the new member (TEΛΟΣ)

στην προηγούμενη ιστορία:
βρεθήκαμε με την annie στο down island όπου μετά απο τρελό μεθύσι και ξεφάντωμα , ένας τύπος ο bill προσπάθησε να μας μαζέψει. όμως στον δρόμο μας πέτυχαν οι μαρινς όπου μας συνέλαβαν καθώς βρισκόμασταν σε κατάσταση μέθης. τελικά μας οδήγησαν στις φυλακές μαζί με το higuma ¨οπου μετά απο σοβαρές προσβολές που εξέφρασε προς εμένα και προς την μνήμη του αδελφού μου τον έσπασα στο ξύλο. τελικά καταφέραμε να αποδράσουν με την βοήθεια ενός μυστήριου ''συμμάχου'' και καταλήξαμε σε μάχη με 2 captains και πολλούς μαρινς. τελικά καταφέραμε να νικήσουμε παίρνοντας μαζί μας όμως σοβαρά τραύματα. αφού καταφέραμε να επιστρέψουμε στο πλοίο πρότεινα στον μπιλλ να μπει στους incompatible pirates και αυτός δέχτηκε. για μεγαλύτερη ασφάλεια όμως σε περίπτωση που μας έβρισκαν οι μαρινς αποφασίσαμε να χωριστούμε και δώσαμε ραντεβού να βρεθούμε στην grand line σε 6 μήνες.

τώρα
βρισκόμουν στο κατάστρωμα στην αγκαλιά του κενσίν ενώ η μάγια ήταν μέσα στην καμπίνα και κοιμόταν..το τραύμα στην κοιλιά μου με πονούσε αφόρητα και ήμουν και πολύ λυπημένη που αποχωρίστηκα την annie απο την μία αλλά και που δεν θα ξαναέβλεπα τον κρις.ο κανσίν προσπαθούσε να με καθησυχάσει, μάταια όμως αφού η ψυχολογία μου είχε γίνει ένα με το πάτωμα!
<αχ τι θα κάνω μαζί σου μου λες???δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι...> μου είπε τριφερά με την βελούδινη φωνή του καθώς με φίλησε στον ώμο...
<συγνώμη μα δεν μπορώ να είμαι διαφορετικά...δεν έχω τραβήξει και λίγα!> του απάντησα καθώς άναψα ένα τσιγάρο. ο κενσιν με κοίταξε με μισό μάτι. ήξερα πως δεν ήθελε να καπνίζω αφου έπινα που έπινα αλλά δεν είπε τίποτα.

είχαμε θέσει ως κατεύθυνση το Island of Rare Animals καθώς εκεί θα ήταν πολύ δύσκολο να μας βρουν οι μαρινς....βρισκόμασταν περίπου μία ώρα μακριά και ανυπομονούσα να φτάσουμε. είχα ακούσει πως εκεί ζουν τα πιο παράξενα ζώα και υπήρχε η φήμη για έναν ανεκτίμητο θησαυρό. δεν με ενδιέφερε το τελευταίο βέβαια καθώς δεν είχα ανάγκη απο θησαυρούς.γύρισα και κοίταξα τον κενσίν. ένιωθα έναν δυνατό χτύπο στην καρδιά μου καθώς μετά απο τόσα χρόνια βρισκόμουν στην αγκαλιά του αγαπημένου μου και όχι μόνο αυτό αλλά και τα συναισθήματά του προς εμένα ήταν εξίσου δυνατά. την όμορφη αυτή στιγμή ήρθε να διακόψει ένα πουλί που μας πέταξε μια εφημερίδα. εγώ την πήρα στα χέρια μου και την ξετύλιξα διαβάζοντας με προσοχή και φωναχτά τι έγραφε μέσα.προσπέρασα τα ασήμαντα σημεία και έφτασα σε κάτι μου με αφορούσε άμεσα.

οι incompatible pirates ξαναχτύπησαν!!
αφού μετά απο πολύτιμες προσπάθειες οι μαρινς καθώς και οι καπετάνιοι very good και shu κατάφεραν να αιχμαλωτίσουν την dark assassin sakura,τη melody d annie και το νέο μέλος του πληρώματός τους diamond bill , οι κρατούμενοι οδηγήθηκαν στις φυλακές του down island όπου μετά απο μια μάχη κατάφεραν να δραπετεύσουν αφήνοντας νεκρούς και τραυματίες πολλούς μαρίνς αλλά και του τους δύο καπετάνιους. η κυβέρνηση τους ψάχνει και ελπίζει να καταφέρει να τους πιάσει μια και καλή.
εκεί σταμάτησα . δεν ήθελα να διαβάσω άλλο ....έσφιξα την εφημερίδα με τόση δύναμη που δημιουργήθηκαν τρύπες απο τα δάχτυλα μου. μετά με μία κίνηση την πέταξα στην θάλασσα. δεν με ενδιέφερε να μάθω τίποτε άλλο. γύρισα και κούρνιασα στην αγκαλιά του αγαπημένου μου κλείνοντας τα μάτια μου ...εκείνος χάιδευε τα μαλλιά μου απαλά ενώ τα βλέφαρά μου βάραιναν σιγά σιγά...
<νυστάζω...> του είπα χαμηλόφωνα.
<κοιμήσου τότε καλή μου....> μου είπε. εγώ βολεύτηκα και αφοσιώθηκα στο να ακούω τους χτύπους της καρδιάς του και στο άρωμα που ανάβλυζε απο το δέρμα του...πόσο λάτρευα αυτό το άρωμα....έκανε το σώμα μου να ανατριχιάζει και την ψυχή μου να αναγαλλιάζει. με έκανε να νιώθω διαφορετική για λίγο....

δεν κατάλαβα το πότε πέρασε ο χρόνος...απλά ένιωσα ένα χάδι και άκουσα την απαλή μελωδική φωνή του κενσιν να μου λέει να ξυπνήσω και πως φτάσαμε. κοίταξα γύρω μου και παρατήρησα πως η μάγια είχε ήδη ρίξει άγκυρα. εγώ σηκώθηκα, τεντώθηκα και αφού έδωσα ένα φιλί στον κενσίν πήγα στην καμπίνα μου να ετοιμαστώ. φόρεσα την καμπαρτίνα μου, το τσαντάκι που έπαιρνα πάντα μαζί μου, ακόμη φόρεσα την θήκη με το κατάνα μου στην μέση και την θήκη του φλειλ μου στην πλάτη και κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. έβλεπα ένα απλό κορίτσι...ένα 18χρονο κορίτσι σαν όλα τα άλλα....μόνο που οι άλλοι δεν έβλεπαν αυτό σε εμένα...έβλεπαν μια στυγερή δολοφόνο.... ξεφύσησα και βγήκα έξω όπου η μάγια και ο κενσίν με περίμεναν . κατεβήκαμε όλοι μαζί και αρχίσαμε να περπατάμε στην παραλία με κατεύθυνση το δάσος. τότε ξαφνικά πετάχτηκε μπροστά μου ένας τύπος που ήταν κολλημένος σε μια κασέλα μαζί με ένα παράξενο ζώο που έμοιαζε με με κουνέλι και φίδι συγχρόνως!!! εμείς μείναμε και τους κοιτάζαμε σαν χάνοι....τι στο καλό συμβαίνει εδώ?!!!! σκεφτηκα...τότε με περίμενε η πιο παράξενη έκπληξη.

<δεν θα σας αφήσω να πατήσετε το πόδι σας σε αυτό το νησί!!!!>είπε ο περίεργος τύπος που ήταν κολλημένος μέσα σε μία κασέλα.σε καμία βέβαια περίπτωση δεν θα τον άφηνα να μου επιβληθεί.
<συγνώμη αλλά θα το πατήσουμε και δεν μας μεταπείθεις!!!!> του απάντησα εγώ δυναμικά. ποιος στο καλό νόμιζε οτι ήταν?!!!
<τότε μάλλον με αναγκάζεις να σε πολεμήσω! μόνο έτσι θα σας διώξω από εδώ!!> είπε εκείνος και πήρε θέση μάχης. έτσι εγώ έτρεξα προς το μέρος του και του έχωσα μία κλωτσιά που έκανε όλο του το σεντούκι να τρίξει. αυτός πετάχτηκε στον αέρα και είχε κοκκινίσει απο τα νεύρα του.
<θα μου το πληρώσεις αυτο!!!> έιπε και προσπάθησε να με χτυπήσει αλλά εγώ του έχωσα μια μπουνιά στο πρόσωπο που τον έκανε να ματώσει και να πέσει στο έδαφος
<μην τολμήσεις να με ξανακουμπήσεις!!!εμένα θα με αγγίζεις μόνο με τριαντάφυλλα!!!> του είπα και αυτός άρχισε να μου ζητάει συγνώμη. τότε η κενσίν με σκούντηξε
<είναι κάποιος πίσω μας και μας κοιτάει.> μου είπε και εγώ γύρισα να δω τον επίδοξο παρατηρητή.

Η βάρκα μου έπλεε στον ωκεανό...και έπλεε...και έπλεε...Η αλήθεια είναι πως έπλεα εδώ και 1 εβδομάδα στην θάλασσα και ήμουν πια στα πρόθυρα αυτοκτονίας!Μου ερχόταν ναυτία μόνο που έβλεπα νερό δίπλα μου, κάτι το οποίο συνέβαινε συχνά καθώς βρισκόμουν στην μέση ενός ωκεανού!Για άλλη μια φορά οι προμήθειες μου είχαν τελειώσει σχεδόν.Μου είχε μείνει αρκετό φαγητό και νερό για μια ημέρα.Απο εκεί και πέρα θα βρισκόμουν στο έλεος του θεού αν θα επιζούσα σε αυτήν την θάλασσα η όχι.Χωρίς να έχω κάτι να κάνω έπεσα για ύπνο μέσα στην βάρκα μου.Την επόμενη μέρα που ξύπνησα έκανα ότι συνηθισμένο έκανα και τις άλλες μέρες.Έφαγα το φαγητό μου, ήπια το υπάρχον νερό και χάζευα την θάλασσα σαν κάποιος που δεν είχε ζωή! Ευτυχώς για εμένα η τύχη μου θα άλλαζε σε λίγο προς το καλύτερο.Και προς μια κατεύθυνση που δεν θα φανταζόμουν ότι θα έφτανε τόσο γρήγορα!

Οι ώρες περνούσαν όμως ευτυχώς για εμένα η βάρκα μου επιτέλους πλησίαζε σε ένα νησί.Δεν το είχα καταλάβει στην αρχή μέχρι που που έριξα το κεφάλι μου μέσα στο νερό για να το φρεσκάρω.Όταν το σήκωσα πρόσεξα αυτό το νησί!Ήταν ένα μικρό νησάκι σε σχέση με αυτά που είχα συναντήσει.Περίεργο όμως καθώς δεν είχα ακούσει πως υπάρχουν τόσο μικρά νησιά στην North Blue Sea.Το νησί απο μακριά φαινόταν να είχε μόνο ένα βουνό το οποίο ξεχώριζε καθώς ήταν το μόνο κομμάτι πάνω στο νησί που δεν είχε καθόλου βλάστηση.Προφανώς μπορεί να ήταν ένα παλιό ηφαίστειο το οποίο ήταν καλυμμένο με λάβα στις άκρες.Απο την θέση που ήταν η βάρκα μου φαινόταν η ακτή οπότε ήξερα οτι σε λίγο θα έφτανα στο νησί.Αφού έφτασα στην στεριά κατέβηκα απο την βάρκα μου και την έσυρα έξω απο το νερό για να μην παρασυρθεί απο τα κύματα.Μόλις πήγα να αρπάξω την τσάντα μου και τα κατανα μου άκουσα έναν ήχο...Γύρισα αμέσως πίσω και είδα ένα...ΓΙΓΑΝΤΙΟ ΚΑΒΟΥΡΙ!! Το καβούρι έκανε τους χαρακτηριστικούς ήχους του καθώς χτυπούσε με δύναμη της δαγκάνες του.Ήμουν σίγουρος πως με είχε για ορεκτικό...!Χωρίς καμία καθυστέρηση το καβούρι μου επιτέθηκε με την δεξιά δαγκάνα του όμως εγώ ήμουν αρκετά γρήγορος να σταματήσω την επίθεση με το κατανα μου.Και οι δύο μας βάζαμε μεγάλη δύναμη για να σπρώξουμε τον άλλον πίσω.Το παραμικρό λάθος θα στοίχιζε την ζωή και τον δύο μας.Δυστυχώς για το καβούρι έκανε το λάθος να με επιτεθεί με την άλλη δαγκάνα του και τότε πείρα το πλεονέκτημα.Η δύναμη που έβαζε στην άλλη δαγκάνα που μου επιτέθηκε ήταν λιγότερη έτσι με μία κίνηση του σπαθιού μου έσπρωξα την δαγκάνα προς τα δεξιά μου και έτρεξα προς το καβούρι κόβοντας την μια δαγκάνα του με το κατανα μου.Αμέσως το καβούρι σταμάτησε την άλλη δαγκάνα του καθώς σπάραζε απο τον πόνο.Το καβούρι γύρισε νευριασμένο προς τα εμένα όμως το κυρίευσε ο φόβος μόλις είδε την έκφραση του προσώπου μου...

ΦΑΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!Άρχισα να τρέχω πίσω απο το καβούρι για να το πιάσω ώστε να το φάω ένα καβούρι τέτοιου μεγέθους θα ήταν πεντανόστημο!

Το καβούρι έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε για να μην το πιάσω είχε καταλάβει πως ήθελα να το φάω όμως εγώ ήμουν γρηγορότερος.Σε κάποια φάση είχα την κατάλληλη ευκαιρία να το πιάσω έτσι έβγαλα το κατανα μου και πήδηξα έχοντας την λεπίδα στραμμένη στην πλάτη του καβουριού.Μόλις ήμουν σε απόσταση 2 μέτρα φαντάστηκα την γεύση που θα είχε το καβούρι.Εκείνη την στιγμή το πρόσωπο πείρε αυτήν την έκφραση...

Σπόιλερ:

Αφού ρούφηξα τα σάλια μου που έτρεχαν απο το στόμα μου συγκεντρώθηκα στο καβούρι όμως κατάλαβα οτι το καβούρι δεν βρισκόταν πια μπροστά μου με αποτέλεσμα να πέσω πάνω σε ένα βράχο..!
Παλιο... Που πήγες!?Θα σε βρω!! Γύρνα πίσω!!Αμέσως έτρεξα προς το δάσος καθώς αυτό ήταν το μόνο μέρος που θα μπορούσε να κρυφτεί.Έψαχνα για πολλή ώρα ώσπου τελικά ήμουν σίγουρος πως το είχα χάσει.Κάθισα κάτω απο ένα δέντρο και αποφάσισα να σκεφτώ τι θα έτρωγα τώρα όμως δεν μπορούσα να σκεφτώ καθώς ακουγόταν κάτι ήχοι που με ενοχλούσαν.Μόλις βρήκα απο που έρχονταν αυτοί οι ήχοι είδα 3 ανθρώπους να μιλάνε και ένα περίεργο ζώο που έμοιαζε με κουνέλι και φίδι μαζί!? Και οι 3 βρίσκονταν κοντά στην παραλία προφανώς στην άλλη μεριά του νησιού.Εγώ κρύφτηκα σε έναν θάμνο και άκουγα τι έλεγαν..Ξαφνικά μια μάχη ξέσπασε με το κορίτσι ντυμένο στα μαύρα που βρισκόταν εκεί και με έναν τύπο μέσα σε ένα σεντούκι.."Μα καλά που βρέθηκα..?" αναρωτήθηκα..Ο κοντός αυτός τύπος μέσα στο σεντούκι προσπάθησε να κλοτσήσει το κορίτσι όμως αυτή του έδωσε μια μπουνιά και πετάχτηκε πίσω.Δεν είχε καμία ελπίδα ο τύπος...Τότε εγω πρόσεξα κάτι...Η κοπέλα ξαφνικά γυρνάει προς την μεριά μου και φώναξε.

Ει εσύ βγαις απο τον θάμνο μην σε σκοτώσω!Εγώ δεν έδωσα σημασία καθώς παρατηρούσα κάτι άλλο..Η κοπέλα μετά παραξενεύτηκε με την έκφραση του προσώπου μου.

Σπόιλερ:

Ήταν σε μια φάση..αηδίας..Στο μεταξύ το πρόσωπο μου ήταν έτσι γιατί είχα προσέξει κάτι μούρα και πεινούσα πολυ....! Τότε το κορίτσι αυτό μου πέταξε μια μπούνια και τινάχτηκα πίσω.
Γιατι το έκανες αυτό κοριτσάκι!?

Κοριτσάκι!? Θα σε σκοτώσω!!Απάντα μου γιατί μας κοιτούσες!

Δεν κοιτούσα εσάς!Και ακόμα και να σας κοιτούσα τι σε νοιάζει!?

το παιδί που βρισκόταν μέσα στο θάμνο με είχε κάνει να σκαλώσω πως μου μίλησε έτσι?ποιος νόμιζε ότι ήταν?! το αίμα μου είχε αρχίσει να ανεβαίνει στο κεφάλι μου. πως την είχε δει ο τυπάς? για μίαστιγμή μου πέρασε η ιδέα απο το μυαλό να τον κάνω σουβλάκι...αλλά μετά τον λυπήθηκα καθώς ήταν πολύ χλωμός και κοιτούσε κάτι μούρα λες και ήταν αστακομακαρονάδα. φαινόταν πεινασμένος. χαμογέλασα ελαφρός.
<απλά δεν μου αρέσει να με παρακολουθούν...βέβαια όσοι το κάνουν ιδικά αν με πετύχουν στις κακές μου συνήθως καταλήγουν με κάτι λιγότερο...είτε αυτό είναι χέρι είτε πόδι, είτε το κεφάλι τους!>είπα και άκουσα την μάγια να χαζογελά. όμως ο μικρός φάνηκε να μην με άκουγε. είχε πάει πάνω απο τα μούρα και είχε πάρει το πιο σατανικό βλέμμα. ήταν έτοιμος να ορμήξει στα μοβ μούρα με τις ροζ βούλες....για μια στιγμή!! σκέφτηκα....ροζ βούλες?!!ω θεέ μου είναι δηλητηριώδη!! είπα απο μέσα μου και έκοψα το χέρι απο τον καρπό το οποίο κατευθύνθηκε στον νεαρό που είχε απλώσει το χέρι του πάνω στα μούρα. τότε ακούστηκε ένα ''πατ, πατ, πατ" και ''αουτσ'' καθώς το χέρι μου είχε ''σφαλιαρίσει'' το χέρι του που θα έκοβε τα μούρα. το πρόσωπο του μικρού είχε κοκκινίσει και τα μάτια του είχαν δακρύσει.
<αα!!! τι κάνεις!!!???άσε με κάτω !!> είπε καθώς τώρα το χέρι μου είχε πιάσει το παιδί απο την μπλούζα πίσω απο τον σβέρκο και τον έφερνε προς το μέρος μου. εμείς βρισκόμασταν με σταυρωμένα τα χέρια και κτυπώντας ελαφρώς το ένα πόδι μας στο έδαφος σαν να είμασταν έτοιμοι να μαλώσουμε ένα μικρό παιδί.
<σου σώζω την ζωή!! πεινασμένο μικρό αγόρι! τα μούρα σου είναι δηλητηριώδη!> του είπα καθώς το χέρι μου τον πέταξε στο πάτωμα και επέστρεψε στον καρπό μου. τότε γύρισα προς το μέρος του κοντού σεντουκάνθρωπου που είχε κρυφτεί πίσω απο το κατσούφικο λαγουδοφιδάκι του.
<εσύ. έχεις να δώσεις τίποτα στο παιδί να φάει....που να μην το βλάψει?!> του είπα και αυτός διστακτικά μας έγνεψε να τον ακολουθήσουμε. ο μικρός με κοίταζε έκθαμβος.
<λοιπόν? πώς σε λένε?> τον ρώτησα καθώς προχωρούσαμε μέσα στο δάσος. παρατηρούσα το όμορφο τοπίο και τα παράξενα ζώα που υπήρχαν εκεί. το κελάηδημα των πουλιών γαργαλούσε τα αυτιά μου και με έφερνε μια ηρεμία, φαινόμενο σπάνιο για μένα. μήπως είχε αρχίσει να αλλάζει κάτι μέσα μου?

<καταρχήν το όνομά μου είναι Cervantes D. Leon και μην με λες μικρό!!!! είμαι 22 ετών!!!> είπε παίρνοντας ένα πολύ σοβαρό ύφος καθώς πατούσε πάνω σε μία ρίζα που ξεπηδούσε σε ύψος 30 cm περίπου απο το έδαφος.όμως η ρίζα επάνω της είχε κάποια γλυστερά φυτά με αποτέλεσπα ο χερβαντες να γλυστρήσει και να πέσει κάτω. εγώ ακούμπησα το χέρι μου στο πρόσωπό μου. η αλήθεια ήταν πως δεν φαινόταν για 22 αλλά για μικρότερος απο εμένα.αν και η αλήθεια ήταν πως τον έλεγα μικρό για άλλο λόγο. μου θύμιζε πολύ τον Yahiko...
<εντάξει , εντάξει δεν θα σε ξαναπώ μικρό... και με λένε sakura! απο εδώ η maya και ο kenshin^^ > του απάντησα συστήνοντας του και τους φίλους μου.
τώρα βρισκόμασταν να περπατάμε σε μία χωμάτινη ανηφόρα και η ζέστη που έκανε με έκανε να ιδρώνω. ζεσταινόμουν απίστευτα, έτσι έβγαλα την καμπαρτίνα μου και έμεινα με τον αποκαλυπτικό κορσέ μου και την κοντή φουστίτσα μου. την καμπαρτίνα μου προσφέρθηκε να την κουβαλήσει ο κενσιν.
απολάμβανα την φύση που μου έφερνε αναμνήσεις απο έναν χρόνο πριν...τέτοια εποχή ήταν που είχα γνωρίσει τον αδελφό μου. θυμόμουν τα πράσινα μάτια του και το χαμόγελό του. το πως ακουμπούσε το δάχτυλό του στο μέτωπό μου αλλά και την υπόσχεση που μου είχε δώσει: ότι ποτέ δεν θα με άφηνε ξανά....μου είχε δώσει ραντεβού στην μεγάλη γραμμή....και τώρα που κόντευε η ώρα που θα έμπαινα δεν θα τον συναντούσα. δεν θα είχα κανένα κίνητρο σοβαρό...μόνο το οτι θα έβλεπα τους φίλους μου..ένιωθα πως επιθυμούσα να κλάψω,....μα δεν το έκανα. αρκετά είχα κλάψει. αρκετά είχα λυπηθεί όλο αυτό τον καιρό .είχε έρθει η ώρα να αποβάλω αυτό το συναίσθημα απο την μίζερη ζωή μου.είχε έρθει η ώρα να διασκεδάσω πραγματικά. έβλεπα την μάγια να προχωράει χαρωπά και παρόλο που είχε χάσει τον αγαπημένο της και φίλο μου chris label πρόσφατα φαινόταν να ένιωθε καλύτερα για την ώρα. αυτό με χαροποιούσε καθώς ήθελα το καλύτερο για αυτή. απο την άλλη το οτι ταξίδευε και ο κενσίν μαζί μου έκανε τις ελπίδες μου να αναπτερώνονται. ίσως τελικά η ζωή μου να γινόταν καλύτερη επιτέλους!

Ήμουν ευγνώμον στην sakura που με είχε σώσει απο τα δηλητηριώδη φρούτα.Ήταν κρίμα να πεθάνω με τέτοιο τρόπο..και είχα ακόμα τόσα να κάνω..!!Στο μεταξύ αυτό που με πείραζε περισσότερο ήταν οτι με έλεγε μικρό αν και ήμουν μεγαλύτερος της!Αν με έλεγε μια φορά ακόμα μικρό θα την έκοβα στην μέση..!Στο μεταξύ στον δρόμο μας κοιτούσα το περιβάλλον και ήταν πραγματικά όμορφο.Υπήρχε παντού πράσινο και ήταν όλα τόσο καθαρά..Ακόμα και το νερό στο ποτάμι ήταν καθαρό.Εν το μεταξύ κάθε λίγο βλέπαμε και απο ζώα όμως ήταν παράξενα αυτά τα ζώα.Κάποια στιγμή πρόσεξα ένα που έμοιαζε μισο γουρούνι μισό λιοντάρι.Μετά πρόσεξα ένα που έμοιαζε με μισό πάντα μισό νυχτερίδα!Νόμιζα οτι μου είχε στρίψει!Περίμενα πως και πως να φτάσουμε στο...αναρωτήθηκα τότε στον ευατό μου, που πάμε?

Ει κοντοπίθαρε που μας πηγαίνεις!?

Ποιον είπες κοντοπίθαρο?Αν με ξαναπείς έτσι θα σε σκοτώσω!

Χαχαχα Ωραίο το αστείο όταν με φτάσεις για να με βαρέσεις πες μου το να είμαι έτοιμος μόνο!

Τώρα θα δείς! Πήδηξε αυτός ο κοντοπίθαρος προς το μέρος μου απλώνοντας το πόδι του για να με βαρέσει.Τον κοίταξα εγω.. και αυτός ερχόταν... Μπαμ!Ο κοντοπίθαρος έπεσε κάτω στο έδαφος καθώς δεν μπόρεσε να σηκωθεί ψηλά στον αέρα λόγο του σεντουκιού.Συνεχίσαμε τον δρόμο μας όμως εγώ συνέχισα να σκάω στα γέλια με αυτό που έγινε προηγούμενος.Λοιπόν κοντοπίθαρε που πηγαίνουμε?

Δεν με λένε κοντοπίθαρο!!Με λένε Gaimon!!Και σας πηγαίνω στο μέρος όπου ζω.

Αφού φτάσαμε στο λημέρι του Gaimon καθίσαμε δίπλα στην φωτιά που είχε εκεί.Ο Gaimon στην συνέχεια μας φιλοξένησε με λίγο φαγητό..Ήμουν τόσο χαρούμενος! επιτέλους φαγητό!!!!!Αμέσως όρμισα σαν ζώο στο φαϊ η sakura και οι άλλοι 2 φίλοι της με κοιτούσαν με ένα περίεργο βλέμμα όμως μόλις πήραν και αυτοί τα πιάτα τους με φαγητό όρμισα στο φαγητό σχεδόν όπως και εγώ!Φαίνεται θα πεινούσαν καυτοί πολύ...Ο Gaimon τρόμαξε...νόμιζε οτι κατοικούσε ζώα στο λημέρι του αντί για ανθρώπους!Μμουγ αουγ γκρχ χνβ μββαν μμμου(Λοιπόν Gaimon γιατί βρίσκεσαι σε αυτό το νησί μόνος σου?)Με κοίταξε ο Gaimon με μια έκφραση σαν να έλεγε...τι λέει αυτός ο μαλ***ας?Κατάπια τότε το φαγητό που είχα στο στόμα μου και του ξαναρώτησα.Μου απάντησε πως παλιά ήταν πειρατής...Δεν τον πίστεψα όμως καθώς φαινόταν άχρηστος για την πειρατεία.Οταν αυτός και το πλήρωμα του έφτασαν στο νησί αυτό έγιναν διάφορα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να τον ξεχάσουν εδώ και έτσι έμεινε εδώ.Τώρα σκοπός του είναι να προστατέψει τα ζώα απο ανθρώπους που θέλουν να τα εκμεταλλευτούν.Μας είπε πως στο μπαούλο αυτό κόλλησε καταλάθος καθώς γλίστρησε στο ποτάμι και έπεσε μέσα σε αυτό το μπαούλο όταν βγήκε στην ακτή πρόσεξε πως είχε κολλήσει στο μπαούλο.Εγώ η sakura και οι φίλοι της γελούσαμε με την ιστορία του Gaimon.Ήταν αστείο πως κάποιος κόλλησε μέσα σε ένα μπαούλο.

καθόμουν και άκουγα με προσοχή αυτά που έλεγε ο γκαιμον και ένιωθα ευχάριστα με την αστεία του ιστορία. καθόμασταν γύρω απο την φωτιά. το περιβάλλον ήταν γενικώς πολύ όμορφο. το λιμέρι του γκαιμον βρισκόταν σε τέτοιο σημείο ώστε να φαίνεται όλη η περιοχή γύρω απ το νησί. μας εξήγησε πως το έφτιαξε εδώ για αυτόν ακριβώς τον σκοπό ώστε να μπορεί να προστατεύει απο τους πειρατές που έρχονται στο νησί για να ψάξουν για τον θησαυρό του. ο γκαιμον λοιπόν μόλις τους δει τρέχει να τους αντιμετωπίσει μαζί με τα ζώα του αψηφώντας κάθε κίνδυνο. σκεφτόμουν πως αυτό που έκανε ήταν πολύ γλυκό. προστάτευε το νησί που τον απέκοψε απο τον υπόλοιπο κόσμο...και όμως το αγαπούσε σαν να ήτανε δικό του. αγαπούσε και τους φίλους του τα ζώα....ήταν πολύ γλυκό.
\απο την άλλη καθόμουν και παρατηρούσα τον χερβάντες που έτρωγε σαν γουρούνι...ήταν λες και είχε να δει φαγητό χρόνια....η όλη κατάσταση με έκανε να νιώθω λίγο άβολα ήταν η αλήθεια αλλά ευτυχώς για μένα εδώ βρισκόταν και ο κεσνίν που με κρατούσε στην αγκαλιά του και χάιδευε τα μαλλιά μου απαλά. φαινόταν αφηρημένος όμως. πραγματικά θα ορκιζόμουν πως είχε γυρίσει στο τότε....ακόμη αναρωτιόμουν που ήταν τόσα χρόνια πως με βρήκε...ήθελα να τα ακούσω απο τα χείλη του αυτά που μου είχε πει τότε ο τύπος στο baratie....ευχόμουν να επέστρεφαν απο τους νεκρούς και άλλα άτομα που είχα χάσει ώστε να μπορούσα και πάλι να ζήσω ευτυχισμένη μαζί τους.
ακόμη παρατηρούσα την μάγια που μιλούσε με τον σεντουκάνθρωπο και πραγματικά φαινόταν να το διασκεδάζει. χαιρόμουν που είχε ξεχάσει για λίγο τον πόνο της και έσπαγε πλάκα..
ξαφνικά είδα τον γκαιμον να πετάγεται και να ασπρίζει ολόκληρος. τα ζώα που ήταν γύρω του άρχισαν να κάνουν φασαρία. υπέθεσα πως κάτι συνέβαινε.. λίγο αργότερα κατάλαβα απο μόνη μου καθώς είδα ένα πειρατικό πλοίο να κατευθύνεται προς το νησι...μάλλον θα έβλεπα τον γκάιμον εν δράσει . βασικά σκεφτόμουν πολύ σοβαρά να τον βοηθήσω.....!!!
<ετοιμαστείτε....έχουμε παρέα..γκάιμον θα σε βοηθήσουμε.> ψέλλισα στους γύρω μου καθώς άρπαξα τα όπλα μου. ο γκάιμον με κοιτούσε έκπληκτος και τα μάτια του είχαν δακρύσει. μπορούσα να διακρίνω την ευγνωμοσύνη μέσα τους...

Ο Gaimon μιλούσε πολύ ώρα για τις ιστορίες του.Ανάμεσα στις ιστορίες του λέγαμε και μερικά αστεία οπότε η ώρα περνούσε ευχάριστα.Όμως αυτή η ευχαρίστηση έλαβε τέλος μόλις ο Gaimon και τα ζώα μαζι άρχισαν να συμπεριφέρονται περίεργα.Τα ζώα έβγαζαν τις χαρακτηριστικές τους κραυγές.Απο την άλλη ο Gaimon φάνηκε λίγο χλωμός και φοβισμένος.Εκείνη την στιγμή άκουσα την Sakura να λέει στον Gaimon πως θα τον βοηθήσουμε όμως δεν κατάλαβα τι γινόταν.Κατάπια το φαγητό που έτρωγα και έτσι έκανα την ερώτηση.

Τι έγινε ρε παιδιά?Γιατί τέτοια αναστάτωση?

Με κοίταξε τότε η Sakura και αναστέναξε.Την επόμενη στιγμή με βάρεσε μια μπουνιά στο κεφάλη.Καλά ρε πόσο βλάκας είσαι!?Δες απέναντι ηλίθιε!Πφφ...πως κατέληξα με έναν τέτοιο βλάκα...

Δεν σχολίασα το λόγια της Sakura καθώς δεν χρειαζόταν καν...Αμέσως πείρα τα κιάλια μου που είχα στην τσάντα μου και είδα κοίταξα προς την κατεύθυνση που κοιτούσαν η Sakura μαζι με τους φίλους της και ο Gaimon.Τότε κατάλαβα γιατί ήταν έτσι αναστατωμένη.Πρόσεξα λίγο πιο μακριά απο την ακτή του νησιού ένα πειρατικό πλοίο να κατευθύνετε προς τα εδώ.Τώρα κατάλαβα γιατί είστε έτσι φοβισμένοι.Μην ανησυχήτε θα σας προστατέψω εγώ! Η Sakura αναστέναξε ξανά και αμέσως μετά βρέθηκα με έναν πόνο στο κεφάλη ξανά.ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΜΕ ΒΑΡΑΣ!!

ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΙΣ ΒΛΑΚΕΙΕΣ!
Σταματήστε εσείς οι 2 έχουμε σοβαρότερα πράγματα να κάνουμε, είπε ο άντρας που καθόταν δίπλα απο την Sakura.
Έλα Sakura πάμε, είπε το άλλο το κορίτσι.

Η Sakura είχε αρχίσει να μου την δίνει στα νεύρα όμως κράτησα την ψυχραιμία μου...Ξαναείδα το πειρατικό πλοίο που κατευθυνόταν προς το νησί και είδα μέσα οτι υπήρχαν περίπου 20 άτομα μέσα.Σκέφτηκα πως δεν θα ήταν τόσο δύσκολο να τους νικήσουμε.Αφού έφτασαν στην παραλία του νησιου και ξεκίνησαν να έρχονται μέσα απο το δάσος αποφάσισα να σηκωθώ και να φύγω μαζί με την Sakura και τον Gaimon.Όταν έβαλα τα κιάλια μου μέσα στην τσάντα μου παρατήρησα πως δεν ήταν κανείς στο λημέρι...

ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ?! Άρχισα να ψάχνω δεξιά και αριστερά για να τους βρω όμως τίποτα.Τότε ακούστηκε ένας ήχος, κατάλαβα οτι ερχόταν απο κάτω.Όταν κοίταξα ήταν η Sakura και οι άλλοι και προσπαθούσαν να κατέβουν τον λόφο.Ει περιμένετε με!Άρχισα να τρέχω προς τα κάτω ομως ξαφνικά ο λόφος άρχισε να γέρνει όλο και πιο πλάγια και δεν μπορούσα να σταματήσω να τρέχω με αποτέλεσμα να μπερδευτούν τα πόδια μου και να πέσω κάτω αρχίζοντας να κατρακυλάω κάνοντας σβούρες.Η Sakura και οι άλλοι κατέβαιναν σιγά σιγά για να μην πάθουν αυτό που έπαθα και εγω όταν ξαφνικά άκουσαν έναν θόρυβο.Μόλις γύρισαν τα κεφάλια τους είδαν εμένα και με άκουγαν να φωνάζω...Όταν τελικά κατέβηκαν απο τον λόφο με είδανε να ήμουν μέσα σε ένα θάμνο και το κεφάλι μου να στριφογυρίζει.

Δεν..νιώθω...και πολύ καλα... Ένιωθα το στομάχι μου να είχε γίνει κόμπος.Λες και ήμουν έτοιμος να τα βγάλω...

Καλά πόσο ηλίθιος μπορεί να είσαι!?Πως κατάφερες να το κάνεις αυτό μόλις τώρα.Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορείς και ζεις μόνος σου...

Αμέσως συνήλθα και γύρισα το κεφάλι μου στην Sakura. Δεν ξέρεις τι έχω περάσει εντάξει?Είμαι ένας πειρατής εγώ!

Πειρατής?Εσύ!?Χαχαχα... Η Sakura ξέσπασε στα γέλια.Πραγματικά αναρωτιέμαι τι απειλή βρήκαν σε εσένα αυτοί οι βλαμμένοι marines.

Ναι, ναι γέλα...Δεν είσαι καλύτερη πάντως...

Η Sakura συνέχισε να γελάει.Δεν ξέρεις πια είμαι έτσι?Το όνομα μου είναι Sakura.Dark Assasin Sakura!Αμέσως πάγωσα Ήταν πραγματικά η γνωστή πειρατίνα Dark Assasin Sakura?Τώρα που έμαθα πια ήταν έπρεπε να προσέχω.

Λοιπόν...είπα με ένα μικρό τρεμούλιασμα.Δεν έχουμε χρόνο να χάνουμε μέσα στο πειρατικό πλοίο υπήρχαν 20 πειρατές, ίσως και περισσότεροι.Δεν ξέρουν οτι βρισκόμαστε εδώ οπότε μπορούμε να τους αιφνιδιάσουμε..Πριν τελειώσω την φράση μου ακούστηκε ένας ήχος απο φύλλα.Όταν γυρίσαμε είδαμε τους πειρατές να εμφανίζονται μέσα απο τα δέντρα.

o χερβάντες ήταν όσο πιο ατσούμπαλος μπορούσε να είναι ένας άνθρωπος αλλά είχε κάτι το οποίο με τραβούσε. με έκανε να απελπίζομαι καθώς τον έβλεπα να λέει ή να κάνει την μία χαζομάρα μετά την άλλη ενώ με έκανε να θέλω να χτυπήσω το κεφάλι μου σε κανένα κορμό δένδρου (καθώς τοίχοι δεν υπήρχαν) απο τη άλλη δεν ήταν ώρα να ασχοληθώ με αυτό το θέμα καθώς κάποιοι πειρατές αποβιβάζονταν στο νησί και εγώ είχα υποσχεθεί στον γκάιμον -χωρίς να γνωρίζω τον λόγο- πως θα τον βοηθούσα να αμυνθεί.
απο την άλλη είχα μάθει κάτι που δεν το περίμενα. ο χερβάντες ήταν επικηρυγμένος πειρατής. αυτό σήμαινε πως ήταν έστω και λίγο δυνατός. η αλήθεια ήταν πως ανυπομονούσα να τον δω σε μάχη....να δω τισ δυνατότητές του. σκεφτόμουν πως στο πλήρωμα θα χρειαζόταν ένας κάφρος .....ειδικά μετά απο τον χαμό του κρις..το οτι δεν με αναγνώρισε δεν με πείραξε καθόλου. δεν περιμένω να με ξέρουν όλοι...
επέκοψα το χέρι μου που το έπιασε για να τον σηκώσει αλλά αυτός τρόμαξε και μελάνιασε. μάλλον δεν το περίμενε. όμως τον σήκωσα .
κινηθήκαμε προς την παραλία. λίγα λεπτά αργότερα βρεθήκαμε οριακά και κρυφτήκαμε πίσω απο κάτι θάμνους.
<λοιπόν, όπως βλέπετε έχουν κατέβει απο το σαπιοκάραβό τους και ετοιμάζονται να εξερευνήσουν το νησί. δεν ξέρουμε αν είναι δυνατοί ή όχι, οπότε θα πρέπει να τους ψαρέψουμε....θα χρειαστούμε ένα δόλωμα. γκάιμον πήγαινε να τους πεις να φύγουν. άμα προσπαθήσουν να σε πειράξουν θα πεταχτούμε και θα χωθούμε εμείς.> είπα ο γκάιμον σκάλωσε για μια στιγμή και μετά ξεφύσηξε και κινήθηκε προς την παραλία.
<είσαι σίγουρη για αυτό?> μου είπε ο χερβάντες και εγώ τον κοίταξα με ένα βλέμμα όλο υπονοούμενο και ειρωνεία.
<καλά καλά κατάλαβα.> είπε εκείνος και έστρεψε και πάλι το βλέμμα του στον επικείμενο εχθρό.

ο γκάιμον πετάχτηκε στην παραλία και άρχισε να τους φωνάζει να φύγουν απο το νησί . ένας απο αυτούς που βρίσκονταν εκεί βγήκε μπροστά και άρχισε να γελάει σατανικά.
<χαχαχα ποιος είσαι εσύ που θα μας διώξεις?!! χαχαχα χασου απο τα μάτια μου πριν σε κάνω χώμα!! > απάντησε αυτός . είδα τον γκάιμον να σαλεύει .
<είμαι ο γκάιμον!! ο προστάτης αυτού του νησιού!!και δεν θα σας αφήσω!!> είπε. ο αιμοβόρος τεράστιος τύπος όμως τον πλησίασε απειλητικά. τότε ήρθε η ώρα να αναλάβουμε δράση. πεταχτήκαμε απο τον θάμνο και τρέξαμε δίπλα στον γκάιμον που μόλις τον είχε κλωτσήσει ο άλλος.
<κάτω τα χέρια σου!!!! φύγε τώρα απο αυτό εδώ το νησί!!!> είπα εγώ. όμως ο τερ'άστιος άνδρας δεν σάλεψε. απλά χαμογέλασε στραβά...
<dark assassin sakura.....επιτέλους σε γνωρίζω...μα τι κάνεις με αυτό εδώ το απόβρασμα? σε αυτό το νησί δεν θα βρεις ποτέ την μητέρα σου!! πάντως είναι τιμή μου που επανενώνεται η οικογένεια....> είπε ο μεγαλοσωμος άνδρας και τα λόγια του με έκαναν να παγώσω ολόκληρη.
που ήξερε τόσα πολλά πράγματα για εμένα και την μητέρα μου?! τι σχέση είχε με όλα αυτά?! υπήρχε περίπτωση να είναι το άτομο που έψαχνα? προσπάθησα να μην δείξω την ανησυχία μου.
<δεν καταλαβαίνω για ποιο πράγμα μιλάς!> του απάντησα ξερά. στην πραγματικότητα όμως η καρδιά μου παλλόταν με ιλιγγιώδη ταχύτητα μέσα στα στήθια μου....ένας τρόμος με είχε κυριεύσει. η μητέρα μου ήταν καλά?
ξέρεις γι ποιο πράγμα μιλάω....είσαι ένα απόβρασμα. ένα λάθος> είπε και με άφησε να τον κοιτάω άναυδη.

Η Sakura φαινόταν να απολαμβάνει τις τούμπες μου.Φαινόταν απο το γέλιο της σχεδόν δεν μπορούσε να κρατηθεί κάθε φορά που έκανα μια "χαζομάρα".Όσον αφορά το σχέδιο της για τους πειρατές δεν ήμουν απόλυτα σίγουρος εξαρχής αλλά τι να κάνουμε...Για να έχει πάνω απο 100.000.000 επικηρύξει θα έχει παραπάνω εμπειρίες απο εμένα.Ο Gaimon βγήκε απο την κρυψώνα που ήμασταν και μίλησε αυτούς τους βλάκες σύμφωνα με το σχέδιο της Sakura.Τα πράγματα όμως έγιναν περίεργα όταν το πρόσωπο της Sakura άλλαξε όψη με αυτά που άκουσε απο τον πειρατή.Κάθισα και σκέφτηκα μέσα στο μυαλό μου όλα αυτά που έλεγαν και τελικά αποφάσισα να μιλήσω..

Ει Sakura μήπως είναι το πρώην αγόρι σου αυτό!?

ΤΙ ΕΙΠΕΣ!?Για ακόμα μία φορά η Sakura με βάρεσε...Σου είπα μην λες βλακείες!!

Εντάξει δεν χρειάζεται να βαράς! Τότε ένιωσα μια παρουσία πίσω μου.Γύρισα ελάχιστα το κεφάλι μου ώστε να μην με καταλάβουν, τότε είδα περίπου 10 άτομα πίσω μας να κρύβονται στους θάμνους για μια αιφνιδιαστική επίθεση.Έβαλα τα χέρια μου σε θέση ώστε να τραβήξω γρήγορα το σπαθί μου για να αμυνθώ.

είχα μείνει άναυδη με αυτό που είχα ακούσει. ήταν κάτι το εντελώς απρόβλεπτο. ήθελα να μάθω σαν τρελή τι σχέση είχε αυτός με την μητέρα μου αλλά απο την άλλη φοβόμουν να μάθω την αλήθεια. ήταν άραγε ζωντανή?
Είχα υποστεί σοκ. έτρεμα ολόκληρη και ανάμεικτα συναισθήματα με είχαν κατακλύσει. ήθελα να τον πιάσω και να τον αναγκάσω να μου πει τι ήξερε. τότε όμως παρατήρησα πως ο χερβάντες είχε πάρει αμυντική στάση, έτσι κατάλαβα πως κάτι μας ετοίμαζαν...εξέτασα με τα μάτια μου την περιοχή γύρω μου. πίσω μας υπήρχαν κάτι θάμνοι. δεν μου ήταν εύκολο να διακρίνω αν κάποιος κρυβόταν εκεί και έτσι απέκοψα το χέρι μου που κρατούσε το κατάνα και το έστειλα να ''κλαδέψει'' τους θάμνους. τότε εμφανίστηκαν κάποια άτομα τα οποία είχαν σαστίσει. μάλλον δεν το περίμεναν. το χέρι μου επέστρεψε στην θέση του και αποφάσισα να μην ασχοληθώ περαιτέρω με αυτούς καθώς τώρα άλλο ήταν το θέμα που με έκαιγε. αυτούς θα τους άφηνα στον χερβάντες μιας και ήθελα να δω τι πουλιά έπιανε και ήξερα πως αν χρειαστεί βοήθεια η μάγια και ο κενσίν θα τους κανονίσου. έτσι πλησίασα σιγά και άχαρα τον άγνωστο αντίπαλό μου , που φαινόταν να ξέρει περισσότερα για την ζωή μου και από εμένα την ίδια και στάθηκα μπροστά του κοιτάζοντάς τον στα μάτια
<δεν καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. μπορείς να μου εξηγήσεις? μην με αναγκάσεις να γίνω κακιά....> είπα και έριξα ένα βλέμμα στο κατάνα μου. αυτός χαμογέλασε. αυτή του η αντίδραση με έκανε να εκνευριστώ αλλά έβαζα τα δυνατά μου ώστε να φανώ όσο πιο ήρεμη γινόταν.
<η μητέρα σου δεν ήταν αγία σακουρα...ξέρεις γιατι πήρες αυτό το όνομα? γιατι η μία και μοναδική φορά που η μητέρα σου έδειξε τα συναισθήματά της σε εμένα ήταν ένα βράδυ κάτω απο μια κερασιά. ναι σκαουρα...είμαι ο πατέρας σου....μόνο που η μητέρα σου ποτέ δεν το παραδέχτηκε στον νεκρό σου πατέρα που νόμιζες έως τώρα.ο λόγος? γιατί δεν το ήθελα εγώ, δεν σε ήθελα ποτέ σάκουρα ήσουν ένα λάθος. δεν ήθελε να βλάψει τον κιντ. μετά τ5ον θάνατό του έφυγε για να με βρεί. μόνο που δεν ήμουν πρόθυμος να την δεχτώ πια. και ακόμα και αν είμαι ο πατέρας σου , δεν σε θέλω...και τώρα που μου δίνεται η ευκαιρία θα κάνω αυτό που έπρεπε να είχα κάνει 18 χρόνια πριν. να σε σκοτώσω,.> είπε αυτός. εγώ είχα μείνει άναυδη. πάσχιζα με μανία να κρατήσω τα δάκρυά μου. ένιωθα μια φουντωμάρα σε όλο μου το σώμα και την παράνοια να καταλαμβάνει το μυαλό μου....

Μόλις είδα να κόβεται το χέρι της Sakura και μετά να μπαίνει πάλι στην θέση του τότε κατάλαβα οτι η Sakura δεν ήταν απλώς άνθρωπος αλλά ήταν χρήστης μιας μεγάλης δύναμης που ελάχιστη έχουν σε αυτόν τον κόσμο!Είχε στην κατοχή της μία δύναμη ενός φρούτου του διαβόλου!Είχα ακούσει μερικά πράγματα για αυτά όμως τώρα δεν ήταν ώρα για να ρωτήσω το οτιδήποτε!Κατάλαβα οτι η Sakura ήθελε να αντιμετωπίσει γιατί είχαν κάτι προσωπικά θέματα, στα οποία δεν έδωσα σημασία.Οι πειρατές που βρίσκονταν στους θάμνους μας επιτέθηκαν έτσι εγώ αντεπιτέθηκα βγάζοντας το κατανα μου.Με ένα μεγάλο πήδημα πέρασα απο πάνω τους και βρέθηκα πίσω τους έτσι κατάφερα και χτύπησα 2 άτομα στα πλευρά αφήνοντας τα κάτω να σπαράζουν απο τον πόνο.Απο πίσω μου εμφανίστηκε ένα άτομο με το σπαθί του προσπαθώντας να με χτυπήσει όμως φαινόταν οτι ήταν φοβισμένος αφού φώναζε και είχε κλειστά τα μάτια του καθώς ερχόταν πάνω μου.Απέφυγα το χτύπημα του και μετά τον κλότσησα στην κοιλιά δεν άντεξε πολύ το χτύπημα και έπεσε κάτω στο έδαφος.

Ει εσείς οι 2 θα μου δώσετε ένα χεράκι εδω πέρα?Είπα στους φίλους της Sakura την Μαγια και τον Κενσίν.Πέταξαν ένα χαμόγελο και μπήκαν και αυτοί στην μάχη.Και οι 3 μαζί καταφέραμε να βγάλουμε στην άκρη αυτούς τους πειρατές αρκετά γρήγορα.Στο μεταξύ η Sakura...

δεν ήξερα πως να εκφράσω τα συναισθήματά μου. δεν ήξερα τι να κάνω αυτή την στιγμή. ήμουν εντελώς σοκαρισμένη αλλά και οργισμένη. το άτομο αυτό έλεγε πως ήταν ο πατέρας μου ανατρέποντας τις μισές πληροφορίες που ήξερα για την ζωή μου και δεν έφτανε αυτό αλλά με απαρνιόταν!!!
<παψε!!> του είπα πάνω σε μία έκρηξη συναισθημάτων. ήμουν οργισμένη. αυτός με πλησίασε και ακούμπησε το χέρι του στπ ωχρό μουσκεμένο απο δάκρυα πρόσωπό μου και εγώ με μία απαθή κίνηση το χτύπησα απομακρύνοντας το απο το πρόσωπό μου. αυτός φάνηκε να ξαφνιάστηκε.
<μην με αγγίζεις. δεν σε ξέρω. φύγε απο το νησί.> είπα ψυχρά. δεν έβλεπα την ώρα να τον διώξω απο τα μάτια μου και απο τις αναμνήσεις μου.
<περίμενα πως δεν θα με πίστευες, αλλά έχω αποδείξεις εαν θες, αρκεί να έρθεις στο πλοίο.> μου είπε με αυτό το σαδιστικό χαμόγελο και πάλι ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του.
δεν μου έκανε αίσθηση αυτό που είπε. δεν ήθελα να μάθω την αλήθεια γιατί δεν είχε πραγματική σημασία.
<δεν με ενδιαφέρει, δεν θέλω να μάθω. δεν θέλω να αποκτήσω κανένα είδος δεσμού με άτομα τα οποία με απαρνιούνται. τωρα φύγε πριν αναγκαστώ να σε βλάψω> του απάντησα εγώ. αυτή την φορά δεν έκλαιγα , δεν ένιωθα κανένα συναίσθημα. η ψυχρότητα αυτού του ατόμου ακόμη και αν έλεγε αλήθεια ήταν απίστευτη. δεν άξιζε τον κόπο. όμως ο τύπος δεν σάλεψε. απλά το ύφος των ματιών του έγινε σκοτεινό και το σατανικό του γέλιο διαχύθηκε και ακούστηκε σε όλη την γύρω περιοχή.
<είσαι όπως σε περίμενα κορούλα μου...ψυχρή και άκαρδη. ίδια με εμένα.όμως όπως σου είπα δεν νοιάζομαι. ήρθα εδώ για να πάρω τον θησαυρό και αφού οι φίλοι σου έδειραν μερικούς απο το πλήρωμά μου είμαι αναγκασμένος να ανοίξω δρόμο...> τα λόγια του με εξόργισαν ακόμα πιο πολύ . πώς μπορούσε να είναι τόσο κυνικός??? είχα δώσει όμως μια υπόσχεση. θα βοηθούσα τον γκάημον. έτσι πήρα θέση μάχης και τα τελευταία λόγια που έβγαλα ήταν:
<θα πρέπει πρώτα να περάσεις απο εμένα.>

πόσο σκληρά και απάνθρωπα συναισθήματα μπορούσαν να με κατακλύσουν?όλη αυτή η θάλασσα συναισθημάτων: έκπληξη, αμφισβήτηση, απογοήτευση, λύπη...ω!!απερίγραπτη λύπη....έκανε το μυαλό μου να μοιάζει κενό λες και έχει χαθεί μέσα στα πλοκάμια του σκότους τραβώντας την ψυχή μου μαζί του κάτω στα έγκατα του άδη. και ο άνθρωπος που πριν λίγο ισχυρίζονταν πως ήταν ο πατέρας μου τώρα επιδίωκε να με βλάψει καθώς τα ξίφη του διασταυρώνονταν με τα δικά μου. ο εκκωφαντικός τους ήχος τρυπούσε τα αυτιά μου, που αδιαφορούσαν και τα μάτια μου περιεργάζονταν αργά τον αντίπαλο αφήνοντας την σιγουριά της ασφάλειας να ταξιδέψει μακριά, κάνοντάς με πιο ευάλωτη απο ποτέ, πιο εκτεθειμένη απο ποτέ και πιο επικίνδυνη.....γιατί έκανα αυτή την ανούσια μάχη???....ήμουν πραγματικά τόσο άκαρδη για να τον βλάψω....η απάντηση ήταν ναι.
<είσαι καλή, όπως λένε. όμως δεν θα γλυτώσεις απο τα χέρια μου....όπως και η μητέρα σου.>είπε και τα λόγια αυτά τρύπησαν σαν αγκάθια την καρδιά μου. τι εννοούσε? ένιωσα έναν πόνο μέσα μου και τους παλμούς μου να αυξάνονται.
<τι εννοείς!?> ούρλιαξα έντρομη. δεν ήξερα τι απάντηση ήθελα να ακούσω. το μόνο που ήξερα ήταν πως ο δρόμος που είχα πάρει ήταν μονόδρομος, δεν υπήρχε γυρισμός. τα συναισθήματά μου δεν τα έλεγχα. το τέρας που βρίσκονταν μπροστά μου γέλασε δυνατά κάνοντάς με να νιώσω ακόμη μεγαλύτερη αηδία για αυτόν.
<πραγματικά δεν ξέρεις που βρίσκεται έτσι?? χαχαχα!!!!!την μητέρα σου προσπάθησα να την σκοτώσω !!!τελικά όμως δεν το έκανα γιατί χρειαζόμουν το τατουάζ της...τον χάρτη. έτσι την κρατάω στο κρησφύγετο μου στο san faldo τησ μεγάλης γραμμής......> ακόμα μεγαλύτερη αγονία κατέκλυσε το σώμα μου.!!!η μητέρα μου κινδύνευε όπως είχα υποθέσει. δάκρυα άρχισαν να αναβλύζουν των ματιών μου και μια φουρτούνα μέσα μου με πίεζε να τον νικήσω, να τον σκοτώσω. απέφευγα το κάθε χτύπημα του διαλύοντας το σώμα μου σε κομμάτια αλλά και αυτός απέκρουε την κάθε επίθεσή μου. έτσι αυτοσυγκεντρώθηκα και διαμέλισα το σώμα μου σε πολλά κομμάτια που άρχισαν να στριφογυρίζουν γύρω του . αυτός προσπαθούσε να με χτυπήσει αλλά αστοχούσε . τότε εγώ ενώθηκα απο πίσω του και κάρφωσα το κατάνα μου στην δεξιά πλευρά κάτω απο τον θώρακά του. τον άκουσα να βγάζει μια φωνή . τράβηξα το κατάνα μου και προχώρησα μπροστά του. τον κοιτούσα να σπαράζει. όμως η δύναμη που με ωθούσε να τον σκοτώσω δεν με είχε εγκαταλείψει ακόμα. ήταν η επιθυμία εκδίκησης για όλα αυτά που έκανε στην μητέρα μου. τον κοίταζα και απολάμβανα το θέαμα....να τον βλέπω να πονάει. τελικά έκλεισα τα μάτια μου και ετοιμάστηκα να του δώσω το τελειωτικό χτύπημα...

Εγώ μαζί με την βοήθεια τον Κενσιν και της Μαγιας πολεμούσαμε τους πειρατές που μας έστησαν ενέδρα.Φαινόταν πως τα καταφέρναμε καλά, και οι 3 μας κάναμε μια καλή ομάδα στο να δίνουμε ξύλο...Ο ένας πρόσεχε τα νότα του άλλου και αυτό ήταν καλό καθώς πολλές φορές θα μπορούσαμε να είχαμε χτυπηθεί σοβαρά.Μετά απο μερικά λεπτά είχαμε σχεδόν τελειώσει, είχανε μείνει 3 άτομα τα οποία τα άφησα να τα τακτοποιήσουν ο Κενσιν και η Μαγια.Εγώ απο την άλλη αποφάσισα να δω τι έγινε με εκείνων τον βλάκα που πολεμούσε η Sakura.Δεν πίστευα στα μάτια μου όταν είδα το θέαμα...Η Sakura φαινόταν εκτός ελέγχου.Φάνηκε και απο τα μάτια της.Ήταν λες και κάτι την έλεγχε και έκανε αυτά τα πράγματα.Ήταν σίγουρο πως ένα πράγμα σήμαινε αυτό.Εκδίκηση!Το κατάλαβα διότι και εγώ επιζητώ εκδίκηση για το χαμό τον πραγματικών γονιών μου, όμως η εκδίκηση δεν είναι η λύση σε όλα...Τότε είδα την Sakura να ετοιμάζεται να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στον πειρατή.Αμέσως έτρεξα και έπιασα το χέρι της σταματώντας την!Με κοίταξε η Sakura με ένα εχθρικό βλέμμα χαμένο μέσα στα συναισθήματα.

Άσε με!Πρέπει να τον σκοτώσω για αυτό που έκανε στην μητέρα μου!Δεν πρέπει να ζει αυτός ο άνθρωπος!

Sakura σύνελθε!Δεν πρόκειται να καταφέρεις τίποτα σκοτώνοντας αυτών τον άνθρωπο!Η εκδίκηση δεν πρόκειται να φέρει πίσω την μητέρα σου!Η Sakura σίγουρα ήταν χαμένη...έκλαιγε συνεχώς και φώναζε πως ήθελε να σκοτώσει αυτόν τον πειρατή.Δεν είχα άλλη επιλογή... Έσφιξα την γροθιά μου και βάρεσα στο πρόσωπο την Sakura πετώντας την κάτω ελπίζοντας να συνέλθει...Ξέρω πως θέλεις να δεις τους γονείς σου πάρα πολυ όμως πίστεψε με...αν σκοτώσεις αυτόν τον άνθρωπο εδώ και τώρα θα κάνεις τα πράγματα χειρότερα!Στο υπόσχομαι πως θα σε βοηθήσω να βρεις την μητέρα σου..Όμως ο σκοτωμός αυτού του ανθρώπου θα σε πάει ένα βήμα πιο μακριά απο το να βρεις την μητέρα σου και θα το μετανιώνεις για την υπόλοιπη ζωή σου!

Η Sakura τότε "ξύπνησε" και με κοίταξε στα μάτια σαν να μου έλεγε ευχαριστώ.Στην συνέχεια σηκώθηκε και άρχισε να προχωράει προς τον πειρατή.Πλέον το βλέμμα που είχε γεμάτο οργή είχε εξαφανιστεί.Μόλις τον πλησίασε του έδωσε μία κλοτσιά στην πλάτη πετώντας τον μακριά.Τότε η Sakura γύρισε την πλάτη της περπατώντας μακριά απο αυτών λέγοντάς του μόνο ένα πράγμα..."Θα τα ξαναπούμε...!"Μόλις η Sakura απομακρύνθηκε ο πειρατής έτρεξε με όση δύναμη του είχε μείνει πίσω στο πλοίο του χωρίς να πει τίποτα.Τον ακολούθησαν τρέχοντας και τα μέλη του πληρώματός του τους οποίους κανονίσαμε εγώ ο Κενσιν και η Μαγια.Η Sakura προχωρούσε προς το μέρος μας όμως ξαφνικά φάνηκε κάπως αδύναμη και άρχισε να πέφτει.Αμέσως ο Κενσιν έτρεξε και την έπιασε.Η Sakrua είχε λιποθυμήσει μάλλον δεν άντεξε το σώμα της όλοι αυτή τη συναισθηματική μάχη και κατέρρευσε.Ο Gaimon μας είπε να την μεταφέρουμε στο λημέρι του και πως θα την βοηθήσει εκεί.Δέκα ώρες είχαν περάσει αφότου είχε λιποθυμήσει η Sakura.Ο Gaimon φρόντισε την Sakura με κάτι φάρμακα τα οποία τα έφτιαξε απο τα φυτά που έχει αυτό το νησί.Ο Gaimon μας ευχαρίστησε που τον βοηθήσαμε και σώσαμε το νησί του.Τελικά όταν νύχτωσε έξω η Sakura άρχισε να συνέρχεται...

ήμουν τρομερά σοκαρισμένη και ανεξέλεγκτη. ευτυχώς όμως ο χερβάντες βρέθηκε να με σταματήσει απο το παρόν που πήγαινα να γκρεμίσω....ο πειρατής που έλεγε πως ήταν πατέρας μου έφυγε....και δεν ήξερα καν το όνομά του....το μονο καλό ήταν πως επιτέλους είχα μάθει που θα έβρισκα την μητέρα μου αν και δεν είχα καταλάβει τι εννοούσε το πειρατής για το τατουάζ της μητέρας μου.
αφού έφυγε λοιπόν προσπάθησα να κινηθώ προς τους φίλους μου.μόνο που ήμουν πολύ φορτισμένη συναισθηματικά, έτσι πάνω στην τρέλα μου έχασα τις αισθήσεις μου. όταν ξύπνησα βρισκόμουν στο κρησφύγετο του γκάιμον. η μάγια και ο κενσίν κάθονταν δίπλα μου καθώς και ο νέος μου φίλος ο χερβάντες. εκείνη την στιγμή δεν είπα λέξη. όταν με ρώτησαν αν είμαι καλά απλώς έγνεψα με το κεφάλι μου κουνώντας το καταφατικά.
σκεφτόμουν μονάχα ένα πράγμα. τον χερβάντες. είχε δείξει μεγάλη ψυχική δύναμη και θάρρος καθώς μαχόταν με το πλήρωμα του πειρατή και όχι μόνο αυτό, αλλά και σύνεση καθώς ήξερε πότε να με σταματήσει. απο την άλλη το οτι με χτύπησε στο πρόσωπο ήταν μια κίνηση έξυπνη καθώς μονάχα ένα σοκ θα με έβγαζε απο το σοκ που ήδη βρισκόμουν.ήξερα τι ήθελα. έναν τέτοιο άνθρωπο στο πλήρωμά μου.
<χερβάντες. πρώτον πιάσε ένα μπουκάλι ρούμι που έχω σε εκείνη την τσάντα. δεύτερον, έδειξες πολύ χαρακτήρα σήμερα. είσαι ένας δυνατός ανερχόμενος πειρατής απ όσο βλέπω....ακόμη χρειάζομαι ένα άτομο που να μπορεί να με συνεφέρει. έτσι σκέφτηκα να σου κάνω μια πρόταση...να γίνεις μέλος των incompatible pirates, του πληρώματός μου.>είπα εγώ.
ο χερβάντες είχε μείνει άναυδος και με κοίταζε. με απαλές σπασμοδικές κινήσεις μου έφερε το μπουκάλι με το ρούμι που του ζήτησα.τον είδα να κοιτάει την μάγια και τον κεσνίν και μετά πάλι προς το μέρος μου,
<δεν ξέρω τι να πω...φυσικά και θέλω να γίνω μέλος! απλά δεν ξέρω πως να εκφράσω το συναίσθημα που νιώθω αυτή την στιγμή....> είπε εκείνος και εγώ του χαμογέλασα.

Όταν η Sakura ξύπνησε φαινόταν να ήταν μια χαρά.Αυτό επιβεβαιώθηκε οταν ο Κενσιν και η Μαγια ρώτησαν την Sakura αν είναι εντάξει και αυτή απάντησε ναι.Στην συνέχεια συνέβη κάτι που δεν περίμενα να γίνει.Η τουλάχιστον να γίνει τόσο γρήγορα.Η Sakura μου ζήτησε να της δώσω 1 μπουκάλι με ρούμι που είχε στην τσάντα της.Στην συνέχεια μου είπε μερικά καλά λόγια για την σημερινή μάχη και μου άρεσε που ήταν έτσι ευγενική.Όμως αυτό που με έκανε να εκπλαγώ και με ευχαρίστησε ήταν η πρόταση της Sakura για να μπω στο πλήρωμα της.Αμέσως μου ήρθε στο μυαλό το όραμα που είδα στο Destiny Island.Η μάντισσα μου είχε πει πως μόνο με τους φίλους μου,η αλλιώς νακαμα, θα πετύχω τον στόχο μου.Χωρίς δεύτερη σκέψη απάντησα.

δεν ξέρω τι να πω...φυσικά και θέλω να γίνω μέλος! απλά δεν ξέρω πως να εκφράσω το συναίσθημα που νιώθω αυτή την στιγμή....

Καλώς ήρθες στους Incompatible Pirates!Kanpai!

Kanpai!!Είπαμε και οι 2 και μετά ήπιαμε απο το ρούμι που της έφερα.