[Τέλος]Επόμενη Στάση/Next Stop, Omatsuri Island

Είχα πλέον αποκτήσει έναν νέο σύμμαχο που θα μπορούσα να εμπιστευτώ στα ταξίδια μου. Με αυτό το σκεπτικό έφυγα από το Miqueot προς άγνωστη κατεύθυνση. Η ιδέα μου να μην βάλω τον Jim στο πλήρωμα αλλά να κάνει δικό του ήταν καλή. Έτσι δεν φαίνεται άμεσα ότι είμαστε μαζί και η κυβέρνηση θα νομίζει ότι είμαστε χώρια, όπως μέχρι τώρα ήξερε. Το ίδιο έπρεπε να πω και στον Sorin να κάνει. Μπορεί να μην έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που γίναμε πλήρωμα αλλά για τα μάτια του κόσμου και για να φέρουμε εις πέρας το σχέδιό μας και το στόχο μας θα πρέπει να χωρίσουμε το πλήρωμα. Πρέπει να χωρίσουμε την "δύναμη" σε πολλά κομμάτια και να φαίνεται ότι δεν είμαστε μαζί πλέον για να νομίζουν όλοι ότι δεν κινδυνεύουν από εμάς. Αυτό ήταν ένα σατανικό σχέδιο μπορώ να πω. Μπορεί κάποιοι, κυρίως άτομα που μας ήξεραν και τους δύο προσωπικά, να είχαν υποψίες ότι εγώ με τον Sorin δεν θα χωρίζαμε ποτέ αλλά οι περισσότεροι, ακριβώς επειδή δεν μας ξέρουν, θα νομίζουν ότι κάτι έγινε μεταξύ μας και ο καθένας τράβηξε τον δρόμο του. Όλα αυτά τα σκεφτόμουν καθώς έπλεα στην θάλασσα. Η μπαργούμαν από το προηγούμενο νησί δεν ήξερε να μου εξηγήσει πως είναι δυνατόν να βρέθηκα ξαφνικά σε άλλη θάλασσα οπότε ήταν και αυτό κάτι που βασάνιζε το μυαλό μου.

Ξαφνικά, όπως καθόμουν στο κατάστρωμα και σκεφτόμουν, πετάχτηκε στο πρόσωπό μου ένα χαρτί. Οι σκέψεις μου διακόπηκαν και επανήλθα σε επαφή με το περιβάλλον. Πήρα το χαρτί από το πρόσωπό μου και το άπλωσα να δω τι είναι. Όλος περιέργως ήταν ένας χάρτης που έδειχνε τον δρόμο για ένα νησί. Είχε μόνο μερικά νησιά οπότε υπέθεσα πως θα ήτανε μέρος του ολόκληρου χάρτη της θάλασσας. Πήγα στην καμπίνα μου και έβγαλα τον χάρτη που είχα αγοράσει από το Miqueot. Τον άπλωσα στο τραπέζι και δίπλα έβαλα τον άλλο χάρτη που βρήκα για να δω αν έχουν τίποτα κοινό.

Έψαχνα για αρκετή ώρα και δεν έβρισκα τίποτα κοινό. Λίγο πριν τα παρατήσω, με μια τελευταία και πιο προσεκτική ματιά, βρήκα κάτι βραχονησίδες που έμοιαζαν ίδιες με αυτές του χάρτη με το νησί. Στον κανονικό χάρτη όμως το νησί αυτό δεν υπήρχε κοντά στις βραχονησίδες... Κάτι περίεργο συνέβαινε εδώ πέρα... Περίεργος όπως είμαι, είπα να το κοιτάξω για να δω αν όντως υπάρχει αυτό το νησί ή ο χάρτης αυτός που μου ήρθε ουρανοκατέβατος είναι απλά παραμύθια. Ευτυχώς για μένα ήμουν σχετικά κοντά στις βραχονησίδες οπότε το μόνο που χρειάστηκε ήταν να δω την πυξίδα μου και να γυρίσω πορεία προς το νησί που έψαχνα. Πολύ σύντομα θα μάθαινα αν το νησί αυτό ήταν αλήθεια ή τρίχες κατσαρές. Πήρα ένα κιάλι που είχα και κοιτούσα συνέχεια τον ορίζοντα μήπως και δω το νησί που ψάχνω. Δεν πέρασε πολύ ώρα όταν φάνηκε στον ορίζοντα. Ήταν βέβαια λίγο πιο δεξιά από την πορεία που ακολουθούσα εγώ αλλά αυτό δεν ήταν πρόβλημα. Πήγα και άλλαξα την πορεία σωστά προς το νησί και περίμενα να φτάσω εκεί για να πάω να το εξερευνήσω.

Ένα νησί που δεν υπάρχει στον χάρτη της θάλασσας... Μου θύμιζε το Mystery Island της East Blue. Εκεί όμως τα πάντα ήταν απολιθωμένα εκτός από το ηφαίστειο. Εδώ ήλπιζα τα πράγματα να ήταν διαφορετικά αλλά ποτέ δεν ξες τι σε περιμένει σε ένα νησί που δεν υπάρχει καν σε κάποιο χάρτη! Σύντομα... Πολύ σύντομα θα μάθαινα τα μυστήρια του νησιού αυτού! Η σκέψη και μόνο ότι πάω για εξερεύνηση σε ένα τέτοιο νησί με εξίταρε!

Όταν έφτασα στο νησί βρέθηκα κατευθείαν σε μια παραλία. Ιδανικό μέρος για να αφήσω το καράβι μου. Δεν θα είχα πρόβλημα με βράχια. Ευτυχώς δηλαδή που βρέθηκα σε τόσο καλό σημείο καθώς δεν ήθελα να χρονοτριβώ με το που θα αφήσω το καράβι μου. Έβαλα μερικά τρόφιμα και μερικές γάζες σε ένα σακίδιο, το έβαλα στην πλάτη μου, έβαλα το πιστόλι στην ζώνη μου, έζωσα το katana μου στην μέση μου και κατέβηκα από το καράβι.

Η παραλία δεν ήταν πολύ μεγάλη οπότε η αμμουδιά τελείωνε γρήγορα και άρχιζε κανονικό χώμα από εκεί και μετά. Από εκείνο το σημείο και μετά ήταν ένα δάσος με πυκνή βλάστηση. Μπήκα λοιπόν στο δάσος και άρχισα να περπατάω. Όσο προχωρούσα, όλο και πιο βαθιά στην καρδιά του δάσους, έβλεπα φυτά που δεν είχα ξαναδεί. Άλλα όμορφα και άλλα περίεργα. Σε ένα σημείο είδα κάτι μακριά να λαμπυρίζει και κατευθύνθηκα προς τα εκεί για να δω τι είναι. Τελικά δεν ήταν τίποτα άλλο από το τέλος του δάσους από το οποίο έμπαινε το φως του ήλιου.

Δεν θα περίμενα ποτέ όμως να δω αυτό που υπήρχε έξω από το δάσος! Μόλις βγήκα είδα μια τεράστια πόλη και δεν πίστευα στα μάτια μου. Προς στιγμήν νόμιζα ότι με τύφλωσε ο ήλιος και έβλεπα οφθαλμαπάτες. Έτσι έτριψα τα μάτια μου αλλά δεν έγινε τίποτα. Τελικά το έβλεπα στα αλήθεια αυτό το θέαμα. Καθόμουν και κοιτούσα, με τα μάτια ορθάνοιχτα σαν χάνος, την τεράστια υπερπαραγωγή αυτή που υποτίθεται πως ήταν πόλη! Ξαφνικά εμφανίστηκε κόσμος και μια καμήλα με έναν τύπο πάνω της. Όλοι παρατάχθηκαν και η καμήλα αυτή πέρασε ανάμεσά τους.

Αφού έφτασε μπροστά μου σταμάτησε, έσκυψε και κατέβηκε ο τύπος που ήταν πάνω της.
-Καλωσόρισες στο νησί μας ξένε! μου είπε και με χαιρέτησε.
-Καλώς σας βρήκα... του είπα με το στόμα ανοιχτό, έκπληκτος ακόμα από το θέαμα.
-Είσαι τυχερός. Ήρθες πάνω στην ώρα για το φεστιβάλ μας!
-Φεστιβάλ?!
-Ναι! Το ετήσιο φεστιβάλ που κάνουμε στο νησί μας. Αν και δεν έχουμε πολλούς επισκέπτες, όσοι καταφέρνουν και βλέπουν το φεστιβάλ αυτό φεύγουν από το νησί με τις καλύτερες εντυπώσεις!
-Ωραία! Μ' αρέσει και μόνο η σκέψη του τι φεστιβάλ μπορεί να έχει μια τέτοια πόλη!
-Ωραία λοιπόν. Katsuke, πήγαινε το κύριο στο ξενοδοχείο και βόλεψέ τον.
-Αμέσως κύριε!
-Ακολουθήστε με κύριε. ήρθε και μου είπε.
Εγώ απλά τον ακολούθησα. Ήθελα πολύ να δω τι μπορεί να είχε αυτή η πόλη!

Στην διαδρομή κοιτούσα δεξιά και αριστερά. Τα πάντα ήταν πρώτης ποιότητος! Τα σπίτια, οι δρόμοι, τα ρυάκια... Τα πάντα! Φτάσαμε στο ξενοδοχείο και με πήγαν στο δωμάτιό μου. Άφησα το σακίδιό μου εκεί και κατέβηκα στην πισίνα!
Παρήγγειλα ένα κοκτέιλ και άραξα σε μια ξαπλώστρα. Μετά από ώρα, εκεί που καθόμουν και απολάμβανα ήρθε ο τύπος που με είχε φέρει στο ξενοδοχείο και μου είπε:
-Ακολουθήστε με παρακαλώ. Αρχίζει το φεστιβάλ.
Έτσι σηκώθηκα και τον ακολούθησα.

Πήγαμε λίγο παραπέρα και προς την θάλασσα σε μια "αρένα". Εκεί είδα τον τύπο που με καλωσόρισε πριν. Ο τύπος που με έφερε μέχρι εδώ του είπε:
-Κύριε Omatsuri, τον έφερα όπως ζητήσατε.
-Ευχαριστώ. Μπορείς να πηγαίνεις.
Είχα μάθει το όνομα του τύπου αυτού. Πλέον ήξερα ποιος έκανε κουμάντο και ποιον έπρεπε να ζητήσω αν γινότανε κάτι.
-Λοιπόν, να αρχίσουμε τον 1ο διαγωνισμό του φεστιβάλ? μου είπε.
-Και δεν αρχίζουμε?!
-Ωραία. Θα πας εκεί κάτω και θα σου εξηγήσει σε λίγο ο αντίπαλός σου τα πάντα!
-Ε?! Θα συμμετέχω στον διαγωνισμό?!
-Μα φυσικά. Είναι πιο διασκεδαστικό να συμμετέχεις από το να παρακολουθείς.
-Έχεις δίκιο σε αυτό, υποθέτω. Άντε καλά. Για να δούμε!
Κατέβηκα στην αρένα και τότε εμφανίστηκε ένας τύπος από το πουθενά και όλοι φώναξαν:
-Πάνω του Muchigoro! Νίκησέ τον!
Εμφανίστηκε επίσης ένα δοχείο με νερό και χρυσόψαρα. Ο καθένας μας είχε στην πλευρά του κάτι σαν δίχτυ αλλά με πλαστική μεμβράνη πάνω και έναν άδειο κουβά. Υπέθεσα ότι θα ήταν το παιχνίδι "πιάσε το χρυσόψαρο!" αλλά περίμενα να ακούσω την εξήγηση και τους κανόνες του παιχνιδιού. Ο Muchigoro μου εξήγησε και μέχρι ένα σημείο τα είχα μαντέψει σωστά αλλά αυτό που με εξέπληξε ήταν όταν μου είπε για τον Rosario, το τεράστιο χρυσόψαρο! Πετάχτηκε στον αέρα μέσα από την θάλασσα και δεν πίστευα στα μάτια μου! Μου είπε ότι όποιος καταφέρει να βάλει στον κουβά τον Rosario είναι ο νικητής. Έτσι πλέον ήμασταν έτοιμοι να αρχίσουμε.

Παίζαμε για λίγη ώρα χωρίς να έχει εμφανιστεί ο Rosario και πιάνοντας και οι δύο απλά χρυσόψαρα. Όταν όμως εμφανίστηκε ο Rosario τα πράγματα άλλαξαν. Ο Muchigoro στράφηκε προς το μέρος του, την ώρα που πήδηξε στον αέρα. Άπλωσε το "καλάμι" του και αυτό άρχισε να μεγαλώνει. Προσπάθησα και εγώ το ίδιο αλλά μάταια... Αυτό ήταν καθαρό κλέψιμο και δεν θα το άφηνα έτσι! Ο Muchigoro χτύπησε τον Rosario και πριν λίγο καταλήξει στον κουβά του τον ρούφηξα στο σκοτάδι και τον απελευθέρωσα πάνω από τον δικό μου κουβά. Έτσι ο Rosario έπεσε μέσα στον κουβά μου και ήμουν ο νικητής!
-Τι ήταν αυτό?! γύρισε και μου έκανε έκπληκτος ο Muchigoro.
-Δεν έχεις μόνο εσύ κόλπα! του είπα.
Τότε ο Omatsuri πήρε τον λόγο:
-Ο αγώνας έληξε με νικητή τον φιλοξενούμενό μας! Πάμε για ξεκούραση και για τις ετοιμασίες του επόμενου διαγωνισμού!
Ήρθε πάλι ο τύπος που με πηγαινοφέρνει και με πήγε στο ξενοδοχείο. Πήγα στο δωμάτιό μου και έκανα ένα μπάνιο.

Το μπάνιο ήταν πολύ χαλαρωτικό μετά από έναν τέτοιο διαγωνισμό. Έκατσα στο κρεβάτι και κοιτούσα την θέα από το παράθυρο. Όπως κοιτούσα πέρα-δώθε, το βλέμμα μου τελευταία στιγμή έπεσε σε κάτι που έκανε αντανάκλαση το φως του ήλιου προς το μέρος μου. Το φως με τύφλωσε στιγμιαία οπότε αναγκάστηκα να σκύψω για να δω καθαρά τι είναι, αλλά με το που έσκυψα άκουσα το παράθυρο να σπάει και κάτι να καρφώνεται πίσω μου στον τοίχο. Γύρισα να δω τι είναι και είδα ένα βέλος. Κάποιος πήγε να με σκοτώσει. Γύρισα κατευθείαν να δω προς το μέρος από το οποίο είχε έρθει το βέλος αλλά δεν είδα τίποτα. Όποιος και να το έκανε είχε γίνει άφαντος. Δεν είχα δει κάποιον άλλο στο νησί πέρα από τον Omatsuri και τους υπόλοιπους που ήταν μαζί του. Ήθελα μια πειστική εξήγηση για αυτό που μόλις έγινε οπότε ντύθηκα, πήρα τα πράγματά μου και κατέβηκα στο ισόγειο του ξενοδοχείου.

Βρήκα τον τύπο που κάνει τον μπάτλερ μου και τον ρώτησα που μπορώ να βρω τον Omatsuri. Αυτός χλόμιασε και δεν μου απάντησε. Οπότε χρησιμοποίησα βία... Του έδωσα μερικές και στο τέλος οι γροθιές μου τον έπεισαν να μιλήσει. Αφού όμως μου είπε ότι μπορώ να τον βρω στο κέντρο του νησιού, ξαφνικά άρχισε να αποσυντίθεται. Πρώτα έχασε όλα τα υγρά του σώματός του και μετά το σώμα του έγινε ένα φυτό το οποίο μετά έγινε σκόνη. Κάτι πολύ περίεργο συνέβαινε εδώ πέρα... Έφυγα να βρω τον Omatsuri.

Όταν έφτασα στο κέντρο του νησιού είδα ένα τεράστιο πλάσμα που έμοιαζε με σκουλήκι! Κάπου εκεί κοντά του βρισκόταν ο Omatsuri οπότε πλησίασα. Όταν με πήρε είδηση ότι ήμουν εκεί γύρισε προς το μέρος μου.
-Τι γίνεται εδώ πέρα? Τι είναι αυτό το πράγμα?!
-Αυτό το φυτό που βλέπεις ονομάζεται Lily Carnation και είναι αυτό που έχει δώσει ζωή στο πεθαμένο πλήρωμά μου. Για να το κάνει αυτό όμως χρειάζεται τροφή και η τροφή του είναι άνθρωποι. Ανυποψίαστοι άνθρωποι σαν εσένα γίνονται το γεύμα του! Οπότε ετοιμάσου και εσύ να γίνεις το γεύμα του. Πρέπει να πάρει ενέργεια για να κρατήσει "ζωντανό" το πλήρωμά μου. έβγαλε το τόξο του και με σημάδεψε.
-Δεν νομίζω...! Θα το μετανιώσεις που τα έβαλες μαζί μου! Επίσης, θα το μετανιώσεις που προσπάθησες προηγουμένως να με σκοτώσεις! Ετοιμάσου! του είπα και όρμισα κατά πάνω του όσο αυτός ετοίμαζε το βέλος του τόξου του.

Λίγο πριν φτάσω κοντά του έριξε ένα βέλος κατά πάνω μου αλλά το απέφυγα. Του έδωσα μια γερή γροθιά στο πρόσωπο και τον πέταξα αρκετά μέτρα πίσω.
-Βλέπω ένα-ένα τα βέλη δεν θα σε πετύχουν. Πάρε αυτό τότε! είπε και αμέσως το τεράστιο σώμα της Lily Carnation, που έμοιαζε με σκουλήκι, μετατράπηκε σε πολλά βέλη. Ήταν αμέτρητα και αν ήμουν ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος θα είχα πρόβλημα. Αλλά κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να μου κάνει απολύτως τίποτα. Τα βέλη γύρισαν όλα προς το μέρος μου και άρχισαν να κατευθύνονται κατά πάνω μου κρύβοντας τον ήλιο. Ο ουρανός είχε στην κυριολεξία σκοτεινιάσει! Εγώ άρχισα να γελάω και τότε ο Omatsuri έπαθε πλάκα και μου φώναξε:
-Τρελάθηκες? Σε λίγα δευτερόλεπτα θα πεθάνεις και γελάς?!
Τότε σταμάτησα να γελάω και τον κοίταξα με ένα πολύ σοβαρό και τρομακτικό βλέμμα και του είπα:
-Δεν μπορείς να με σκοτώσεις! Δυστυχώς για σένα, δεν είχες ποτέ καμία πιθανότητα να με κερδίσεις!
Τα βέλη άρχισαν να με "χτυπάνε", επειδή όμως ήταν πολλά αυτός δεν μπορούσε να με δει. Αφού καρφώθηκαν όλα στο έδαφος και άρχισε να διαλύεται το σύννεφο σκόνης που είχε σηκωθεί με είδε και έμεινε με το στόμα ανοιχτό.
-Μα πως είναι δυνατόν?! Γιατί δεν έχεις πάθει τίποτα?! άρχισε να φωνάζει.
-Σου είπα ότι δεν είχες ελπίδα απέναντί μου! Η μάχη ήταν τελειωμένη πολύ πριν αρχίσει! Μετατράπηκα σε σκοτάδι και όπως πήγαινα κατά πάνω του, για να τον αποτελειώσω, ένα βλέμμα τρόμου επικρατούσε στο πρόσωπό του. Αφού τέλειωσα μαζί του δεν υπήρχε κάτι άλλο να κάνω. Πήρα όλα μου τα πράγματα και πήγα στο καράβι μου. Όταν έφτασα είδα παραδίπλα ένα άλλο καράβι αλλά δεν έδωσα καθόλου σημασία γιατί νόμιζα ότι θα ήταν του Omatsuri και των δικών του. Ανέβηκα πάνω στο καράβι μου, άφησα τα πράγματα και σήκωσα την άγκυρα ξεκινώντας το. Καιρός να φεύγω από αυτό το καταραμένο νησί για να πάω κάπου καλύτερα. Βγήκα στα ανοιχτά και σιγά-σιγά το νησί άρχισε να εξαφανίζεται από τον ορίζοντα.

Όνομα: Raziel
Haki Points: ---
Player of the Month Points: 5
Beli: 22.000
Bounty/Fame Points: ---
Παρατηρήσεις: Σαν αγγαρεια μου φανηκε Για το μεγεθος παντως καλουτσικη ηταν!