[Τέλος] Η αλήθεια της ομίχλης [Part 1]

Εχοντας αφησει πλεον πισω μου το χωριο των ninja και εχοντας στην κατοχη μου πολυτιμα λαφηρα ξεκινησα την πορεια μου για το επομενο νησι μου. Ειχα χασει πολυτιμο χρονο στην αναζητηση μου σχετικα με τα Poneglyph και αυτη η καθηστερηση ισως ητανε σημαντικη αργοτερα. Ειχανε περασει 2 ημερες απο τοτε που εφυγα απο το Holger Island και ολα πηγεναν καλα. Η θαλασσα φαινετε ειχε αρχισει να με συμπαθει και μου ειχειδωσει ενα ρευμα για να ακουλουθαει η βαρκα μου καθως και οι ουρανοι ειχανε στειλει εναν ανεμο ηπιο που βοηθουσε την βαρκα μου να πλευσει πιο ευκολα και ηρεμα μεσα στην θαλασσα. Ολα αυτα ητανε υπερβολικα βολικα για εμενα...Συνηθως με ειχανε στο φτυσιμο και ημουν συνηθησμενος σε πιο αγριες συνθηκες μεσα στην θαλασσα. Αυτο ομως δεν θα εννοιαζε και τοσο οποτε προσπαθησα να ηρεμησω και να συνεχισω το ταξιδι μου. Εβγαλα τον χαρτη και με την βοηθεια του και της πυξιδας προσπαθησα να δω ποιο θα ητανε το επομενη νησι που θα συναντουσα στον δρομο μου. Και το ονομα του: Soul Island.
- Χμμμ...Περιεγο ονομα για νησι. Ελπιζω μονο να ειναι πιο φιλοξενο απο οτι ακουγετε.

Εχοντας βρει πλεον τον επομενο προορισμο μου εβαλα πλωρη προς την κατευθηνση του. Δεν βρισκοτανε και τοσο μακρια απο το Holger Island. Χρειαζονταν να κανω μονο 1 ημερα ταξιδι ακομα και αν ο καιρος συνεχιζε να ειναι τοσο ευνοϊκος μαζι μου τοτε μπορει να εφτανα εκει ακομα πιο γρηγορα. Επι ωρες δεν υπηρχε τιποτα το περιεργο στην θαλασσα και φαινοτανε οτι θα ητανε ηρεμο ταξιδι. Γρηγορα και χωρις να το καταλαβω ηρθε η νυχτα και επεσα σε μια γωνια της βαρκας για να ξεκουραστω. Οπως γρηγορα ηρθε η νυχτα ετσι γρηγορα εφυγε και ηρθε το επομενο πρωι. Αφου σηκωκηθα περασα 1 ωρα προσπαθοντας να βρω ποσο απειχα απο το νησι. Συμφωνα με τον χαρτη και την πυξιδα επρεπε να ειχα φτασει ηδη, ομως δεν το εβλεπα πουθενα. Υστερα απο καποια λεπτα παρατηρησα στον οριζοντα ενα μεγαλο συννεφο ομιχλης.
- Ομίχλη; Τι γινετε εδω; Παλι στο Holger Island γυρισα;
Κοιτωντας πιο προσεκτικα καταλαβα οτι η ομιχλη δεν μετακινιοταν αλλα εμενε σταθερη σε ενα μονο σημειο.
- Γινετε να μενει μονο σε ενα σημειο; Μεσα στην θαλασσα μετακινειται συνεχεια πως γινετε αυτο;
Αποφασισα να παω πιο κοντα και να δω για πιο λογο γινοντανε αυτο και τι βρισκοτανε μεσα σε αυτο το συννεφο ομιχλης.

Οδηγησα την βαρκα μου μεσα στην ομιχλη. Αφου μπηκα μεσα δεν μπορουσα να δω τιποτα. Ολα ητανε θολα και εμοιαζε με ενα αχανες πεδιο. Δεν ειχα ιδεα αν ειχα βγει απο την αλλη πλευρα της ομιχλης ή αν ειχα φτασει κοντα σε στερια. Δεν μπορουσα να διακρινω τιποτα τριγυρω μου και υπηρχε κινδυνος μηπως πετυχω καποιον υφαλο ή καποιον αλλο βραχο και βυθιζομουν. Πηρα το πηδαλιο και συνεχισα να πλεω με ελπιδα να βγω απο την ομιχλη ή να βρω ξηρα καπου μεσα σε ολο αυτο το αχανες συννεφο. Ξαφνικα διακρινα ενα περιεργο σχημα στον οριζοντα. Εμοιαζε με βουνοκορφυ σε σχημα V. Ταυτοχρονα η ομιχλη γυρω αρχισε να ξεδιαλυνετε και να εξαφανιζετε σταδιακα. Εχοντας πλεον καλυτερη ορατοτητα θα μπορουσα να συνεχισω το ταξιδι μου. Κοιταξα μπροστα μου και ειδα οτι εκει βρισκοτανε ενα νησι και οντως στο κεντρο του βρισκοτανε ενα βουνο του οποιου οι κορυφες σχαματιζανε ενα V. Αυτο μαλλον ητανε το Soul Island. Ισως αυτη η ομιχλη να ητανε η αιτια που ητανε τοσο δυσκολο να το βρω. Κοιτωντας προσεκτικα καταλαβα οτι περιμετρικα του νησιου σε αρκετα χιλιομετρα αποσταση απο αυτο βρισκοτανε ενας θολος απο ομιχλη που καλυβε το νησι και το εκρυβε απο τον υπολοιπο κοσμο. Πως ητανε αυτο δυνατον;

Υστερα απο μερικα λεπτα εφτασα στο νησι κατευθηνθηκα προς το λιμανι του για να αφησω εκει την βαρκα μου. Τη εδεσα στον μολο και αφου πηρα τα πραγματα μου μαζι και το οπλο μου κατευθηνθηκα προς την πολη με σκοπο να πουλησω το χρυσαφι που ειχα κλεψει απο τους ninja στο Holger Island. Αρχικα υπηρχε μια ανηφορα που εφτανε μεχρι την κορυφη ενος αποτομου δρομου και εκει βρισκοταν η εισοδος στην πολη του νησιου. Ανεβηκα τον δρομο και εισηλθα μεσα στην πολη. Μπαινοντας μεσα δεν περιμενα να αντικρισω το θεαμα που ειδα. Η πολη δεν ητανε ακριβως ετσι οπως την περιμενα. Ητανε μια μετρια πολη με αρκετα απλα σπιτια και λιγοστα μαγαζια. Τα μοναδικα μεγαλα κτηρια της πολη ητανε το δημαρχειο και η εκκλησια της. Εψαξα για αρκετα λεπτα καποια μαγαζια που να μπορω να ανταλαξω τον χρυσο με λεφτα ομως κανεις δεν ητανε προθυμος να με εξηπηρετησει και ειχα αρχησει να θυμωνω.
- Δεν γινετε να ειναι τοσο αχρηστη αυτη η πολη. Τελικα ισως δεν επρεπε να ειχα ερθει εδω εξ αρχης.
Κατευθηνθηκα προς ενα πανδοχιο που ειχα δει κοντα στην εισοδο της πολης για να ξεκουραστω για λιγακι εκει και να απολαυσω ενα αξιο γευμα υστερα απο τοσες μερες.

Μπηκα μεσα στο πανδοχιο και προσεξα οτι ητανε ταυτοχρονα και ταβερνα. Μια ευκαιρια να πιω και ενα ποτο για να χαλαρωσω. Αφου αφησα στο πατωμα τα πραγματα μου εκατσα σε ενα διπλανο τραπεζι και περιμενα να ερθει καποιος για να παραγγειλω. Περασαν αρκετα λεπτα ομως κανενας δεν ηρθε και ειχα αρχησει να εχω καποιες αμφιβολιες για τους ανθρωπους της πολης αυτης. Οσοι βρισκονταν μεσα στον χωρο με κοιτουσανε περιεργα και με ενα υφος κακιας και εχθρας. Εννοιωθα την αφιλοξενια τους να με τρυπαει και δεν ηξερα και τον λογο. Αφου ειχε περασει μια ωρα χωρις να εχει ενδιαφερθει κανεις να με σερβιρει σηκωθηκα απο το τραπεζι μου με αγριες διαθεσεις, πλησιασα την μπαρα και ειπα:
- Τι γινετε θα ερθει να με σερβιρει κανενας ή θα παρω μονος μου οτι χρειαζομαι;
Η κοπελα που βρισκοτανε εκεινη την στιγμη μπροστα μου σαστισε και εμοιαζε να ειναι φοβισμενη. Δισταζε να μου μιλησει και πηγε μεσω μια μικρης πορτας στο πισω δωματιο. Μετα απο μερικα δευτερολεπτα εμφανιστικε με εναν γεροδεμενο τυπο που απο οτι καταλαβαινα πρεπει να ητανε ο ιδιοκτητης.
- Εσυ εισαι αυτος που κανει φασαρια στο μαγαζι μου;
- Ναι εγω ειμαι γιατι; Ειμαι εδω 1 ωρα και δεν με εχει σερβιρει κανενας. Ετσι φερεστε στους πελατες σας
- Αν το ζητησω εγω φερομαστε ακομα χειροτερα. Δεν σερβηρουμε ξενους εδω περα οποτε καλυτερα να φυγεις και να πας σε αλλο νησι. Εδω δεν αποδεχομαστε τους ξενους. Να φυγεις να πας αλλου!!!
- Χαχαχα αναγκασεμε...Ηρθα εδω για φαγητο και αυτο ακριβως θα παρω ακομα και αν χρειαστει αν το παρω μονος μου. Οποτε ή με σερβιρεις ή μου δειχνεις που ειναι και το παιρνω μονος μου.
- Χαχαχαχα...Δεν νομιζω φιλαρακι!!!
Εκεινη την στιγμη εβγαλε απο το κατω μερος της μπαρας ενα ροπαλο και αφου σφυριξε ολοι οι αντρες που βρισκοτανε παροντας μεσα στο μαγαζι σηκωθηκανε με αγριες διαθεσεις.
- Αν θελετε να το κανουμε ετσι, ευχαριστως!!!

Σηκωσα τα μανικια απο την μπλουζα μου και πεταξα στο πατωμα την καπα μου.
- Ελπιζω να ειστε ετοιμοι, ετσι; Δεν νομιζω να ελπιζετε να σας λυπηθω;
- Χαχαχα οταν τελειωσουμε μαζι σου εσυ θα εισαι αυτος που θα παρακαλαει για οικτο. Επανω του!!!
Οσοι αντρες ητανε στο μαγαζι εκεινη την στιγμη αρχισανε να μου ορμανε με προθεση να χτυπησουνε. Στο συνολο πρεπει να ητανε περιπου 10 με 12 ατομα ομως οι περισσοτεροι απο αυτους δεν μοιαζανε να εχουνε καποια ιδιετερη γνωση μαχης ουτε να ειναι ικανοι να με αντιμετωπισουνε. Αρχικα μου ορμησανε 2 ατομα που βρισκοτανε διπλα απο την μπαρα του μαγαζιου και προσπαθησανε να με πιασουνε απο τα χερια για να με κρατησουνε καθηλομενο, ωστε να μου ορμηξουνε οι υπολοιποι.
- Αυτη ειναι μια αθλια τακτικη, σοβαρα τωρα;!
Σηκωσα το δεξι μου χερι και χτυπησα με τον αγκωνα μου τον τυπο που στεκοτανε απο πισω μου. Αφου εκανε μερικα βηματα πισω, ταυτοχρονα ειχε ελευθερωσει το χερι μου ετσι βρηκα την ευκαιρια και επιασα και με τα 2 χερια μου τον τυπο που στεκοτανε στα αριστερα μου και τον πεταξα πανω σε αυτον που ειχα διωξει απο το δεξι μου χερι δευτερολεπτα πριν. Πεσανε και οι 2 κατω στ εδαφος και σωριαστηκανε. Οι υπολοιποι που βρισκοταν στο μαγαζι ξαφνιαστικανε απο αυτην μου την κινηση και το ποσο ευκολα ειχα καταφερει να τους εξουδετερωσω.

Εχοντας ξεφορτωθει τους 2 αντρες που βρισκοτανε απο πισω μου συγκεντρωσα την προσοχη μου σε αυτους που ητανε μπροστα μου. Ητανε καπου στα 8 με 9 ατομα ακομα αλλα οι περισσοτεροι ειχανε ξαφνιαστει με το ποσο ευκολα εβγαλα νοκ αουτ τους 2 φιλους τους.
- Μην νομιζετε οτι ειμαι καποιος τυχαιος. Δεν ξερω ομως γιατι μου επιτεθηκατε δεν εχω ομως σκοπο να κατσω και να μαθω. Αν θελετε τοσο μια μαχη θα την εχετε.
Με κοιταξε με ενα περιεργο υφος ο ιδιοκτητης του μπαρ και ειπε:
- Δεν δεχομαστε ξενους στο νησι μας πλεον. Οχι μετα απο αυτον τον αδιστακτο και αθλιο κακοποιο. Ολοι ειστε ιδιοι και το μονο που θελετε ειναι το κακο μας. Δεν θα αφησουμε κανεναν να μεινει ξανα στο ηρεμο νησι μας. Επανω του αντρες!!
- Πφφφ...παλι τα ιδια;
Τεσσερις απο τους αντρες που βρισκοταν μπροστα μου αρχισαν να μου ορμανε με μανια συμφωνα με τις οδηγιες του ιδιοκτητη παντα. Μα καλα γιατι τον υπακουσανε σαν να ειναι εργατες του; Οι αντρες προσπαθουσανε να με χτυπησουνε με τις μπουνιες τους αλλα ητανε φανερο ποσο απειροι σε θεματα μαχης ητανε και το μονο που καταφερνανε ητανε να κουραζουνε τους εαυτους τους προσπαθοντας. Μου ητανε υπερβολικα ευκολο να προβλεψω που θα βαρουσανε και να αποφευγω τις επιθεσεις τους. Αφου τους αφησα να προσπαθουνε λιγακι αρπαξα μια κατεκλα απο ενα διπλανο τραπεζι και την εφερα στο κεφαλι ενος απο αυτους με αποτελεσμα να σπασει η καρεκλα αλλα ταυτοχρονα να σωριαστει στο πατωμα και εκεινος. Μετα με τα κομματια απο την πλατη της καρεκλας που ειχανε μεινει στα χερια μου αρχισα να χτυπαω τα αλλα 2 ατομα στο κεφαλι και την κοιλια τους οσπου τελικα τους εξουθενωσα. Το τεταρτο ατομο ειχε μεινει πιο πισω φοβισμενο και εμφανος τρομοκρατημενο απο την εκβαση της επιθεσης τους. Κοιτουσε τρυγυρω με φοβο προσπαθοντας να σκεφτει τι να πραξει ωσπου αποφασισε να ορμησει πανω μου χωρις κανενα σχεδιο και σκοπο απλα και μονο απο ανοησια. Οτι χειροτερο μπορουσε να κανει. Το απεφηγα κανοντας 2 βηματα προς τα πισω και αφου βρεθηκα απο πισω του με μια κλωτσια τον τιναξα πανω σε ενα τραπεζι και υστερα χτυπησε στο τοιχο ριχνοντας τον αναισθητο.

Βλεποντας οτι ακομα και τεσερρα ατομα μαζι δεν μπορουσανε να με τακτοποιησουνε αποφασισανε να ερθουνε ολοι οι υπολοιποι κατα πανω μου ταυτοχρονα. Μαζευτηκανε ολοι γυρω απο τον ιδιοκτητη του μπαρ, ο οποιος ειχε πλεον αρπαξει ενα ροπαλο, και οπληστηκανε με οποιοδηποτε αντικειμενο μπορουσανε να βρουνε μεσα στο μπαρ που θα το χρησιμοποιουσαν σαν οπλο εναντιων μου.
- Μα καλα τοσο μισος; Ειναι κριμα να παει χαμενος τοσος κοπος πανω μου. Καποιος αλλος ισως σας φοβοτανε αλλα νομιζω οτι εδω θα καταλαβετε την διαφορα μας. Εγω δεν ειμαι ο οποιοσδηποτε. Ελατε ολοι κατα πανω μου!!! Θα σας αφησω να γευτειτε την διαφορα δυναμικοτητα μας!!!
Αφου πηρανε ολοι απο εναν αντικειμενο στα χερια τους και ορμησανε κατα πανω μου. Ερχοτανε πανω μου απο ολες τις πλευρες και ηξερα οτι θα ητανε δυσκολο να τους αντικρουσω ολους ταυτοχρονα αλλα δεν ητανε αρκετα ικανοι για να με κερδισουνε. 3 ατομα ειχανε παει απο πισω μου με την ελπιδα να με τραυματισουνε οσο θα μου επιτηθονταν οι υπολοιποι απο μπροστα μου αλλα τους ειχα δει και αποφασισα να στραφω σε εκεινους πρωτα. Εκανα μια γρηγορη κινηση να φτασω προς το τσεκουρι μου ομως ο δρομος ητανε μπλοκαρισμενος απο καποιους αλλους αντρες που στεκοτανε μπροστα απο τα πραγματα μου, οποτε η μονη μου επιλογη ητανε να με οτι ειχα διαθεσημο. Οι 3 αντρες που ειχανε σταθει πισω μου πηγανε να μου επιτεθουνε ομως μπλοκαρα με το αριστερο χερι μου τις γροθιες τους και αρπαξα το χερι ενος απο αυτους με το δικο μου χερι και τον πεταξα πανω στους αλλους 2 ριχνοντας τους στο πατωμα. Υστερα πηγα προς το μερος τους και με μια δυνατη δεξια κλοτσια τους πεταξα ακομα πιο μακρια απο εμενα αφηνοντας τους ανικανους να συνεχισουνε την μαχη. Οσο ομως ασχολιομουνα με αυτους οι υπολοιπο ειχανε ιδη αρχισει να μου επιτηθονται απο τριγυρω μου. Ενας απο αυτους κρατουσε ενα σπασμενο μπουκαλι και κατευθηνθηκε να με χτυπησει στο κεφαλι. Αν και το ειδα την τελευταια στιγμη προλαβα και εσκυψα λιγακι και απεφυγα καποιο σοβαρο χτυπημα και ετσι με τραυματισε μοναχα λιγακι πανω απο το δεξι μου φρυδι. Τωρα ειχα πραγματικα θυμωσει και ημουν αποφασισμενος να τελειωσω το μικρο τους παιχνιδακι οσο πιο γρηγορα γινοτανε.

Καθως τα αιματα ειχανε αναψει για τα καλα αναμεσα στην μαχη μυ με τους πολιτες της πολης και τους ιδιοκτητη του μπαρ, η μαχη μας διακοπηκε απο εναν αγνωστο που μπηκε μεσα στο μπαρ με ορμη και μένος. Εμοιαζε να ετρεχε για αρκετη ωρα και ητανε αρκετα λαχανιασμενος, μπηκε μεσα χωρις να τον ενδιαφερει για το τι συνεβαινε γυρω του και αμεσως απευθηνθηκε προς τον ιδιοκτητη του μπαρ:
- Δημαρχεεεεε!!!!...πουφ...πουφ...Η κορη σου....Δημαρχεεεε!!!!...Ο δολοφονος...!!!...πουφ..πουφ...Ο δολοφονος απηγαγε την κορη σου!!!!!
- Δημαρχος; Γι'αυτο σε υπακουγανε ολοι στο μπαρ;!
- Τι ειπες; Η κορη μου...οχι την κορη μου... Η κορη μου...η αγαπημενη μου Bianca...οχι πως τολμησε το καθαρμα...
- Κορη; Δολοφονος; Τι συμβαινει εδω;
- Δεν σε αφορα αυτο. Προς το παρον την γλυτωσες μην νομιζεις ομως οτι τελειωσαμε εδω. Θα σε αναγκασουμε να φυγεις απο το νησι ομως τωρα πρεπει να σωσουμε την κορη μου. Αντρες σηκωθειτε!!! Αρπαξτε οποιοδηποτε οπλο εχετε και ετοιμαστειτε. Δεν θα περασει αλλο το κακο του Mukuro. Θα τον πιασουμε αυτην την φορα. Ετοιμαστειτε φευγουμε για το Spirit Mountain.
Τα λογια του δημαρχου της πολης με ειχανε βαλει σε σκεψεις και τα λογια του κατοικου που ειχε ορμησει μεσα στο μπαρ με ειχανε ανησυχησει. Ενας δολοφονος αρπαξε την κορη του δημαρχου...χμμμ ισως αυτος ητανε ο λογος που μου φερθηκανε ολοι τοσο εχθρηκα χωρις λογο. Ισως μπορουσα να βοηθησω εδω για να ξεκαθαρισω οτι δεν εχω καμια σχεση με εκεινον τον δολοφονο.

Σηκωσα τα πραγματα μου απο το πατωμα και εκατσα σε μια θεση διπλα στην μπαρα. Εβγαλα ενα τσιγαρο απο την τσεπη μου και το αναψα. Αφου πηρα μερικες τζουρες ευχαριστησης εξεπνευσα τον καπνο και απευθηνθηκα προς την κοπελα που βρισκοταν στην μπαρα.
- Ελπιζω τωρα να μπορω να εχω μια μπυρα ετσι;
- Αα,αμεσως....
- Πφφφ....πολυ κουραστικοι αυτοι οι τυποι, παντα ετσι ειναι με τους ξενους;
- Μη,μην τους παρεξηγειτε, ειναι καλοι ανθρωποι απλα αυτος ο Mukuro...
- O δολοφονος ε? τι εχει κανει αυτος;
- Ηρθε στο νησι πριν απο 1 μηνα και απο τοτε απαγαγει καθε μερα σχεδον και απο 1 ατομο της πολης. Ολοι αυτοι οι αντρες εχουνε χασει απο 1 ατομο της οικογενιας τους. Ειδικα ο δημαρχος Browl ειχε μονο την κορη του σε αυτον τον κοσμο. Η γυναικα του εχει πεθανει πριν απο χρονια και ειχε μεινει μονος του να προσεχει την κορη του. Αν την χασει και αυτην τοτε θα καταρευσει.
Σκεφτηκα για μερικα λεπτα οσα μου ειχε πει η κοπελα και πηρα ακομα μια βαθια τζουρα απο το τσιγαρο μου. Ισως ειχε ενα δικιο στις πραξεις του αλλα δεν δικαιολογουσε την συμπεριφορα του προς ολους τους αγνωστους. Το μονο που ηθελε ηταν να προστατεψει την πολη και την κορη του.
- Πφφφ...γιατι παντα να μπλεκω σε τετοιες καταστασεις.
Σηκωσα το ποτιρι με την μπυρα που ειχα μπροστα μου και αφου την ειπια με μια τεραστια γουλια σηκωθηκα απο την θεση μου και αφου αρπαξα τα πραγματα μου κατευθηνθηκα προς την πορτα.
- Εεεεε ξενε, που πας; Δεν πληρωσες.
- Χαχαχ ουτε προκειτε, ειναι η αμοιβη μου επειδη μου επιτεθηκατε και εξαλου ειμαι πειρατης. Δεν ειχα σκοπο να πληρωσω ετσι κ αλλιως. Χαχαχαχα!!! Τα λεμε μικρη. Εχω μερικες δουλειες να κανονισω.

Αφου πηρα μερικες λεπτομεριες για την κατασταση στο νησι σκεφτηκα για μερικα δευτερολεπτα πως μπορει να εννοιωθε ο δημαρχος της πολης. Ηταν οντως ενα πληγμα γι'αυτον ομως δεν ειχε κανενα δικαιωμα να συμπεριφερετε με τετοιο τροπο στους επισκεπτες του νησιου. Ομως αυτην την στιγμη δεν κινδυνευε καποιο απλο ατομο της πολης του αλλα η ιδια του η οικογενεια, η κορη του. Ισως επρεπε να βοηθησω, εξαλλου δεν νομιζω να ειναι καποιος απο αυτους ικανος να τα βαλει με εναν δολοφονο οσο μικρος ή μεγαλος ειναι. Βγηκα απο το μπαρ και κοιταξα τριγυρω για να δω προς ποια κατευθηνση πηγαν, ομως δεν τους ειχα προλαβει και ειχανε απομακρυνθει ιδη αρκετα. Εριξα μια βιαστικη ματια μηπως βρω καποιο ατομο που να ξερει προς τα που κατευθηνθηκαν. Στην ακρη του δρομου καθοτανε ενας γερος αντρας κοντα στα 70 του στην βεραντα ενος σπιτιου. Πηγα προς το μερος του και τον ρωτησα:
- Εϊ γερο, ξερεις προς ποια κατευθηνση ειναι το Spirit Mountain; Μηπως ειδες προς τα που πηγε ο δημαρχος;
- Χαχ ποιον λες γερο ξενε...εχεις πολυ θρασος!
- Ναι το ξερω, τωρα λεγε ξερεις ή να ρωτησω καποιον αλλο;
- Χαχαχαχ!!! Αυτοι οι νεοι αυτες τις μερες...τοσο ανοητοι και αφελεις...Ναι τους ειδα εσυ ομως για ποιο λογο θες να πας μαζι τους;
- Ακουσα οτι ενας δολοφονος απηγαγε την κορη του δημαρχου και απο οτι ειδα κανεις απο αυτο το χωριο δεν ειναι αρκετα ικανος να τον αντιμετωπισει οποτε ειπα να βοηθησω. Εξαλλου δεν πιστευω σε τετοια αποτροπαια εγκληματα. Αν εισαι αντρας τοτε πρεπει να το αποδικνηεις με πραξεις και οχι με ασκοπες δολοφονιες παιδιων και γυναικων.
- Χαχαχαχα μ'αρεσει το πνευμα σου νεαρε. Οκ λοιπον θα σου πω προς τα που πηγανε ομως πρεπει να προσεχεις. Ο Rukudo δεν ειναι ενας απλος δολοφονος. Πολλοι προσπαθησαν να τον πιασουνε ομως αποτυχανε και ειχανε ολοι την ιδια καταληξη. Χρησιμοποιει καποια περιεργα κολπα και κανεις δεν εχει καταφερει να τον πιασει μεχρι τωρα. Εχει 10 χρονια που ταλαιπωρει τις θαλασσες της West Blue και τωρα ηρθε να πληξει και την πολη μας. Καποτε ημουνα ενας απο τους ανθρωπους που τον κυνηγουσανε μεσα στις θαλασσες ομως τωρα πλεον γερασα και δεν εχω αρκετες δυναμεις. Ισως εσυ μπορεις να κανεις κατι γι'αυτον.
Οι λεξεις του με ενθουσιασαν και με γεμισαν αυτοπεπειθηση. Ειχα παρει κουραγιο και ενεργεια απο αυτο και ημουν ετοιμος να παω να τον ψαξω. Αφου μου εδειξε τον δρομο που οποιος οδηγει στον Spirit Mountain, τον ευχαριστησα και ξεκινησα να τον ανεβαινω με σκοπο να προλαβω την ομαδα με την οποια ειχε φυγει νωριτερα ο δημαρχος της πολης.

Πηρα ενα δρομο στα δυτικα της πολης που εβγαζε σε ενα ξεφωτο και αφου βγηκα απο την πλη αρχισα να κατευθηνομαι δυτικα. Ο δρομος μετα απο καποια μετρα αρχισε να γινετε ανηφορικος και εν τελη κατεληγε σε εναν δρομο που περνουσε αναμεσα απο μια χαραδρα. Αφου τον περασα ο δρομος αρχισε να γινετε ακομα πιο ανηφορικος και αποτομος εως οτου κατεληγε τελικα στους προποδες του Spirit Mountain. Πρεπει να ειχανε περασει μερικες ωρες απο την ωρα που ειχα φυγει απο την πολη αλλα δεν ειχα δει κανενα σημαδι απο την ομαδα του δημαρχου.
- Μα που στο καλο πηγανε. Ποσο μακρια μπορει α προσωρησανε;
Ειχα αρχισει να απελπιζομαι μιας και δεν ειχα συναντησει ανθρωπο για αρκετη ωρα και με ειχανε πιασει οι υποψιες μου.
- Μηπως τελικα τους επιασε ο Mukuro; Αξιοι της μοιρας τους αφου πηγανε μονοι τους. Δεν ητανε κανεις τους αρκετα δυνατος για να τον αντιμετωπισει.
Ειχα ξεκινησει την αναβαση μου στο βουνο εδω και περιπου μια ωρα και το σκηνικο γυρω μου ειχε αρχισει να παιρνει μια αγρια ομορφια. Το τοπιο γυρω μου ειχε αρχισει να αλλαζει απο βραχωδες και ερημικο σε πλουσιο με δεντρα και αρκετο χιονι στο εδαφος. Μια απαλη παχνη ειχε αρχισει να καλυπτει τα παντα γυρω μου και οι πρωτες νιδαφες χιονιου δεν αργησανε να κανουνε την εμφανιση τους. Επρεπε να τους βρω γρηγορα και να γυρισουμε πισω στην πολη αν ο καιρος συνεχιζε να ειναι ετσι. Δεν θα αντεχαμε το κρυω εδω πανω ειδικα αν μπλεκαμε σε καποια χιονοθελα τοτε τα πραγματα θα ητανε δυσκολα. Μαζι με το χιονι ηρθε και το κρυο και αργησε η στιγμη που πλεον ειχε αρχισει να καλυπτει το τοπιο μια ομιχλη σαν πεπλο μιας νυφης. Τα πραγματα γινοτανε ολο και χειροτερα. Αν δεν τους εβρησκα στην επομενη ωρα τοτε δεν ειχα αλλη επιλογη απο το να γυρισω πισω.

Εχοντας πλεον τον καιρο εναντιων μου ειχα αρχισει να παγωνω με το κρυο που ειχε στο βουνο. Το χιονι αρχισε να καλυπτει πλεον το τοπιο και συντομα θα ηταν δυσκολο να προσανατολιστω σε αυτο το αγνωστο για εμενα τοπιο και ισως ειχα προβλημα να γυρισω πισω. Επρεπε να ξεκινησω να κατευθηνομαι πισω συντομα. Προχωροντας μερικα μετρα περακατω προσεξα κατι περιεργες ανωμαλιες πανω απο το χιονι. Εμοιαζαν με πετρες ομως υπηρχανε παλτα διπλα τους. Ισως ητανε αυτοι. Τους ειχα βρει επιτελους; Πλησιασα για να δω τι ακριβως ητανε και οντως οι φοβοι μου ειχανε επαληθευτει. Οι ανωμαλιες ητανε οι ανθρωποι που ειχανε παει μαζι με τον δημαρχο. Ειχανε παγωσει απο το κρυο; Μα δεν ειχε ξεκινησει να χιονιζει μεχρι πριν λιγο δεν θα προλαβαιναν να παγωσουνε. Γυρισα ενα ατομο απο αυτους για να δω τον λογο που ειχε παραλησει. Και τοτε το ειδα. Τρομος(!) Δεν ειχανε παγωσει απο το κρυο αλλα απο φοβο. Ο τρομος αυτος αντικατοπτριζονταν στα ματια τους. Ειχανε παγωσει και το προσωπο τους ειχε παρει μια εκφραση που δεν ειχα ξαναδει ποτε ξανα στη ζωη μου. Τι τους εκανε να φοβηθουνε τοσο πολυ και τους σοκαρε τοσο ωστε να φτασουνε σε τετοια κατασταση. Κοιταντας τριγυρω ειδα οτι υπηρχανε αρκετα ατομα στην ιδια κατασταση και οι περισσοτεροι ητανε αυτοι που μου ειχανε επιτεθει πισω στο μπαρ στην πολη. Ξαφνικα ομως ενω εψαχνα αναμεσα στα χιονια ακουσα μια φωνη απο λιγο παρακατω.
- Βοηθεια...βοη...θεια....σταματααα...μην!!!!
- Ποιος ειναι εκει;
Η φωνη εμοιαζε να ειναι τρομοκρατημενη και ακουγοτανε να βρισκετε καπου κοντα. Αρχισα να ψαχνω τριγυρω για να βρω απο που ακουγονταν η φωνη και ποιος ητανε αυτος που καλουσε για βοηθεια.

Κατευθηνθηκα προς το μερος οπου ακουγονταν η φωνη. Η φωνη ερχοτανε μεσα απο ενα χαντακι αναμεσα στα χιονια. Κοιταξα προσεκτικα για να δω ποιος βρισκοτανε εκει κατω.
- Ποιος ειναι εκει;
- Βοο...ηη...θει...ααα....ασε...μεε....
- Ποιος εισαι;
Κοιτοντας προσεκτικοτερα ειδα οτι μεσα στο χαντακι βρισκοτανε ο δημαρχος της πολης. Μα καλα πως βρεθηκε εκει κατω και γιατι φωναζε βοηθεια. Οπως και να ειχε επρεπε να τον βγαλω απο εκει κατω. Μπηκα μεσα στο χαντακι, τον ανεβασα στους ωμους μου και επειτα απο μερικα λεπτα προσπαθειας καταφερα να τον βγαλω εξω. Αφου τον ακουμπησα σε ενα βραχο για να ξεκουραστει κοιταξα να δω αν ειχε πληγωθει. Οσο και αν προσπαθουσα να βρω καποια πληγη ομως δεν εβρισκα τιποτα. Τοτε κοιταξα το προσωπο του. Ειχε το ιδιο τρομοκρατημενο υφος οπως και οι υπολοιποι απο την πολη που ειχα βρει πιο πριν. Τι μπορει να τον εκανε να τρομοκρατηθει τοσο πολυ ομως, δεν εμοιαζε ατομο που φοβαται ευκολα.
- Εϊ δημαρχε τι επαθες; Συνελθε πρεπει να βρουμε την κορη σου.
- Mukuro...Mukuro....οχι!!!!!!...μην σε παρακαλω...οχιιιι...!!!!
- Τι στο...ο Mukuro ευθηνετε γι'αυτο; Μα πως το εκανε;
Βλεποντας τον δημαρχο σε τετοια κατασταση ηξερα οτι δεν θα ητανε και μεγαλη βοηθεια για να βρουμε τον Mukuro, και μαλιστα με το χιονι να εχει αρχησει να γινετε ολο και πιο πυκνο οσο περνουσε η ωρα, δεν ειχα και πολλες επιλογες: ή θα συνεχιζα μεσα στην χιονοθυελα, αγννοωντας τους αντρες απο την πολη ή θα γυρνουσα πισω. Ηταν δυσκολο να αποφασισω αλλα ο δημαρχος φαινοτανε σε ασχημη κατασταση και εχοντας χασει ολους τους αντρες του δεν θα ητανε ευκολο να βρω τον δρομο μου μονος μεσα σε ενα βουνο που δεν γνωριζα. Ισως επρεπε να γυρισω πισω, εξαλλου δεν ειχα καποια ευθυνη απεναντι τους, γιατι ειχα αποφασισει εξ αρχης να τους βοηθησω;

Οπως και να ειχε ο καιρος ειχε αγριεψει και πλεον γινοτανε δυσκολο να περπαταω μεσα στο χιονι και σε συνδιασμο με την ομιχλη ητανε και δυσκολο να προσανατολιστω.
- Μα απο ποια μερια ειναι η πολη...Πφφ...γιατι παντα να μπλεκω...ισως επρεπε να φυγω εξ αρχης απο αυτο το νησι.
Πηρα τον δημαρχο στις πλατες μου και ξεκινησα την καταβαση του βουνου. Δεν ηξερα προς ποια κατευθηνση βρισκοτανε ακριβως η πολη αλλα αν συνεχιζα να πηγενω προς τα κατω καποια στιγμη θα βρισκομουνα στους προποδες και χωρις την ομιχλη θα εβρισκα την σωστη κατευθηνση. Υστερα απο καποια λεπτα η ομιχλη αρχισε να γινετε ολο και πιο πυκνη. Το περιεργο ομως ητανε οτι η ομιχλη αντι να βρισκετε διασκορπισμενη σε ολο το τοπιο αρχισε και κυκλωνοτανε μοναχα γυρω απο εμενα και γινοτανε ολο και πιο πυκνη.
- Εϊ τι συμβαινει εδω; Πως συμβαινει αυτο;
- Kukukukuku...Δεν νομιζω να ελπιζεις να ξεφυγεις ε; Kuku...
- Ε; Ποιος ειναι εκει; Εμφανισου!!!
- Kuku...Ακομα ενας θα πεσει στις ψευδεσθησεις μου. Ο δημαρχος ητανε αρκετα δυνατος αλλα βλεπω οτι εχει πλεον χασει τα λογικα του, kuku...
- Ο δημαρχος; Εσυ του το εκανες αυτο; Mukuro;!;!
- Kuru...Για να δουμε ως που φτανουνε οι δικιες σου αντοχες, kuku!!

- Εμφανισου δειλε!! Σταματα να κρυβεσαι πισω απο την ομιχλη.
- Κρυβομαι; Kuku...εγω ελενχω την ομιχλη και οτιδηποτε συμβαινει σε αυτο το βουνο. Ωρα να δουμε ποιοι ειναι οι πιο βαθιοι σου φοβοι!!!
- Φοβοι;! Τους εχω ξεπερασει εδω και χρονια...δεν ξερεις τιποτα για του φοβους μου και δεν μπορεις να με τρομαξεις....μα..τι στο...πως ειναι δυνατο...εισαι νεκρος...δεν επρεπε να εισαι εδω...Viktor;!
Ξαφνικα ειχα παγωσει...Εννοιωθα το σωμα μου κρυο και τα ακρα μου δεν μπορουσανε να κουνηθουνε. Πως γινοτανε αυτο; Ο Viktor ειχε εμφανισθει ξαφνικα μπροστα μου...Μα ητανε νεκρος. Ειχε πεθανει στο περιστατικο πισω στην Ohara. Πως γινετε να βρισκεσε εδω.
- Εσυ φταις για ολα...εσυυυυυυ!!! Θα σε κυνηγησω...Nicolas...Εσυ!!!!
- Τι λες Viktor; H WG ειναι υπευθηνη για τον θανατο σου. Εγω προσπαθησα να σε βοηθησω...Γιατι με κατηγορεις;
- Θα παρω την εκδικηση μου, kukuku!!!
- Ε; Kuku; Αυτο δεν ητανε του Vikror....Mukurooooo!!!! Σταματα τις οφθαλμαπατες σου!!!!
- Kukuuu...Μπραβο...ειδες μεσα απο τις ψευδαισθησεις ομως για να δουμε ποσο πιο βαθεια στο παρελθον σου ειναι κρυμενα τα μεγαλυτερα μυστικα και οι μεγαλυτεροι φοβοι σου.
Η ομιχλη αρχισε να γινετε πιο πυκνη γυρω μου και αρχισε να αλλαζει χρωματα. Ενα φως αρχισε να φαινετε σαν να ερχετε κατα πανω μου και μετα εμφανιστικαν 2 σκιες μεσα απο ενα συννεφο καπνου.
- Εεεε...δεν ειναι δυνατον...εσεις....μα πως...;

Ο Mukuro ειχε ξεπερασει τα ορια. Ειχε αρχισει να εμφανιζει μπροστα μου ατομα απο το παρελθον μου και τα παρουσιαζε σαν να με κυνηγουσανε. Ελεγε οτι ητανε οι κρυφοι μου φοβοι ομως δεν ειχε καμια σχεση με αυτο. Ειχα ξεπερασει τους θανατους τους εδω και καιρο οποτε γιατι; Γιατι μου εμφανιζε αυτους μπροστα μου τωρα;
- Γιε μας!!!
- Μητερα; Πατερα; Μα πως...μην τους ανακατεβεις Mukuro. Γιατι τους χρησιμοποιεις;
- Εγω δεν χρησιμοποιω κανενα. Απλα εμφανιζω στην επιφανεια τους φοβους που εκριβες για τοσο καιρο και δεν τολμουσε να αντιμετωπισεις. Εσυ ο ιδιος εισαι που τους εμφανιζεις μπροστα σου.
- Nicolas...εισαι αχρηστος!! Ενα αχρηστο παιδι που ποτε δεν ησουν αξιος για οτιδηποτε. Γιατι δεν ακολουθησες την πορεια του πατερα σου.
- Μητερα τι λες. Νομιζα οτι ηθελες να γινω οτι επιθυμουσα εγω
- Προσεχε πως μιλας!!! Νομιζεις οτι εισαι αξιος να λεγεσαι γιος μου. Ποτε δεν ησουν τιποτα αλλα απο ενα προβληματικο παιδι που δεν ειχε θεση στον κοσμο αυτο. Μονο προβληματα μας προκαλουσες παντοντε. Μπλεκοντας σε καυγαδες και με το να κλεινεσαι στο δωματιο σου. Και μετα αρχισες να ασχολεισε με κατασκευες. Ανηκουστο!!! Ο γιος ο δικος μου, ενος κατοικου της Ohara να ειναι μηχανικος. Εισαι η ντροπη της οικογενειας!!!
- Mukurooo...τι σχεδιαζεις; Πως ξερεις ολα αυτα για εμενα; Πως μπορεις και προβαλεις αυτα τα ψεματα μπροστα μου.
- Kuku...τιποτα σου ειπα δεν ειναι ψεματα. Ολα αυτα προερχονται απο την καρδια σου και τους φοβους σου. Kukukuku...αυτοι οι ιδιοι φοβοι που θα σε κατακλησουνε και θα σε φερουνε πιο κοντα στην απελπησια. Kukukukuku..
- Mukuroooooooo!!!!

Ακομα δεν ειχα καταλαβει τι ακριβως ειχε συμβει. Πρωτα ο Viktor και τωρα οι ιδιοι μου οι γονεις ειχανε κανει την εμφανιση τους μπροστα μου. Μα πως ητανε αυτο δυνατος. Ειχανε πεθανει ολοι τους πισω στην Ohara πριν απο τοσα χρονια. Πως ειναι δυνατον να τους βλεπω ξανα μπροστα μου. Ειναι λες και εμφανιστικαν τα πνευμα τα τους. Ο Mukuro δεν ητανε δυνατον να γνωριζει τοσες λεπτομεριες για την ζωη μου και γι'αυτους αρα πως τους εκανε να εμφανιστουνε μπροστα μου; Ξαφνικα ομως εννοιωσα τα χερια μου και τα ποδια μου να κρυωνουνε υπερβολικα. Ολο μου το σωμα αρχισε να τρεμει.
- Τι.,τι...ειναι αυτο;; Φοβος;
Οχι, αυτο δεν ητανε φοβος...δεν ειχα φοβηθει για το παρελθον μου ποτε ξανα οποτε γιατι να το κανω τωρα.
- Kuku...βλεπω οτι σιγα-σιγα αρχισε να σε παραληει ο φοβος ε...kukuku!!!
- Δεν θα με επηρεασεις...θα σε πιασω Mukuro.
Ομως τοτε δεν ητανε μονο τα ακρα μου που ειχανε αρχισει να τρεμουνε αλλα και ολοκληρο το σωμα μου...Δεν ενοιωθα φοβο αλλα κρυο...Ολο το σωμα μου ειχε αρχισει να παγωνει και εγω επεσα στα γονατα μου. Κρυο; Αλλα γιατι; Πως και απο που; Τοτε ομως το συνηδητοποιεισα...Βρισκομουνα ακομα μεσα στην ομιχλη, που συμαινει οτι ειμασταν ακομα στο βουνο. Το ιδιο βουνο που βριν ωρες ειχε ξεσπασει χιονοθυελα. Γιαυτο κρυωνο. Ολο αυτο ειναι μια παραισθηση και αυτην την στιγμη βρισκομαι στην μεση του βουνου ενω χιονιζει γι'αυτο κρυωνω. Ξαφνικα ολο το τοπιο γυρω μου αρχισε να γινετε πιο καθαρο, οσπου διαλυθηκε ολη η ομιχλη και ειδα γυρω μου πιο καθαρα. Βρισκομουν οντως ακομα στο βουνο και το χιονι με ειχε καλυψει σχεδον ολοκληρο μαζι με τον δημαρχο που βρισκοτανε μερικα μετρα παραδιπλα. Οτι και να μου ειχε κανει ο Mukuro με ειχε κρατησει ακινητο ολη αυτη την ωρα με αποτελεσμα να παγωσω απο το κρυο και το χιονι. Ετσι λοιπον παγιδευε τα θυματα του. Τα παρελυε και αφου τα αποπλανουσε με τις ψευδαισθησεις του τα αφηνε να παγωσουνε απο το κρυο.
- Mukuroooo, το σχεδιο σου αποκαλυφτηκε...Δεν μπορεις να με ξεγελασεις πλεον.
- Ωωω πολυ ωραια. Εισαι ο πρωτος του το καταλαβαινει αλλα δεν εισαι ακομα ικανος να με ξεπερασεις. Ομως σου εχω μια ανταμοιβη για την προσπαθεια σου. Η κοπελα θα ειναι ασφαλης πισω στην πολη οταν φτασετε εκει. Εσυ ομως πρεπει να ξεπερασεις τις φοβιες σου αν θελεις να με ξαναντιμετωπισεις. Σου την χαριζω αυτην την φορα, και ελπιζω οταν σε ξαναδω να εισαι αρκετα αξιος για να σε σκοτωσω, kukukuku!!!

Αφου ειχε διαλυθει η ομιχλη πλεον ειμασταν ελευθεροι απο τις ψευδαισθησεις του Mukuro ομως με ειχανε εξαντλησει αυτα τα παιχνιδια μυαλου. Δεν ημουν ικανος να τα βαλω με τις ικανοτητες του. Ειχα νοιωσει πως αν συνεχιζε με τετοιο ρυθμο ή θα λυγιζα απο τις αναμνησεις μου ή θα ειχα παγωσει απο το κρυο. Ητανε ενα πετυχημενο σχεδιο παντως. Παρελυε τους αντιπαλους τους και μετα τους σκοτωνε με διαφορους τροπους, ειτε με τις αναμνησεις τους είτε με το κρυο πυ επικρατουσε στο βουνο. Και ολα αυτα χωρις να αποκαλυψει την κρυψωνα του ή να κουραστει. Ητανε διαβολικα εξυπνος, ομως ειχα για καποιο λογο κερδισει την ευνοια του. Επρεπε ομως να φυγω απο το βουνο. Το χιονι μας ειχε παγωσει εδω και ωρα και αν εμενα παραπανω εδω θα ειχα προβλημα. Σηκωσα την δημαρχο απο το εδαφος και αφου τον τοποθετησα και παλι πανω στους ωμους μου ξεκινησα την καταβαση προς τους προποδες του Spirit Mountain. Υστερα απο 1 ωρα καταβασης μεσω αποκριμνων βραχων καταφερα και εφτασα πισω στο σημειο απο το οποιο ειχα ξεκινησει ωρες πριν την ιδια μερα. Ολα εμοιαζαν πλεον τοσο ηρεμα σε σχεση με οτι περασα πανω στο βουνο και ο εφιαλτης εμοιαζε να ειχε περασει. Πηρα το μονοπατι της επιστροφης και κατευθηνθηκα προς την Soul Town. Φτανοντας στην εισοδο της προσεξα οτι ειχανε μαζευτει αρκετα ατομα εκει και οτι υπηρχε αρκετα μεγαλη αναστατωση.
- Τι συμβαινει εκει περα;
Καποιος απο τους ανθρωπους που ητανε μαζεμενει εκει με καταλαβε και ετρεξε αμεσως προς το μερος μου.
- Δημαρχεεεεε...ο δημαρχος γυρισε πισω!!! Τι του εκανες αλυτη!!!
- Εγω; Τιποτα...εγω τον βοηθησα...ο Mukuro φταιει για ολα.
- Ο Mukuro...
Ειδα ενα υφος τρομου να σχηματιζετε στα προσωπα ολων των ανθρωπων που ειχανε μαζευτει εκει γυρω, καθως περνανε τον δημαρχο απο τις πλατες μου και τον μεταφερανε πισω στην πολη.
- Η κοπελα...η κορη του δημαρχου...ειναι καλα;
- Η Bianca; Ειναι ασφαλης πισω στο σπιτι της. Γυρισε ξαφνικα μονη της ωρες πριν και χωρις να θυμαται τιποτα. Αυτο ειναι και το μονο καλο. Που ειναι ομως οι υπολοιποι αντρες που φυγανε με τον δημαρχο;
- Δεν καταφεραν να σωθουνε...κατεληξαν ολοι νεκροι απο τα χερια του Mukuro.
Ο ανδρας εδειξε να εχει συγκλονηστει απο τα νεα. Πιθανον να ειχε καποιον δικο ανθρωπο μεσα σε αυτους ομως εμοιαζε να ειναι συνηθησμενος σε τετοια νεα. Δεν ειπε κατι παραπανω και ακολουθησε τους υπολοιπους στο σπιτι που πηγενανε τον δημαρχο. Εγω δεν ηξερα τι επρεπε να κανω. Ειχα καταλαβει οτι δεν θα ητανε ευκολη υποθεση να αντιμετωπισω τον Mukuro και με τις δυναμεις μου δυσκολα θα ξεφευγα απο τις ψευδεσθησεις του. Ισως ηταν η ωρα μου να αποχωρησω απο αυτο το καταραμενο νησι και να εγκαταλειψω τις προσπαθιες μου για εκδικηση.

Εχοντας χασει την μαχη με το παρελθον μου δεν μου ειχε μεινει να κανω κατι αλλο σε αυτο το νησι πλεον. Ο δημαρχος και η κορη του ητανε πλεον ασφαλεις ομως με τι κοστος; Το κοστος των ζωών αθοων ανθρωπων. Η δυση του ηλιου ειχε φτασει και υστερα απο μια εξαντλητικη ημερα ειχα καθησει για να ξαποστασω στην βεραντα του μπαρ της πολης. Σκεφτομουν ολα οσα ειχα ζησει και ειχα δει πανω στο Spirit Mountain και αναρωτιομουν αν ητανε οντως παιχνιδια μυαλου του Mukuro ή να οντως ισχυαν οτι ειχα δει. Το μυαλο μου ειχε αρχισει να μου παιζει οντως παιχνιδια; Υστερα απο τοσο καιρο ηρθε η στιγμη να με στοιχιωσει το παρελθον μου; Δεν ηξερα τι να σκεφτω πλεον. Ητανε ομως η ωρα μου να φυγω απο εδω. Δεν με σηκωνε πλεον το κλιμα και δεν ειχα καμια διαθεση να μεινω και να περιμενω να ξυπνησει ο δημαρχος. Δεν προκειτε να καθομουνα και να τον ακουω να με ευχαριστει...Εξαλου αυτος ητανε ο αδυναμος που επεσε στην παγιδα του Mukuro. Αρπαξα τον σακο με τα πραγματα μου και σηκωθηκα απο την θεση που καθομουν και ξεκινησα να κατευθηνομαι προς την εξοδο της πολη και το λιμανι της, οπου ειχα αφησει το πλοιο μου οταν ειχα φτασει εδω. Πριν προλαβω ομως να βγω απο την πολη ακουσα μια φωνη να με φωναζει απο πισω μου.
- Εϊ ξενε...τοσο ευκολα θα τα παρατησεις;
- Εε?, γυρισα πισω και ητανε ο γερος που μου ειχε δωσει τις οδηγιες για το Spirit Mountain το ιδιο πρωι.
- Τι θελεις γερο, δεν μπορω να κανω κατι με τις δυναμεις που εχει. Αν ηξερα το μυστικο του ισως τον αντιμετωπιζα τωρα ομως δεν ειναι δυνατον να τον κερδισω. Εχει το πλεονεκτημα πανω στο βουνο.
- Δεν σε ειχα για τετοιο ατομο. Πιστευα οτι αξιζεις παραπανω απο αυτο αλλα ισως εκανα και λαθος.
- Δεν ξερεις τιποτα για εμενα γερο. Ειμαι αρκετα ικανος και πιο δυνατος απο οτι πιστευεις.
- Τοτε αποδειξετο μου. Πανε πανω στο Spirit Mountain και αποδειξετο σε εμενα και τον εαυτο σου.
- Οι δυναμεις του ειναι το προβλημα. Προκαλουνε πολλα μπερδεματα αυτες οι ψευδεσθησεις του.
- Τοτε ισως εχω μια λυση σε αυτο το προβλημα. Αν σε βοηθησω θελω να μου υποσχεθεις να τελειωσεις την δουλεια που δεν προλαβα να τελειωσω. Να απαλαξεις τον κοσμο απο τον Mukuro. Θελω να τον πιασεις και να τερματισεις τον εφιαλτη που εχει ξεκινησει.
Δεν ηξερα τι μπορει να ειχε στο μυαλο του ομως δεν ειχα να χασω και κατι. Αξιζε να προσπαθησω.
- Ορκιζομαι.
- Ωραια τοτε. Εχω εναν παλιο μου φιλο απο τις ημερες που ημουν ακομα Bounty Hunter που μπορει αν ξερει καποια πραγματα για τις δυναμεις του Mukuro. Ειναι γνωστος για τις περιεργες πληροφοριες που μπορει να μαζεψει και οταν πολεμουσαμε μαζι ητανε αρκετα ικανος. Ισως αν τον βρεις και τον πεισεις να σε βοηθησει να μπορεσετε μαζι να τον πιασετε επιτελους.
- Και που μπορω να βρω αυτον τον «φιλο» σου;
- Την τελευταια φορα που ειχα ακουσει νεα του ειχα μαθει οτι ζουσε πλεον στο Berrie Island στην αρχη της West Blue. Δεν εχω πολλες πληροφοριες για το αν ζει ακομα ή αν μενει ακομα εκει αλλα ειναι το μονο πραγμα που μπορει να σε βοηθησει. Οριστε αν τον συναντησεις δωσε του αυτο το μεταγιον και πες του οτι ο Mukuro επεστρεψε και οτι ο Dartel χρειαζετε την βοηθεια του στο Soul Island. Το ονομα του ειναι Jacob
- Θα το κανω...ευχαριστω για ολα γερο...ελπιζω να ζησεις μεχρι να επιστρεψω!
- Χαχαχα ειμαι γερο σκαρι...θα χρειαστει κατι παραπανω για να λυγησω υστερα απο τοσα χρονια.

Εχοντας πλεον μαθει χρησιμες πληροφοριες και γνωριζοντας τον επομενο σταθμο μου κατευθηνθηκα προς το λιμανι του Soul Island. Φωρτοσα τα πραγματα μου στην βαρκα μου και αφου ελυσα τον καβο, ανοιξα το πανι και σαλπαρα με προωρισμο το Berrie Island. Σκοπος μου να μαθω οσες περισσοτερες λεπτομεριες για τον Mukuro και να γυρισω εδω για να σταματησω τα βασανιστηρια και τα βαναυσα παιχνιδια μυαλου τα οποια επαιζε. Ομως μεσα μου εννοιωθα μια ξαψη που δεν ειχα νοιωσω ποτε ξανα. Τι ητανε αυτο το περιεργο συναισθημα που ενοιωθα. Φοβος; Οχι...ητανε κατι ακομα πιο δυνατο...Ενθουσιασμος...Εξαψη για δυναμη....Εξαχη για μαχη. Η συναντηση μου με τον Mukuro εμοιαζε να ειναι ιδανικη για τα γουστα μου και μου ειχε αναψει την ορεξη για μαχη και δραση. Καιρο ειχα να νοιωσω τοσο ωραια και τοσο ενθουσιασμενος με εναν αντιπαλο μου. Ειχα το συναισθημα οτι η μαχη μας δεν θα αργουσε και τοσο πολυ και την προσμονουσα. Αναρωτιομουνα ποια θα ητανε η εκβαση της, ομως ειχα αποφασισει οτι δεν ειχα σκοπο να χασω. Ηταν επιτελους η ευκαιρια μου να αντεμετωπισω εναν αξιομαχο αντιπαλο. Εναν αντιπαλο τον οποιο ομως επρεπε να μαθω λιγο καλυτερα για να αποκαλυψω τα κολπα του και να μπορεσουνε να μονομαχησουμε επι ισης οροις. Αφηνοντας πισω μου το Soul Island εννοιωθα ενα συναισθημα λυπης. Λυπη επειδη δεν ειχα την ευκαιρια να βρεθω αντιμετωπος με τον Mukuro και ημουν αναγκασμενος να μαθω περισσοτερα γι'αυτον ωστε να εχω μια ευκαιρια να τον αντιμετωπισω στο μελλον. Εριξα μια τελευταια ματια πισω στο νησι και επειτα επικεντρωθηκα στην πορια της βαρκας μου. Επομενος στοχος μου: το Berrie Island.

Όνομα: Nicolas D. Michaelis
Haki Points: -
Player of the Month Points:7
Beli: 25.000
Bounty/Fame Points:-
Παρατηρήσεις: Φυσιολογική ιστορία,ήσουν λίγο overpowered με τα 12 άτομα αλλά το έσωσες πολεμώντας τους 2-2.Επίσης πάλι καλά που δεν τον κέρδισες τον Mukuro,γιατί δεν τον είχες.