North Blue!? Dafuq am i doing here? [Τέλος]

"Link προηγούμενης ιστορίας":

"Περίληψη Προηγούμενων":

Ταξίδευα ήδη μια βδομάδα μέσα στην Calm Belt και το μόνο που έβλεπα ήταν σκιές από πελώρια Sea Kings να περνάνε από κάτω μου. Τις πρώτες φορές που τα είδα έκανα την προσευχή μου να μην με πάρει χαμπάρι κανένα αλλά πλέον τα είχα συνηθίσει και μέχρι και αυτά είχαν αρχίσει να μου φαίνονται βαρετά. Τρόφιμα είχα για αρκετές μέρες ακόμα χάρης στις προμήθειες από το πλοίο της Boa και έτσι δεν ανυσηχούσα για τυχόν ψάρεμα σε αυτή την περίεργη θάλασσα. Σε αυτά τα ήσυχα νερά δεν κινδύνευα και από κάποια τρικυμία ή κάποιο αντίπαλο πειρατικό πλοίο για να ανάψουν λίγο τα αίματα και να σταματήσω να κοιτάζω μόνο τα Sea Kings και τις πυξίδες. Μόνο πλοία των marines περίμενα να δω αλλά και πάλι, δυστυχώς, δεν είχα συναντήσει κανένα μέχρι τώρα για να ρίξω λίγο ξύλο. Έτσι, για να περάσει λίγο η ώρα κάθε μέρα έκανα μερικές ασκήσεις γυμναστικής. Η αγαπημένη μου ήταν η "κόψε την σημαία". Έπερνα όποια σημαία των marines έβρισκα στο πλοίο, την πετούσα στον αέρα και την έκοβα στα 2 με τα χέρια μου σε μορφή λεπίδας. Δεν πετύχαινε συνέχεια, μεγαλύτερο ποσοστό είχα όταν κατάφερνα και χρησιμοποιούσα και Haki ταυτόχρονα, αλλά όταν πετύχαινε το ευχαριστιόμουν με όλη μου την ψυχή.

Έτσι οι μέρες περνούσαν και έφτασε η στιγμή να βγω σε κανονική θάλασσα και πάλι. Καθώς κοιτούσα τον ορίζοντα, είδα μπροστά μου αναταραχή στο νερό της θάλασσας σε μεγάλη απόσταση από εμένα, όμως υπολόγιζα ότι μέχρι το τέλος της ημέρας θα είχα φτάσει εκεί. Έτσι κι έγινε. 5 ώρες μετά από την στιγμή που την είδα, είχα φτάσει σε κανονική θάλασσα, με κύματα και αέρα.
- Είμαι ένα βήμα πιο κοντά στην εκδίκηση. Σκέφτηκα και αναθάρεψα. Όταν πέρασα στα νερά της κανονικής θάλασσας, το πλοίο άρχισε και πάλι να κουνιέται δεξιά και αριστερά όπως έπρεπε να κάνει ένα φυσιολογικό πλοίο, σε μια φυσιολογική θάλασσα, και ένα αεράκι χτύπησε το πρόσωπό μου μετά από αρκετές μέρες που μου φάνηκαν αιώνας. Μετά, μπήκα στο δωμάτιο του πηδαλίου και έκλεισα την μηχανή που με μετακινούσε σε όλη την διάρκεια της Calm Belt και ανέβηκα στο κατάρτια και άνοιξα τα πανιά. Επιτέλους, το πλοίο είχε γυρίσει στον παραδοσιακό τρόπο ταξιδιού. Καθώς κοιτούσα τους χάρτες, προσπαθούσα να υπολογίσω προς τα πού έπρεπε να στρίψω το πλοίο για να βρω το Dawn Island. Μετά από πολύ σκέψη, αποφάσισα ότι η πορεία μου ήταν καλή και ότι αν συνέχιζα έτσι μετά από 2 βδομάδες ευθείας πορείας θα έβλεπα το νησί στον ορίζοντα, χωρίς να βρω κάποιο άλλο νησί στον δρόμο μου, παρά μόνο θα τα βλέπω από μακριά καθώς θα περνάω κοντά τους.

Ταξίδευα για 3 μέρες από την στιγμή που μπήκα στην East Blue και όλα πήγαιναν σχεδόν όπως τα είχα σχεδιάσει μέχρι τώρα. Σύμφωνα με τον χάρτη έπρεπε να είχα δει από μακριά το Warship Island χτες, κάτι που όμως δεν συνέβη. Το μόνο που έβλεπα ήταν θάλασσα παντού.
- Ίσως έφταιγαν τα σύνεφα και δεν είχα καλή ορατότητα σε αυτό. ήταν το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ σαν αιτία, αν και στο πίσω μέρος του μυαλού μου σκεφτόμουν ότι ίσως να είχα κάνει κάποιο λάθος στην πορεία που είχα χαράξει για το πλοίο. Πέρασαν άλλες 2 μέρες και τότε συνηδιτοποίησα ότι σίγουρα είχα κάνει κάποιο λάθος στην πορεία μου. Μπροστά μου, σε αρκετα μεγάλη απόσταση ακόμα όμως, έβλεπα ένα νησί. Δεν μπορούσα να δω ακόμα τα χαρακτηριστηκά του αλλά για αυτό που ήμουν σίγουρος ήταν ότι έχει πολύ μπλε χρώμα πάνω του. Είχα ακούσει γα ένα νησί με τόσο μπλε χρώμα στις αρχικές θάλασσες αλλά δεν βρισκόταν στην East Blue.
- Όχι... Δεν μπορεί... Είπα και αμέσως έτρεξα στο δωμάτιο με τους χάρτες. Στην East Blue δεν υπήρχε σίγουρα τέτοιο νησί. Αμέσως άρχισα να κοιτάω στις άλλες 3 θάλασσες και βρήκα ένα τέτοιο στην North Blue.

Σπόιλερ:

Το νησί που είχα μπροστά μου ήταν το Blue Island. Χωρίς να το θέλω είχα βρεθεί στην North Blue!
- Γιατί όλα αυτά σε εμένα? απόρησα με την γκαντεμιά μου και με τις πλοηγικές μου ικανότητές. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να πάω σε αυτό το νησί για την ώρα αφού είχα αρκετό καιρό να πατήσω στέρεο έδαφος και σχεδόν είχα ξεχάσει πώς είναι. Πάνω στο νησί υπήρχαν 2 σύμβολα. Ένα που έδειχνε ότι υπήρχε εστιατόρια στο νησί και ένα που έδειχνε ένα κρεβάτι άρα είχε και μέρος να κοιμηθώ εκεί, οπότε, αφού βρέθηκα σε αυτή την θάλασσα είπα να αρπάξω την ευκαιρία και να γεμίσω τις μπαταρίες μου και να γευτώ κανονικό φαγητό, πέρα από τις κονσέρβες που έτρωγα τόσες μέρες. Θα πήγαινα και θα σταματούσα στο νησί από το κανονικό λιμάνι αφού ένα πλοίο των marines δεν θα έβλαπτε και δεν θα ενολούσε κανέναν, σε αντίθεση με όλα τα προηγούμενα πειρατικά πλοία μου. Έτσι αφού το βρήκα στον χάρτη κατευθήνθηκα προς αυτό και μετά από λίγη ώρα είχα μπει μέσα. Όταν μπήκα όμως αντίκρισα ένα θέαμα που ήταν το μόνο πράγμα που δεν χρειαζόμουν αυτή την στιγμή. 5 πλοία των marines ήταν τα μόνα αραγμένα πλοία στο λιμάνι.
- Duh... Θα κρυφτώ και θα κλέψω ένα άλλο πλοίο από αυτά αν δεν έρθουν τα πράγματα όπως τα θέλω. σκέφτηκα και συνέχισα την πορεία μου προς το νησί.

Έτσι, φόρεσα τη στολή ενός marine και άραξα το πλοίο στο λιμάνι. Αμέσως, μια ομάδα των marines το πλησίασε για να δει τι κάνει ένα δικό τους πλοίο εδώ, χωρίς να το περιμένουν.
- Ναύτη, τι γυρεύετε εδώ? Και γιατί το πλοίο το έδεσες μόνος σου στο λιμάνι? Οι υπόλοιποι του πλοίου πού είναι? Χωρίς να τους απαντήσω πήδηξα από το πλοίο, δίπλα τους. Αμέσως όλοι με σημάδεψαν με τα όπλα τους και ο άντρας που μου μίλησε πριν μόλις με παρατήρησε καλύτερα άρχισε να φωνάζει:
- Τι κάνεις εσύ εδώ? Εσύ έπρεπε να είσαι στην Grand Line!!
- Ευτυχώς με κατάλαβες γρήγορα.. Είχε αρχίσει να μου την δίνει αυτό το καπελάκι. Πώς το αντέχετε? του είπα και έβγαλα το καπέλο που έκρυβε μέρος του προσώπου μου και τρομοκρατήθηκαν και οι 5 marines. Άρχισαν να φωνάζουν και άτομα από τα διπλανα πλοία βγήκαν έξω και μας είδαν. Δεν πέρασαν παρά ελάχιστα δευτερόλεπτα και οι 5 marines που είχα μπροστά μου είχαν πέσει στο πάτωμα νεκροί αλλά το κακό το είχαν κάνει. Με είχαν δει πολύ περισσότεροι marines από αυτούς τους 5. Έτσι, αποφάσισα να αρχίσω να τρέχω για να ξεφύγω. Έβαλα και πάλι το καπελάκι και έτρεξα μέσα στην πόλη. Γύρω στους 20-25 marines με κυνηγούσαν. Δεν θα είχα πρόβλημα να τους βγάλω όλους αυτούς από την μέση αλλά το έβρισκα πιο εύκολο και ξεκούραστο να τους ξεφύγω από το να τους σκοτώσω. Κάποια στιγμή έστριψα σε ένα στενό και φάνηκαν να με χάνουν, βρέθηκα μέσα σε πολύ κόσμο, καθώς μάλλον έφτασα στην αγορά της πόλης. Έτσι όπως ήμουν ανάμεσα σε τόσους πολλούς, έστριψα σε ένα στενό και φάνηκαν να με χάνουν οι marines. Σε εκείνο το στενό δεν υπήρχε σχεδόν κανείς, μόνο 1 άτομο για την ακρίβεια που κατευθυνόταν προς ένα bar που υπήρχε λίγο πιο πέρα. Αφού τον έπιασα, του έκλεψα τα ρούχα, για να μην κυκλοφορώ στην πόλη με την στολή των marines, και τον έκρυψα μπήκα μέσα στο bar.

Φορέσαμε τις κουκούλες μας και σταθήκαμε μπροστά τους.
-Αλτ! Ποιοι είστε και τι θέλετε! φώναξε ο ένας φρουρός, ενώ σταύρωσαν τα δόρατα τους.
-Να μπούμε κύριε. Είμαστε εφευρέτες και έχουμε να προτείνουμε μερικές ιδέες.
-Χρειάζεστε άδεια, έχετε?
-Κλασσικά... είπε ο Squalo και βγάζοντας την κουκούλα του, τους αποκεφάλισε αστραπιαία. Γιατί δεν γίνεται ποτέ με τον εύκολο τρόπο?
-Ρητορική ερώτηση να φανταστώ. Η πόρτα είναι μεγάλη, αλλά έχουν κάνει ένα μικρό λάθος.
-?
-Περίμενα ότι η πόρτα θα ανασηκωνόταν, αλλά είναι κλασσική διπλή πόρτα.
Την επόμενη στιγμή πλησίασα στην πόρτα και αφήνοντας το μαραφέτι, ακούμπησα τα χέρια μου ανάμεσα στη θύρα, ώστε το ένα μου χέρι να βρίσκεται στη μια μεριά και το άλλο στην άλλη. Άρχισα να στέλνω απωθητικά κύματα και ταυτόχρονα να πιέζω με όλη μου τη δύναμη, ενώ ο Squalo με κοιτούσε με έντονη περιέργεια.
-Θες να μου πεις ότι θα ανοίξεις έτσι την πόρτα?
Τότε μια κραυγή βγήκε απ'το στόμα μου για να απελευθερώσω περισσότερη ενέργεια και η πόρτα άρχισε να τρίζει. Όσο προσπαθούσα έστελνα όλο και περισσότερα κύματα, μέχρι που η πόρτα άρχισε σιγά-σιγά να ανοίγει. Όταν άνοιξε αρκετά ώστε να χωράμε και οι δύο, σταμάτησα και στηρίχτηκα στο πι κουρασμένος.
-OK, αυτό μην το ξανακάνεις. Νιώθω μειονεκτικά...
Χωρίς να χάσουμε χρόνο μπήκαμε στην πόλη. Για κάποιο λόγο δεν υπήρχε κινητικότητα παρά το ότι συνέβη. Κινήσαμε όσο ταχύτερα μπορούσαμε στα στενά, μέχρι που εντοπίσαμε ένα μικρό μπαρ. Δεν το σκεφτήκαμε σχεδόν καθόλου και μπήκαμε αμέσως μέσα.

Μέσα στο μπαρ υπήρχαν πρισότερα άτομα από ότι έδειχνε η κίνηση απέξω ότι θα υπήρχαν. Περίπου το μισό μαγαζί ήταν γεμάτο αλλά και πάλι μου έμοιαζαν πολλοί. Πέρασα ανάμεσα από διάφορα τραπέζια κοντά στην είσοδο που καθόντουσαν άτομα και πλησίασα προς την μπάρα. Λίγο πιο πέρα ένας τύπος καθόταν μόνος του στο πιο σκοτεινό τραπέζι του μαγαζιού.
- Γιατί όλες οι καλές θέσεις στα μπαρ να είναι πάντα πιασμένες? σκέφτηκα και κάθησα στην σε μια καρέκλα δίπλα στην μπάρα. Ο bar-man, κανονικά έπρεπε να τον φωνάζουν bar-old-man έτσι όπως ήταν, καθόταν λίγο πιο πέρα και σκούπιζε για ένα δίλεπτο το ίδιο ποτήρι, ενώ μια νόστιμη σερβιτόρα του φώναζε συνέχεια να την βοηθήσει και να κάνει την δουλειά του. Όταν επιτέλους αποφάσισε να κουνηθεί από την θέση του, ήρθε δίπλα μου και παρήγγηλα ένα ποτήρι ρούμι για αρχή. Επειδή είχα καταλάβει ότι θα αργούσε λίγο να μου φέρει το ρούμι, γύρισα την πλάτη μου σε αυτόν και κοιτούσα τον κόσμο που είχε μέσα το μαγαζί. 1-2 λεπτά αργότερα άνοιξε η πόρτα και Μπήκαν 2 τύποι μέσα. ένας που προχωρούσε με ένα πι και ένας άλλος ασπρομάλλης μαζί του. Φαίνονταν να μαλώνουν για κάτι αλλά δεν με ένοιαζε ιδιαίτερα. Τους κοιτούσα απλά επειδή περνούσε λίγο ο χρόνος μου.

-Εγώ πάλι σου λέω ότι όλοι θα γελάνε!
-Δε θα γελάνε ρε γ*******! Τόσο περίεργο είναι να κυκλοφορείς με πι!?
Η ηλίθια συζήτησή μας διακόπηκε όταν περπατήσαμε προς ένα άδειο τραπέζι σε μια γωνία του μαγαζιού και ακολούθησαν μερικά γέλια. Δεν ήθελε πολύ να εκνευριστώ και ο Squalo διαπιστώνοντας την εξέλιξη της ιστορίας αποφάσισε να δράσει. Άγγιξε τον άντρα που γέλασε στον ώμο και αφού του ψιθύρισε κάτι στο αυτί, τον άφησε να κοιτά έντρομος τον απέναντι τοίχο. Καθίσαμε στο τραπέζι και περιμέναμε τη γοητευτική σερβιτόρα να έρθει. Δεν άργησε να καταφτάσει και της ζητήσαμε δυο μπύρες.
-Η βάση λογικά είναι στο κέντρο της πόλης. Ας πούμε ότι φτάνουμε στην καλύτερη απαρατήρητοι ως εκεί, πώς μπαίνουμε μέσα και αν μπούμε εύκολα πώς αντιμετωπίζουμε τους Marines?
-Δεν μπορώ να τα βάλω με μια ολόκληρη βάση, αλλά οι μισοί σίγουρα θα...
-Τα δεδομένα της βάσης λένε ότι είναι ισάξια με αυτά των Marine HQ, οι Marines δε θα είναι οι κλασσικοί άχρηστοι. Το επίπεδο πειθαρχίας τους είναι κατά πολύ ανώτερο, όπως πιστεύω και οι μαχητικές τους ικανότητες.
-Οι Marines είναι Marines ότι κι αν γίνει. Αν ήσουν σε φυσιολογική κατάσταση θα ήμασταν εντάξει, αλλά τώρα χρειαζόμαστε βοήθεια... είπε με φανερή ενόχληση ο Squalo και ξεφύσηξε.
Οι μπύρες ήρθαν λίγο αργότερα και εμείς παραμείναμε σιωπηλοί κοιτάζοντας τον κόσμο που υπήρχε στο μπαρ. Οι περισσότεροι έμοιαζαν με απλούς πολίτες, εκτός από μερικές χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες που ήταν φανερό ότι ήταν επικηρυγμένοι. Τότε η πόρτα άνοιξε ορμητικά και μια ομάδα των 8 ένοπλων Marines εισήλθε στο χώρο ψάχνοντας για κάποιον.

Το ρούμι μου είχε έρθει και οι 2 τύποι είχαν κάτσει σε ένα τραπέζι λίγο πιο πέρα από εμένα και συνέχιζαν να μιλάνε. Όμως δεν πρόλαβα να πιω 2 γουλιές από το ρούμι μου και μια ομάδα από 8 marines μπήκε στο μαγαζί, ψάχνοντας για εμένα πιθανότατα. Όλοι μέσα στο μαγαζί είχαν σταματήσει να μιλάνε και κοιτούσαν τους marines. Ένας από αυτούς πήρε τον λόγο:
- Μήπως κάποιος από εσάς έχει δει αυτόν τον τύπο? είπε δείχνοντας ένα Wanted Poster μου. Είναι ένας επικίνδυνος εγκληματίας από την Grand Line που εθεάθη σήμερα το πρωί στο λιμάνι μας. Όσοι με είχαν δει μέχρι τώρα μέσα στο μπαρ, και ήταν νηφάλιοι ακόμα, γύρισαν και με κοίταξαν απορημένοι αν ήμουν εγώ αυτός ή έκαναν κάποιο λάθος. Μετά κοίταξαν και οι marines προς το μέρος μου και αφού οι 6 από αυτούς με σημάδεψαν οι άλλοι 2 άρχονταν σιγά σιγά προς το μέρος μου. Εγώ ατάραχος ήπια άλλη μια γουλιά από το ρούμι μου και έπειτα ακούμπησα το ποτήρι στον πάγκο. Δεν άργησαν να καταλάβουν ότι το άτομο που έψαχναν όντως ήμουν εγώ.
- Αδειάστε τον χώρο! Αυτός είναι ο άνθρωπος που ψάχνουμε! Είναι ο πειρατής Messi D. Teo!! φώναξε ο ίδιος άνθρωπος και όσοι δεν ήταν λιώμα από το ποτό άρχισαν να τρέχουν προς την έξοδο. Όλοι εκτός από τους 2 που είχαν μπει τελευταίοι στο μπαρ πριν από τους marines.
- Ούτε ένα ποτήρι ρούμι δεν μπορεί να πιει κάποιος χωρίς να του γίνετε τσιμπούρια? είπα φωνάζοντας περισσότερο το τέλος της ερώτησης μου και γυρίζοντας το σώμα μου από την μέση και πάνω έκοψα τους 2 που φώναζαν να εκκενωθεί ο χώρος. Οι άλλοι 6 άρχισαν να πυροβολούν ασταμάτητα προς εμένα αλλά είχα προλάβει να γίνω ατσάλι και όλες οι σφαίρες εξοστρακίζονταν σε διάφορα σημεία του μαγαζιού. Μερικές ήμουν απόλυτα σίγουρος ότι εξοστρακίστηκαν προς τους 2 τυπάδες αλλά για κάποιο περίεργο λόγο δεν τους πέτυχε καμία από αυτές.

Εν τέλει ο άντρας που καθόταν στην μπάρα ήταν επικηρυγμένος και το bounty του μάλιστα ξεπερνούσε κατά πολύ το δικό μου. Ήταν εντελώς σε διαφορετικό επίπεδο από εμένα και στη δική μου κατάσταση δεν είχα καμία ελπίδα. Όπως και να είχε το πράγμα, θα φρόντιζα να μην αναμειχθώ μαζί του και να ασχοληθώ με τους Marines. Σίγουρα είχαν πληροφορίες που χρειαζόμουν.
-Squalo.
Ο ξιφομάχος δεν χρειαζόταν καν την προτροπή μου για να χιμήξει στους άλλους 6 και να αποκεφαλίσει τους τρεις χωρίς κανένα πρόβλημα.
-VOOOIIIII!!!! Πώς και πώς σας περίμενα σκουπίδια!
-Superbi Squalo! αναφώνησε ένας άλλος Marine λίγο πριν βρει την ίδια τύχη με τους τρεις προηγούμενους.
-Αυτό σημαίνει ότι! πρόσθεσε ένας άλλος ναυτικός και κοίταξε προς το μέρος μου.
-Τόσο γραφικοί έχουμε γίνει πια? είπα με φανερή ευχαρίστηση και κατέβασα την κουκούλα μου. Με μιας άρχισα να στέλνω μαγνητικά κύματα και τα όπλα των δυο ήρθαν δίπλα μου. Έχω μερικές ερωτήσεις για εσάς τους δυο.
-Sorry που σας διακόπτω, αλλά εμένα κυνηγούσαν. είπε ο κακόφημος πειρατής κάπως ενοχλημένος.
-Συγγνώμη. Ονομάζομαι Kuran Kaname και είμαι Επαναστάτης. Είμαι εδώ σε αποστολή και χρειάζομαι μερικές πληροφορίες. Αφού τις πάρω είναι και πάλι δικοί σου. απάντησα και άφησα τα όπλα να πέσουν στο έδαφος.
-Δε βαριέσαι... πρόσθεσε με το ίδιο ενοχλημένο ύφος και ήπιε μια ακόμα γουλιά απ'το ρούμι που είχε παραγγείλει.
-Λοιπόν σκουπίδια, πείτε μου έναν εύκολο τρόπο να μπούμε στη βάση! είπε ο Squalo γλείφοντας την λεπίδα του.

Kuran Kaname και Superbi Squalo... Αυτά τα 2 ονόματα τα είχα διαβάσει σε μια από τις εφημερίδες που έκλεβα. Για τα νερά εδώ ήταν αρκετά δυνατοί και είχαν προκαλέσει τεράστιες φθορές στους marines αλλά δεν ήξερα κατά πόσο θα μπορούσαν να αντέξουν στην Grand Line. Ειδικά στην κατάσταση που βρισκόταν ο Kuran, με το πι. Αλλά ευτυχώς που τους πέτυχα εδώ γιατί έκαναν την εύκολη ζωή μου ακόμα πιο εύκολη. 4 στους 6 εχθρούς μου είχαν σωριαστεί στο πάτωμα χάρης σε αυτούς και οι άλλοι 2 είχαν παγιδευτεί σε αυτό το χώρο μαζί με εμάς τους 3 και μερικούς μπεκρήδες που είχαν ξεμείνει και ήταν ακόμα ζωντανοί μετά τους πυροβολισμούς των marines.
- Λοιπόν σκουπίδια, πείτε μου έναν εύκολο τρόπο να μπούμε στη βάση! είπε ο Squalo γλείφοντας μια λεπίδα που είχε στο χέρι του. Οι marines, ως συνήθως στην αρχή το έπαιζαν σκληροί αν και ήξεραν ότι δεν είχαν καμία ελπίδα να σωθούν από αυτή την κατάσταση.
- Δεν πρόκειται να μάθετε τίποτα από εμάς! είπε ο ένας και προσπάθησε να πυροβολήσει τον Squalo αλλά είχε ξεχάσει ότι το είχε αδειάσει όλο πάνω μου, χωρίς να μου κάνει ούτε γρατζουνιά.
- Τι θα έλεγες να αρχίσεις να μιλάς για να μην χάσεις αυτό το, ο θεός να το κάνει, όμορφο κεφάλι σου? του είπε πιο απειλητικά αυτή την φορά ο Squalo πλησιάζοντας την λεπίδα προς τον λαιμό του marine και εκείνος αμέσως είπε:
- Εντάξει θα σας πω!
- Μην πεις! πετάχτηκε ο άλλος marine. Χωρίς να χάσει χρόνο ο Squalo τον αποκεφάλισε και επέστρεψε στον πρώτο marine.
- Για μίλα τώρα για να μην ακολουθήσεις τον φίλο σου...

Ο Marine κοιτούσε μια τον Messi D. Teo, μια τον Squalo και μια εμένα. Αν δεν ήταν Marine ίσως έμπαινα στον κόπο να τον λυπηθώ, αλλά όπως προανέφερα, ήταν Marine.
-Η βάση είναι ανίκητη, δεν έχει μειονεκτήματα. Μπορείτε να μπείτε μόνο απ'την πόρτα.
-Καλό αυτό, θα μπούμε κύριοι. είπα σκεπτόμενος την σκηνή.
-Μήπως θες να κάνεις εσύ την ανάκριση γέρο?
-Σκάσε και συνέχισε.
-Καμιά αδυναμία στην φρουρά?
-Όχι. Όλοι είμαστε σκληρά εκπαιδευμένοι και...
-Καμιά αδυναμία στην φρουρά? είπε χαράζοντας ελαφρά τον λαιμό του άντρα.
-Δε λέω ψέματα! ούρλιαξε έντρομος ο άντρας.
-Κάποιο σάπιο ή φθαρμένο θεμέλιο?
-Τίποτα...
-Πώς θα μπούμε εκεί ρε?
-Κάθε πότε βγαίνει ο Barbarosa Mexneel απ'τη βάση και από πόσους συνοδεύεται?
-Ανά 3 ημέρες. Από κανέναν, απαγορεύεται να σπαταλούν χρόνο οι ναυτικοί, σύμφωνα με τα λεγόμενά του.
-Κατάλαβα... είπα και απώθησα μια σφαίρα, η οποία διαπέρασε το κεφάλι του Marine και τον σώριασε νεκρό στο έδαφος. Θα μπούμε κανονικά. Ετοιμάσου να σφάξεις κόσμο κύριε Αυτοκράτωρ.
-Τέλεια! Α, ποιος είναι αυτός που ανέφερες?
-Ο Commander της βάσης, το έλεγε το βιβλίο. Παρεμπιπτόντως, Messi D. Teo. είπα και ο άντρας έστρεψε και πάλι την προσοχή του προς το μέρος μου. Επισκέφτηκα στο παρελθόν το Impel Down και θυμάμαι από τότε κάτι αρκετά συναρπαστικό. Πώς σου ήρθε το όνομα Νούλης!?

Παρακολουθούσα την σκηνή πίνοντας το ρούμι μου. Ώσπου κάποια στιγμή ο Kuran με ρώτησε για το ψευδώνυμο του Magellan.
- Impel Down... Νούλης... Άααχ τι μου θύμισες... Καλές εποχές (όχι πάντα βέβαια). Μόνο που ο στριμμένος δεν έπαιζε τάβλι. Μάλλον επειδή όταν έκανε επιθεωρήσεις στους χώρους κάθε 5 λεπτά έμπαινε σε μια ειδική τουαλέτα που του είχαν φτιάξει για να κάνει την ανάγκη του, και αυτό θα του χαλούσε την διασκέδαση... Τέλος πάντων, το Νούλης του το κόλλησα όταν μετά από αρκετές φορές που είχα πάει εκεί αποφάσισα να του βγάλω ένα υποκοριστικό. Δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ και πάρα πολύ. Μάγγελαν -> Μαγγελανούλης -> Νούλης! του απάντησα και ήπια το υπόλοιπο, λιγοστό είναι η αλήθεια, ρούμι μου μονοκοπανιά. Ο Kuran είχε πεθάνει στα γέλια και ο Squalo μας κοιτούσε και τους 2 σαν χαζός αφού δεν είχε καταλάβει γιατί μιλούσαμε.
- Τι κοιτάς σαν χάνος ρε? Μιλάμε για έναν κοινό γνωστό μας από το Impel Down! Έχεις πρόβλημα?
- Μην μου μιλάς εμένα έτσι γέρο! Άντε μην σου πάρω το πι και δεν μπορείς να κουνηθείς μετά!
- Για τόλμα και δεν έρθεις πετώντας πίσω σε εμένα κρατώντας το πι να μην με λένε Kuran. είπε και πιθανότατα αναφερόταν στην δύναμη που είχε χρησιμοποιήσει 2-3 φορές μέχρι τώρα και δεν ήξερα ακόμα τι ήταν. Ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι προερχόταν από κάποιο φρούτο του διαβόλου αλλά προσπαθούσα να καταλάβω τι δυνάμεις του έδινε.

-Τέλος πάντων, χάρηκα για την γνωριμία. Δεν νομίζω να ξανασυναντηθούμε βέβαια... Συγγνώμη που σου πήραμε τη λεία.
-Δε βαριέσαι, αρκετός χρόνος για να τελειώσω το ρούμι μου.
-Κάτι τελευταίο, μήπως ξέρεις κάποιον καλό τρόπο για να μπούμε στη βάση τους? Δεν προτιμώ τον παραδοσιακό τρόπο με σπασμένα πλευρά.
-Δεν έχω ξανάρθει στο νησί, οπότε όχι. Γιατί θέλετε να μπείτε στη βάση τους? Τι σόι αποστολές σας δίνουν?
-Πρέπει να βεβαιωθούμε ότι δεν έχουν πάρει πληροφορίες από έναν Επαναστάτη.
-Πολλά λες.
-Έχει πολεμήσει στο πλευρό του Kakumeika, διάβαζε και καμιά εφημερίδα. Δεν έχουμε να φοβόμαστε κάτι από αυτόν. Στην τελική, γιατί να ασχοληθεί μαζί μας...
-Και αν έχουν?
-Τότε πρέπει να βεβαιωθούμε ότι δε ζει κανείς που ξέρει. Και φυσικά, ο Επαναστάτης που προδίδει μυστικά δεν πρέπει να αποκαλείται Επαναστάτης.
-Πλάκα έχετε. Ενδιαφέρον αυτό που έκανες πριν. Είσαι χρήστης Φρούτου του Διαβόλου?
-Ναι και μάλιστα ενός Φρούτου που ξεπερνά το δικό σου. του απάντησα με ένα χαμόγελο.
Το τελευταίο φάνηκε να του κινεί την περιέργεια και έστρεψε όλο του το σώμα προς το μέρος μου.
-Αλήθεια? Απόδειξέ το μου!
-Δεν μπορώ να σε νικήσω, ηρεμία...δεν είχα τέτοιες προθέσεις.
-Δείξε μου το Φρούτο σου.
-Πολύ καλά... Κάνε μου επίθεση χρησιμοποιώντας τις δυνάμεις σου.
-Είσαι ηλίθιος? Θες να πεθάνεις?
Ο άντρας με κοίταξε για λίγο και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα μετέτρεψε το δεξί του χέρι ατσάλινη λεπίδα.

Πραγματικά ήθελα να μάθω τι φρούτο είχε φάει. Αυτά που είπε μου κίνησαν την περιέργεια κι έτσι μετέτρεψα το χέρι μου σε ατσάλινη λεπίδα.
- Είσαι σίγουρος γι' αυτό? Δεν θέλω να σε αποτελειώσω... Αν δεν είχες το πι θα σου είχα επιτεθεί ήδη αλλά τώρα... Ο Squalo άρχισε να χτυπιέται από τα γέλια και εγώ τον ακολούθησα αφού δεν μπορούσα να κρατηθώ.
- Σκάστε και οι 2!! φώναξε ο Kuran και ενώ εγώ, που δεν τον ήξερα τόσο καλά σταμάτησα να γελάω (ούτως ή άλλως δεν ήταν και τόσο πολύ αστείο), ο Squalo συνέχισε για λίγο ακόμα μέχρι που έφαγε το πι στο κεφάλι.
- Μην νομίζεις ότι επειδή δεν μπορώ να περπατήσω καλά μπορείς να γελάς μαζί μου! του είπε εκνευρισμένος ο Kuran και μετά στράφηκε προς τα εμένα.
- Μην ανησυχείς για την κατάστασή μου και κάνε μου επίθεση! Για μια στιγμή δίστασα αλλά τελικά του επιτέθηκα. Δεν χρησιμοποίησα όλη μου την δύναμη και πήγα να του επιτεθώ με την επίπεδη όψη του χεριού μου και όχι με την κοφτερή για να μην τον κάνω κομματάκια. Όμως καθώς έφτασα λίγα εκατοστά μακριά του, ξαφνικά σήκωσε το χέρι του και ακινητοποιήθηκα. Αμέσως μετά, με άλλη μαι κίνηση με πέταξε πάνω στον πάγκο που καθόμουν πριν και έπινα το ρούμι μου.
- Τι στο καλό? σκέφτηκα και του επιτέθηκα με παραπάνω δύναμη, ταχύτητα και φόρα αυτή την φορά! Όμως, αν και τον πλησίασα λίγο περισσότερο, κατέληξα και πάλι πάνω στον πάγκο.

-Δεν είμαι στο επίπεδό σου και ξέρω ότι μπορείς να με νικήσεις και με γυμνά χέρια, αλλά με το Φρούτο μου ελέγχω τον μαγνητισμό. Κανένα μέταλλο, όποιο κι αν είναι δεν μπορεί να με ξεπεράσει!
-Μαγνητισμός ε? Πολύ ενδιαφέρουσα ικανότητα. αποκρίθηκε και το χέρι του επανήλθε στη φυσιολογική του κατάσταση. Γιατί δεν του σκοτώνεις όλους με το Φρούτο σου και δεν έρχεσαι να πιούμε τίποτα μετά?
- Δεν είμαι στο επίπεδό σου είπαμε... Δεν έχω τόση αντοχή. Ήδη έχω σπαταλήσει αρκετή.
-Χμμμ... Μπορώ να πω ότι μου κίνησες την περιέργεια. Χρειάζεστε βοήθεια?
-Θα μας βοηθήσεις!?
-Μόνο να μπείτε. Θα ασχοληθώ εγώ με τους Marines, αλλά ο Επαναστάτης είναι δική σας δουλειά.
-Τέλεια!
-Μου λες ότι δε θα σφάξω κανέναν!? Και ποιος σου είπε ότι μπορείς να με βαράς με το πι, ε??? Αν το ξανακάνεις...
Την επόμενη στιγμή απώθησα το πι στο πρόσωπο του ξιφομάχου και στη συνέχεια άρχισα να το έλκω μπροστά μου για να στηριχτώ πάνω του, ενώ δεν είχα ξεκολλήσει το βλέμμα μου απ'τον Teo.
-Συγγνώμη, είπες κάτι?
-ΣΚΟΥΠΙΔΙΙΙΙΙΙΙ!!!!!!
Τα πράγματα συνεχίστηκαν κάπως έτσι στο μπαρ, ώσπου να αποφασίσουμε ότι έπρεπε να φύγουμε. Φρόντισα να αφήσω αρκετά belli για τα ποτά μας και οι 3 μας βγήκαμε απ'το μπαρ. Ο Teo δεν είχε κάποιον τρόπο για να καλύψει το πρόσωπό του, κάτι που μας ανάγκαζε να κινηθούμε μέσω των στενών και μόνο. Βέβαια το γεγονός αυτό μας βόλευε ακόμα περισσότερο. Στην τελική η κατάστασή μου ήταν με διαφορά η χειρότερη...

Περπατούσαμε και οι 3 μέσα στα στενά και συζητούσαμε για το πώς θα μπούμε μέσα στην βάση. Είχαμε διάφορα σχέδια στο κεφάλι μας, τα περισσότερα δυστυχώς σχεδόν εξωπραγματικά, αλλά είχαμε συμφωνήσει στα σίγουρα σε ένα πράγμα: Έπρεπε να μπούμε μέσα στην βάση τη στιγμη που θα λείπει ο Commander. Όχι ότι τον θεωρούσα υπερβολικά σοβαρό αντίπαλο αλλά υποτίθεται ότι για να έχει αυτή την βάση τόσο καιρό υπό την εξουσία του και να λειτουργεί τόσο επιτυχιμένα γι αυτούς, σημαίνει ότι ήταν αρκετά ικανός.
- Άρα για να μπούμε μέσα πρέπει να ξέρουμε πότε φεύγει ο Commander.
- Το σκουπίδι που σκότωσα είπε κάθε 3 μέρες!
- Ναι αλλά είναι αλήθεια αυτό ή μας το είπε για να μας παραπλανήσει? Και ποιά από αυτές τις μέρες είναι η "τρίτη" μέρα που θα βγει έξω? Για να τα βρούμε αυτά πρέπει να παρακολουθούμε την πύλη της βάσης για την επόμενη εβδομάδα περίπου όλο το 24ωρο. παρατήρησα και πέσαμε όλοι στις σκέψεις μας και πάλι. Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να σκεφτεί τίποτα καλό ο Squalo και βασιζόμουν πιο πολύ στον Kuran και σε εμένα για το κομμάτι της σκέψης και του σχεδιασμού. Οι βάρδιες ήταν μία λύση, η οποία είχε σοβαρή υποψιφιότητα στο να την χρησιμοποιήσουμε, αλλά θα έπρεπε να είναι πολύ μεγάλες (8 ώρες η κάθε μία) και αυτό ήταν το κύριο πρόβλημά μας.

Η ιδέα παρακολούθησης της βάσης ήταν καλή, αλλά υπήρχε ένα πρόβλημα. Η αποστολή έπρεπε να πραγματοποιηθεί εγκαίρως και για να μην έχει σταλεί ήδη επιστολή που θα με απέσυρε απ'αυτήν, σήμαινε ότι έπρεπε να δράσουμε ακόμα πιο γρήγορα.
-Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο. Ακόμα και μια μέρα είναι πολύτιμος χρόνος και η πιθανότητα αποτυχίας μεγάλη.
-Ισχύει... Δεν έχουμε πολλές επιλογές. Το ενδεχόμενο να διαλύσουμε τα πάντα το έχουμε απορρίψει?
-Και τις 25 φορές που το έχεις προτείνει. Δεν έχω πρόβλημα να το κάνω, αλλά...
-Δεν έχεις λόγο να το κάνεις. Και μόνο που μας βοηθάς τόσο είναι υπεραρκετό. Όπως το βλέπω δεν έχουμε καμία άλλη επιλογή. Ευτυχώς που σε 3 ώρες το πολύ θα νυχτώσει, θα μπούμε με τον τρόπο που λέει ο Squalo...
-Το ήξερα ότι θα δικαιωνόμουν.
-Μη χαίρεσαι...απλά δεν υπάρχει άλλη λύση. Θα ανοίξω εγώ την πύλη, για να καταστρώσουμε ένα σωστό σχέδιο όμως, χρειάζομαι κάποιον για να μου δώσει πληροφορίες.
-Πες πως έγινε. απάντησε ο Squalo και έφυγε με μιας προς τη μεριά του πελώριου κτηρίου που φαινόταν στο βάθος.
-Πιστεύεις θα τα καταφέρουμε?
-Μη βάζεις α' πληθυντικό! απάντησα με ένα μικρό γέλιο. Οι Marines αυτοί δεν είναι του επιπέδου σου. Αν ήμουν σε φυσιολογική κατάσταση θα μου έδινα 60% πιθανότητες επιτυχίας.
-Χωρίς εμένα? απάντησε εύστοχα ο κακόφημος πειρατής.
-Λιγότερο από 10%.
-Δε νομίζεις ότι σας υποτιμάς λίγο? Μπορεί να μην μπορείς να κινηθείς, αλλά ο μαγνητισμός είναι μαγνητισμός και ο Squalo φαίνεται καλός ξιφομάχος.
-Δεν μας υποτιμώ. Σίγουρα μπορώ να νικήσω πολλούς ακόμα και έτσι και ο Squalo μπορεί άλλους τόσους, αλλά δεν μπορώ να παραλείψω έναν Commander και μια βάση που συντηρεί μόνος του για τόσα χρόνια. Δεν είναι μια απλή βάση Marine.
O Teo έγνεψε δείχνοντας ότι το σκέφτεται και καθίσαμε σε κάτι σκαλιά περιμένοντας τον Squalo με κάποιον Marine για να πάρουμε πληροφορίες για το εσωτερικό της βάσης.

Καθήσαμε στα σκαλιά και συζητούσαμε για διάφορα θέματα, καθώς περιμέναμε τον Squalo. Μετά από λίγο, τον είδαμε από μακριά να μας πλησιάζει με 2 marines στους ώμους του. Αμέσως σηκωθήκαμε και τον πλησιάσαμε εμείς πριν προχωρήσει κι άλλο και κρυφτήκαμε όλοι μαζί μέσα σε ένα στενάκι που δεν φαινόταν να περνάει κανείς.
- Έφερα 2 έτσι ώστε αν ο ένας μας κάνει τον δύσκολο τον σκοτώνουμε και μιλάει ο άλλος.
- Καλή δουλειά! του είπα και αμέσως ο Kuran αντέδρασε.
- Όχι όχι.... Μην το κάνεις αυτό... Μην του δίνεις θάρρος επειδή έκανε κάτι σωστά! Μπορεί εσύ σε 1-2 μέρες να τον δεις για τελευταία φορά αλλά εμένα θα μου πρίξει τα συκώτια για όλη μου την ζωή για την "βοήθεια" που προσέφερε σε αυτή την αποστολή και για τα καλά λόγια που του είπες...
- Εγώ δεν είπα και το σχέδιο για να σπάσουμε την πόρτα? Αυτή η αποστολή ήταν η ευκαιρία μου να δείξω τις ικανότητές μου, γέρο! Απλά ζηλεύεις! είπε εκνευρισμένος ο Squalo.
- Καλά σταμάτα να παραμιλάς και βρες έναν τρόπο να τους ξυπνήσουμε τώρα! του απάντησε ο Kuran δείχνοντάς του τους 2 marines.
- Δεν βαριέσαι... Αφού δεν θα τον βλέπω δεν με πολυπειράζει! απάντησα στον Kuran ενώ χασμουρήθηκα.
- Δεν με λυπάσαι καθόλου?
- Όχι.
- Okay...

-VOOOIIIII!!!! Ξυπνήστε σκουπίδια!!! ούρλιαξε ο Squalo και άρχισε να τους κλωτσά στο κεφάλι.
-Oi...δε βοηθάς. του είπα κατσούφικα βλέποντας ότι τους έκανε χειρότερα.
Λίγα λεπτά αργότερα οι Marines ξύπνησαν με τα πρόσωπά τους παραμορφωμένα απ'τις πολλαπλές κλωτσιές και έμειναν να μας κοιτούν έντρομοι.
-Θέλω πληροφορίες για το εσωτερικό της βάσης.
-Και τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα στις δώσουμε?
-Αν δεν το κάνετε, ξέρω μερικούς καλούς τρόπους να μιλήσετε.
-Θα χρειαστείς κάτι περισσότερο από απειλές για να τα καταφέρεις.
-Δε με κατάλαβες...δε σε απείλησα ποτέ. του απάντησα και την ίδια στιγμή έβγαλα μια σφαίρα απ'την τσέπη μου. Ο Marine με κάρφωσε με το βλέμμα του και περίμενε να δει τι θα έκανα στη συνέχεια. Squalo, δέσε του το στόμα.
Ο Squalo έκοψε ένα κομμάτι της ενδυμασίας του ναυτικού και του την έβαλε στο στόμα. Ο άντρας πλέον με κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια, κάτι που με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Ένα σαρδόνιο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου και υψώνοντας το ένα μου δάχτυλο, η σφαίρα εκσφενδονίστηκε κατά πάνω του διαπερνώντας το αριστερό του γόνατο. Ο ναυτικός έσκουξε απ'τον πόνο, αλλά το ρούχο που είχε στο στόμα του έκανε τη δουλειά του και η κραυγή του δεν ακούστηκε. Τότε άρχισα να κινώ κυκλικά το δάχτυλο μου στέλνοντας ταυτόχρονα μαγνητικά κύματα, τα οποία έκαναν την σφαίρα να κινείται στο πόδι του άμοιρου Marine. Ένα λεπτό αργότερα, έβγαλα την σφαίρα και ο Squalo αφαίρεσε το ένδυμα απ'τα μουσκεμένα στο αίμα χείλη του. Μάλλον ο πόνος ήταν αρκετός για να τον κάνει να δαγκώσει με όλη του τη δύναμη το ρούχο και να σκίσει τα ούλα και τα χείλη του.
-Λοιπόν, μπορώ να το ξανακάνω, αλλά με περισσότερες σφαίρες. Πες μου αυτά που θέλω και θα πεθάνεις γρήγορα.

Μετά από αυτό το βασανηστήριο ο marine φαινόταν έτοιμος να μιλήσεις έκλεγε και είχε γεμίσει αίματα στο πρόσωπό του από τα δαγκωμένα χείλη του. Επίσης, το γόνατό του φαινόταν σε άθλια κατάσταση. Γενικά μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα από εκεί που το έπαιζε σκληρός και υπέρμαχος της δικαιοσύνης ξαφνικά μετατράπηκε σε ένα κλαψιάρικο που δεν απέκλεια το ενδεχόμενο να τα έχει κάνει πάνω του. Έτσι, παρόλο που είχα βασανίσει κι εγώ αρκετούς ανθρώπους, αυτόν πραγματικά τον λυπόμουν!
Αλλά πραγματικά οι μέθοδοι που χρησιμοποιούσε ο Kuran μου άρεσαν αρκετά. Μεκάρι να είχα την δύναμη να το κάνω κι εγώ αυτό το κόλπο με την σφαίρα... σκέφτηκα καθώς τους παρακολουθούσα στην ανάκρισή τους. Ο δεύτερος marine κοιτούσε τον ουρανό και φαινόταν να κουνάει τα χείλια του που σήμαινε ότι προσευχόταν στον Θεό. Έτσι τον πλησίασα για να τον απαλάξω από αυτό τη άχρηστη ασχολία του.
- Μην κάνεις τον κόπο! Στην κατάσταση που είστε απλά διαλέγετε το πόσο αργά και βασανιστικά θα πεθάνετε. Όσο πιο γρήγορα μιλήσετε τόσο καλύτερα για εσάς. Θα πάτε να βρείτε το "Θεό" σας πο γρήγορα και πιο ανώδυνα.
- Ο Θεός θα σας τιμωρήσει για αυτά που κάνετε! είπε ακόμα πιο τρομαγμένος από ότι φαινόταν.
- Μετά από αυτά που έχω δει στην Grand Line δεν φοβάμαι κανέναν Θεό, ό,τι και αν μου πεις... του απάντησα και του σκούντησα συμπονετικά στον ώμο.

Αφού όλοι γύρισαν και με κοιτούσαν όσο μιλούσα στον δεύτερο marine, μόλις τελείωσα τους είπα:
- Μην ενοχλείστε! Συνεχίστε την δουλειά σας! Απλά ήθελα να διασκεδάσω κι εγώ λίγο.
- Φίλε αυτό ήταν επικό! Πρέπει να με μάθεις κι εμένα να λέω τέτοια! είπε κατενθουσιασμένος ο Squalo. Έπειτα τον πλησίασα και τον ακούμπησα στον ώμο.
- Άκου να δεις... Για να μπορείς να πεις τέτοια λόγια πρέπει να το έχεις έμφυτο... Δεν σου προκύπτει από την μία στιγ...
- Θα σταματήσετε τις βλακείες να τελειώνουμε με αυτή την αποστολή? Μας διέκοψε εκνευρισμένος ο Kuran.
- Την ξέχασα τελείως μετά από αυτά τα υπέροχα λόγια που άκουσα είπε ο Squalo και ξαναγύρισε στον marine.
- Πάνω που ήρθε η στιγμή να λάμψω κι εγώ σαν χαρακτήρας...
- Αποφασίσατε ότι θέλετε να μιλήσετε ή ακόμα? ρώτησε ο Squalo τον marine που είχαν βασανίσει και εκείνος, αν και διστακτικά στην αρχή, έγνεψε καταφατικά.
- Ωραία. Μίλα! Δεν έχουμε όλη την μέρα μπροστά μας.
- Το κτήριο έχει 5 ορόφους και 2 υπόγεια. Το 1ο υπόγειο χρησιμοποιείται σαν αποθήκη και το 2ο ως φυλακή για τους κρατούμενους. Ο πρώτος όροφος έχει γραφεία για όσα θέματα χρειάζονται άμεση επίλυση, ειδικά στο νησί, αλλά και ένα μεγάλο ιατρείο. Στον δεύτερο όροφο βρίσκονται τα δωμάτια μας. Ο τρίτος όροφος είναι το εστιατόριο της βάσης. Ο τέταρτος όροφος δεν ξέρω τι έχει καθώς είναι απαγορευμένο μέρος για εμάς τους απλούς marines. Και, τέλος, ο πέμπτος όροφος είναι πιο μικρός από τους άλλους και ξέρω ότι εκεί μένει ο Commander. είπε και τελείωσε την ανάλυσή της βάσης ο έντρομος marine.

Φάνηκε πειστικός και αποφάσισα να μην επιμείνω στο θέμα. Στην τελική και ψέματα να έλεγε για κάποιο σημείο, αυτό που μας ενδιέφερε κυρίως ήταν ο πρώτος όροφος, αλλά ένα πράγμα μου κάθισε περίεργα απ'την αφήγησή του.
-Για μισό λεπτάκι, για μισό. ΈΧΕΤΕ ΕΣΤΙΑΤΌΡΙΟ ΣΤΗ ΒΆΣΗ ΡΕ!? ΕΊΣΤΕ ΣΟΒΑΡΟΊ??? Μετά απορείτε γιατί σας σφάζουμε κι όλας!
-Τώρα σοβαρά... απ'όλα αυτά σε αυτό σκάλωσες?
-Ναι!
-
-Μη ξεχνιώμαστε, όπως υποσχεθήκαμε, ο γρήγορος θάνατος. είπε ο Squalo και με μια κίνηση της λεπίδας στο αριστερό του χέρι, τους αποκεφάλισε ακαριαία.
-Μπράβο ηλίθιε, τώρα δε θα μάθουμε πότε βγαίνει ο Commander.
-Ουψ...το ξέχασα αυτό.
- Όπως και να χει, πρέπει να σκεφτούμε πότε θα εισβάλουμε και με ποιον τρόπο.
-Καλό θα ήταν να υπάρχουν λίγοι φρουροί, άρα θα έλεγα το χάραμα.
-Θα πρότεινα το ίδιο, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, όπου όλες οι αισθήσεις τους θα είναι πεσμένες. Teo, πόσους Marines θα κρατήσεις?
-Μην υπολογίζεις περισσότερους απ'του πρώτου ορόφου. Απλά θα φροντίσω να μην σας ακολουθήσουν πολλοί. Από εκεί και πέρα αναλαμβάνει ο Squalo.
-Μάλιστα. Είναι αρκετοί. Το ενδεχόμενο να πάμε στο 2ο υπόγειο το αποκλείουμε?
-Θες να ελευθερώσεις τους εγκληματίες? ρώτησε με ένα χαμόγελο ο Teo.
-Θα ήταν καλός αντιπερισπασμός, σωστά?

Ο πειρατής γέλασε και έξυσε για λίγο το πίσω μέρος του κεφαλιού του.
-ΟΚ, θα το κάνω εγώ αυτό.
-Καλώς. Πώς θα γίνει?
-Θα πάω με τον Squalo και θα προσέχω ώστε να μην σκοτώσω κανέναν στην αυλή. Όταν ανοίξω την πόρτα ο Squalo θα έρθει κοντά σου και θα μπείτε μαζί. Εγώ στο μεταξύ θα κατευθυνθώ προς τα κελιά και θα πάρω μαζί μου όσους Marines ακολουθήσουν.
-Καλά ως εδώ. Εγώ με τον Squalo θα πάμε προς τον 4ο όροφο. Το "απαγορευμένο" μου ακούγεται αρκετά χαρακτηριστικό.
-Πράγματι.
-Στον 2ο καλό θα ήταν να κάψουμε τους κοιτώνες.
-Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.
-Απλά δε θες να παραδεχθείς ότι ήταν καλή ιδέα.
-Μέχρι στιγμής το σχέδιο ακούγεται πολύ καλό. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κυκλοφορείς με πι κι ότι ο Commander πιθανότατα κρατάει τις πισινές του.
-Γιατί πρέπει να αναφερθείς στο πι? Αυτό είναι δεδομένο πιστεύω, το θέμα είναι τι μπορεί να ετοιμάζει...
-Το σίγουρο είναι ότι δε θα πεθάνετε από κάτι απρόσμενο απ'την στιγμή που είμαι εδώ, αλλά δε ξέρω αν θα θέλατε να κάνετε μια αποστολή χρησιμοποιώντας τις δυνάμεις κάποιου άλλου.
-Δε θέλω προστασία, χρειάζομαι μονάχα έναν αντιπερισπασμό και να κρατήσεις μερικούς Marines. Αν δεν ήμουν στην κατάστασή μου δε θα ζητούσα καν τη βοήθειά σου.
-Το φαντάζομαι. πρόσθεσε ο πειρατής και κάθισε πιο αναπαυτικά στα σκαλιά. Χαλαρώστε, έχουμε 4-6 ώρες μπροστά μας.

Ελευθέρωση κρατούμενων για αντιπερισπασμό... Ξύλο σε μεγάλο αριθμό marines... Όσο προχωρούσε αυτή η αποστολή και βρίσκαμε πώς θα κινηθούμ γινόταν όλο και πιο ενδιαφέρον. Ίσως έβρισκα και κάποια παραπάνω πληροφορία για το πλοίο που μετέφερε τον Sir Trillion, αν και δεν είχα και πολλές ελπίδες γι' αυτό εφόσον βρισκόμασταν σε άλλη θάλασσα από αυτή που βρισκόταν το πλοίο του. Οι ώρες σιγά σιγά περνούσαν συζητώντας και διάφορα θέματα πέρα από την αποστολή και την επιδρομή που θα κάναμε στην βάση των marines. Έτσι η ώρα που είχαμε πει ότι θα θέσουμε σε εφαρμογή το σχέδιό μας έφτασε. Χωρίς να χάσουμε χρόνο, σηκωθήκαμε και αρχίσαμε να περπατάμε προς την πύλη της βάσης. Περπατήσαμε μέχρι που φτάσαμε μπροστά της. Εκεί 2 φύλακες μας σταμάτησαν, ρωτώντας όπως είναι φυσικό ποιοι είμαστε και τι θέλαμε τέτοια ώρα εδώ.
- Θέλουμε να μπούμε στην βάση... Θα μας αφήσετε να περάσουμε?
- Όχι φυσικά! Απομακρυνθείτε από την πύλη πριν χάσουμε την ψυχραιμία μας και φάτε καμιά αδέσποτη. μου απάντησε ο ένας απειλώντας μας και αμέσωςπέρασα δίπλα και από τους 2 και τους έριξα χωρίς κεφάλια στο πάτωμα.
- Έπρεπε να το προσπαθήσουμε και αυτό το πλάνο. Ίσως μας άφηναν να περάσουμε!
- Πραγματικά το πιστεύεις αυτό που λες?
- Όχι αλλά δεν έχει σημασία! Τέλος πάντων! Ήρθε η ώρα για την επίθεση! είπα και στάθηκα ακριβώς μπροστά στην πύλη. Αφού έκανα τα χέρια μου σε μορφή ατσάλινων λεπίδων, έκανα 2 μεγάλα κοψίματα στα 2 φύλλα της πόρτας και με ένα τρίτο που διαπέρασε και από τα 2 προηγούμενα άνοιξε μια τρύπα στην πόρτα.