[Aποστολη-Tελος] Another sea, another mission.

Μετά από δυο βδομάδες επιτέλους έβλεπα στεριά. Για την αποστολή που μου είχαν δώσει έπρεπε να αλλάξω θάλασσα και να κατευθυνθώ βόρεια προς την North Blue και στο Deathmatch Island. Βέβαια για όσο καιρό ήμουν στο πλοίο δεν καθόμουν άπραγος. Δεν θα μπορούσα να ξέρω τι με περίμενε σε εκείνη την θάλασσα και για αυτό έπρεπε να ήμουν προετοιμασμένος. Έκανα προπονήσεις για να τελειοποιήσω την τέχνη μου στο σπαθί και ταυτόχρονα έκανα εξάσκηση για να καταφέρω να ελέγξω όσο καλύτερα γίνεται το φρούτο μου κάτι το οποίο επέφερε καρπούς καθώς είχα αναπτύξει διάφορες καινούριες επιθέσεις και τεχνικές. Εκτός όμως από το σώμα μου κατάφερα να εμπλουτίσω με διάφορες γνώσεις και το μυαλό μου αγοράζοντας διάφορα βιβλία από πλανόδιους πωλητές.

Το νησί από μακριά σε έκανε να μην θες να πατήσεις το πόδι σου πάνω του. Το ψηλό βουνό, ένα πυκνό δάσος να το τυλίγει και τα απόκρημνα βράχια στις ακτές συνέθεταν ένα σκηνικό βγαλμένο από κάποιο παραμύθι. Ο μεγαλύτερος όμως κίνδυνος και ταυτόχρονα πρόκληση ήταν κάτω από το νερό. Οι ύφαλοι οι οποίοι περιτριγύριζαν το νησί δεν σε άφηναν να το πλησιάσεις και έτσι έπρεπε να βρω κάποιο σημείο του νησιού που λογικά επέτρεπε στους πειρατές να πλησιάσουν για να πάρουν μέρος στους παράνομους αγώνες που διοργανώνονταν σε αυτό. Ξεκίνησα να κάνω τον κύκλο του νησιού μέχρι που βρήκα ένα σημείο από το οποίο μπορούσες να δεις καθαρά ένα μεγάλο πέτρινο χτίσμα και απ'έξω μια καλύβα. Ήμουν σίγουρος ότι εκεί βρισκόταν ο άνθρωπος που έψαχνα. Σιγά σιγά οδήγησα το πλοίο μου στο κενό που υπήρχε στον ύφαλο και έριξα άγκυρα στην παράλια. Αμέσως μάζεψα τα πανιά μου και ύψωσα μια μαύρη σημαία για καμουφλάζ. Άλλωστε ήταν νησί που μαζεύονταν πειρατές και σίγουρα δεν ήθελα να μου καταστρέψουν το καράβι. Μάζεψα τα πράγματα που θα μου χρειαζόντουσαν και κίνησα για την καλύβα. Έπρεπε να έχω το νου μου γιατί ο τύπος που κρυβόταν πίσω από τις παρανομίες ήταν ένας πρώην πειρατής και σίγουρα δεν θα ήθελε να τον πιάσουν εύκολα. Λίγα μέτρα πριν φτάσω στην καλύβα όμως εμφανίστηκε ένας άντρας τον οποίο δεν είχα υπολογίσει.

-Ποιος είσαι και τι δουλειά έχεις εδώ? Είπε με βραχνιασμένη φωνή ο άγνωστος.
-Δεν έχει σημασία ποιος είμαι εγώ αλλά ποιος είσαι εσύ? Δεν πιστεύω να είσαι ο Fallcrow?
-Μην με βάζεις στο ίδιο σημείο με εκείνο το σκουλήκι... Αλλά πες μου για ποιο λόγο τον ψάχνεις?
-Χοχο~... Δεν τον πολυσυμπαθείς εε? Καλύτερα για μένα. Είμαι Marine λοιπόν και ήρθα εδώ για να συλλάβω τον Fallcrow και όποιον άλλον σχετίζεται με τους αγώνες του νησιού.
Εκείνη την στιγμή ο άντρας φάνηκε σαν να δίστασε για κάτι και πήρε θέση μάχης.
-Λυπάμαι πολύ αλλά είμαι αναγκασμένος να σε πολεμήσω.
-Μάλιστα... Και για να ξεκαθαρίσω τα πράγματα για κάποιο λόγο σε απειλεί το προαναφερθέν σκουλήκι και σε χρησιμοποιεί σαν φύλακα εε? Λοιπόν... Το όνομά μου είναι Hanji και έχω μια ερώτηση για σένα... Ο Fallcrow είναι μέσα στην καλύβα?
-Manji το όνομα και όχι. Είναι στην αρένα και κανονίζει κάποια πράγματα. Θα επιστρέψει όμως σε μισή ώρα γιατί περιμένει ένα πειρατικό πλήρωμα.
-Εξαίσια! Έχουμε άπλετο χρόνο στην διάθεσή μας λοιπόν! Ας ξεκινήσουμε... του είπα και έβγαλα τα kodachi μου.

Ο Manji ξεκίνησε την επίθεση δίχως να χάσει χρόνο. Άρχισα να αντεπιτίθεμαι και ένιωσα ότι δεν έβαζε τα δυνατά του, σαν να ήθελε να κερδίσω αλλά δεν μου άρεσε. Έπρεπε να μάθω τι θα αντιμετώπιζα στο ταξίδι μου και αυτός ίσως να ήταν ένα καλό δείγμα.
-Μην με αφήνεις να σε πιέζω έτσι απλά! Δείξε μου από τι είναι φτιαγμένοι οι άνθρωποι της North Blue! Μόλις τον προκάλεσα λίγο ένιωσα την διαφορά. Οι επιθέσεις του έγιναν πιο ακριβείς και πιο βίαιες από πριν. Αν είχα συναντήσει αυτόν τον άνθρωπο πριν την έξτρα προπόνησή μου σίγουρα θα είχα χάσει. Την στιγμή που η μάχη μας έφτανε στο αποκορύφωμα ο Manji χρησιμοποίησε την κρυφή κίνησή του. Κράτησε μια μεγάλη απόσταση μεταξύ μας και χαμήλωσε λίγο το κέντρο βάρους του παίρνοντας μια περίεργη στάση.
-Shindo Sakura... είπε και ξαφνικά τον έχασα από τα μάτια μου.
-Sakura? Χοχο~ Τι σύμπτωση... Τυχαίνει να ξέρω κάποιον που ξέρει από sakura... Παραμιλούσα ενώ έδειχνα ότι τον έψαχνα με τα μάτια μου. Στην πραγματικότητα όμως τον είχα ήδη εντοπίσει να έρχεται από πάνω μου με τα αυτιά μου. Έτσι λίγο πριν με χτυπήσει έκανα απλώς στην άκρη και όταν προσγειώθηκε ακούμπησα τις λεπίδες των σπαθιών μου στον λαιμό του πριν καν προλάβει να καταλάβει τι είχε μόλις συμβεί.
-Είσαι ο πρώτος που την γλυτώνει από αυτήν την τεχνική. Πως ήξερες που ήμουν?
-Ας πούμε πως ο γενικός κανόνας για τεχνικές που ο αντίπαλος “εξαφανίζεται” μυστηριωδώς είναι εκείνη την στιγμή να σταματάς να βλέπεις και να ξεκινήσεις να ακούς. Έτσι έχεις κάλυψη από όλες τις πλευρές και ευτυχώς εγώ έχω καλή ακοή... Του είπα με σχετικά ευχάριστη φωνή.

-Νίκησες τελικά... Άντε λοιπόν αποτελείωσε με...
-Χμμμ... Δεν νομίζω ότι θέλω να το κάνω... του είπα ενώ έβαζα τα σπαθιά μου στις θήκες τους. Εις την τελική δεν είσαι εσύ αυτός που ψάχνω και σίγουρα αν εξαφανιστείς μέσα στο δάσος δεν θα σε βρει και κανείς.
-Καλή τύχη και ευχαριστώ... μου είπε και έφυγε τρέχοντας για να χαθεί στις σκιές του δάσους.
-Και τώρα έχουμε ένα τέταρτο για να ετοιμάσουμε την εκπληξούλα μας... είπα καθώς συνέχισα προς την καλύβα.
Είκοσι λεπτά μετά μπήκε στο σκονισμένο αχούρι ένας άνδρας μεσαίου αναστήματος γεμάτος χώματα. Εγώ ήμουν καθισμένος σε μια καρέκλα με γυρισμένη την πλάτη στην πόρτα. Μόλις άκουσα βήματα γύρισα προς την πόρτα και μόλις με αντίκρισε του έπεσε από τα χέρια ένα φτυάρι που κρατούσε.
-Σε περίμενα...
-Ποιος είσαι και πως μπήκες εδώ? Που είναι ο άχρηστος ο Manji? Τι του έκανες? Φώναξε έντρομος και έκανε βήματα προς τα πίσω.
-Χοχο~ Πολλές ερωτήσεις από κάποιον που προσπαθεί να το σκάσει από έναν άγνωστο. Υπάρχει κάποιος λόγος για να με φοβάσαι... Fallcrow? Του είπα ενώ σηκώθηκα από την καρέκλα που καθόμουν.

Η πρώτη του κίνηση όταν άκουσε το όνομά του να βγαίνει από τα χείλη μου ήταν να γυρίσει προς την πόρτα για να τρέξει αλλά εκείνη την στιγμή έκλεισε με βρόντο.
Άρχισε να την κοπανάει προσπαθώντας να την ανοίξει αλλά μάταια. Μάταια διότι από την άλλη πλευρά υπήρχε ένας τοίχος από πέταλα ο οποίος την εμπόδιζε από το να ανοίξει.
-Ακόμα δεν γνωριστήκαμε και θες να φύγεις? Συνέχιζα να του μιλάω ενώ τον πλησίαζα με αργά σχεδόν βασανιστικά βήματα.
-Τι έκανες στην πόρτα? Ποιος είσαι τέλος πάντων?! Είπε χωρίς να γυρίσει να με κοιτάξει. Είχε τρομοκρατηθεί τόσο πολύ που ότι και να του έλεγα σίγουρα θα πάθαινε ανακοπή και έτσι είπα να παίξω λίγο πριν τον βγάλω εκτός. Πλησίασα στο αυτί του και του ψιθύρισα...
-Είμαι η τιμωρία σου... και τον χτύπησα με το χέρι μου στο πίσω μέρος του λαιμού του και έπεσε αναίσθητος στο πάτωμα... Στο πρόσωπό του υπήρχε ακόμα μια έκφραση τρόμου η οποία μου φαινόταν αρκετά αστεία. Δυστυχώς όμως έπρεπε να τον κρύψω γρήγορα και να βάλω σε λειτουργία το δεύτερο και τελευταίο μέρος του σχεδίου μου.

Αφού έδεσα και φίμωσα τον Fallcrow τον άφησα αναίσθητο στο πάτωμα, άρπαξα μια καρέκλα και βγήκα στην μικρή βεράντα που είχε η καλύβα κλείνοντας πίσω μου την πόρτα και ετοιμάστηκα για να υποδεχτώ τους καλεσμένους μου. Μόλις τελείωσα έκατσα στην καρέκλα για να πάρω μια ανάσα και άρχισα να παρατηρώ το περιβάλλον μου. Μπροστά μου απλωνόταν η παράλια με την λευκόχρυση άμμο να ενώνεται με την θάλασσα ενώ δεξιά και αριστερά βασίλευε το πράσινο του άγριου δάσους. Πίσω μου βρισκόταν πάντα ακίνητη και επιβλητική η αρένα η οποία ήταν ένα κυκλικό χτίσμα πελωρίων διαστάσεων και η σκιά του κάλυπτε το μικρό αυτό σπίτι από τον μεσημεριανό ήλιο. Τεντώθηκα λοιπόν στην καρέκλα και έμεινα να περιμένω τους επισκέπτες μου.

Δεν πέρασε πολύ ώρα όταν στον ορίζοντα φάνηκε ένα πλοίο να πλησιάζει την παραλία. Μόλις έφτασε και προσάραξε γύρω στα 10 άτομα ξεχύθηκαν στην παραλία ακολουθώντας έναν 26αρη άντρα με λευκά σχετικά μακριά μαλλιά και μαύρο κοστούμι. Ήρθαν κατευθείαν στην καλύβα και μπήκαν στο ψητό.
-Που είναι ο Kitsune? Μας είπε να έρθουμε σήμερα για τα στοιχήματα.
Ο Kitsune? Σκέφτηκα... λογικά εννοούσαν τον Fallcrow ο οποίος θα έδινε ψευδώνυμο για να μην τον καταλάβει κάποιος που είχε ακουστά το όνομα του.
-Αααα ναι ναι... Είναι μέσα και παίρνει έναν υπνάκο αυτή την στιγμή... Αλλά μπορείτε να τα πείτε όλα σε μένα ξεκινώντας από το όνομά σας.
-Πολύ ευγενικός και κουνιστός είσαι για παράνομος άνθρωπος.
-Λίγη ευγένεια δεν έβλαψε κανέναν.
Έδειχνε δύσπιστος αλλά μάλλον κατάλαβε ότι δεν θα έβγαζε άκρη έτσι το προσπέρασε.
-Με λένε Kyuuzou και αυτά τα ρεμάλια είναι το πλήρωμα μου.
-Ωραία... Λοιπόν Kaπετάν Kyuuzou ήρθε η ώρα να σας αποχαιρετησώ... του είπα και χαμογέλασα πλατιά.
Εκείνος γούρλωσε τα μάτια και οι άντρες του έβγαλαν κατευθείαν όπλα και σπαθιά αλλά δεν είχαν χρόνο να κάνουν τίποτα.

-Jigoku Shinme (Hell's Bud)! Είπα και 4 γιγάντια πέταλα βγήκαν από την άμμο σαν τοίχοι γύρω από τους πειρατές και έκλεισαν σαν μπουμπούκι παγιδεύοντάς τους όλους.
-Χοχο~ Δεν περίμενα να πιάσει με την πρώτη! Και τώρα λοιπόν ας ξυπνήσουμε τον φιλαράκο μας... είπα και έκανα μεταβολή για να μπω στην καλύβα. Μια έκρηξη όμως με έκανε να κοκκαλώσω. Γύρισα και πάλι προς την παγίδα μου και είδα καπνούς να τυλίγουν το γιγάντιο “κελί”.
-Τι στο καλό...? μουρμούρισα και ξαφνικά μέσα από τους καπνούς βγήκαν 4 ιπτάμενα αντικείμενα που έκαναν διάφορες μανούβρες ενώ κατευθύνονταν προς τα πάνω μου. Όταν πρόσεξα καλύτερα παρατήρησα ότι ήταν δυναμίτες και αμέσως έκλεισα τον εαυτό μου σε μια μπάλα με αρκετά παχύ στρώμα πετάλων. Οι εκρήξεις των δυναμιτών όμως κατάφεραν να εξαφανίσουν μεγάλο μέρος της ασπίδας μου.
-Από ότι φαίνεται είσαι χρήστης φρούτου. Κρίμα όμως που έτυχε να είμαι ο αντίπαλός σου γιατί από ότι φαίνεται είσαι αδύναμος απέναντι στην φωτιά. Και έμενα μ'αρέσει να παίζω με τις φλόγες. Είπε ο Kyuuzou καθώς έβγαινε από το σύννεφο καπνού μαζί με το υπόλοιπο πλήρωμά του.

Τα πράγματα είχαν πάρει μια περίεργη τροπή και πολύ μειονεκτική για μένα. Οι πειρατές είχαν αρχίσει να απλώνονται γύρω μου ώστε να μην ξαναπέσουν σε ίδια παγίδα, όχι ότι είχα άλλη. Πίσω είχαν πάντα την καλύβα την οποία έπρεπε να προστατέψω γιατί μέσα βρισκόταν ο Fallcrow. Όχι ότι με ενδιέφερε η ζωή του αλλά σίγουρα θα έπαιρνα περισσότερα λεφτά από την σύλληψή του αν ήταν ζωντανός. Έτσι για να σιγουρευτώ ότι δεν θα πάθει τίποτα έκλεισα όλο το οίκισμα μέσα σε έναν θόλο.
-Είσαι σίγουρος ότι έχεις τον χρόνο για να κοιτάς αλλού? Είπε ο Kyuuzou και οι πειρατές του όρμηξαν κατά πάνω μου.
-Τsk... Και ήθελα να έχω όσες λιγότερες απώλειες γινόταν... Sakura Hebi! Ένας πίδακας από πέταλα πήρε την μορφή φιδιού και άρχισε να καταβροχθίζει τους πειρατές στο πέρασμά του κόβοντάς τους μέχρι θανάτου. Άλλη μια έκρηξη όμως σταμάτησε την ορμή του και τα πέταλα σκορπίστηκαν στον αέρα. Πριν όμως καταστραφεί κατάφερε να εξουδετερώσει 5 πειρατές.
-Οi οi oi oi oi... Ποιος σου είπε ότι μπορείς να σκοτώσεις το πλήρωμά μου? Ετοιμάσου να γίνεις κομματάκια... είπε ο Kyuuzou και πέταξε 8 δυναμίτες οι οποίοι άρχισαν να πετάνε προς τα πάνω μου.

-Μα καλά πως το κάνεις αυτό? Τον ρώτησα ενώ πέταγα μπάλες από πέταλα πάνω στις ιπτάμενες απειλές κάνοντάς τες να εκραγούν πριν με φτάσουν. Δυο-τρεις βέβαια άλλαξαν κατεύθυνση τελευταία στιγμή οπότε τις απέκρουσα και πάλι με μια ασπίδα.
-Δεν χρειάζεται να ξέρεις... Απλά πέθανε... αποκρίθηκε και για άλλη μια φορά όρμηξαν οι άντρες του.
-Ξέρεις έχω και άλλα κολπάκια κρυμμένα σε τούτο το καπέλο... Kaben Arashi! Είπα και ένας ανεμοστρόβιλος από πέταλα σχηματίστηκε σηκώνοντας στον αέρα όλους τους πειρατές αλλά ο Kyuuzou για άλλη μια φορά μπήκε στην μέση. Αυτή τη φορά λιγότεροι από τους μισούς πειρατές κατάφεραν να επιζήσουν αλλά ήταν όλοι τραυματισμένοι.
-Και τώρα οι δυο μας... του είπα και άρχισα να τον πλησιάζω.
-Είσαι σίγουρος ότι θες να έρθεις κοντά μου? Ρώτησε και έβαλε τα χέρια του μέσα στο σακάκι του βγάζοντας πάλι τα όπλα του. Μόλις είδα αυτή την κίνηση έστειλα κατευθείαν έναν πίδακα από πέταλα καταπάνω του κλείνοντας τον μέσα σε μια σφαίρα αλλά δεν άργησε να βγει.

-Πάλι το ίδιο κόλπο αφού ξέρεις ότι δεν θα πιασ... πριν προλάβει όμως να τελειώσει την πρότασή του έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Μπροστά στα μάτια του αιωρούνταν γύρω στα χίλια σπαθιά φτιαγμένα από πέταλα και οι μύτες τους έδειχναν αυτόν.
-Τι... ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ?! Φώναξε πανικόβλητος.
-Senbonzakura (Thousand Cherry Blossoms)... του απάντησα και τα σπαθιά εκτοξεύτηκαν προς τα πάνω του. Προσπάθησε με τους δυναμίτες του να τα σταματήσει δίχως αποτέλεσμα. Οι προσκρούσεις τους στο πάτωμα σήκωσαν ένα μεγάλο σύννεφο από άμμο καλύπτοντας τον τελείως. Όσοι είχαν μείνει από το πλήρωμά του κοιτούσαν αποσβολωμένοι και προσπαθούσαν να κατανοήσουν την σκηνή.

-Να ξέρεις ότι εσύ φταις για αυτή την κατάληξη... είπα καθώς προχώρησα προς το κέντρο του σύννεφου το οποίο είχε αρχίσει να καθαρίζει. Εκεί βρήκα τον Kyuuzou λιπόθυμο και βαριά τραυματισμένο. Προσπάθησα να μην τον πετύχω με όλα τα σπαθιά αλλά μάλλον το είχα παρακάνει. Του πέρασα ένα σετ χειροπέδες και του πήρα όλους τους δυναμίτες. Όσο για το πλήρωμά του, δηλαδή τους 5 που είχαν απομείνει να αναπνέουν, τους έδεσα με ένα σκοινί που βρήκα στην καλύβα. 20 λεπτά μετά ήρθε ένα καράβι των Marine που είχα καλέσει για να παραλάβουν τους πειρατές.

Όταν έφτασαν στο σημείο είδαν το χάος και έμειναν με το στόμα ανοιχτό.
-Τι ακριβώς συνέβη εδώ? Ρώτησε ο καπετάνιος του πλοίου.
-Τίποτα Κύριε! Απλώς η μάχη ήταν λίγο πιο δύσκολη από ότι περίμενα... Αυτοί εδώ είναι το μοναδικό πλήρωμα που ήρθε σήμερα και μέσα στην καλύβα βρίσκεται αυτός που διοργάνωνε τα τουρνουά.
-Εξαιρετικά νεαρέ μου. Μπορείς πλέον να χαλαρώσεις και να αφήσεις τα υπόλοιπα σε εμάς. Η πληρωμή σου δεν θα αργήσει να έρθει.
-Ευχαριστώ Κύριε! Είπα και τον αποχαιρέτησα αναλόγως επιστρέφοντας στο καράβι μου.

Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να κατεβάσω την μαύρη σημαία. Μετά σήκωσα την άγκυρα, άνοιξα πανιά και έβαλα πλώρη για το επόμενο νησί. Καθώς έφευγα κοίταξα προς το δάσος και είδα τον Manji πάνω σε ένα δεντρό να κάθεται και να με χαιρετάει. Τον αποχαιρέτησα και αυτόν και σιγά σιγά απομακρύνθηκα από το νησί. Πριν απομακρυνθώ όμως αρκετά ακούστηκε μια έκρηξη και γύρισα το κεφάλι μου για να δω τι συνέβη. Τότε είδα την αρένα να καταρρέει σαν να ήταν πύργος από χαρτιά. Το mini den den mushi μου όμως που άρχισε να χτυπάει με αποσυντόνισε. Το σήκωσα και άκουσα την φωνή του καπετάνιου να μου λέει πανικόβλητα ότι ο Kyuuzou είχε ακόμα κάποιους δυναμίτες και ότι κάποιοι έρχονταν καταπάνω μου. Μόλις το άκουσα αυτό έκλεισα το den den mushi και βγήκα στο κατάστρωμα εντοπίζοντας την απειλή.
-Δεν το βάζεις εύκολα κάτω εε? Χωρίς να χάσω χρόνο έφτιαξα μια μεγάλη ασπίδα καλύπτοντας το πλοίο μου και σώζοντας το από αχρείαστες ζημιές.
-Κάτι μου λέει ότι θα συναντήσω και άλλους τέτοιους ενδιαφέροντες τύπους στην ζωή μου... Χοχο~. Χασκογέλασα μόνος μου και επέστρεψα στην καμπίνα για να φτιάξω ένα χαλαρωτικό τσάι και να συνεχίσω το ταξίδι μου.

Όνομα: Hannah Jinto
Haki Points: -
Player of the Month Points: 8
Beli: 21.000
Bounty/Fame Points: 10.000.000