[ΤΕΛΟΣ] This is a man's world.

Όνομα χαρακτήρα: Maral Papani
Παράταξη:Pirates
Bounty:27.000.000
Φήμη:45
Προηγούμενη ιστορία (Link): www.onepiecegr-rpg.com/t7737-topic
Τίτλος ιστορίας:This is a man's world


Μέλη του πληρώματος: (Για να σας διευκολύνει με το ποιος είναι ποιος)

Maral Papani:Μπορεί να αναφερθεί επίσης και ως Καπετάνιος,Captain κτλπ.Κάτοχος του Kage Kage No Mi.Χρησιμοποιώντας το φρούτο του και ένα ψαλίδι έχει κλέψει τις δυνάμεις δύο Cipher Pol agents,την τεχνική ενός Fishman Karate Master και ενός καλού ξιφομάχου-bounty hunter.Επίσης απ'τον τελευταίο έκλεψε και το διάσημο σπαθί Kogarashi.

Logen:Μπορεί να αναφερθεί επίσης και ως Εννιαδάχτυλος.Πρώην Marine Captain και κάτοχος του Sozo Sozo No Mi.Είναι γεμάτος ουλές και πολεμάει με το Kiribachi.Έχει μία σκοτεινότερη διπλή προσωπικότητα τον Αιμοβόρο ή και Bloody-Nine.

Valantya:H ψαράνθρωπος-σκοπευτής του πληρώματος.Μπορεί να αναφερθεί και ως Black Bullet.Έχει έξι χέρια και το κάθε ένα απ'αυτά είναι πολύ ικανό στο να στοχεύει με τα ,επίσης, έξι πιστόλια της.Επιπλέον,έχει ένα τουφέκι.

Uriel:O fishman-πλοηγός του πληρώματος.Ο πρώτος nakama του Maral,γνωρίζονται από παλιά.Είναι πάνω από δύο μέτρα σε ύψος έχει χρώμα μπλέ και είναι ιδιαίτερα μυώδης.Κουβαλάει ένα τεράστιο σιδερένιο ρόπαλο.

Joy:Η ναυπηγός-μηχανικός του πληρώματος.Έχει κατασκευάσει ένα mecha με το όνομα "Tin Man" και έχει προσαρμόσει πάνω του διάφορα όπλα.Αναζητά περιπέτεια στην ζωή της.

Knab:Ο γερο-λοστρόμος του πληρώματος.Παλιός και έμπειρος πειρατής.

Urouge:Zombie που δημιουργήθηκε με την δύναμη του Kage Kage No Mi.Έχει το σώμα του πειρατή Urouge.

Εχθροί
Άγνωστοι
Σύμμαχοι
Εγώ

Ο Μaral καθόταν στην συνηθισμένη του θέση στην πρύμνη του πλοίου κοιτώντας μπροστά.Το νησί είχε αρχίσει να αχνοφαίνεται στην άκρη του πελάγους.Το πλήρωμα και οι Rouga Pirates είχαν περάσει επιτυχώς από την Calm Belt.Έτσι τώρα όλοι μαζί κατευθύνονταν εκεί που τους οδηγούσε η Eternal Pose τους.Ένα άγνωστο νησί,το πρώτο που θα επισκέπτονταν.Αναρωτήθηκε αν το πλήρωμα θα ήταν έτοιμο για να αντιμετωπίσει οτιδήποτε συναντούσαν εκεί.Γύρισε και κοίταξε προς το κατάστρωμα του "Χλωρού Ίππου",oι άντρες του είχαν χαλαρώσει κάπως. Η Joy καθάριζε τον "Tin Man" όπως είχε συνηθίσει.Ο Uriel είχε κι αυτός τα μάτια του καρφωμένα στο νησί που αχνοφαινόταν στο πέλαγος.Η Valantya ήταν από νωρίς στην "φωλιά του αετού" προσέχοντας τριγύρω τα πάντα.Δεν επρόκειτο να τους αιφνιδιάσει κανένας.Είχε αρχίσει να χτίζει μία στοιχειώδη εμπιστοσύνη με το πλήρωμα του.Πίστευε στις ικανότητες τους και εκείνοι του ήταν πιστοί.Στο κάτω κάτω δεν είχε κάνει τίποτα για να τους απογοητεύσει.

Σύντομα το πλήρωμα των Crowned Pirates θα επιβιβαζόταν στο άγνωστο νησί και ο Maral θα μετρούσε επιτέλους τις δικές του δυνάμεις και αυτές του πληρώματος του.Ο ίδιος ήξερε πως κανένας δεν επρόκειτο να τον σταματήσει.Το μυαλό του ήδη λειτουργούσε πυρετωδώς ψάχνοντας έναν τρόπο για να γίνει τόσο ο ίδιος όσο και το πλήρωμα και οι σύμμαχοι του δυνατότεροι.Στην θάλασσα στην οποία βρίσκονταν τώρα η αδυναμία ταυτιζόταν με μία άμεση θανατική ποινή.Ο Maral δεν σκόπευε να πεθάνει ακόμα άλλωστε.Είχε πολλά να κάνει.Χαμογέλασε και πάλι χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο και το πλήρωμα του τον κοίταξε παραξενεμένο.

O Maral πλησίασε την Joy και της είπε "Λοιπόν? Έχεις συνηθίσει καθόλου την όλη κατάσταση της θάλασσας?" .Εκείνη χαμογέλασε και απάντησε "Ναι όλα καλά.Πέρασα τις πρώτες τρεις τέσσερις μέρες ξερνώντας στην καμπίνα μου αλλά τώρα έχω ηρεμήσει.Επιπλέον,κατάφερα να κάνω κάποιες δουλειές στον "Tin Man".Προσάρμοσα τα πολυβόλα που είχατε στο τετράδιο με την βοήθεια του Logen και ξαναέφτιαξα τα αέρια της καταστολής που ρίξαμε στους Marines στο Mecha Island." .O Maral ένευσε θετικά εγκρίνοντας έτσι τις δραστηριότητες της.Σύντομα θα μάθαινε πως ο Maral προτιμούσε τις πράξεις απ'τα πολλά λόγια.

Πέρασαν κοντά πέντε ώρες για να δέσει ο "Χλωρός Ίππος" στο λιμάνι του Goat Island.Ο μόλος βρισκόταν σε μία σχετικά πυκνοκατοικημένη πόλη.Η αποβάθρα στην οποία έδεσε το πλοίο ανέμιζε μία περίεργη σημαία.Ήταν μία ασπίδα που είχε δεξιά και αριστερά φτερά σε ένα μπλε φόντο.Η αλήθεια ήταν ότι ο Maral δεν ήξερε τι υποδοχή του επιφύλασσαν οι κάτοικοι του νησιού αλλά σίγουρα δεν περίμενε την έλλειψη υποδοχής.Οι ψαράδες και οι απλοί πολίτες που τριγυρνούσαν στον μόλο δεν αντιδρούσαν καθόλου στο θέαμα ενός πειρατικού πλοίου στο λιμάνι τους.Όλοι στο πλήρωμα ήταν λίγο πολύ παραξενεμένοι.Η συνήθης αντίδραση όταν εμφανιζόταν ένα πειρατικό πλήρωμα σε ένα νησί ήταν η σήμανση συναγερμού και η άμεση εκκένωση του λιμανιού.Αλλά αυτά ήταν τα δεδομένα στις Αρχικές Θάλασσες.Τώρα βρίσκονταν στην μητέρα όλων την Grand Line.Είχαν αρχίσει μόλις να βαδίζουν έστω και κάπως ατσούμπαλα σε ένα μονοπάτι δόξας. Ο Maral ήταν κι αυτός παραξενεμένος απ'την έλλειψη αντίδρασης και απ'την περίεργη σημαία.Πλησίασε τον Knab και του ψιθύρισε "Φρόντισε να καλυφτεί με κάτι ο "Tin Man".Δεν είναι και ότι πιο διακριτικό ενώ δεν αποκλείεται να μας αναζητά το Ναυτικό αυτή κιόλας την στιγμή.Επίσης,θέλω τους πάντες σε ετοιμότητα για μάχη και για αναχώρηση."

Ο Knab δεν είχε ξαναδεί τον Καπετάνιο του τόσο αγχωμένο.Τρομαγμένος ρώτησε "Και οι Rouga Pirates? Τι να τους πω?" .Ο Maral αναστέναξε και απάντησε "Πες τους να περιμένουν και να μην πιάσουν λιμάνι.Θα πάρουμε προμήθειες και για αυτούς αλλά δεν υπάρχει λόγος να πιάσουν λιμάνι.Ίσως χρειαστούμε έναν άσσο στο μανίκι.Επιπλέον,μόλις θυμήθηκα οτι πρέπει να μείνουμε για τρεις μέρες εδώ ώστε να ρυθμιστεί η Eternal Pose.Οργάνωσε ομάδες.Θέλω πληροφορίες για το που βρισκόμαστε.Θέλω να μάθω τα πά-." Και εκεί τον διέκοψε ο Εννιαδάχτυλος.Ο σημαδεμένος άντρας στάθηκε δίπλα του και διακόπτοντας τον εξήγησε "Δεν χρειάζεται να στείλεις ομάδες καπετάνιε.Ξέρω ότι χρειάζεται να ξέρει κανείς γι'αυτό το νησί.Είναι υπό την προστασία των Επαναστατών.Εδώ ζουν κάμποσοι εξόριστοι απ'την Skypiea και πολλοί άνθρωποι Επαναστάτες.Λόγω περιορισμένου εμπορίου η τοπική κυβέρνηση αποφάσισε να επιτρέψει τις συναλλαγές με πειρατές.Όμως καθώς οι δυνάμεις άμυνας της περιοχής είναι ισχυρές κανένας πειρατής μέχρι τώρα δεν έχει ξεκινήσει μπελάδες." .

Ο Maral γέλασε και χτύπησε τον Logen στην πλάτη λέγοντας "Σχεδόν είχα ξεχάσει πως ήσουν Marine,Εννιαδάχτυλε.Ευχαριστώ για τις πληροφορίες σου.Σίγουρα θα μας φανούν πολύτιμες.Δεν θα έβλαπτε όμως να αποκτήσουμε ακόμα περισσότερες.Knab,στείλε τις ομάδες όπως και να'χει.Οι διαταγές για τον Rouga και τους άντρες του ισχύουν.Επίσης,βάλε περιπολίες να προσέχουν το πλοίο.Δεν θέλω να ρισκάρω τίποτα." .Ο Knab ένευσε θετικά και πήγε να μιλήσει με τους άντρες του.Τότε ο Maral γύρισε πάλι στον Logen και του είπε "Θέλω να φορέσεις μάσκα όσο θα είμαστε εδώ.Δεν θα ρισκάρω να σε αναγνωρίσει κανένας Επαναστάτης.Ελπίζω να καταλαβαίνεις." .Ο Logen γρύλισε και έφυγε.Ο Maral τον είχε μάθει αρκετά καλά ώστε να το εκλάβει αυτό ως "Ναι".

O Maral καθόταν και κοίταζε την πόλη χαμογελώντας.Λίγο πιο πίσω του ο Knab καθόταν με τους άντρες του πληρώματος και τους οργάνωνε.Το mecha της Joy είχε κρυφτεί κάτω από ένα καφετί καραβόπανο.Κάποιοι απ'τους άντρες του,μάλιστα, στέκονταν ήδη έξω απ'το πλοίο με τα όπλα τους σε κοινή θέα αγριοκοιτάζοντας περαστικούς.Ο Maral σκεφτόταν όσα είχε θυμηθεί πριν κάτι μέρες.Την προδοσία του παππού του,την εξορία του απ'την Skypiea.Και τότε του ήρθε.Είχε τόσα κοινά με τους κατοίκους αυτού του νησιού.Δεν θα του έκανε κακό να κάνει μία βόλτα στην πόλη.Σηκώθηκε λοιπόν απ'την πρύμνη και προχώρησε προς την σκάλα που έβγαζε από το πλοίο στο λιμάνι εκεί στεκόταν ο Uriel που μελετούσε κάποιους χάρτες.Ο Maral τον πλησίασε και του ανακοίνωσε "Uriel θα πάω μία βόλτα στην πόλη.Λογικά θα επιστρέψω πριν βραδυάσει." .Ο Uriel σήκωσε βαριεστημένα το κεφάλι του απ'τους χάρτες και απάντησε "Έγινε καπετάνιε.Τα λέμε." .Ο Maral συνέχισε να προχωράει και μετά σταμάτησε γυρνώντας απότομα και μουρμουρίζοντας "Τα λέμε?? ?Καθόλου μουρμουρίσματα για τον κίνδυνο ή για το ρίσκο? Καθόλου απαιτήσεις να πάρω κάποιον μαζί μου?" . Ο Maral ξαναγύρισε την πλάτη του στον Uriel και προχώρησε προς την πόλη ακούγοντας και μυρίζοντας την.

Δεκάδες οδοιπόροι και ταξιδιώτες έχουν πει ότι κάθε πόλη έχει μία ξεχωριστή προσωπικότητα,μία ξεχωριστή μυρωδιά και μία ξεχωριστή προσωπικότητα.Στις αισθήσεις του Maral αυτό είχε επιβεβαιωθεί.Ο Maral ένιωθε την ζεστασιά της πόλης που βρισκόταν και την αγκαλιά της να τον τυλίγει.Μία μητρική θαλπωρή όπως είχε καιρό να νιώσει.Χαμογέλασε στον γαλάζιο ουρανό καθώς τριγυρνούσε στα στενά της πόλης.Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί ένιωθε αυτή την αίσθηση μέχρι την ώρα που πρόσεξε καλύτερα τους κατοίκους.Skypieans.

Αυτό λοιπόν ήταν η θαλπωρή που ένιωθε.Ένιωθε σαν στο σπίτι του.Περίπου δηλαδή.Ποτέ δεν είχε νιώσει έτσι στο σπίτι του στην Skypiea.Ήταν μία άλλη εποχή και ο Maral ήταν πιο νέος.Αν κάποιος θα ρωτούσε πόσο μπορεί να ωριμάσει κανένας σε δύο χρόνια η απάντηση θα ήταν:Yπο φυσιολογικές συνθήκες,όχι πολύ.Αλλά αυτά τα δύο χρόνια που ο Maral πέρασε στην εξορία ήταν πολλά πράγματα.Αλλά σίγουρα δεν ήταν φυσιολογικά.Έτσι ο Maral είχε ωριμάσει περισσότερο ίσως απ'όσο θα ταίριαζε για έναν νεαρό της ηλικίας του.Καταλάβαινε λοιπόν τι ακριβώς ήταν αυτή η ζεστασιά.Ένα ψέμα.Δεν αισθανόταν έτσι για την Skypiea.Η ζεστασιά μέσα του ήταν γιατί αυτό το μέρος του θύμιζε την ιδανική Skypiea που υπήρχε μόνο μέσα στο μυαλό του.Ίσως τελικά και να του έλειπε το σπίτι του.Αλλά όχι αρκετά ώστε να ήθελε να ξαναπάει.Με αυτές τις σκέψεις συνέχισε να περπατάει στα στενά όταν ξαφνικά παρατήρησε κάτι.Κάποιος τον ακολουθούσε.Πολλοί κάποιοι για την ακρίβεια.Δεν ήξερε πως αλλά ένιωθε την παρουσία τους.Εδώ και πολύ ώρα.Δεν θα μπορούσε να είναι το Mantra του.Είχε πέσει σε αχρησία απ'όταν τον εξόρισαν απ'το Sky Island.Kι όμως η αίσθηση έμοιαζε τόσο πολύ.

Συνέχισε να προχωράει και δεν έριξε ούτε μία κλεφτή ματιά από πίσω του για να δει ποιος τον ακολουθούσε και γιατί.Αυτό άλλωστε θα ήταν τελείως ερασιτεχνικό.Αντ'αυτού πρόσεχε τα στενά που περνούσε και όταν βρήκε ένα αρκετά άδειο προχώρησε σ'αυτό.Μπαίνοντας στο άδειο στενό δεν χρειαζόταν να κοιτάξει πίσω του για να βεβαιωθεί ότι οι κυνηγοί του ήταν ακόμα πίσω του.Με κάποιον τρόπο ήταν σίγουρος.Έτσι έστριψε και πάλι σε μία γωνία και περίμενε.Για λίγο είχε διχαστεί.Δεν ήξερε αν έπρεπε να τραβήξει το ξίφος του ή όχι.Έπειτα θυμήθηκε τα λόγια του Logen.Κανένας πειρατής δεν είχε προκαλέσει ποτέ μπελάδες εδώ.Και μάλλον είχαν καλό λόγο.

Κοίταξε τις γροθιές του και μονολόγησε "Θα πρέπει να αρκεστώ σε εσάς για τώρα." .Το μυστικό για να στήσεις σε κάποιον μια καλή ενέδρα στην γωνία ενός τοίχου είναι να κοιτάς χαμηλά και να είσαι έτοιμος να χτυπήσεις.Πρώτα έρχεται η σκιά.Και μετά η μύτη του παπουτσιού.Τότε το χτύπημα πρέπει να ξεκινήσει την πορεία του.Αυτό το ήξερε ο Maral και το χέρι του βρήκε ένα αξύριστο ιδρωμένο μάγουλο.Ο άντρας στον οποίο άνηκε το μάγουλο έπεσε κάτω αναίσθητος και ο Maral πετάχτηκε απ'την γωνία του χαμογελώντας και σφίγγοντας τις γροθιές του.Το χαμόγελο του σβήστηκε απ'τα χείλη του όταν είδε αυτούς που τόση ώρα τον καταδίωκαν.Οι άντρες του πληρώματος του.Τους κοιτούσε για λίγο απορημένος και μετά κατάλαβε και αναφώνησε "Έλεος πια αυτός ο Uriel.Πιο προστατευτικός κι απ'όσο ήταν η μάνα μου είναι.Πηγαίνετε πίσω στο καράβι και πείτε του ότι θα επιστρέψω πριν βραδυάσει.Πάρτε και τον nakama μας από εδώ.Μόλις συνέλθει πείτε του πως λυπάμαι που τον χτύπησα." .Oι άντρες του τον κοίταζαν τρομαγμένοι για λίγο και έπειτα πήρανε τον αναίσθητο φίλο τους και έφυγαν προς το λιμάνι.Ο Maral αναστέναξε αγανακτισμένος και συνέχισε την βόλτα του.

Μετά από μισή ακόμα ώρα περπάτημα βρήκε κάτι που του τράβηξε την προσοχή.Ένα μαγαζί με μία ξεθωριασμένη πινακίδα.Η πινακίδα έγραφε "Sky Warfare".Αυτό θύμισε πράγματα στον Maral.Σίγουρα το πλήρωμα του κατείχε ένα υπερσύγχρονο όπλο που ήταν ικανό για πολλά πράγματα.Αλλά οι παραδοσιακοί τρόποι διεξαγωγής πολέμου ήταν κι αυτοί εξαιρετικά αποτελεσματικοί.Κοίταξε δεξιά και αριστερά και πλησιάζοντας χτύπησε την πόρτα του μαγαζιού πριν ανοίξει και περάσει μέσα.

Γενικότερα στο νησί ο καιρός ήταν κάπως κρύος αλλά στο μαγαζί υπήρχε ζεστασιά για κάποιον λόγο.Η ζέστη χτύπησε τον Maral καταπρόσωπα αλλά η αίσθηση κάθε άλλο παρά δυσάρεστη ήταν.Μπορούσε να νιώσει την θερμότητα να του γλείφει τα δάχτυλα και το πρόσωπο.Το κρύο έξω τον είχε διαπεράσει περισσότερο απ'όσο είχε καταλάβει.Κοιτώντας γύρω του κατάλαβε γιατί το μαγαζί ήταν τόσο ζεστό.Κάμποσα παράξενα μηχανήματα κρέμονταν απ'τους τοίχους και εξέπεμπαν θερμότητα.Ο Maral θυμόταν ότι στην Skypiea τα ονόμαζαν Dials.Υπήρχαν κάμποσα είδη απ'αυτά τα περίεργα κοχύλια και το καθένα είχε διαφορετικές ιδιότητες.Το μαγαζί ήταν εξαιρετικά χαώδες. Παντού υπήρχαν στοίβες με χαρτιά ενώ οι γυάλινες προθήκες οι οποίες υποτίθεται ότι προστάτευαν και επεδείκνυαν τα εμπορεύματα ήταν θολωμένες και σκονισμένες.Δεν θα ήταν αυτό που έλεγε κανείς το "ιδανικό" μαγαζί.Αλλά ο Maral είχε δει χειρότερα μέρη.Πολύ χειρότερα.Άλλωστε δεν ενδιαφερόταν για την εμφάνιση του μαγαζιού αλλά για τα εμπορεύματα.Ξαφνικά ένας γεράκος πετάχτηκε πίσω από ένα σκονισμένο γραφείο.Πρέπει να ήταν γύρω στα 60,φορούσε χοντρά γυαλιά με έναν εξίσου χοντρό σκελετό και είχε κοντοκουρεμένα γκριζα μαλλιά.Χαμογέλασε στον Maral και ο γεράκος χαμογέλασε και αυτός.Ο γέρος τότε σηκώθηκε εντελώς και άρπαξε ένα ξεσκονόπανο που ο Maral δεν είχε καν προσέξει έτσι καταχωνιασμένο που ήταν ανάμεσα στις στοίβες χαρτιών.Το ξεσκονόπανο ήταν άσπρο και είχε κάμποσες καφετιές κυλίδες πάνω και ο μαγαζάτορας το τίναξε καθώς φώναζε "Γεια σας,γεια σας.Καλως ορίσατε στο μαγαζί μου.Το Sky Warfare.Παρακαλώ,ήρθατε να δείτε ή σκοπεύετε να αγοράσετε κάτι?" .Ο Maral συνέχισε να χαμογελάει ευγενικά καθώς απάντησε "Μάλλον θα ρίξω πρώτα μία ματιά και έπειτα θα αποφασίσω.Αλλά η αλήθεια είναι πως δεν θα ήθελα να φύγω από εδώ με άδεια χέρια." .Ο γεράκος κούνησε το κεφάλι του πάνω κάτω συνέχισε "Ε τότε καλό θα ήταν να σας εξηγήσω τι πουλάω σ'αυτό το μα-" .

Ο Maral τον διέκοψε βγάζοντας το παλτό του.Από μέσα φόραγε μία αμάνικη μπλούζα.Αυτή η μπλούζα άφηνε τα φτερά του να φαίνονται.Τα άσπρα φτερά του ήταν γεμάτα ουλές όπως και ένα μεγάλο κομμάτι της πλάτης του που φαινόταν.Ο Maral άστραψε ένα απ'τα γνωστά του χαμόγελα και είπε "Φαίνομαι να μην ξέρω τι πουλάς?" .Ο γέρος σοβάρεψε και απάντησε συνοφρυωμένος "Καλύτερα να φύγεις.Δεν πουλάω σε φονιάδες." .Με αυτά τα λόγια ο γέρος έκανε να φύγει και να ξαναχαθεί πίσω στα βουνά με τα χαρτιά.Ο Καπετάνιος τσαντίστηκε με τα λόγια του μαγαζάτορα.Ποιός νόμιζε ότι ήταν για να τον κρίνει?Τότε του ήρθε η επιφοίτηση και του αντιγύρισε "Διπλή δολοφονία εκ προθέσεως.Και μάλιστα δολοφονία ευγενών.Και πάλι όμως νόμιζα πως ένας πρώην στρατιώτης των Επαναστατών θα έδειχνε περισσότερη κατανόηση από ένα συνηθισμένο άνθρωπο.Αν πιστεύω όλα όσα γνωρίζω για σένα τότε θα πρεπε να έχεις σκοτώσει τουλάχιστον 10 παιδιά.Τέλος πάντων,υποθέτω πως αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ." .Ο Maral έκανε και αυτός να φύγει ξαναβάζοντας το παλτό του αλλά πριν προλάβει να το κάνει άκουσε "Πως το κατάλαβες?" .Ο Maral γύρισε και κοίταξε τον γέρο εξηγώντας Κουτσαίνεις έντονα απ'το αριστερό σου πόδι και κάθε φορά που το πατάς μορφάζεις.Παλιό τραύμα υποθέτω.Θα μπορούσες βέβαια να το είχες σπάσει πιο παλιά αλλά υπάρχουν κι άλλα.Το αριστερό σου χέρι είναι μόνιμα τεντωμένο.Υποθέτω πως δεν μπορείς να το λυγίσεις.Έχεις μία ξεθωρισμένη ουλή που ξεκινάει απ'το μέτωπο σου.Σπαθιά υποθέτω.Τα χέρια σου είναι γεμάτα κάλλους αλλά δεν είσαι αγρότης αφού δεν δουλεύεις την γη αλλά εδώ.Η εμφάνιση σου φωνάζει βετεράνος από χιλιόμετρα." .

Τα μάτια του γέρου στένεψαν καθώς ρωτούσε "Και πως μάντεψες για τον Επαναστατικό Στρατό?" .Ο Maral άναψε ένα τσιγάρο καθώς συνέχισε "Βρισκόμαστε σε μία πόλη που αντιστέκεται ξανά και ξανά στους Marines.Το να πολεμούσες με αυτούς και να έρθεις εδώ το θεωρώ κάπως αδύνατο αφού κάποιος θα μπορούσε να σε αναγνωρίσει.Βέβαια θα μπορούσες να είσαι μισθοφόρος αλλά και πάλι.Είσαι σίγουρα άνθρωπος αλλά ξέρεις πολλά για την Skypiea.Την νομοθεσία και τις ποινές των εγκλημάτων και για τα Dials και τις χρήσεις τους.Τέτοιους εναλλακτικούς τρόπους πολέμου χρησμοποιούν μόνο οι Επαναστάτες." .Ο γέρος σώπασε και προχώρησε πάλι προς τις στοίβες χαρτιών και χώνοντας προσεκτικά το χέρι του ανάμεσα τους έβγαλε ένα γεμάτο μπουκάλι και δύο ποτήρια.Τότε γύρισε και του χαμογέλασε.

Ο γέρος κάθισε και γέμισε και τα δύο ποτήρια με σάκε λέγοντας "Είσαι σίγουρα ένας πολύ έξυπνος νεαρός.Όντως πολέμησα με τον Επαναστατικό Στρατό.Όταν το Goat Island βρέθηκε κάτω από την προστασία μας η διοίκηση με έστειλε εδώ ως μία σύνταξη για την υπηρεσία μου. Ποια είναι η δική σου ιστορία λοιπόν μικρέ?" . Ο Μaral πήρε το ένα ποτήρι και εξομολογήθηκε την ιστορία του.Τουλάχιστον αυτή που εξηγούσε το πως απέκτησε τις ουλές στην πλάτη του και το πως βρέθηκε εξόριστος.Δεν ανέφερε το ότι είναι πειρατής.Δεν χρειαζόταν. Τελειώνοντας την ιστορία του ένιωσε μία πρωτόγνωρη ανακούφιση.Ήταν ευχάριστο το ότι γνώριζε και κάποιος άλλος την ιστορία του εκτός από τον ίδιο και τον Uriel.Η συζήτηση με τον γέρο συνεχίστηκε για κάμποση ώρα.Το μπουκάλι τελείωσε και ο Maral σηκώθηκε απ'την καρέκλα που είχε κάτσει ανακοινώνοντας "Λοιπόν γέρο,πρέπει να φύγω έχω κάποιες δουλειές να κάνω." . Ο γέρος του σηκώθηκε και αυτός και απάντησε "Και εγώ θα κλείσω και θα πάω σπίτι μου.Τα μέτρα ασφαλείας το βράδυ είναι δρακόντεια με αυτόν τον θησαυρό που έφεραν στο μοναστήρι δίπλα από την πόλη." .Τα μάτια του Maral έλαμψαν στην λέξη θησαυρός.Αλλά δεν πρόκειται να έδειχνε τίποτα στον γέρο.Κούνησε το χέρι του σε χαιρετισμό και βγήκε περπατώντας από το μαγαζί.

Προχώρησε δύο στενά από το μαγαζί και έβγαλε το Den Den Mushi του από την τσέπη του παντελονιού του.Το Den Den Mushi κάλεσε και λίγα δευτερόλεπτα μετά ακούστηκε ο χαρακτηριστικός ήχος Clank και μία φωνή ακούστηκε να λέει "Oi Καπετάνιε τι έγινε? Υπάρχει κάποιο πρόβλημα?" . O Maral κροτάλισε τα δάχτυλα του χεριού του και είπε χαιδεύοντας την λαβή του σπαθιού του "Πες στον Uriel να πάρει μία ντουζίνα άτομα και να έρθει να με βρει εκεί που έδειρα αυτούς που έστειλε να με ακολουθήσουν. Οι υπόλοιποι να κάτσουν στο πλοίο και να είναι έτοιμοι να προετοιμαστούν.Πες στον Knab να ρωτήσει για καμία έρημη παραλία." . Η φωνή ήταν γεμάτη αμηχανία όταν απάντησε "Μάλιστα Καπετάνιε." .

O Uriel τον πλησίασε και τα μάτια του ήταν καρφωμένα στο πάτωμα.Ο Maral του χαμογέλασε καθώς πέταγε στο χώμα ένα απ'τα πολλά τσιγάρα που είχε κάνει περιμένοντας τους nakama του.Ο Maral ξεκίνησε να εξηγεί χωρίς να δώσει σε κανέναν άλλο την ευκαιρία να μιλήσει "Κύριοι,υπάρχει η φήμη ότι σε ένα μοναστήρι δίπλα από την πόλη που είμαστε τώρα βρίσκεται κάποιο είδος θησαυρού.Για να το αποκτήσουμε θα χρειαστεί να προκαλέσουμε μπελάδες στην πόλη.Για να επιζήσουμε ενός τέτοιου εγχειρήματος θα χρειαστούμε βοήθεια.Ακολουθήστε με." .Οι άντρες του Maral τον ακολούθησαν σιωπηρά.Η νύχτα είχε πλέον πέσει για τα καλά .Τα καλλυμένα πρόσωπα των πειρατών σίγουρα θα προσέφεραν ένα ανατριχιαστικό θέαμα σε οποιονδήποτε τους έβλεπε.Οι δρόμοι όμως ήταν σχετικά άδειοι.Πέρασε λίγη ώρα και οι πειρατές έφτασαν έξω απ'το μαγαζί του γέροντα με τον οποίο είχε μιλήσει ο Captain τους.Ο Maral πλησίασε και έσπρωξε την πόρτα.Φυσικά ήταν κλειδωμένη.Τίποτα στην ζωή δεν είναι τόσο εύκολο.Ο Καπετάνιος έκανε νόημα στον ψαράνθρωπο πλοηγό του και εκείνος έτρεξε προς την πόρτα και έπεσε πάνω της με τον ώμο.Η σύγκρουση έστειλε την πόρτα τρία τέσσερα μέτρα μέσα στον μαγαζί.Ο πάταγος που έκανε όταν έπεσε κάτω ήταν εκκωφαντικός.Ο Καπετάνιος γύρισε στους άντρες του και τους έκανε νόημα να περάσουν.Κάποια κεριά στο μαγαζί ήταν ακόμα αναμμένα.

Ο Uriel χαμογελούσε και τα κοφτερά του δόντια γυάλιζαν στο χαμηλό φωτισμό του μαγαζιού όταν ρώτησε "Λοιπόν,καπετάνιε? Τι ακριβώς ψάχνουμε?" .Ο Maral έριξε μία ματιά τριγύρω και απάντησε χαμηλόφωνα "Κοχύλια.Θα βρείτε αρκετά εδώ.Προσέχτε από που τα πιάνετε.Μόνο από γύρω γύρω.Μην είστε ατσούμπαλοι. Βιαστείτε." Οι άντρες του σκορπίστηκαν στο χαώδες μαγαζί και άρχισαν να ψάχνουν.Τα Dials ήταν διασκορπισμένα σε όλο το μαγαζί.Ο Maral πλησίασε τον πάγκο απ'τον οποίο είχε εμφανιστεί ο γέρος.Πάνω του βρίσκονταν καμιά ντουζίνα βιβλία.Ένα απ'αυτά του τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή.Ο τίτλος του ήταν ίδιος με το όνομα του μαγαζιού."Sky Warfare".Το περιεργάστηκε και πρόσεξε πως ήταν δερματόδετο και αρκετά παλιό βιβλίο.Σκέφτηκε να ρίξει μία ματιά στις σελίδες αλλά έπειτα κατάλαβε πως τώρα δεν ήταν η πιο κατάλληλη στιγμή.Ο Maral κοιτούσε το απέραντο σκοτάδι για δύο τρία λεπτά ακόμα και ξαφνικά είπε "Αρκετά.Φύγαμε.Πάμε πίσω στο πλοίο."

Οι πειρατές περπατούσαν για ώρα στην έρημη πόλη με τους άδειους δρόμους ενώ το κεφάλι του Καπετάνιου ήταν γεμάτο σκέψεις. Επεξεργαζόταν ήδη τα όσα δεδομένα είχε.Ήξερε ότι τα Dials θα ήταν χρήσιμα όπως και να'χε αλλά είχε σκεφτεί έναν πολύ αποτελεσματικό τρόπο να τα χρησιμοποιήσει.Δυστυχώς,δεν του άρεσε να εξαρτάται απ'τις ικανότητες των άλλων.Αλλά αν ήταν να επιβιώσει σε αυτή την θάλασσα ως πειρατής τότε θα το έκανε μόνο δείχνοντας εμπιστοσύνη στο πλήρωμα του.Χαμογέλασε και σφίγγοντας τις γεμάτες Dials τσέπες του κοίταξε τον ουρανό.Ήταν ακόμα βράδυ όταν ο Maral,o Uriel και οι υπόλοιποι πειρατές έφτασαν στον "Χλωρό Ίππο".Οι περισσότεροι από τους Crowned Pirates ήταν ξύπνιοι.Ο Μaral κοίταξε την Joy.Ως συνήθως φόραγε μία βρώμικη φόρμα.Κάτι που σήμαινε πως "έπαιζε και πάλι με τον "Tin Man. Την πλησίασε δίχως να πει λέξη στους υπόλοιπους.Άδειασε τις τσέπες του μπροστά της και έκανε νόημα στους υπόλοιπους που έκαναν ο ένας μετά τον άλλο το ίδιο.Σύντομα η Joy στεκόταν βουβή μπροστά από ένα μικρό βουναλάκι από Dials.Έξυσε το κεφάλι της απορημένη και ρώτησε "Δεν νομίζω ότι κατάλαβα Καπετάνιε.Τι ακριβώς είναι αυτά?" .Ο Papani την κοίταξε γλυκά και έβγαλε ένα βιβλίο απ'το εσωτερικό του παλτού του και της το έδωσε.Ήταν το δερματόδετο βιβλίο με τον τίτλο "Sky Warfare". Της γύρισε την πλάτη και άρχισε να προχωράει προς την καμπίνα του λέγοντας "Έχεις μιάμιση μέρα να αναβαθμίσεις τον ΄΄Τin Man΄΄ χρησιμοποιώντας τα.Έπειτα θα κάνουμε επιδρομή σε ένα μοναστήρι γεμάτο θησαυρό.Το φυλάνε οι Επαναστάτες από ότι μαθαίνω.Πάω για ύπνο.".Μπήκε στην καμπίνα του και ξάπλωσε στο κρεβάτι του και ικανοποιημένος με την δουλειά του κοιμήθηκε.

Η πόρτα χτύπησε.Ο Maral άνοιξε τα μάτια του και κοίταξε προς την σκούρα καφέ του πόρτα.Έβαλε ένα παντελόνι,την μπλούζα και την ζώνη του.Έπειτα άνοιξε την πόρτα του και βρέθηκε στο κατάστρωμα. Τεντώθηκε κοιτώντας τον ήλιο.Είχε μεσημεριάσει σίγουρα.Δίπλα του στεκόταν ο Knab.Tον κοίταξε παραξενεμένος και ρώτησε με απορία "Πόσες ώρες κοιμήθηκα?". Ο Knab τον κοίταξε χαμογελαστός και απάντησε απλά "Πολλές.Η Joy θέλει να σας μιλήσει.Βρήκα και την παραλία που μου ζητήσατε Καπετάνιε.Βρίσκεται εκεί τώρα." .Ο Maral τον κοίταξε με μισόκλειστα μάτια.Είχε ικανοποιηθεί με το ότι ο Knab είχε αντιληφθεί το σκεπτικό του αλλά αυτό δεν σήμαινε πως δεν παραξενεύτηκε.

Καθώς περπατούσε και έφτασε κοντά στην μικρή πλατφόρμα για να κατέβει απ'το πλοίο είδε έξι άντρες να τον περιμένουν.Κανένας δεν κράταγε κάποιο ευδιάκριτο όπλο αλλά ο Καπετάνιος ήξερε πως όλοι οπλοφορούσαν.Ο Maral τους προσπέρασε,από πίσω ακολούθησε ο Κnab και έπειτα αυτοί.Ο Papani κατάλαβε πως δεν είχε περαιτέρω λόγο να εκνευρίσει τον Uriel.Θα ήταν αρκετό αυτό που θα του έκανε.Ο Κnab περπατούσε δίπλα του και άρχισε να του ψιθυρίζει "Ακούγεται πως σήμερα ο στρατός του νησιού δεν θα προφυλάξει το μοναστήρι που βρίσκεται ο θησαυρός.Αλλά οι μοναχοί είναι γνωστό πως είναι καλοί μαχητές.Αν είναι να το κάνουμε αυτό που φαντάζομαι ότι προτείνεις ας είμαστε διακριτικοί." . Ο Maral τον κοίταξε χαλαρός και απάντησε κανονικό τόνο "Δεν μου αρέσει η διακριτικότητα σε τέτοιες περιπτώσεις.Πλησιάζει την δειλία.Δεν θα φοβηθώ μοναχούς όσο καλοί και αν είναι στο να παλεύουν.Άλλωστε,πρέπει να τεστάρουμε την αναβαθμισμένη έκδοση του ΄΄Τin Man΄΄ σε κατάσταση μάχης." .Οι πειρατές περπάτησαν για αρκετή ώρα ακόμα ώσπου βγήκαν εκτός πόλης.Αφού βρέθηκαν σε ένα δάσος έφτασα τελικά μπροστά σε μία έρημη παραλία.Εκεί βρίσκονταν μία ντουζίνα απ'τους nakama του Μaral και ο "Τin Man".Στην άμμο της παραλίας υπήρχαν κάμποσοι λάκκοι ενώ σε κάποια σημεία το έδαφος καιγόταν.Ο Maral πλησίασε και ξαφνικά οι ώμοι του "Tin Man" εκτινάχτηκαν προς τα πάνω και αποκάλυψαν μία σειρά από βάσεις με καμάκια.Αυτά εκτοξεύθηκαν και πέταξαν γρήγορα προς το μέρος του.Εκείνος έπεσε κάτω παρασέρνοντας μαζί του και τον Knab.Το ίδιο έκαναν και οι έξι φρουροί του.Τα καμάκια άρχισαν να χτυπούν τα πάντα γύρω του.Λίγα δευτερόλεπτα μετά τα καμάκια σταμάτησαν να έρχονται και όλοι σηκώθηκαν.Το κράνος του σιδερένιου γίγαντα άνοιξε και από μέσα κουτρουβάλησε η Joy ουρλιάζοντας "Καπετάνιε συγνώμη.Ήταν ατύχημα.Ειλικρινά συγνώμη."

Εκείνος σηκώθηκε απ'την άμμο και έπειτα τράβηξε και τον Knab και έπειτα τον τίναξε από την άμμο που είχε λερώσει το παλτό του.Οι άντρες του σηκώθηκαν και αυτοί με την σειρά τους.Μόνο τότε κοίταξε την Joy και αφού κοίταξε γύρω του, της είπε "Συγχωρεμένη.Βλέπω έχεις κάνει καλή δουλειά.Αυτό θα ήταν πολύ αποτελεσματικό σε κάποιον λιγότερο τυχερό." .Εκείνη χαμογέλασε ανακουφισμένη και εξήγησε περήφανη "Αυτό είναι από τα παλιά μου όπλα.Πρέπει να δεις τα καινούρια.Θα ήθελες μία αναφορά?"

Ο Maral ένευσε θετικά και η Joy ξεκίνησε να μιλάει.Χρησιμοποίησε αρκετούς τεχνικούς όρους όμως η ουσία ήταν η εξής: Η Joy είχε προσαρμόσει δύο πολυβόλα στους καρπούς του "Tin Man".Tα πολυβόλα αυτά τα είχε κατασκευάσει η ίδια στα πρότυπα του παλαιότερου που είχε φτιάξει ο Logen με το Φρούτο του Διαβόλου του.Είχε χρησιμοποιήσει τα Heat Dials για να κάνει τον "Tin Man" πιο γρήγορο αλλά και για να διευκολύνει και να επιταχύνει την εκκίνηση της λειτουργίας του.Είχε επίσης εγκαταστήσει Flame Dials στις παλάμες του καθώς και Lamp Dials εκεί που υποτίθεται ότι βρισκονταν τα μάτια του "Tin Man". Τέλος,είχε προσαρμόσει αλυσίδες στις τεράστιες γροθιές του "Tin Man" και χρησιμοποιούσε Jet Dials για να τις εκτοξεύσει σαν βλήματα.Έπειτα με τροχαλίες οι γροθιές γύριζαν πίσω στην θέση τους.Η επίδειξη αυτών των δυνατοτήτων ήταν σύντομη και τρομακτική.Σίγουρα η Joy είχε κι άλλους άσσους στο μανίκι της. Αλλά όσα είχε δει του έφταναν.Είχε έρθει η ώρα για τις τελικές οδηγίες.To mecha θα έμενε εδώ.Οι nakama του το κάλυψαν με φυλλωσιές απ'τα δέντρα και δύο απ'αυτούς έμειναν ως σκοποί για να το προσέχουν.Οι υπόλοιποι επέστρεψαν στο πλοίο.

Είχε πλέον βραδιάσει για τα καλά και ο Maral στεκόταν στην μέση του καταστρώματος κοιτώντας το πέλαγος.Ο Uriel τον πλησίασε και ο Maral γύρισε να κοιτάξει τους άντρες του.Όλοι ήταν έτοιμοι για δράση.Παντού καραμπίνες οπλισμένες,σπαθιά ακονισμένα,τσεκούρια,σφυριά και μαχαίρια έτοιμα να σκοτώσουν.Διψασμένα θαρρείς από την λύσσα των ιδιοκτητών τους σφύριζαν απ'το μένος τους.Ξαφνικά ο Maral γύρισε,τους κοίταξε όλους και χαμογέλασε γνωρίζοντας όσα επρόκειτο ο ίδιος να πει "Κύριοι και κυρίες,γνωρίζω πολύ καλά πως όλοι θα θέλατε να λάβετε μέρος στην επιδρομή σήμερα.Φοβάμαι όμως πως αυτό δεν θα είναι δυνατόν.Σήμερα,μαζί μου θα έρθουν μόνο οι εξής:Valantya,Εννιαδάχτυλος και Joy.Οι υπόλοιποι θα αναλάβετε τα παρακάτω καθήκοντα......" .Ο Maral τους εξηγούσε για αρκετή ώρα.Ήξερε πως ήταν ρίσκο το να πάρει μόνο τρία άτομα μαζί του.Ήταν όμως ένα ρίσκο που ήταν πρόθυμος να λάβει.Θα μετρούσε έτσι την πραγματική ικανότητα όλων των μελών του πληρώματος του.Φυσικά ο Uriel με το που ολοκλήρωσε ο Maral τις διαταγές του προετοιμάστηκε να μιλήσει αλλά μόνο ένα άγριο βλέμμα απ'τον Καπετάνιο του ήταν αρκετό για να τον κάνει να σιωπήσει.

Ο Maral ένευσε θετικά και η Joy ξεκίνησε να μιλάει.Χρησιμοποίησε αρκετούς τεχνικούς όρους όμως η ουσία ήταν η εξής: Η Joy είχε προσαρμόσει δύο πολυβόλα στους καρπούς του "Tin Man".Tα πολυβόλα αυτά τα είχε κατασκευάσει η ίδια στα πρότυπα του παλαιότερου που είχε φτιάξει ο Logen με το Φρούτο του Διαβόλου του.Είχε χρησιμοποιήσει τα Heat Dials για να κάνει τον "Tin Man" πιο γρήγορο αλλά και για να διευκολύνει και να επιταχύνει την εκκίνηση της λειτουργίας του.Είχε επίσης εγκαταστήσει Flame Dials στις παλάμες του καθώς και Lamp Dials εκεί που υποτίθεται ότι βρισκονταν τα μάτια του "Tin Man". Τέλος,είχε προσαρμόσει αλυσίδες στις τεράστιες γροθιές του "Tin Man" και χρησιμοποιούσε Jet Dials για να τις εκτοξεύσει σαν βλήματα.Έπειτα με τροχαλίες οι γροθιές γύριζαν πίσω στην θέση τους.Η επίδειξη αυτών των δυνατοτήτων ήταν σύντομη και τρομακτική.Σίγουρα η Joy είχε κι άλλους άσσους στο μανίκι της. Αλλά όσα είχε δει του έφταναν.Είχε έρθει η ώρα για τις τελικές οδηγίες.To mecha θα έμενε εδώ.Οι nakama του το κάλυψαν με φυλλωσιές απ'τα δέντρα και δύο απ'αυτούς έμειναν ως σκοποί για να το προσέχουν.Οι υπόλοιποι επέστρεψαν στο πλοίο.

Είχε πλέον βραδιάσει για τα καλά και ο Maral στεκόταν στην μέση του καταστρώματος κοιτώντας το πέλαγος.Ο Uriel τον πλησίασε και ο Maral γύρισε να κοιτάξει τους άντρες του.Όλοι ήταν έτοιμοι για δράση.Παντού καραμπίνες οπλισμένες,σπαθιά ακονισμένα,τσεκούρια,σφυριά και μαχαίρια έτοιμα να σκοτώσουν.Διψασμένα θαρρείς από την λύσσα των ιδιοκτητών τους σφύριζαν απ'το μένος τους.Ξαφνικά ο Maral γύρισε,τους κοίταξε όλους και χαμογέλασε γνωρίζοντας όσα επρόκειτο ο ίδιος να πει "Κύριοι και κυρίες,γνωρίζω πολύ καλά πως όλοι θα θέλατε να λάβετε μέρος στην επιδρομή σήμερα.Φοβάμαι όμως πως αυτό δεν θα είναι δυνατόν.Σήμερα,μαζί μου θα έρθουν μόνο οι εξής:Valantya,Εννιαδάχτυλος και Joy.Οι υπόλοιποι θα αναλάβετε τα παρακάτω καθήκοντα......" .Ο Maral τους εξηγούσε για αρκετή ώρα.Ήξερε πως ήταν ρίσκο το να πάρει μόνο τρία άτομα μαζί του.Ήταν όμως ένα ρίσκο που ήταν πρόθυμος να λάβει.Θα μετρούσε έτσι την πραγματική ικανότητα όλων των μελών του πληρώματος του.Φυσικά ο Uriel με το που ολοκλήρωσε ο Maral τις διαταγές του προετοιμάστηκε να μιλήσει αλλά μόνο ένα άγριο βλέμμα απ'τον Καπετάνιο του  ήταν αρκετό για να τον κάνει να σιωπήσει.

Ο Maral ένευσε θετικά και η Joy ξεκίνησε να μιλάει.Χρησιμοποίησε αρκετούς τεχνικούς όρους όμως η ουσία ήταν η εξής: Η Joy είχε προσαρμόσει δύο πολυβόλα στους καρπούς του "Tin Man".Tα πολυβόλα αυτά τα είχε κατασκευάσει η ίδια στα πρότυπα του παλαιότερου που είχε φτιάξει ο Logen με το Φρούτο του Διαβόλου του.Είχε χρησιμοποιήσει τα Heat Dials για να κάνει τον "Tin Man" πιο γρήγορο αλλά και για να διευκολύνει και να επιταχύνει την εκκίνηση της λειτουργίας του.Είχε επίσης εγκαταστήσει Flame Dials στις παλάμες του καθώς και Lamp Dials εκεί που υποτίθεται ότι βρισκονταν τα μάτια του "Tin Man". Τέλος,είχε προσαρμόσει αλυσίδες στις τεράστιες γροθιές του "Tin Man" και χρησιμοποιούσε Jet Dials για να τις εκτοξεύσει σαν βλήματα.Έπειτα με τροχαλίες οι γροθιές γύριζαν πίσω στην θέση τους.Η επίδειξη αυτών των δυνατοτήτων ήταν σύντομη και τρομακτική.Σίγουρα η Joy είχε κι άλλους άσσους στο μανίκι της. Αλλά όσα είχε δει του έφταναν.Είχε έρθει η ώρα για τις τελικές οδηγίες.To mecha θα έμενε εδώ.Οι nakama του το κάλυψαν με φυλλωσιές απ'τα δέντρα και δύο απ'αυτούς έμειναν ως σκοποί για να το προσέχουν.Οι υπόλοιποι επέστρεψαν στο πλοίο.

Είχε πλέον βραδιάσει για τα καλά και ο Maral στεκόταν στην μέση του καταστρώματος κοιτώντας το πέλαγος.Ο Uriel τον πλησίασε και ο Maral γύρισε να κοιτάξει τους άντρες του.Όλοι ήταν έτοιμοι για δράση.Παντού καραμπίνες οπλισμένες,σπαθιά ακονισμένα,τσεκούρια,σφυριά και μαχαίρια έτοιμα να σκοτώσουν.Διψασμένα θαρρείς από την λύσσα των ιδιοκτητών τους σφύριζαν απ'το μένος τους.Ξαφνικά ο Maral γύρισε,τους κοίταξε όλους και χαμογέλασε γνωρίζοντας όσα επρόκειτο ο ίδιος να πει "Κύριοι και κυρίες,γνωρίζω πολύ καλά πως όλοι θα θέλατε να λάβετε μέρος στην επιδρομή σήμερα.Φοβάμαι όμως πως αυτό δεν θα είναι δυνατόν.Σήμερα,μαζί μου θα έρθουν μόνο οι εξής:Valantya,Εννιαδάχτυλος και Joy.Οι υπόλοιποι θα αναλάβετε τα παρακάτω καθήκοντα......" .Ο Maral τους εξηγούσε για αρκετή ώρα.Ήξερε πως ήταν ρίσκο το να πάρει μόνο τρία άτομα μαζί του.Ήταν όμως ένα ρίσκο που ήταν πρόθυμος να λάβει.Θα μετρούσε έτσι την πραγματική ικανότητα όλων των μελών του πληρώματος του.Φυσικά ο Uriel με το που ολοκλήρωσε ο Maral τις διαταγές του προετοιμάστηκε να μιλήσει αλλά μόνο ένα άγριο βλέμμα απ'τον Καπετάνιο του  ήταν αρκετό για να τον κάνει να σιωπήσει.

Ο Maral ένευσε θετικά και η Joy ξεκίνησε να μιλάει.Χρησιμοποίησε αρκετούς τεχνικούς όρους όμως η ουσία ήταν η εξής: Η Joy είχε προσαρμόσει δύο πολυβόλα στους καρπούς του "Tin Man".Tα πολυβόλα αυτά τα είχε κατασκευάσει η ίδια στα πρότυπα του παλαιότερου που είχε φτιάξει ο Logen με το Φρούτο του Διαβόλου του.Είχε χρησιμοποιήσει τα Heat Dials για να κάνει τον "Tin Man" πιο γρήγορο αλλά και για να διευκολύνει και να επιταχύνει την εκκίνηση της λειτουργίας του.Είχε επίσης εγκαταστήσει Flame Dials στις παλάμες του καθώς και Lamp Dials εκεί που υποτίθεται ότι βρισκονταν τα μάτια του "Tin Man". Τέλος,είχε προσαρμόσει αλυσίδες στις τεράστιες γροθιές του "Tin Man" και χρησιμοποιούσε Jet Dials για να τις εκτοξεύσει σαν βλήματα.Έπειτα με τροχαλίες οι γροθιές γύριζαν πίσω στην θέση τους.Η επίδειξη αυτών των δυνατοτήτων ήταν σύντομη και τρομακτική.Σίγουρα η Joy είχε κι άλλους άσσους στο μανίκι της. Αλλά όσα είχε δει του έφταναν.Είχε έρθει η ώρα για τις τελικές οδηγίες.To mecha θα έμενε εδώ.Οι nakama του το κάλυψαν με φυλλωσιές απ'τα δέντρα και δύο απ'αυτούς έμειναν ως σκοποί για να το προσέχουν.Οι υπόλοιποι επέστρεψαν στο πλοίο.

Είχε πλέον βραδιάσει για τα καλά και ο Maral στεκόταν στην μέση του καταστρώματος κοιτώντας το πέλαγος.Ο Uriel τον πλησίασε και ο Maral γύρισε να κοιτάξει τους άντρες του.Όλοι ήταν έτοιμοι για δράση.Παντού καραμπίνες οπλισμένες,σπαθιά ακονισμένα,τσεκούρια,σφυριά και μαχαίρια έτοιμα να σκοτώσουν.Διψασμένα θαρρείς από την λύσσα των ιδιοκτητών τους σφύριζαν απ'το μένος τους.Ξαφνικά ο Maral γύρισε,τους κοίταξε όλους και χαμογέλασε γνωρίζοντας όσα επρόκειτο ο ίδιος να πει "Κύριοι και κυρίες,γνωρίζω πολύ καλά πως όλοι θα θέλατε να λάβετε μέρος στην επιδρομή σήμερα.Φοβάμαι όμως πως αυτό δεν θα είναι δυνατόν.Σήμερα,μαζί μου θα έρθουν μόνο οι εξής:Valantya,Εννιαδάχτυλος και Joy.Οι υπόλοιποι θα αναλάβετε τα παρακάτω καθήκοντα......" .Ο Maral τους εξηγούσε για αρκετή ώρα.Ήξερε πως ήταν ρίσκο το να πάρει μόνο τρία άτομα μαζί του.Ήταν όμως ένα ρίσκο που ήταν πρόθυμος να λάβει.Θα μετρούσε έτσι την πραγματική ικανότητα όλων των μελών του πληρώματος του.Φυσικά ο Uriel με το που ολοκλήρωσε ο Maral τις διαταγές του προετοιμάστηκε να μιλήσει αλλά μόνο ένα άγριο βλέμμα απ'τον Καπετάνιο του  ήταν αρκετό για να τον κάνει να σιωπήσει.

O Maral,η Valantya, η Joy και ο Logen είχαν περπατήσει αρκετά όταν έφτασαν πια στην παραλία όπου φυλασσόταν ο "Tin Man".Οι δύο σκοποί ήταν άγρυπνοι και για μία στιγμή είχαν τραβήξει τα όπλα τους όταν τους πρωτοείδαν.Έπειτα,συνειδητοποιώντας ποιος στεκόταν μπροστά τους έβαλαν τα όπλα τους στις θήκες.Ο Maral τους πλησίασε και ανακοίνωσε φωναχτά "Κύριοι,είμαι στην δυσάρεστη θέση να σας ανακοινώσω ότι δεν θα λάβετε μέρος στην επιδρομή.Επιστρέψτε στο πλοίο όσο πιο γρήγορα μπορείτε.Καλό θα ήταν να ξεκινήσετε αμέσως." .Οι δύο πειρατές δεν φάνηκαν και τόσο απογοητευμένοι.Κοιτάχτηκαν και άρχισαν να τρέχουν προς το λιμάνι όπου βρισκόταν αραγμένο το πλοίο των Crowned Pirates. Ο Logen και ο Maral έβγαλαν τις φυλλωσιές που κάλυπταν τον "Tin Man" και η Joy επιβιβάστηκε στον σιδερένιο γίγαντα.Έπειτα, με τον Εννιαδάχτυλο να οδηγεί κατευθύνθηκαν προς το μοναστήρι όπου φυλασσόταν ο θησαυρός.

Το μοναστήρι μόλις είχε αρχίσει να διαφαίνεται μπροστά τους όταν έλαβε μέρος η εντολή του Maral.Κανονιοβολισμοί ακούστηκαν από την πόλη και ο Maral γύρισε να κοιτάξει.Το πλοίο είχε λύσει τους κάβους και πυροβολούσε με τα κανόνια του τις συνοικίες των εμπόρων.Ήταν μία δύσκολη απόφαση για εκείνον να πάρει το να πυρπολήσει την πόλη αλλά ήταν απαραίτητη.Σύντομα το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεων του νησιού θα βρισκόταν στην πόλη για να βοηθήσει.Αν ο Maral και οι nakama του ήταν τυχεροί το ίδιο θα έκανε και ένας αριθμός μοναχών. Τα κανόνια συνέχισαν να αντηχούν σε όλο το νησί καθώς ο Maral γύρισε την πλάτη του στο θέαμα αυτό και έκανε νόημα στους υπόλοιπους να συνεχίσουν να περπατούν.Περπατώντας και πλησιάζοντας το μοναστήρι με την κάλυψη της νύχτας μπορούσαν να ακούσουν πολλούς θορύβους.Μακριά τους ακούγονταν άλογα ενώ ο Maral νόμιζε πως άκουσε και μία πύλη να ανοιγοκλείνει.Αυτό σήμαινε πως το σχέδιο του είχε δουλέψει.Βέβαια,κανείς δεν γνώριζε πόσοι μοναχοί βρίσκονταν ακόμη μέσα στο μοναστήρι.Ο Maral σιχαινόταν την άγνοια αλλά προς το παρόν έπρεπε να την ανεχτεί.Όσοι και να βρίσκονταν ανάμεσα σε εκείνον και τον θησαυρό,θα τον έπαιρνε.Είχε μαζί του τα δυνατότερα μέλη του πληρώματος του.Έναν πρώην Marine Captain με έντονα ψυχολογικά.Έναν σιδερένιο ,πάνοπλο σαν αστακό , γίγαντα και μία πιστολέρο με έξι χέρια και το καλύτερο-ίσως- σημάδι στην West Blue. Με αυτές τις σκέψεις οι 4 nakama έφτασαν μπροστά στις πύλες του μοναστηριού.Η περίφραξη του θύμιζε κάστρο αλλά η πύλη δεν ήταν ούτε πολύ ψηλή ούτε πολύ πλατιά.Επιπλέον,ήταν ξύλινη.

To κεφάλι του "Tin Man" γύρισε και τον κοίταξε.Εκείνος ένευσε θετικά και ο σιδερένιος γίγαντας έκανε μερικά βήματα πίσω. Ξαφνικά έτρεξε και πάλι μπροστά και έπεσε με τον ώμο πάνω στην πόρτα.Ο θόρυβος της σύγκρουσης δεν καλύφθηκε ούτε από τους κανονιοβολισμούς-όπως ήλπιζε ο Maral- και ήταν εκκωφαντικός.Τώρα,παρουσίαζε στον στρατό του νησιού και σε όσους μοναχούς είχαν φύγει ένα δίλημμα.Θα βοηθούσαν τους πολίτες που δέχονταν τα πυρά του "Χλωρού Ίππου" ή θα προστάτευαν τον θησαυρό? Για το καλό του,ο Maral ευχήθηκε σιωπηρά οι άντρες αυτού του νησιού να είναι ευαίσθητοι και έπειτα προχώρησε προς την Joy.Η πύλη είχε ξηλωθεί ολόκληρη και είχε εκτοξευτεί στο εσωτερικό προαύλιο του μοναστηριού σπάζοντας στην πορεία σε δεκάδες κομμάτια.Άλλα μεγαλύτερα και άλλα μικρότερα.Τα Lamp Dials στα μάτια του "Tin Man" άναψαν και το προαύλιο φάνηκε να γεμίζει μοναχούς.Τα κεφάλια τους ήταν ξυρισμένα και φορούσαν λευκά χιτώνια.Ο κυρίως ναός είχε κόκκινες πέτρινες πύλες απ'τις οποίες ξεχύνονταν όλο και περισσότεροι μοναχοί.Ο Maral,ο Logen και η Valantya στάθηκαν δίπλα από το mecha της Joy έτοιμοι για να πολεμήσουν.Ξαφνικά,ανάμεσα απ'τους μοναχούς πετάχτηκε ένας αρκετά γερασμένος άντρας.Είχε μία λευκή γενειάδα που έφτανε μέχρι το στήθος του και φώναξε "Τι συμβαίνει? Τι είναι αυτό?" .Ο Maral τράβηξε το Kogarashi,o Logen ξεθηκάρωσε το Kiribachi του και η Valantya έβγαλε ένα-ένα τα πιστόλια της.Έπειτα ο Καπετάνιος φώναξε "Ήρθαμε εδώ για τον θησαυρό.Η αντίσταση δεν έχει νόημα.Ξέρουμε πως είναι εδώ και θα τον πάρουμε.Μην μας αναγκάσετε να σκοτώσουμε ανθρώπους μία τόσο όμορφη νύχτα.Δεν υπάρχει λόγος." .

Το πρόσωπο του γέρου μοναχού σκοτείνιασε και χωρίς να πει ούτε μία λέξη όρμησε ταχύτατα προς το μέρος του Maral.Όμως ο Maral ήταν έτοιμος για κάτι τέτοιο.Απολάμβανε να χτυπάει πρώτος και είχε πάντα επικεντρωμένη την προσοχή του στον αντίπαλο ενώ μίλαγε.Η γροθιά του μοναχού διαπέρασε το κεφάλι του ομοιώματος που είχε μείνει στην θέση που βρισκόταν προ ολίγου.Αντιθέτως,το σπαθί του Maral τρύπησε κανονικά τον λαιμό του μοναχού.Ο Καπετάνιος για μία ακόμη φορά ένιωσε ευγνώμων για την ικανότητα του Bounty Hunter που είχε κλέψει πίσω στην West Blue.Ο γέρο-μοναχός έφτυσε αίμα και ο Maral τράβηξε το σπαθί του αφήνοντας τον να καταρρεύσει.

Ο θάνατος του γέρου ήταν το σύνθημα που ξεκίνησε την μάχη.Οι μοναχοί πρέπει να ήταν κοντά στους 30 και όρμησαν τρέχοντας προς τα πάνω τους όλοι μαζί.Η Valantya ξεκίνησε να πυροβολεί μέσα στο πλήθος και κάμποσοι έπεσαν νεκροί.Δύο έφτασαν μπροστά στον Εννιαδάχτυλο και εκείνος τινάζοντας το τεράστιο οδοντωτό του ξίφος τους έκοψε στο στομάχι και τους εκτόξευσε προς τα πίσω.Οι καρποί του "Tin Man" άνοιξαν σαν καταπακτές αποκαλύπτοντας τα δύο πολυβόλα που η Joy είχε πει ότι είχε εγκαταστήσει.Τα πολυβόλα άρχισαν να ρίχνουν με ριπές θερίζοντας σχεδόν μία ντουζίνα μοναχούς που αιφνιδιάστηκαν από την επίθεση αυτή.Ένας μοναχός πήδηξε στον αέρα και κλώτσησε το κεφάλι του Maral.Εκείνος έσκυψε και άφησε την κλωτσιά να τον προσπεράσει.Έπειτα γύρισε και έκοψε τον μοναχό στην ραχοκοκκαλιά ρίχνοντας τον κάτω αναίσθητο.Ξαναγύρισε προς τις πύλες του μοναστηριού πάνω στην ώρα για να δει δύο ακόμα μοναχούς να τον πλησιάζουν.Κλώτσησε τον αέρα φωνάζοντας "Rankyaku." και μία λάμψη πέταξε προς το μέρος τους.Η επίθεση αυτή πέτυχε τον ένα μοναχό κατάστηθα και τον έριξε κάνω σχίζοντας του το στέρνο.Ο άλλος έφτασε σε απόσταση αναπνοής από τον Maral και έριξε μία γροθιά που πέτυχε τον Maral στην μύτη.Το χτύπημα τον ζάλισε αλλά χρειάζονταν πολύ περισσότερα από μία γροθιά για να τον νικήσει κανείς.Ο δείκτης του Maral βυθίστηκε στο κεφάλι του νεαρού με το λευκό ράσο και του άνοιξε μία τρύπα στο μέγεθος σφαίρας.Ο νεαρός έπεσε νεκρός και ο Maral συνέχισε να προχωρά προς την πύλη.Με έναν δυνατό πάταγο η γροθιά του "Tin Man" βυθίστηκε στο έδαφος και έλιωσε έναν απ'τους μοναχούς.

Η Valantya δεν είχε σταματήσει να πυροβολεί προς πάσα κατεύθυνση.Απ'το μοναστήρι έβγαιναν κι άλλοι μοναχοί και ο Maral ούρλιαξε "Joy,τα καμάκια.ΤΩΡΑ!!" . Παρά τον θόρυβο της μάχης η Joy πρέπει να τον άκουσε και οι ώμοι του "Tin Man" σηκώθηκα αποκαλύπτοντας τα καμάκια που παραλίγο να στερήσουν απ'τον Maral την ζωή του το ίδιο πρωί.Με έναν χαρακτηριστικό θόρυβο τα καμάκια εκτοξεύθηκαν το ένα μετά το άλλο προ την πύλη.Οι μοναχοί δεν είχαν χρόνο ούτε χώρο να αποφύγουν και πολλοί έπεσαν στα σκαλιά του ναού είτε νεκροί είτε σακατεμένοι.Η μάχη δεν διήρκεσε πάνω από πέντε λεπτά.Σύντομα το προαύλιο είχε βαφτεί κόκκινο απ'το αίμα.

O Maral προχώρησε προς την πύλη ανάμεσα σε σιωπηλούς μοναχούς και άλλους που έβγαζαν βογκητά.Δεν επρόκειτο να σκοτώσει ο ίδιος κανέναν άλλο.Είχε σκορπίσει ήδη αρκετό θάνατο.Και οι κανονιές του πλοίου είχαν πλέον σταματήσει.Η Valantya και ο Logen τον ακολουθούσαν ενώ ο Maral γύρισε και έκανε νόημα στην Joy να μείνει στο προαύλιο.Κάποιος έπρεπε να φυλάει τα νότα τους όσο έψαχναν το μοναστήρι για τον θησαυρό. Περπατώντας στο μοναστήρι ο Maral είδε ότι το εσωτερικό ήταν αρκετά φωτεινό παρ'όλο που φωτιζόταν μόνο από κεράκια και η νύχτα ήταν μαύρη σαν την πίσσα. Από κάπου ακούγονταν ψαλμοί και ο Maral άρχισε ενστικτωδώς να περπατάει κατά εκεί με τους nakama του να τον ακολουθούν σε ετοιμότητα.Αφού περιπλανήθηκε στους δαιδαλώδεις διαδρόμους για λίγα λεπτά έφτασε μπροστά σε μία απλή ξύλινη πόρτα.Από εκεί έρχονταν οι ψαλμοί.Έκανε νόημα στον Logen δείχνοντας του την πόρτα και ο Logen ετοιμάστηκε να την σπάσει.Ξαφνικά όμως η πόρτα άνοιξε από μόνη της αποκαλύπτοντας μία μικρή τραπεζαρία.Ο Maral πέρασε και είδε ότι το δωμάτιο ήταν άδειο εκτός από ένα μεγάλο ξύλινο τραπέζι και δέκα άτομα που κάθονταν σε αυτό και έψελναν.Όταν ο Maral μπήκε μέσα αυτοί σταμάτησαν.Τα πρόσωπα τους ήταν καλλυμένα με τις λευκές κουκούλες που είχαν τα ράσα τους.Αυτός που καθόταν στην κεφαλή του τραπεζιού σηκώθηκε όρθιος και άνοιξε τα χέρια του σαν να περίμενε ο Maral να τον αγκαλιάσει.Μετά από μία πολύ αμήχανη σιωπή ο μοναχός μίλησε "Καλώς ήρθατε στο μοναστήρι μας.Γνωρίζουμε γιατί είσαστε εδώ.Θα ήθελα να μάθω τα ονόματα σας." .

Η ψυχραιμία του μοναχού ξάφνιασε τον Μaral και εκείνος έπιασε τον εαυτό του να λέει πριν προλάβει να κρατηθεί "Εγώ είμαι ο Maral Papani,ο τύπος με τις ουλές ο Logen και η Fishman με τα πολλά χέρια η Valantya." .Στο άκουσμα του ονόματος του Maral όλα τα κεφάλια των μοναχών γύρισαν προς το μέρος του. Ο όρθιος μοναχός είπε γελώντας "Φαντάζομαι πως είναι η μοίρα μας τέτοια.Να φανταστώ πως δεν γνωρίζεις γιατί εξορίστηκες από την Skypiea ε?" .Τα μάτια του Maral γούρλωσαν.Πως τον γνώριζε αυτός ο άντρας? Πως ήξερε ότι ο Maral ήταν εξόριστος? Και τι θα μπορούσε να εννοεί? Κούνησε το κεφάλι του διώχνοντας αυτές τις σκέψεις και απάντησε νευριασμένος "Εξορίστηκα επειδή σκότωσα δύο άντρες.Από τότε που ήρθα εδώ έχω σκοτώσει πολλούς περισσότερους και θα σκοτώσω ακόμα δέκα αν δεν μου δώσετε τον θησαυρό." . Ο όρθιος μοναχός έβαλε το χέρι στην τσέπη και έβγαλε ένα μικρό κουτί στο μέγεθος κασετίνας.

Ταυτόχρονα έβγαλε την κουκούλα του αποκαλύπτοντας ένα μονόφθαλμο πρόσωπο που χαμογελούσε.Το πρόσωπο αυτό δεν θύμιζε τίποτα στον Maral και συνέχιζε να μην καταλαβαίνει από που τον ήξερε ο μοναχός.Ο μονόφθαλμος λοιπόν τεντωσε το χέρι με το οποίο κρατούσε την κασετίνα και είπε "Αυτός είναι ο θησαυρός.Γι'αυτό ήρθε Τα μάτια του Maral στένεψαν και άρχισε να τον πλησιάζει σφίγγοντας το ξίφος στο χέρι του.Έτοιμος να αντιδράσει στο οτιδήποτε.Ξαφνικά,ο μονόφθαλμος μοναχός πήδηξε πάνω στο τραπέζι και άρχισε να τρέχει προς τον Maral. Ο Maral ετοιμάστηκε να τον αντιμετωπίσει αλλά δεν πρόλαβε ποτέ.Από πίσω του ακούστηκαν 4 πυροβολισμοί.Η Valantya δεν θα μπορούσε ποτέ να αστοχήσει από μία τόσο μικρή απόσταση.Το λευκό ράσο έγινε κόκκινο απ'το αίμα του μοναχού και εκείνος έπεσε στο τραπέζι κρατώντας ακόμα την κασετίνα στο χέρι. Οι υπόλοιποι μοναχοί έμειναν ακίνητοι.Εντελώς.Λες και δεν είχε σκοτωθεί ένας σύντροφός τους εκείνη την στιγμή.Ο Maral αγριοκοίταξε την Valantya και έτρεξε προς το μέρος του μονόφθαλμου.Εκείνος έσφιγγε την κασετίνα στο χέρι και του είπε χαμογελώντας"Παρ'την.Καλύτερα εσύ παρά οποιοσδήποτε άλλος.Είναι νωρίς ακόμα δεν ξέρεις τίποτα.Ούτε καν το όνομα σου δεν μπορείς να μου πεις." .Με αυτές τις λέξεις ξεψύχησε.Ο Maral έμεινε να τον κοιτάζει για λίγα δευτερόλεπτα.Έπειτα κοίταξε την κασετίνα,την άνοιξε και κοίταξε μέσα.Η γροθιά του προσγειώθηκε με δύναμη στο τραπέζι και κόντεψε να το σπάσει.Τα δόντια του σφίχτηκαν.Αφού την ξανάκλεισε,την έβαλε στην τσέπη του και προχώρησε πίσω προς την έξοδο της αίθουσας.Εκείνη την στιγμή έγινε κάτι αναπάντεχο.Σχεδόν ταυτόχρονα όλοι οι μοναχοί σηκώθηκαν και έβγαλαν τα ράσα τους.Στέκονταν μπροστά του εντελώς γυμνοί.Αυτό όμως που σόκαρε τον Maral δεν ήταν η γύμνια τους.Αλλά οι πλάτες τους.Ήταν όλοι Skypieans.Είχαν όλοι φτερά.Και είχαν όλοι ουλές.Σαν αυτές που είχε και ο Maral.

Ο Maral ένιωσε να ζαλίζεται και βγήκε από την αίθουσα με γοργό βήμα.Πίσω του ακολουθούσαν ο Logen και η Valantya προσπαθώντας να τον προλάβουν.Ο Maral έφτασε στην πύλη και βγήκε στο προαύλιο η Joy ενεργοποίησε το Den Den Mushi που είχε μέσα στο κράνος και ρώτησε "Τι έγινε? Που είναι ο θησαυρός?" . Ο Maral δεν της απάντησε καν απλά έβγαλε απ'την τσέπη του παλτού του την κασετίνα και την έδειξε.

To μοναστήρι είχε στάβλους.Ο Maral,o Logen και η Valantya πήραν από ένα άλογο και ξεκίνησαν την διαδρομή τους.Όχι πίσω στην πόλη.Το σημείο συνάντησης ήταν καθορισμένο.Πίσω τους ακολουθούσε με χαλαρό τρέξιμο η Joy μέσα στον "Tin Man".Ο Καπετάνιος ήταν ανήσυχος.Προσπαθούσε να ερμηνεύσει όλα αυτά που είχε μόλις ζήσει.Η κασετίνα βρισκόταν στην τσέπη του.Μόνο αυτός είχε δει τι περιείχε.Ήταν σίγουρα ένας θησαυρός αλλά όχι αυτό που περίμενε.Προσπαθούσε να μην σκέφτεται τα όσα του είχαν πει και όσα είχαν δείξει οι μοναχοί.Κλότσαγε τα καπούλια του αλόγου με λύσσα και εκείνο έτρεχε.Οι nakama του έτρεχαν ξωπίσω του και εκείνος δεν σταμάταγε.Ήξερε το όνομα του και ήξερε τον λόγο που τον είχαν διώξει από την Skypiea.Τι θα μπορούσαν να εννοούν οι μοναχοί.

Πέρασε σχεδόν μισή ώρα.Τα στρατεύματα του νησιού και οι υπόλοιποι μοναχοί θα είχαν φτάσει πλέον στο μοναστήρι.Θα είχαν δει την σφαγή.Ο "Χλωρός Ίππος" είχε απομακρυνθεί εδώ και ώρα από το λιμάνι της πόλης.Πόσοι άραγε να'χαν πεθάνει για να πάρει αυτοί την κασετίνα? Πόσοι θα πέθαιναν ακόμα ώστε ο Maral να σβήσει την δίψα του για ελευθερία? Μάλλον περισσότεροι απ'ότι ο ίδιος θα μπορούσε να φανταστεί.Το άλογο σταμάτησε στην παραλία.Βρίσκονταν στην δυτική άκρη του νησιού.Μακριά από το μοναστήρι,μακριά από την φλεγόμενη πόλη που είχε προσαράξει ο "Χλωρός Ίππος".Μακριά ακόμα και από την παραλία που είχαν κρύψει πρωτύτερα τον "Τin Man".Μπροστά τους βρισκόταν ένα καράβι.Όχι ο "Χλωρός Ίππος".Εκείνος πλέον βρισκόταν στα ανοιχτά.Αρκετά μακριά απ'το νησί ώστε να μην το προλάβουν τυχόν πλοία που θα το καταδίωκαν.Το πλοίο μπροστά τους ήταν τεράστιο.Και κόκκινο. O Rouga είχε κάνει σωστά την δουλειά του.Ο Uriel είχε συνεννοηθεί μαζί του και ο "Ερυθρός Ίππος" τους περίμενε.Ο Maral και οι υπόλοιποι κατέβηκαν απ'τα άλογα τους και ανέβηκαν στο πλοίο με σκοινιά που τους είχαν πετάξει οι ναύτες του Rouga.Με την σειρά της η Joy με τον "Tin Man" ανέβηκε στο καράβι σκαρφαλώνοντας από τα πλάγια με προσοχή.Οι Rouga Pirates, οι πρώτοι σύμμαχοι του Maral τους περίμεναν και τους υποδέχτηκαν με ανοιχτές αγκάλες.Ο καπετάνιος τους,που ο Maral είχε συνάψει συμφωνία μαζί του,έδωσε το χέρι στον Καπετάνιο των Crowned Pirates και είπε ''Ο Uriel μου είπε κάτι για έναν θησαυρό.Τον πήρατε?".Ο Μaral απάντησε συνοφρυωμένος "Ναι,αλλά αυτά θα τα πούμε μόλις συναντηθούμε με τον "Χλωρό Ίππο".

Το πλοίο σάλπαρε και ο Maral κάθισε στην πλώρη και άναψε ένα τσιγάρο. Ο Rouga ήρθε δίπλα του και ψιθυρισε "Ξέρεις πως αυτή η συνήθεια θα σε σκοτώσει έτσι?" .Ο Maral γέλασε με πίκρα και απάντησε "Θα μπορώ και επισήμως να θεωρηθώ ο πιο τυχερός πειρατής που σάλπαρε ποτέ στις θάλασσες άμα πεθάνω από τσιγάρο." .Μετά απ'αυτή την δήλωση έμειναν και οι δύο σιωπηλοί κοιτάζοντας το Goat Island που απομακρυνόταν.Με την άκρη του ματιού του ο Maral κοίταξε τον Rouga και ρώτησε "Ποιος ήταν ο στόχος σου όταν βγήκες στην θάλασσα και έγινες πειρατής?" . Ήταν σειρά του Rouga να γελάσει με πίκρα και να απαντήσει "Έχει περάσει τόσος καιρός από τότε που ούτε καν θυμάμαι?Έχει σημασία γιατί ξεκίνησα? Άλλαξα με την πάροδο των χρόνων.Αυτό που θέλω τώρα είναι να κερδίσω υστεροφημία.Ξέρω ότι όλοι πεθαίνουμε σε αυτό τον κόσμο.Αν όχι από σφαίρα ή μαχαίρι τότε απ'το τσιγάρο ή απ'τα χρόνια.Αλλά ελάχιστοι από εμάς αφήνουμε ένα έργο πίσω.Ελάχιστοι από εμάς γράφονται σε σελίδες κάποιου βιβλίου.Θέλω οι πιτσιρικάδες 100 χρόνια από τώρα να διαβάζουν για τον μεγάλο-πειρατή γιατρό και τις περιπέτειες του και οι γονείς τους να τους δέρνουν για τα κακά τους πρότυπα.Αυτό μόνο και τίποτα άλλο." . Ο Maral ένευσε θετικά.Οι στόχοι του δεν απείχαν και πολύ απ'αυτούς του Rouga.Αλλά για να τους πετύχει χρειαζόταν παραπάνω δύναμη.Γνώριζε πως είχε τα όρια του σαν άνθρωπος.Αν ήταν να γίνει αρκετά ισχυρός για να ελευθερωθεί απ'τα δεσμά του ήξερε πως δεν μπορούσε μόνος.Τραβώντας την τελευταία τζούρα απ'το τσιγάρο του το πέταξε στην θάλασσα και σκουντώντας τον Rouga στον ώμο άραξε στο παραπέτο και έριξε έναν υπνάκο.

Είχε ξημερώσει όταν τον ξύπνησαν.Ο "Ερυθρός Ίππος" στεκόταν δίπλα απ'τον πράσινο αδελφό του.Οι άντρες και των δύο πλοίων τον περίμεναν.Ο Maral σηκώθηκε.Είχε πιαστεί για τα καλά.Ένιωσε την κασετίνα που βρισκόταν στην τσέπη του και προχώρησε προς το πηδάλιο του "Ερυθρού Ίππου".Εκεί θα τον έβλεπαν και θα τον άκουγαν όλοι. Ξερόβηξε και κοίταξε κάτω,τους άντρες που περίμεναν να τους μιλήσει. Χαμογέλασε και άρχισε να μιλάει φωναχτά "Κύριοι,η επιδρομή χθες το βράδυ στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία.Διεκδικήσαμε τον θησαυρό ως πειρατές.Ως πειρατές ασκήσαμε το κυριαρχικό μας δικαίωμα να παίρνουμε ότι μας ανήκει.Και ότι ανήκει στους γύρω μας.Περίμενα όπως κι εσείς ο θησαυρός να είναι χρυσό,πετράδια και λοιπά πλούτη.Τελικά,βρέθηκα αντιμέτωπος με κάτι άλλο.Ο θησαυρός.....Ήταν ισχύς.Ήταν δύναμη.Η δύναμη που μας χρειάζεται ώστε να φτάσουμε καποια μέρα στην κορυφή.Κάποιοι από εσάς ήσασταν μαζί μου όταν έκλεψα το Φρούτο του Διαβόλου μου.Αυτό με έκανε πολύ πιο ισχυρό.Και έχοντας στον νου μου πάντα το συμφέρον όλων μας θα δώσω τον θησαυρό στον Καπετάνιο Rouga." . Το χέρι του φανέρωσε την κασετίνα και ανοίγοντας την φάνηκε ένα περίεργος καρπός.Έμοιαζε με μπανάνα αλλά δεν είχε καμπύλη.Πάνω του βρίσκονταν διάφορα σχήματα.Το χρώμα του ήταν σκούρο μπλε.Έπιασε λοιπόν το φρούτο και το πέταξε στον Rouga.Εκείνος το κοίταξε και αφού το ξεφλούδισε το έφαγε.Χωρίς δισταγμό και χωρίς ενδοιασμούς.Το τίμημα που έπρεπε να πληρώσει για την υστεροφημία το πλήρωνε άλλη μία φορά.Ο Maral τράβηξε το σπαθί του τότε και φώναξε "Η θάλασσα μας ανήκει.Εμπρός για το επόμενο νησί!!"

Όνομα Χαρακτήρα: Maral Papani
Παράταξη: Pirates
Bounty:+1.000.000
Story of the month:yep
Φήμη:+3
Beli:+5000
Βαθμολογία:6/10
Παρατηρήσεις:
Καλογραμμένη ιστορία παρόλα αυτά θα την μετρήσω ως 20 ποστ γιατί είχες 4 ποστ που έγραφαν ακριβώς το ίδιο κείμενο κατά γράμμα (τα 2 τελευταία στην πρώτη σελίδα και τα 2 πρώτα στην δεύτερη).
Η αλήθεια είναι ότι μέχρις το τέλος ήμουν εντάξει αλλά όταν τελικά αυτό που κλέψατε ήταν φρούτο του διαβόλου απογοητεύτηκα.Με την έννοια πάντα του πόσο εύκολα το πήρατε.Δεν υπήρχε κανένας με αξιόλογη δύναμη καν να είναι κοντά στο να σας σταματήσει και φύγατε χωρίς καν να σας αγκίξουν.
Μου άρεσε το όλο κόνσεπτ με τους ιερούς που κάτι φαίνεται πως γνώριζαν για τον Maral και όλο το μυστήριο που δημιούργησαν γύρω από το παρελθόν του.Θεωρώ ότι ήσουν τόσο γνωστός στο νησί επειδή έχει άτομα από το Skypia πάντως και πως δεν θα γίνεται συνέχεια έτσι τουλάχιστον τώρα που κάνεις τα πρώτα σου βήματα στην Μεγάλη Γραμμή,αργότερα λογικό είναι να αυξηθεί η φήμη σου και άλλο σταδιακά.

Τα βραβεία μπήκαν.