[ΤΕΛΟΣ] Lost in the sea. A new adventure begins!

Τελευταίο ποστ της προηγούμενης ιστορίας:


...κοίταξα για μια τελευταία φορά πίσω μου κι έβαλα πλώρη για να φύγω, οριστικά πλέον. Με πήρε ο ύπνος πάνω στη βάρκα............................


______________________________________________________________________________________

Ξύπνησα, βρισκόμουν καταμεσής στο πέλαγο. Κοίταξα γύρω μου. Δεν φαινόταν τίποτα στον ορίζοντα. Είχα αρχίσει να κατευθύνομαι προς το νησί organ χθες το βράδυ, μετά την αναχώρηση μου από το Dawn. Κοίταξα στις προμήθειές μου. Δεν είχα πολλά τρόφιμα, δεν θα μου έφταναν για πάνω από μία ημέρα...
Είχαν πια περάσει τρεις ώρες από την ώρα που ξύπνησα. Ήμουν σε κατάσταση ληθάργου. Κοίταξα το λιγοστό φαγητό που μου απέμενε...Έπρεπε να βρω ένα νησί, και γρήγορα μάλιστα...
Πέρασε κάμποση ακόμα ώρα. Δεν ήξερα ακριβώς πόση, ή πόσες ώρες είχαν περάσει. Κοίταξα στον ορίζοντα και πετάχτηκα όρθιος γεμάτος έκπληξη. Ήταν ένα νησί! Αν ήταν μάλιστα και αυτό στο οποίο κατευθυνόμουν εξαρχής, διπλό το καλό. Άρχισα να κωπηλατώ πυρετωδώς προς το νησί εκείνο. Δεν πρόλαβα να κάνω μερικές εκατοντάδες μέτρα και κουράστηκα. Δεν είχα κοιμηθεί πολύ εκείνο το βράδυ και πεινούσα κιόλας...

Έφαγα το λιγοστό φαγητό που μου απέμενε και βάλθηκα να κωπηλατώ και πάλι. Μετά από περίπου μισή ώρα έφτασα στο νησί εκείνο. Για κακή μου τύχη δεν ήταν το Organ, αλλά θα έκανα μια στάση για προμήθειες, καθώς και ξεκούραση πριν αποπλεύσω και πάλι. Μπήκα στο λιμάνι. Κοίταξα σε μια πινακίδα που ήταν καρφωμένη στην εξέδρα. "Shell Town. Αυτή η πόλη βρίσκεται υπό την αρχηγεία του marine captain Axe-hand Morgan."
~Χμμμμ, Shell town. Φαίνεται πως βγήκα λίγο εκτός πορείας!
...Κοίταξα γύρω μου. Ήταν μια σχετικά μικρή πόλη, αν και μεγαλύτερη από χωριό. Είχε πολλά μικρά, λιτά κτήρια, κατοικίες και καταστήματα. Στο βάθος υψωνόταν το πιο επιβλητικό από όλα τους. Ήταν η βάση των Marine που υπήρχε στο νησί. Ένα ψηλό, λευκοβαμμένο κτήριο με το γνωστό σήμα των Marine σε κάθε του πλευρά.

Στην κορυφή του υψηλότερου από τους τέσσερις πύργους του κτηρίου ανέμιζε η γνωστή σημαία της Παγκόσμιας Κυβέρνησης.
~Αφού υπερασπίζονται τη δικαιοσύνη, τότε γιατί είμαι εναντίων τους;, σκέφτηκα. Δεν ήξερα την απάντηση σε αυτή την ερώτηση, μια και δεν μου άρεσε ούτε να φοβίζω και να σκοτώνω τον κόσμο αλλά ούτε και να προκαλώ φασαρίες. Κάτι μέσα μου ωστόσο δεν με άφηνε να δείξω συμπάθεια προς την Π.Κ.Ήταν άραγε η τυραννία μερικών από αυτούς; Ήταν κάποια ανάμνηση από το, άγνωστο σ'εμένα, παρελθόν μου;,αναρωτήθηκα, αλλά ούτε κι εγώ ο ίδιος δεν μπορούσα να δώσω μια σαφή και σωστή απάντηση στην ερώτηση αυτή.
Κινήθηκα προς την άκρη του λιμανιού. Είχα ακούσει από έναν έμπορο που έμενε στο χωριό Fusha πως υπήρχε εκεί ένα πολύ καλό πανδοχείο. Χτύπησα την πόρτα και μου άνοιξε ένας γεράκος.
Ποιος είσαι και τι θέλεις;, ρώτησε απότομα ο γέρος.

Το όνομά μου είναι Luke, κύριε, και θα ήθελα ένα δωμάτιο για απόψε.
Luke, ε; Κάτι μου θυμίζει αυτό το όνομα., είπε και κοίταξε προς το μέρος μου για να με δει καλύτερα. Πέρασαν μερικές στιγμές. Το πρόσωπό του έγινε λευκό με μια έκφραση έκπληξης και τρόμου ανακατεμένα. Είσαι...Είσαι αυτός ο νέος πειρατής με το φρούτο που κάνει το σώμα του χρήστη λάστιχο, σωστά;, με ρώτησε με τρομαγμένο ύφος ο γέρος.
Εεεε,ναι, αυτός είμαι, γιατί;
Φύγε σε παρακαλώ. Δεν θέλω να μας δει κάποιος από τους άντρες του Morgan μαζί, θα με σκοτώσει.
Να...να σε σκοτώσει!? Δεν νομίζεις ότι υπερβάλλεις λιγάκι; Δεν υποτίθεται πως πρέπει να υπερασπίζεται τη δικαιοσύνη;
Αυτός δεν είναι σαν τους άλλους marine, είναι τύραννος.
Τότε καλύτερα να πηγαίνω...δεν θέλω να σας δημιουργήσω προβλήματα κύριε., είπα και απομακρύνθηκα.~Φαίνεται πως θα μείνω στο δρόμο απόψε..., σκέφτηκα. Άρχισα να περπατάω τυχαία μέσα στην πόλη, μην γνωρίζοντας που πήγαινα. Βρήκα τελικά ένα γενικό κατάστημα, κοντά στο κέντρο της πόλης. Μπήκα μέσα.

Γεια σας, θα ήθελα να αγοράσω προμήθειες για ταξίδι.
Η γυναίκα που στεκόταν στην είσοδο περιεργάστηκε το πρόσωπό μου και μετά έριξε μία ματιά σε ένα μεγάλο βιβλίο που κρατούσε. Τελικά είπε:
Συγγνώμη κύριε, αλλά είστε καταζητούμενος και θα σας ζητήσω να φύγετε αμέσως.
Δεν έβγαλα λέξη, απλώς γύρισα και απομακρύνθηκα. ~Μα τι συνέβαινε πια σ' αυτό το νησί;Αν είσαι καταζητούμενος δεν μπορείς να κάνεις τίποτα;. Είχα απορροφηθεί για άλλη μια φορά στις σκέψεις μου. Περπατούσα στο δρόμο, όταν έπεσα καταλάθος πάνω σε έναν άντρα. Ήταν νέος, ξανθός και φορούσε ένα ρούχο που θύμιζε ευγενή. Στο πρόσωπό του ήταν ζωγραφισμένο ένα υπεροπτικό χαμόγελο.
Ε συγγνώμη, αφαιρέθηκα., είπα αμήχανα.
Αυτός δεν μίλησε. Έβγαλε το σπαθί του και το σήκωσε, απειλητικά κοντά στο πρόσωπό μου.
Πάρε αυτό το πράγμα από μπροστά μου. Το ότι καταλάθος έπεσα πάνω σου στο δρόμο δεν είναι λόγος να με απειλείς με σπαθί.
Μου φαίνεται πως είσαι καινούργιος στο νησί. Δεν ξέρεις ποιος είμαι;

Όχι, δεν ξέρω ποιος είσαι και ούτε με ενδιαφέρει. του απάντησα εγώ ψυχρά.Και πάρε αυτό το πράγμα μακριά από το πρόσωπό μου πριν θυμώσω πραγματικά!, είπα καθώς με δυσκολία συγκρατούσα την ψυχραιμία μου. Ήξερα πως δεν μου άρεσαν οι μπελάδες, αλλά δεν μπορούσα να το δεχτώ έτσι απλά αυτό.
Ε, λοιπόν είμαι ο Helmepo, γιός του Morgan και μπορώ να σου πω πως έχεις μπλέξει άσχημα επειδή μου μίλησες έτσι. ΠΙΑΣΤΕ ΤΟΝ!, είπε αγνοώντας με πλήρως. Οι δύο άντρες
έπεσαν πάνω μου και με ακινητοποίησαν. Δεν δοκίμαζα να αντιδράσω καθώς υπήρχαν κι άλλοι από αυτούς τριγύρω. Θα ευχαριστηθώ την εκτέλεσή σου μαζί με τον προηγούμενο άντρα που νόμιζε πως μπορούσε να με αγνοήσει. Προς πληροφόρισή σου πεθαίνεις αύριο πρωί!, είπε και πρόσταξε τους άντρες του να με μεταφέρουν στη βάση...
...Φτάσαμε στη βάση των marine. Με πέταξαν μέσα σε ένα κελί κι έφυγαν. Κοίταξα έξω από το παράθηρο. Είχα θέα προς το ψηλότερο από τα κτίσματα της βάσης. Εκεί ήταν που ένας μεγαλόσωμος άντρας με σιδερένιο σαγόνι πρόσταζε τους άντρες του, οι οποίοι σήκωναν ένα τεράστιο χρυσό άγαλμα τραβώντας το από σκοινιά.

Αποτραβήχτηκα από το παράθυρο και κοίταξα στο διπλανό κελί. Μέσα ήταν ένας άντρας ο οποίος έδειχνε εξαντλημένος.
Μ'ακούς;, τον ρώτησα.
Λέγε, μικρέ, σ' ακούω.
Ξέρεις μήπως ποιόν σκοπεύουν να εκτελέσουν αύριο το πρωί;
Ναι,εγώ είμαι αυτός, θέλεις κάτι;
Σκοπεύουν να με εκτελέσουν κι εμένα αύριο, αλλά δεν θα τους κάνω το χατήρι, σκοπεύω να δραπετεύσω και ήθελα να ξέρω αν είμαι μόνος μου ή όχι.
Δεν είσαι μόνος μικρέ, αλλά δεν πρόκειται να ξεφύγεις ζωντανός.
Εγώ πάλι νομίζω το αντίθετο, απαισιόδοξε...Αύριο το πρωί, μόλις σου δώσω το σύνθημα τότε...
Σας έφερα το φαγητό σας, ετοιμοθάνατοι!, γέλασε ένας στρατιώτης.

Φαίνεται πως δεν βλέπει καλά. Δεν υπάρχει κανένας ετοιμοθάνατος εδώ., είπα αδιάφορα στον άλλον άντρα. Τι πίνεις ρε φίλε; ειρωνεύτηκα τον marine.
Θέλω να σε δω να το λες αυτό στην πλατφόρμα εκτέλεσης αύριο το πρωί., μου ανταπέδωσε με μια δόση ειρωνείας εκείνος.
Ακόμα πιστεύετε πως θα με βρείτε εδώ μέσα αύριο το πρωί;, γέλασα εγώ.
Πολλή αυτοπεποίθηση έχεις μικρέ, κι αυτό είναι που θα σε φάει κάποια μέρα., παρενέβη ο άλλος.
Δεν είναι απλή αυτοπεποίθηση, ξέρω καλά τις πιθανότητες να αποτύχω. Αλλά ποτέ δεν παραδίδομαι χωρίς μάχη και με τον τρόπο αυτό διατηρώ την ηρεμία μου. , αντέτεινα εγώ.
Θα 'θελα να 'ξερα που την βρίσκετε όλη αυτή την αυτοπεποίθηση εσείς οι νέοι.
Κι εγώ θα 'θελα να το 'ξερα αυτό φίλε μου, όπως και πολλά άλλα, αλλά υπάρχουν πράγματα στη ζωή που, ούτε εγώ, ούτε εσύ, αλλά ούτε και κανένας άλλος δεν καταλαβαίνει.
Σοφά λόγια μικρέ. Πότε λοιπόν λες να επιχειρήσουμε την απόδραση;
Ξεχάσατε ότι έχω ακούσει κάθε λεπτομέρεια της συζήτησής σας, συμπεριλαμβανομένου και του σχεδίου απόδρασης;, επενέβη ο marine.

Προφανώς και δεν το έχουμε ξεχάσει, απλά σε αγνοούμε πλήρως., του απάντησα γεμάτος ειρωνεία εγώ.
Φαίνεται δεν έχεις καταλάβει τη θέση σου, νεαρέ πειρατή!, θύμωσε εκείνος. Και κόψε αυτό το υφάκι πριν εκνευριστώ!!!!!
Χα, λες και θα τρομάξω εγώ από το θυμό σου!
Αυτός έγινε κόκκινος από το θυμό του. Δεν άντεξε άλλο, ήρθε κοντά και με απείλησε με το σπαθί του πως θα με σκότωνε εδώ και τώρα.
ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΒΟΥΛΩΣΕΙΣ ΤΩΡΑ ΠΕΘΑΝΕΣ!!!!!!
Εγώ δεν είπα τίποτα, απλά σήκωσα το χέρι μου.
Gomu-Gomu no........, ψιθύρισα.
ΤΙ ΕΙΠΕΣ;;;;;, ρώτησε θυμωμένος αυτός.
PISTRORU!!!!!!!!!,είπα και, στιγμές μετά το χέρι μου τον τίναξε στον απέναντι τοίχο. Τέντωσα το χέρι μου, λαστιχένιο όπως ήταν, κι έφτασα το αναίσθητο σώμα του. Βούτηξα τα κλειδιά από την τσέπη του και άνοιξα την πόρτα μου. Μετά πήγα στο διπλανό κελί και άνοιξα την πόρτα του άλλου.

Τι έκανες μόλις τώρα;
Έχω φάει ένα φρούτο του διαβόλου.... απάντησα αδιάφορα εγώ.
Αχά, εντάξει, απλά ξαφνιάστηκα.
Τέλος πάντων, τώρα πρέπει να ξεφύγουμε από εδώ μέσα.
Θα περάσουμε όμως και από το γραφείο του γιού του Morgan. Κρατάει εκεί το πιστόλι μου που είναι οικογενειακό κειμήλιο!
Δεν έχω καμία αντίρρηση φίλε μου, ούτως ή άλλως χρόνο έχω πολύ.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: Ένας φρουρός μόλις γύρισε από τις φυλακές και μας είπε πως 2 κρατούμενοι τον χτύπησαν και του έκλεψαν τα κλειδιά, δραπετεύοντας.
Κοίταξα πίσω μου. Ο marine είχε φύγει. Μα καλά...πως δεν το είχαμε προσέξει;
ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑ, μας κατάλαβαν!
Δεν θα έπρεπε να χαίρεσαι γι αυτό...
Δεν μπορεί να είναι ακόμα μακριά, ψάξτε και μέσα στις φυλακές.
, ακούστηκε ένας marine.
Έτσι όπως το ακούω νομίζω πως είναι αρκετοί, τουλάχιστον 5. Λες να μπορούμε να τους νικήσουμε;

Αν εκμεταλλευτούμε σωστά το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού μπορεί και ναι.
Εντάξει., του είπα εγώ και κρυφτήκαμε καλά και οι δύο. Με το σύνθημά μου! του ψιθύρισα. Μπήκαν μέσα στο δωμάτιο 6 marines. Πέρασαν από μπροστά μας χωρίς να μας καταλάβουν.
ΤΩΡΑ!, φώναξα και πεταχτήκαμε και οι δύο χτυπώντας δύο από τους marine.
Gomu-gomu no......PISTORU!, είπα και χτύπησα άλλον έναν από αυτούς.
Συνέχισε εσύ, θα σε συναντήσω έξω από τη βάση.
Είσαι σίγουρος πως μπορείς μόνος σου;
Ναι!
Εντάξει τότε. είπα εγώ και άρχισα να τρέχω γρήγορα. Δεν πρόλαβα καλά καλά να φύγω από την αίθουσα των φυλακών, όταν δύο marines πετάχτηκαν από μία γωνία.
Gomu-Gomu noooooo...., είπα και πιάστηκα από το περβάζι ενός παραθύρου.
ROKETTO!!!, φώναξα και πετάχτηκα απ' έξω.

Δεν με ακολούθησαν έξω από το παράθυρο. Οι φυλακές ήταν στο επίπεδο του ισογείου, οπότε θα μπορούσαν να τρέξουν ξωπίσω μου πολύ εύκολα.~Κάτι πρέπει να με περιμένει έξω. Μπορεί κάποιος δυνατότερος από αυτούς, ή και ο ίδιος ο Morgan!. Δεν πρόλαβα να τελειώσω καν τη σκέψη μου όταν χτύπησα πάνω σε κάτι μεγάλο και μεταλλικό. Είχα πάλι πέσει πάνω σε κάτι καταλάθος, απορροφημένος στις σκέψεις μου. Κοίταξα προς τα πάνω. Είχα μόλις χτυπήσει πάνω στο τσεκούρι του Morgan, το οποίο, προς έκπληξή μου, δεν το κρατούσε αλλά ήταν το ίδιο του το χέρι!
Νομίζεις ότι μπορείς να ξεφύγεις από τον Axe-hand Morgan νεαρέ πειρατή;
Προφανώς όχι, μάλλον θα πρέπει να σε βγάλω από το δρόμο μου με τη βία!
Είσαι απλά το επόμενο θύμα του τσεκουριού μου., απάντησε αυτός.
Αν νομίζεις πως θα πεθάνω πριν ξεκινήσω καν το ταξίδι μου, είσαι γελασμένος!
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! Θα 'θελα να ήξερα, που το βρίσκεις όλο αυτό το θράσος, μικρέ!, γέλασε ο Morgan και μου επιτέθηκε αμέσως.

Εκτυλίχθηκε μια τρομερή μάχη μεταξύ μας. Πολλές φορές έφτασα κοντά να χάσω τη ζωή μου από το τσεκούρι του Morgan. Την τελευταία φορά που προσπάθησε να με κόψει στα δύο απέφυγα με ένα Gomu-Gomu no roketto ακριβώς την κατάλληλη στιγμή και το τσεκούρι του χώθηκε μέσα στο δάπεδο, όπου και κόλλησε. Τότε ήταν που πήρα την ευκαιρία και τον χτύπησα με την, ως τώρα, δυνατότερή μου κίνηση το Gomu-Gomu no BAZOOKA, ρίχνοντάς τον στο έδαφος αναίσθητο. Έτρεξα αμέσως μετά στην είσοδο της βάσης και κρύφτηκα μέσα σε έναν θάμνο, για να μη με δει κανένας marine, περιμένοντας τον άλλον...
...Δεν πρόλαβε να περάσει πάνω από μισή ώρα όταν άκουσα πάλι την φωνή του marine που έκανε τις ανακοινώσεις:
Ο ένας από τους δύο δραπέτες κατάφερε να ξεφύγει, αφήνοντας πίσω του τον Morgan ηττημένο πια. Ο δεύτερος πιάστηκε κι εκτελέστηκε., είπε ο marine.
Μία σκέψη μου ήρθε τότε στο μυαλό μου: ~Το ήξερα πως δεν έπρεπε να τον αφήσω μόνο και να φύγω...

Κοίταξα στο πάτωμα. ~Αναπαύσου εν ειρήνη, φίλε μου. Να είσαι σίγουρος πως μόλις εκπληρώσω τον σκοπό μου θα σε τιμήσω όπως σου αξίζει, ως τον άνθρωπο που με βοήθησε να ξεφύγω από βέβαιο θάνατο!, σκέφτηκα. Έπρεπε να φύγω. Δεν είχα πια λόγο να κάθομαι εκεί, αν μ' έπιαναν, άλλωστε, η θυσία του φίλου μου θα πήγαινε εντελώς χαμένη. Είχα δώσει ένα τέλος στην τυραννία του Morgan. Ήταν καιρός να αποχαιρετήσω πια το νησί αυτό, για τώρα τουλάχιστον. Σηκώθηκα από το θάμνο, τινάχτηκα κι έπιασα την κατηφόρα μέχρι την παραλία. Πήγα στο λιμάνι, έτρεξα αμέσως στη βάρκα μου, μόνο που δεν ήταν εκεί, παρά μόνο μερικά ψιλοκαμμένα σανίδια που επέπλεαν στο κύμα Πάνω στο σχοινί με το οποίο την είχα δέσει, βρήκα ένα χαρτί, γραμμένο. "Αυτό είναι ένα "δωράκι" από τον καπετάνιο μας προς εσένα, νεαρέ πειρατή. Μπες στο πλήρωμά μας ή θα έχεις την ίδια τύχη με τη βάρκα σου. Θα σε περιμένω να γυρίσεις." Τσαλάκωσα το χαρτί και το πέταξα με όλη μου τη δύναμη προς τη θάλασσα.~Αν νομίζουν πως θα με βάλουν έτσι σε πλήρωμα είναι πολύ χαζοί, δεν πιάνουν σ'εμένα αυτά!...
...Την ίδια στιγμή, πίσω από ένα κατάστημα, 2 πειρατές που με παρακολουθούσαν ψιθύρισαν κάτι.
Αυτό το παλιόπαιδο πέταξε το σημείωμά μας στη θάλασσα.
Δεν είναι η τελευταία φορά που μας βλέπει!, απάντησε ο δεύτερος.

Δεν με ενδιέφερε στο παραμικρό το σημείωμα. Πήγα στο κατάστημα με τις προμήθειες, όπου και με υποδέχθηκαν με κόκκινα χαλιά και μου έδωσαν δωρεάν ό,τι ήθελα, παρά τις αρνήσεις μου, λέγοντας πως τους έσωσα από πολλά περισσότερα έξοδα στους φόρους του Morgan από ότι έκαναν αυτά που τους ζήτησα να αγοράσω, μαζί και μία ολοκαίνουργια βάρκα. Ευχαρίστησα την κυρία του καταστήματος και πήγα να φορτώσω την καινούργια μου βάρκα. Στο λιμάνι συνάντησα τους περισσότερους, αν όχι όλους, από τους στρατιώτες της βάσης του νησιού.
Ακόμα δεν πρόλαβα να φορτώσω τη βάρκα μου και ήρθατε να με συλλάβετε κιόλας;
Θα κάνουμε μια εξαίρεση για εσένα, θα σε αφήσουμε να φύγεις. Ήρθαμε να σε ευχαριστήσουμε γι' αυτό που έκανες. Ακόμα και για εμάς, τους Marines ήταν τύραννος ο Morgan.
Ε... ευχαρίστηση μου!, είπα εγώ.
Με βοήθησαν τρεις στρατιώτες να φορτώσω τις προμήθειες στη βάρκα μου. Μπήκα μέσα και έφυγα πρόσω ολοταχώς για να συνεχίσω την περιπέτειά μου, με χιλιάδες από τους κατοίκους του νησιού πίσω μου να με χαιρετούν, ανάμεσά τους και marines!

Όνομα: "Rubber Fist" Luke
Haki Points: -
Player of the Month Points: 5
Beli: 16.000
Bounty/Fame Points: -
Παρατηρήσεις: Πολύ απλή και λιτή ιστορία. Αντιγραφή της ιστορίας του Λούφυ, δεν μ'άρεσε αυτό...Κάνεις τις δικές σου περιπέτειες... Έχω διαβάσει καλύτερη ισοτία από εσένα... Τέλος, κανονικά δεν θα παρατούσες τον συγκρατούμενο σου αν δεν βαριόσουν να κάνεις 4-5 παραπάνω ποστ, τα οποία όμως κατά πάσα πιθανότητα θα σου έδιναν 7-8 χιλιάρικα παραπάνω...