Like a Revo Boss...(Τέλος - Αποστολή)

Λινκ προηγούμενης: http://www.onepiecegr-rpg.com/t6658-topic#226263



Στην Προηγούμενη:
Φτάσαμε στο νησί Cactus, όπου και αντιμετωπίσαμε μια ομάδα κυνηγών επικυρηγμένων. Βγήκαμε νικητές και τελικά αφού ρίξαμε τους περισσότερους απο αυτούς αναίσθητους, πήραμε τις προμήθειες που θέλαμε και φύγαμε για τον επόμενο προορισμό μας...

Τώρα:
Ήμασταν στην θάλασσα πάνω από 3 μέρες και τα νεύρα είχαν αρχίσει να φτάνουν στον θεό... Ο Jet είχε ήδη επικοινωνήσει με τα κεντρικά των επαναστατών και τους είχε ενημερώσει για τις προθέσεις μου καθώς και τα γεγονότα των προηγούμενων ημερών. Μας είχαν πει πως μέσα στις επόμενες μέρες θα έβγαινε η απόφαση για το αν θα μου επετρεπόταν να ενταχθώ στις τάξεις τους, ο Jet με τον Rioy υποστήριζαν πως αυτή ήταν η πρώτη φορά που κάποιος πειρατής ζητούσε να μπει στους επαναστάτες και μάλιστα με τον βαθμό και την δύναμη ενός Captain, σύμφωνα με τα λεγόμενα τους μάλλον για αυτό αργούσαν να απαντήσουν. Εν το μεταξύ η όρεξη της Anabel ήταν στα ουράνια μιας που κάθες βράδυ κοιμόταν μαζί μου, σύμφωνα με τα λεγόμενα της, δεν ήθελε κάτι άλλο για να περνάει καλά στο πλοίο αυτό... Βγήκα στο κατάστρωμα και ένας παγωμένος αέρας με χτύπησε στο πρόσωπο, κοίταξα στον ορίζοντα λες και από στιγμή σε στιγμή θα έφτανε το μαύρο γεράκι των επαναστατών...

Σε αντίθεση με τις ελπίδες μου, που σιγά σιγά μειώνονταν είδα κάτι που μου έφτιαξε την διάθεση, ένα μαύρο γεράκι πετούσε προς το μέρος μας. Σήκωσα το χέρι μου και προς έκπληξη μου προσγειώθηκε και μου έκανε μπροστά το πόδι του για να μου δώσει το γράμμα που ήταν δεμένο εκεί.
Ήρθε επιτέλους!!! Τι κάθεσε και το κοιτάς ρε? Άντε, πάρτο και άνοιξε το να μας πεις τι γράφει... Σε δέχτηκαν τελικά? είπαν με μια φωνή ο Jet και ο Rioy, η Anabel δεν είπε κάτι, απλά ήρθε και με χαίδεψε στον σβέρκο, πετώντας μου παράλληλα ένα χαμόγελο...
Πήρα το γράμμα από το βρωμόπουλο και αφού το έδιωξα, το άνοιξα και το διάβασα δυνατά για να το ακούσουν και οι υπόλοιποι...

Roni D. Razor,
σύμφωνα με δύο από τους επαναστάτες Jet και Rioy, μας βοήθησες σε αρκετά πράγματα και σύμφωνα με τα λεγόμενα σου, θες να μπεις στους επαναστάτες. Ύστερα από αρκετή σκέψη πάνω στο αίτημα σου αδερφέ Razor, αποφασίσαμε πως η βοήθεια σου θα είναι σημαντική για την παράταξη. Με χαρά λοιπόν σου ανακοινώνουμε πως είσαι πλέον επίσημα στην μεριά των επαναστατών, μέσα στον φάκελο βρίσκεται το κρεμαστό των επαναστατών που δείχνει πως είσαι ένας από εμάς, καλως ήρθες στην παράταξη. Τέλος να σε ενημερώσουμε πως είσαι στον βαθμό και την δύναμη ενός Captain μας, έτσι σου παραχωρούμε αυτή την θέση μιας που έχεις και πλήρωμα.
Ωφείλουμε ωστόσο να σε ενημερώσουμε πως μέχρι να κερδίσεις την απόλυτη εμπιστοσύνη μας, το πλήρωμα σου καθώς και εσύ, θα είστε υπό επιτήρηση. Μια από τις επόμενες μέρες θα επικοινωνήσουμε μαζί σας για την πρώτη σας επίσημη αποστολή.

Τελείωσα με το γράμμα και τους κοίταξα, για μερικά λεπτά όλοι είχαν μείνει αμήλιτοι αλλά μετά από λίγο ξέσπασαν σε φωνές και χειροκροτήματα. Η Anabel πετάχτηκε και με αγκάλιασε για να με συγχαρεί για το "κατόρθωμα" μου, ο Jet και ο Rioy χαιρόντουσαν και χοροπήδαγαν μόνοι τους μιας που πλέον ήταν επίσημα επαναστάτες στο πλήρωμα μου. Τις χαρές μας, διέκοψε το Den Den Mushi του πλοίου που χτύπησε, τους έκανα ένα νόημα και αμέσως τα γέλια και οι φωνές κόπηκαν.
Πλησίασα το Den den mushi και το σήκωσα, ο χαρακτηριστικός ήχος ακούστηκε και η γραμμή άνοιξε.
Roni εδώ, ποιος είναι?
Πάντα ευθύς και δίχως τρόπους, όπως ακριβώς λένε και οι φήμες... Για μια φορά λένε αλήθεια αυτές οι εφημερίδες... Είμαι ο Vice-Revolutionary Rossario Seto, χαίρομαι που σε γνωρίζω μικρέ και καλώς ήρθες στην παράταξη.
Παρομοίως... Υποθέτω πως μας κάλεσες για την αποστολή, έτσι δεν είναι?

Μόνο μια για την ακρίβεια, θα πληρωθώ παραπάνω αν τον κόψω κομμάτια και σας τον φέρω ή τον προτιμάτε ζωντανό για ανάκριση? Προσωπικά προτείμω τον πρώτο τρόπο, μοιάζει πιο πολύ στις συνήθειες μου...!
Έχεις χιούμορ μικρέ, αυτό οφείλω να το παραδεχτώ. Πήγαινε στην βάση τους και σκότωσε τον Duval, αν κατά τύχη σας γλυτώσει κάποιος από τους άντρες του, ενημέρωσε μας να τον παραλάβουμε για ανάκριση, αν πάλι τους σκοτώσεις όλους εγώ προσωπικά θα σε πάρω για τα συγχαρητήρια και την επόμενη αποστολή σου. Καλή τύχη μικρέ... είπε ο Vice-Revolutionary και η γραμμή έκλεισε. Γύρισα και κοίταξα το πλήρωμα μου, όλοι είχαν ακούσει τις εντολές οπότε δεν χρειάζονταν ενημέρωση... Το κυνήγι είχε μόλις ξεκινήσει...! Νόμιζω πως ακούσατε όλοι τι έχουμε να κάνουμε, δεν χρειάζεται να πω πολλά. Πάμε και επιτεθόμαστε δίχως δεύτερη κουβέντα, σκοτώνουμε όποιον βρεθεί στον δρόμο μας και φτάνουμε στον Duval, από εκεί αναλαμβάνω εγώ... Κάποια απορεία?

Γιατί πρέπει παντά εσύ να πέρνεις το καλύτερο μέρος? Εμείς δηλαδή γιατί δεν μπορούμε να πολεμήσουμε τον Duval... παραπονέθηκε ο Jet, όμως ένα από τα μαχαίρια μου καρθώθηκε δίπλα στο πρόσωπο του δίχως καν να με δει να το πετάω...
Γι'αυτό δεν μπορείτε... Δεν είστε καν στο κατάλληλο επίπεδο για να επιβιώσετε απέναντι σε έναν τέτοιο αντίπαλο, πόσο μάλλον να τον νικήσετε κιόλας... είπα καθώς μάζευα και πάλι το μαχαίρι μου, ο Jet φάνηκε πειραγμένος από την πράξη μου αλλά δεν είπε κάτι. Φαινόταν πως ήξερε ότι είχα δίκιο, και ίσως για αύτο να είχε πειραχτεί, επείδη ήξερε πως όσα λέω είναι αλήθεια...
Στην θάλασσα αυτή δεν είχε σημασία αν είναι κάποιος χρήστης φρούτου του Διαβόλου ή όχι, το βασικό που έπαιζε ρόλο ήταν η σύνηθεια κάποιου στις μάχες... Αν κάποιος φοβόταν να τελειώσει μια μάχη, τότε δεν είχε ελπίδα στην θάλασσα αυτή... Οι υπόλοιποι δύο έδειξαν πως είχαν καταλάβει το σχέδιο, η Anabel άλλωστε δεν θα έπερνε μέρος στην μάχη μιας που οι μαχητικές τις ικανότητες ήταν σχεδόν μηδαμινές...

Η νύχτα έφτασε και κάτσαμε για φαγητό, μετά από εκεί αποσύρθηκα στην καμπίνα μου μαζί με την Anabel... Σήμερα ήταν βάρδια του Rioy οπότε είχε όσο χρόνο ήθελα για άλλες "ασχολίες"...To πρωί ξυπνήσα και μια περίεργη ηρεμία κυβερνούσε στα συνήως αιμοτοβαμμένα μου όνειρα, έπλυνα το πρόσωπο μου και αφού ντύθηκα, βγήκα στο κατάστρωμα, όλα φαίνονταν ήρεμα αν και ο παγωμένος αέρας συνέχιζε να φυσάει, το μόνο καλό στην όλη υπόθεση ήταν πως μας έσπρωχνε προς το μέρος που θέλαμε να πάμε. Βγήκα στην πλώρη και κοίταξα μπροστά, στο βάθος φαινόταν κάτι σαν μικρό νησί ή μια μικρή βάση.
"Φτάνουμε, καιρός ήταν να αρχίσει η γιορτή... Ελπιζώ να αποδειχτείς ικανός αντίπαλος Duval, ειδάλως θα αναγκαστώ να σκοτώσω κάθε άντρα πάνω στην βάση σου..." σκέφτηκα κοιτώντας προς την βάση των κυνηγών... Σκεφτόμουν συνεχώς το σχέδιο που είχα κατωρθόσει για τους επαναστάτες, η καλή παρέα πάνω στο πλοίο μου, με δυσκόλευε αρκετά για να κάνω αυτό που έπρεπε...

Σκόπευα να δυναμώσω με την δύναμη και την στήριξη των επαναστατών και ύστερα να σκοτώσω το πλήρωμα και όποιον άλλο βρεθεί στον δρόμο μου ώστε να επιστρέψω στην πειρατική ζωη... Όμως δεν θα έμπαινα ξανά σε κάποιο πλήρωμα, από εδώ και πέρα θα όδευα μόνος μου, τα σχέδια μου ήταν μεγάλα και περιλάμβαναν και την κυβέρνηση, είχα ακούσει φήμες πως η κυβέρνηση έδινε "χάρη" σε κάποιους πολύ γνωστούς και δυνατούς παρανόμους και τους επέτρεπε να "δουλέψουν" για χάρη της... Ίσως να χρησιμοποιούσα και αυτό ως μέσο για την απόλυτη δύναμη που θέλω να φτάσω... Τις σκέψεις μου διέκοψε ο Jet που είχε ξυπνήσει και μόλις είχε βγεί στο κατάστρωμα, έκρυψα τις σκέψεις μου από την έκφραση μου και γύρισα για να τον χαιρετήσω...
Φτάνουμε στον προορισμό μας σε περίπου μισή ώρα, πήγαινε ξύπνα τους άλλους δύο και ετοιμαστήτε... Δεν θέλω να παει κάτι στραβά στην πρώτη μας αποστολή, πρέπει να είμαστε συνεπής στο σχέδιο και αποτελεσματικοί σε ότι κάνουμε στην μάχη μας πάνω στην βάση των κυνηγών... του είπα...

Οκ κάπτεν! Ότι πεις εσύ, πάντως πρεπεί να το παραδεχτείς, δεν πρέπει να μας εμπιστεύονται και πολύ, πρώτη μας αποστολή και μας στέλνουν στο στόμα του λύκου... Σκέψου τι θα μας πουν να κάνουμε στην δεύτερη... μου είπε ο Jet με έναν ελαφρώς κοροιδευτικό τόνο στην φωνή του. Η ώρα πέρασε και περίπου ένα τέταρτο αργότερα βρισκόμασταν στο κατάστρωμα και οι τέσσερις και λύναμε τις τελευταίες απορείες...
Rioy, θέλω να ανέβεις στο κατάρτι μας και να αρχίσεις να ρίχνεις από την στιγμή που θα δείς εχθρούς στο πεδίο βολής σου, δεν με νοιάζει αν θα είναι δυνατοί ή αδύναμοι, θέλω να πεθάνουν όλοι τους. Μόλις μπούμε στην βάση, εγώ με τον Jet θα βγούμε απο το καράβι και θα πολεμήσουμε όσους έχουν επιβιώσει απο εσένα καθώς και τον Duval, θέλω να μας παρέχεις κάλυψη εκείνη την ώρα... Anabel, μαζί με τον Rioy για να του παρέχεις ότι χρειάζεται στα όπλα του, άλλωστε δεν θέλω να κινδυνέψεις στην ροη της μάχης! Jet, ξέρεις τι θα κάνουμε εμείς... Λοιπόν αυτά είχα να σας πω και τώρα ας πιάσουμε δουλειά, ήρθε η ώρα να σπάσουμε μερικά κεφάλια... είπα και χωριστήκαμε.

Εγώ με τον Jet πήγαμε στο μπροστινό κανόνι μέχρι να φτάσουμε μέσα στην βάση και ο Rioy με την Anabel ανέβηκαν στο κατάρτι και άρχισαν την δουλεία...
Το σημάδι του Rioy σε συνδυασμό με την καραμπίνα που χρησιμοποιούσε, ήταν αξιοπρόσεχτο όπως πάντα. Ακόμα δεν είχαμε μπει στο πεδίο βολής των πολυβόλων τους και ήδη ο Rioy είχε αρχίσει να γεμίζει τον τόπο με πτώματα... Μπήκαμε στο μικρό λιμάνι της βάσης και η πραγματική μάχη άρχισε, οι κυνηγοί άρχισαν να μας ρίχνουν με πολυβόλα που πέταγαν κάτι σαν καμάκια, το πλοίο μας σύντομα άρχισε να λαμβάνει μερικές ζημιές, αλλά όχι κάτι το ανυσηχιτικό. Έδωσα εντολή στον Jet και αρχίσαμε να ρίχνουμε με το κανόνι, διαλύοντας ένα ένα τα πολυβόλα, όλα πήγαιναν βάση του σχεδιού μέχρι που από την θάλασσα γύρω μας ξεπετάχτηκαν άνθρωποι πάνω σε ένα περίεργο είδος ψαριού που μπορούσε να πετάξει και μας έκαναν επίθεση. Ο Rioy γύρισε την προσοχή του σε αυτούς και άρχισε να τους καταρίπτει έναν έναν, όμως σε μια λάθος στιγμή μας πήρανε την Anabel...

Όχι τόσο εύκολα καθίκια, δεν είστε μόνο εσείς που μπορείτε να πετάξετε... φώναξα ενώ μεταμορφονόμουν σε φοίνικα, πέταξα και μια μεγάλη φλεγώμενη αερομαχία άρχισε να εκτυλίσεται στην βάση... Οι φλώγες μου μπορεί να μην έκαιγαν αλλά σίγουρα ήταν αρκετά εκτυφλωτικές, άρχισα να πετάω σε μεγάλες ταχύτητες μπερδεύωντας τους αντιπάλους μου. Μόλις βρήκα το άνοιγμα πέταξα κοντά στον άντρα που είχα απαγάγει την Anabel και εκείνη τον βάρεσε με δύναμη στο κεφάλι ρίχνωντας αναίσθητο και πήδηξε πάνω μου. Απομακρύνθηκα και την άφησα ξανά στο πλοίο δίπλα στον Jet, ύστερα ξαναέγινα άνθρωπος και του είπα πως ήταν ώρα να μπούμε στην βάση και να πολεμήσουμε όσους εχθρούς ήταν στο έδαφος, μιας που οι εχθροί στον ουρανό έπεφταν σαν τα σταφύλια χτυπώντας ο ένας τον άλλο...Πηδήξαμε εκτός του πλοίου και αρχίσαμε να κινούμαστε προς το κέντρο της βάσης, δεν είχαν μείνει πολλοί εχθροί χάρη στις ικανότητες του Rioy.

Εν το μεταξύ στον ουρανό πλέον δεν είχε μείνει ούτε ένας εχθρός και έτσι ο χώρος ήταν ελεύθερος για εμάς. Έκανα νόημα στον Jet να πάει από την αριστερή μεριά της βάσης, εγώ πήγα από την δεξιά, σκοπός ήταν να συγκεντρώσουμε όλους τους κυνηγούς που είχαν απομείνει στο κέντρο ώστε να τους αναλάβει ο Rioy. Μπήκα σε ένα σπίτι και άρχισα να ψάχνω για εχθρούς, όμως η αναζήτηση μου τελείωσε γρήγορα και άδοξα, ένας ψηλός και γεροδεμένος άντρας με μια σιδερένια μάσκα να του καλύπτει το πρόσωπο, με έπιασε και με έστειλε εκτός του σπιτιού. Η δύναμη του με άφησε άναυδο για μερικά λεπτά, ένας τόσο δυνατός άντρας δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Duval, τον αρχηγό των κυνηγών...
Ξέρω ποιος είσαι, είσαι ο λόγος που ήρθα μέχρι εδώ... Ο αρχηγός των Fish Riders, Duval... Δεν μπορώ να πω πως χαίρομαι που σε γνωρίζω, αλλά μου έδωσαν αποστολή να σε βρώ και να σε βγάλω από την μέση, οπότε υποθέτω πως δεν έχεις και πολλές ελπίδες επιβίωσης!

Πολύ μιλάς πειρατή, 111.000.000 δεν φαίνονται καθόλου άσχημα, θα βγάλω μια περιουσία όταν σε παραδώσω στους Μαριν. Έλα λοιπόν να τελειώνουμε, σου υπόσχομαι πως θα πεθάνεις όσο πιο ανώδυνα και γρήγορα μπορώ να σε καθαρίσω... είπε ο Duval βγαίνωντας από το σπίτι, ήταν πραγματικά τεράστιος άνθρωπος, αλλά δεν σκόπευα να χάσω... είπα και του επιτέθηκα...
Πόσες φορές πρέπει να το πω? Δεν είμαι πλέον πειρατής, καλά θα κάνετε να το μάθετε αυτό, χαζοί κυνηγοί όλοι το ίδιο μηδενικό μυαλό κουβαλάτε... είπα και του επιτέθηκα, δεν ήταν καθόλου γρήγορος όμως ήταν πολύ δυνάτος, το χτύπημα μου αποκρούστηκε με ευκολία, με έσπρωξε πίσω λες και ήμουν ένα κομμάτι από πλαστικό. "Τι γίνεται με την δύναμη αυτού του τύπου? Πρέπει να βρώ έναν τρόπο να τον βαρέσω, μιας που προφανώς υπερτερεί σε δύναμη..."
Φαίνεσαι σκεπτικός μικρέ πειρατή, μήπως ψάχνεις έναν τρόπο να με νικήσεις? Προσπάθησε να μην χάσεις την ψυχραιμία σου μικρέ μου φίλε, γιατί θέλω να το απολαύσω πριν σε σκοτώσω... είπε ο Duval και σήκωσε ενά από τα πολυβόλα που μας έριχναν πριν...

Πάλι αυτό? Δεν έχετε κουραστεί να το χρησιμοποιήτε? Ακόμα και αν με πετύχεις δεν θα καταφέρεις τίποτα... Απλά θα γιατρευτώ και θα συνεχίσουμε την μάχη... του είπα κάνοντας μια κίνηση και βγάζωντας το κατάνα μου...
Ώστε δεν ξέρεις τίποτα έτσι δεν είναι? Δεν ξέρεις τι κάνουν αυτά τα καμάκια αν σε βαρέσουν? Πολύ καλά λοιπόν θα σου δώσω μια γεύση για να καταλάβεις με ποιόν έχεις να κάνεις... είπε ο Duval και πριν προλάβω να κάνω κάτι πάτησε την σκανδάλη, ένα καμάκι πετάχτηκε και με κάρφωσε στο χέρι, τραβώντας με στο έδαφος... Ένιωσα τον πόνο να με κυριεύει, καιρό είχε να με πονέσει τόσο πολύ κάποιο χτύπημα από εχθρό, πήγα να γιατρευτώ όμως τίποτα δεν έγινε. Ο Duval γέλασε χαιρέκακα και μου κάρφωσε και το άλλο χέρι στο έδαφος, πλέον δεν μπορούσα να κουνηθώ, ένιωθα μόνο τον τεράστιο πόνο από τα δυο καμάκια που ήταν καρφωμένα στα χέρια μου...

Τι γίνεται? Γιατί δεν μπορώ να κάνω τίποτα... Θα έπρεπε να έχω ήδη γιατρευτεί και όμως δεν μπορώ καν να μεταμορφοθώ... είπα ενώ προσπαθούσα μανιασμένα να ελευθερωθώ από τα καμάκια που με κράταγαν κάτω...
Μην ανυσηχείς φίλε μου, θα σου εξηγήσω το μυστικό μου. Θα πεθάνεις άλλωστε μέσα στα επόμενα πέντε λεπτά, οπότε δεν πειράζει και να στο πω... Τα καμάκια που σε κάρφωσαν και σε κρατάνε καρφωμένο στο έδαφος, είναι φτιαγμένα από καιρόσεκι... Υποθέτω πως ένα απόβρασμα σαν και σένα δεν ξέρει τι είναι... είπε και με κοίταξε με υποτιμητικό ύφος...
Κόψε τα πολλά λόγια καθίκι και πες τι μου έκανες και δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω το φρούτο μου..
Όπως σου είπα, σου έριξα με καιρόσεκι, είναι μια είδικη "πέτρα" που έχει τις ιδιότητες τις θάλασσας, με λίγα λόγια, όταν ένας χρήστης φρούτου έρθει σε επαφή με το καιρόσεκι, δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τις δυνάμης του... Και εφόσον εσύ κανονικά γιατρεύεσαι, πλέον.. Δεν μπορείς... είπε με ένα χαιρέκακο χαμόγελο και έβγαλε ένα τσεκούρι από την θήκη που είχε στη μέση του...

Κάντο λοιπόν, τι περιμένεις να παρακαλέσω για την ζωη μου? Από μικρός είχα το όνειρο να γίνω πειρατής και να αρμενίζω ελεύθερος τις θάλασσες, είχα πει στον εαυτό μου από τότε πως δεν θα υποκίψω σε κανέναν... του φώξανα, εκείνος συνέχισε να γελάει και μου πέταξε το τσεκούρι με δύναμη, ένας βαρύς πόνος τύλιξε το σώμα μου και μερικά δεύτερα αργότερα είδα πως το αριστερό μου χέρι είχε κοπεί, το αίμα έτρεχε ποτάμι και το σώμα μου με πόναγε υπερβολικά...
"Ώστε έτσι είναι να πεθαίνει κανείς και να μην μπορεί να κάνει τίποτα για αυτό... Μάλιστα, ενδιαφέρον συναίσθημα, τελικά μέχρι εδώ μπορούσα να φτάσω, δεν ήμουν άξιος να αγγίξω το όνειρο μου..." σκέφτηκα καθώς ένιωθα τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν σιγά σιγά, ο Duval με κοίταγε και γέλαγε απολαμβάνοντας το θέαμα... Στο μυαλό μου ήρθε ο Raikou, δεν ξερώ γιατί αλλά άρχισε να μου φωνάζει...
Τι ακριβώς νομίζεις πως κάνεις??? Δεν πρόκειτε να σου επιτρέψω να πεθάνεις μικρέ, δεν σε μεγάλωσα, ούτε σε έκανα δυνατό για να χάσεις από αυτό το σκουπίδι.... Σήκω και πολέμησε τον, σήκω και πάρε την τύχη σου στα χέρια σου...

Ύστερα από αυτό η φωνή του χάθηκε μαζί με την εικόνα του, όμως είχε δίκιο... Δεν θα έχανα, δεν θα πέθαινα εδώ πέρα, είχα ενά μεγάλο και μακρύ ταξίδι μπροστά μου ακόμα, δεν θα έδινε την ζωή μου στον θάνατο ακόμα και αν είχα χάσει ένα χέρι... Με όλη μου την δύναμη τράβηξα απότομα το άλλο μου χέρι και το ελευθέρωσα, σκίζωντας την σαρκα μου πάνω στην λεπιδά απο το καμάκι... Αίμα πετάχτηκε και από εκεί, όμως αυτό δεν με σταμάτησε, έπιασα το μικρό πολυβόλο που ήταν στο χέρι του Duval και με δύναμη που δεν ήξερα πως είχα το γύρισα προς το κεφάλι του και το ακούμπησα στο κάτω μέρος του σαγωνιού του.
Είσαι σίγουρος πως θα στείλεις το πτώμα μου στους μαρίν??? Δεν θα στο επιτρέψω όσο και αν το θέλεις... του είπα ψιθυριστά και πάτησα την σκανδάλη από το όπλο του. Το καμάκι εκτινάχθηκε προς τα πάνω και διαπέρασε το κρανίο του, αίμα μαζί με μυαλό πετάχτηκαν και έβαψαν το έδαφος σε ένα περίεργο χρώμα... Το άψυχο πλέον σώμα του Duval, έπεσε στο έδαφος, έπεσα κάτω και σιγά σιγά σύρθηκα προς το κομμένο μου χέρι, το έλευθέρωσα από το καμάκι και το εφάρμωσα εκεί που είχε κοπεί.

Τυλίχτηκα στις φλώγες μου και μέσα σε δευτερόλεπτα το κόψιμο στο δεξί μου χέρι είχε εξαφανιστεί, το αριστερό μου χέρι όμως δεν γιατρευόταν, συγκεντρώθηκα ακόμα περισσότερο, αίμα άρχισε να τρέχει από την μύτη μου που γιατρευόταν αμέσως, ένιωσα τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν σιγά σιγά, είχα φτάσει στο μέγιστο των δυνάμεων μου μετά από την αποδυνάμωση μου από το καιρόσεκι. Επιτέλους το χέρι μου άρχισε να γιατρεύεται, ένας δυνατός πόνος με τύλιξε και έχασα τις αισθήσεις μου, δεν ήξερα ούτε τι έγινε ούτως το πως κατέληξα εκεί, όμως μερικές μέρες αργότερα ξύπνησα στο ζεστό κρεβάτι μου στο πλοίο μας... Έβλεπα θαμπά και δεν μπορούσα καν να κινηθώ, το κεφάλι μου ήταν βαρύ και συνεχώς γύρναγε, κοίταξα γύρω μου προσπαθώντας να δω αν υπήρχε κάποιος από τους συντρόφους μου εκεί. Τους είδα να κάθονται γύρω από το κρεβάτι, φαίνονταν όλοι τους κουρασμένοι, ειδικά ο Jet είχε ακόμα τραύματα από την μάχη μας στην βάση των κυνηγών...
Νικήσαμε? ρώτησα αδύναμα και αμέσως όλοι πετάχτηκαν όρθιοι, μάλλον δεν είχαν καταλάβει πως είχα ξυπνήσει...

Επιτέλους σηκώθηκες, για μια στιγμή νόμιζα πως θα γίνω εγώ καπετάνιος στην θέση σου. Αλλά μου κατέριψες το όνειρο... είπε ο Rioy κοροιδευτικά για να μου φτιάξει το κέφι, η αλήθεια είναι πως έπιασε. Η όραση μου επέστρεψε εντελώς μετά από μερικά λεπτά και πλέον έβλεπα καθαρά, κοίταξα το χέρι μου, από τον αγκώνα και κάτω είχε μαύρες γραμμές, σαν μια άτακτη φωτιά, μάλλον επειδή είχε κοπεί, αλλά μπορούσα να το κινώ κανονικά, οπότε δεν με πείραζε και τόσο. Ίσα ίσα που μπορώ να πω πως μου άρεσε κιόλας, μου έδειχνε πόσο αδύναμος ήμουν ακόμα, ανακάθησα και το έσφιξα, η δύναμη μου είχε επιστρέψει τελείως πράγμα που σήμαινε πως δεν θα είχε κάποιο πρόβλημα. Έβαλα την μπλούζα μου και σηκώθηκα σιγά σιγά, οι άλλοι τρεις με κοίταγαν με μια ανυσηχία στα μάτια τους...
Θα μας πεις τι έγινε? Ο Jet σε βρήκε αναίσθητο και μέσα σε μια λίμνι αίματος, δίπλα σου ήταν πεσμένος νεκρός ο Duval, το χέρι σου ήταν ήδη μαυρισμένο τότε... έσπασε την σιγή η Anabel, την κοίταξα και ύστερα κοίταξα τους άλλους δύο και οι τρείς τους κοίταγαν το χέρι μου. Το σήκωσα και το έσφιξα...
Το μόνο που χρειάζεται να ξέρετε είναι πως έχουμε αρκετό δρόμο ακόμα μπροστά μας... Βρήκα μια καινούργια και χρήσιμη πληροφορία, για να την αποκτήσω όμως έπρεπε να χάσω το χέρι μου, όταν το κόλλησα με τις φλώγες μου, είχε αυτό το χρώμα... Πρέπει να προχωρήσουμε, εγώ θα είμαι καλά, ποιός είναι ο επόμενος προορισμός μας? είπα για να αλλάξω θέμα, έδειξαν να το καταλαβαίνουν και δεν ξανά αναφέρθηκαν στο γεγονός. Στο μυαλό μου έτρεχε μόνο ένα πράγμα, το πως θα αποκτήσω αυτό το είδος πέτρας... Ίσως στα επόμενα ταξίδια μου να μάθαινα πως θα το πάρω στα χέρια μου...

Όνομα: Roni D. Razor
Haki Points: --
Player of the Month Points: 7
Beli: 25.000
Bounty/Fame Points: 1.000.000
Παρατηρήσεις: Απλή πλοκή με αρκετή δράση. Καθώς έφτανες στο νησί προσπερνούσες μερικά σημεία μάχης γρήγορα δίνοντας λίγες λεπτομέρειες... Θα προτιμούσα να διαρκέσει λίγο περισσότερο η μάχη με τον Duval, αλλά από εκεί δεν έχασες κάτι. Επίσης, προσπάθησε να μη βρίσκεσαι στην θάλασσα για τόσο πολύ. Ταξίδευες για 7 περίπου post, χωρίς να γίνεται κάτι σημαντικό (πλην της συζήτησης με τον Vice-Revolutionary), κάτι που μου έδωσε την εντύπωση ότι απλά ήθελες να καλύψεις μέρος της ιστορίας... Τέλος, θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις διάφορα NPC, που αναγράφονται στην περιγραφή νησιού, για να εμπλουτίσεις την ιστορία σου.