[Τέλος]The Island of Women: Paradise or Hell?

"Link προηγούμενης ιστορίας":

"Περίληψη Προηγούμενων":

Για να κυνηγήσω τον Sir Trillion αναγκάστηκα να κλέψω ένα πλοίο των marines. Είχα φορτώσει τα πτώματα των 3 φίλων μου πάνω του και είχα στρέψει το πηδάλιο προς την κατεύθυνση που έλεγε μία πυξίδα του πλοίου ότι ήταν η East Blue. Μετά καθόμουν στην πλώρη του πλοίου και κοιτούσα την θάλασσα μπροστά μου με κιάλια μπας και εντοπίσω το πλοίο που έψαχνα, αν και δεν είχα πολλές ελπίδες γι αυτό. Ξαφνικά άκουσα μία πόρτα του πλοίου να ανοίγει.
- Που είμαστε? Γιατί φύγαμε κιόλας? Πιάσαμε τους βρωμοπειρατές ή όχι? Ρώτησε ένας marine νυσταγμένος, τρίβοντας τα μάτια του.

Αφού το σκέφτηκα για λίγο, αποφάσισα να το συνεχίσω για όσο θα πίστευε ότι ήταν ασφαλής, παρόλο που είπε εμένα και τους νεκρούς nakama μου «βρωμοπειρατές» μπροστά στην μούρη μου και ήθελα να τον κάνω φέτες.
- Τους πιάσαμε και τώρα τους πηγαίνουμε στο Impel Down.
- Ά ωραία… Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να βοηθήσω από ότι βλέπω… απάντησε εκείνος και ξαναμπήκε στο εσωτερικό του πλοίου, χωρίς να με κοιτάξει.
- Πόσο χαζός μπορεί να είναι…? Αναρωτήθηκα αλλά δεν του έδωσα περαιτέρω σημασία. Υπήρχαν άτομα των marines ακόμα μέσα στο πλοίο και δεν φαινόταν να το είχα σκεφτεί αυτό το σενάριο. Σηκώθηκα γρήγορα όρθιος και ετοιμάστηκα να εξερευνήσω όλα τα δωμάτια και να δω ποιοι θα με βοηθούσαν και ποιοι θα πέθαιναν ενώ θα εναντιωνόντουσαν σε εμένα.

Πριν προλάβω να ανοίξω την πόρτα ο ίδιος marine βγήκε από μέσα λαχανιασμένος.
- Καπετάνιε! Ο Messi D. Teo δεν είναι δεμένος μαζί με τα άλλα πτώματα! Από ότι φαίνεται κυκλοφορεί ελεύ… θερος στο πλοίο… είπε αλλά προς το τέλος φάνηκε να κατάλαβε επιτέλους ότι δεν μιλούσε με τον καπετάνιο του.
- Αλήθεια? Τι μου λες? Εσύ πρέπει να πάρεις βραβείο ευστροφίας! Εκείνος έκανε μια κίνηση προς τα πίσω και τρομαγμένος φώναξε:
- Πώς είναι δυνατόν μέσα σε 5 λεπτά να ελευθερώθηκες, να σκότωσες τον Captain και να τον ξεφορτώθηκες κιόλας? Η χαζομάρα του δεν είχε όριο…
- Είσαι τόσο χαζός ή το παίζεις? Ο Captain σου είναι νεκρός πίσω στο νησί κι εγώ έχω πάρει το πλοίο και έχω φύγει! Πώς είναι δυνατόν να κοιμάσαι όταν σχεδόν όλοι οι άλλοι πέθαναν προσπαθώντας να με πιάσουν? τον ρώτησα χωρίς να περιμένω μια λογική απάντηση από ένα τέτοιο άτομο.

- Τιιιι????? Έκανε τρομοκρατημένος ενώ δεν μπορούσε να πιστέψει αυτή την τροπή των πραγμάτων. Δεν είναι δυνατόν… Να.. Ξέρεις… Είμαι άρρωστος και γι αυτό έμεινα πίσω! Η απάντησή του τελικά είχε μια λογική κάτι το οποίο με ξάφνιασε.
- Λοιπόν για να μην τα πολυλογούμε… θα με υπηρετείς και θα ζήσεις ή θα είσαι εναντίον μου και θα πεθάνεις εδώ και τώρα? Του είπα μπαίνοντας κατευθείαν στο ψητό αφού δεν είχα όρεξη για πολλά πολλά.
- Ποτέ! Μπορεί να είμαι άρρωστος αλλά είμαι χρήστης φρούτου! Θα σε αντιμετωπίσ… αυτό ήταν ότι πρόλαβε να πει πριν κάνω το χέρι μου λεπίδα και του κόψω το κεφάλι. Δεν θα τον άφηνα να μου δείξει τι δύναμη είχε ότι και να γινόταν αφού ίσως και να μου προξενούσε, έστω και μικρά, προβλήματα.

Ένας ήταν ήδη νεκρός και δεν ήξερα πόσοι ήταν ακόμα μέσα στο πλοίο αν και δεν πρέπει να ήταν πάνω από 5 το πολύ αν κρίνω από το γεγονός ότι δεν είχα δει κανέναν άλλο μέχρι τώρα. Μπήκα μέσα στο πλοίο και άρχισα να ψάχνω στα δωμάτια. Στο σύνολο βρήκα άλλα 3 άτομα τελικά και, προς μεγάλη μου έκπληξη, κανείς τους δεν ήθελε να έρθει μαζί μου.
- Δεν πειράζει… Εσείς χάνετε! Είπα πετώντας τα πτώματά τους στη θάλασσα για να μην βρωμίσουν πάνω στο πλοίο. Τώρα το μόνο μου πρόβλημα ήταν τι θα έκανα με τα 3 πτώματα του πληρώματός μου. Από την μία δεν ήθελα να τα πετάξω έτσι απλά στο νερό και σκεφτόμουν να τα γυρίσω στο νησί τους για να θαφτούν εκεί, αλλά από την άλλη δεν μπορούσα να χάσω τόσο χρόνο και δεν ήθελα να αντικρίσω την φάτσα του γιού του Makoto όταν θα μάθαινε τα νέα και θα με κοιτούσε με αυτό το ύφος που θα μου έλεγε: «εσύ φταις γι αυτό».

Μετά από 2 μέρες σκέψης κατέληξα ότι θα ήταν καλύτερο να τους πετάξω στην θάλασσα και τα σώματά τους να γίνουν ένα με αυτήν, όπως θα ήθελε ο κάθε πειρατής να του συμβεί όταν θα αφήσει αυτό τον κόσμο. Έτσι, αφού έφτιαξα 3 σημαίες του πληρώματός μου, τύλιξα τον καθένα τους με μία και τους έφερα κοντά στην πρύμνη του πλοίου. Κάθισα δίπλα τους για λίγο σκεπτόμενος τι θα μου έλεγαν τώρα αν μπορούσαν να μου μιλήσουν και κάτι θετικό δεν ερχόταν στο μυαλό μου. Αλλά δεν τους αδικούσα. Για άλλη μία φορά πήρα λάθος απόφαση. Για άλλη μία φορά δεν μπόρεσα να καταλάβω τι ήταν το σωστό για να σώσω τα άτομα που έχω γύρω μου. Καθώς τα σκεφτόμουν όλα αυτά, δάκρυα κύλησαν στα μάγουλά μου.

Σουρούπωνε σιγά σιγά και είχε έρθει η ώρα να τους πω το μεγάλο και οριστικό αντίο.
- Συγγνώμη για όλα όσα κακά σας έκανα. Συγγνώμη που σας πήρα μαζί μου πιστεύοντας ότι θα σας προστατέψω ενώ στο τέλος το μόνο που έκανα ήταν να σας οδηγήσω στον θάνατο. Συγγνώμη… τους είπα πριν τους ρίξω μέσα στην θάλασσα και δεν μπορούσα να κρατήσω τα δάκρυά μου. Από την στιγμή που τους έριξα μέσα και για πολλές ώρες ακόμα βρισκόμουν στο ίδιο σημείο και κοιτούσα την θάλασσα. Σαν να περίμενα ότι θα μου τους γύριζε πίσω ζωντανούς. Αλλά όπως ήταν φυσικό δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει κάτι τέτοιο. Απλά καθόμουν εκεί και κοιτούσα το νερό.

Οι ώρες πέρασαν και ξημέρωσε και εγώ βρισκόμουν ακόμα στο ίδιο σημείο κοιτώντας την θάλασσα, με το μυαλό μου άδειο από τα πάντα. Δεν θυμόμουν ούτε τον στόχο μου αυτή την στιγμή. Ξαφνικά όμως το πλοίο άρχισε να επιβραδύνει μέχρι που σταμάτησε να προχωράει. Ο αέρας είχε σταματήσει και αυτός και προφανώς γι αυτό δεν μπορούσε το πλοίο να προχωρήσει άλλο. Εκείνη την στιγμή κατάφερα να συνέλθω και σηκώθηκα όρθιος. Κοίταξα γύρω από το πλοίο και τα νερά μπροστά μου ήταν γαλήνια, σαν να είχες αφήσει σε μια λεκάνη γεμάτη νερό να ηρεμήσει. Στην πίσω μεριά του πλοίου και σε μεγάλη απόσταση έβλεπα νερά να κινούνται και εκεί προφανώς ήταν το όριο της Grand Line με την Calm Belt.

Έτσι άρχισα να ψάχνω στο πλοίο για κάποιο τρόπο να συνεχίσω να προχωράω χωρίς τον αέρα, αφού ήξερα ότι τα πλοία των marines περνάνε και μέσα από την Calm Belt. Είχα αρκετές τέτοιες εμπειρίες πηγαίνοντας στο Impel Down αρκετές φορές μέχρι τώρα, οπότε ήμουν σίγουρος ότι θα υπήρχε κάποιος τέτοιος μηχανισμός. Έτσι λοιπόν πήγα στο δωμάτιο που ήταν το πηδάλιο και άρχισα να ψάχνω στα δεκάδες κουμπιά που υπήρχαν μπροστά μου για το πιο ήταν αυτό που θα μετακινούσε το πλοίο. Ένα από αυτά είχε ένα σχήμα που έμοιαζε με αέρα πάνω του κι έτσι το πάτησα μπας και είναι αυτό αλλά τίποτα. Απλά, βγήκε μια μέτρηση σε ένα πινακάκι λίγο πιο πάνω από το κουμπί που έλεγε ότι δεν φυσάει καθόλου. Μετά βρήκα ένα που είχε μια προπέλα πάνω του και ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι αυτό ήταν το σωστό οπότε το πάτησα.

Μόλις το πάτησα άκουσα μερικούς περίεργους ήχους, οι οποίοι με ανησύχησαν στην αρχή, αλλά τελικά είδα ότι το πλοίο και πάλι να κινείται και ανακουφίστηκα. Έκανε αρκετή φασαρία πλέον αλλά τουλάχιστον μπορούσα να κινηθώ με μια σχετικά ικανοποιητική ταχύτητα. Αφού πλέον ήμουν ήρεμος από το θέμα «μετακίνηση» πήγα στην κουζίνα για να πάρω κάτι να φάω. Αφού την έψαξα όλη είδα ότι είχε φαγητό για άλλη μία μέρα!
- Μα καλά αυτοί οι marines δεν φροντίζουν να έχουν φαγητό στο πλοίο τους? Πρέπει να σταματήσω κάπου να εφοδιαστώ! Είπα περίλυπος που θα έκανα στάση σε κάποιο νησί και θα καθυστερούσα έτσι, έστω και για λίγο την εκδίκησή μου. Κοιτώντας τον χάρτη και τις πυξίδες είδα ότι κοντά μου βρισκόταν το «Νησί των Γυναικών», το Amazon Lily.

Μετά από μισή μέρα ταξιδιού το είδα μπροστά μου. Ήταν ένα σχετικά βραχώδες νησί με βλάστηση σε αρκετά σημεία. Όπως το έβλεπα από μακριά υπήρχε στο κέντρο του ένα βουνό, το οποίο στην κορυφή του είχε σκαλισμένα γιγάντια αγάλματα που απεικονίζουν φίδια και στα πλάγια του βουνού υπήρχε σκαλισμένη η λέξη «Kuja» που δεν ξέρω τι σημαίνει. Μετά από μισή ώρα από όταν το είδα το νησί, παρατήρησα ότι ένα πλοίο έφευγε από εκεί με κατεύθυνση προς τα εμένα. Αμέσως πήγα στο δωμάτιο του πηδαλίου και ξαναπάτησα το κουμπί με το σημάδι προπέλας πάνω του και βγήκα και πάλι στην πρύμνη περιμένοντας το άλλο πλοίο να έρθει κοντά στο δικό μου.

Μετά από λίγα λεπτά μπορούσα να το διακρίνω ξεκάθαρα. 2 τεράστια φίδια τραβούσαν το πλοίο και στην πρύμνη του στεκόταν μια πανέμορφη γυναίκα. Αμέσως την αναγνώρισα αφού ήταν η πιο διάσημη και όμορφη γυναίκα στον κόσμο. Η Shichibukai, Boa Hancock, βρισκόταν μπροστά στα μάτια μου και έπρεπε να βρω τρόπο να αντιμετωπίσω τις τρομακτικές δυνάμεις της σε περίπτωση μιας μάχης μας αφού είχα ακούσει ότι όποιος την αντιμετωπίζει γίνεται πέτρα αντικρίζοντας την ομορφιά της. Μέχρι να φτάσει το πλοίο της κοντά μου είχα σκεφτεί 2-3 τρόπους αλλά δεν ήξερα αν θα έπιαναν. Πέρασε άλλη λίγη ώρα και επιτέλους το πλοίο της έφτασε το δικό μου.

Πίσω από αυτήν υπήρχαν καμιά εικοσαριά άλλες γυναίκες, άλλες άσχημες αλλά οι πιο πολλές πανέμορφες. Εκείνη πιθανότατα περίμενε να δει marines και όταν είδε εμένα μόνο μου ξαφνιάστηκε.
- Messi D. Teo… Τι κάνει ένας διάσημος πειρατής κατευθυνόμενος προς το νησί μου και μάλιστα μόνος του πάνω σε ένα πλοίο των Marines?
- Χαίρομαι που η πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο γνωρίζει το ποιος είμαι. Της είπα στην αρχή για να την κολακέψω και να ξεκινήσει κάπως φιλικά η συζήτηση, αν και δεν έβλεπα κάτι τέτοιο από την μεριά της. Είναι μεγάλη ιστορία το πώς βρέθηκα εδώ πάνω σε αυτό το πλοίο…
- Έχω χρόνο για να την ακούσω. Είπε γεμάτη χάρη προσπαθώντας να με πείσει να της πω την ιστορία μου. Πραγματικά ήταν πανέμορφη αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να πέσω στην παγίδα της και να της δώσω την ευκαιρία να με κάνει πέτρα όπως τόσους και τόσους άλλους. Πάντως χωρίς να χάσω χρόνο άρχισα να της λέω την ιστορία μου.

Όταν τελείωσα πήρε εκείνη τον λόγο.
- Πραγματικά λυπητερή ιστορία. Αλλά δεν μου είπες τον λόγο που ήρθες προς το νησί μου.
- Χρειάζομαι φαγητό και νερό για να συνεχίσω το ταξίδι μου προς την East Blue γιατί μόλις σήμερα μου τελείωσαν τα αποθέματα φαγητού και σε 2-3 μέρες θα μου τελειώσει και το νερό! Της απάντησα παρακλητικά. Αν δεν με βοηθούσε θα αναγκαζόμουν να την πολεμήσω και δεν ήξερα αν θα είχα και πολλές ελπίδες.
- Και αν αρνηθώ τι θα γίνει? Μου είπε προκλητικά χωρίς να χάνει το γλυκό ύφος στην φωνή και στις κινήσεις της.
- Τότε θα πρέπει να τα πάρω με το ζόρι! Της απάντησα αποφασιστικά αν και δεν ήξερα αν θα μπορούσα να της αντισταθώ μέσα σε μία πιθανή μάχη. Για την ώρα ήλπιζα απλά να προσπαθεί να ψαρώσει και να μην εννωεί την άρνησή της.

- Πραγματικά θέλω να σε δω να προσπαθείς να τα πάρεις με το ζόρι. Messi D. Teo , δεν επιτρέπω σε κανέναν στο νησί μου να σου δώσει νερό ή φαγητό. Μου είπε ενώ είχε γείρει το κεφάλι της προς τα πίσω τόσο πολύ, από την υπεροψία της, που φαινόταν σαν να είχε πάρει την θέση του το, πλούσιο ομολογουμένως, στήθος της. Δυστυχώς είπε αυτό που δεν ήθελα να ακούσω και ετοιμάστηκα για μάχη αφού δεν υπήρχε περίπτωση να φύγω από το νησί αμαχητί.
- Πολύ καλά λοιπόν! Αφού το θες έτσι, έτσι θα γίνει. Θα σε νικήσω και θα πάρω αυτό που θέλω. Ή τουλάχιστον… ένα από αυτά που θέλω από αυτό το νησί. της απάντησα και χωρίς να χάσω χρόνο χαμογέλασα και της επιτέθηκα.

Με ένα σάλτο στον αέρα πέρασα στο πλοίο της και της επιτέθηκα πριν προλάβει να κάνει εκείνη κάποια κίνηση! Με την ατσάλινη γροθιά μου την πέταξα αρκετά μέτρα πίσω και φάνηκε ότι της έκανα ζημιά εσωτερικά αφού λίγο αίμα βγήκε από το στόμα της. Αφού έπιασε το στομάχι της από τον πόνο στάθηκε και πάλι περήφανη στα πόδια της και σχημάτισε μια καρδιά με τα δάχτυλά της.
- Με αγάπησες ξαφνικά? Απόρησα με αυτή την κίνησή της.
- Μην είσαι χαζός! Εσύ θα με «αγαπήσεις» σε λίγο! Mero Mero Mellow! Φώναξε και μία ακτίνα στο σχήμα της καρδιάς έφυγε από τα χέρια της με κατεύθυνση προς τα εμένα.

Ίσως αυτή να είναι η τεχνική που κάνει τους ανθρώπους να πετρώσουν. Σκέφτηκα και αποφάσισα να εφαρμόσω το σχέδιό που είχα σκεφτεί για να αποφύγω αυτό το ενδεχόμενο, και ήλπιζα να πετύχει. Μετέτρεψα το αριστερό πόδι μου σε κανονική σάρκα και κάρφωσα το χέρι μου σε αυτό για να με αποσπάσει ο πόνος. Έπειτα η ακτίνα της με χτύπησε αλλά δεν έβλεπα να αλλάζει κάτι σε εμένα.
- Ή το σχέδιό μου πέτυχε, ή αυτή η ακτίνα δεν έκανε τίποτα από την αρχή… είπα ψιθυριστά και εκείνη μου είπε:
- Βλέπω ξέρεις για τις δυνάμεις μου και πώς να αμυνθείς σε αυτές! Αλλά δεν μπορείς να με νικήσεις ότι και να κάνεις!
- Αυτό θα το δούμε φιδιάρα! Της απάντησα και της ξαναεπιτέθηκα.

H Boa ετοιμάστηκε να δεχθεί την επίθεσή σου, όταν ξαφνικά ένα φιδίσιο σώμα τύλιξε το δικό σου. Κοίταξες έκπληκτος γύρω σου και αντίκρισες μια γυναίκα με πράσινα μαλλιά σε υβριδική μορφή να σε έχει φυλακίσει. "Μην ανησυχείς αδερφή μας!" φώναξε η γυναίκα-φίδι.
"Κανείς δε θα σε πειράξει όσο είμαστε εδώ!" πρόσθεσε μια άλλη, κάπως πιο ογκώδης απ'την προηγούμενη που μόλις εμφανίστηκε δίπλα της. Η εμφάνισή τους ακολουθήθηκε με επιφωνήματα απ'τις Kuja Pirates. Φαίνεται πως οι μαχητικές τους ικανότητες ήταν ξακουστές ανάμεσά τους. Η γυναίκα με τη φιδίσια μορφή σε έσφιξε περισσότερο, ενώ η άλλη έμεινε να περιστρέφει ένα κοντάρι, στο τελείωμα του οποίου υπήρχε μια πελώρια λεπίδα.

- Γιατί μπήκατε στην μάχη μου? Δεν σας έχω πει ότι αυτό είναι από τα πράγματα που μου με νευριάζουν περισσότερο? τους απήυθηνε τον λόγο η Boa και η πιο χοντρή από τις 2 απάντησε:
- Σ-Συγγνώμη αλλά σε είδαμε σε δύσκολη θέση και αποφασίσαμε να επέμβουμε. διστακτικά και σχεδόν με τρεμάμενη φωνή.
- Άλλη φορά τέτοιες πρωτοβουλίες κομμένες! της είπε εμφατικά η Boa.
- Ναι αλλά αυτή την φορά μπορούμε να σε βοηθήσουμε, έτσι? ρώτησε η δεύτερη αδερφή της, αυτή που με είχε πιάσει με την ουρά της, και αναθάρεψαν αμέσως και οι 2. Εγώ, καθώς βρισκόμουν αιχμαλωτισμένος, έψαχνα την παραμικρή ευκαιρία να ξεφύγω από τα δεσμά της και δεν άργησα να την βρω.

- Όχι! Φύγετε από την μέση! Αυτόν θα τον νικήσω μόνη μου. Τι σόι Shichibukai είμαι αν δεν τα καταφέρω?
Εκείνη την στιγμή και οι 2 αδερφές κατσούφιασαν και βρήκα το άνοιγμα που ήθελα. Με τα χέρια μου σε μορφή ατσαλιού έκοψα την ουρά της τύπισσας που με είχε αιχμαλωτήσει και πετάχτηκα λίγα μέτρα πιο μακριά για μπορέσω να δω καλύτερα τις κινήσεις των αντιπάλων μου. Χωρίς να χάσει πολύ χρόνο η τύπισσα που τραυμάτισα μεταμόρφωσε το κάτω μέρος της σε ανθρώπινο και πάλι και τα τραύματα στα πόδια της ήταν τεράστια αφού της έλειπαν ολόκληρα κομμάτια από το χτύπημά μου.

- Θα μετανιώσεις την ώρα και την στιγμή που τα έβαλες με εμάς! μου είπε αν και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα στην κατάστασή της.
- Πόσες φορές το έχω ακούσει αυτό... απάντησα αδιάφορος για το τι έλεγε και με μια γρήγορη κίνηση έφτασα μπροστά της και με ένα βαθύ κόψιμο στο στομάχι έπεσε κάτω αιμόφυρτη. Η δεύτερη αδερφή της Boa πήγε να μου επιτεθεί αλλά η Boa της φώναξε και σταμάτησε απότομα:
- Μείνε μακριά από το θήραμά μου.
- Μα σκότωσε την αδερφή μας!
- Αν τρέξεις γρήγορα πίσω στο νησί μαζί της υπάρχει περίπτωση να σωθεί! Βάλ' την στη βάρκα που έχουμε δεμένη πίσω από το πλοίο και γύρισε στο νησί.
- Και τι θα γίνει με τα Sea Kings? Θα μας επιτεθούν μέχρι να φτάσουμε!
- Με το πλοίο μου σε τόσο κοντινή απόσταση δεν θα τολμήσουν να πλησιάσουν! της είπε αποφασιμένη η Boa και η αδερφή της την υπάκουσε και αφού σήκωσε προσεκτικά την αδερφή της, έφυγε με μία μικρή ομάδα από τις γυναίκες του πλοίου.

- Και τώρα οι 2 μας... είπε αποφασιμένη η Boa και έκανε μερικά βήματα προς το μέρος μου.
- Και όλες αυτές από πίσω σου θα κάνουν μπανιστήρι? Πάμε κάπου που δεν θα μπορούν να μας δουν.
- Πώς τολμάς? Στην αρχή πετάς σεξουαλικά υπονοούμενα για το πλήρωμά μου και τον λαό μου...
- Ώπα ώπα! Για εσένα τα έλεγα όλα αυτά. της είπα, διακόπτοντάς την, για να την διορθώσω αλλά εκείνη σαν να μην με άκουσε συνέχισε.
- Μετά επιτίθεσαι στις αδερφές μου και τραυματίζεις ίσως θανάσιμα την μία...
- Και πάλι λάθος... Δεν ξέρω αν σου διαφεύγει επίτιδες ή καταλάθος αυτή η λεπτομέρια αλλά αυτές μου επιτέθηκαν. την διέκοψα πάλι αλλά και πάλι δεν μου έδωσε σημασία.
- Και τώρα την πέφτεις σε εμένα! Πόσο θράσος μπορεί να έχετε εσείς οι άντρες? Είπε ανεβάζοντας και άλλο τον τόνο της φωνής της και μου επιτέθηκε.
- Γυναίκα δεν είναι και αυτή? Δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλω άκρη ότι και να γίνει... είπα και ετοιμάστηκα να αποκρούσω την επίθεση.

Μου επιτέθηκε με μία κλοτσιά και αφού σήκωσα το χέρι μου ψηλά και προσπάθησα να χρησιμοποήσω και την δύναμη χάκι που μου είχε αναφέρει ο Kakumeika μετά την κηδεία του Luster στο παρελθόν. Η αλήθεια είναι ότι είχα προσπαθήσει αρκετές φορές όσο βρισκόμουν στο πλοίο με το πλήρωμά μου, και το είχα πετύχει πολύ λίγες αλλά ποτέ μέσα σε κανονική μάχη. Μόνο όταν μου έβγανε αυθόρμητα και καταλάθος, όπως τότε με τον admiral Destro. Έτσι, το ατσάλινο χέρι μου ήταν ανυσχημένο και ήταν ακόμα πιο σκληρό από ότι συνήθως και στην σύγκρουση με το πόδι της, εκείνη πετάχτηκε αμέσως μακριά για να καταλάβει τι είχε συμβεί μόλις τώρα.

- Ώστε έχεις χάκι ε? Αλλά τι λέω? Ένας πειρατής με τόσο μεγάλο... (εγώ: ) bounty (εγώ και πάλι: ) αποκλείεται να μην είχε ένα από τα 2 χάκι. Όσο για το haosoku, ίσως σου κάνω την τιμή να το δεις σε λίγο αν δυσκολέψεις και άλλο την κατάσταση!
Είχε το haosoku haki? Αυτό που έχει 1 στο εκατομύριο? δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι θα το έβλεπα αυτό σε αυτό το νησί. Δεν ήξερα καν τι έκανε, ο Kakumeika απλά το ανέφερε λόγω αυτής της σπανιότητάς του, κι έτσι δεν ήξερα τι έπρεπε να περιμένω. Πάντως έπρεπε να προετοιμαστώ για το χειρότερο. Στο βάθος του μυαλού μου σκεφτόμουν και το ενδεχόμενο να μπλοφάρει αλλά δεν έπρεπε να στηριχτώ πολύ σε αυτό αφού σε αντίθετη περίπτωση θα βρισκόμουν σε πολύ άσχημη θέση.

Καθώς συνεχίσαμε να χτυπιόμαστε σκεφτόμουν τι θα μπορούσα να κάνω για να αποφύγω την χρήση του Haosoku από την Boa. Μετά από αρκετή σκέψη κατέληξα στο ότι, έπρεπε να τελειώσω αυτή την μάχη γρήγορα, και μάλιστα έπρεπε ή να την σκοτώσω ή να την αφήσω αναίσθητη με 1-2 χτυπήματα ακόμα για να μην προλάβει να το κάνει. Ακόμα όμως δεν ήξερα τον τρόπο που θα το πετύχαινα αυτό αφού μου φαινόταν αδιανόητο να την κάνω να χάσει σε 2, το πολύ, χτυπήματα. Ήταν και πιο γρήγορη από εμένα οπότε αυτό δυσκόλευε την κατάσταση ακόμα περισσότερο!