[ΤΕΛΟΣ] Μία νέα δύναμη προκύπτει.

Τα βλέμματα των αντρών γύρω του ήταν πιο σκληρά από ατσάλι.Καθώς κοιτούσε γύρω του ο Maral είδε σε ένα τραπέζι ένα βιολί.Χαμογέλασε και προχώρησε προς το τραπέζι.Το άρπαξε,το σήκωσε ψηλά και φώναξε "Ένα τελευταίο τραγούδι πριν τον θάνατο ποιος θα μας παίξει?" .Ένα τσεκούρι έπεσε στο πάτωμα και ένας νεαρός έτρεξε προς το μέρος του με τεντωμένα χέρια.Το βιολί και το δοξάρι βρέθηκαν στα χέρια του νεαρού.Δεν μπορεί να ήταν πάνω από 14 χρονών.Ο Maral κατέβηκε απ'το τραπέζι και την θέση του πήρε ο νεαρός που ακουμπώντας το δοξάρι στο βιολί άρχισε να παίζει το πλέον γνωστό πειρατικό τραγούδι.Η μία μετά την άλλη οι φωνές των αντρών υψώθηκαν με αψηφισιά
"Yohohoho,Yohohoho.
Yohohoho,Yohohoho.
Yohohoho,Yohohoho.
Yohohoho,Yohohoho.
Tου Bink το σάκε φέρτε εδώ,πιείτε τ'όλο σαν νερό.
Πανιά ανοιχτά,καλή καρδιά κι η θάλασσα μπροστά.
Η στεριά είναι κλουβί,τραγούδια,χαρωπή φωνή.
Οι ναύτες στο κατάστρωμα και πάμε όλοι μαζί.
Του Bink το σάκε είναι γερό,διάφανο,καυτό υγρό.
Ξυπνάει αναμνήσεις σαν τραύμα σου παλιό.
Η σημαία μας ψηλά,κοιτάει λόφους και βουνά.
Το κρανίο χαμογελά τα μάτια του κενά.
Στο ταξίδι μας αυτό,τα μάτια μας πολλά θα δουν.
Όλοι οι άνθρωποι πεθαίνουν άλλα λίγοι ζουν.
Μην δειλιάζεις άλλο πια θα πάψει να χτυπάει η καρδιά.
Μ'αν κρατηθείς τότε θα δεις την χαρά της ζωής.
Εμείς σαλπάρουμε γιατί,η μοίρα μας θα είναι αυτή.
Δύσκολη μα ελεύθερη η πειρατική ζωή.
Αντίο παλιό μου χωριό,ελπίζω να σε ξαναδώ.
Σαλπάρω στον ωκεανό και το One Piece θα βρω.
Το βλέμμα μου στον ουρανό,το σύμπαν μοιάζει γαλανό.
Ότι κι αν συμβεί,εγώ με DON θα τραγουδώ.

Yohohoho,Yohohoho.
Yohohoho,Yohohoho.
Yohohoho,Yohohoho.
Yohohoho,Yohohoho."

Το τραγούδι τελείωσε και μία έκρηξη κούφανε τον Maral.Η πόρτα άνοιξε στα δύο και καπνοί γέμισαν το πλοίο.Marines ξεχύθηκαν μέσα από το ρήγμα.Τα ξίφη τους άστραφταν και οι πειρατές τους όρμηξαν αλαλάζοντας.Πιστόλια άρχισαν να ρίχνουν θερίζοντας ανθρώπους και απ'τις δύο πλευρές.Ο Maral στεκόταν πιο πίσω και έβλεπε την μάχη.Οι Marines έχαναν.Είχαν τεράστιες απώλειες.Για κάθε έναν πειρατή που έπεφτε,πέθαιναν πέντε στρατιώτες του Ναυτικού.Αλλά οι αριθμοί ήταν συντριπτικοί.Η αριθμητική υπεροχή των Marines ήταν τεράστια.Οι δύο καπετάνιοι είχαν χωθεί κι εκείνοι με λύσσα στην μάχη.Κανείς δεν τον κοιτούσε.Το σπαθί του Maral μπήκε στην θήκη του και αργά αλλά διακριτικά ο Καπετάνιος αποχώρησε.Ανέβηκε τις σκάλες και άρχισε να ανεβαίνει στα καταστρώματα.Το βλέμμα του εξερευνούσε τα πάντα πυρετωδώς.Το μάτι του έπεσε πάνω της.Μία μεγάλη σιδερένια πόρτα.Τα γράμματα πάνω της ήταν ξεβαμμένα.O Maral διάβασε και χαμογέλασε.Το πόδι του έπεσε βαρύ πάνω στην πόρτα ρίχνοντας την κάτω.Πονούσε η γάμπα του τώρα.Αλλά ήταν ένα μικρό τίμημα.Μπροστά του βρισκόταν ένας τεράστιος σκοτεινός χώρος γεμάτος βαρέλια.Και υπήρχε πολύ καλός λόγος για τον οποίο ήταν σκοτεινός.Ο Maral προχώρησε πίσω και κοίταξε το ξύλινο κύτος του πλοίου.Το πλοίο ήταν παλιό και το ξύλο σαθρό.Το πόδι του σηκώθηκε και πάλι και χτύπησε το κύτος σπάζοντας το.Ο Maral στράφηκε προς την σκοτεινή αίθουσα και προχωρώντας άρπαξε ένα μικρό βαρελάκι.Ταυτόχρονα,άναψε ένα τσιγάρο.Σήκωσε το βαρέλι και το πέταξε με δύναμη στο πάτωμα και το κοίταξε καθώς αυτό έσπαζε σε κομμάτι.Μία μαύρη σκόνη ξεχύθηκε.Δίπλα του βρισκόταν ακόμα ένα μικρό βαρέλι.Το έσπασε και αυτό.Τράβηξε δύο-τρεις τζούρες ακόμα και πέταξε το τσιγάρο στο βουναλάκι μαύρης σκόνης και ξύλων που είχε δημιουργηθεί.Πετάχτηκαν σπίθες και ο Maral έτρεξε προς την τρύπα στο κύτος και πήδηξε.Η απαλή αμμουδιά της παραλίας έκοψε κάπως την πτώση του και το βλέμμα του Maral σηκώθηκε προς τα πάνω.

Μπροστά του βρίσκονταν δύο Marines.Ο Καπετάνιος σηκώθηκε και απέφυγε το σπαθί του ενός ρίχνοντας του στην πορεία μία γροθιά στο σαγόνι για την προσπάθεια του.Ο άντρας έπεσε αναίσθητος.Ο άλλος τον κοίταξε φοβισμένος.Τα χέρια του έτρεμαν.Ο Maral κατάλαβε ότι ο νεαρός στρατιώτης τον αναγνώρισε απ'την αφίσα που είχε την επικήρυξη του.Μουρμούρισε στον εαυτό του "Soru." .Εμφανίστηκε στο πλάι του άντρα και τον άρπαξε απ'τον γιακά.Συνέχισε να τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα.Σε λίγα δευτερόλεπτα είχε φτάσει στο δάσος πίσω απ'το οχυρό και πέταξε τον νεαρό στο χώμα.

Το ξίφος είχε πέσει στον νεαρό Marine κάπου στην πορεία.Ο Maral τράβηξε το πιστόλι του.Το όπλο ήταν άδειο αλλά ο νεαρός δεν το γνώριζε αυτό.Έστρεψε το όπλο προς το κεφάλι του στρατιώτη και του είπε χαμογελώντας "Γι'αυτό που πρόκειται να συμβεί είμαι υπεύθυνος εγώ.Ο Maral Papani.Μην προσπαθήσεις να με ακολουθήσεις.Θα σκοτωθείς.Αντίο και καλή τύχη.Ίσως μία μέρα να συναντηθούμε και πάλι." .Ο Maral έβαλε και πάλι το όπλο στην θήκη του και άρχισε να τρέχει.

Στο μεταξύ μπροστά απ'το Battleship στεκόταν ο Vice-Admiral Sareku μαζί με τους λοχαγούς του.Ο Vice-Admiral ρώτησε Σε πόση ώρα θα έχει καταληφθεί το πλοίο? Κοντεύει 12 η ώρα." .Ένας απ'τους αξιωματικούς χτύπησε προσοχή και απάντησε φωνάζοντας "Έχουμε δεσμεύσει σχεδόν χίλιους άντρες Sareku-San.Αναμένουμε μέσα σε 10 λεπτά να πέσει.Μας καθυστέρησε αρκετά και αυτή η υπόθεση με τα πλάσματα που εμφανίστηκαν στο λιμάνι.Χρειάστηκε να τα κομματιάσουμε και να τα κάψουμε.Και εννοώ πολλά κομμάτια.Χάσαμε σχεδόν 30 άντρες ενώ οι τραυματίες πλησίασαν τους 100." .Ο Sareku κοίταξε τον αξιωματικό και του είπε σφυρίζοντας "Δεν με ενδιαφέρουν οι δικαιολογίες.Με ενδιαφέρουν μονάχα τα αποτελέ-" .Και τότε τον διέκοψε η μητέρα όλων των εκρήξεων.Η νύχτα έγινε μέρα.Το φως από τις φλόγες τύφλωσε τον Vice-Admiral και σήκωσε τα χέρια του για να προστατέψει τα μάτια του.Ο ήχος ήταν εκκωφαντικός.Μετά την έκρηξη οι φωτιές υποχώρησαν.Ολόκληρος ο λόχος που είχε αναλάβει την έφοδο στο πλοίο είχε εξαφανιστεί μέσα στις φλόγες.Αλλά η έκρηξη δεν είχε τελειώσει με τα θύματα ακόμη.Συντρίμμια κάθε είδους εκτοξεύονταν προς πάσα κατεύθυνση.Ένα κανόνι πέταξε προς το μέρος του και ο Sareku χρησιμοποίησε το πίσω μέρος της παλάμης του για να το εξοστρακίσει.Τα κατάφερε αλλά το κανόνι αντί για το δικό του κεφάλι σχεδόν αποκεφάλισε τον αξιωματικό που μόλις είχε δώσει την αναφορά του.Λίγα δευτερόλεπτα μετά ένα τεράστιο ξύλινο δοκάρι τυλιγμένο στις φλόγες τον πλησίασε με ταχύτητα.Και αυτή την φορά το χέρι του τινάχτηκε και χτύπησε το ξύλο.Αλλά το δοκάρι αντί να εκσφενδονιστεί στο πλάι θρυμματίστηκε.Τα περισσότερα κομμάτια σκόρπισαν γύρω του.Κάποια αναμφίβολα πέτυχαν τους αξιωματικούς.Αλλά μία αρκετά μεγάλη ξύλινη σκλήθρα πέτυχε τον Sareku στο μάτι.Ο πόνος που ένιωσε δεν μπορούσε να συγκριθεί με τίποτα.Έπεσε κάτω ανίκανος να κάνει τίποτα άλλο πέρα απ'το να ουρλιάζει.Σε μία στιγμή καθαρότητας σκέψης,το χέρι του άρπαξε την σκλήθρα.Τα δάχτυλα του κάηκαν,αλλά σε σχέση με τον πόνο στο μάτι το κάψιμο του χεριού του ήταν σχεδόν ανεπαίσθητο.Το χέρι έσφιξε την σκλήθρα και την τράβηξε.

O Maral έτρεχε.Έτρεχε όπως είχε κάνει πολλές φορές εκείνη την μέρα.Η ώρα ήταν περασμένες 12.Στον "Χλωρό Ίππο" η Eternal Pose θα είχε ρυθμιστεί.Η πορεία θα ήταν ήδη έτοιμη απ'τον Uriel προς το επόμενο νησί.Θα προλάβαινε? Οι σκέψεις τριγυρνούσαν στο μυαλό του σαν θύελλα.Άραγε θα τον περίμεναν ή θα είχαν φύγει όλοι μόλις είδαν την έκρηξη? Τα βήματα του δεν σταματούσαν.Χωρίς άλογο δεν ήξερε αν θα προλάβαινε. Κοιτούσε χαμηλά προσέχοντας το έδαφος.Δεν έπρεπε να πέσει.Δεν μπορούσε να χάσει ούτε στιγμή από τον χρόνο του.Φωνές ακούστηκαν στο βάθος στα δεξιά του.Είχε απομακρυνθεί πολύ για να άκουγε τους Marines.Έριξε μία κλεφτή ματιά και το είδε.Ένα τεράστιο καφέ πλοίο με μαύρα πανιά και σημαία πειρατική.Βρισκόταν αρκετά μακριά και ο Maral δεν μπορούσε να κολυμπήσει λόγω του Φρούτου του.Για κάποιον λόγο όμως έτρεξε προς την παραλία αφήνοντας πίσω του το καταπράσινο δάσος.Έφτασε στην παραλία και σταμάτησε λίγο πριν αγγίξουν τα πόδια του το νερό.Τα χέρια του υψώθηκαν στον αέρα και άρχισαν να κυματίζουν ενώ αυτός φώναζε σαν τρελός.Το πλοίο όμως δεν σταματούσε.Το κεφάλι του άρχισε να τον πονάει.Αν έμενε σε αυτό το νησί ήταν νεκρός.Οι Marines θα τον έβρισκαν και θα τον εκτελούσαν ή ακόμα χειρότερα θα τον έκλειναν σε κάποιο μπουντρούμι.Ξεκίνησε αναζητώντας την ελευθερία του αυτό το ταξίδι.Ο φόβος της αιχμαλωσίας τον πλημμύρισε σαν να ήταν κυνηγημένο ζώο.Τα ένστικτα του τον κατέλαβαν και τα μάτια του στένεψαν καθώς κοιτούσε το καράβι που αναχωρούσε.

Ένιωσε τα σωθικά του να αλαφραίνουν και ξαφνικά δεν βρισκόταν πια στην παραλία.Κοίταξε γύρω του καθώς δεκάδες έκπληκτες φάτσες τον κοιτούσαν.Εκείνος ήταν το ίδιο έκπληκτος ώσπου θυμήθηκε.Οι δυνάμεις του Φρούτου του,μία φορά στο παρελθόν του είχαν επιτρέψει να μετακινηθεί τόσο πολύ και τόσο γρήγορα.Βρισκόταν στο πειρατικό πλοίο.Γύρισε την πλάτη του στους έκπληκτους θεατές και κοίταξε την παραλία.Στην θέση που βρισκόταν αυτός στεκόταν μία ολόμαυρη φιγούρα ακίνητη.Το σαγόνι του έπεσε.Ήταν τυχερός ή απλά η ανάγκη του είχε ενεργοποιήσει τις δυνάμεις του Kage Kage no Mi? Ίσως και τα δύο,ίσως κανένα.Ο Maral δεν είχε την παραμικρή ιδέα.

Τα δευτερόλεπτα που ο Καπετάνιος ήταν απασχολημένος με το να κοιτάει την παραλία οι πειρατές ενεργοποιήθηκαν.Ο Maral άκουσε τον μοναδικό ήχο που δεν μπορούσε να μπερδέψει.Σπαθιά βγήκαν απ'τα θηκάρια τους και πιστόλια οπλίστηκαν.Ο Maral γύρισε και κοίταξε τους πειρατές.Ήταν κουρελιασμένοι.Πολλοί απ'αυτούς ήταν τραυματισμένοι.Ο Maral φόρεσε το κουρασμένο του χαμόγελο και είπε "Με συγχωρείτε για την αγένεια μου και τον τρόπο που εισέβαλα στο πλοίο σας.Το όνομα μου είναι Maral Papani.Είμαι πειρατής.Γιατί δεν με πάτε στον καπετάνιο σας? Έτσι θα ηρεμήσουν κάπως τα πνεύματα φαντάζομαι." .Οι πειρατές κοίταξαν ο ένας τον άλλο με νόημα και κάποιοι άρχισαν να γελάνε.Ένας απ'αυτούς απάντησε "Εντάξει λοιπόν νεαρέ.Θα σε πάμε στον καπετάνιο." .Στοχεύοντας τον ακόμα με τα πιστόλια και τα σπαθιά τους οι πειρατές τον οδήγησαν στην πρύμνη του πλοίου.Εκεί βρισκόταν ένας τεράστιος άντρας με ύψος πάνω από δύο μέτρα.Η πλάτη του φαινόταν φαρδιά σαν τοίχος.Φορούσε τζιν και ένα αμάνικο λευκό μπλουζάκι.Ο άντρας γύρισε και τον κοίταξε.Το πρόσωπο του ήταν γεμάτο μελανιές και η μύτη του ήταν σπασμένη.Απ'τα χείλη και τα ρουθούνια του έτρεχε αίμα ενώ το σώμα του ήταν γεμάτο κοψίματα και γρατζουνιές.Ο θεόρατος άντρας μίλησε και η φωνή του ακούστηκε βαριά στο πλοίο "Ονομάζομαι Lorenzo Enro.Οι φίλοι και οι nakama μου με φωνάζουν "Cave Man".Εσύ δεν είσαι ένας απ'αυτούς όμως.Εσύ πρέπει να είσαι ο πιτσιρικάς απ'την West Blue που ήρθε πρόσφατα στο νησί.Κάνω λάθος." .

Ο Maral καθάρισε τον λαιμό του και του αντιγύρισε "Μάλιστα.Χάρηκα για την γνωριμία.Θα προσπεράσω τον χαρακτηρισμό "πιτσιρικάς".Θα ήθελα την βοήθεια σου καπετάνιε.Θα μπορούσες να με πας στο πίσω μέρος του νησιού?" .Ο Lorenzo γέλασε και απάντησε φωνάζοντας "Άκου να δεις τι θα κάνουμε.Έχεις μεγαλύτερη επικήρυξη από εμένα.Αυτό με ενοχλεί.Θα παλέψουμε ένας με έναν.Θα χρησιμοποιήσουμε μόνο τα χέρια μας.Αν κερδίσεις θα σου κάνω ότι χάρη θες.Αν κερδίσω εγώ θα πεθάνεις.Τι λες?" .Ο Maral φύσηξε αγανακτισμένος.Ήταν ήδη αρκετά κουρασμένος.Αλλά υπέθετε ότι αναγκασμένος να το κάνει αυτό.

Τα χέρια του Καπετάνιου έφτασαν στην ζώνη του και την έλυσε.Μαζί της έπεσε στο κατάστρωμα το ξίφος του,το πιστόλι του αλλά και το ψαλίδι του.Ο Maral κοίταξε τον Captain Enro και είπε "Υποθέτω ότι δεν έχω κι άλλη επιλογή." .Ένας άντρας πετάχτηκε απ'τα δεξιά του και πήρε την ζώνη του Καπετάνιου.Ο Lorenzo έβγαλε την μπλούζα του φανερώνοντας το γυμνασμένο σώμα του.Ο Lorenzo τον κοιτούσε με οργή και ο Maral του έκλεισε το μάτι.Αυτό ήταν το κόκκινο πανί στο πρόσωπο του "Cave Man".Ούρλιαξε και επιτέθηκε στον Maral.Tο τεράστιο χέρι του Lorenzo διαπέρασε το κεφάλι του Maral και χτύπησε το καταρτι που βρισκόταν από πίσω του.Η γροθιά άνοιξε μία τρύπα στο ξύλινο κατάρτι και ο Maral προχώρησε χαλαρωμένος πίσω απ'τον Lorenzo και τον άρπαξε με το αριστερό χέρι απ'τα πλευρά.Ο δείκτης του Καπετάνιου τεντώθηκε και χώθηκε ξανά και ξανά στην πλάτη του Lorenzo.Εκείνος φώναξε από αγανάκτηση και πόνο και τράβηξε το χέρι του απ'την τρύπα.Φωνάζοντας το μέγεθος του Lorenzo αυξήθηκε.Οι μύες του φάνηκαν να μεγαλώνουν και τα χέρια του μάκρυναν αρκετά.Οι γροθιές του πειρατή έφτασαν στο μέγεθος του κεφαλιού του Maral. Αυτό ήταν τρομακτικό.Ο Maral απομακρύνθηκε απ'τον αντίπαλο του.Τρίχες άρχισαν να γεμίζουν το στήθος του αντιπάλου του.Τα μαλλιά του μάκρυναν και αυτά και αμέσως μετά ακολούθησαν και τα γένια του.Ο Lorenzo έξυσε το τριχωτό μάγουλο του και είπε με μία πολύ περίεργη φωνή "Εεεε τώρα θα δεις την πραγματική δύναμη του εεεε Hito Hito No Mi Model:Neaterdal.Εεεε έτσι δεν είναι-ε?"

Ο Maral έξυσε το κεφάλι του.Ήταν ξεκάθαρο πως ο Enro είχε γίνει πιο δυνατός αλλά επίσης φαινόταν και πιο χαζός.Χωρίς προειδοποίηση τα χέρια του Lorenzo χτύπησαν το κατάστρωμα πρώτα ραγίζοντας το.Έπειτα, ο Lorenzo επιτέθηκε στον Maral.Ο νεαρός Καπετάνιος ψιθύρισε "Soru." και εξαφανίστηκε απ'την θέση του.Ο Lorenzo σταμάτησε απότομα και είπε "Εεεε έφυγε? Εεεε?" .Ο Maral εμφανίστηκε από πίσω του και κλοτσώντας τον αέρα μία λάμψη έπεσε στην ραχοκοκκαλιά του αντιπάλου του σχίζοντας του το δέρμα. To αίμα είχε αρχίσει να βάφει κόκκινη την πλάτη του Lorenz καθώς αυτός γονάτισε.

Ο αντίπαλος του έπειτα ούρλιαξε και επιτέθηκε ξανά στον Maral.Αλλά αυτή την φορά η γροθιά ήταν πολύ γρήγορη για να την αποφύγει.Η γροθιά προσγειώθηκε στο πρόσωπο του Maral και τον έστειλε κουτρουβαλώντας στα πόδια των nakama του Lorenzo.Εκείνοι ξέσπασαν σε πανηγυρισμούς.Ο Maral σηκώθηκε ζαλισμένος και μόλις που πρόλαβε να δει μία ακόμα γροθιά να βυθίζεται με ορμή στο στομάχι του πετώντας τον πάλι στο κατάστρωμα του πλοίου του.Ο Maral σύρθηκε στα τέσσερα φτύνοντας αίμα.Το στομάχι του τον πονούσε απίστευτα ενώ το πρόσωπο του ήταν εντελώς μουδιασμένο.Tο αίμα λίμναζε μπροστά του καθώς ο Maral πάλευε να σηκωθεί πάλι.Τα βήματα του Lorenzo αντηχούσαν καθώς πλησίαζε ξανά.Και τότε συνειδητοποίησε πως δεν είχε χρησιμοποιήσει όλες του τις δυνάμεις.Ήταν σε μία απελπισμένη κατάσταση και ο Maral έπρεπε να πράξει ή να πεθάνει.Σηκώθηκε λοιπόν με τα πόδια του να τρέμουν και τις γροθιές του σφιγμένες και γύρισε να αντιμετωπίσει τον Lorenzo φωνάζοντας του "Δεν θα τρέξω αυτή την φορά "Cave Man"." .Οι γροθιές του Enro σφίχτηκαν κι αυτές και η μία "έδεσε" με την άλλη καθώς τα θεόρατα χέρια του Enro κατέβαιναν προς το κεφάλι του Maral.Το αριστερό χέρι του Maral σηκώθηκε στον αέρα με όλα τα δάχτυλα τεντωμένα και τότε κάτι αναπάντεχο συνέβη.Το "ρόπαλο που είχε φτιάξει ο Lorenzo με τις γροθιές του,σταμάτησε πάνω στο αριστερό χέρι του Maral.Δεν ακούστηκε ο πάταγος που περίμεναν όλοι,το πλοίο δεν κουνήθηκε καν.Σε μία αμήχανη στιγμή,ο ένας μετά τον άλλο οι nakama του Enro κοίταξαν το χέρι του Maral.Ολόκληρο το χέρι είχε γίνει μαύρο ενώ το χρώμα συνέχισε να εξαπλώνεται προς το υπόλοιπο σώμα.Λίγα δευτερόλεπτα μετά η φιγούρα του Maral είχε γίνει εξ'ολοκλήρου μαύρη.Τα χέρια του Lorenzo άφησαν το ένα το άλλο και κοίταξε την μαύρη φιγούρα που στεκόταν εκεί.Κάποιος απ'τους nakama του,του φώναξε πως αυτή ήταν η φιγούρα που είχε βρεθεί πρώτα στο πλοίο αλλά ο Lorenzo δεν έδωσε σημασία.Κοίταξε τον ουρανό και μονολόγησε "Πως μαύρισε τόσο? Δεν έχει πια τόσο ήλιο.Εεεεε."

Ξαφνικά,πίσω απ'τον Enro ακούστηκε η φωνή του Maral να λέει "Thousand Brick Fist!!!" .O Maral δεν είχε χρησιμοποιήσει ποτέ μέχρι τότε τις δυνάμεις του Fishman Lieutenant.Αυτή θα ήταν η πρώτη φορά.Η χρήση αυτών των δυνάμεων του φαινόταν ασυνήθιστη.Η γροθιά του συγκέντρωσε γύρω της νερό και τα πόδια του κλότσησαν το έδαφος,εκτοξεύοντας τον προς την εκτεθειμένη πλάτη του Lorenzo.

Μόλις η γροθιά συνδέθηκε με την πλάτη ακούστηκε ο ήχος οστών να σπάνε και ο Lorenzo έπεσε στο κατάστρωμα ενώ ταυτόχρονα άρχισε πάλι το σώμα του να μικραίνει.Παρά το γεγονός ότι ο Lorenzo ήταν πολύ μεγαλόσωμος στα μάτια του Maral τώρα ο πειρατής φαινόταν μικρός.Το Φρούτο του Διαβόλου του Enro τον έκανε να δείχνει πολύ πιο τρομακτικό.Οι nakama του καπετάνιου Enro έτρεξαν κοντά του και τον γύρισαν ανάσκελα. Περιέργως, ο Lorenzo είχε ακόμα τις αισθήσεις του αλλά ήταν προφανές ότι είχε ηττηθεί.Χρειάστηκαν πέντε άτομα για να τον βοηθήσουν να σταθεί στα πόδια του.Η νύχτα γύρω απ'τους άντρες ήταν πυκνή και το μόνο που φώτιζε το πλοίο ήταν οι λάμπες που κρέμονταν απ'τα κατάρτια.Ο Lorenzo χαμογέλασε και είπε "Κέρδισες λοιπόν νεαρέ.Άντρες πηγαίνετε τον όπου σας ζητήσει." .Ο Maral σήκωσε το χέρι του σταματώντας τον και απάντησε "Μισό λεπτό.Νομίζω ότι είπες πως θα έχω ότι χάρη θέλω.Κάνω λάθος?" .Ο Lorenzo τον κοίταξε περίεργος και τον επεξεργάστηκε.Για μία στιγμή,πέρασε απ'το μυαλό του Maral να κλέψει την σκιά του αντιπάλου του αλλά η ιδέα αυτή έφυγε τόσο γρήγορα όσο ήρθε.Ο Maral συνέχισε "Φαντάζομαι πως υπέθεσες ότι θέλω απλώς να με πας εκεί που είπα.Ε λοιπόν,έκανες λάθος.Η χάρη που θέλω να σου ζητήσω είναι να συμμαχήσεις μαζί μου."


Μισή ώρα μετά ο "Χλωρός Ίππος" υποδέχτηκε τον Καπετάνιο του πίσω.Ο Maral χαμογέλασε στους nakama του που τον κοιτούσαν έκπληκτοι.Οι άντρες του ήταν το λιγότερο επιφυλακτικοί με τους πειρατές που τους είχαν φέρει τον Καπετάνιο τους πίσω.Άλλωστε ο Maral ήταν ξεκάθαρα ξυλοδαρμένος και καταπονημένος.Ο Καπετάνιος χαμογέλασε και ανακοίνωσε "Κύριοι,σήμερα είμαστε πραγματικά ευλογημένοι απ'την τύχη.Όχι μόνο πετύχαμε μία σπουδαία νίκη ενάντια στους Marines.Όχι μόνο νικήσαμε τους δύο ψαρανθρώπους που προσπάθησαν να μας σκοτώσουν.Αλλά κερδίσαμε και νέους συμμάχους.Τους Enro Pirates." .Οι πανηγυρισμοί απ'το πλήρωμα του τον χτύπησαν σαν κύμα.Ο Maral είχε ακόμα το αυτάρεσκο χαμόγελο του στα χείλια του όταν ο Uriel και ο Logen τον πλησίασαν.Μάλιστα ο πρώτος τον ρώτησε "Οΐ Καπετάνιε,δεν είναι λίγο νωρίς για τόσες πολλές συμμαχίες?" . Ο Maral έβγαλε απ'το παντελόνι του το πακέτο με τα τσιγάρα του και άναψε ένα ρουφώντας με δύναμη.Έπειτα επέστρεψε το πακέτο στην τσέπη του και ίσιωσε την ζώνη απαντώντας "Έχω πίστη στους ανθρώπους που διαλέγω να με περιτριγυρίζουν Uriel.Εσύ περισσότερο απ'όλους θα πρεπε να το ξέρεις αυτό.Ετοιμαστείτε,μας περιμένει δύσκολο ταξίδι."

Όνομα Χαρακτήρα:Maral Papani
Παράταξη:Πειρατές
Bounty:
Story of the month:όχι
Φήμη:+10
Beli:25.000
Βαθμολογία:8/10
Παρατηρήσεις:Γράφεις πολύ καλά,μεγάλα και γεμάτα πόστ,έχεις φτιάξει έναν πολύ δυνατό χαρακτήρα με βάση τις ιστορίες σου,σκληρό επίσης.
Έβαλα 8/10 λόγω το ότι θεωρώ λίγη υπερβολή το Vice - Admiral , από μάχη σε μάχη,Overpowered κτλπ. Δεν είναι κακό απλά σαν ιστορία το θεώρησα ως κριτήριο για να σε βαθμολογήσω