[Τέλος] Interest Above All! [Part 2]

Όνομα Χαρακτήρα: Isashiki Toushiro
Παράταξη: Civilian
Bounty: -
Φήμη: 6
Τίτλος Ιστορίας: Interest Above All! [Part 2]
Προηγούμενη Ιστορία(Link): Interest Above All! [Part 1]

Ο Toushiro με αποστολή από την Οργάνωσή του, εγκαταστάθηκε στο Omatsuri για τρεις μήνες. Μέσα σε αυτό το διάστημα έμαθε τα πάντα για το νησί και συγκεκριμένα για τις παρατάξεις που προσπαθούσαν να πάρουν τον έλεγχο της μοναδικής πόλης, της Aptral. Κατάφερε να μειώσει δραματικά τον αριθμό των παρατάξεων μέσω των πληροφοριών που πουλούσε σε αυτές, με αποτέλεσμα να ενθαρρύνει τις επιθέσεις μεταξύ τους. Από τις τρεις που έμειναν, οι δύο συμμάχησαν για να καταστρέψουν την τρίτη και αντιπρόσωπός τους εμφανίστηκε μπροστά στον νεαρό πληροφοριοδότη για να πάρει πληροφορίες. Ο Toushi του είπε τα πάντα σχετικά με την επίθεση, με αντάλλαγμα την συχνή πληροφόρησή του για οποιοδήποτε συμβάν. Μετά από την συνάντηση αυτή όμως, αντιπρόσωποι της συμμαχίας ήρθαν και ζήτησαν νέες πληροφορίες...


-Αυτή τη φορά για αντάλλαγμα θέλω συμπαγείς πληροφορίες. Και δεν θα αποκρύψετε τίποτα αλλιώς θα αφανιστείτε σήμερα κιόλας... Το συμφέρον πάνω από όλα κύριοι...
-Και τι πληροφορίες θες?
-Για αρχή βγάλτε όλα σας τα όπλα. Θέλω να τα δω.
Οι τρεις άντρες παραξενεύτηκαν από αυτό που τους ζήτησε. Δεν υπήρξε άλλη φορά στο παρελθόν που ο Toushi να ήθελε να δει τα όπλα τους. Αρχικά σκέφτηκαν μήπως τους είχε κάποια παγίδα κρυμμένη ο μυστήριος πληροφοριοδότης, αλλά έδιωξαν αυτή τη σκέψη από το μυαλό τους σχεδόν άμεσα. Δεν θα κέρδιζε κάτι με αυτή την κίνηση και θα έχανε και τις πληροφορίες που έψαχνε. Έκαναν νόημα ο ένας στον άλλον και έβγαλαν τα όπλα που είχαν πάνω τους.
-Και τα κρυμμένα...
Οι αντιπρόσωποι κοιτάχτηκαν έκπληκτοι μεταξύ τους. Δεν είχαν ιδέα για το πως έφτασε λόγος στο αυτί του πανούργου άντρα σχετικά για τα επιπλέον όπλα τους. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα πέταξαν και τα υπόλοιπα που έκρυβαν καλά στις ενδυμασίες τους. Ο Toushi ήξερε ότι οι αντιπρόσωποι της συμμαχίας ήταν καλά οπλισμένοι με τα λιγοστά επιθετικά αντικείμενα που υπήρχαν στο νησί ακόμα και χωρίς τα επιπλέον που τους προμήθευαν πίσω από τις σκιές.

Ο Toushi πλησίασε αργά τα αντικείμενα και τα επιθεώρησε. Παρ'όλο που είχε αυξημένη όραση στο σκοτάδι, η έλλειψη φωτός τον εμπόδισε από το να δει λεπτομέρειες, ειδικά μικρογραφίες όπως στο μαχαίρι που είχε και εξέταζε προηγουμένως.
-Εσύ! Δώσε μου την δάδα σου.
Και οι τρεις άντρες ένιωθαν αμήχανα και αργούσαν να αντιδράσουν. Αυτό έπεσε στην αντίληψη του Toushi και προσπάθησε να βγάλει συμπέρασμα. Οι συγκεκριμένοι τρεις είχαν έρθει στο σπίτι του πάμπολλες φορές για συμφωνίες με τον καιρό συνήθισαν την "δουλειά". Έτσι δεν μπορούσε να βρει από που πήγαζε αυτό το τρακ. Η δάδα άλλαξε επιτέλους χέρια και φώτισε αλλά με δισταγμό. Ο Toushi του έριξε ένα διαπεραστικό βλέμμα, το οποίο τον ανάγκασε να κάνει ένα βήμα πίσω. Τα μάτια του υποχώρησαν επίσης και στράφηκαν στο έδαφος. Ο πληροφοριοδότης πρόσεξε επίσης και τις περίεργες κινήσεις των μυών των προσώπων τους. Ήταν σαν να έσφιγγαν τα δόντια τους κάθε φορά που τους κοιτούσε ή που... Εκείνη την στιγμή μία όχι και τόσο απίθανη σκέψη πέρασε από τον νου του!
-Ποιος είναι πίσω από όλη την προμήθεια? Ποιος σας έδωσε αυτά τα όπλα!?

Οι τρεις άντρες πιάστηκαν εκτός άμυνας. Οι ξαφνικές ερωτήσεις του προκάλεσαν ταραχή στις καρδιές τους. Φυσικά δεν είχε βρει κάποιο στοιχείο σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Με ό,τι στοιχείο είχε να υποστηρίξει τις ερωτήσεις αυτές, πήρε το ρίσκο και μπλόφαρε. Αυτό που θα έχανε από την επιλογή που έκανε ήταν να κυκλοφορήσει η φήμη ότι είχε στοιχεία για τον προμηθευτή, πράγμα που θα τρόμαζε τον στόχο του και θα λογικά θα τον έδιωχνε. Έτσι θα έχανε την ευκαιρία να αποκαλύψει την ταυτότητά του. Οι αντιδράσεις των αντρών στήριξαν περισσότερο την σκέψη του νεαρού. Κάτι δεν πήγαινε καλά, γι'αυτό ήταν σίγουρος. Ησυχία επικράτησε για ελάχιστο, ίσα ίσα μέχρι να βρουν οι τύποι την ψυχολογική ηρεμία τους και να έρθουν σε θέση να μου απαντήσουν. Δεν μπορούσαν ποτέ να κερδίσουν διαμάχη μαζί του. Η εκπαίδευσή τους και η επιχειρηματολογία τους βρίσκονταν σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα από το δικό του. Και όχι μόνο θα έχαναν από τον έμπειρο λόγο του Toushi, αλλά μπορεί και να τους παγίδευε σε είδος συζήτησης που να τους αποσπούσε πολλά περισσότερα από όσα υπολόγιζαν να πουν. Πρόσεξαν πολύ στην επιλογή των λέξεων που θα σταύρωναν.
-Δεν τον έχουμε γνωρίσει ποτέ. Κανείς μας δεν είχε την τιμή αυτή. Όμως και να ξέραμε δεν θα δίναμε την ταυτότητά του. Μας βοηθάει να εκπληρώσουμε τα όνειρά μας. Γιατί να τον προδώσουμε?
Ο Toushi ξεφύσηξε. Δεν περίμενε να μην είχε υποψιαστεί καμία παράταξη τίποτα γι'αυτόν τον άνθρωπο που τους "βοηθούσε".
-Και τι σας κάνει να νομίζετε πως είστε οι μόνες παρατάξεις τις οποίες βοηθά?

Τα μάτια τους στένεψαν άμεσα και λίγο αργότερα άνοιξαν διάπλατα καθώς κατάλαβαν τι εννοούσε.
-Λες ότι αυτός δίνει πράγματα και στην αντίπαλη παράταξη? Ποιος ο λόγος?
-Δεν είναι αρκετό το μυαλουδάκι σου για να βγάλει το συμπέρασμα? Δες το από την αντίθετη πλευρά, ανάποδα. Γιατί να βοηθήσει την παράταξή σας ένας άγνωστος? Γιατί να κάνει τόσο δρόμο και να φτάσει στο νησί με πλούσια δώρα για εσάς και μόνο?
Όλα πλέον τους έγιναν ξεκάθαρα. Πράγματι, από ότι φαινόταν, ο στόχος του προμηθευτή ήταν να δυναμώσει την ένταση μεταξύ των παρατάξεων. Το κέρδος του όμως από κάτι τέτοιο έμενε μυστήριο ακόμα και για τον Toushi. Ίσως αν ανακάλυπτε κάτι περισσότερο για τον ίδιο, θα μπορούσε να βρει την αλήθεια.
-Σου υποσχόμαστε ότι το μόνο που ξέρουμε είναι ότι ο άντρας αυτό δεν είναι μόνος του.
-Πως το ξέρεις αυτό?
-Τα κιβώτια με τα όπλα που λάβαμε είχαν πάνω και ένα σημείωμα. Πρόλαβα και διάβασα την τελευταία πρόταση πριν ο αρχηγός μας το πάρει.
-Περίμενε... τον είδατε?
-Όχι καθαρά! Φορούσε ρούχα που κάλυπταν όλο του το σώμα και δεν προσέξαμε χαρακτηριστικά. Αλλά γνωρίζουμε το φύλο του από την βαριά φωνή του.
-Το ξέρεις ότι κάτι τέτοιο καταπατά τον κανόνα 3, έτσι δεν είναι?
-ΜΗ! Σε παρακαλώ! Είχαμε απόλυτη εντολή από τον αρχηγό μας να μην αποκαλύψουμε τίποτα για τις προμήθειες!
-Σύμφωνα με τον κανόνα, κόβονται οι σχέσεις που έχω με την συμμαχία σας. Από εδώ και στο εξής είμαστε εχθροί και δεν έχω καμία υποχρέωση να σας δώσω άλλη πληροφορία.
-ΟΧΙ! ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ!
-Κανόνας 5!
-ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΣΗ! ΣΕ ΙΚΕΤΕΥΩ!
-ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΕΙΔΕΣ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΩ!
-Εντάξει... Τελείωνε με την εξής πρόταση... "Από εμάς για εσάς"...

Παραπάνω από ένας!? αναρωτήθηκε ο Toushi ενώ προσπαθούσε να κρύψει την έκπληξή του. Πρόκειται για ισχυρή ομάδα ανθρώπων ή, στην χειρότερη, για οργάνωση! σκέφτηκε. Δεν ήθελε όμως να βγάλει σύντομα συμπεράσματα. Τουλάχιστον τώρα ήξερε κάτι παραπάνω.
-Αν αλλάξετε αρχική προσέγγιση τότε θα τους πιάσετε απροετοίμαστους.
-Εεε?
-Μιλάω για την αποψινή επίθεση ηλίθιοι! Θα μετακινηθούν βόρεια για να σας περικυκλώσουν στο σημείο της βάσης τους. Μπορούν να τα καταφέρουν αν είναι προσεκτικοί. Ξέρουν επίσης και τον αριθμό σας. Κάντε κάτι για όλα αυτά και θα είστε εντάξει. Τώρα φύγετε από μπροστά μου. Κρατάω και τα υπόλοιπα λεφτά λόγω της μικρής εξαίρεσης που έκανα για εσάς. Μην περιμένετε άλλες χάρες!
Οι άντρες πανικοβλήθηκαν από τον υψηλό και απειλητικό τόνο της φωνής μου και μάζεψαν γρήγορα τα όπλα τους. Έφυγαν χωρίς δεύτερη σκέψη, με το που τους δόθηκε και η δάδα. Ο Toushi πλέον είχε αρκετή ώρα στην διάθεσή του για να τα βάλει όλα σε μια σειρά. Οι αρχηγοί των παρατάξεων αναμφισβήτητα πλέον έπαιζαν κάποιο ρόλο στην δωρεά. Σύμφωνα με αυτά που άκουσε λίγο πριν, ο αρχηγός της παράταξής τους πήρε ταχύτατα το σημείωμα που βρισκόταν πάνω στο κιβώτιο. Δεν ήθελε να μάθει κανείς τίποτα ε? είπε από μέσα του ο νεαρός καθώς έμπαινε πάλι μέσα στο σπίτι, αφού στερέωσε την πόρτα. Προχώρησε με το ελαφρύ του βήμα σε έναν σκονισμένο πίνακα και βούτηξε από το έδαφος μια πεσμένη κιμωλία. Έκανε ένα προσεγμένο διάγραμμα με τις πληροφορίες που είχε μέχρι τώρα για τον μυστηριώδη προμηθευτή, ή τους προμηθευτές καλύτερα. Μόλις το τελείωσε, έπιασε την καρέκλα που βρισκόταν δίπλα από το παράθυρο και την τοποθέτησε μπροστά στον πίνακα με την πλάτη της να τον κοιτάζει. Κάθισε ανάποδα πάνω της και ακούμπησε το κεφάλι του στα δυο του χέρια που είχε σταυρώσει στην κορυφή της πλάτης της.

Θεώρησε πως δεν χρειαζόταν και δεύτερο όπλο για επιθεώρηση. Αρκέστηκε στο μοναδικό που είχε πάρει από τον πρώτο του επισκέπτη, τον Shou. Η ώρα της επίθεσης πλησίαζε. Εκείνη την νύχτα δεν θα ξεκουραζόταν μέχρι να δει με τα μάτια του το σημείωμα. Θα πήγαινε ο ίδιος στην πόλη και θα έψαχνε τους δύο αρχηγούς της συμμαχίας. Και αν οι αρχηγοί έλειπαν από την βάση τους λόγω της επερχόμενης μάχης τότε τόσο το καλύτερο για τον Toushi. Έδιωξε αυτή την αναπαυτική σκέψη από το μυαλό του, μιας και οι δύο συγκεκριμένοι αρχηγοί ποτέ δεν θα λάμβαναν μέρος σε μάχη με σπαθιά, πιστόλια, ή ακόμα και σώμα με σώμα. Προτιμούσαν να συναγωνίζονται στο φαΐ και στο χρήμα. Η παρουσία του στην βάση της συμμαχίας θα τους άφηνε άφωνους για λίγη ώρα, γι'αυτό ήταν σίγουρος ο νεαρός. Ετοιμάστηκε με ταχύ ρυθμό και κατευθύνθηκε προς την έξοδο. Ο αέρας που μπήκε από το ανοικτό παράθυρο παρέσυρε μαζί του και ένα φύλλο χαρτιού που υπήρχε πάνω στο σκονισμένο τραπέζι και το άφησε στον δρόμο του Toushi. Εκείνος, το μάζεψε και του έριξε μια ματιά λες και του ήταν εντελώς άγνωστο το περιεχόμενο. Πάνω του ήταν γραμμένοι οι κανόνες που είχε θέσει στην κάθε παράταξη με το που έγινε γνωστός ανάμεσά τους. Ο Toushi όφειλε μερικώς την ευκολία των συμφωνιών που έκλεινε στους γραπτούς αυτούς κανόνες. Του έδιναν πολλά πλεονεκτήματα και ταυτόχρονα μειονεκτήματα στις παρατάξεις. Κάθε λογικός άνθρωπος θα απέρριπτε την υποβολή των κανόνων χωρίς καν να το ξανασκεφτεί. Όμως η λογική στον υπόκοσμο είναι ελάχιστη και η ανάγκη πολλών για κέρδη και κυριαρχία μέγιστη. Οι περισσότεροι αναγκάστηκαν να συμφωνήσουν στην τήρηση των κανόνων που έθεσε, ενώ οι υπόλοιποι... αλίμονο, ήταν οι πρώτοι που χάθηκαν ολοσχερώς από την λίστα των ενεργών παρατάξεων.

Οι ορισμένοι κανόνες ήταν οι εξής:

1) Μία ανταλλαγή μπορεί να γίνει δεκτή μόνο όταν το ζητούμενο και το αντάλλαγμα που προσφέρονται θεωρούνται, και από τα δύο στρατόπεδα, ίσης αξίας.
2) Για να γίνει η ανταλλαγή, πρέπει να συμφωνούν και τα δύο στρατόπεδα.
3) Όταν οι συμφωνίες κλείσουν, οι ανταλλαγές πρέπει να τηρούνται πάντα.
4) Σε περίπτωση κλοπής, όπως π.χ ανταλλαγή λάθος πληροφορίας ή πλαστού χρήματος, οι σχέσεις μεταξύ των δύο στρατοπέδων διακόπτονται και η πλευρά του θύματος στρέφει τα όπλα της ενάντια εκείνου που διέπραξε την κλοπή.
5) Κανένας κανόνας δεν αλλάζει.
6) Οι συμφωνίες/ανταλλαγές μπορούν να γίνουν αφού δύσει ο ήλιος. Ποτέ πριν!
7) Έχω πρόσβαση σε κάθε σημείο του νησιού και, φυσικά, άσυλο παντού.
8) Όποιος καταπατήσει κάποιον από τους παραπάνω κανόνες, τότε το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο με εκείνο του κανόνα 4.

Έτσι δάμασε στην αρχή ο Toushi τις παρατάξεις. Τότε, πίστευε ότι ήταν αδύνατη η υποβολή των κανόνων που έφτιαξε πριν φτάσει στο Omatsuri. Παρ'όλα αυτά φάνηκε πως οι άνθρωποι της Aptral χρειάζονταν τις πληροφορίες που πουλούσε.  Ο Toushi έβαλε το χαρτί στην θέση του και άνοιξε την πόρτα. Το αποδεικτικό στοιχείο που είχε, το μαχαίρι με την σκαλισμένη λαβή, θα το εξέταζε με την επιστροφή του στο σπίτι το ίδιο βράδυ. Δεν φανταζόταν κάτι να του πάει στραβά και καλά έκανε αν είχε τυφλή εμπιστοσύνη στους κανόνες του και στις οδηγίες που έδινε στις παρατάξεις. Έβλεπε τον εαυτό του ως απόλυτο. Ο λόγος του, εντολή! Είχε οπλιστεί για παν ενδεχόμενο με ένα μικρό στιλέτο που έχωσε στην ζώνη του. Εκεί ήταν πιο εύκολα προσβάσιμο από ότι οπουδήποτε αλλού. Ο εγωκεντρικός νεαρός πήρε με όρεξη τον δρόμο προς την πόλη. Υπολόγιζε ακόμα μισή ώρα μέχρι την εκτέλεση του σχεδίου της συμμαχίας.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έδωσε, η μοναχική παράταξη θα εγκατέλειπε πρώτη. Η συγκεκριμένη παράταξη στάθηκε τυχερή για λίγη ώρα μόνο. Αν ο αντιπρόσωπός τους έφτανε στον Toushi αργότερα, ίσως και να είχαν ορισμένες ελπίδες να νικήσουν. Η θερμοκρασία εκείνο το βράδυ ήταν αρκετά χαμηλή ακόμα και για τα δεδομένα του νησιού. Ο ψυχρός άνεμος χτυπούσε ανά τακτά διαστήματα τις ακάλυπτες περιοχές του Toushi, ο οποίος έδειχνε να τουρτουρίζει σιγά σιγά. Σταύρωσε τα χέρια του, σε μια προσπάθεια να εγκλωβίσει την ζεστασιά του και το βήμα του έγινε πιο γοργό. Ήθελε να τελειώνει γρήγορα με εκείνη την δουλειά ώστε να φύγει από το παγωμένο νησί. Ύστερα από κάμποσο, πέρασε δίπλα από το πρώτο σπίτι της πόλης. Οι δρόμοι ήταν άδειοι, όπως περίμενε. Τα φώτα των ελάχιστων φαναριών της πόλης τρεμόπαιζαν, δυσκολεύοντας την πεζοπορία. Το φεγγαρόφως ήταν η μόνη βοήθεια που παρείχε το βράδυ στον νεαρό. Το σώμα του χαλάρωσε κάπως, καθώς τα σπίτια έκοβαν την ροή του ανέμου. Περνούσε αδιάφορος τα στενάκια της Aptral. Κανείς δεν θα του στεκόταν εμπόδιο σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή για το μέλλον της πόλης. Όλοι θα βρίσκονταν στα πόστα τους, κοντά στην βάση της καταδικασμένης παράταξης. Ξαφνικά, η ταχύτητα του βήματός του έπεσε δραματικά όταν στάθηκε μπροστά από ένα διώροφο κτήριο. Απ'έξω φαινόταν σαν ένα συνηθισμένο σπίτι και έτσι δεν κινούσε υποψίες. Αυτό το κτήριο ήταν το προσωρινό κέντρο της συμμαχίας και ήταν προσβάσιμο μονάχα την νύχτα για ευνόητους λόγους. Την ημέρα λειτουργούσε σαν ένα ενοικιαζόμενο σπίτι με υψηλό ενοίκιο, για κάθε διαμέρισμά του, πράγμα που απωθούσε όλους τους ενδιαφερόμενους.

Ο Toushi χτύπησε την πόρτα αν και ήξερε ότι δεν θα έπαιρνε απάντηση. Έστριψε το πόμολο και έσπρωξε για να ανοίξει. Φυσικά, ήταν κλειδωμένα. Έκανε τον κύκλο του κτηρίου και έφτασε μπροστά από ένα ζευγάρι παραθύρων. Το δεξί παράθυρο ήταν αυτό που έκρυβε το μυστικό πέρασα πίσω του. Ακούμπησε το τζάμι και το έσυρε προς τα αριστερά, ανοίγοντάς το. Τα τζάμια των παραθύρων ήταν ειδικά επεξεργασμένα έτσι ώστε να μην περνάει το φως ούτε προς τα μέσα ούτε προς τα έξω. Το σοκάκι έλαμψε από το έντονο φως που ξεχείλιζε από το δωμάτιο. Όταν σιγουρεύτηκε πως κανείς δεν βρισκόταν μέσα, πήδηξε και βρέθηκε στο εσωτερικό του κτηρίου. Δεν είχε ξαναέρθει σε αυτό το μέρος αλλά με βάση τις πληροφορίες που είχε συλλέξει από την συμμαχία, ήταν σαν να έμπαινε σπίτι του. Στον ελεύθερό του χρόνο έφτιαξε ένα ακριβές σχέδιο του εσωτερικού του κτηρίου και το είχε απομνημονεύσει, άρα δεν χρειαζόταν καθοδήγηση. Στράφηκε κατευθείαν προς το γραφείο των δύο αρχηγών το οποίο βρισκόταν στον δεύτερο όροφο. Παραξενεύτηκε λίγο που δεν υπήρχε κανείς στην βάση, ακόμα και στην συγκεκριμένη περίπτωση. Εφόσον όλοι έλειπαν, περίμενε να κάνουν το ίδιο και οι αρχηγοί. Αφού ανέβηκε τα σπειροειδή σκαλιά και διέσχισε έναν μακρύ διάδρομο, γεμάτο με διάφορα δωμάτια αριστερά και δεξιά, έφτασε στο γραφείο. Άνοιξε με αυτοπεποίθηση την πόρτα και μπήκε μέσα χωρίς τον παραμικρό φόβο λόγω της ασυλίας και της τέχνης του λόγου που κατείχε. Η θεωρία του ήταν σωστή... δεν υπήρχε ψυχή μέσα. Έλεγξε αμέσως διάφορα σημεία στα οποία θα μπορούσαν να κρύψουν το σημείωμα και παρέλειψε τα πιο απλά. Απογοητευμένος με τον εαυτό του, που τον είχε συνεπάρει το άγχος, αναστέναξε. Ηρέμησε μονομιάς και επιθεώρησε με μια ματιά το δωμάτιο. Ένα διπλωμένο λευκό χαρτί στεκόταν πάνω στο ξύλινο γραφείο, στο τέρμα του δωματίου.

Ο Toushi πλησίασε και το ξεδίπλωσε. Διάβασε προσεκτικά το μικρό κείμενο που είχε γραφτεί με μαύρο μελάνι και είχε χοντρούς και καλλιγραφημένους χαρακτήρες. Σύμφωνα με τον αποστολέα, τα όπλα ήρθαν στα χέρια των παρατάξεων επειδή κάποιος εξωτερικός παράγοντας τους υποστήριζε και "πίστευε" στην νίκη τους και στην ομαλή διαχείριση της πόλης από τους ίδιους. Το σημείωμα τελείωνε με κάτι που έκανε τον Toushi να σφίξει τα δόντια του και να ιδρώσει. Το κάτι αυτό ήταν το όνομα μιας οργάνωσης, Goliva. Το πρόσωπό του παραμορφώθηκε ελαφρώς από τον φόβο. Φόβο όχι για κάτι άμεσο, αλλά για κάτι πιο επικίνδυνο που θα γινόταν στο μέλλον. Αν η οργάνωση εκείνη άρχισε να κινείται αυτόνομα τότε η North Blue θα άλλαζε ολοκληρωτικά και πιθανότατα να είχαν σειρά και άλλες θάλασσες... ακόμα και η Grand Line. Όλα αυτά πέρασαν από το μυαλό του νεαρού με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Έχουν σχέδιο παραδέχτηκε από μέσα του ο Toushi. Ήταν προφανές πως ο υπόκοσμος δεν αποτελούταν από μονάχα μια οργάνωση. Δεν υπήρχαν μόνο οι άνθρωποι του πληροφοριοδότη αλλά και άλλοι πολλοί. Ο καθένας από αυτούς δρα είτε σε ομάδες με "συμμάχους", είτε μόνος του. Οι ομάδες αυτές σιγά σιγά δημιουργούν οργανώσεις και η κάθε οργάνωση συνήθως εξειδικεύεται σε ένα πράγμα. Η Goliva είχε μεγάλη επιρροή σε ολόκληρη την North Blue και προμήθευε αγοραστές με πανίσχυρα όπλα. Αρχικά υπήρχε ανταγωνισμός στην πώληση όπλων αλλά σύντομα, η Goliva αφάνισε την πλειοψηφία και πλέον στέκεται στην κορυφή. Ακριβώς γι'αυτό τον λόγο, οι τιμές των όπλων είναι τεράστιες. Ο Toushi δεν πίστευε πως θα μπορούσαν να προσφέρουν χωρίς αντάλλαγμα τόσα πολλά όπλα. Το μυαλό του δούλευε πυρετωδώς για να βρει μια άκρη και να πράξει ανάλογα στην συνέχεια. Τόσο πολύ είχε συγκεντρωθεί που απέτυχε να εντοπίσει το άτομο που μπήκε στο δωμάτιο και στάθηκε πίσω του.

Η κοφτερή λεπίδα ενός μαχαιριού άγγιξε την επιφάνεια του δέρματος του Toushi και την έσχισε ελάχιστα έτσι ώστε να κυλήσει μονάχα μια μικρή σταγόνα αίματος από τον λαιμό του.
-Αν κουνηθείς σου έκοψα το λαρύγγι... είπε το άγνωστο για τον Toushi άτομο με γυναικεία φωνή. Είχε τρομάξει αρκετά από την ξαφνική επίθεση του αγνώστου και δεν μπόρεσε να αντιδράσει έγκαιρα για να αποφύγει το μαχαίρι του. Πλέον είχε πιαστεί στην λαβή του. Μία λάθος κίνηση ήταν αρκετή για να τελειώσει την ζωή του νεαρού μια και καλή.
-Ποιος είσαι?
-Δεν σε ενδιαφέρει αυτό.
Ο Toushi, σαν να του βγήκε φυσικότατο, βρήκε το θάρρος και τον χρόνο για λίγο σαρκασμό.
-Μα για να σε ρωτάω, με ενδιαφέρει χαζούλα.
Φαντάστηκε την έκφραση που είχε πάρει ο εχθρός και έπειτα χαμογέλασε μοχθηρά.
-Σκάσε και απάντα στην ερώτηση που θα σου κάνω.
-Δεν θυμάμαι να είχαν οι παρατάξεις κάποιον τόσο ικανό ανάμεσα στις τάξεις τους. Αν μου πεις πρώτα ποια είσαι τότε θα σου απαντήσω σε ότι θέλεις.
Ήταν λες και εκείνος ήταν αυτός με το μαχαίρι στο χέρι και απειλούσε την κοπέλα. Ο Toushi ένιωσε το παγωμένο μέταλλο να μπαίνει πιο βαθιά στην σάρκα του. Θεώρησε πως ήρθε η ώρα να σταματήσει την επιθετική του στάση και να δράσει αλλιώτικα. Πιθανότατα το άτομο που βρισκόταν πίσω του να μην άνηκε σε παράταξη. Δεν φανταζόταν να έκρυβαν ένα τέτοιο "όπλο" από τον πληροφοριοδότη.
-Η ερώτησή σου λοιπόν?
-Πες μου ό,τι πληροφορία έχεις συλλέξει τις τελευταίες 2 μέρες από το νησί και τους κατοίκους. Και πες μου συγκεκριμένα τα ονόματα των αρχηγών της συμμαχίας.
Δεν μπορούσε να κρατηθεί άλλο.
-Με διέταξες να απαντήσω στην ερώτηση που θα κάνεις αλλά εγώ ο αγράμματος εντόπισα δύο ερωτήσεις. Τι να κάνω τώρα άραγε?
-Τελευταία σου ευκαιρία...
Ο Toushi αποφάσισε να κάνει τώρα την κίνησή του. Δεν μπορούσε σε αυτήν την κατάσταση να την καθυστερήσει και να συλλέξει πληροφορίες για την ίδια. Η τακτική του ήταν βυθισμένη στο ρίσκο βέβαια, όμως ήταν κάτι αναγκαίο για να βγει από εκεί ζωντανός. Μετακίνησε το κεφάλι του μπρος με αποτέλεσμα να χωθεί το μαχαίρι λίγο ακόμα στην πληγή του. Η γυναίκα φοβήθηκε μήπως προσπαθήσει να αυτοκτονήσει και έτσι έφερε το μαχαίρι ελάχιστα πιο μπροστά από ότι έπρεπε για να μην τον σκοτώσει. Τότε, με αστραπιαίες κινήσεις, ο Toushi γράπωσε το χέρι της και το τράβηξε απότομα ενώ ταυτόχρονα εκείνος έσκυψε. Η κοπέλα πετάχτηκε πάνω από τον ώμο του Toushi και έπεσε βίαια με την πλάτη στο ξύλινο πάτωμα.

Με το ένα του χέρι τράβηξε το μαχαίρι που είχε περασμένο στην μέση του και τώρα ήρθε η σειρά του να το τοποθετήσει στον λαιμό του αγνώστου.
-Είσαι αδύναμη. Θα απαντήσεις στις ερωτήσεις μου, όπως και εγώ.
-Δεν έχω να πω τίποτα σε εσένα.
-Ωωω το στοματάκι σου έχει να βγάλει πολλά πράγματα, πίστεψέ με.
O Toushi έπιασε με το αριστερό του χέρι τον λαιμό της κοπέλας και τον έσφιξε, ενώ με το αριστερό, που κρατούσε το μαχαίρι, άρχισε να της σημαδεύει το πρόσωπο. Εκείνη τινάχτηκε όσο μπορούσε και έτσι κατέβηκε η κουκούλα της εντελώς αποκαλύπτοντας τα χαρακτηριστικά του προσώπου της. Ήταν μια όμορφη, ξανθιά κοπέλα με καταπράσινα μάτια. Ο Toushi απογοητεύτηκε που μπορεί και να χαλούσε τέτοια ομορφιά. Αρχικά, το μαχαίρι ταξίδεψε στην επιδερμίδα της απαλά και μεθοδικά. Αργότερα, η λεπίδα άρχισε να δείχνει τις ικανότητές της, ανοίγοντας μικρά αυλάκια στα μάγουλά της. Ο Toushi το έκανε όλο αυτό με τέτοιο τρόπο ώστε να καταλάβει η γυναίκα πως η συνέχεια θα ήταν πολύ χειρότερη. Η έκφρασή του, φυσικά, είχε βοηθήσει πολύ στον σκοπό του. Η προπόνηση που είχε δεχτεί τόσα χρόνια από την οργάνωση, έπλασε το μυαλό του έτσι, ώστε να απολαμβάνει ελάχιστα τέτοιες στιγμές. Ένα μέρος του σαδισμού που κρυβόταν μέσα του, ξύπνησε εκείνη τη στιγμή. Η κοπέλα είχε τρομοκρατηθεί, ίδρωνε.
-Ποια είσαι!? Ποιος σε έστειλε!?
-ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΘΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ!
Εκείνη τη στιγμή, το μαχαίρι περνούσε κάθετα από το μάτι της προς τα χείλια της. Η λεπίδα τα διαπέρασε με σχετική ευκολία, καθώς άφηνε πίσω της ένα βαθύ άνοιγμα που σίγουρα δεν θα επουλωνόταν ποτέ εντελώς.

Έσφιξε τα χείλια της, αφήνοντας το αίμα να τρέξει ποτάμι από την πληγή αλλά δεν έβγαλε κραυγή πόνου. Είχε την ψυχική δύναμη να συγκρατήσει τις φωνές που θα έβαζε κάποιος άλλος στην θέση της.
-Είσαι της Goliva... έτσι δεν είναι?
Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα. Ο Toushi δεν αγνόησε την αντίδραση αυτή. Αντιθέτως, της έδωσε τεράστια βάση και εξαιτίας της αντίδρασης αυτής πήρε τα ανάλογα μέτρα. Με το ένα χέρι, εκείνο που της γράπωσε τον λαιμό, πρόσεξε τον σφυγμό της, ο οποίος επιβεβαίωσε τις σκέψεις του. Είχε επιταχυνθεί σημαντικά σε σχέση με πριν. Άρα η εικασία του Toushi ήταν σωστή! Τι δουλειά έχει εδώ μισθοφόρος της Goliva? Και αν θεωρήσω την σχέση που είχε η Goliva με το νησί σοβαρή τότε ας είναι... Όμως τι δουλειά έχει με εμένα? αναρωτήθηκε. Κάτι δεν πήγαινε όπως τα υπολόγιζε. Ένιωθε πολλαπλούς εξωτερικούς παράγοντες να καταστρέφουν τα σχέδιά του σε χρόνο μηδέν. Κάτι πολύ μεγαλύτερο από μια απλή μάχη για την εξουσία της Aptral παιζόταν εδώ. Και πιθανότατα να είχε μεγαλύτερο εύρος από το νησί. Κοίταξε την νεαρή κοπέλα που κρατούσε στο πάτωμα και τα μάτια του στένεψαν, σαν να προσπαθούσε να "δει" τι παραπάνω έκρυβε στο μυαλό της. Αν την χειριζόταν σωστά θα μπορούσε τουλάχιστον να μάθει τον λόγο για τον οποίο στάλθηκε εδώ. Οι σκέψεις του σταμάτησαν απότομα από κάτι άλλο, που πάλι δεν εμπεριείχε στο πρόγραμμά του. Το πάτωμα άρχισε να σείεται έντονα και μετά, ένας εκκωφαντικός θόρυβος ήχησε παντού.

Αρχικά, κατηγοριοποίησε τον σεισμό αυτό ως ένα φυσικό φαινόμενο, κάτι αναπόφευκτο για εκείνον και την κατάσταση στην οποία βρισκόταν. Παρ'όλα αυτά, η θεωρία του σβήστηκε από τον νου του αυτόματα, καθώς ο διαπεραστικός θόρυβος συνδυάστηκε με κάτι ανεξήγητο. Το απόλυτο σκοτάδι που επικρατούσε στην πόλη, το οποίο σκέπαζε ακόμα και τα λιγοστά φανάρια, αντικαταστάθηκε από ένα έντονο λευκοκίτρινο φως. Ο Toushi μπορούσε πλέον να το πει με ευκολία, χωρίς να υπερβάλλει καθόλου. Καθ'όλη την διάρκεια αυτής της βίαιης εκπομπής φωτός, δεν είχε παραμείνει ουδεμία σκιά μέσα στο δωμάτιο. Αυτό και μόνο χαρακτήριζε την έντασή της ξαφνικής λάμψης που μπήκε από τα τρία παράθυρα. Έκλεισε τα μάτια του και απέστρεψε το βλέμμα του από την πηγή. Το τελευταίο πράγμα που ήθελε ήταν να χάσει προσωρινά την όρασή του και να δώσει το πλεονέκτημα στην κοπέλα. Κάλυψε τα κλειστά βλέφαρά του με το ένα του χέρι, ενώ με το άλλο, φρόντισε να σφίξει λίγο περισσότερο τον λαιμό της κρατούμενής του ώστε να την δυσκολέψει αν προσπαθούσε τίποτα παράξενο. Δεν ήξερε μονάχα πότε ήταν η κατάλληλη στιγμή για να ξανανοίξει τα μάτια του. Άφησε να περάσουν περίπου 2-3 δευτερόλεπτα μέχρι που ελευθέρωσε την όρασή του. Η ένταση του φωτός είχε ελαττωθεί σημαντικά σε σχέση με πριν αν και δεν είχε εξαφανιστεί εντελώς. Παρ'όλα αυτά, ο σεισμός σταμάτησε. Όλα ηρέμησαν τόσο γρήγορα, όσο είχαν αγριέψει λίγο πριν. Το χρώμα του φωτός εκείνη τη στιγμή είχε αλλάξει σε πορτοκαλί. Ο Toushi σιγά σιγά καταλάβαινε περί τίνος πρόκειται αν και δεν ήθελε να το αποδεχτεί.

Όλα επιβεβαιώθηκαν όταν κοίταξε με μια κοφτή ματιά ένα από τα παράθυρα. Το στόμα του άνοιξε από το σοκ, τον τρόμο. Άφησε τον λαιμό της κοπέλας και σηκώθηκε αργά αργά μη μπορώντας να συνειδητοποιήσει αυτό που έβλεπε. Αυτό που είχε φέρει τον Toushi σε αυτή τη θέση ήταν κάτι που από την μία το περίμενε, από την άλλη όμως όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό. Το χέρι του χαλάρωσε και το μαχαίρι του έπεσε στο ξύλινο πάτωμα. Προχώρησε προς το παράθυρο και ακούμπησε τις παλάμες του πάνω του. Ασκώντας λίγη δύναμη, κατάφερε να τα ανοίξει προς τα έξω. Τότε, μια ρίπη καυτού και ξηρού αέρα χτύπησε το πρόσωπό του μπαίνοντας στο δωμάτιο. Πύρινες γλώσσες χόρευαν σε ύψη μεγαλύτερα ακόμα και από τα ψηλότερα σπίτια της πόλης. Ένα μεγάλο μέρος της Aptral είχε τυλιχθεί στις φλόγες και επόταν να συνεχίσει η φωτιά να καλύπτει και την υπόλοιπη. Το σημείο το οποίο καιγόταν τόσο έντονα ανατρίχιασε τον νεαρό. Άρχισε να τρέμει από τον φόβο. Εκεί βρισκόταν η βάση της παράταξης που θα δεχόταν επίθεση το ίδιο βράδυ από την συμμαχία.
-Τελικά χρησιμοποίησαν τα εκρηκτικά που τους προσφέραμε? Ας είναι... Απόψε κιόλας η δουλειά μας στο νησί θα τελειώσει. Έχε γεια... Isashiki Toushiro...!
Δεν έκανε τον κόπο να γυρίσει να την κοιτάξει στα μάτια. Ακόμα και να προσπαθούσε, δεν θα είχε την δυνατότητα μετά από αυτό που αντίκρισε. Η μία μαχαιριά πίσω από την άλλη. Ο Toushi είχε δεχτεί τόσες πολλές επιθέσεις σε τόσο λίγο χρόνο που δεν μπορούσε πια να σκεφτεί λογικά.
-Όλα χάθηκαν...

~Την ίδια στιγμή σε κάποιο άλλο μέρος της North Blue~
Η μεταλλική πόρτα άνοιξε με χαρακτηριστικό θόρυβο και μέσα στο ευρύχωρο δωμάτιο μπήκε γοργά ο μικρόσωμος άντρας. Είχε λαχανιάσει από το πολύ τρέξιμο και μόλις σταμάτησε, άρχισε να παίρνει βαθιές ανάσες. Μπροστά του υπήρχε μια ακολουθία από μικρά σκαλοπάτια τα οποία οδηγούσαν σε έναν μεγάλο και στολισμένο θρόνο. Το φεγγαρόφως που περνούσε από τα μεγάλα ανοίγματα που βρίσκονταν στην οροφή του δωματίου, έπεφτε πάνω στον άντρα, πράγμα το οποίο τον έκανε να νιώθει πως όλα τα βλέμματα είχαν πέσει πάνω του. Και έτσι ήταν. Οι φρουροί τον κοιτούσαν με μισό μάτι και το άτομο που καθόταν στον θρόνο άρχισε να χτυπά ρυθμικά τα δάκτυλά του στο κόκκινο μαξιλαράκι που κοσμούσε τα μπράτσα του θρόνου. Οι υπόλοιπες 4 φιγούρες που μπορούσε να διακρίνει ο άντρας μέσα στο σκοτάδι, δύο στα δεξιά του και δύο στα αριστερά του, έμειναν ακίνητες για λίγη ώρα.
-Κύριε, έκανε άλλη μία παύση για να ανασάνει, σου φέρνω νέα από την Aptral. Το σχέδιο τέθηκε σε εφαρμογή όπως είχαμε προβλέψει. Περίπου αυτήν την ώρα που μιλάμε, η επίθεση της συμμαχίας πρέπει να έχει ξεκινήσει. Τα άτομά μας θα ακολουθήσουν τις διαταγές σου πιστά και θα επιτύχουν, να είσαι σίγουρος.
-Και ο Toushiro?
-Στάλθηκε η Krona για να επιβεβαιώσει τις υποθέσεις σου. Θα μάθουμε περισσότερα σύντομα με το τι γνωρίζει για εμάς και τη σχέση μας με την Aptral και την-
-ΦΕΡΤΕ ΤΟΝ ΠΙΣΩ ΣΕ ΕΜΕΝΑ ΑΜΕΣΑ! Δεν θέλω να μείνει λεπτό περισσότερο στο νησί αυτό. Είναι πολύ επικίνδυνος!
-Όπως επιθυμείς!
Όταν ο άντρας έφυγε και η πύλη έκλεισε, οι τέσσερις φιγούρες πλησίασαν στο κέντρο του δωματίου.
-Φροντίστε να μην βγούμε εκτός ωραρίου. Ετοιμάστε ό,τι έχει απομείνει.
-Μάλιστα άρχοντά μας...

~Πίσω στην Aptral~
Η κοπέλα είχε αποχωρίσει εδώ και ώρα από το δωμάτιο, έχοντας αφήσει πίσω της τον Toushi να αγναντεύει τον πανικό που επικρατούσε στην πόλη.
-Όλα χάθηκαν...

Οι κάτοικοι είχαν βγει όλοι έξω από τα σπίτια τους και κοιτούσαν το χάος. Πολλοί ήταν εκείνοι που έτρεχαν για τις ζωές τους μακριά από την πύρινη κόλαση. Μία απλή βόμβα, δεν είχε την ικανότητα να καταστρέψει τόσο μεγάλη έκταση. Δεν μπορούσε να είναι τόσο καταστροφική. Ένα κτίριο που βρισκόταν στο οπτικό πεδίο του Toushi, τράβηξε το ενδιαφέρον του. Η θέση του ήταν πολύ κοντά στην περιοχή της φωτιάς και έτσι είχε αρπάξει η μία του πλευρά. Δεν πέρασε ούτε λεπτό μέχρι που το ύψος του άρχισε να μειώνεται ταχύτατα. Κατέρρεε από τον σεισμό και την πανύψηλη θερμοκρασία. Το έδαφος υποχώρησε και η γη το ρούφηξε μέσα της, πετώντας τριγύρω κύματα σκόνης και συντριμμιών. Αυτό ξύπνησε προσωρινά τον Toushi ο οποίος γύρισε επιτέλους την πλάτη του στο θέαμα και στράφηκε προς το μέρος που στεκόταν πριν λίγο η κοπέλα. Ήταν λες και δεν άκουσε ποτέ τα τελευταία της λόγια, καθώς την έψαχνε και αναρωτιόταν που εξαφανίστηκε τόσο ξαφνικά. Έσκυψε για να σηκώσει το μαχαίρι του και το έβαλε στην θέση του. Έπειτα, βγήκε από το δωμάτιο αναζητώντας απαντήσεις, τις οποίες φυσικά δεν θα έπαιρνε κοιτάζοντας το τρομοκρατημένο πλήθος. Ακολούθησε τον δρόμο προς το σημείο της κόλασης. Πλέον, οι άνθρωποι της Aptral έτρεχαν και ποδοπατούσαν ο ένας τον άλλον για να κερδίσουν ένα ακόμη "αύριο". Πολλοί χτύπησαν τον Toushi, όπως περνούσαν από δίπλα του, αλλά εκείνος δεν έδωσε σημασία. Το βλέμμα του απλανές...

Η θερμοκρασία μεγάλωνε όσο πλησίαζε. Ήδη οι ζημιές της έκρηξης φαίνονταν μέχρι εκείνο το σημείο που βρισκόταν. Οι δρόμοι είχαν ραγίσει και μερικοί είχαν ανοίξει διάπλατα στην μέση. Καπνοί έβγαιναν από τις τεράστιες αυτές ρωγμές υποδεικνύοντας πως δεν έφταιγε μόνο ο σεισμός για την καταστροφή. Παρ'όλα αυτά ο Toushi απέτυχε να το παρατηρήσει και να συνδέσει τα στοιχεία μεταξύ τους ώστε να βγάλει κάποιο συμπέρασμα. Συνέχισε την πορεία του μέχρι που τελικά έφτασε στην πηγή των κολοσσιαίων πυλώνων φωτιάς. Ήταν χειρότερα από ότι περίμενε... Διαμελισμένα πτώματα κείτονταν παντού γύρω στα συντρίμμια και μέσα στις φλόγες. Η μυρωδιά της καμμένης σάρκας έφερε αναγούλα στον αναστατωμένο Toushi ο οποίος κρατήθηκε για να μην βγάλει τα υγρά του. Λίγο πιο πέρα διέκρινε ένα γνώριμο πρόσωπο και ένιωσε μια ελαφριά αγαλλίαση. Ήταν το πρόσωπο του Shom, του ανθρώπου που είχε επισκεφτεί τον νεαρό λίγο πριν νυχτώσει. Παρ'όλα αυτά φαινόταν μόνο το κεφάλι του καθώς το σώμα του καλυπτόταν πίσω από πέτρες. Ο Toushi έτρεξε προς το μέρος του θέλοντας να τον ξυπνήσει και να μάθει τι συνέβη. Ήταν η μόνη του ελπίδα. Η ψυχή του όμως έσπασε και το στομάχι του δεν άντεξε όταν έφτασε σε ικανοποιητικό σημείο ώστε να δει το υπόλοιπο σώμα του Shom. Δεν υπήρχε. Είχε χαθεί εντελώς. Παρέμενε μόνο το κεφάλι άθικτο, ενωμένο ίσα ίσα με το δεξί του χέρι μέσω του ώμου. Οτιδήποτε άλλο έπρεπε να υπάρχει εκεί για να μπορέσει να ξανανοίξει τα μάτια του έλειπε. Ο Toushi άρχισε να ξερνάει με το θέαμα και δάκρυα κύλησαν από τα μάτια του, όχι για τον χαμό του Shom, αλίμονο. Ούτε ο ίδιος δεν μπόρεσε να εξηγήσει αυτά τα δάκρυα που έρεαν άπλετα στα μάγουλά του και που θάμπωναν το γυαλί του σκεύους που έκρυβε το δεξί του μάτι.

Σιγά σιγά αυτά τα έντονα συναισθήματα μετατρέπονταν σε κάτι άλλο που πίστευε πως είχε παρατήσει πίσω στο παρελθόν του εδώ και χρόνια. Σιγά σιγά γυρνούσε κάτι που είχε εκπαιδευτεί να μην νιώθει από κανέναν και τίποτα. Παρ'όλα αυτά φάνηκε πως ο θυμός νίκησε το στοίχημα που έβαλε με τον εαυτό του ο Toushi. Το μίσος του προς εκείνον που επέτρεψε μια τέτοια καταστροφή να συμβεί κυλούσε στις φλέβες του λες και ήταν το ναρκωτικό του. Τρεφόταν από τα αμέτρητα πτώματα, καμένα και μη, που βρίσκονταν σκόρπια γύρω του. Όλα του τα σχέδια για εκείνη την πόλη, για το νησί το ίδιο, διαλύθηκαν ολοσχερώς από έναν απρόβλεπτο εξωτερικό παράγοντα. Ποτέ ξανά δεν είχε αποτύχει τόσο πολύ ο Toushi σε κάτι που είχε σχεδιάσει ο ίδιος. Ο θυμός που ένιωθε εκείνη την στιγμή ξεπερνούσε ακόμα και την χαρά που θα υπήρχε στην ψυχή του αν όλα πήγαιναν καλά. Τέτοια οργή τον κατέκλυσε που πίστεψε για λίγο πως έχασε τον εαυτό του. Δεν είχε τον χρόνο για να μείνει εκεί άπραγος, σκέφτηκε. Έπρεπε να δώσει ένα τέλος σε όλα αυτά που του άρπαξαν την επιτυχία από τα χέρια του. Σηκώθηκε και αφού σιγουρεύτηκε πως ήταν σε θέση να περπατήσει και να φύγει από εκείνο το μέρος, προσπάθησε να βρει τον δρόμο που οδηγούσε προς την θάλασσα. Το κρύο αεράκι που άρχισε να χτυπάει το πρόσωπό του όσο απομακρυνόταν τον επανέφερε όλο και περισσότερο στον παλιό του εαυτό. Μια ολόκληρη νύχτα είχε μεταμορφωθεί σε φωτεινή μέρα για την Aptral λόγω της φωτιάς. Ο νεαρός βγήκε από το σύμπλοκο των σπιτιών και κινήθηκε τρεχάμενος προς την θάλασσα.

Τρία πλοία, αραγμένα κοντά στην ακτή, μπήκαν στην οπτική του ακτίνα. Τα πανιά τους ήταν μαζεμένα ώστε να μην φανεί η προέλευσή τους. Αν δεν ήθελαν να αποκαλυφθούν τότε ήταν η πιο έξυπνη επιλογή. Το μυαλό του Toushi δεν είχε ξεδιαλύνει από τα "άχρηστα" συναισθήματα και έτσι δεν είχε αποκτήσει πίσω την ικανότητα να σκεφτεί καθαρά και λογικά. Το μίσος και ο θυμός του έμεναν μέσα του και θα έμεναν για αρκετό καιρό ακόμα αν δεν έβρισκαν κάποιον στόχο, κάποιον υπεύθυνο για να κατευθυνθούν πάνω του. Το πλήθος που αχνοφαινόταν μπροστά από τα καράβια μάλλον θα έκρυβε το κατάλληλο πρόσωπο για τον σκοπό αυτό. Ο εγωισμός του πληροφοριοδότη ήταν πολύ μεγάλος για να αγνοηθεί η αποτυχία των σχεδίων του τόσο εύκολα. Εξάλλου ήταν και η πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο. Δεν είχε γνωρίσει παρόμοια ήττα ξανά. Ο Toushi έβγαλε το μαχαίρι από την μέση του και έχοντας αποκτήσει επιθετική στάση πριν καλά καλά μπορέσει να αναγνωρίσει πρόσωπα, πλησίασε με τεράστια ταχύτητα. Η αδρεναλίνη είχε ήδη ξεκινήσει να γεμίζει κάθε σπιθαμή του σώματός του με άπλετη ενέργεια. Χωρίς όμως την ψυχραιμία που διατηρούσε πάντα, ήξερε πως δεν θα προκαλούσε ζημιά στους αντιπάλους του. Και παρόλο που το γνώριζε, δεν μπόρεσε να επαναφέρει τον εαυτό του σε προηγούμενη κατάσταση.
-Ανάθεμα! Είμαι όντως τόσο αδύναμος?

-Θα ήταν καλύτερο να το αναλογιστείς αυτό στον δρόμο του γυρισμού!
Η γνώριμη εκείνη φωνή ξάφνιασε τον Toushi και τον ακινητοποίησε. Γύρισε το κεφάλι του μόνο και μόνο για να επιβεβαιώσει το σίγουρο. Πίσω του στεκόταν όρθιος ένας γνωστός άντρας για τον νεαρό. Ήταν σημαντικό μέλος της οργάνωσης στην οποία άνηκε ο νεαρός και επιπλέον οι δυο τους είχαν μια αρκετά στενή σχέση. Γνωρίζονταν εδώ και χρόνια και ακόμα και αν το πρόσωπο αυτό τον ξεπερνούσε αρκετά σε ηλικία, θεωρούσε ο ένας τον άλλο φίλο.
-Kouji!? Τι κάνεις εδώ? Π-πως?
-Εντολές από την οργάνωση μικρέ. Πρέπει να επιστρέψουμε άμεσα πίσω.
-Μα γιατί? Μου έχει ανατεθεί μια σημαντική αποστολή εδώ πέρα και--
-Γνωρίζω ακριβώς τι αποστολή πρέπει να φέρεις εις πέρας και από ότι βλέπω απέτυχες μόλις σε ένα βράδυ!
Ο Toushi κατέβασε το κεφάλι του και έσφιξε τα δόντια του από την δυσαρέσκεια.
-Γιατί τα ξέρεις όλα αυτά?
Ο Kouji άργησε να απαντήσει για λίγο. Η ερώτησή του νεαρού τον έφερε σε δύσκολη θέση και σίγουρα δεν είχε ετοιμάσει από πριν μια απάντηση σε ένα τόσο δύσκολο ερώτημα.
-Δεν έχει σημασία. Πρέπει να ξεκινήσουμε αμέσως για την βάση. Δεν μένει να κάνεις τίποτα άλλο εδώ.
-Μένει... Δεν μπορώ να αφήσω την κατάσταση έτσι... πρέπει να πάρω εκδίκηση από τον μπάσταρδο που τα προκάλεσε όλα.
-Θα πας ανάμεσά τους και θα σκοτωθείς... τι θα κερδίσεις? Από μόνος σου "πατάς" το σύνθημα της οργάνωσής μας...
-Το συμφέρον πάνω από όλα...
-Ακριβώς! Συμφέρει όντως ο θάνατός σου? Δεν συμφέρει ούτε εσένα ούτε την οργάνωση. Κανείς δεν το θέλει. Ζήσε σήμερα για να αναζητήσεις εκδίκηση μια επόμενη μέρα.
-Δεν νομίζω...
Η πρότασή του διακόπηκε από την πανίσχυρη λαβή του Kouji. Ο Toushi μπορούσε μονάχα να κουνηθεί ελάχιστα και στην περίπτωση αυτή, ο πόνος ήταν ανυπόφορος.
-Τέλος τα παρακάλια... θα έρθεις μαζί μου είτε το θέλεις, είτε όχι!

Βλέποντας την εμφατική απάντησή του, ο Kouji χαλάρωσε την λαβή του και τον έσπρωξε εμπρός.
-Το μεταφορικό μας μέσο βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του νησιού. Ξεκινάμε από τώρα.
-Τι ξέρεις γι'αυτούς!? Είμαι σίγουρος πως ξέρεις πολύ περισσότερα για την καταστροφή της Aptral από ότι εγώ. Θα μου πεις τα πάντα.
-Δεν μπορώ να σου δώσω όλες τις πληροφορίες και ούτε να σου πω πως τις απέκτησα. Όταν φτάσουμε στο πλοίο μας, οι περισσότερες απορίες σου θα λυθούν.
-Πρώτα θα περάσουμε από τον τόπο διαμονής μου... πρέπει να πάω να πάρω κάτι πολύ σημαντικό.
-Όχι! Δεν αλλάζουμε πορεία. Οδεύουμε κατευθείαν προς το πλοίο και δεν έχεις άλλη επιλογή.
-Πήγαινε προς το καράβι και θα έρθω μόλις το πάρω... ή μπορείς να το κάνεις εσύ για εμένα! Έχω πιθανό στοιχείο για την ανακάλυψη του ύποπτου. Είναι ένα μαχαίρι με ξύλινη λαβή. Πάνω της είναι γραμμένο μάλλον το όνομ--
-ΕΙΠΑ ΟΧΙ!? ΒΟΥΛΩΣΕ ΤΟ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΑ ΜΕ!
Η συμπεριφορά του Jiro ήταν πολύ περίεργη σύμφωνα με τον Toushi. Δύσκολα θα ανέβαζε τον τόνο της φωνής του και σίγουρα δεν θα το έκανε για μια τόσο απλή περίπτωση. Αποφάσισε να αλλάξει θέμα προς το παρόν.
-Τι με χρειάζονται στην βάση?
-Θα ρωτήσεις ο ίδιος. Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι ο Liam πέθανε. Δεν μοιράστηκαν τίποτα άλλο μαζί μου.
Θεώρησε πως κάτι σοβαρό έγινε κατά την διάρκεια της αποστολής του νεκρού πλέον άντρα και γι'αυτό βιάζονταν. Οι δύο συνεργάτες και φίλοι έφτασαν στο μικρό πλοίο που είχε σταλεί για να τους πάρει και έφυγαν το ίδιο βράδυ. Που να φανταζόταν ο Toushi ότι άτομα της οργάνωσής του, των περίφημων Aragumo, είχαν ήδη εισβάλλει στην κατοικία του και είχαν πάρει υπό την κατοχή τους το μοναδικό στοιχείο που είχε ο Kouji ενάντια της Goliva...

Όνομα Χαρακτήρα:Isashiki Toushiro
Παράταξη:Πολίτης
Bounty:-
Story of the month:Ναι!
Φήμη:5
Beli:11.000
Βαθμολογία:9/10
Παρατηρήσεις:Απίστευτη ιστορία! διάβαζα μαζί με την μπυρίτσα μου την ιστορία σου και πραγματικά δεν την βαρέθηκα καθόλου.
Το μόνο κακό ίσως είναι λίγο το τέλος..περίμενα κάτι πιο "δυνατό" αν και η απρόσμενη επίσκεψη του φίλου σου δεν ήταν κακή.
Περιμένω επόμενη ιστορία Marco