[Τέλος] Le wild (Voli)Bear appears?!

Link προηγούμενης ιστορίας:

Μια μικρή περίληψη της προηγούμενης ιστορίας:

Πλέαμε στα νερά της South Blue. Φτάναμε πλέον στο Clockwork Island. Το είχα δει στον χάρτη και για αυτό το νησί έλεγε ότι είναι γνωστό για τις κατασκευές του. Οπότε αποφάσισα να πάμε εκεί, και φυσικά κανένας δεν είχε αντίρρηση. Εγώ έκανα κουμάντο στο καράβι αυτό. Από μακρυά, λοιπόν, το νησί φαινόταν απλησίαστο. Αυτό γιατί ήταν πολύ ψηλό και είχε σχήμα βίδας με πολύ πλατύ "κεφάλι". Λογικά η πόλη και οτιδήποτε άλλο θα βρισκόταν εκεί πάνω. Το θέμα ήταν ότι φαινόταν πως θα έπεφτε από στιγμή σε στιγμή με τέτοιο σχήμα που είχε. Κάτι πρέπει να έχουνε κάνει για να στέκεται έτσι αλλιώς δεν εξηγείται. Από μόνο του δεν υπήρχε περίπτωση να ήταν τόσα χρόνια έτσι σταθερό.

Πλησιάζαμε όλο και περισσότερο. Όπως πλησιάζαμε σε κάποια δόση ο Fran, που κοιτούσε με τα κιάλια προς το νησί, φώναξε:
-Πλοία ευθεία μπροστά! Έχουνε και πειρατική σημαία!
-Ενδιαφέρον. Έχουν κόσμο πάνω τους?
-Έχουνε και μάλλον μας πήραν χαμπάρι. Ετοιμάζουν τα όπλα τους.
-Ωραία. Είτε τους προλάβαμε πριν λεηλατήσουν το νησί ή το λεηλάτησαν και τους προλάβαμε πριν φύγουν. Οποιοδήποτε και να ισχύει, τους κατατροπώνουμε στα γρήγορα και παίρνουμε ότι έχουν!
-Μ' αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι Raziel! Περισσότερα κέρδη για εμάς αν ισχύει κιόλας το πρώτο! είπε ο Mukuro.
Αρπάξαμε τα όπλα μας και ο Fran πήγε στα κανόνια. Ρίξαμε την πρώτη βολή και πετύχαμε το πρώτο θύμα.

Τα αντίπαλα καράβια ήταν 4 και το ένα από αυτά υπέστη ζημιά από την βολή μας και έμεινε ακίνητο. Οι ναύτες του συγκεκριμένου ανέβηκαν σε βάρκες και άρχισαν να κωπηλατούν προς το μέρος μας. Τα υπόλοιπα 3 πλοία γύρισαν προς το μέρος μας και άνοιξαν πυρ. Αμέσως άπλωσα σκοτάδι μπροστά μας και ρούφηξα τα εισερχόμενα πυρά για να μην υποστούμε ζημιές. Μάζεψα ξανά το σκοτάδι και ο Fran συνέχισε να ρίχνει και να προκαλεί ζημιές στους αντιπάλους μας. Οφείλω να παραδεχτώ ότι είχε καλό σημάδι. Αυτό το πράγμα συνεχίστηκε για λίγη ακόμα ώρα μέχρι την στιγμή που μας έφτασαν αρκετά. Εκεί ήταν που άρχισε το πάρτι!

Έβγαλα τα σπαθιά μου και όρμισα στους αντιπάλους. Το ίδιο έκανα και ο Mukuro με τον Fran. Πλέον ήταν μια μάχη σώμα με σώμα. Οι αντίπαλοί μας ήταν περίπου τριπλάσιοι από εμάς αλλά δεν είχε σημασία. Η πλευρά μας είχε εμένα, που ήμουν σε πολύ ανώτερο επίπεδο από αυτούς, τον Mukuro, ο οποίος ήταν ένας δολοφόνος και άριστος στις ψευδαισθήσεις, και τον Fran, που ήταν μαθητευόμενος του παρανοϊκού Mukuro. Με λίγα λόγια η νίκη ήταν δική μας. Αυτό που κοιτάξαμε ήταν να το διασκεδάσουμε. Λίγο οι ψευδαισθήσεις του Mukuro και του Fran και λίγο η δύναμη του φρούτου μου, σε κάποια δόση οι αντίπαλοι είχαν σαστίσει. Δεν ήξεραν τι τους γίνεται.

Αφού τους κατατροπώσαμε εύκολα και γρήγορα, έπιασα έναν τύπο, που ήταν ακόμα ζωντανός και είχε και τις αισθήσεις του, για να τον ανακρίνω. Την σημαία που είχανε την έβλεπα πρώτη φορά. Οπότε έπρεπε από κάπου να μάθω ποιοι ήταν αυτοί. Σήκωσα τον τύπο και τον κόλλησα στο κατάρτι.
-Ο αρχηγός μας θα σας σκοτώσει! Θα το μετανιώσετε που τολμήσατε και τα βάλατε μαζί μας! είπε ο τύπος.
-Ο αρχηγός σας? Άρα δεν ήταν εδώ πέρα. Καλύτερα γιατί ήσασταν πολύ εύκολοι. Και ποιος είναι αυτός ο αρχηγός σας?
-Ο μεγάλος Bear King που κάνει κουμάντο στο νησί! Ο δυνατότερος πειρατής στην θάλασσα αυτή!
-Δεν τον έχω ακουστά. Αλλά για να λες ότι είναι ο δυνατότερος της θάλασσας αυτής, όλο και κάτι θα μπορεί να κάνει. Ελπίζω να με διασκεδάσει.
-Πως τολμάς και...
Δεν πρόλαβε να τελειώσει την φράση του καθώς τον σκότωσα. Είχα μάθει αυτά που ήθελα οπότε δεν μου ήταν χρήσιμος πλέον.

Τους πήραμε όλους όσους είχαν καταφέρει να ανέβουν στο καράβι μας και τους πετάξαμε στην θάλασσα. Άλλοι ήταν νεκροί και άλλοι αναίσθητοι. Δεν είχε σημασία καθώς όλοι νεκροί θα κατέληγαν στην θάλασσα. Οι μόνες ζημιές που έπαθε το καράβι μας ήταν, ευτυχώς, χαρακιές και κοψίματα από όπλα. Δεν μπορούσα να πω το ίδιο και για τα δικά τους πλοία. Τα περισσότερα καταστράφηκαν ολοσχερώς και βυθίζονταν σιγά-σιγά στην θάλασσα και τα υπόλοιπα είχαν υποστεί τέτοια ζημιά που δεν μπορούσαν να πλεύσουν υπό την καθοδήγηση κάποιου χωρίς πρώτα να επιδιορθωθούν. Τώρα έπρεπε να πάμε στο νησί. Ήθελα πολύ να δω αυτόν τον Bear King και αν είναι όντως τόσο δυνατός όσο είπαν τα τσιράκια του.

Θα μπορούσαμε να φτάσουμε στην κορυφή με την δύναμη του φρούτου μου αλλά η παρουσία μας θα γινόταν αισθητή κατευθείαν. Οπότε πήγαμε στο νησί και ρίξαμε άγκυρα. Πήραμε τα πράγματά μας και κατεβήκαμε. Το μόνο που υπήρχε εκεί πέρα ήταν βράχια. Παντού βράχια. Δεν υπήρχε ίχνος πράσινου. Ψάξαμε να βρούμε κάποιο τρόπο για να ανέβουμε στο επάνω μέρος του νησιού. Βρήκαμε τις σκάλες που ήταν κυκλικές και ανέβαιναν στην κορυφή αλλά ήταν υπερβολικά πάρα πολλές. Για καλή μας τύχη όμως βρήκαμε και έναν ανελκυστήρα. Προφανώς και δεν υπήρχε περίπτωση να επιλέξουμε τις ατέλειωτες σκάλες την στιγμή που μπορούσαμε να ανέβουμε με τον ανελκυστήρα σε πολύ λιγότερο χρόνο.

Μπήκαμε λοιπόν στον ανελκυστήρα και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε. Όπως ανεβαίναμε και κοιτούσαμε προς την πλευρά της θάλασσας, βλέπαμε την θάλασσα να μεγαλώνει και το καράβι μας να μικραίνει στο οπτικό μας πεδίο. Πλησιάζαμε τα σύννεφα όλο και περισσότερο μέχρι που φτάσαμε στην κορυφή του νησιού. Βγήκαμε από τον ανελκυστήρα και το πρώτο πράγμα που νιώσαμε ήταν ο αέρας που φυσούσε. Σε τέτοιο υψόμετρο που βρισκόμασταν ήταν φυσιολογικό να φυσούσε δυνατός αέρας. Όπως είδαμε προς την πλευρά της πόλης, είδαμε ότι πρώτα ήταν η πόλη, μετά πιο πέρα βρισκόταν μια μεγάλη πεδιάδα με ανεμογεννήτριες και πιο πέρα ένα κάστρο. Αυτό πρέπει να ήταν το κάστρο του αρχηγού των τύπων που κατατροπώσαμε στη θάλασσα.

Προς το παρόν κατευθυνθήκαμε προς την πόλη. Εκτός από τις πληροφορίες που ήθελα να πάρω για αυτούς που επρόκειτο να αντιμετωπίζαμε, μπορεί να βρίσκαμε και κάνα χρήσιμο μαραφέτι να πάρουμε. Αυτή την φορά, για να μην ψαχνόμαστε πάλι και περιμένουμε να βρεθούμε, είπαμε να μην χωριστούμε για να μάθουμε τις πληροφορίες που θέλαμε. Πήγαμε όλοι μαζί στην πόλη και ρωτούσαμε για πληροφορίες, ο καθένας σε διαφορετικό μέρος αλλά στην ίδια περιοχή. Οι περισσότεροι που ρωτήσαμε με το που άκουγαν για αυτούς είτε μας έδιωχναν από τα μαγαζιά τους είτε δεν έλεγαν τίποτα γιατί έτρεμαν από τον φόβο τους. Στο τέλος όμως καταφέραμε να μάθουμε κάποια πράγματα για αυτούς.

Μάθαμε ότι λεγόντουσαν Trump Pirates και ότι οι Trump Siblings, που ήταν τα κύρια στελέχη του πληρώματος αυτού, ήταν πολύ δυνατοί. Ακόμη, μάθαμε ότι δύο από αυτούς ήταν χρήστες φρούτων του διαβόλου και ότι είχανε και αρκετά μεγάλες επικηρύξεις στα κεφάλια τους. Κανείς όμως δεν φαινόταν να είχε προσπαθήσει να κάνει κάτι εναντίον τους μέχρι τώρα. Αυτό με έκανε ακόμα περισσότερο να θέλω να τους κατατροπώσω. Αφήσαμε λοιπόν την πόλη και κατευθυνθήκαμε προς την πεδιάδα με τις ανεμογεννήτριες με σκοπό να πάμε στο κάστρο και να τους καταστρέψουμε!

Μόλις βγήκαμε από την πόλη και φτάσαμε στην αρχή της πεδιάδας, βρήκαμε ένα σπίτι στο οποίο ήταν ένας τύπος που μας είπε να σταματήσουμε. Μας είπε ότι ήταν επικίνδυνο να προχωρήσουμε γιατί η πεδιάδα ήταν γεμάτη νάρκες. Προσφέρθηκε μας δώσει ένα αερόστατο με το οποίο μπορούσαμε να συνεχίσουμε την πορεία μας αλλά αρνήθηκα. Είχα ένα πολύ καλύτερο σχέδιο στο μυαλό μου. Άπλωσα σκοτάδι για αρκετά μέτρα μπροστά μου και άνοιξα μαύρες τρύπες προς την πλευρά του εδάφους. Ως γνωστόν, οι νάρκες είναι σχεδόν στην επιφάνεια του εδάφους για να μπορούν να εκραγούν όταν νιώσουν πίεση. Οπότε λοιπόν, μαζί με λίγα κομμάτια εδάφους ρουφούσα και τις νάρκες που ήταν μέσα σε αυτό. Έτσι μας άνοιξα δρόμο και συνεχίσαμε την πορεία μας για το κάστρο.

Μέχρι να φτάσουμε στο κάστρο είχα ρουφήξει οτιδήποτε υπήρχε στο δρόμο μας. Αυτό που έμεινε πίσω μας δεν ήταν κάτι το διαφορετικό από αυτό που θα έμενε αν είχαν εκραγεί οι νάρκες. Αυτό που μπορούσε να καταλάβει κάποιος, βλέποντας το μέρος από το οποίο περάσαμε, ήταν ότι οι νάρκες είχαν εκραγεί. Κανείς δεν θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιο άλλο πιθανό σενάριο. Αυτό επειδή οι περισσότεροι πάνω στο νησί ήταν απλοί άνθρωποι. Αφού περάσαμε την πεδιάδα, έκλεισα τις μαύρες τρύπες και μάζεψα το σκοτάδι μέσα μου. Φτάσαμε έξω από το κάστρο και είπα στους άλλους δύο:
-Κάντε οτιδήποτε θέλετε αλλά δεν ακουμπάτε τον αρχηγό τους. Αυτός είναι δικός μου!
-Ok. Δεν θα κάτσω να σκάσω για ένα άτομο. Θα το διασκεδάσω με όλους τους υπόλοιπους! είπε ο Mukuro.

Η πύλη τους ήταν τεράστια αλλά το να μπούμε ήταν εύκολο. Αυτό θα το πετύχαινε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ακούμπησα την πύλη και άπλωσα σκοτάδι πάνω της. Έπειτα, την ρούφηξα και πλέον δεν υπήρχε κάτι να μας εμποδίσει το δρόμο. Μερικά τσιράκια του αντιπάλου μας που βρίσκονταν πίσω από αυτήν έπαθαν σοκ από το θέαμα αυτό. Πριν προλάβουν να συνέλθουν για να σημάνουν συναγερμό, τους σκοτώσαμε. Τώρα αυτό που έμενε ήταν να αξιοποιήσω τις νάρκες που είχα ρουφήξει και να τους βγάλω έξω από το κάστρο. Αυτό γινόταν επίσης με τον πιο απλό τρόπο. Άπλωσα σκοτάδι στον ουρανό πάνω από το κάστρο και τους βομβάρδισα με τις νάρκες. Έπεφταν στο κάστρο και με την επαφή τους με αυτό, λόγω της πίεσης, έσκαγαν και έκαναν μερικές ωραίες εκρήξεις που κατέστρεφαν το κάστρο.

Όπως ήταν λογικό, αμέσως μας πήραν χαμπάρι και μας επιτέθηκαν. Οι πρώτες ορδές, από τα απλά τσιράκια, κατατροπώθηκαν πολύ γρήγορα. Λόγω των καταστροφών στο κάστρο δεν φάνηκαν να φανούν και οι "στρατηγοί" τους μαζί με τον αρχηγό τους.
-Ποιος τολμάει να μας επιτίθεται και να προκαλεί ζημιές στο κάστρο μου? είπε νευριασμένος ο αρχηγός τους.
-Όπως μπορείς να δεις με τα ίδια σου τα μάτια, εμείς! Οι ζημιές στο κάστρο ήταν απλά για να σε βγάλω έξω από αυτό. Αφού είσαι εδώ ήρθε η ώρα να αναμετρηθούμε.
Ένας τύπος ντυμένος κλόουν πήγε να μου επιτεθεί αλλά ο Mukuro τον απώθησε και τον ανέλαβε αυτός. Ένας δεύτερος τύπος που έμοιαζε με σκίουρο όρμισε προς το μέρος μου και αυτή την φορά τον απώθησε ο Fran. Οπότε αυτός που έμενε για εμένα ήταν ο αρχηγός τους! Έβγαλα τα σπαθιά μου και όρμισα!

Πήγα να τον κόψω με τα σπαθιά μου αλλά αντιθέτως αυτά απλά χτύπησαν επάνω του και έκαναν έναν θόρυβο σύγκρουσης με κάτι σκληρό. Τότε κατάλαβα ότι είχε φρούτο του διαβόλου.
-Δεν μπορείς να με χτυπήσεις! Εγώ όμως μπορώ να σε λιώσω! είπε πιάνοντας έναν βράχο στα χέρια του. Αυτός ο βράχος πραγματικά έλιωσε. Είχε περίεργο φρούτο. Δεν έπρεπε να τον αφήσω να με ακουμπήσει για οποιονδήποτε λόγο. Το μόνο εύκολο για εμένα σε μια μάχη ένας εναντίον ενός. Αυτό που δεν ήξερε όμως ήταν ότι εγώ μπορούσα να τον χτυπήσω. Δεν ήταν ο μόνος χρήστης φρούτου του διαβόλου εδώ πέρα!
-Ωραία. Και τώρα επειδή η δύναμη του φρούτου είσαι περίεργη και επικίνδυνη, θα σε καθαρίσω στα γρήγορα!
Αυτός γέλασε αλλά το γέλιο του κόπηκε όταν το χέρι μου μετατράπηκε σε σκοτάδι.
-Kurouzu!
Τον τράβηξα προς το μέρος μου και τον έπιασα. Το άγγιγμά μου του ακύρωσε τις δυνάμεις του φρούτου του και σάστισε. Δεν είχε ιδέα τι γινόταν.
-Καλωσόρισες στον κόσμο της πραγματικής δύναμης και... Αντίο! Ώρα να πεθάνεις! του είπα και έκοψα το κεφάλι του με το σπαθί που κρατούσα στο άλλο χέρι μου.
Γύρισα μετά να δω τι γίνεται με τους υπόλοιπους και είδα ότι και ο Mukuro και ο Fran είχαν τελειώσει και αυτοί. Τα τσιράκια τους πανικοβλήθηκαν και πήγαν να το βάλουν στα πόδια... Όταν ξαφνικά έγινε κάτι που άλλαξε το σκηνικό αυτό και πήρε λίγο περισσότερο ενδιαφέρον...

]Η συνέχεια στο 2ο μέρος! Να μείνετε με την απορία για το τι γίνεται! ]

Όνομα:Raziel
Haki Points:-
Player of the Month Points:5
Beli: 17.000
Bounty/Fame Points:1.000.000
Παρατηρήσεις:Παρα πολυ γρηγορη ιστορια, καθαρο παραδειγμα ειναι πως πανω απο 4 ποστ εγιναν ακριβως στο πενταλεπτο. Την μαχη με το μπος, ισα που την ανεφερες. Παντως πιστευω πως η συνεχεια θα ειναι καλυτερη. Οποτε αναμενω.