[Τέλος-Αποστολή] The unlucky pirate! (part 2/2)

το πρώτο part εδώ

-Τότε φαινόταν ότι είχα τύχη ..Όμως όπως ξες δεν είχα.....Ταξίδεψα αρκετά στην east και την north blue, και με την δύναμή μου, απελευθέρωνα τους πολίτες απο την τυρανία..Αρκετοί ήθελαν να με ακολουθήσουν..Έτσι έκανα ένα πλήρωμα, τους Wet Cement Pirates...Μόλις μπήκαμε στην μεγάλη γραμμή, χασαμε τον έλεγχο και την πορεία του καραβιού σε μια καταιγίδα ...Κάποια στιγμή γλίστρησα πάνω στην βάρκα , με την οπλοία έπεσα στην θάλασσα...Πάλευα με τα κύματα για ώρες ως που εξαντλήθηκα..Ταξίδευα χωρίς προορισμό για 2 ολόκληρες εβδομάδες, χωρίς φαγητό , και χωρίς νερό...Έτσι κάποια στιγμή λιποθύμησα απ την πείνα..Μόλις συνήλθα ήμουν δεμένος χειροπόδαρα...Την συνέχεια την ξέρεις
Όταν άκουσα την ιστορία του πειρατη έμεινα άφωνος...Τόση κατάχρηση της εξουσίας? τοση έπαρση? .. Κατα βάθος ,. έλεγα στον εαυτό μου πως άξιζε στον Captain Morgan αυτο που έπαθε.. Λες να μου έλεγε όμως ψέματα ο πειρατής? Έμεινα για λίγο κλεισμένος στις σκέψεις μου.. Για ποιο λόγο να μου έλεγε ψέματα ? Δεν είχε κανένα απολύτως όφελος ..Ήταν δεμένος χειροπόδαρα, μέσα σε ένα κελί, και έφτανε η ώρα που θα αντιμετώπιζε την δικαιοσύνη σε μια δίκη στο Ennies lobby..Και το κυριότερο μιλούσε σε έναν άγνωστο προς αυτόν Marine...

Δεν διέκρινα κάποια δολιοφθορά η κάτι τέτοιο..Αντιθέτως ένιωθα πως μου ανοιγόταν..Σαν κάποιος που έχει καταδικαστεί σε θάνατο και βγάζει απο μέσα του τον τα τελευταία του λόγια..Απο την άλλη μεριά, σκεφτόμουν πως αυτος ο άνθρωπος, δεν σκότωσε κάποιον αθώο για να είναι εγκληματίας, άλλα έναν διεφθαρμένο καταχραστή της εξουσίας..Και εγώ στην θέση του το ίδιο θα έκανα..Άλλωστε γι αυτό έχω ως στόχο την θέση ενός Admiral...Για να καθαρίσω αρχικά τους Marines απο την εσωτερική διαφθορά, και μετά να εξαλείψουμε και την εξωτερική διαφθορά και εγκληματικότητα
-Σε καταλαβαίνω του είπα κοφτά... Οι πράξεις σου είναι μια χαρά έτσι όπως μου τις περιγράφ.........
Την κουβέντα μου, έκοψε η απότομη είσοδος τριών Marine ..Τους κοίταξα γεμάτος περιέργεια..
-Κύριε Vergil, σας ψάχναμε παντού εδω και δυο ώρες.. είπε ο πιο κοντός...
-Η αλήθεια είναι πως συνομιλούσα με τον κρατούμενο, είπα καθώς σηκωνόμουν όρθιος ...Λοιπόν Kahl...Ήρθε η ώρα για να φύγω.. Ελπίζω να σε αθωώσει η δικαιοσύνη
-Μακάρι , είπε εκείνος κατευθυνόμενος προς μια σκοτεινή γωνια του κελιού..
Στράφηκα προς τους Marines καθώς περπατούσα για να φύγω
-Για ποιον λόγο ακριβώς με ψάχνατε κύριοι? ρώτησα... Εκείνοι άρχισαν να με ακολουθούν προς το κατάστρωμα

-Εδώ και λίγα λεπτά, λαμβάνουμε ένα σήμα για βοήθεια απο τα νησιά Long ring long land και θέλαμε να σας ρωτήσουμε τι να κάνουμε..Είμαστε αρκετά κοντά στο Ennies Lobby...Να γυρίσουμε το πλοίο και να πάμε πίσω? είμαστε το μόνο πλοίο στην περιοχή
-Όχι..Κρατήστε σταθερή πορεία, είπα καθώς ανεβήκαμε στο κατάστρωμα..
-Μα κύριε.. οι πολίτες
-Μην ανησυχείς, θα ειδοποιήσω εγώ μερικά άτομα να πανε εκεί, και μετά το πέρας της μεταφοράς του κρατουμένου, θα πάω εγω ο ίδιος για να δω τι συμβαίνει..
-Μάλιστα κύριε, είπε ο κοντός..
Με αυτά τα λόγια, οι Marines έφυγαν..Εγώ έβγαλα το Den den mushi απο την τσέπη μου, και άρχισα να καλώ τον Auron..
-Commander Auron.. είπε κοφτά
-Ο Vergil είμαι.. Πως πάει εκεί?
- Α εσύ είσαι Vergil? είπε ανακουφισμένος
-Γιατί ποιον περίμενες?
-Τιποτα τιποτα..Θα σου πω απο κοντά... Εδω τα πράγματα είναι όπως τα άφησες..
-Ο Squall?
-Καλυτερεύει η κατάσταση του
-Πάλι καλά, είπα ανακουφισμένος
-Η αποστολή πως πάει?
-Μέχρι στιγμής προχωράει καλά.. Όμως ήθελα να σου ζητήσω μια χάρη

-Τι πράγμα?
-Οι Marines με ειδοποίησαν πως στα νησάκια Long ring long land, οι πολίτες καλούν για βοήθεια..Επειδή δεν ξέρουμε ακριβώς τι συμβαίνει, πάνε μαζί με τους άλλους εκεί και ρίξτε μια ματιά..Να είστε στα ανοιχτά όμως μέχρι να έρθω..Υπολογίζω οτι θα είμαι εκεί μέχρι αύριο τετοια ώρα
-Εντάξει μικρέ, κανένα πρόβλημα
-Ωραία ..Over, είπα και έκλεισα την σύνδεση..
Ένα ξεφυσημα ανακούφησης ξέφυγε απο μέσα μου.. Χαιρόμουν που ο παιδικός μου φίλος πήγαινε καλά στην υγεία του
Ώντας ανακουφισμένος απο αυτά που άκουσα, άρχισα να κόβω βόλτες πάνω στο κατάστρωμα ...Ανυπομονούσα να ολοκληρώσω την αποστολή..Αυτό το ήθελα περισσότερο γιατί ήθελα να τιμήσω την εμπιστοσύνη που μου εδειξε ο Admiral Kizaru και ο Fleet Admiral Sengoku, γιατί κακα τα ψέματα, δεν είχα αρκετά μεγάλο βαθμό ωστε να μου αναθέτουν υψίστης σημασίας αποστολές σαν και αυτή...Όμως η δύναμη μου δεν είναι ισάξια του βαθμού μου.. Ίσως γι αυτό να με εμπιστεύτηκε..
Μετά απο λίγη ώρα, τον ορίζοντα μπροστά απ την πλώρη του Battleship, άρχισε να αχνοφαίνεται η σκια ενως νησιού...
-Είναι το Ennies Lobby κύριε, μου είπε ένας Marine που σκούπιζε το πάτωμα ακριβώς δίπλα μου..
-Ευχαριστώ για την πληροφορία Marine, είπα και γύρισα ωστε να πάω να ανακοινώσω στους υπολοίπους πως φτάνουμε..
Μόλις μαζεύτηκαν όλοι, ξεκίνησα την ομιλία μου

-Λοιπόν marines..σε λίγη ώρα φτάνουμε στο ennies lobby..Θέλω να πάτε αμέσως και να φορέσετε το όπλα σας καθώς θα φυλάξουμε έναν πολύ δυνατό πειρατή...Ακόμα και δεμένος μπορεί να μας προκαλέσει αρκετή ζημιά και να ξεφύγει..Θέλετε να έχετε το βάρος στις πλάτες σας? Να λένε πως ξέφυγε κάποιος πειρατής?
-ΌΧΙ φώναξαν όλοι μαζί..
-Ωραία τώρα...Πηγενεται
Χωρίς να έχω κάτι να κάνω, πήγα και κάθισα στην πλώρη του καραβιού, και ξεκίνησα να διαβάζω την εφημερίδα της κυβέρνησης
.Στο εξώφυλλο είχαν τα τελευταία κατορθώματα των μεγάλων μαριν , όπως επίσης και τους γνωστούς πειρατές που κατάφεραν να πιάσουν
Στην δεύτερη σελίδα έγραφε πως ένα πλοίο των Marine βυθίστηκε κοντά στην Loguetown, ευτυχώς δεν υπήρχαν θάνατοι.."Πάλι καλά" Είπα απο μέσα μου..Τουλάχιστον δεν υπήρχε κανένα θύμα...Με πείραξε όμως το γεγονός οτι βυθίζονται δικά μας πλοία αντί αυτά των πειρατών..... Λιγότεροι πειρατές =λιγότερες σκοτούρες... Απογοητευμένος απο την είδηση αυτή της μέρας, έκλεισα την εφημερίδα και άρχισα να προχωρώ προς το εσωτερικό του πλοίου . Είχε αρχίσει να βρέχει. Πίσω μου άκουγα βροντές και αστραπές να σκίζουν τον αέρα ...Πρέπει να απείχαμε λίγο απο το μάτι της κακοκαιρίας

Ξάφνου, ο Marine που φυλούσε σκοπιά στο κατάρτι, αρχισε να φωνάζει
-Πλοιο πίσω μας! Πλοιο πίσω μας!
Κατευθείαν άρχισα να τρέχω προς την πρύμνη, όπως και άλλοι 10-12Marines...Ήταν όντως ένα πλοίο..Μονο που δεν μπορούσα να δω εαν είναι δικο μας η πειρατικό..Δεν γινόταν να ήταν δικό μας..Η αποστολή έλεγε πως ένα πλοιο θα κάνει την μεταφορά..Εκτός αν και αυτοί έπλεαν προς το Ennies Lobby...Όπως και να χει, έπρεπε να το σιγουρέψω
-Τι σημαία έχει το πλοίο? άρχισα να φωνάζω προς τον φρουρό ωστε να με ακούσει
Η απάντηση δεν έφτανε όμως...Τότε άρχισα να χάνω την υπομονή μου...Νευρίασα ασυναίσθητα επειδή αγχωνόμουν ..Ποιοι ήταν αυτοι??
-Ρώτησα ποιοι είναι; φώναξα γι ακόμα μια φορά..
-Είναι πειρατές, πειρατές! είπε φωνάζοντας..
Οι φόβοι μου και το άγχος μου είχε επιβεβαιωθεί τελικά.. Λίγο πριν την ολοκλήρωση της αποστολής μου αυτό το εμπόδιο..Γνώριζα πως σε μάχη στην θάλασσα έχω μεγάλο μειονέκτημα, καθώς αν μας βυθίσουν, δεν θα μπορέσω να ζήσω ..
-Ηχήστε την σειρήνα! όλοι οι άντρες στο κατάστρωμα , τώρα!! Φώναζα.
Τα επόμενα λεπτά επικρατούσε συνωστισμός..Άντρες έτρεχαν απο εδώ και απο εκεί χωρίς οργάνωση..Με τετοιο ρυθμό θα χάναμε πριν προλάβουμε να πολεμήσουμε..

Ένας κανονιοβολισμός επέβαλε νεκρική ησυχία...Ήταν τα πυρά του εχθρού.. Είδα πως στόχευαν το πίσω μέρος του πλοίου..Τράβηξα το Katana μου απο την θήκη του και όρμησα προς την πλώρη.. Αν μας χτυπούσαν εκεί, η πλοήγηση θα ήταν αδύνατη εως απίθανη... Πηδώντας στον αέρα έσφηξα στο δεξί χέρι μου το Katana έτοιμος να κόψω την οβίδα στην μέση
-Ittu ryu iai Varuhan !
Πατώντας με τα δυο μου πόδια πάνω στον ξύλινο φράχτη του πλοίου, άκουσα τις δυο πλέον επιφάνειες τις οβίδας να πέφτουν στο νερό
Βάζοντας το σπαθί στην θήκη, σκεφτόμουν τις επιλογές μου...Να στεκόμουν να πολεμήσω τους πειρατές μα κίνδυνο να χάσουμε και να ξεφτιλιστώ η να συνεχίσουμε προς το Ennies Lobby και να τους ρίξουν με τα κανόνια τους αν έχουν, η με τα πλοία τους? Και αν δεν υπάρχει κανένα πλοίο εκεί?. Ξανασκεπτόμενος το τελευταίο το απέκλεισα απευθείας και ο λόγος ήταν ο εξής " Δεν νοήτε το μεγαλύτερο δικαστήριο του κόσμου να μην έχει προστασία..Οπότε κατέφυγα στην πρώτη μου σκέψη
-Ανοίξτε τα πανιά! να πάμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε στο Ennies Lobby!
-Μα κύριε, πετάχτηκε ένας, το πλοίο μας είναι πολύ βαρυ! θα μας φτάσουν γρήγορα!

-Αν μας φτάσουν θα πολεμήσουμε, ανταποκρίθηκα.. Θέλω 6 εξοπλισμένοι άντρες με σπαθιά και καραμπίνες , άντρες να πάνε κάτω και φιλούν τον κρατούμενο..Οι υπόλοιποι ετοιμάστε τα κανόνια!
Οι άντρες ακολούθησαν τις διαταγές μου χωρίς δεύτερη κουβέντα..Δυστυχώς όμως , αυτός που μου είπε πως είμαστε πιο αργοί απο αυτούς, είχε δίκιο...Έτσι έπρεπε να ακολουθήσω μια άλλη τακτική...
-Ρίξτε τους με τα πίσω κανονιά! Πυρ! ούρλιαζα για να ακουστεί η εντολή μου μες τον πανικό που επικρατούσε
Τα κανόνια του πλοίου μας άρχισαν να τους ρίχνουν..Ο ωραίος ήχος που έβγαζαν και η μυρωδιά του φρεσκοχρησιμοποιημένου μπαρουτιού, ανέβασαν την πολεμική μου διάθεση..
-Ρίξτε τους ξανά τους π@@@@ες! φώναξα ξανά , με την πώρωση της στιγμής να είναι αποτυπωμένη στο ύφος μου...Κάθε ίχνος άγχους, είχε μετατραπεί σε διάθεση για μάχη..Όμως ο στόχος μου έπρεπε να μην αντικατασταθεί απο τα τωρινά μου θέλω, που ίσως αποδεικνύονταν καταστροφικά
Παρατήρησα πως οι πειρατές, ηταν αρκετά πεισματάρηδες ..Τους ρίχναμε συνέχεια αλλα εκείνοι δεν έλεγαν να παραδώσουν τα όπλα...
-Ρίξτε τους ξανά! φώναξα για μια ακόμη φορά..
Μόλις τελείωσα την πρότασή μου όμως, κάτι αδιανόητο συνεβει..

Μια ανεπαίσθητη σύγκρουση με έριξε πίσω..Πρέπει να είχαμε πέσει πάνω σε κάτι...Κρατώντας το χτυπημένο κεφάλι μου ,. σηκώθηκα σαν αστραπή..Είχαμε προσκρούσει σε ένα άλλο πλοίο, που...ήταν και αυτό πειρατικό...
Οι πειρατές όπως φαίνεται είχαν οργανώσει ολόκληρο σχέδιο για να παγιδέψουν το πλοίο..Αυτό υπήρχε μόνο ένας λόγος για να συμβαίνει...Πρέπει να ήταν το πλήρωμα του Kahl D Rogo...
-Αναθεματισμένοι πειρατές, είπα από μέσα μου
Εκτός των πειρατών, καταριόμουν και τους άντρες μου που κανείς τους δεν είχε δει το δεύτερο πλοίο
Οι πειρατές , κάνοντας ρεσάλτο ήρθαν στο πλοίο μας .. Η πρώτη γραμμή των αντρών που πήγε να αμυνθεί, νικήθηκε παταγωδώς..Οι πειρατές τους καταπλάκωσαν με την ορμή που είχαν...
Απο την άλλη μεριά, το άλλο πλοίο εκμεταλλευόταν την σύγκρουση και μας πλησίαζε.
-Φυλάξτε την είσοδο για τα κελιά με καθε κόστος! φώναξα ..Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να ελευθερώσουν τον καπετάνιο τους...
-Μάλιστα ! φώναξαν όλοι μαζί..
-Τώρα επίθεση! πανω τους! φώναξα τραβώντας το σπαθί μου και ορμώντας προς το μέρος ενός πειρατή..

Απέκρουσε την επίθεση μου με το σπαθί του, έτσι τον κλώτσησα στο στομάχι και αμέσως μετά, του κάρφωσα το Katana μου , στο στήθος..
Τραβώντας το με δύναμη, πρόλαβα να αποκρούσω μια επίθεση ενώς χοντρού άντρα , πάνω απ το ώμο μου...Πάτησα γερά στο έδαφος και με την δύναμη του σώματος μου έπεσα επαν του για να τον ρίξω...
Ο στόχος μου πέτυχε, όμως το σωμα μου άρχισε να μειώνει την γρηγοράδα των κινήσεών του..Αυτό οφειλόταν καθαρά στην επίδραση του φαρμάκου...Το επόμενο στάδιο,. ήταν η παραλυσία και ύστερα ο θάνατος μετά την λιποθυμία..
Έβγαλα με το αριστερό μου χέρι μια σύριγγα με αντίδοτο μέσα απο την καπα μου και την κάρφωσα στον λαιμό μου αδειάζοντας το περιεχόμενο στο αίμα μου..Δεν ήξερα για πόσο καιρό θα μπορούσα να το συνεχίσω αυτό..Έπρεπε οπωσδήποτε να γινόμουν Cyborg
-Τέρμα τα αστεία
-Hybrid Cerberus
είπα παίρνοντας την αντίστοιχη μορφή.... Πήδηξα ψηλά στον αέρα καθώς έδωσα μεγάλη ώθηση με τα πόδια μου και προσγειώθηκα ακριβώς πίσω απο 4 άντρες ...

Με τα πλαϊνά κεφάλια μου, δάγκωσα τα κεφάλια τους και τους πέταξα τα εκρά σώματα προς κάτι κιβώτια καθώς τα έκοψα , κάνοντάς τους να πεθάνουν αστραπιαία .. Έφτυσα τα κεφάλια τους στο έδαφος
Πίσω απο τα κιβώτια και τα σπασμένα ξύλα άρχισαν να πετιούνται σαν τα βατράχια οι πειρατές... Όλοι κρατούσαν μικρά σπαθιά , μαχαίρια , και όπλα ... Ήταν όλοι τoυς αδύναμοι μπροστά μου
-T...Τέρας!! άρχιζαν να φωνάζουν αρκετοί απο αυτούς και άρχισαν να τρέχουν προς κάθε διαθέσιμη κατεύθυνση ..Άλλοι πάλοι δεν οπισθοχωρούσαν και έρχονταν προς τα πάνω μου
-μην τον φοβάστε, είναι απλά χρήστης φρούτου του διαβόλου!!
-όχι απλού φρούτου..Εvώς πολύ σπάνιου φρούτου ... Είναι αρκετά σπάνιο, δυνατό και είναι mythical zoan...
Τώρα κομμένα τα λόγια ...Αυτο θα κάνει τα πράγματα πιο γρήγορα, είπα ετοιμάζοντας την τελευταία επίθεση μου
- Storm of justice!
Τα κεφάλια μου άρχισαν να χτυπούν αστραπιαία τους πειρατές και να επιτίθενται αυτόβουλα στον επόμενο στόχο τους.. Τα χέρια μου που είχαν τα ισχυρά νύχια , πετσόκοβαν ότι βρισκόταν μπροστά μου, και τέλος, η ουρά φίδι που είχα, έκανε την αναισθητοποίηση των "θυμάτων" πιο εύκολη
Η ανάσα μου είχε βαρύνει.. ειχα νικήσει τουλάχιστον 30 άτομα..
Η μπουνιά μου ακουμπούσε στο έδαφος ... Πίσω μου άκουσα βήματα ... Μα πόσοι είναι πια?? Γύρισα απότομα και είδα έναν σωματώδη άντρα ...Πρόλαβε και με χτύπησε στο στομάχι πετώντας με αρκετά μέτρα πίσω

Η μπουνιά που δέχτηκα, έκανε την ανάσα μου βαριά ....Κοιτώντας την μάχη, είδα τα χαλια των Marines...Οι περισσότεροι έχαναν χωρίς καν να πληγώσουν τους αντιπάλους του..Αυτοί που μάχονταν με σθένος , ήταν οι πειρατές και οι Marines με βαθμό Chief petty officer και πάνω..
Η μάχη έδειχνε να χάνεται απο εμάς..Οι πειρατές απ το άλλο πλοίο,. κατάφεραν να κάνουν και εκείνοι ρεσάλτο στο πλοίο μας δίνοντας τους ένα ψυχολογικό αβαντάζ..
Ξάφνου, δέχτηκα μια γροθιά (είχα την ανθρώπινη μορφή μου λογο του δυνατού χτυπήματος) στο κεφάλι..
Αυτό με έκανε να συνέλθω (επειδή είχα αφαιρεθεί-) Αλλα με ζάλισε ταυτόχρονα...
Απο το κεφάλι μου άρχισε να βγαίνει αίμα.. Αυτός που μου επιτέθηκε, άρχισε να τρέχει προς το μέρος μου για να με αποτελειώσει με το τσεκούρι που πήρε απο έναν άλλο νεκρό πειρατή...Με μια περίτεχνη κίνηση του σπαθιού, απέκρουσα το τσεκούρι , και με το δεξί μου χέρι, του έπιασα τον λαιμό..Ο σωματώδης άντρας τα έχασε...Πίεζα με όλη μου την δύναμη τις αρτηρίες του ώστε να τον σκοτώσω... Για έναν ανεξήγητο λόγο ,. τα νεύρα μου έκαναν την δύναμή μου περισσότερη...Πήγε να με αποκεφαλίσει με το τσεκούρι του όμως το katana μου ήταν και πάλι εκεί..Έβαλα όλη μου την δύναμη στο δεξί μου χέρι και άρχισα να φωνάζω απο πώρωση..Ξάφνου το δεξί μου χερι, μεταμορφώθηκε στου κέρβερου, χωρίς το σώμα να αλλάξει..Αλλα αυτό έγινε στιγμιαία..Ομως αυτή η στιγμή ήταν όση χρειαζόταν για να τομ σκοτώσει..Το νεκρό του σώμα, το πέταξα στην θάλασσα

Το δευτερο πλοιο μολις ειχε εμβολισει και αυτο το καραβι των Μαριν, το οποιο πλεον ειχε σφινωσει αναμεσα στα δυο. Δεν υπηρχα ελπιδα διαφυγης πλεον. Ειχε φρακαρει για τα καλα. Η πειρατικη σημαια των Wet Cement Pirates ανεμιζε και ηταν πλεον ορατη απο ολους. Ο Vergil με το που την ειδε αναστεναξε βαρια καθως οι υποψιες του βγηκαν αληθινες. Ειχαν ερθει να παρουν τον καπετανιο τους....
Το σωμα του μαχητικου Μαριν ειχε αρχισει να εξαντλλειτε. Δυσκολευοταν να κρατησει για πολυ ωρα την μοπρφη του κερβερου και ετσι γινοταν ανθρωπος σε τακτα χρονικα διαστηματα ωστε να παρει καποιες ανασες.
Το πεδιο μαχης στην γαλερα καλα κρατουσε με τους πειρατες ομως να εχουν το πανω χερι...Η απελπισια ηταν εμφανης σε ολονων τα προσωπα.
Απο το δευτερο καραβι 4 φιγουρες επιβηβαστηκαν στην γαλερα και αρχισαν να περπατανε προς τον τραυματισμενο μαριν ο οποιος τους κοιτουσε προσπαθωντας να τους αναγνωρισει...
Τα προσωπα τους τα καλυπτε το σκοταδι...μεχρι την στιγμη που εφτασαν καποια μετρα μονο μακρυα του και το φως του φεγγαριου τους ελουσε φανερωνωντας τα παντα για αυτους. Ολοι οι Μαρινς απαντησαν με ενα επιφωνημα σοκ και δεους....ολοι εκτος απο τον Vergik ο οποιος δεν εδεχνε να αναγνωριζει τους πειρατες...
-Ειμαστε καταδικασμενοι... φωναξε ενας Μαριν ο οποιος βρισκοταν τραυματισμενος ελαχιστα μετρα μακρυα αποι αυτους...
Οι πειρατες αυτοι δεν ηταν αλλοι απο τους...

Σπόιλερ:

Ηταν οι πιο ισχυροι συντροφοι του Kahl και τους τελευταιους μηνες ειχαν ταραξει για τα καλα την ηρεμια της παγκοσμιας κυβερνησης. O Vergil ενοιωσε οργη με το ακουσμα των Bounty των πειρατων. Δεν τον ειχε ενημερωσει κανεις οτι ειχε να κανει με ενα τοσο ισχυρο πληρωμα. Κανεις ανωτερος δεν ηξερε οτι θα επιχειρουσαν να τον σωσουν??? Πως μπορεσαν να τον αφησουν ετσι μονο του...λες και τον εστειλαν σε σφαγη ηταν...Με τοσο δυνατους πειρατες δεν μπορουσε μονος να ανταπεξελθει...η μηπως ηταν ολο σχεδιασμενο???Υπηρχε καποιος που να ηθελε τον θανατο του???
Αμμεσως κουνησε το κεφαλι του για να ξεθολωσει...Τετοιες σκεψεις δεν βοηθουσαν...

Ganon: Η Secilia λεει...οτι ηρθε ο καιρος να παρουμε τον καπετανιο μας πισω...
Deliora: Αληθεια...Εγω δεν ακουσα τιποτα...Εγω βλεπω παντως οτι τουτως ο Μαριν θελει να μας εμποδισει...
Zacron: Φτασαμε ως εδω...κανενας δεν θα μας σταματησει τωρα...
Ziedfried: Πειτε τα εσεις...παω για τον καπετανιο...κις κις κις...
Εν ριπη οφθαλμου ο Ziegfried χαθηκε απο ολονων τα ματια...

-Μα τι στο καλο??? Που???Πως...??? Ο νεαρος Vergil εδειχνε να τα χανει...Τι να κανει αραγε? Πισω του οι Μαρινς...οσοι ειχαν απομεινει δηλαδη εδειχνα εντρομοι...

η κατάσταση είχε εξελιχθεί πολύ χειρότερα απ ότι είχα φανταστεί..Οι πειρατές απο 40 είχαν αφήσει ζωντανούς μόνο τους 6 φρουρούς που είχα στειλει κάτω, έναν Chief petty officer που μαχόταν γενναία, έχοντας νικήσει τουλάχιστον 7 πειρατές και ακόμα 7 άντρες που είτε ήταν τραυματίες, είτε λιπόψυχοι...
Οι ελπίδες να νικήσουμε αυτούς τους ανθρώπους σε κατα μέτωπον επίθεση ήταν μηδαμινές έως ανύπαρκτες, ακόμα και να είχα όλες μου τις δυνάμεις..Δεν τα είχα ξαναβάλει με άτομο πάνω των 50.000.000 bounty και τωρα υπήρχαν μπροστά μου 4 άτομα που ξεπερνούσαν το ποσο αυτό...Τι έπρεπε να κάνω? Ξάφνου, ένας κεραυνός έπεσε κάπου κοντά μας..Όμως ο ήχος του δεν ήταν αρκετά δυνατός ωστε να καλύψει τις φωνές κάποιον Marines που μόλις τους είχαν πυροβολήσει Γύρισα το κεφάλι μου προς το μέρος το οποίο ακούστηκε ο πυροβολισμός και είδα 2 νεκρά σώματα των Marines να πέφτουν στο έδαφος...Ο υπεύθυνος ήταν ο ziegfried..Ο άντρας που είχε 99.000.000Belli στο κεφάλι του..Σίγουρα δεν θα είχε κάνει και λίγα για να έχει τόσο πολύ Bounty...
Μαζεύοντας όλο μου το κουράγιο και την δύναμη, σηκώθηκα στα πόδια μου...Η ανάσα μου ήταν ακόμη βαριά όμως το φάρμακο είχε κάνει την δράση του...Η ενέργεια μου είχε αναπληρωθεί κατά κάποια άποψη..
-Δεν...θα περάσετε απο μένα...Είπα με βαριά και δυνατή φωνή..οση μπορούσε να βγει για την ακρίβεια...
-Τι είπες Seccilιa? είπε ο μάγειρας.. Συμφωνώ είπε, και έριξε χαιρέκακο γέλιο ..Ώρα για λίγο παιχνίδι, εϊπε...
-Δεν νομίζω...Είπα τραβώντας το katana μου..

Itturyu iai...Karyuu ipponzeu είπα τρέχοντας προς τα πάνω του
Hone hone no! Apocalypse!
Ξαφνικα , σώματα νεκρών marines και πειρατών σηκώθηκαν όρθια μετά το κούνημα των χεριών του Ganon. Τα έχασα και σταμάτησα την επίθεση...Πως ήταν δυνατόν αυτό που μόλις είδα? Τα νεκρά σώματα των αντρών, άρχισαν να τρέχουν προς τα πάνω μου έτοιμα για επίθεση
-Τι στο .... ?? Είπα, όμως εκείνη τη στιγμή ακούστηκε απο πίσω μου μια φωνή
"Soru"
Πριν προλάβω καν να γυρίσω το κεφάλι μου, κάτι με είχε ακουμπήσει
"geppo"
Αφού με κράτησε γερά, σηκωθήκαμε στον αερα...Σήκωσα το κεφάλι μου προς τα πάνω και είδα τον Jirazole, τον πράκτωρ της CP5 που ήρθε μαζί μας στην αποστολή .. Μετά το άλμα στον αερα, προσγειωθήκαμε αργά και με ασφάλεια στο πλοίο..
-Τι είναι αυτό που μόλις έκανες??
-Είναι τεχνικές Rokushiki...Αλλα δεν έχουμε χρονο για να σου εξηγήσω..Άσε τα σώματα σε μένα, εσύ πανε στους πειρατές.
-Εντάξει, είπα αποφασισμένος
- Όχι τοσο γρήγορα, ακούστηκε μια φωνή απο πίσω μας
Itturyu iai, Karasu ko akeru, είπα γυρνώντας αστραπιαία, μη περιμένοντας να δεχτώ επίθεση..Τελευταία στιγμή ο Ziegfried έσκυψε αποφεύγοντας την επίθεση μου...
-Δεν περίμενα να γίνει αυτό...Αλλα..
"Soru" ακούστηκε μια φωνή που κατευθυνόταν σαν αστραπή πάνω στον Ziegfried..
-Hone hone no! wall of dead!
ο Ganon έστειλε ατομα να πέσουν στον Jirazole ωστε να σταματήσει την επίθεσή του , όπως κι έγινε..Έπεσε πάνω σε ένα τοίχος πτωμάτων..Η σειρά μου, είπε η κοπέλα του πληρώματος
"Claymore cut" Με το σπαθί της πήγε να επιτεθί στον Jirazole, τότε προσπάθησα να τον προστατέψω τρέχοντας προς αυτόν για να αποκρούσω την επίθεση..
Hone hone no! Trap!
Απο αριστερά και δεξιά, με έπιασαν περίπου 6 νεκρά σώματα και με εριξαν κάτω..
-η ώρα σου θα έρθει σε λίγο, Sha sha sha sha! είπε με χαιρέκακο τροπο ο Gamon
Εν το μεταξύ η Deliora κατάφερε ένα θανάσιμο χτύπημα στον θώρακα του ζαλισμένου Jirazole αφήνοντάς τον στον τόπο

Θέμα: τ Τετ Μάης 16, 2012 6:49 am

Η τελευταία μας ελπίδα για νίκη είχε εξανεμιστεί...
Φωνάζοντας για να ανυψωθεί το ηθικό μου και να τονωθούν τα νεύρα μου και η δύναμή μου, σηκώθηκα πετώντας κάτω τα πτώματα...Ο Ziegfried είχε εξαφανιστεί απο το κατάστρωμα του πλοίου..Απευθείας γύρισα το κεφάλι μου προς την πόρτα για τα κελιά..Ήταν ορθάνοιχτη...
-Αναθεματισμένοι πειρατές...Είπα πως δεν θα τον πάρετε.. Φώναζα τρέχοντας προς την είσοδο...
-Όχι τόσο γρήγορα.. ακούστηκε η φωνή του Zacron... Με χτύπησε με γροθιά στο στομάχι πετώντας με λίγα μετρα πιο πίσω.....Αμέσως μετά ο Gamon άρχισε να ρίχνει πάνω μου πτώματα ωστε να με χτυπούν
Ήμουν ξαπλωμένος στο κατάστρωμα του πλοίου παρατηρώντας τον ουρανό ανήμπορος να κουνηθώ..Η βροχή είχε σταματήσει..Ο ουρανός άρχισε να δείχνει το γαλάζιο του διώχνοντας τα σύννεφα..Είχα αποτύχει...Οι πειρατές είχαν νικήσει την μονάδα μεταφοράς του γνωστού κρατουμένου που ηγούμουν εγώ για την πλάκα τους..Δεν σκόπευα όμως να τα παρατήσω. την προσπάθεια να αποτρέψω την επειχήρηση απελευθέρωσης..Δεν θα άφηνα την αποστολή μου ημιτελή.. Για χάρη της απόλυτης δικαιοσύνης...
Πέταξα ένα πτωμα απο πάνω μου με μια κίνηση..Σηκώθηκα με τεράστια δυσκολία ..το σώμα μου με είχε προδώσει..Οι δυνάμεις μου το ίδιο, όμως η θέληση μου ήταν ακόμα εκεί...
Ο Kahl D rogo έβγαινε απ τους θαλάμους των κελιών μαζί με τον Ziegfried, έχοντας τα χέρια του ακόμα δεμένα...
-Είπα πως δεν θα σας αφήσω να τον ελευθερώσετε, είπα με δυσκολία
-Ακόμα στέκεστε εσύ? ρώτησε γελώντας ο Gamon..
Ένα σαρδόνιο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου...Είχα σκεφτεί ένα σχέδιο που δεν θα άφηνε αρκετούς απο αυτούς να ζήσουν, αλλα αυτό απαιτούσε δικη μου αυτοθυσία..Δεν με ενδιέφερε όμως... Θα έκανα τα πάντα για να μην αφήσω έναν πειρατή ζωντανο ακόμα και αν μου στοίχιζε την ζωή..
"Hibrid Cerberus" είπα παίρνοντας την αντίστοιχη μορφη...
Σταύρωσα τα χέρια μου σφίγγοντας τα οσο πιο πολύ μπορούσα
"Skull melt"
Χτύπησα το κατάστρωμα του πλοίου με όλη μου την δύναμη...Απο το σημείο που χτύπησα , άρχισαν να σπάνε τα ξύλα, και ένα domino σπασιμάτων συνεχίστηκε ως που το κατάστρωμα κόντεψε να κοπεί στα δυο, όπως και το καράβι...
"Cement walls" ακούστηκε η γνώριμη φωνή του Kahl καθώς εγώ έπαιρνα την ανθρώπινη μορφη μου εξαντλημένος, έτοιμος να λιποθυμήσω απο την υπερένταση, την κούραση και τα τραύματα..
Πέφτοντας στο έδαφος κατάλαβα πως το πλοίο σταμάτησε να σπάει..Δεν ήξερα όμως τι συνέβη...

(ακολουθεί επίλογος αφηγητικού τόνου καθώς ο χαρακτήρας μου είναι αναίσθητος οσο συμβαίνουν)
Ο Kahl D Rogo , εκτίμησε την κίνηση του Lieutenant Junior grade Vegril να κάτσει μαζί του λίγες ωρες πριν την καταδίκη του και θεώρησε σωστό να μην τον αφήσει να πεθάνει πάρα τις προτροπές του πληρώματος του..Έτσι, οι Wet cement pirates τον πήραν στο καράβι τους και περιποιήθηκαν τα τραύματα του.. Αργότερα την ίδια μερα, τον άφησαν στο κοντινότερο νησί που μπόρεσαν να βρουν χωρίς βασεις των marine και αλλα προβλήματα...Δίπλα του ο Kahl του άφησε ένα γράμμα,. λέγοντας του πως ελπίζει να συναντηθούν ξανά κάποια μερα και τοτε αν επιθυμούσα να πολεμήσουμε μαζί την διεφθαρμένη εξουσία, θα προσφερόταν να με βοηθήσει, ακόμα και αν τα στρατόπεδο μας δεν ήταν το ίδιο

Όνομα: Vergil
Haki Points: ---
Player of the Month Points: 9
Beli: 27.000 +10.000(αποστολής)
Bounty/Fame Points: +3.000.000
Παρατηρήσεις: Εφτιαξες καλο υποβαθρο για τον πειρατη και στο δευτερο μερος απεφυγες τις υπερβολες. Το οτι σου ξεφυγε θα σου κοστισει μεν σαν Μαριν αλλα για μενα η αποστολη σου θεωρειτε επιτυχημενη καθως δεν ηταν αυτο το ζητουμενο.
Επειδη ειναι η πρωτη ειδικη αποστολη σου ειμαι πολυ επιηκεις. Σε οσες ακολουθουν ομως θα περιμενω πολλα περισσοτερα.

» [Τέλος-Αποστολή] The unlucky pirate! (part 1/2)
» Alucard thief and pirate [ΤΕΛΟΣ] [part 2]
» [Τελος-Αποστολή] Pirate captain Johnny ! Another weakling!
» Heavshin Pirate and the ghost island Part 2 [ΤΕΛΟΣ]
» [Τέλος-Αποστολή] Protect the villagers! Marine Vergil vs Pirate Captain Kuro