το κακό που προκάλεσες. εσύ όμως είσαι διατεθειμένος να με δεχτείς σπίτι σου και να διαφυλάξεις μαζί μου την κληρονομιά μας?είσαι διατεθειμένος να με βοηθήσεις να θάψουμε όλους τους νεκρούς?> ο γέρος είχε μαλακώσει προς έκπληξήν μου...ο τάκασι κλαίγοντας τον πλησίασε και του απάντησε θετικά. τότε οι δύο γέροι αγκαλιάστηκαν. τελικά υπήρχε ανθρωπιά και συχώρεση....δεν κατέληξαν να κάνουν το ίδιο λάθος με εμένα... τότε ακούστηκαν φωνές έξω απο την όπερα.
<σακουρα!!??? είσαι καλά!? αν είσαι έλα γρήγορα!!! οι μαρινς βρίσκονται στο νησί!!! μας βρήκαν!!!ήρθαν στην καλύβα ! στο τσακ καταφέραμε να αποδράσουμε!! άκουσα πως έχουν περικυκλώσει το πλοίο μας!!> άκουσα την φωνή της μάγια και βγήκα τρέχοντας έξω αφού είπα στους δύο γέρους να παραμείνουν εδώ κρυμμένοι. βρήκα την μάγια και τον κενσίν να με περιμένουν απ έξω και με ένα νεύμα μου έκαναν νόημα. αρχίσαμε να τρέχουμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε προς το πλοίο μας.

τα πάντα περνούσαν πολύ γρήγορα γύρο μου, είχα λαχανιάσει και πάσχιζα να μην σκοντάψω πουθενά. οι μαρίνς δεν φαίνονταν πουθενά γύρω μου αλλά φοβόμουν μήπως είχαν πάρει το πλοίο μας. τελικά μετά απο λίγα λεπτά φτάσαμε στην παραλία όπου είχαμε αράξει το πλοίο μας το οποίο τώρα πια δεν ήταν μόνο του αλλά είχε δίπλα του αραγμένο ένα πλοίο των μαρίνς. όταν αντιλήφθηκαν την παρουσία μας έτρεξαν κατευθείαν επάνω μας έτοιμοι να μας σκοτώσουν!
<dark assassin sakura αυτή την φορά δεν θα καταφέρεις να δραπετεύσεις!!!!παραδώσου αλλιώς θα αναγκαστούμε να σε σκοτώσουμε!!!> φώναξε ένας απο τους μαρίνς
<εσείς οι δύο φύγετε !!!τρέξτε στο πλοίο !!!! εγώ θα τους καθυστερήσω!! κανονίστε όλους τους μαρίν που βρίσκονται μέσα!> είπα στην μάγια κια στον γιάχικο και έτρεξα προς το μέρος των μαρίν που ήταν παραταγμένοι . δεν ήταν πολλοί καμια εικοσαριά περίπου. αυτοί όταν αντιλήφθηκαν τι σκόπευα να κάνω έσπευσαν να με ρίξουν

σκεφτόμουν πως έπρεπε πάση θυσία να σώσω τα αγαπημένα μου αυτά πρόσωπα με όποιο τίμημα. τράβηξα το κατάνα μου και έπεσα πάνω στους μαρινς. πολλοί προσπαθούσαν να με κόψουν με τα σπαθιά του αλλά δεν τα κατάφερναν καθώς ήμουν άτρωτη στις λεπίδες. έκοβα και κάρφωνα παντού τριγύρω μου σαν μανιασμένη. άλλους τους σκότωνα και άλλους τους τραυμάτιζα.όταν προσπαθούσαν να με κρατήσουν διαχώριζα το σώμα μου και τους ξέφευγα. κάποια στιγμή τράβηξα το φλέιλ και χτύπησα κάποιον στην πλάτη όπου έπεσε αναίσθητος . στο μυαλό μου είχα τα λόγια του γέρου : οτι ήμουν δολοφόνος. το είχα αρνηθεί αλλά μέσα μου ήξερα πως έτσι ήμουν αν και τώρα σκότωνα η τραυμάτιζα για να σωθω εγώ αλλά και τα αγαπημένα μου πρόσωπα, το έκανα χωρίς κανένα οίκτο χωρίς συνείδηση! το έκανα γιατι έπρεπε να το κάνω! ένας μαρίν κάρφωσε το ξίφος του στο στομάχι μου ,μάταια όμως, και εγώ τον μαχαίρωσα με το κατάνα μου. ένας άλλος προσπάθησε να με πυροβολήσει με το όπλο του αλλά πριν προλάβει απέκοψα τον καρπό μου και του έστειλα το χέρι μου που χρατούσε το φλέιλ το οποίο τον χτύπησε, ενώ παράλληλα πετσόκοψα άλλους δύο μαρίνς.

με μία κίνηση το χέρι μου επέστρεψε και πάλι στην θέση του. κοίταξα προς το πλοίο και πέτυχα την μάγια να μου κάνει συνιάλο πως είχαν σκοτώσει κάποιους μαρίνς που ήταν επάνω. έτσι αγνόησα τους μαρίνς που βρίσκονταν γύρω μου και άρχισα να ανοίγω δρόμο για το πλοίο το οποίο ήταν μοναχά λίγα μέτρα μακριά. έτρεχα όσο πιο γρήγορα μπορουσα μέχρι που κατάφερα να τους αφήσω ελάχιστα πίσω μου ,αλλά δίνοντάς μου την άνεση να πιαστώ απο την ανεμόσκαλα ου πλοίου καθώς εκείνο ξεκινούσε. μαρίν προσπαθούσαν να με χτυπήσουν αλλά δεν τα κατάφερναν. έτσι έτρεξαν στο δικό τους πλοίο που ήταν δίπλα στο δικό μας ώστε να μας ακολουθήσουν.
<μάγια!!!! στα κανόνια γρήγορα!!! κενσίν πέτα μου το όπλο σου!!> είπα καθώς πήδηξα του κάγκελο απο ξύλο του πλοίου μας και ανέβηκα επάνω άρπαξα το όπλο και έκοψα ττο σώμα μου πάνω απο την μέση πετώντας πάνω απ το πλοίο των μαρίνς.

πέταξα πάνω απ το πλοίο των μαρίνς ψάχνοντας κάποιο βαρέλι που θα μπορούσε να έχει μπαρούτι, δεν άργησαν όμως να με αντιληφθούν και έτσι μερικές σφαίρες παραλίγο να με χτυπήσουν αλλά στάθηκα τυχερή. τότε η μάγια έπιασε δουλειά !! δύο κανονόμπαλες χτύπησαν το πλοίο αποσπώντας και ταρακουνώντας τους μαρίνς και δίνοντάς μου την ευκαιρία να πυροβολήσω κάτι βαρέλια που υπήρχαν πάνω στο κατάστρωμα τους παρακαλώντας να έχουν μπαρούτι ώστε να προκληθεί έκρηξη. μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου αφού άφησε η σφαίρα μου την κάννη προκλήθηκε μία ακόμη έκρηξη στο πλοίο τους αυτή την φορά στο κατάστρωμα. είχα σταθεί τυχερή για άλλη μια φορά. γύρισα πίσω στο υπόλοιπο σώμα μου πάνω στο πλοίο που είχε ήδη απομακρυνθεί κάμποσο απο το πλοίο των μαρίνς. η μάγια είχε εφοδιάσει άλλα δύο κανόνια με κανονόμπαλες και έτσι έσπευσα να τραβήξω το σχοινί απο το ένα ενώ η μάγια απο το άλλο. οι μπάλες μας βρήκα τον στόχο τους και εν τέλει το πλοίο των μαρίν είχε τυλιχτεί στις φλόγες.

δύο ώρες αργότερα
είχαμε καταφέρει να ξεφύγουμε απ τους μαρίνς που ακόμη δεν είχαμε καταλάβει πως στο καλό μας βρήκαν, και είχαμε ξεπεράσει εντελώς τον πανικό. καθόμασταν και πίναμε ρούμι στο κατάστρωμα καθώς κοιτάζαμε την δύση του ηλίου (ναι είχε πάει 5 μμ) και αφου τους είχα διηγηθεί το απρόσμενο γεγονός που συνέβει στην όπερα συζητήσουμε την κατάληξη που θα μπορούσαν να έχουν οι δύο αυτοί γέροι
<εγώ πάντως έμεινα άναυδη όταν ο γέρος προθυμοποιήθηκε να συγχωρέσει τον τάκασι!! ήταν τόσο σοφό εκ μέρους του αλλά αναρωτιέμαι πως θα ένιωθε όλα αυτά τα χρόνια...>είπα πίνοντας μια γουλιά ρούμι και κουρνιάζοντας καλύτερα στην αγκαλιά του κενσίν.
<είδες σακουρα τσαν? τελικά υπάρχει ακόμα μεγαλοψυχία σε αυτόν τον κόσμο!!! δεν είναι βλέπεις όλοι σαν και εσένα!!!>με πείραξε η μάγια
<εγώ πάλι πιστεύω πως τελικά αυτοί οι δύο θα φαγωθούν μεταξύ τους!!!υπάρχει όμως κάτι άλλο που μας καίει τώρα!!!!ποιος είναι προορισμός μας!?>είπε ο κενσίν με την μελωδική φωνή του χαϊδεύοντας τα ξανθά μαλλιά μου
<χμμμ...λέω να πάμε λογκταουν...είναι ένα μέρος που σίγουρα δεν θα μας περιμένουν συν το ότι εκεί θα συναντήσουμε τον κρις!!!>είπα εγώ με ενθουσιασμό.ανυπομονούσα να τον συναντήσω!!! μου είχε λείψει πάρα πολύ και θα ήθελα πολύ να πιούμε μια μεγάλη γύρα με σφυνάκια !!όπως τον παλιό καλό καιρό!

είδα την ευτυχία της μάγια στα μάτια της....ανυπομονούσε να δει τον αγαπημένο της κρις.....ξαφνικά σηκώθηκε τεντώθηκε λίγο και αφού χασμουρήθηκε μας είπε περιπαιχτικά
<πάω να κοιμηθώ λίγο...να σας αφήσω και λίγο μόνους σας....χεχεχε πιτσουνακιαα!!> και έκλεισε το μάτι της . εμείς χαζογελάσαμε λίγο και βολευτήκαμε λίγο καλύτερα ο ένας στην αγκαλιά του άλλου.

<όταν ανακάλυψα πως είχε φύγει απο το σπιτάκι του τάκασι φοβήθηκα μην σου συμβεί τίποτα......>μου είπε ο κενσίν καθώς γύρισε με το χέρι του απαλά το σαγόνι μου προς το μέρος του και με κοίταξε στα μάτια.
<μην ανησυχείς τόσο γενικά....είμαι συνηθισμένη και είναι πολύ δύσκολο να μου συμβεί κάτι...> του απάντησα εγώ καθώς του χαμογέλασα
<δεν θέλω να σε χάσω για δεύτερη φορά...>μου είπε. παρατήρησα πως το βλέμμα του είχε σκοτεινιάσει και διέκρινα μία λύπη.
<μην φοβάσαι . σου υπόσχομαι πως δεν θα με ξαναχάσεις.....> του είπα κοιτάζοντάς τον στα μάτια και τραβώντας τον προς το μέρος μου... τα χείλη του άγγιξαν τα δικά μου και ένιωσα και πάλι την καρδιά μου να είναι έτοιμη να πεταχτεί απο το στήθος μου και μια απέραντη ευτυχία να κατακλίζει το κορμί μου!

όσο αδίστακτος και αν είναι κάποιος, όσα λάθη και 'αμαρτίες' έχει κάνει πάντα του δίνεται η ευκαιρία να μετανιώσει για ότι και αν έχει κάνει και τότε θα βρεθεί κάποιος για να τον λυτρώσει απο το μαρτύριο του.....ακόμα και ο χειρότερος εχθρός του!! γιατι πάνω απ όλα είμαστε άνθρωποι...και έχουμε συναισθήματα, λογική και μας χαρακτηρίζει μία ιδιότητα...η ανθρωπιά. που μας καθοδηγεί πολλές φορές, που μας ευαισθητοποιεί, που μας κάνει καλύτερους. δεν μετανιώνω για ότι έχω κάνει...δεν μετανιώνω γιατι επέλεξα τον δρόμο μου. για το μόνο πράγμα που μετανιώνω είναι οι βιαστικές αποφάσεις που πήρα στην ζωή μου...αυτή όμως δεν με εγκαταλείπει..μου στέλνει ανθρώπους που με αγαπάνε και με φροντίζουν , ανθρώπους που με κάνουν ευτυχισμένη! αυτό μου δίνει δύναμη να συνεχίσω...μου δίνει την δύναμη να φτάσω μέχρι το τέλος...να γίνω η πιο διάσημη πειρατείνα!!!

ΤΕΛΟΣ

Όνομα: Sakura
Haki Points: -
Player of the Month Points: 8
Beli: 77.000
Bounty/Fame Points: -

Παρατηρησεις:
Μιας και ζητησες να διαβασω εγω το στορυ σου , επειδη γνωριζω το παρελθον του χαρακτηρα σου θα σου πω το εξης. Επειδη δεν το γνωριζουν ολοι και επειδη ενδεχεται να διαβαστει απο καποιον αλλο admin καλο θα ηταν να κανεις καποιες αναφορες στην αρχη της ιστοριας σου για πραγματα που πρεπει να ξερει ο αναγνωστης. Ετσι τον βοηθας να κατανοησει και αυτο που διαβαζει. Σαν στορυ αρκετα ωραιο, αλλα πολυ black...βαλε και λιγο χρωμα xD