[ΑΡΧΗ]The new member of my crew.....[Τελος]

Όταν ανέβηκα στην βάρκα μου ένα παράξενο συναίσθημα με πλημύρισε. Ξαφνικά η βάρκα άρχισε να γυρίζει μόνη της και να ξεκάνει για έναν προορισμό που ούτε εγώ γνώριζα και όμως βαθιά μέσα μου αισθανόμουν ότι εκεί που πήγαινα κάτι καλό θα μου συνέβαινε. Σε όλη την διάρκεια του ταξιδιού σκεφτόμουν τη όνομα θα έδινα στο πλήρωμα μου ένα ερώτημα που με απασχολούσε από την αρχή των περιπετειών μου. Τότε θυμήθηκα ένα παλιό θρύλο που μιλούσε για ένα γενναίο λιοντάρι και πως χίμηξε σε ένα τέρας για να προστατέψει την οικογένεια του από αυτό .Η καρδία του όντος το έλεγε. Και τότε το βρήκα θα λεγόμαστε Lion's heart pirates. Και με αυτήν την σκέψη με πηρέ ο ύπνος.
Όταν ξύπνησα πλησιάζαμε ένα νησάκι και εγώ έψαξα στο σακίδιο μήπως και υπήρχε κάνας χάρτης εκεί μέσα και ήμουν τυχερός όντος υπήρχε ένας χάρτης με όλα τα νησιά όλων των θαλασσών και ένα μέρος στο οποίο μπορούσα να βρω έναν χάρτη για την grand line. Συμφωνά με τον χάρτη μου λοιπόν βρισκόμουν στο Organ island. Xμμμμ ενδιαφέρον. Ποιος ξέρει γιατί η βάρκα με έφερε έως εδώ σκέφτηκα. Και με την απορία κατέβηκα από το καράβι (που είχε ειδή φτύσει από μονό του στην αποβάθρα) το έδεσα με έναν κόμπο που μονό εγώ ήξερα πως λύνετε και κατευθύνθηκα προς την πόλη.....

Η πολη ηταν ερημη δεν κυκλοφορουσε ψυχη εκε πραγμα που παρεξενεψε.Κατι περιεργο συνβενει εδω,σκεφτηκα και συνεχισα να προσωραο.Εκει που προσωρουσα ακουσα γαυγισματα σκυλου και γυρισα για να δω αλλα δεν ειδα κανενα σκυλο.
-Μπα η ιδεα μου θα ειναι ειπα και συνεχισα να περπαταω.Αλλα ξαφνικα το ξαναακουσα, αυτην την φορα ηταν ποιο πνιχτο το γαυγισμα σαν θρηνος και κλαμα.Αποφασια να το ακουλουθησω για να δω απο που προερχονταν.Δεν μου ηταν δυσκολο να το ακουλουθησω αφου το κλαμα οσο πηγαινε γινοταν ολο και ποιο δυνατο και μετα απο λιγα μετρα ποδαροδρομο βρισκομουνα μπροστα σε ενα μαγαζι που ελεγε Pet Food Shop και ακριβως απέξω του βρισκοταν ενα σκυλι κατασπρο πανεμορφο με ενα σημαδι σαν κεραυνο στο μετωπο του και καταπρασινα ματια.
-Τι εγινε μικρουλη πεινας? των ρωτησα με παιχνιδιαρικη διαθεση.Κι ομως εκεινο δεν μου απαντησε απλα συνεχισε το σπαραχτικο καλαμα του βγαζοντας εναν ηχο ποιο δυνατο αυτην την φορα σαν το ουρλιαχτο ενος λυκου ενα βραδυ με πανσεληνο.Και τοτε το κοιταξα στα ματια και καταλαβα τα καταπρασινα ματια του εκρυβαν πονο,πολυ πονο τοσο που δακρυα ηρθα και στα δικα μου ματια.....

Ξύπνησα μέσα στη βάρκα μου το επόμενο πρωί. Είχα φτάσει ήδη σε ένα νησί. Μπορεί να ήταν το Organ; Αν ναι, είχα ξαναβρεί την πορεία μου. Βγήκα έξω από τη βάρκα και την έδεσα στην εξέδρα. Προχώρησα μέσα στην πόλη. Ήταν έρημη. Ακούγονταν διάφοροι ήχοι, κυρίως φωνές, οι οποίες με έκαναν να μαντεύω πως υπήρχαν πειρατές στο νησί. Ο άλλος ήχος που ακουγόταν ήταν το σπαρακτικό γάβγισμα ενός σκύλου. Στην εξέδρα ήταν δεμένα δύο καράβια, το ένα μάλιστα με έναν περίεργο κόμπο που δεν είχα ξαναδεί. Σκέφτηκα πως θα ήταν καλύτερα να αφήσω τους πειρατές, για την ώρα τουλάχιστον, και να πάω να δω αν ήταν κάποιου το σκυλί αυτό που θα μπορούσε να μου πει τι συνέβαινε εδώ. Προχώρησα μέσα στην πόλη, ώσπου έφτασα σε μια πλατεία. Ήταν πρωί, όχι όμως πολύ νωρίς, αλλά όλα ήταν κλειστά. Δεν υπήρχε ψυχή στην πλατεία. Το γάβγισμα ερχόταν από το πίσω μέρος ενός καταστήματος για τροφή κατοικίδιων. Μπήκα στο στενό σοκάκι που έφευγε από την πλατεία προς την πίσω αυλή του καταστήματος. Μόλις έστριψα στην πλατεία αντίκρισα έναν άνθρωπο, αρκετά μικρότερο από εμένα, ο οποίος προσπαθούσε να καθησυχάσει το σκυλί. Είχε μπλε μαλλιά και φόραγε μια κορδέλα στο μέτωπό του. Πλησίασα και του μίλησα.
Ε, γεια., είπα εγώ, έτοιμος για μάχη, καθώς δεν ήξερα αν ήταν ένας από τους πειρατές.

Ποιος είσαι;, με ρώτησε, κι αυτός σε ετοιμότητα.
Το όνομά μου είναι Luke και είμαι πειρατής.
Πειρατής, ε; Μήπως είσαι ένας από αυτούς τους κλόουν που είδα όταν ήρθα στο νησί;
Όχι..., του απάντησα αδιάφορα εγώ. Ώστε δεν είσαι από 'δω;
Όχι, ήρθα νωρίτερα το πρωί στο νησί.
Δεν είστε από τους Buggy pirates; Ευτυχώς., ακούστηκε μια φωνή πίσω μου. Ξαφνιάστηκα και γύρισα να δω ποιος ήταν. Μη φοβάστε, δεν ήρθα ως εχθρός. Είμαι ο δήμαρχος αυτής της πόλης...ή ήμουν, όσο υπήρχε ακόμα πόλη.
Ώστε είσαι από εδώ; Τι έγινε σ'αυτήν την πόλη;
Πριν μερικούς μήνες ήρθαν οι buggy pirates και κατέλαβαν το νησί. Αν πάτε στο μπαρ στο κέντρο της πόλης, που είναι το αρχηγείο τους, θα σας σκοτώσουν.......
...Την ίδια στιγμή, δύο πειρατές, κρυμμένοι πίσω από το κατάστημα μας κοιτούσαν περίεργα, ψιθυρίζοντας.
Αυτός είναι. Να το αναφέρουμε στον καπετάνιο;, ρώτησε ο πρώτος.
Ώστε δεν ήθελε να γίνει buggy pirate; Τώρα θα πληρώσει. Πάμε πίσω να το πούμε στον καπετάνιο!, απάντησε ο άλλος.

-Ωστε ετσι εεε? ειπα εγω και εμεινα για λιγο σκεφτικος.
-Θα ηθελα να μου πεις ολη την ιστορια για το νησι τους κατοικους του και την ιστορια αυτου του σκυλου ειπα και κοιταξα τον δημαρχο
-Η αληθεια ειναι οτι και εγω θα ηθελα να την ακουσω την ιστορια
-Ωραια θα σας την πω αλλα να ξερετε δεν ειναι καθολου ευχαριστη.Καποτε αυτο το μερος ηταν πανεμορφο ειχε παντου καταπρασιαν αλσακια συντριβανια και μικρα παραδοσιακα σπιτακια οπου ζουσαν οι κατοικοι του χωριου.Ολοι τους ηταν χαμογελαστοι και καλοκαρδοι ανθρωποι,φιλοξενοι και ειρηνικη.Ομως μια μερα ολα αλλαξαν ηταν εκεινη η καταραμενη ημερα.Η ημερα που δεχτηκαμε να φιλοξενησουμε τον Βuggy. εκανε μια παυση για λιγο καταπιε αργα και επειτα συνεχισε
-Ξερω οτι ακουγετε σαν να αποφασισαμε να γινουμε συνενοχοι οτυ στο εγκλημα ομως εκεινη την ημερα δεν ξεραμε τιποτα για αυτον και τους αντρες του.Τοτε μας συστηθηκε απλως ως Bug και ισχιριστικε οτι αυτος και οι συντροφοι του ηταν απλως φιλισιχοι ψαραδες που τους παρεσηρε η θαλασσα και ζητησαν καταφυγιο στο νησι μας και εμεις απονηρευτοι τους δεχτηκαμε.Δεν ξεραμε τοτε οτι απλως ζητουσαν καταφυγιο απο τους marines και πως οταν ειδαν οτι ηταν ασφαλεις μετα απο κανα 10ημερο καλεσαν ενισχυσεις φιλους τους πειρατες ηρθαν και κατεσφαξα ντους παντες εκτος απο τις γυναικες της οποιες τις....... παλι κομπιασε
-Δεν χρειαζετεαι να συνεχισεις νομιζω οτι ειπες αρκετα ειπα και εριξα μια ματια ολο νοημα στον αλλο πειρατη γκα ιειδα οτι και αυτος εσφιξες τις γροθιες του
-Πες μας τωρα την ιστορια του σκυλιου ειπα γεματος ανυπομονυσια...

Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος αυτού ήταν και ο ιδιοκτήτης του σκύλου. Είχε αναθέσει στον σκύλο του, αυτόν εδώ δηλαδή, να προσέχει το κατάστημα όταν ο ίδιος έλλειπε. Μία μέρα, όταν άκουσε φωνές από το διπλανό μπαρ, το τωρινό αρχηγείο του Buggy, πήγε να δει τι συνέβαινε. Μόλις πλησίασε το μπαρ, ένας από τους άντρες του Buggy, ο Cabaji, τον πυροβόλησε εν ψυχρώ. Από εκείνη τη στιγμή το σκυλί κάθεται εδώ και προσέχει το μαγαζί, μέχρι να γυρίσει ο ιδιοκτήτης, ξέροντας όμως πως είναι ήδη νεκρός και δεν θα ξαναγυρίσει.
Τι πιστό σκυλί!, είπα εγώ με ένα ύφος λύπης αλλά και θαυμασμού ταυτόχρονα.
~Θα έκανα αυτόν τον κλόουν να πληρώσει γι' αυτό που έκανε. Πήγα στην πλατεία και κοίταξα γύρω. Αναγνώρισα αμέσως το μπαρ για το οποίο μιλούσε ο δήμαρχος. Ο άλλος πειρατής, αυτός που γνώρισα πριν, είχε έρθει μαζί μου. Δεν σκόπευα να κάνω κάτι ακόμα. Χρειαζόμουν προπόνηση. Αν επιχειρούσαμε να πολεμήσουμε τον Buggy και το πλήρωμά του τώρα, πιθανόν να πεθαίναμε και οι δύο.
~Πείνασα., σκέφτηκα και κατευθύνθηκα προς τη βάρκα μου για να ξεφορτώσω τις προμήθειές μου. Όπως και την τελευταία φορά, το μόνο που βρήκα στη θέση της ήταν καψαλισμένα ξύλα να επιπλέουν στον αφρό της θάλασσας με ένα σημείωμα. "Αυτή είναι η τελευταία προειδοποίηση, ή γίνεσαι ένας Buggy Pirate ή πεθαίνεις!"
ΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! Νομίζουν σοβαρά πως θα γίνω κλόουν στο τσίρκο τους;, γέλασα εγώ.

Ειχα συγκλονιστει απο αυτα που ειχα ακουσει πως ειναι δυνατον να υπαρχουν ανθρωποι εστω κα ιπειρατες που σκοτωνουν αλλους ανθροπους εν ψυχρο και μαλιστα ανθρωπους που δεν μπορουσαν να αντιδρασουν γιατι ποτε δεν ειχαν διδαχτει την τεχνη του πολεμου ή της σκληρης ζωης.Επειτα κοιταξα το σκυλι και λυπηθηκα ακομα περισσοτερο ειχε χασει το αφεντικο του και ακομα το περιμενε εκει.Πως ειναι δυνατον να υπαρχουν τοσο πιστα και καλα ζωα και να υπαρχουν τοσο αχαριστοι και κακοι ανθρωποι σκεφτηκα.Καποιος θα πρεπει να μαθει σε αυτα τα σκουπιδια καλους τροπους σκεφτηκα και σηκωθηκα για να παω να τους.Εκεινη την στιγμη σηκωθηκε και ο αλλος πειρατης και ξεκινησε προς το μπαρ.Αφου παμε προς το ιδιο μερος ας τον ακολουθησω,σκεφτηκα.Οταν φτασαμε στο μπαρ εγω εκατσα για να κανω μια αναγνωριστικη βολτα γυρω απ οτο μπαρ και να κρυφοκοιταξω μεσα απο το παραθυρο για να δω ποσοι ειναι μεσα στο μπαρ και αν τους ειχα μονος μου.Συντομα αλαξα γνωμη μεσα βρισκοταν περιπου 100 αντρες μαζι με εναν κλοουν εναν ντυμενο σαν λιονταρι.Ηταν αδυνατο να οτυς κερδισω ολους μονος μου μπορει να ειχα τους 50 αλλα 100 ηταν παρα πολυ για μενα.Το μονο που μου μενει ειναι να περιμενω τον αλλον πειρατη μοιπος και δεχτη να με βοηθησει για να τους κερδισουμε.Αληθεια που ειχε χαθει αυτος?Κοιταξα γυρω μου απορημενος και τοτε το ειδα εναν αντρα που κρατουσε ενα σπαθι το οποιο ητνα ακριβως μπροστα στο προσωπο μου.Προσπαθησα να το πεξω αταραχος.
-Δεν ειναι σωστο να παιζει με σπαθια δεν ξερεις οτι μπορει να χτυπησει κανενας με αυτα ειναι πολυ κοφτερα για σενα του ειπα χλευαστικα.
-Χαχαχαχαχ η πολυ σιγουρια θα σε φαει.Ξερεις ποιος ειμαι εγω? με ρωτησε
-Καποιο σκουπιδι που του αρεσει να πεζει με τα σπαθια ειπα και αρχισα να γελαω
-Οχι εγω ειμαι ο τρομερος Cabaj..... δεν προλαβε να συνεχισει γιατι μια μπουνια μου τον εριξε κατω.
-Ωστε εσυ εισαι ο cabaji για να δουμε τωρα ποσο μαγκας θα το πεζει με καποιον που ξερεις να παλευει ειπα και του ορμησα....

Άκουσα δυνατούς ήχους να έρχονται από την πλατεία, σαν να γινόταν μια μάχη εκεί. ~Και πάνω που μιλούσα για τους κλόουν!, σκέφτηκα. Πήγα να δω τι γινόταν εκεί. Όταν έφτασα είδα τον πειρατή που είχα συναντήσει πριν να πολεμάει με έναν άλλον, ο οποίος υπέθεσα πως ήταν του Buggy. Αποφάσισα να βοηθήσω κι εγώ. Δεν ήξερα γιατί, αλλά κάτι μου έλεγε πως έπρεπε να βοηθήσω. Πλησίασα.
Ας μην χάσουμε από αυτό το τσίρκο!, γέλασα.
Μην είσαι και τόσο..., πήγε να πει ο Cabaji.
Ποιος σου μίλησε εσένα;, είπε ειρωνικά ο άλλος πειρατής.
Μη μιλάς εσύ, σε λίγο θα είσαι..., πήγε πάλι να πει ο Cabaji.
Ας το επαναλάβω εγώ: Ποιος σε ρώτησε;, τον έκοψα εγώ. Τον δουλεύαμε κανονικά, αλλά άρχισε να θυμώνει ακόμα περισσότερο.
ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΠΩΣ ΘΑ ΞΕΦΥΓΕΤΕ ΑΠΟ 'ΜΕΝΑ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ ΕΙΣΤΕ ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΧΑΖΟΙ!
Ωχ! Εκνευρίστηκε τώρα!, ειρωνεύτηκα ξανά εγώ. Ο άλλος μου έκανε νόημα και τότε κατάλαβα πως το είχα παρακάνει λιγάκι.
ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΦΥΓΕΙΣ! ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ!, μου είπε και ρίχτηκε και πάλι στη μάχη.
~Πόσο ανυπομονώ!, σκέφτηκα και κάθισα να παρακολουθήσω τη μάχη.

Χαιρομουνα που ειχε ερθει και ο αλλος πειρατης γιαΤΙ ετσι αισθανομουνα οτι και σε περιπτωση που εχανα θα ερχοταν για να βοηθησει. Δεν ξερω γιατι αλλα αυτος ο πειρατης μου εμπνεε εμπυστοσυνη.Αλλα δεν ηταν ωρα για να σκεφτομαι αυτο ο cabaji ειχε θυμωσει για τα καλα.Αυτος ο καταραμενος ηταν κατα πολυ ποιο φυνατος απο τον Morgan και οι επιθεσεις του ειχαν γεμισει το σωμα μου μελανιες.Ηταν πολυ γρηγορος ειχα μονο προλαβει να του ριξω 2-3 μπουνιες ενο αυτος με ειχε κανει τοπι στο ξυλο καθε πορος του κορμιου μου πονουσε ημουνα πλεον πεσμενος κατω και εκειενβος ετοιμαζοταν να μου ριξει το τελειωτικο χτυπημα και ο αλλος πειρατης ηταν ετοιμος να ορμηξει...Τοτε το ακουσα ηταν εκεινο το κλαμα που ειχα ακουσει κα ιπριν και μαλλον το κλαμα που δεν θα ξεχνουσα ποτε και τοτε θυμηθηκα τα παντα γιατι παλευα,παλευα για ολους εκεινους τους ανθρωποους που σκοτωσε ο cabaji εν ψυχρω.Για τον πιστο σκυλο που αφησε πισω του εκεινος ο ανθρωπος.Ξερω ακουγετε χαζο να παλευεις για εναν σκυλο.Εγω ομως παλευα για εκεινον τον σκυλο γιατι σε αυτον ειδα οτι δεν ειχα δει σε ανθρωπο εως τοτε στην ζωη μου ειδα πιστη και αφωσιωση.Ειχε μεινει πιστο στο αφεντικο του και του ειχε αφιερωση την ζωη του.Εστω και αν το αφεντικο του ειχε πεθανει.Τοτε επανηλθα και ειδα το σπαθι του αντιπαλου μου να ερχετα κατα πανω μου τοτε στριφογυρισα προς τα δεξια και εκεινο μου εκανε ενα μεγαλο κοψιμο στο μαγουλο.Επειτα του εριξα μια κλωτσια στο γονατο και εκεινος λυγισε και γονατισε και του επεσε το σπαθι.Τοτε εγω βρηκα την ευκαιρεια και πηγα να οτυ το αρπαξω αλλα αυτος με προλαβε και κλοτσησε το σπαθι μακρια για να φυγει και εβγαλε ενα μικρο σπαθακι απο την μεση του και πηγε να μου το μπηξει στο προσωπο κα ιθα τα καταφερνε αν ο αλλος πειρατης δεν ειχε πειασει το σπαθι του cabji και μου το ειχε πεταξει εγω το επιασα και με μια αστραπιεα κινηση του εκοψα το κεφαλι.Επιτελοςυ πλεον ειχαμε τελειωσει.
-Ευχαριστω ειπα στον αλλο πειρατη
-Τιποτα απαντησε εκεινος
-Παμε τωρα να κοψουμε κω***ς ειπα αν κα ιδεν ημουν σιγουρος οτι το ενοουσα γιατι πονουσα παντου.Και ετσι μαζι μπηκαμε μεσα στο μπαρ....

Ένας άντρας, ντυμένος κλόουν, είχε γυρισμένη προς εμάς την πλάτη του.
Ποιος είναι εδώ ο καπετάνιος;, ρώτησα. Δεν πήρα απάντηση, παρά μόνο μερικές δεκάδες όπλα στραμμένα προς το μέρος μου. Ετοιμάσου να πεθάνεις!, γέλασε ο κλόουν.
Είναι πολλοί. Μάλλον βιαστήκαμε λίγο να μπούμε στο μπαρ!, είπε ο άλλος πειρατής.
Μην ανησυχείτε! Πολεμάτε για εμάς και το νησί μας! Δεν είστε μόνοι!!!, ακούστηκε μια γνώριμη φωνή έξω από το μπαρ.
Α, ώστε ήρθατε κι εσείς; Μάλλον θα βαρεθήκατε τη ζωή σας!, σάρκασε ο κλόουν.
Όχι., απάντησε ο δήμαρχος της πόλης.Ήρθαμε για να βοηθήσουμε αυτούς που ήρθαν να δώσουν ένα τέλος στην τυραννία σας!
ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! Νομίζετε σοβαρά πως 2 παιδιά και κάποιοι άνθρωποι που δεν πολέμησαν ποτέ στη ζωή τους μπορούν να νικήσουν το πλήρωμα του Buggy;, γέλασε αυτός.
Η απάντησή σου έρχεται με τη βοήθεια της απλής λογικής. Εμείς, σε αντίθεση με εσάς, έχουμε κάτι για το οποίο πολεμάμε. Δεν πολεμάμε επειδή μας αρέσει να βασανίζουμε και να σκοτώνουμε τον κόσμο! Και αν νομίζεις ότι ένας κλόουν και το τσίρκο του μπορούν να νικήσουν τον σκοπό, είσαι το λιγότερο ανόητος, κλόουν!
Αν και δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι, ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΤΕ!, σοβάρεψε ο κλόουν.
Αυτές ήταν και οι τελευταίες λέξεις του Cabaji...όλο λόγια είστε!, γέλασε ο άλλος πειρατής.
Σκοτώστε τον!, είπε ο κλόουν. Τον άλλον τον θέλω εγώ!, τελείωσε τη φράση του και γύρω στα 70 πιστόλια στράφηκαν προς τον άλλον πειρατή.

-Aυτο θα εχει ενδειαφερον ειπα και επιτεθηκα σε 3 ανθρωπους που ερχοταν καταπανω μου.Αρπαξα τον πρωτο και τον πεταξα πανω στους 2 αλλους.Επειτα πηδηξα ψηλα για να ποαφυγω 2 που εχοταν καταπανω μου εναν απο τα δεξια και εναν απο τα αριστερα με αποτελεσμα να συκρουστουν μεταξυ τους.Επειτα προσγειωθηκα πανω στο κεφαλια τους πραγμα που τους εριξε και τους 2 κατω αναισθητους.Επειτα εριξα μια ματια γυρω μου για ναδω τη γινοταν παντου εβλεπα πολιτες οι οποιοι δνε ηξερα απο που ειχαν ερθει να επιτιθονται στους αντρες του buggy.Ο αλλος πειρατης μαχοταν παθιασμενα οπως εγω και μπορω να πω οτι μου αρεσε αυτο.
-Ισως... ειαπ αλλα δνε προλαβα να ολοκληρωσω διοτι ενας αντρας του buggy ορμηξε καταπανω μου κρατωντας ενα σπαθι.Εριξα μια κλωτσια για να διωξω το σπαθι και μετα αλλη μια στο προσωπο του για να τον ριξω αναισθητο.Στην συνεχεια ορμηξα σε εναν που πηγαινε να χτυπησει τον δημαρχο πισωπλατα αλλα δεν τα καταφερε γιατι η μπουνια μου τον εριξε στο πατωμα.
-Ειστε καλα κυριε δημαρχε ? τον ρωτησα
-Χεχεχε καλυτερα δεν υπηρξα μου παντησε αυτος
-Καιρος ηταν να διωξουμε αυτα τα καθαρματα απο το νησι μας ειπε και χτυπησε εναν αντρα του buggy στο κεφαλι με το ξυλο που κρατουσε στο χερι του.Μια χαρα τα καταφερνει σκεφτηκα και ορμηξα σε καποιους αλους παραπερα αρπαζοντας το σπαθι απο εναν που ηταν αναισθητος πεσμενος στο πατωμα και εκανα μια χαρακια στο χερι του πρωτου απο τους 2 που επιτεθηκα και μια τρυπα στο στομαχι απο τον δευτερο μιας και το σπαθι μπηκε τοσο βαθυα που βγηκε απο την αλλη....

Πολεμούσαμε όλοι σαν θηρία. Πολλοί από τους πολίτες σκοτώνονταν γύρω μας. Οι πειρατές έπεφταν ο ένας μετά τον άλλον. Αν μπορούσε κάποιος από εμάς τους 2, εμένα ή τον άλλον πειρατή, να νικήσει τον καπετάνιο, θα μπορούσαμε να νικήσουμε αυτή τη μάχη. Κάποια στιγμή, ακούστηκε απ'έξω μια φωνή. Η φωνή ακουγόταν παιδική.
ΠΑΤΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!, είπε και μπήκε μέσα. Δεν ήταν πάνω από 12 ετών.
Εκείνη τη στιγμή, ο καπετάνιος τους σκότωσε έναν άντρα. Το παιδί όταν το είδε αυτό, άρχισε να φωνάζει
και όρμηξε τρέχοντας προς τον κλόουν. Αυτός έκανε μια κίνηση με το χέρι του,το οποίο έφυγε από τη θέση του και χτύπησε το παιδί στο πίσω μέρος του κεφαλιού του.
~Αυτός ήταν ο πατέρας του...Είμαι σίγουρος τώρα., σκέφτηκα εγώ. Κοίταξα προς το μέρος του άλλου πειρατή. Φαινόταν σκεπτικός,για μια στιγμή. Ήμουν σίγουρος πως σκεφτόταν το ίδιο. Τον κοίταξα με νόημα, σαν να τον ρωτούσα για να ριχτώ κατευθείαν πάνω στον κλόουν. Μου ανταπέδωσε το βλέμμα. Ήξερα πως σκεπτόταν ακριβώς το ίδιο, δεν πρόκειται να τον συγχωρούσαμε! Γύρισα προς τον καπετάνιο τους.
Γι'αυτό που έκανες, δεν θα σε αφήσω να ξεφύγεις από αυτό εδώ το μπαρ!, είπα.
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ, ΠΑΛΙΟΠΑΙΔΟ!!, γέλασε δυνατά αυτός.
Πολλή σιγουριά έχεις., του είπα, αν και την ίδια στιγμή σκεφτόμουν: ~Για κοίτα ποιος μιλάει!
GOMU GOMU NO..............

Οσο πηγαιεν η μαχη γινοταν ολο και ποιο σκληρη και εγω χωρις να το καταλαβενω αρχισα και αποκρανωμουνα απο τον αλλο πειρατη.Γυρω μου ειχε αρχισει και σχηματιζοταν μια στοιβα απο πτωματα την οποια ειχα δημιουργησει σκοτωνοντας εναν την φορα και φυσικα με την βοηθεια των πολιτων του Organ island.Αλλα οσο πηγαινε κουραζομουν ολο και περισσοτερο και το σωμα μου ειχε αρχισει ειδη και εξασθενουσε απο την κουραση ημουν ετοιμος να τα παρατησω οταν ειδα κατι που με εκανε να παρω κουραγιο ηταν ο αλλος πειρατης παλευε σκληρα με τον Buggy και απο οτι φιανετε τον κερδιζε.Τοτε τον ξαανεχασα απο τα ματια μου τα οποια ειχαν αρχισει να θαμπωνουν απο την κουραση.Τοτε βρεθηκα πλατη με πλατη με τον δημαρχο πραγμα που μου εδωσε κουραγιο.
-Πως παει δημαρχε? τον ρωτησα προσπαθωντας να το πεξω ευθυμος και χαλαρος.
-Δυσκολα ειναι λες και αυτοι οι κεραταδες πολλαπλασιαζοντε ειπε ο δημαρχος καθως εριχνε μια δυνατη με το ξυλο στο προσωπο ενος απο το πληρωμα του buggy.
-Το ξερεις οτι αμα συνεχισουμε ετσι συντομα θα χρειαστει να υποχωρησουμε ? του ειπα αν και ημουνα σιγουρος για την απαντηση.
-Το ξερω αλλα οσο εισαι εσυ και ο αλλος πειρατης ορθιος δινετε κουραγιο στους πολιτες και συνεχιζουν ειπε και αν και δεν μπορουσα να δω την πλατη καταλαβα οτι μαλλον χαμογελουσε.
Και τοτε το ειδα τον αλλον πειρατη πεσμενο κατω,καταματωμενο και ημιλυποθυμο και με τον buggy απο πανω του να χαμογελαει θριαμβευτικα.Τα χασα.Και ετσι εκανα αυτο που θεωρησα σωστο.
-Δημαρχε φωναξε υποχωρηση τωρα.... φωναξα στο δημαρχο καθως αρχισα να τρεχω προς τον αλλον πειρατη.
-Μα..μα.. αρχισε να τραυλιζει εκεινος
-Κανε αυτο που σου λεω του φωναξα απο μακρια.
-ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ φωναξε ο δημαρχος δυνατα καθως σηκωνε το ξυλο του πανω για να τον δουν ολοι.

Η μάχη ανάμεσα σ'εμένα και τον Buggy ήταν πολλή άγρια. Δεν είχα ξανακάνει μάχη η οποία να συγκρίνεται με αυτήν. Μόνο μία φορά κατάφερα να πετύχω τον Buggy, πολύ πιο έμπειρος καθώς ήταν από εμένα. Δεν του προκάλεσα όμως σχεδόν καμία ζημιά. Αυτός από την άλλη ήταν πολύ πιο εύστοχος. Αφού μαχόμαστε για πολλή ώρα, τον είδα να κάνει μια κίνηση...μετα βίας. Ήταν τόσο γρήγορος που δεν πρόλαβα να τον δω, και βρέθηκα με ένα από τα μαχαίρια του καρφωμένο στο στήθος μου. Έκανα να το τραβήξω έξω. Πονούσε, αλλά δεν είχε καρφωθεί βαθιά, οπότε κράτησα την ανάσα μου και το τράβηξα απότομα. Έκανα να σηκωθώ, αλλά δεν με άντεχε το σώμα μου. Ο Buggy γελούσε με τη νίκη του. Είχα αποτύχει. Άκουσα έναν άντρα να φωνάζει "Υποχώρηση!!!!" και μετά κάποιος με σήκωσε και φύγαμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε για το δάσος με 20 από τους άντρες του Buggy να μας κυνηγούν.
Προχωρήστε, θα σας προλάβω μετά., είπε μια γνώριμη φωνή.
Δώσε τους να καταλάβουν., είπα με δυσκολία εγώ.
Το μόνο σίγουρο! απάντησε ο άλλος πειρατής. Συνεχίσαμε το περπάτημα. Αυτός έμεινε πίσω μαζί με 6 πολίτες της πόλης Οrange...
...Ήμουν ξαπλωμένος σε ένα στρώμα. Άνοιξα τα μάτια μου και είδα ψηλά δέντρα να υψώνονται από πάνω μου.
Ξύπνησε!, φώναξε ο δήμαρχος.
Τι..τι έγινε;, ρώτησα εγώ.
Καταφέραμε να ξεφύγουμε...Κοιμόσουν από τη στιγμή που φτάσαμε εδώ. Ο φίλος σου γύρισε και ξεκουράζεται τώρα., μου απάντησε. Ανακάθισα και κοίταξα το έδαφος. ~Απέτυχα..είμαι τυχερός που ζω ακόμα., σκέφτηκα. Πέρασα λίγη ώρα κοιτώντας το πάτωμα, όταν πρόσεξα την τρύπα στο πουκάμισό μου, από το μαχαίρι του Buggy. Ξεκρέμασα από το λαιμό μου ένα φυλαχτό που φορούσα. Μου το είχε δώσει ο πατέρας μου και το φορούσα πάντα. Είχε μια μεγάλη τρύπα στη μέση. Ώστε αυτό με έσωσε από το θάνατο...Σ'ευχαριστώ,πατέρα., σκέφτηκα. Ο Buggy πρέπει να φυλάγεται. Δεν επρόκειτο να έφευγα από το νησί, όχι πριν τον κάνω να πληρώσει!

Ειχα γυρισει εγω και αλοι 3 πολιτες της organ(οι υπολοιποι δυστηχως δεν τα καταφεραν) οταν ο αλλος πειρατης αλλαξες τα ματια του.
-Πως εισαι? τον ρωτησα
-Υπηρξα και καλυτερα μου απντησε εκεινος
-Γιατι αφησες αυτο τον παλιανθρωπο να σε κερδισει? τον ρωτησα δηθεν νευριασμενα
-Ηταν πολυ σκληρος αντιπαλος.Εσυ ουτε να τον αγγιξεις δνε θα καταφερνες μου ειπε με εναν παιχνιδιαρικο αλλα ταυτοχρονα ειρωνικο τονο στην φωνη του.
-Αααα ναι παω στοιχημα οτι θα μπορουσα να τον κερδισω με τα ματια μου κλειστα ειπα εγω αν και μεσα μου ηξερα οτι δεν θα μπορουσα να τον κερδισω ουτε με ανοιχτα.
-Ναι καλα ειπε αυτος και κοιταξε θλιμενα το φυλαχτο που κρατουσε.
-Ευχαριστω που με πηρες απο εκει μου ειπε πολυ σιγα ελπιζωντας μαλλον να μην τον ακουσω.
-Τι ειπες ? εκανα δηθεν οτι δεν ακουφα εγω για να τον πειραξω.
-Δεν θα το πω δευτερη φορα μου φωναξε αυτος
-Ναι αλλα εγω δεν ακουσα του απαντησα
-Καλα ευχαριστω για πριν ειπε αυτος
-Α αυτο δεν κανει τιποτα.Α και μιας και το ανεφερες σε ειδα να κανεις κατι εκει πισω σαν να ησουν απο λαστιχο αλλα μαλλο θα ειναι παραισθηση απο την μαχη μην δινεις σημασια απλος το ανεφερω του ειπα
-Καλα ειδες μου απαντησε αυτος και πηρε ενα θριαυευτικο υφος

Σηκώθηκα όρθιος.
Σωστά είδες, είχα φάει το Gomu-Gomu no mi πριν ξεκινήσω από το dawn island., του απάντησα. Ήμουν ακόμα πολύ κουρασμένος και η πληγή μου από το μαχαίρι του Buggy πονούσε αφάνταστα. Δεν με ένοιαζε. Πήγα μια βόλτα στο δάσος, για να εξερευνήσω το νησί. Ο άλλος πειρατής με ρώτησε να ερχόταν μαζί μου, αλλά του απάντησα αρνητικά, διότι μόλις είχε γυρίσει και ήθελα να τον αφήσω να ξεκουραστεί. Καθώς έμπαινα όλο και πιο βαθιά στο δάσος σταμάτησα απότομα. Είχα βρει το κατάλληλο μέρος για την προπόνηση που σχεδίαζα να κάνω. Ήταν ένα ξέφωτο στην καρδιά του δάσους. Είχε πολλά δέντρα τριγύρω και μεγάλους βράχους. Ανέβηκα σ'ένα δέντρο. Κοίταξα προς το μέρος της πόλης. Ήταν αρκετά μακριά, δεν κινδύνευα από τους πειρατές του Buggy εδώ. Κοίταξα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Είδα πολλά ψηλά και απότομα βουνά να υψώνονται μπροστά μου. ~Τέλεια. Αύριο θα το δείξω και στον άλλον. Είναι το κατάλληλο μέρος για προπόνηση., σκέφτηκα. Είχα πει στον Buggy πως θα το πλήρωνε ακριβά, και το εννοούσα. Ακόμα κι αν χρειαζόταν να κάτσω για μήνες στο νησί για να γίνω αρκετά δυνατός. Άρχισα να περιεργάζομαι πιο προσεκτικά το μέρος, να προσέχω λεπτομέρειες. Αφού πέρασε λίγη ώρα είχα μάθει τη γύρω περιοχή αρκετά καλά για να μη χανόμουν όταν θα πηγαινοερχόμουν στην πόλη. Δεν είχε ακόμα σκοτεινιάσει, οπότε αποφάσισα να πάω να εξερευνήσω το κοντινότερο από τα βουνά. Άρχισα να σκαρφαλώνω στους βράχους. Μου πήρε πάνω από μία ώρα αλλά τελικά κατάφερα να φτάσω στην κορυφή. Κοίταξα γύρω μου. Από εδώ φαινόταν όλο το νησί...
...Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει. Κατέβηκα από την πλαγιά και κατευθύνθηκα προς το μέρος στο οποίο είχαμε "κατασκηνώσει" στο δάσος...

Η βολτα η οποια πηγε ο αλλος πειρατης με βοηθησε για να κατσω να σκεφτω λιγο μονος μου.Ωστε τελικα ηπυρχαν εκεινα τα περιεργα φρουτα τα devil fruits και εγω ειχα δει την δυναμη ενος απο αυτου στον αλλον πειρατη.Αυτο εδιωξε καθε αμφιβολια μου και περιμενα μεχρι να επιστρεψει ετσι ωστε να μπορεσω να του προτεινω αυτο που σκεφτομουν.Δεν αργησε να ερθει,εμφανιστηκε μετα απο λιγο καπως κουρασμενος και ζητησε λιγο νερο και ηρθε και εκατσε απεναντι μου διπλα στην φωτια.
-Ξερεις ειχα μια ιδεα τι θα ελεγες να γινοσουν μελος στο πληρωμα μου?Kαι να μοιραζομασταν τις περειπετειες της λυπες,τις χαρες και τους κινδυνους απο αυτον τον δυσκολο δρομο που διαλεξαμε να παρουμε τον δρομο της παρανομιας.Αλλα πριν απαντησεις θα ηθλεα να σου πω οτι δεν σκοπευω να κλεβω φτωχους και αδυνατους αλλα να τους απαλασω απο τους ισχυρους κα ιτους τυρανους.. του ειπα με χαλαρω υφος.
-Δεν ξερω θα ηθελα να μου δωσεις λιγο χρονο να το σκεφτω και θα οσυ απαντησω αυριο.Τωρα αν με συγχωρεις θα ηθελα να αποσυρθω γιατι ηταν μια αρκετα περειπετειωδης μερα για μενα μου απαντησε
-Ναι φυσικα ισως σου ηρθαν πολλα για μια μερα σε καταλαβαινω,σκεψου το οσο θες του ειπα εγω
-Ευχαριστω καληνυχτα μου ειπε αυτος και μπηκε στην σκηνη του.Εγω εκατσα λιγο ακομα διπλα στην φωτια κατω απο τα αστερια παντα μου αρεσε να τα βλεπω .Καθομουνα και σκεφτομουνα τις δοξες και τις περειπετειες που μας περιμεναν αν δεχοταν να γινει μελος στο πληρωμα μου και ενα χαμογελο σχηματιστηκε στο προσωπο επειτα εσβησα την φωτια και ξαπλωσα αναπαυτικα στο στρωμα μου την γη και σκεπαστικα γλυκα με το παπλωμα μου τα αστερια και ετσι αποκοιμηθηκα....

Μπήκα στη σκηνή μου κι έπεσα κάτω, σαν κούτσουρο. Κοιμήθηκα αμέσως... Ξύπνησα το άλλο πρωί πολύ νωρίς. Ακόμα δεν είχε ξυπνήσει κανείς, οπότε είχα την απαραίτητη ησυχία και ηρεμία να σκεφτώ την πρόταση του άλλου πειρατή. Κάθισα πάνω σε ένα κούτσουρο και βυθίστηκα στις σκέψεις μου...
...Είχε περάσει αρκετή ώρα. Σκεφτόμουν ακόμα, αλλά ήμουν πολύ απορροφημένος στις σκέψεις μου, όταν ένιωσα κάποιον να με σκουντάει.
Ε....είσαι εκεί;, άκουσα τον άλλον να με φωνάζει. Παραδόξως ακόμα δεν ήξερα το όνομά του. Αμέσως "ξύπνησα".
Εεεεεε...ναι, απλά σκεφτόμουν...............................βαθιά...
Α, εντάξει. Μου είχες πει χτες βράδυ πως ήθελες να μου πεις κάτι, τι ήταν λοιπόν;
Α,ναι, αυτό. Έχω δύο πράγματα να σου πω. Θα ξεκινήσω με αυτό από χτες. Σκέφτομαι να ξαναπολεμήσουμε τον Buggy. Εγώ προσωπικά, δεν σκοπεύω να τον συγχωρέσω έτσι απλά, τι λες;
Θα ήταν σκέτη αυτοκτονία. Στο επίπεδο που είμαστε αυτή τη στιγμή δεν θα μπορούσαμε ούτε να τον γρατζουνίσουμε.
Ναι, το σκέφτηκα κι εγώ. Θα πρέπει να προπονηθούμε πρώτα σκληρά.αποκρίθηκα εγώ. Εξερεύνησα χθες το μεσημέρι, πάνω-κάτω το δάσος και ανακάλυψα ένα πολύ ωραίο μέρος, ένα ξέφωτο στο κέντρο του δάσους, στο οποίο μπορούμε να προπονηθούμε με την ησυχία μας και χωρίς να κινδυνεύουμε από τον Buggy.
Αχά, κατάλαβα. Το δεύτερο που ήθελες να μου πεις τι ήταν;
Σχετικά με το πλήρωμα....................

-Ναι..... εκανα εγω γεματος ανυπομονυσια...
-Αποφασισα να δεχτω την προταση σου και να μπω στο πληρωμα σου... μου απαντησε αυτο θριαυευτηκα...
-Ωραια απαντησα εγω ... σε μια προσπαθεια μου να το πεξω ανετος ενω απο μεσα μου ουρλιαζα απο χαρα.Αυτος θα ηταν το πρωτο μελος του πληρωματος μου και ηλπιζα οτι αργοτερα θα εβρισκα αρκετα ετσι ωστε να μπορεσω να παω στην grand line και να βρω τον θησαυρο και ισως να με βοηθουσαν να βρω και τον πατερα μου αλλα πλεον εκτος απο αυτο θα εβαζα σκοπο μου να βοηθησω ολα τα μελοι του πληρωματος μου να εκπληρωσουν τους στοχους τους οτι κα ιαν επρεπε να θυσιασω για να τα καταφερω...και αυτο ειναι υπσοχεση στον εαυτο μου,ειπα απο μεσα μου
-Παμε τωρα να σου δειξω εκεινος το μερος που σου ελεγα για να προπονηθουμε ειπε και πηρε το σακιδιο του και μου εκανε νοημα να τον ακολουθησω, πραγμα που αφου πηρα το δικο μου σακιδιο εκανα
-Παμε του απντησα ευθυμα.Στο δρομο σκεφτομουν ομως τη προπονηση θα μπορουσαμε να κανουμε μαζι αυτος και εγω μαζι.Δηλαδη ενας ανθρωπος που εχει φαει ενα φρουτο του διαβολου και εγω ενας απλως ανθρωπος οπως εγω.Τοτε συνηδητοποιησα οτι μολις ειχε μπει στο πληρωμα μου ενας ακομα ποιο δυνατος απο εμενα.Αρχισα να τον παρατηρω ετσι οπως προχωρουσε μπροστα μου ηταν πολυ ψηλος ειχε πρασινα ματια και μαυρα μαλια φορουσε μαυρο παντελονι με ασπρο μπλουζακι.Και τοτε μου ηρθε ακομα δεν ειχα μαθει το ονομα του.
-Πως σε λεν.... ξεκινησα να λεω
-Φτασαμε... με διεκοψε αποτομα καθως εκανε μια κινηση με το χερι για να μου διεξει το ξεφωτο που μου ελεγε.....

Είχαμε φτάσει στο ξέφωτο. Λίγο πριν, σαν να άκουσα να με ρωτάει κάτι, αλλά υπέθεσα πως αν ήταν κάτι σημαντικό, θα το επαναλάμβανε, οπότε δεν έκανα τον κόπο να το αναφέρω. Εκείνη τη στιγμή μόνο δύο πράγματα ήταν μέσα στο μυαλό μου: Πρώτον, πόσο δυνατός να ήταν άραγε ο καπετάνιος του πληρώματός μας; και, δεύτερον, η εκδίκηση που θα έπαιρνα από τον Buggy...όχι ότι με ένοιαζε τόσο πολύ η ήττα μου από αυτόν, αλλά πιο πολύ αυτό που έκανε στο παιδί εκείνο...παρόλο που δεν ήξερα κανέναν στην πόλη εκείνη, ήθελα τόσο πολύ να αποδώσω δικαιοσύνη και να κάνω αυτόν τον κλόουν και το τσίρκο του να το πληρώσουν ακριβά αυτό που έκαναν.
Λοιπόν, εγώ θα ξεκινήσω να προπονούμαι από τώρα., είπα και ξεκίνησα να τρέχω προς τα βουνά. Μετά από λίγο με έφτασε ο άλλος, ο οποίος έκατσε πρώτα να περιεργαστεί το ξέφωτο λίγο πριν με ακολουθήσει. Το τρέξιμο ακολούθησε μια απότομη πλαγιά από βράχια, που με οδήγησε στην κορυφή του βουνού. Έκατσα να ξαποστάσω, περιμένοντας τον άλλον πειρατή, καθώς με το φρούτο μου ανέβηκα πιο εύκολα και γρήγορα από αυτόν. Δεν πρόφτασαν να περάσουν πέντε λεπτά και φάνηκε κι αυτός στην κορυφή.
Πάντως μπορώ να ομολογήσω πως είσαι πολύ γρήγορος., γέλασα εγώ.
Μπα, δεν είναι τίποτα., το έπαιξε άνετος εκείνος.
Σώπα...τότε πήγαινε άλλες 5-6 φορές, καλό κάνει. , τον πείραξα καλοπροαίρετα εγώ.
Ε..δεν έχει άλλη άσκηση;, έσπευσε να αλλάξει θέμα εκείνος.
Τότε αρχίσαμε πάλι το τρέξιμο, στο βραχώδες και ανώμαλο έδαφος του βουνού...

Οι ασκησεις ηταν ολες πολυ εξουθενωτικες και καθε φορα που εκανα μια απο αυτες αισθανομουν ολο και ποιο κουρασμενος.Δεν σταματησαμε σχεδον ολο το πρωι γιατι δεν καταλαβαμε ποτε περασε η ωρα και ειρθε το απογευμα.Μονο οτα ειδαμε τον ηλιο να δυει γλυκα πισω απο τα βουνα και το φεγγαρι να κανει σιγα,σιγα την ενφασιση του μονο τοτε καταλαβε ποσο ειχε περασει η ωρα και οτι επρεπε να γυρισουμε πισω στο μερος οπου ειχαμε στησει της σκηνες και να δουμε πως τα πηγεναν και οι υπολοιποι.Στο δρομο καθως γυριζαμε προσπαθησα να πισαω κουβεντα μαζι του γιατι παρολο που τον ειχα προσκαλεσει στο πληρωμα μου δεν ηξερα σχεδον τιποτα για αυτον ηταν μια παρορμητικη αποφαση.Δεν ξερω γιατι αλλα με τον που τον ειδα κατι μεσα μου μου ειπε οτι επρεπε να γινει μελος στο πληρωμα μου.
-Λοιπον ...που εμαθες να προπονησε ετσι? ρωτησα εγω γεματος περιεργια γιατι οντως η προπονηση που εκανε ηταν σκληρη αλλα αυτος καταφερνε να την κανει να φαινετε παιχνιδακι.
-Μπα αυτο που ειδες δεν ειναι τιποτα συνηθως προπονουμε ποιο σκληρα.Ξερεις θελω παντα να ειμαι σε φορμα ετσι ωστε να μην μπορει να με νικησει κανενας αντιπαλος... μου ειπα γεματος περηφανια
-Αυτη ητνα η πρωτη φορα που εχασα απο καποιον αντιπαλο.. προσθεσε θλιμενα
-Εϊ!Δεν [ειραζει ολοι καποτε χανουμε.Αλωστε ειχα ακουσει οτι ο buggy ητνα καποτε μελος του πληρωματος του Gold .D .Roger θα ητνα δυσκολο ακομα και για τον καλυτερο πειρατη να καταφεριε να τον κερδισει.. του ειπα εγω παρηγορηματικα
-Εχεις δικιο υποθετω... ειπε αυτος με εναν ποιο αυθυμο τονο αυτην την φορα
-Θα ηθελα να σου κανω αλλη μια ερωτηση μιας και θα ειμαστε nakama και θα ηθελα να ξερω ποιοοι ειναι οι σκοποι σου σαν πειρατης? τον ρωτησα εγω γεματος περιεργεια....

Οι σκοποί μου σαν πειρατής ε; Πολύ καλή ερώτηση, φίλε μου.
Λοιπόν; , ρώτησε ο άλλος γεμάτος ανυπομονησία.
Δεν ξέρω...αυτή είναι μια απάντηση που πολύ θα ήθελα να ήξερα, ακόμα κι εγώ ο ίδιος., απάντησα εγώ.
Δηλαδή κάνεις κάτι χωρίς να ξέρεις το γιατί; Δεν είναι λίγο αυθόρμητο αυτό; , με ρώτησε.
Ναι...ίσως και να είναι...και η μάχη μου με τον Buggy έγινε εντελώς αυθόρμητα...και κατέληξε άσχημα, αλλά, αν δεν παίρνουμε ρίσκα, δεν θα έχει νόημα η ζωή...θα είναι μια απλή ρουτίνα. , είπα με έναν φιλοσοφικό τόνο.
Υποθέτω πως έχεις δίκιο...όσο κρατάμε τα ρίσκα αυτά σε λογικά πλαίσια., απάντησε.
Συμφωνώ απόλυτα, φίλε μου. Οι ακραιότητες δεν βοήθησαν ποτέ κανέναν., κατέληξα εγώ.
Τελικά έχουν δίκιο σ'αυτό που λένε: Όταν ο άνθρωπος βαριέται, το ρίχνει στη φιλοσοφία., γέλασε ο άλλος.
Χαχα, ναι., γέλασα κι εγώ.
Άρχισα να τρώω το φτωχικό μου δείπνο, μαζί με όλους τους υπόλοιπους. Καθόμουν σ'ένα κορμό ενός κομμένου δέντρου. Μόλις τελείωσα, άφησα κάτω το μπολ μου και σηκώθηκα όρθιος. Κατευθύνθηκα προς τη σκηνή μου, οπού ξάπλωσα και βυθίστηκα στις σκέψεις μου...
...Είχε περάσει κάμποση ώρα, όταν "ξύπνησα" επιτέλους από τις σκέψεις μου. Έβγαλα έξω το κεφάλι μου και κοίταξα τον ουρανό. Ήταν αργά, πολύ αργά μάλιστα, όλοι κοιμόντουσαν. Δε με έπαιρνε ο ύπνος εδώ, οπότε ξεκίνησα για μια βόλτα στο δάσος...Έφτασα στους πρόποδες του βουνού και άρχισα να σκαρφαλώνω. Μετά από περίπου δεκαπέντε λεπτά, είχα φτάσει στην κορυφή. Κάθισα εκεί πάνω και περίμενα ως που να προβάλει ο ήλιος στον ορίζοντα...........

Eκεινο το βραδυ εναν πολυ καλο ξεγυρισμενο υπνο η αληθεια ειναι οτι επεσα σαν κουτσουρο εκεινο το βραδυ.Οσο και αν δεν ηθελα να το παραδεχτω η προπονηση που κανμαε ηταν αρκετα σκληρη και με κουρασε πολυ αλλα ολως παραδοξος το πρωι που σηκωθηκα αισθανομουν αναλαφρος σαν πουλακι.Η γυμναστικη μου εκανε καλο τελικα,σκεφτηκα.Πηγα στην σκηνη απο τον καινουργιο μου φιλο και συμμαχο για να τον ξυπνησω.Οταν μπηκα μεσα δεν βρηκα κανεναν.Θα πηγε για να προπονηθει σκεφτηκα εγω και ξεκινησα για το μερος οπου καναμε τις προπονησεις μας.Οταν εφτασα εκει δνε τον ειδα και ετσι ανυσηχησα και αποφασισα να παω να οτν ψαξω στο βουνο ητνα το μονο μερος στο οποιο θα πηγαινε εκτος απο την πεδιαδα.Και οντος μετα πο 20 λεπτα κουραστικης αναζητησης τον βρηκα στην κορυφη του βουνου να κοιταει τον ηλιο.Χεχεχε τωρα θα τον τρομαξω σκεφτηκα και ετισ αρχισα να τον πλησιαζω σιγα σιγα απο πισω ετσι ωστε να τον τρομαξω .Αλλα το πειρεργο ηταν οτι με τρομαξε αυτος γιατι οταν εφτασα ακριβως απο πισω του κα ιετοιμαζομουν να τον σκουντηξω στον ομω για να τρομαξει αυτος γυρισε αποτομα και μου εριξε μια δυνατη λαστιχενια γροθια εκανε δηλαδη το χερι του λαστιχο.
-Ει φιλε ηρεμησε εγω ειμαι.. του φωναξα εγω μοιπος και με ακουσει
-Α συγνωμη ειπε αυτος και αμζεψε το χερι του
-Νομιζα οτι ησουν ληστης ή καποιο αγριο ζωο μου ειπε αυτος
-Μειαζω για αγριο ζωο? ρωτησα εγω μηχανικα
-Οχι αλλα δεν μπορω να ξερω για το τι ειναι απο πισω μου μου απαντησε αυτος .Παντως η δυναμη του με ειχε εκπληξει ευχαριστα τωρα πλεον θα αισθανομουν ποιο σιγουρα στα ταξιδια μου με εκεινον μαζι μου.Και τοτε κατι μεσα μου ξυπνησε και με εκανε να του πω
-Πες μου περισσοτερα για τα devil fruits και την δικια σου δυναμη?.....

Τα φρούτα, ε; Δεν είμαι και ειδικός, αλλά μπορώ να σου πω κάτι βασικά πραγματάκια., είπα εγώ. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες φρούτων: η πρώτη, ονομάζεται Paramecia κι έχει και τα φρούτα τα οποία θα δεις πιο συχνά. Αυτά τα φρούτα δίνουν σ'αυτόν που θα τα φάει μια υπερφυσική ιδιότητα. Ένα τέτοιο είναι και το δικό μου, που κάνει το σώμα του χρήστη λάστιχο.
Και η δεύτερη;, με ρώτησε αυτός γεμάτος ανυπομονησία και περιέργεια.
Η δεύτερη, ονομάζεται Zoan. Αυτά τα φρούτα επιτρέπουν στον χρήστη να μεταμορφώνεται σε κάποιο ζώο ή μυθικό πλάσμα, παίρνοντας έτσι και τις ιδιότητες του ζώου. Η τρίτη, τελευταία, πιο σπάνια και πιο δυνατή κατηγορία (ναι, έχει πολλά επίθετα να την χαρακτηρίσουν) είναι τα Logia φρούτα, τα οποία δίνουν στον χρήστη τη δυνατότητα να ελέγχει ένα φυσικό στοιχείο. Αν συναντήσεις κάποιον που έχει φάει ένα τέτοιο, πρέπει να έχεις κάποιο συγκεκριμένο τύπο όπλου, haki ή να έχεις φρούτο του αντίθετου στοιχείου. Επίσης ένας άνθρωπος που έχει πάρει ένα φρούτο τύπου Logia, μπορεί να χτυπήσει άλλον χρήστη, αυτά τα ολίγα για τις κατηγορίες., πρόσθεσα περιπαικτικά.
Μα, αφού σου δίνουν τόσο μεγάλη δύναμη, δεν θα έπρεπε να έχουν κι ένα μειονέκτημα;
Ξέχασα το πιο σημαντικό! Βεβαίως έχουν και ένα μειονέκτημα. Δεν μπορεί ο χρήστης ενός φρούτου, όποιας κατηγορίας και να είναι, να κολυμπήσει στη θάλασσα. Θα βουλιάξει σαν πέτρα.
Είναι όντως εντυπωσιακά όλα αυτά!, θαύμασε ο άλλος πειρατής.
Συμφωνώ...και το μειονέκτημα είναι πολύ μικρό σε σχέση με τις δυνατότητες των φρούτων., είπα.
Οπότε...τι λες, αρχίζουμε την προπόνηση;, άλλαξε θέμα ο άλλος/
Ναι, αλλά πριν απ'αυτό, θα ήθελα να σε ρωτήσω. Πως και δεν έχεις ακούσει για τα φρούτα; Τουλάχιστον αυτά τα βασικά;

-Απλος δεν ετυχε να ασχοληθω με αυτα παρολο που πολοι θρυλικοι πειρατες που ξεκινησαν απο το νησι μας εχουν πολυ ισχυρα φρουτα.εγω δεν ετυχε να ασχοληθω ιδιεταιρα με αυτα γιατι απλως δεν με ενδειφερε ο πολεμος.Γιατι προσωπικα αυτο πιστευω οτι φερνουν αυτα τα φρουτα τον πολεμο ειπα
-Και εκτος αυτου δεν ειχα και κανεναν να μου μαθει για αυτα προσθεσα λυπημενα
-Ασε καταλαβα ο πατερας σου μαλλον θα ειναι ψαρας.. μου ειπε ο αλλος πειρατης
-Αλα μην σε στεναχωρει επειδη ο πατερας σου δεν ηταν πειρατης και δεν μπορεσε να σου μαθει καποια πραγματα.Ξερεις τυχενει μερικες φορες δεν παει παντα παο τον πατερα στο γιο μου απαντησε παρηγορηματικα
-Ξερεις δεν ειναι αυτο του απαντησα εγω καπως ενοχλημενος
-Και τοτε τι ? ρωτησε αυτος που μαλλον δεν ειχε καταλαβει τον τονο τις φωνης μου
-Παμε για προπονηση σε λιγο νυχτωνει ειπα εγω με εναν τονο που τον εκανε να καταλαβει οτι δεν ηθελα να μιλεισω για αυτο το θεμα
-Μπα δεν ξερω γιατι αλλα μου περασε η ορεξη για προπονηση.. μου ειπε αυτος βαριεστημενα
-Το ξερω αλλα πρεπει.. του απαντησα εγω
-Εχω μια καλυτερη ιδεα μου ειπε
-ΤΙ θα ελεγες εναν πηγεναμε να δουμε το σκυλι που γνωρισαμε εδω στο νησι.. μου ειπε αυτος ευδιαθετα
-Εχεις δικιο η προπονηση μπορει να περιμενει.. του απντησα εγω και μαζι αρχισαμε να κατεβενουμε το βουνο...