[AΡΧΗ] Σιωπηλή αδελφότητα

Είχανε περάσει 2 μέρες από τη στιγμή που ο daisuke και η μικρή του αδερφή luna έφυγαν από το tequila wolf. 2 μέρες γεμάτες ταλαιπωρία και κακουχίες . Ο πατέρας τους είχε τελικά απόλυτο δίκιο, το καράβι που ετοίμαζαν από μικροί ήταν κρυμμένο στο σημείο που το είχανε κρύψει χρόνια πριν, και μάλιστα διατηρούνταν σε καλή κατάσταση. Οι δυνατές μεσημεριανές ακτίνες του ήλιου δεν κατάφεραν να ξυπνήσουν κανέναν από τους δυο. Την προηγούμενη νύχτα η θαλασσοταραχή ήταν μεγάλη και οι δύο πολύ εξαντλημένοι για να ξυπνήσουν πριν το μεσημέρι. Κρίμα βέβαια γιατί ο καιρός ήταν θαυμάσιος. Ο ήλιος ήταν δυνατός και έκανε αντανάκλαση πάνω στην λεία επιφάνεια της θάλασσας. Υπήρχε ένα απαλό δροσερό αεράκι που ήταν το μόνο που κουνούσε το καράβι, ενώ η θάλασσα ήρεμη και γαλήνια. Περνώντας η ώρα ξύπνησε ο Daisuke, βλέποντας το μεσημέρι να έχει ήδη φτάσει ξύπνησε και την luna για να συνεχίσουν το ταξίδι τους πιο οργανωμένοι
LUNA - Μα επιτέλους daisuke, να μου πεις που πάμε δεν θες, πες μου όμως πότε φτάνουμε, είμαστε 2 μέρες στην θάλασσα και μιλάς όποτε σου μιλάω πρώτη εγώ! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ ΣΕ ΚΑΤΙ!!
Ο Daisuke ήταν βυθισμένος στην σκέψη του για τον άδικο χαμό του πατέρα του , και πραγματικά πολλές ήταν οι φορές που δεν άκουγε τι έλεγε η luna , αλλά ούτε και αντιδρούσε.
DAISUKE – luna σταμάτα να φωνάζεις , θα φτάσουμε όταν έρθει η στιγμή να φτάσουμε, μέχρι τότε κάτσε ήσυχη.
LUNA – βλέπεις εκεί πέρα αδερφέ, ένα νησί φάνηκε , πες μου ότι σε αυτό θα σταματήσουμε.
DAISUKE – luna καλωσόρισες στην loguetown , εδώ θα προμηθευτούμε προϊόντα για το ταξίδι και επιπλέον πρέπει να μιλήσω και σε έναν παλιό φίλο.
LUNA – Δεν σε πιστεύω θα ξανά δούμε τον saito , γι`αυτό δεν ήρθαμε. Τέλεια, έχουμε τόσα χρόνια να τον δούμε, από τότε που φύγαμε όταν μας φιλοξενούσε ο θείος του. ΤΕΛΕΙΑ θα ξανά δούμε την loguetown ύστερα από τόσο καιρό!....

Το καράβι το αφήσανε στο λιμάνι της πόλης και αφού πήρανε ότι χρειαζόντουσαν , αποβιβάστηκαν γρήγορα. Ο κόσμος ήταν χιλιάδες , κάποιοι απλώς για να εφοδιαστούνε κατά την είσοδό τους στην grandline , ενώ άλλοι για να θαυμάσουν το σημείο εκτέλεσης του μεγαλύτερου πειρατή που έζησε. Η luna συνήθως μίλαγε ακατάπαυστα αλλά στην προκειμένη περίπτωση είχε μείνει άναυδη από το θέαμα , δεν είχε ξανά δει τόσα καταστήματα και κόσμο μαζεμένο σε ένα νησί.
LUNA – Θυμάσαι που είναι το σπίτι του saito; Ρώτησε η luna
Ο daisuke δεν της απάντησε, η αδερφή του τον είχε μάθει πλέον και ουσιαστικά ούτε κι εκείνη περίμενε απάντηση. Στρίψανε σε ένα στενό που ο κόσμος είχε λιγοστέψει και κατευθυνθηκαν προς το σπίτι του saito . Το σπίτι ήταν αρκετά παλιό και σε κακόφημη γειτονιά, ο daisuke το θυμότανε καλύτερα από την luna που ήταν πιο μικρή και ότι ήξερε της το είχε πει ο αδερφός της. Χτυπήσανε την πόρτα μα δεν άνοιξε κανένας , φώναξε και η luna αλλά μάταια. Ο daisuke με λίγη δύναμη που άσκησε στην πόρτα όμως την άνοιξε και απόρησε μάλιστα γιατί ήταν άραγε ανοιχτή. Με αργό βήμα μπήκαν προς τα μέσα, το σπίτι ήταν πράγματι πολύ παλιό και ακατάστατο, το μάτι του daisuke έπεσε σε ένα κρεβάτι στο βάθος του δωματίου με έναν γέρο κατάκοιτο. Σίγουρα θα ήταν ο θείος του saito σκέφτηκε και πήγε κοντα για να τον δει. Μια κραυγή ακούστηκε από την luna
LUNA – ΑΔΕΡΦΕ ΠΡΟΣΕΧΕ !!
Και χωρίς να καταλάβει τι έγινε ένας άνθρωπος με κουκούλα πετάχτηκε από την γωνία του δωματίου , και με μία δυνατή γροθιά τον έριξε σε ένα έπιπλο. Ο daisuke πραγματικά εκνευρίστηκε από αυτό το ύπουλο χτύπημα και του χίμηξε με την σειρά του. Με 2 δυνατές γροθιές μία στο κεφάλι και μία στο στομάχι κατάφερε να τον ματώσει, ο άγνωστος όμως φορώντας σιδηρογροθιές του μούδιασε το πόδι με ένα δυνατό χτύπημα και με ακόμα ένα στην άνω γνάθο τον ζάλισε και τον πέταξε στον τοίχο. Ο daisuke παρατήρησε πως η μάχη δεν θα ήταν δίκαιη γι`αυτό και τράβηξε το κατάνα από την πλάτη του. Ο άγνωστος συνέχισε να τον χτυπάει , ο daisuke όμως με εντυπωσιακό τρόπο απέφυγε τα χτυπήματά του και με μία χαμηλή περιστροφή τον έσκισε στον τετρακέφαλο ρίχνοντας τον κάτω. Τα χτυπήματα με το κατανα συνεχίστηκαν αλλά ο άγνωστος με τις σιδερένιες γροθιές του τα απέκρουε. Η μάχη συνεχίστηκε έως ότου ο daisuke κατάφερε να του βγάλει την κουκούλα και σταμάτησε
Daisuke – Saito ;; του είπε με απορία.
Ο saito σταμάτησε εξίσου
Saito – Πως λέγανε την γέφυρα που έπεσε ο Χούλιο , απάντησε μου;; του είπε σφίγγοντάς του τον λαιμό
Daisuke- silverstate ,saito…Silverstate !!
Saito – ώστε πράγματι ήρθες….

Saito – Συγχώραμε με παλιόφιλε η φτώχεια εδώ με έχει κάνει να ξεχάσω τους τρόπους μου.
Daisuke – Μην το συζητάς καθόλου, κανένα πρόβλημα.
Saito – έπρεπε να βεβαιωθώ ότι είσαι εσύ , πριν σε εμπιστευτώ καταλαβαίνεις.
Αγκαλιαστήκανε και αμέσως θυμήθηκε ο ένας τον άλλον, σαν να μην είχανε χωριστεί ποτέ, η φιλία τους τελικά ήταν πολύ δυνατή. Ο saito τον ενημέρωσε για το πώς είχανε τα πράγματα στο νησί. Του είπε πως η φόροι που πρέπει να πληρώνει είναι αβάσταχτοι και ουσιαστικά είναι ο μόνος που δουλεύει γιατί ο θείος του είναι άρρωστος και ανήμπορος.
Daisuke – Και οι πολίτες γιατί δεν αντιδρούν ; γιατί δεν κάνετε κάτι; Ρώτησε ο daisuke
Saito – Yποτίθεται ότι οι αρχές μας προστατεύουν και θέλουν λεφτά για την συντήρηση των marine.Υπάρχει ένα είδος δικτατορίας εδώ, το έχει επιβάλει η σιωπηλή αδελφότητα.
Daisuke – ποια είναι η σιωπηλή αδελφότητα;
Saito – Για να είμαι ειλικρινής ούτε εγώ ξέρω λεπτομέρειες , είναι η ανώτατη τάξη εδώ, ξέρω μόνο ότι αποτελείται από 3 άτομα και οι ντόπιοι φοβούνται να μιλάνε σχετικά με αυτούς , τόσο τρόμο έχουν προκαλέσει στους πολίτες
Saito – πάντως είναι παντοδύναμη και όλοι τους τρέμουν .
Luna – saito εσύ τελικά που δουλεύεις;
Siato – στο σιδεράδικο του θείου μου, εδώ στο επόμενο στενό, εκεί ετοιμαζόμουν να πάω, ελάτε αν θέλετε.

Έτσι αποχώρισαν από το σπίτι του saito και όλοι μαζί κινήθηκαν για το σιδεράδικο του θείου του. Καθώς προχώραγαν ο daisuke παρατηρούσε την φτώχεια και την δυστυχία που ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των πολιτών. Ο saito πρόσεξε την απορία του daisuke και του είπε.
Saito – ξέρω τι σκέφτεσαι, νόμιζες πως όταν θα έρθεις εδώ θα μας δεις ευτυχισμένους και χαρούμενους. Αλλά μην κοιτάς τους άλλους έξω, αυτοί δεν είναι πολίτες, για να καταλάβεις πόσο πονάει το νησί πρέπει να ζήσεις ένα διάστημα εδώ
Ο daisuke κατάλαβε τι του έλεγε ο saito αλλά προτίμησε να σωπάσει, κάτι που το συνηθίζει άλλωστε.
Φτάσανε και στο σιδεράδικο. Αφού ανοίξανε μία βαριά ξύλινη πόρτα και κατεβήκανε μια κοντή σκάλα μπήκανε στο εσωτερικό. Μία φωτιά υπήρχε στο κέντρο για να φτιάχνει τα κατάνα ενώ υπήρχαν και διάφορα άλλα εργαλεία της δουλείας. Η λούνα απομακρύνθηκε από τον αδερφό της και παρατηρούσε με θαυμασμό τα σπαθιά.
ΛΟΥΝΑ – Φοβερά είναι τα σπαθιά saito μόνος σου τα φτιάχνεις.
Saito – Ναι, λούνα ολομόναχος αφιερώνω πολλές ώρες τις ημέρας εδώ.
Ο daisuke τραβήχτηκε από τους άλλους και άρχιζε να παρατηρεί τα σπαθιά που είχε οργανωμένα ο saito είτε στους τοίχους, είτε σε μπαούλα και θήκες, και ενώ μιλάγανε οι άλλοι 2 εκείνος είπε
Daisuke – Μα πώς αποφάσισες να φτιάχνεις κατανα εσένα πάντοτε το πάθος σου ήταν το μποξ, από μικρός θυμάμαι πόσο δυνατές γροθιές είχες.
Saito – πράγματι, έχεις δίκιο , για να είμαι ειλικρινής έχω φτιάξει και αρκετά γάντια από σίδερο για όπλα , και δεν είχα πρόβλημα να αποκρούω τα χτυπήματα με κατανα , πάντα ήθελα να είμαι πιο δυνατός μαχητής αλλά σταμάτησα γιατί η δουλεία μου δεν μου το επέτρεπε.
Ο daisuke ξανά γύρισε το βλέμμα του στα σπαθιά και είπε
Daisuke – Αυτό εκεί που έχεις ψηλά στον τοίχο πιο σπαθί είναι
Ο saito χλόμιασε με αυτήν την ερώτηση και είπε με τρεμάμενη φωνή
Saito - ε;;; δεν είναι για πούλημα daisuke, μην σε νοιάζει
Ο daisuke απόρησε από την μυστήρια, αντίδρασή του και είπε
Daisuke – Γιατί δεν είναι για πούλημα, για να το έχεις κρεμασμένο σημαίνει ότι το πουλάς.
Saito – daisuke μην επιμένεις, αυτό το σπαθί δεν είναι ένα κοινό σπαθί , ο θείος μου έχει πει ένα κάρο ιστορίες για αυτό το κατάνα και άλλες τόσες φορές πώς το βρήκε.
Daisuke – εξήγησέ μου σε παρακαλώ;

Saito - O θείος μου πιθανόν, να ξέρεις ήταν έμπορος στα νιάτα του. Εκλεινε συμφωνίες από άλλα νησιά προωθώντας τα αγαθά του νησιού και ζητώντας τα υλικά που είχαμε έλλειψη. Έτσι λοιπόν παρατήρησε ότι είχε αρκετές παραγγελίες από ένα νησί της grandline και ζητούσανε πολύ σπάνια υλικά που δύσκολα τα βρίσκει κανείς. Εφόσον η αμοιβή ήταν μεγάλη κατάφερε να βρει ένα πολύ σπάνιο πέτρωμα τον αστρίτη που ήταν μοναδικό στο νησί. Όταν πήγε την παραγγελία κατάλαβε ότι τόσο καιρό οι πελάτες του ήταν πειρατές ,αλλά αντί να τον σκοτώσουν όπως περίμενε τον φιλοξενήσανε και του μιλάγανε επι ώρες για το επίτευγμά τους ,το δυνατότερο κατάνα. Πράγματι το κατανα που είχαν φτιάξει ήταν πανίσχυρο, κανένα άλλο όμοιο του και πιστεύανε πως αυτό σίγουρα θα ήταν ένα από τα καλύτερα στις 7 θάλασσες. Γρήγορα μαθεύτηκε το νέο όμως και την νύχτα πειρατές ήρθαν στο νησί να το κλέψουν. Αυτό που θυμάμαι ότι μου έλεγε είναι, πως ο καπετάνιος έδωσε το σπαθί από αστρίτη στο θείο μου λίγο πριν πεθάνει και τον έβαλε να του ορκιστεί ότι θα το φυλάει και θα το δώσει σε όποιον κρίνει ότι είναι ικανός να το έχει.
Ο daisuke αμέσως έστριψε το κεφάλι του και κοίταξε το μοναδικό αυτό κατανα. Το έβγαλε από την θήκη και το θαύμασε. Όλη η λεπίδα ήταν κόκκινη λόγο του βαθύ κόκκινου χρώματος του αστρίτη και έλαμπε στα μάτια του . Ήταν μακρύ και λεπτό και τέλεια ισορροπημένο, στην λεπίδα του ήταν χαραγμένη η λέξη anguis morsu (δάγκωμα φιδιού) και η λαβή του μαύρη. Ο saito όσο παρατηρούσε τον daisuke να κρατά το σπαθί , μάλλον κατάλαβε πως μόνο εκείνος με το τρομερό του ταλέντο στο κατανα θα μπορούσε να είναι ο κάτοχος ενός τέτοιου σπαθιού. Και είπε
Saito – ειλικρινά , αν δεν το δώσω και σε εσένα δεν μπορώ να φανταστώ άλλον κάτοχο. Το σπαθί σου ανήκει daisuke , εσύ είσαι το άτομο που επιλέγω να το δώσω. Ο θείος μου δεν κατάφερε να βρεί κανέναν, εγώ όμως είμαι σίγουρος ότι τον βρήκα τελικά.
Ο saito τότε έδωσε το χέρι στον daisuke κι εκείνος με τη σειρά του ανταπέδωσε σαν δείγμα αποδοχής.
Daisuke – Μην φοβάσαι saito θα το προσέχω υπερβολικά και να είσαι σίγουρος ότι δεν θα μετανιώσεις αυτή σου την επιλογή.
Εκείνη την ώρα ακούστηκαν φωνές έξω από το μαγαζί σαν κάποιος να προσπαθεί να ανοίξει την πόρτα. Ο Σαϊτο απόρησε , καθώς το μαγαζί δούλευε μόνο με παραγγελίες.

Δύο marine πέρασαν στο μαγαζί και κοίταζαν τα υπάρχοντα. Ο saito με αργό βήμα κινήθηκε για να τους εξυπηρετήσει
Σαϊτο – παρακαλώ τι θα θέλατε ;
Marine – να υποθέσω ότι είσαι ο saito
Σαϊτο – ναι, τι θα θέλατε
Marine – κατηγορείσαι για παράνομη δραστηριότητα κατά του καθεστώτος και τίθεσαι υπο περιορισμό παρακαλώ θα πρέπει να σε οδηγήσουμε στην βάση των marine
O saito κοίταξε τον daisuke , με το βλέμμα του έλεγε πως είχαν δίκιο καθώς πολλές ήταν οι φορές που ο saito οργάνωνε τέτοιου είδους κινήματα και μάλιστα παρείχε και όπλα στους επαναστάτες . Το ερώτημα όμως ήταν πως μαθεύτηκε. Ο daisuke έβγαζε αργά το κατανα και ετοιμαζόταν για το ανερχόμενο μακελειό. Αλλά ο saito με ένα ειρωνικό χαμόγελο , έπεσε στο πάτωμα με τα χέρια στο κεφάλι. Αυτή του η κίνηση άφησε άφωνο τον daisuke και την luna, όλοι τους ξέρανε πως η ποινή για κάτι τέτοιο ήταν θάνατος.
Λούνα – saito σήκω πάνω , μην παραδίνεσαι έτσι απλά …
Marine – ΧΑΧΑΑΧ!! Σωστά αντιδράει ο φίλος σας, πλέον με την σιωπηλή αδελφότητα από την κυβέρνηση κανένας δεν ξεφεύγει. Όσο για εσένα μυξιάρικο κορίτσι θα ακολουθήσεις εμάς για πιθανή συμμετοχή
Οι marine δώσανε σήμα και πολλοί ακόμα marine μπήκαν στο μαγαζί. Έτσι ο daisuke κατάλαβε πως ο saito ήθελε μόνο να του δώσει να καταλάβει ότι υπάρχουν κι άλλοι εχθροί έξω. Κι έτσι με κοινή συνεννόηση η μάχη ξεκίνησε. Ο daisuke με μια γρήγορη κίνηση έβγαλε το πιστόλι από την θήκη και πέτυχε τον marine που μίλαγε στο κεφάλι. Οι άλλοι πήγαν να του επιτεθούν αλλά ο σαϊτο που είχε ήδη βάλει τα σιδερένια γάντια πετάχτηκε πάνω χτυπώντας με 2 πολύ δυνατές γροθιές 2 marine στο κεφάλι .Η μάχη συνεχίστηκε, η λούνα έτρεξε και κρύφτηκε κάτω από ένα τραπέζι μέχρι να τελειώσει η μάχη. Ο daisuke βλέποντας 3 marine να έρχονται έβγαλε το σπαθί του και κράτησε τα χτυπήματα και των τριών. Ήταν απίθανο , αυτή η λεπίδα πόσο ανθεκτική ήταν. Έπειτα ο daisuke χαμήλωσε το κέντρο βάρους του και με έναν συνδυασμό από κινήσεις πλήγωσε και τους 3. Οι κινήσεις του απρόβλεπτες και πολύ εκρηκτικές. Η μάχη συνεχίστηκε έξω από το μαγαζί ,σκόπιμα, για να δοθεί η ευκαιρία στην luna να το σκάσει, η ίδια όμως δεν ήταν προσεκτική και ένας marine κατάφερε να την πιάσει.