[Τέλος] Interest Above All! [Part 1]

Όνομα Χαρακτήρα: Isashiki Toushiro
Παράταξη: Civilian
Bounty: -
Φήμη: -
Τίτλος Ιστορίας: Interest Above All! [Part 1]
Προηγούμενη Ιστορία(Link): -

~Η δουλειά σου μέχρι τώρα ήταν αρκετή για να σου δώσω προαγωγή. Όμως ξέρεις καλά τους κανονισμούς της Οργάνωσής μας. Η προαγωγή σου θα έρθει μόνο όταν ολοκληρώσεις την αποστολή που θα σου ανατεθεί μέσα στις επόμενες δύο μέρες. Καλή σου τύχη. Και θυμήσου... "Το συμφέρον πάνω απ'όλα"...~

Το παλιό εμφανισιακά σπίτι βρισκόταν πολλά χιλιόμετρα έξω από την μοναδική πόλη του νησιού, πάνω σε έναν καταπράσινο λόφο. Ήταν χρόνια εγκαταλελειμμένο και κανείς δεν το πλησίαζε. Γι'αυτό έφταιγαν οι φήμες που κυκλοφορούσαν από στόμα σε στόμα σε ολόκληρη την πόλη και τρόμαζαν τους κατοίκους. Υπήρχαν, παρ'όλα αυτά, ελάχιστοι οι οποίοι ήξεραν την αλήθεια που έκρυβε αυτό το κτήριο. Ήταν τα "σωστά" άτομα, άτομα που αναγκάζονταν να πλησιάζουν με τεράστια προσοχή αυτό το σπίτι για να πάρουν κάτι σημαντικό. Οι άνθρωποι οι οποίοι άνηκαν στην ίδια κατηγορία μονάχα αυτό το "κάτι" μπορούσαν να βρουν εκεί. Και αυτό το κάτι είχαν την δυνατότητα να το πάρουν από έναν και μόνο άντρα.

Εκείνος εγκαταστάθηκε στο νησί πριν από τρεις μήνες. Ονομαζόταν Isashiki Toushiro και ήρθε στο νησί αυτό με μία συγκεκριμένη αποστολή. Αυτή του δόθηκε από την μεγάλη οργάνωση στην οποία άνηκε. Δεν υπήρχε επιλογή να απορρίψεις αποστολές ή να διαλέξεις ποια θα πάρεις. Οι αποστολές έρχονταν ανώνυμα και έφερναν μαζί τους ισχυρή δέσμευση προς την οργάνωση. Ο Toushiro, ή αλλιώς Toushi, είχε την εξής δουλειά στο νησί... συλλογή γενικών και ειδικών πληροφοριών. Η οργάνωση είχε παρόμοια δομή. Είχε ειδίκευση στην συλλογή και πώληση οποιασδήποτε πληροφορίας προς οποιονδήποτε ικανό να την αγοράσει. Το Omatsuri είχε ξεφύγει από τους ιστούς της οργάνωσης μέχρι τώρα και αυτό διότι δεν υπήρχε τίποτα σημαντικό εκεί. Κανένας πελάτης που να ζητούσε οτιδήποτε για το νησί άρα και κανένας λόγος για κατασκοπεία. Παρ'όλα αυτά, πρόσφατα, η οργάνωση απέκτησε προσωπικό ενδιαφέρον για την μοναδική πόλη που στεκόταν όρθια στο Omatsuri.

O Toushi καθόταν ήρεμος σε μια καρέκλα στο εγκαταλελειμμένο σπίτι. Δεν είχε μπει στον κόπο να επισκευάσει τίποτα σε αυτό το ερείπιο. Δεν ήθελε τέτοιου είδους ανέσεις για την δουλειά του. Χρησιμοποιούσε το μέρος απλά για να ολοκληρώσει την αποστολή του. Έπιασε το πορσελάνινο φλιτζάνι το οποίο ζεμάταγε. Το ακούμπησε στα χείλια του και ρούφηξε με χαρακτηριστικό θόρυβο μια γουλιά. Θεσπέσιο τσάι, σκέφτηκε. Υπήρχαν πάντα αυτά τα κενά στην καθημερινότητά του, τα οποία απολάμβανε όσο μπορούσε. Ο μόνος λόγος για να βγει από την προσωρινή κατοικία του ήταν για να πάει στην πόλη και να πάρει αυτό που αναζητούσε, πράγμα σπάνιο καθώς είχε άλλους, αποτελεσματικότερους τρόπους για να το αποκτήσει. Είχε ακόμα περίπου δύο ώρες μέχρι την λήξη του ελεύθερου χρόνου του και ταυτόχρονα μέχρι την δύση του ηλίου. Τα βράδια της πόλης ήταν ιδιαίτερα. Όλα τα φώτα έσβηναν, καθώς οι κάτοικοι έμπαιναν στα σπίτια τους και έπεφταν για ύπνο. Τότε ήταν που κάποιοι άλλοι έβγαιναν από τα δικά τους και άρχιζαν βρώμικες δουλειές.

Δεν υπήρχε συγκεκριμένη εξουσία στην πόλη. Υπήρχαν όμως μερικοί άνθρωποι που κινούσαν τα νήματα από τις σκιές. Εκείνοι είχαν αρκετές επιρροές και μπορούσαν να πάρουν τον έλεγχο της πόλης όποτε ήθελαν. Παρ'όλα αυτά, κανείς τους δεν το έχει καταφέρει ακόμα. Τυχαίνει, να έχουν όλοι τους διαφορετικές απόψεις και συμφέροντα. Έτσι, η Aptral, η μοναδική πόλη του Omatsuri, μετατράπηκε σε πεδίο μάχης του υποκόσμου. Η κάθε παράταξη έχει επανδρωθεί και περιμένει ανά πάσα στιγμή, την ευκαιρία που θα την φέρει στην κορυφή. Ο Toushi τα είχε μάθει όλα αυτά στην τρίμηνη αυτή περίοδο που είχε μείνει στο νησί. Στην αρχή υπήρχαν προβλήματα εμπιστοσύνης, -και ακόμα υπάρχουν- αλλά τα ξεπέρασε σχετικά εύκολα. Η Aptral δεν δέχεται πολλούς επισκέπτες. Βρίσκεται σχετικά μακριά από θάλασσα και δεν υπάρχει οργάνωση. Το εμπόριο του Omatsuri είναι στάσιμο, δεν έχει ούτε εισαγωγές ούτε εξαγωγές. Το πιο σημαντικό γεγονός, το οποίο κρατάει και τους επισκέπτες μακριά, είναι η μηδαμινή ασφάλεια. Ποτέ δεν βασίστηκε στην προστασία που θα μπορούσαν να προσφέρουν οι Marine.

Ο Toushi καθόταν και κοιτούσε τον ήλιο να δύει μπροστά από τα ανοικτά παραθυρόφυλλα. Παρατηρούσε το χρώμα πέρα στον ορίζοντα να γίνεται πορτοκαλί και στην συνέχεια κόκκινο. Δεξιά και αριστερά, τα χρώματα έπαιζαν μεταξύ τους και έδιναν τις δικές τους αποχρώσεις. Ήταν κάτι που δεν χορταίνει να το βλέπει ποτέ. Του ήρθε στο μυαλό η περίφημη φράση, "Η ηρεμία πριν την καταιγίδα". Ταίριαζε απόλυτα στο συγκεκριμένο ηλιοβασίλεμα, αλλά και σε κάθε άλλο ηλιοβασίλεμα, σκέφτηκε. Λίγα ήταν αυτά που ήξερε ο μέσος άνθρωπος για τον κόσμο "μας". Κάθε δευτερόλεπτο που περνάει, γίνεται και κάτι συγκλονιστικό σε κάποιο σημείο του κόσμου. Τις περισσότερες φορές αυτό το κάτι είναι τόσο κοντά μας αλλά και πάλι αδυνατούμε να το καταλάβουμε. Με αυτή τη σκέψη συνέχισε την παρακολούθηση του πανέμορφου φαινομένου. Μια ελαφριά κίνηση στα δεξιά του τον διέκοψε. Κοιτάζοντας τις διακυμάνσεις του ελάχιστου φωτός που έμπαινε από μια μικρή τρύπα της πόρτας, κατάλαβε πως κάποιος ήταν έξω. Δεν σηκώθηκε από την θέση του. Απλά στράφηκε προς το μέρος της πόρτας και περίμενε τον επισκέπτη.

Ο άγνωστος άρχισε να χτυπάει δυνατά την ξύλινη και ετοιμόρροπη πόρτα.
-Άνοιξέ μου! Ξέρω ότι είσαι μέσα!
Ο Toushi, ήξερε πάνω κάτω ποιος ήταν. Μιας και ο άντρας ήξερε για τον ίδιο και το μέρος που μένει, θα άνηκε σίγουρα σε κάποια από τις παρατάξεις. Οι παρατάξεις πριν τρεις μήνες ήταν μπόλικες. Πολλοί εκείνοι που διεκδικούσαν τον "θρόνο". Αρκετοί με τον καιρό αποχώρησαν, γνωρίζοντας πολύ καλά πως δεν είχαν θέση σε αυτήν την διαμάχη. Κατάλαβαν όλοι τους πως δεν ήταν ένα απλό παιχνίδι. Κάποιοι το κατάλαβαν μόνοι τους, άλλοι με την βία. Οι πλούσιες και μεγαλύτερες παρατάξεις επικάλυψαν τις μικρές, καταστρέφοντάς τις ή παίρνοντάς τις με το μέρος τους. Πλέον υπήρχαν μόνο τρεις ισχυρές. Οι δύο, με προσωρινή ανακωχή αποφάσισαν να τελειώσουν ολοκληρωτικά την τρίτη το ίδιο βράδυ κιόλας. Ο Toushi στοιχημάτισε με τον εαυτό του πως ο άντρας που του είχε χτυπήσει την πόρτα άνηκε στην στοχευμένη παράταξη. Φυσικά, κανείς δεν σχεδίαζε την διαρροή της πληροφορίας σχετικά με την αναμενόμενη επίθεση, γιατί κανείς δεν έλαβε υπόψιν τον επικίνδυνο μπαλαντέρ... τον Isashiki Toushiro. Τα συμφέροντά του δεν τα ήξερε κανείς και δεν είχαν πειστεί ότι κυνηγούσε απλά το χρήμα. Είχε αποκτήσει τεράστια δύναμη σε απειροελάχιστο χρόνο, πράγμα κακό για τις παρατάξεις.

-Αν ξέρεις για εμένα και ανήκεις και σε ομάδα τότε θα ξέρεις και τους κανόνες που έχω ορίσει. Γύρνα σπίτι σου, δεν σε δέχομαι.
-ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΟΥ! ΑΝΟΙΞΕ!
Ο Toushi έμεινε σιωπηλός και περίμενε.
-Εντάξει τότε...
Ο άντρας απομακρύνθηκε από την πόρτα και λίγα δευτερόλεπτα μετά όρμησε καταπάνω της, ρίχνοντάς την σπασμένη στο έδαφος. Ήταν ένας ψηλός και μυώδης άντρας, τριπλάσιος από τον Toushi. Είχε κατάμαυρα και μακριά μαλλιά τα οποία ξεπερνούσαν τους ώμους του. Πάμπολλα τα τατουάζ που κάλυπταν την πλειοψηφία του δέρματός του. Στην μέση του ήταν περασμένο ένα μεγάλο σπαθί. Είχε απειλητικό βλέμμα αλλά ταυτόχρονα ο Toushi μπορούσε να διακρίνει τον φόβο που έκρυβαν πίσω τους τα μάτια του. Φόβο όχι εξαιτίας του πληροφοριοδότη, αλλά εξαιτίας της νύκτας που ακολουθούσε.
-Θα μου πεις τα πάντα για την αποψινή επίθεση.
-Αποδεκάτιση θα έλεγα...
-Σκάσε! Πες μου ό,τι ξέρεις ΤΩΡΑ!
-Και τι έχεις εσύ ως αντάλλαγμα να μου δώσεις?
-Την ζωή σου.
-Μπορώ να πω πως είναι εξασφαλισμένη. Επόμενη προσφορά μήπως?
Ο άντρας νευρίασε τόσο που δεν μπόρεσε να κρατηθεί άλλο. Έπιασε τον Toushi από το ρούχο και τον σήκωσε με το ένα χέρι στον αέρα.
-Δεν μπορείς να με νικήσεις μικρέ άνθρωπε. Είμαι πιο δυνατός από εσένα και μπορώ να σε σκοτώσω όποτε εγώ θέλω.
Ο πληροφοριοδότης κράτησε την ψυχραιμία του. Δεν ήταν η πρώτη φορά που είχε συμβεί κάτι τέτοιο. Με ήρεμο ύφος απάντησε στις απειλές του αναμφίβολα γερού άντρα.
-Πιο δυνατός? Τι ορίζεις ως δύναμη? Από ότι φαίνεται την βασίζεις στην μυική σου ικανότητα. Άσε με να σου εξηγήσω τον δικό μου, τον σωστό ορισμό της δύναμης...

-Νομίζεις πως οι άλλες δύο παρατάξεις είναι πιο δυνατές και γι'αυτό θα σας καταστρέψουν. Νομίζεις πως έχουν μεγάλη δύναμη και γι'αυτό θα κυβερνήσουν την Aptral στην θέση σας. Επειδή έχουν πολλά μέλη και όπλα... Τι αφελής τρόπος σκέψης. Ήξερες ότι στον αγκώνα σου υπάρχουν δύο κύρια νεύρα που μπορούν να σου παραλύσουν στιγμιαία το χέρι? Και αν το ήξερες πως θα λεγόταν αυτό? Πληροφορία... Όμως το να ξέρεις που βρίσκονται, πως λειτουργούν, τι αποτέλεσμα θα έχουν αν τα πειράξεις και όλα τα υπόλοιπα πράγματα που σχετίζονται με αυτά? Αυτό λέγεται γνώση!
Την στιγμή που είπε την τελευταία λέξη, έσφιξε την γροθιά του και με μία αστραπιαία κίνηση χτύπησε τον αγκώνα του άντρα στο ένα από τα δύο νεύρα που σχολίασε. Ο άντρας μόρφασε από το πόνο και το χέρι του χαλάρωσε. Ήταν η ευκαιρία που δημιούργησε ο Toushi για να ξεφύγει από την λαβή του. Μόλις ακούμπησε πάλι το έδαφος διέκρινε την επόμενη επίθεση του άντρα. Ο εχθρός, με το αριστερό του χέρι αυτή τη φορά, προσπάθησε να τραβήξει το σπαθί του που βρισκόταν στην δεξιά πλευρά του. Με το που ακούμπησε την λαβή του, ο Toushi είδε ξεκάθαρα τον εκτεθειμένο καρπό του και τον εκμεταλλεύτηκε. Χτύπησε με άλλη μια γροθιά τον αντίπαλο σε εκείνο το σημείο και τότε η κίνηση του μυώδη τύπου σταμάτησε απότομα.
-Και ο καρπός έχει παρόμοια νεύρα είπε με ένα αθώο χαμόγελο.

Μόλις τελείωσε, έτρεξε πίσω από τον αντίπαλο και τον κλότσησε την πίσω πλευρά των γονάτων του, ρίχνοντάς τον κάτω.
-Τα γόνατα ακολουθούν την ίδια αρχή, μόνο που τώρα δεν χτύπησα νεύρα. Δεν ξέρεις τίποτα για τους ανθρώπους, έτσι δεν είναι?
Τελείωσε τις αλλεπάλληλες επιθέσεις του με ένα τίναγμα των χεριών στην πλάτη του άλλου με στόχο τα πνευμόνια του. Οι παλάμες του Toushi έπεσαν πάνω στα πλευρά του αγνώστου και τον ακινητοποίησαν. Η ανάσα του κόπηκε μονομιάς.
-Που είναι η δύναμη για την οποία καυχιόσουν? Δεν βλέπω να σε βοήθησε καθόλου. Βλέπεις, η γνώση μου για το ανθρώπινο σώμα νίκησε τόσο απλά και εύκολα την μυική σου μάζα. Για εμένα η "δύναμή" σου είναι ένα ανούσιο πράγμα. Έχω ταξιδέψει περισσότερο από εσένα και ξέρω τι πάει να πει πραγματική δύναμη. Δύναμη δεν είναι αυτό που αποκαλείς εσύ, αλλά η γνώση. Ναι... Ενώ εσείς προσπαθείτε με την "δύναμή" σας να κατακτήσετε ολόκληρες πόλεις, βασίζεστε στην βοήθειά μου. Πληρώνετε για να αποκτήσετε πληροφορίες και στο τέλος? Χωρίς εμένα η πόλη σας θα βρισκόταν ακόμα στο στάδιο που ήταν όταν ήρθα. Ακόμα θα υπήρχαν αμέτρητες παρατάξεις και μπορεί ακόμα και να είχατε μπλέξει αθώους πολίτες. Δεν θα το πω έμμεσα φίλε μου... Σας ελέγχω όλους από την στιγμή που ήρθα.

-Κάθε φορά που κάνουμε μια ανταλλαγή νομίζετε όλοι σας ότι με εκμεταλλεύεστε και ότι βγαίνετε κερδισμένοι. Έχει αναρωτηθεί ποτέ κανείς σας πόσες πληροφορίες κρύβω? Όταν με ρωτάτε κάτι, έχετε ιδέα πόσα λίγα πράγματα σας λέω? Σας λέω ότι με συμφέρει να σας πω. Κινείστε ανάλογα με το τι πληροφορίες θα σας δώσω. Πως το αντιλαμβάνεσαι εσύ αυτό? Δεν είναι σαν να σας ελέγχω πλήρως? Όταν κάποιος καταφέρει να πάρει την εξουσία, νομίζεις ότι αυτός θα έχει κερδίσει την μάχη? Λάθος! Εγώ θα έχω τα περισσότερα πλεονεκτήματα από όλους σας! Καλό θα ήταν λοιπόν να δείχνετε περισσότερο σεβασμό, ειδικά εσείς οι ετοιμοθάνατοι...
Αναστέναξε. Έκανε ένα βήμα πίσω και επιθεώρησε τον εχθρό του. Πέρα από το σπαθί που είχε στην μέση του, το μάτι του έπιασε και ένα μαχαίρι που έκρυβε στην μπότα του.
-Πάλι φλυαρώ... αρκετά είπα. Θα σε συγχωρήσω για αυτό που έκανες, λοιπόν, μόνο με το αντίστοιχο αντάλλαγμα. Ξέρεις πρέπει να κοιτάξω και εγώ το συμφέρον μου... όχι ότι τόσο καιρό δεν το κοιτάζω..

-Για αρχή πες μου που βρήκες το σπαθί και το μαχαίρι που έχεις πάνω σου...
Καθώς περνούσε η δράση της τελευταίας του επίθεσης, άρχισε να παίρνει μανιωδώς ανάσες για να αναπληρώσει την έλλειψη οξυγόνου που του προκάλεσα. Πνίγηκε στην προσπάθεια αλλά μετά συνήλθε.
-Εφόσον λες ότι μας ελέγχεις και μας οδηγείς εκεί που εσύ θες, πως είναι δυνατόν να μην ξέρεις και ποιος μας εξοπλίζει? Μήπως δεν είσαι και τόσο τέλειος όσο νομίζεις?
Τα λόγια του τραυμάτισαν ψυχολογικά τον νεαρό πληροφοριοδότη. Πως μπορούσε κάτι τόσο σημαντικό να ξέφευγε από τον ιστό του? Είχε καταλάβει πως δεν ήταν ο μόνος ο οποίος έκρυβε πληροφορίες. Οι παρατάξεις είχαν κάποιον μυστήριο σπόνσορα, κάποιον που τους έδινε ό,τι χρειάζονταν για να συνεχίσουν τις μάχες τους. Σε γενικό βαθμό, το νησί δεν παρήγαγε πολλά όπλα λόγω των μικρών αποθεμάτων μετάλλου που είχε. Έτσι, τα λιγοστά αυτά όπλα τα είχαν συνήθως μεγαλόβαθμα στελέχη των παρατάξεων και ορισμένα διαλεχτά άτομα. Ο Toushi γνώριζε καλά πως ο άντρας που βρισκόταν μπροστά του δεν ήταν τίποτα από τα δύο. Κατάφερε να κρατήσει την ψυχραιμία του... προς το παρόν.
-Δεν θα έχεις άλλη ευκαιρία... Απάντα ή χάνεις ό,τι έχεις!
Ο Toushi καθώς σταύρωνε την πρότασή σου, έσκυψε και τράβηξε το μαχαίρι που βρισκόταν θηκαρωμένο στην μπότα του εχθρού του, ενώ παράλληλα του ακούμπησε την παγωμένη λεπίδα στον λαιμό, δείχνοντας, έτσι, την σοβαρότητα του λόγου του.

-Μη! Μη το κάνεις! Σε παρακαλώ. Συγγνώμη για την ξαφνική επίθεσή μου. Ξέρεις πως είμαστε σε κατάσταση πανικού. Δεν δικαιολογούμαι?
-Όχι... απάντησέ μου στην ερώτηση..
-Δεν γνωρίζω ποιος είναι! Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι υπάρχει κάποιος που μας προμηθεύει με όλα αυτά τα αντικείμενα. Μας λέει ότι είμαστε οι εκλεκτοί να διοικήσουμε την πόλη και πως γι'αυτό μας ενθαρρύνει δίνοντάς μας αυτά που βλέπεις.
-Ηλίθιοι... δεν είστε οι μόνοι οι οποίοι λαμβάνουν όπλα από αυτόν. Από ότι υπολογίζω όλες οι παρατάξεις έχουν πάρει ίδιες ποσότητες όπλων. Το μόνο που κάνει είναι να σας δίνει κίνητρο να πολεμήσετε μεταξύ σας...
Όχι ότι αυτό δεν είναι θετικό για εμάς... σκέφτηκε πονηρά ο Toushi μέχρι που θυμήθηκε την τελευταία εντολή που είχε πάρει από την οργάνωση. Ο Toushi είχε σταλθεί στο νησί αυτό λόγω της δημιουργίας έντονου μίσους μεταξύ πολιτικών ομάδων οι οποίες αργότερα πήραν τις σημερινές μορφές στον υπόκοσμο. Η οργάνωση δεν ήθελε να χάσει μια τόσο μεγάλη ευκαιρία για χρήματα αλλά και πολύτιμες πληροφορίες και έτσι έστειλε τον αντιπρόσωπό της. Η αρχική εντολή συμπεριλάμβανε και την μείωση του αριθμό των παρατάξεων σε μονάχα δύο. Ο Toushi τα είχε καταφέρει πολύ καλά μέχρι τώρα. Εντόπισε, παράλληλα, την μεγάλη ποσότητα όπλων και το ανέφερε άμεσα στην οργάνωση η οποία πήρε τα ανάλογα μέτρα. Τώρα έδωσε νέα αποστολή στον Toushi, η οποία θα τον ανέβαζε ψηλά στα επίπεδα της οργάνωσης.

Έπρεπε να ανακαλύψει ποιος κρυβόταν πίσω από τις εισαγωγές όπλων. Δεν θα κάνει την κίνησή του σύντομα. Πρώτα θα περιμένει να αφανιστεί η μικρότερη παράταξη και τότε, όταν τα αίματα ανάψουν ξανά μεταξύ των δύο τελευταίων, θα μπει στο παιχνίδι ενεργά και ο Toushi.
-Πως ξέρω ότι λες την αλήθεια και δεν τον βοηθάς?
-Ξέρεις την απάντηση μόνος σου... Κανόνας νούμερο 4...
-Σωστά... δεν θα διακινδύνευες την θέση των δικών σου παραπάνω. Μπορώ να σου δώσω πληροφορίες σχετικά με την επίθεση αλλά θα χρειαστώ αντάλλαγμα και σύμφωνα με τον Κανόνα νούμερο 1 θα πρέπει να είναι ίσης αξίας.
-Δεν έχω χρήματα. Το μόνο που μπορώ να σου δώσω είναι η ζωή μου.
-Η ζωή σου? Fufufufu... Έγινε, η ζωή σου για τις ζωές όλων των δικών σου. Θα σου δώσω ό,τι πληροφορία ζητήσεις. Αφού η ανταλλαγή ολοκληρωθεί, θα είσαι ο άνθρωπός μου μέσα στην παράταξή σου. Οτιδήποτε συμβεί, ειδικότερα αν έχει σχέση με τον προμηθευτή σας θα έρχεσαι και θα μου το λες.
-Δεκτό! Σε ευχαριστώ! Αλλά τώρα, πες μου, πότε θα έρθουν, από που και πόσοι?
-Οι δύο ενωμένες παρατάξεις θα σας κάνουν επίθεση με περίπου 70 άτομα και θα σας έρθουν από "πάνω".
-70!? Είμαστε ίσα ίσα 63 από μόνοι μας! Πως θα αμυνθούμε απέναντι σε τόσο μεγάλο αριθμό?
-Όπως είπα και πριν... θα επιτεθούν από "πάνω"...
-Δεν εννοείς... Μα πως έμαθαν την τοποθεσία μας? Ήμασταν πολύ προσεκτικοί και δεν νομίζω να βγήκε στο φως το μέρος.
Η βάση της συγκεκριμένης παράταξης βρισκόταν μέσα στους υπονόμους. Και, πράγματι, κανείς έξω από την παράταξη δεν ήξερε για το σημείο που βρισκόταν η βάση τους. Κανείς εκτός από ένα άτομο...

-Εγώ του το είπα. Φυσικά τους κόστισε πολύ η συγκεκριμένη βοήθεια που τους έδωσα.
Ο μυώδης άντρας έτρεμε από θυμό αλλά ήξερε πως ήταν ανώφελο να αντιδράσει. Ήξερε πως δούλευε ο πληροφοριοδότης και πως δεν άνηκε σε κάποιο στρατόπεδο. Ήταν πλήρως ουδέτερος. Πουλούσε σε πελάτες ικανούς να αγοράσουν τα προϊόντα του σε υψηλές τιμές.
-Αν μετακινηθείτε προς την βόρεια πλευρά της πόλης μέσω των υπονόμων τότε δεν θα χρειαστεί να τους πολεμήσετε. Είναι το μόνο μέρος που εκείνοι ξέρουν πως δεν θα υπάρχει κανείς. Έτσι θα ξεφύγετε.
-Πόσο χρόνο έχουμε να φύγουμε?
-Μία ώρα από την στιγμή που θα κλείσουν τα φώτα. Πέρα από την αποφυγή της μάχης, μπορείτε να τους περικυκλώσετε μόλις μπουν στο σύστημα. Δεν θα σας δυσκολέψει πολύ. Στείλτε άντρες βόρεια της βάσης και μόλις επιβεβαιωθείτε ότι μπήκαν αποτελειώστε τους.
-Αυτό θα κάνουμε. Θα τους καταστρέψουμε σήμερα κιόλας και θα πάρουμε την πρωτιά. Δεν ξέρω πως να σε ευχαριστήσω.
-Ξέρεις πως... τήρησε την συμφωνία. Το όνομά σου?
-Shom.
-Πήγαινε τώρα και ειδοποίησε τους δικούς σου. Σας περιμένει μια μεγάλη νύχτα.
Ο Toushi απομάκρυνε το κοφτερό μαχαίρι από τον λαιμό του και πλησίασε την καρέκλα στην οποία καθόταν αρχικά. Έκανε νόημα στον Shom να φύγει και να στερεώσει την πόρτα με οποιονδήποτε τρόπο.
-Το μαχαίρι θα το κρατήσω εγώ...
O Shom αποχώρησε και άφησε πίσω του τον πανούργο νεαρό. Δεν ήξερε πως το ίδιο βράδυ ο Toushi θα αποκτούσε και άλλους επισκέπτες με παρόμοια συμφέροντα. Ο νεαρός κοίταξε το φεγγάρι που είχε σηκωθεί στον κατάμαυρο ουρανό. Ήταν πανσέληνος και λόγω της υψηλής θερμοκρασίας που επικρατούσε στο νησί, είχε βαφτεί κόκκινο. Προμήνυε την άγρια τροπή που θα έπαιρνε η αποψινή νύχτα.

Ο Toushi σήκωσε το μαχαίρι και το επιθεώρησε. Άφησε το φως του φεγγαριού να πέσει άπλετο πάνω στην ξύλινη λαβή του. Η λεπίδα ήταν καλά ακονισμένη. Το βάρος του ήταν ιδανικό για μάχη. Ούτε πολύ βαρύ ούτε ελαφρύ. Έκανε μερικές κινήσεις στον αέρα για να τεστάρει την χρήση του. Όπως το περίμενε... το μαχαίρι ήταν κορυφαίας ποιότητας. Έδωσε μεγαλύτερη σημασία τώρα στην λαβή. Συνήθως τέτοια έργα "τέχνης" είχαν πάνω και κάποιο στοιχείο που θα τον οδηγούσε στην πηγή προέλευσής του. Είχε δίκιο. Πάνω στο ξύλο ήταν σκαλισμένη μια λέξη με πολύ μικρά γράμματα. Αν είχε λίγο περισσότερο φως και χρόνο τότε θα έβγαζε τα γράμματα ένα ένα και θα μπορούσε να προχωρήσει την αποστολή του ένα βήμα πιο πέρα. Η πόρτα χτύπησε δύο φορές και μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα άλλες τρεις. Ήταν είδος συνθήματος για να καταλαβαίνει ο Toushi ποιος είχε έρθει για δουλειές. Αυτή τη φορά πίσω από την πόρτα στέκονταν αντιπρόσωποι των ενωμένων παρατάξεων. Ο Toushi τους περίμενε. Ευτυχώς για εκείνον, είχε διώξει τον προηγούμενο "πελάτη" νωρίτερα και έτσι δεν συναντήθηκαν στον δρόμο. Η πόρτα άνοιξε και ένα πουγκί γεμάτο με λεφτά πετάχτηκε πάνω στον Toushi.
-Τα λεφτά σου. Τώρα πες μου τα νέα σου.
-Θα κρατήσω τα μισά από αυτά για να σας ενημερώσω πως πριν από εσάς ήρθε άτομο από τον αποψινό στόχο σας. Του είπα σε γενικό βαθμό για το σχέδιό σας και πως να σας αντιμετωπίσουν.
-Πως τόλμησες να το κάνεις αυτό? Μετά από τα τόσα λεφτά που σου δώσαμε!
-Μην ανησυχείτε... μπορώ να σας πω πως θα αντιστρέψετε την στρατηγική τους έτσι ώστε να σας ωφελήσει. Δεν χάσατε τις ευκαιρίες σας.
-Και θέλεις και άλλα λεφτά από εμάς γι'αυτό!?
-Όχι... αυτή τη φορά για αντάλλαγμα θέλω συμπαγείς πληροφορίες. Και δεν θα αποκρύψετε τίποτα αλλιώς θα αφανιστείτε σήμερα κιόλας... Το συμφέρον πάνω από όλα κύριοι...

Τέλος Interest Above All! [Part 1]

Όνομα Χαρακτήρα: Isashiki Toushiro
Παράταξη: Civilian
Bounty: 0
Story of the month: Όχι
Φήμη:6
Beli: 7500
Βαθμολογία: 9/10
Παρατηρήσεις: Έμενα μου φάνηκε επική και θα σου έβαζα 10 άλλα είναι και τα γούστα. Υπέροχες περιγραφές πολύ καλοί διάλογοι πολύ ωραίος ο τρόπος σκέψης του χαρακτήρα  (μπορεί και να τα πιστεύεις και εσύ ο ίδιος αυτά που γράφεις και κάλως). Δεν μπορώ να σου βρω κάτι το αρνητικό όποτε συνέχισε να με πωρώνεις.

Υ.Γ Γράψε στα γεγονότα  του νησιού ή όπου πρέπει να μπει, την κατάσταση στο νησί μιας και δεν έχει περιγραφή το νησί.

τα βραβεία προστέθηκαν