[Αρχη]Freedom finally!!!

Όνομα Χαρακτήρα:Raziel Terastan
Παράταξη:Πολιτες
Bounty:
Φήμη:
Τίτλος Ιστορίας:Freedom finally!!!
Προηγούμενη Ιστορία(Link):

Κρυο.Ενα αισθημα ψυχους τυλιξε το κορμι μου και με εκανε να ανοιξω τα ματια μου.Προσπαθησα να ανασανω μα δυσκολευτηκα.Γυρισα στο πλαι και εφτυσα μια μεγαλη ποσοτητα νερου βηχωντας.Τα πλευρα μου πονουσαν και οι πνευμονες μου  φαινοταν πιο βαριοι απο οτι συνηθως.Κοιταξα τριγυρω.Τα ποδια μου βρισκοταν στην θαλασσα ενω το υπολοιπο σωμα μου ηταν πανω στην αμμο μια μικρης παραλιας,περιτρυγυρισμενης απο ψηλα βραχια.Τα ρουχα μου ηταν σκισμενα ενω τα χερια μου ηταν ακομα αλυσοδεμενα.Τα κοιταξα νευριασμενος και προσπαθησα να σηκωθω.Δεν ειχα μεγαλη επιτυχια στην πρωτη προσπαθεια ενω ουτε στην δευτερη τα πηγα καλυτερα.Με την τριτη τα καταφερα τελικα.Κοιταξα γυρω πιο προσεκτικα απο πριν και τοτε το καταλαβα πληρως.Δεν ειχα ιδεα που βρισκομουν.

Tιποτα απο οσα εβλεπα δεν μου θυμιζε το παραμικρο.Πλησιασα πιο κοντα στα βραχια.Ηταν πολυ ψηλα για να τα σκαρφαλωσω με δεμενα τα χερια.Στην αρχη,νευριασα περισσοτερο αλλα τελικως ηρεμησα και αποφασισα να λυσω ενα ενα τα προβληματα μου.Βρηκα εναν βραχο που εδειχνε αρκετα αιχμηρος και αρχισα να κοπαναω τα χερια μου πανω του με δυναμη.Τα χτυπουσα μεχρι που ματωσαν οι καρποι μου αλλα οι αλυσιδες δεν εσπασαν.Σαρωσα ολη την παραλια ψαχνοντας απεγνωσμενα για κατι που θα μπορουσε να με βοηθησει αλλα ματαια.Θα το εκανα με τον δυσκολο τροπο αρα.Ξανπηγα προς τα βραχια και ξεκινησα το σκαρφαλωμα.Ο πρωτος βραχος μου πηρε εικοσι λεπτα και δευτερος ενα τεταρτο.Απο κει και περα βρηκα τον τροπο και τελικα με πολυ κοπο,αιμα και ιδρωτα,καταφερα "ελευθερωθηκα" απο την παραλια.Την κοιταξα απο πανω και σκεφτηκα οτι υπο αλλες συνθηκες θα μπορουσα να την απολαυσω.Αλλα τωρα δεν ηταν η ωρα.

Mπροστα μου απλωνοταν ενα δασος που το διεσχιζε ενα μικρο δρομακι.Διχως να το πολυσκεφτω προχωρησα προς το μερος του και χωθηκα στην πρασινη εκταση.Ησυχια επικρατουσε πανω γυρω μου και το μονο που ακουγοταν ηταν το θροϊσμα που εκαναν οι γυμνες πατουσες μου στο χωμα.Σταθηκα λιγο για να ξεκουραστω.Ενα πουλι με ομορφα,εντονα χρωματα με παρατηρουσε με περιεργεια και εγω παρατηρουσα αυτο. Ξαφνικα ενας πυροβολισμος ακουστηκε και στιγμες αργοτερα το πουλι επεσε μερικα μετρα μπροστα μου.Βηματα ακουστηκαν πισω μου και ενας αντρας εμφανιστηκε.Ηταν μεσηλικας με καστανο μαλλι και μουσακι  ενω οι φαβοριτες του ειχαν αρχισει να ασπριζουν.Φορουσε ενα μπλε ξεθωριασμενο τζιν,ενα καρο κοκκινο πουκαμισο και μαυρες μποτες.Ο σωματοτυπος του ηταν αρκετα ιδιος με τον δικο μου.Στα χερια του κρατουσε μια κυνηγητικη καραμπινα και στην ζωνη ειχε περασμενο ενα μεγαλο μαχαιρι και ενα ακομα μικροτερο πιστολι.Με κοιταξε  και πριν προλαβω να κρυψω τα αλυσοδεμενα χερια μου,σηκωσε την καραμπινα του και με σημαδεψε.

Και αυτη ηταν η τελευταια κινηση που εκανε στην ζωη του.Χωρις να διστασω ουτε στιγμη,χτυπησα την καννη με την αλυσιδα και την εστειλα να σημαδευει αλλου.Μετα χτυπησα τον ιδιοκτητη της με τον αγκωνα μου και υστερα με το γονατο στην ευαισθητη περιοχη του.Λυγισε και σταθηκα πισω του.Με απολυτη ψυχραδα.περασα τις χειροπεδες γυρω απο τον λαιμο του και τον στραγγαλισα αργα.Δεν ηταν η πρωτη φορα που εκανα κατι αντιστοιχο και σιγουρα δεν θα ηταν και η τελευταια.Μολς αφησε την τελυταια του πνοη,τον πεταξα κατω και πηρα το οπλο.Το ανοιξα και εβγαλα απο μεσα τα φυσικια.Τα εσκισα με το στομα και εριξα το μπαρουτι στα δεσμα μου.Υστερα,πηρα το μικροτερο οπλο και το κρατησα με αγωνια στα χερια μου.Εβγαλα τον μυλο και ειδα πως για καλη μου τυχη ηταν γεματο.Τον επεστρεψα στην θεση του και σημαδεψα την αλυσιδα.Για πρωτη φορα,υστερα απο εφτα χρονια,δεν θα ειχα χειροπεδες.Για πρωτη φορα,υστερα απο εφτα χρονια,δεν θα ειχα κατι να με κραταει.Για πρωτη φορα,υστερα απο εφτα χρονια,θα ημουν ελευθερος!Πυροβολησα,η αλυσιδα εσπασε,οι κρικοι επεσαν και ο ηχος που εκαναν ηταν το πιο γλυκο πραγμα που ειχα ακουσει στην ζωη μου.Κοιταξα τα χερια μου και γελασα με την ψυχη μου!
Επιτελους ελευθερος!φωναξα χαρουμενος.Και υστερα προσθεσα σοβαρα.Ωρα για εκδικηση!

Πεταξα τα σκισμενα ρουχα της σκλαβειας μου και φορεσα τα ρουχα του αγνωστου που αθελα του ειχε γινει το μεσο για την σωτηρια μου.Πεταξα τα δυο πυροβολα οπλα αλλα κρατησα το  μαχαιρι.Πηρα το πουλι που ειχε πυροβολησε ο "λυτρωτης μου" και το περιεργαστηκα ενω προσπαθουσα να θυμηθω ποτε ηταν η τελευταια φορα που ειχα φαει κατι φρεσκο.Δεν τα καταφερα αλλα δεν ασχοληθηκα ιδιατερα.Το μαδησα και το καθαρισα προσεκτικα.Εψαξα στην ζωνη του νεκρου και βρηκα εναν αναπτηρα.Για ακομη μια φορα με βοηθησε.Αποφασισα να τον θαψω μολις τελειωνα με το φαγητο.Αναψα την φωτια και αρχισα να ψηνω.Αν ο ηχος των αλυσιδων που επεφταν στο χωμα ηταν οτι πιο γλυκο ειχα ακουσει,τοτε η μυρωδια αυτου του ψητου,ηταν οτι καλυτερο ειχα μυρισει.Το καταβροχθησα με μανια και οταν τελειωσα,εχωσα το μαχαιρι στην αριστερη μποτα και ανελαβα το θαψιμο.Χρησιμοποιησα για φτυαρι την καραμπινα και τα χερια μου και ετσι μου πηρε αρκετη ωρα αλλα δεν το παρατησα.Αισθανομουν ενα ειδος υποχρεωσης και επισης δεν ηθελα να τον ανακαλυψει κανεις και να αρχισει τις ερωτησεις.Μολις τελειωσα και μ'αυτο,σκουπισα τον ιδρωτα μου και ξεκινησα ξανα να προχωραω θελοντας να δω τι βρισκοταν παρακατω σ'αυτο το αγνωστο νησι.

Tο δασος καποια στιγμη τελειωσε και βρεθηκε μπροστα σε μια μεγαλη ανοιχτωσια.Ο καιρος αλλαξε.Τα συννεφα εφυγαν και ο ηλιος εκανε την εμφανιση του.Ο δυνατος κρυος ανεμος μετατραπηκε σε ενα δροσερο αερακι.Λιγα χιλιομετρα μπροστα μου υπηρχαν κατι κτηρια και μια μουσικη ακουγοταν αχνα.Περπατησα με το πασο μου προς τα εκει.Η μουσικη δυναμωνε οσο πλησιαζα.Ηταν κατι χαζοχαρουμενα κομματια,χαμηλου επιπεδου.Μια μεγαλη ταμπελα που ηταν κρεμασμενη σε ενα απο τα κτισματα εγραφε με μεγαλα μπλε γραμματα :Παρκο Νερου!Εδω τα καλυτερα θεαματα απο τον κοσμο του βυθου!Την μουσικη αρχισαν να συνοδευουν και διαπεραστικες φωνες,παιδιων κυριως που τσιριζαν.Συνεχισα να περπαταω ωσπου εφτασα στην πυλη του παρκου.Μια ουρα ηταν σχηματισμενη μπροστα απο ενα κιοσκι το οποιο ηταν προφανως το εκδοτηριο εισητηριων.Τοτε συνειδητοποιησα οτι δεν ειχα καθολου λεφτα.Εψαξα το παντελονι και βρηκα ενα δερματινο καφε πορτοφολι.Το ανοιξα και ειδα οτι ειχε μεσα μερικα χρηματα.Το σκεφτηκα για λιγο και τελικα αποφασισα να μην τα ξοδεψω στο παρκο.Προτιμουσα να πιω κατι.Ετσι συνεχισα τον δρομο μου,προσπερνοντας το και ελπιζοντας να βρω καποια πολη πιο κατω.

Δεν ειχα διανυσει παρα διακοσια μετρα οταν ενας εκκωφαντικος θορυβος ακουστηκε απο πισω μου.Γυρισα,ξαφνιασμενος, και ειδα μια μεγαλη φωτια να απλωνεται στα κτηρια του παρκου.Η μουσικη ειχε διακοπει και οι χαρουμενες φωνες που πριν λιγο γεμιζαν την ατμοσφαιρα,ειχαν μετατραπει σε κραυγες πονου και αγωνιας.Η πρωτη μου αντιδραση ηταν να κινηθω κατι μα σταματησα.Σκεφτηκα οτι θα ηταν καλυτερα να παρακολουθησω τα γεγονοτα να εξελισσονται απο μακρια.Βρηκα ενα καλο μερος που μπορουσα να κρυφτω και περιμενα.Ειδα δεκαδες κοσμου να τρεχουν πανικοβλητοι απο την εξοδο.Αλλοι ηταν ακρωτηριασμενοι,αλλοι απλως χτυπημενοι και αιματοβαμμενοι ενω αρκετοι.κουβαλουσαν στα χερια τους τα νεκρα σωματα συγγενων και φιλων.Γονεις ουρλιαζαν απελπισμενοι τα ονοματα των παιδιων τους και εψαχναν παντου για να τα βρουν.Τις περισσοτερες φορες ματαια αλλα που και που ενα μιρκο θαυμα γινοταν και ενα πιτσιρικας ή μια μικρη κοπελα ετρεχε στην αγκαλια των γονιων του τρομαγμενο.Ασχημες αναμνησεις ηρθαν στο μυαλο μου αλλα τις εβγαλα γρηγορα απο το κεφαλι μου.

Mια μεγαλη ομαδα απο marines φανηκε να ερχεται στον τοπο απο την απεναντι πλευρα.Με το που τους ειδα,ο θυμος μου φουντωσε αλλα δεν κουνηθηκα απο την θεση μου.Μπηκανε στο σκηνικο και προσπαθησαν να ηρεμησουν την κατασταση,χωρις ιδιατερη επιτυχια στην αρχη.Καταραμενοι επαναστατες! τους ακουσα να φωναζουν.Αρα στο νησι πρεπει να υπηρχε καποια βαση ή επιχειρηση της Παγκοσμιας Κυβερνησης για να γινει στοχος των επαναστατων.Υπεθεσα οτι βριισκοταν απο την πλευρα που ηρθαν οι πεζοναυτες και μολις ειδα οτι ηταν ολοι τους απασχολημενοι ξεκινησα να τρεχω προς τα εκει,αδιαφορωντας πληρως για το πως θα εξελισσοταν τα πραγματα πισω μου.Μαρινς και επαναστατες.Εδω και εκατο χρονια περιπου μαχονται για το ποιος θα κανει κουμαντο στον κοσμο.Και οι δυο δυναμεις θελουν την εξουσια για δικους τους λογους.Η Παγκοσμια Κυβερνηση για να φερει δηθεν δικαιοσυνη και οι Επαναστατες για να φερουν δηθεν ελευθερια.Στο διαολο ολοι τους!Μονο οταν ο κοσμος επαιρνε την δυναμη στα χερια του θα υπηρχε πραγματικη δικαοισυνη και ελευθερια!

Mετα απο αρκετα τρεξιμο ειδα μπροστα μου αυτο που εψαχνα.Μια μικρη πολη εκανε την εμφανιση της.Ηταν χτισμενη,μπροστα σε μια τεραστια παραλια η οποοια παροτι εδειχνε ομορφη και ορανωμενη ηταν σχεδον αδεια εκεινη την στιγμη.Τεραστια ξενοδοχεια υψονοταν πισω της και διαφορα καταστηματα και μπαρ πεταγοταν εδω και εκει.Κοσμος φαινοταν να πηγαινοερχεται αλλα οι περισσοτεροι ηταν μαζεμενοι στον πεζοδρομο μπροστα στην παραλια και κοιτουσαν προς τα λιγοστα ατομα που βρισκοταν εκει.Αυτο μου τραβηξε το ενδιαφερον και με εκανε να πλησιασω πιο κοντα.Μπλεχτηκα με το πληθος.-Ποτε θα τελειωνουν επιτελους μ'αυτα τα σκυλια!?
-Θελουμε μα απολαυσουμε την παραλια μας!
-Εχουμε δωσει τοσα λεφτα και διαφορα αλλα παρομοια φωναζαν αρκετοι απο τον κοσμο.Εφτασα πιο μπροστα στην παραλια και παγωσα.

Οι ανθρωποι που βρισκοταν εκει ηταν του ναυτικου.Αλλα δεν ηταν μονοι τους.Πεταμενα εδω και εκει στην αμμο,βρισκοταν τα πτωματα των πρωην "συναδελφων" μου.Η θαλασσα τους ειχε ξεβρασει σ'αυτη την παραλια και τωρα οι αρχες μαζευαν τα πτωματα και τα εβαζαν οπως οπως σε μαυρες σακουλες.Ειδα πολλα προσωπα που αναγνωρισα.Με πολλους απο αυτους βρισκομασταν για εφτα χρονια καθημερινα.Στεναχωρηθκα αρχικα αλλα μετα σκεφτηκα πως ισως τελικα ο θανατος να ηταν καλυτερη μοιρα απο την σκλαβεια μας.Αναρωτηθηκα αν ειχε επιζησει κανενας ακομα.Το πληθος αρχισε να φωναζει πιο δυνατα και να αγριευει ακομα περισσοτερο.Μπροστα τους βρισκοταν νεκροι ανθρωποι και αυτους τους ενοιαζαν τα λεφτα και η καλοπεραση τους.Αηδιασα και εφυγα βιαστικος προς την αντιθετη πλευρα.

Χωθηκα σε κατι στενα και βρηκα ενα μικρο μπαρ που εδειχνε πιο ησυχο απο τα υπολοιπα.Ηταν υπογειο και σκοτεινο.Ενα συννεφο καπνου κινουταν αργα στον χωρο κανοντας την ατμοσφαιρα βαρεια και αποπνικτικη.Το πατωμα ηταν ξυλινο και ετριζε στο καθε βημα.Υπηρχαν τεσσερα τραπεζια στα οποια καθοταν μικρες παρεες που μιλουσαν χαμηλοφωνα.Κανεις δεν εδωσε σημασια στην εισοδο μου.Πηγα εκατσα στο μπαρ και παρηγγειλα ενα ουισκι.Ποτε δεν ειχα δοκιμασει αλλα κατα την αιχμαλωσια μου ειχα γνωρισει αρκετους που μιλουσαν με θαυμασμο για το ποτο και παντα το ονειρευομουν.Ο μπαρμαν μου το εφερε γρηγορα.Το πηρα στα χερια μου και το κατεβασα  μονοκοπανια.Μεγαλο λαθος.Ενοιωσα τον λαιμο μου να καιγεται και δακρυσα.Ηταν πολυ δυνατο αλλα η γευση,οταν την καταλαβα,με ευχαριστησε  πολυ και παρηγγειλα ακομα ενα.Πριν προλαβει να ερθει,ακουσα το συρσιμο μιας καρεκλας και δευτερολεπτα αργοτερα,ενας μεγαλοσωμος αντρας βρεθηκε διπλα μου.

Ηταν καραφλος,με μονο λιγα μαλλια στα πλαινα του κεφαλιου του και ενα χοντρο μουστακι στολιζε το προσωπο του.Φορουσε παρομοια ρουχα με τα δικα μου και με κοιτουσε με θυμο αλλα χωρις να λεει λεξη.Ο μπαρμαν εφερε το δευτερο ποτο και αφου το αφησε,απομακρυνθηκε ησυχα και χωθηκε στην κουζινα του.Κακο σημαδι σκεφτηκα και επιασα το ποτηρι και ετοιμαστηκα να πιω,πιο προσεκτικα αυτη την φορα.
-Καλοπερνας? με ρωτησε τοτε ο αντρας.Δυο ακομα καρεκλες μετακινηθηκαν απο πισω.
-Εχω περασει και καλυτερα απαντησα ειλικρινα
-Και προκειται να περασεις πολυ χειροτερα αποκριθηκε αγρια.
-Και γιατι αυτο?
-Που βρηκες αυτα του ρουχα? ειπε αγνοωντας την ερωτηση μου.
-Και τι σε νοιαζει εσενα?απαντησα και ηπια μια γουλια.Το ουισκι εκαψε τον λαιμο μου ξανα αλλα πολυ πιο ηπια ευχαριστα.Αφησα το ποτηρι κατω και εγειρα λιγο μπροστα,φερνοντας ετσι το χερι μου πιο κοντα στην μποτα.
-Με νοιαζει γιατι τα ρουχα αυτα ηταν του αδερφου μου παλιο μπασταρδε! μου φωναξε και ετοιμαστηκε να επιτεθει.

Πριν προλαβει,τραβηξα ασταπιαια το μαχαιρι απο την μποτα και του καρφωσα το χερι στον παγκο και με το αλλο χερι αρπαξα το κεφαλι και το χτυπησα με δυναμη στην γωνια.Γυρισα αποτομα και βρηκα δυο αντρες να στεκονται ορθιοι,με μαχαιρια στα χερια του μα λιγο ξαφνιασμενοι.Δεν τους περιμενα να συνελθουν.Ορμηξα πανω στον ενα και πεσαμε μαζι πανω στο τραπεζι.Του χτυπησα το χερι με δυναμη και το μαχαιρι του ελευθερωθηκε.Τον γρονθοκοπησα δυο φορες αλλα πριν προλαβω να τον αποτελειωσω ενοιωσα το τακουνι ενος παπουτσιου να σκαει με δυναμη στο προσωπο μου.Ζαλιστηκα για λιγο και επεσα πισω ενω το αιμα κυλησε ζεστο απο το σκισιμο.Ο αντρας βρεθηκε απο πανω μου και ετοιμαστηκε να κατεβασει το μαχαιρι στο στηθος μου.Τον σταματησα την τελευταια στιγμη ενω με την ακρη του ματιου μου επιασα του υπολοιπους θαμωνες να εγκαταλειπουν το μαγαζι.Ειμασταν για αρκετες στιγμες σ'αυτη την κατασταση αλλα η θεληση μου για ζωη ηταν μεγαλυτερη.Μολις ειχα βρει την ελευθερια μου και δεν ειχα σκοπο να την χασω τοσο γρηογρα και τοσο ευκολα.Ενα ανατριχιαστικο κρακ ακουστηκε και ο καρπος του εχθρου μου επεσε σε αφυσικη γωνια,σπασμενος.

Εμεινε να τον κοιταει σαστισμενος ενω το μαχαιρι επεσε μαλακα στα χερια μου.Το επομενο δευτερολεπτο ηταν χωμενο στην καρωτιδα του αντιπαλου μου και το αιμα του πιτσιλισε τον τοπο.Τον πεταξα απο πανω μου με δυναμη και ετρεξα στον αλλον που ειχε αρχισει να συνερχεται.Πριν προλαβει να μου προκαλεσει μπελαδες,εμπηξα με δυναμη το οπλο μου στην καρδια του και το εστριψα για να σιγουρευτω οτι ειχε πεθανει.Το αφησα εκει και πηγα προς το μπαρ, οπου ειχα αφησει τον αντρα που ξεκινησε τον καβγα.Τραβηξα το μαχαιρι απο το χερι του και επεσα κατω με εναν γδουπο.Εκανε να ανοιξει τα ματια του αλλα τον σταματησα με μια γερη κλωτσια στο κεφαλι.Σκεφτηκα για λιγο και τελικα τον καρφωσα στο ματι,τελειωνοντας την ζωη του.Θα συναντουσε ξανα τον αδερφο του και δεν θα μου προκαλουσε περεταιρω φασαριες.Τελειωσα το ποτο μου ηρεμος και αφησα τα λεφτα στον παγκο καθως ο μπαρμαν δεν φαινοταν πουθενα.Υστερα βγηκα απο το μαγαζι και περπατησα με το κεφαλι σκυφτο.

Προχωρησα για λιγο κοιταζοντας το πατωμα απορροφημενος,ωσπου επεσα σε ενα εμποδιο.Βγηκα απο τις σκεψεις μου και προσεξα οτι κοιτουσα πλεον σε ενα ζευγαρι παπουτσια ενα διπλα,βρισκοταν αλλα δυο ζευγη.Σηκωσα αργα το κεφαλι μου και ειδα ενα τεραστιο,χοντρο σωμα με πλατυ στηθος,το οποιο κατελγε σε ενα στρογγυλο,ξυρισμενο κεφαλι. Προσεξα το προσωπο λιγο καλυτερο και κοντεψα να πνιγω απο την εκπληξη.Μπροστα μου στεκοταν ενας απο τους πρωην συναιχμαλωτους μου και ενας απο τους ελαχιστους φιλους μου.Εστρεψα το κεφαλι διπλα και ειδα οτι και οι δυο αλλοι ανηκαν στις ιδιες κατηγοριες!
-Jacob?John?Jarvis?Ειστε στα αληθεια εσεις???
-Χαχαχα!Raziel πλαιοσκυλο!Καλα καταλαβα πως εισουν εσυ!Που βρηκες αυτα τα γελοια ρουχα?αποκριθηκε ο χοντρος αντρας.
-Μεγαλη ιστορια!Αλλα εσεις γιατι κυκλοφορειτε ακομα με τα ρουχα της σκλαβιας?ρωτησα σοβαρα.
-Κι αυτο επισης ειναι μεγαλη ιστορια.Απ'οτι φαινεται,εχουμε πολλα να πουμε και αυτο δεν ειναι το καλυτερο μερος.Ακολουθησαμε μας.Εχουμε βρει ενα εγκατελειμμενο σπιτι και μενουμε εκει προσωρινα.
-Δειξε μου τον δρομο ειπα και ξεκινησαμε ολοι μαζι.

Την ιδια στιγμη,σε ενα γραφειο στον τελευταιo οροφο του ψηλοτερου κτηριου στο νησι
-Tελειωσατε την καταγραφη?ρωταει με σοβαροτητα ο marine commander.Στο σκυθρωπο προσωπο του φαινεται οτι δεν ειναι ικανοποιημενος με την κατασταση.
-Μαλιστα Commander Calgar του απανταει ο αλλος αντρας πιο χαλαρα.Ειναι καπως ενοχλημενος αλλα χαμογελαει.Δεν του αρεσει καθολου η κατασταση.Κανει κουμαντο στο νησι εδω και χρονια.Το ονομα του ειναι Zeon Quickbargain.Ποτε δεν εχει βρεθει καποια κατασταση που να μην μπορεσει να αντιμετωπισει και ετσι αισθανοται και για τα σημερινα γεγονοτα.Δεν καταλαβαινει γιατι ηρθε σταλθηκε καποιος απο την κυβερνηση για να τον ελεγξει.Δεν μπορει καν να θυμηθει την τελευταια φορα που κατι παρομοιο εγινε.Συνηθως του εχουν απολυτη εμπιστοσυνη.Και γιατι να μην του εχουν?Εχει αντιμετωπισει τους επαναστατες δεκαδες φορες στο παρελθον και παντα εβγαινε νικητης.Και τωρα ο συγκεκριμενος διοικητης δεν τον ρωταει  για την εκρηξη στο παρκο αλλα ασχολειται πιο πολυ με τους νεκρους που ξεβραστηκαν το πρωι.Κατι δεν του αρεσει καθολου στην κατασταση.

Ο Commander κοιταξε τα χαρτια με τα ονοματα για μια τελευταια φορα και ετριψε το μουστακι του σκεπτικος.Βρισκοταν εδω και πολλα χρονια στο σωμα και ειχε μαθει να εμπιστευεται το ενστικτο του.Και τωρα το ενστικτο του,ελεγε πως κατι δεν πηγαινε καλα.
-Τεσσερεις ακομα αγνοουνται.
-Ειναι θεμα ωρων να βρεθουν.Δεν υπαρχει μονο μια παραλια στο νησι και αρκετες απο αυτες ειναι δυσκολα προσβασιμες.Ετσι κι αλλιως δεν καταλαβαινω γιατι αγχωνεστε τοσο πολυ για τεσσερα ατομα.
-Αγχωνομαι γιατι οι τρεις,ειναι τα αδερφια Grossbard.Ειχαν συνολικη επικυρηξη 107.000.000 πριν τους πιασουμε και μπορει να αρχισουν ξανα τις φασαριες στην Βορεια Θαλασσα!
-Μαλιστα απανταει πιο σοβαρα αυτη την φορα ο Zeon.
-Και ο τεταρτος?
-Ο τεταρτος ανηκει σε μια ιστορια που η κυβερνηση δεν θα ηθελε να μαθευτει και για αυτο θα ηταν καλο να μην ρωτας πολλα Zeon.
-Καλως.Θα στειλω τους αντρες μου να ψαξουν παντου και γρηγορα
-Αυτο να κανεις.Οταν εχεις αποτελεσματα,θελω να με ενημερωσεις αμεσα λεει επιτακτικα ο Calgar και σηκωνεται απο την καρεκλα του.
-Μαλιστα Commander!απανταει ο Zeon και ξεκιναει τα τηλεφωνα ενω η πορτα κλεινει και ο διοικητης βγαινει απ'το δωματιο.

Πισω σε εμας
Kαναμε λιγα μετρα στον ιδιο δρομο και υστερα ο Jacob εστριψε αριστερα σε ενα στενο.Προχωρησαμε λιγο και στριψαμε ξανα,δεξια αυτην φορα σε ενα ακομα μιρκοτερο σοκακι που δεν εδειχνε να οδηγει πουθενα.Στο τελος του βρισκοταν μερικα μισογκρεμισμενα σπιτια και προς ενα κατευθυνθηκαμε.Μπηκαμε μεσα κανοντας δρομο μεσα απο τα χαλασματα και κατσαμε στο ξεχαρβαλομενο δαπεδο.-Ωραιο μερος ειπα μετα απο ενα λεπτο ησυχιας.
-Οποιοδηποτε μερος ειναι καλυτερο απο αυτα που ζουσαμε τα τελευταια χρονια απαντησε σοβαρα ο Jοhn.Ηταν ο μικροτερος απο τα αδερφια αλλα ηταν μαλλον ο καλυτερος πολεμιστης τους.Με υψους που ξεπερνουσε τα δυο μετρα και σωμα γεματο μυς,η παρουσια του και μονο ηταν αρκετη για να προκαλεσει φοβο.Αλλα περα απο το παρουσιαστικο,πρεπει να υπηρχαν και πολλες πραξεις για αυτο αλλωστε ειχε και την μεγαλυτερη επικυρηξη απο τους τρεις τους.Το κεφαλι του αξιζε 40.000.000 belli,ενα διολου ευκαταφρονητο ποσο.

Ο μεσαιος σε ηλικια ηταν ο Jarvis και το κεφαλι του αξιζε 37.000.000.Ηταν πολυ κοντυτερος και αδυνατος απο τον μικροτερο αδερφο του αλλα οχι λιγοτερο επικυνδυνος.Μια φορα,κατα την διαρκεια της αιχμαλωσιας μας,τον ειχα δει να προσπαθει να αποδρασει πανω απο ενα τειχος τουλαχιστον 20 μετρων,διχως συνεργα,ενω ειχε σκοτωσει ηδη πεντε φρουρους χωρις να το παρει κανεις ειδηση.Τελικα τον σταματησε ενας commander των marines που ειχε ερθει εκεινες τις μερες για να μας επιθεωρησει.Ο τριτος και μεγαλυτερος αδερφος ηταν ο Jacob.Χοντρος,με καπως αφυσικα λεπτα ποδια,ηταν ικανος πολεμιστης αλλα την επικυρηξη των 30.000.000 την ειχε αποκτησει κυριως λογω του μυαλου του.Αυτος ηταν που σχεδιαζε και οργανωνε αυτην την οικογενεια εγκληματιων.Ειχε τεραστιες γνωσεις και εναν ιδιατερο τροπο στο να αντιλαμβανεται τα πραγματα.Σε αντιθεση με μενα,ηταν ολοι τους εγκληματιες,και ειχαν κερδισει την θεση τους στην αιχμαλωσια,με την αξια τους.Μεσα σ'αυτα τα χρονια ομως εγινα και εγω ενας απο αυτους αλλιως δεν θα επιβιωνα.Και τωρα καθομασταν ολοι μαζι,ελευθεροι πλεον.Οι μοναδικοι επιζοντες ενος πλοιου σκλαβων,που θα εκαναν τις δουλειες της κυβερνησης.

Tους κοιταξα εναν εναν και τελικα ρωτησα.
-Πως φτασατε εδω?
-Οπως σου ειπα ηδη,ειναι μεγαλη ιστορια πηρε τον λογο o Jacob.-Oταν ξεκινησε η φωτια και η φασαριες στο πλοιο,βρηκαμε ευκαρια μεσα στην αναταραχη και δοκιμασαμε να το σκασουμε.Καποιο απο τους marines ομως μας ειδα και δοκιμασαν να μας σταματησουν.Τους σκοτωσαμε αλλα γρηγορα μαζευτηκαν αρκετοι και αναγκαστηκαμε να πηδηξουμε στο νερο.Κολυμπησαμε για ωρες ωσπου καταληξαμε σε μια απο τις παραλιες ατου νησιου.Με τα πολλα,βρηκαμε τελικα την πολη και πολυ προσεχτικα κινηθηκαμε στους δρομους της ωσπου βρηκαμε αυτο το μερος που δεν περναει κανεις.Ντρεπομαι που το λεω,αλλα οι νεκροι απο το ναυαγιο,εφεραν τυχη σε εμας καθως ο περισσοτερος κοσμος ειχε μαζευτει στην μγαλη παραλια για να παρακολουθησει το"θεαμα" και ετσι δεν κυκλοφορουσαν πολλοι στην πολη.Και πριν λιγο ακουσαμε μια δυνατη εκρηξη και βγηκαμε να δουμε αν εγινε κατι που θα μας βοηθουσε να φυγουμε απο εδω.
-Και για που εχετε σκοπο να το βαλετε?
-Ω εχουμε τα σχεδια μας μου απαντησε με νοημα και συνεχισε.
-Αλλα πες μας,εσυ,πως εφτασες εδω?

Πηρα μια βαθεια ανασα και τους διηγηθκα την ιστορια μου.Τους εξηγησα,πως οταν αρχισε η φωτια βρισκομουν στο μηχανοστασιο και οταν τιναχτηκε η μηχανη με πεταξε στην θαλασσα,οπου ηταν και το σημειο που εχασα τις αισθησεις μου.Μετα τους ανεφερα τις δυσκολιες μου στο να φυγω απο την παραλια,προσπερνοντας τις λεπτομερειες,και μετα τους ειπα για την συναντηση μου με τον αγνωστο αντρα και για το πως κατεληξα με αυτα τα ρουχα.Τους ειπα τα παντα και για την εκρηξη στο παρκο και για την μαχη μου στο μπαρ.Με παρακολουθουσαν με προσοχη μεχρι που τελειωσα την αφηγηση των "περιπετειων" μου.
-Μαλιστα ειπε ο Jacob.-Aρα οι Επαναστατες ευθυνονται για την εκρηξη.Αυτο ειναι καλο για εμας.Σημαινει οτι οι marines θα ασχοληθουν μ'αυτους.Αυτη ισως να ειναι η ευκαιρεια μας για να φυγουμε απο αυτο το νησι.Εσυ τι σκοπευεις να κανεις Raziel?
-Nα ταξιδεψω απολαμβανοντας την ελευθερια μου,να εκδικηθω οσους ευθυνονται για την αιχμαλωσια μου και να καταστρεψω οποιον βρεθει στον δρομο μου απαντησα σοβαρα,μετα απο λιγη σκεψη.
-Ενδιαφερον σχεδιο αποκριθηκε χαμογελοντας.-Τι θα λεγες να ταξιδεψουμε ολοι μαζι,για καποιο καιρο τουλαχιστον?
-Γιατι οχι?απαντησα με το ιδιο χαμογελο.

-Ωραια απαντησε.-Αλλα πρεπει πρωτα να φυγουμε απο εδω περα.Οι marines θα ψαχνουν παντου για τους επαναστατες και ετσι δεν θα χουν το νου τους σε τιποτα αλλο,οποτε αυτη ειναι μια καλη στιμγη.
-Συμφωνω.Πρεπει να κατεβουμε στην παραλια,να παρουμε μαι μικρη βαρκα και να την κανουμε απο δω.Για να το κανουμε αυτο ομως θα πρεπει να βρουμε ρουχα για εσας.
-Εχεις καθολου λεφτα?
-Οχι.οτι λεφτα υπηρχαν στο παντελονι,τα ξοδεψα σε ουισκι.Δεν μπορω να πω οτι μετανιωνω
-Σε καταλαβαινω απαντησε μελαγχολικα.-Και τι δεν θα δινα για ενα μπουκαλι καλο ουισκι!Ουτε που θυμαμα ποτε ηταν η τελυταια φορα που ηπια αλκοολ!Τελος παντων.Θα πρεπει να βρουμε εναν αλλον τροπο απ'...Σταματησε πριν ολοκληρωσει την κουβεντα του.Απο εξω,καπου κοντα μας ακουστηκαν γρηγορα βηματα και φωνες που μιλουσαν χαμηλοφωνα.

Tα βηματα πλησιαζαν προς το μερος μας.Κοιταχτηκαμε ολοι και χωρις να πουμε κουβεντα πηραμε θεσεις.Κρυφτηκαμε οπου βρηκαμε και περιμεναμε.Τεσσερεις ανδρες εκαναν την εμφανιση τους..Ολοι τους φορουσαν απλα πολιτικα ρουχα και  στον ωμο τους ειχαν το ιδιο τατουαζ.Μια νεκροκεφαλη με ασπρα και κοκκινα χρωματα.Σταθηκαν μπροστα στο σπιτι και πηραν μερικες ανασες.
-Καλα πηγε τελικα ειπε ο ενας απο τους ανδρες.Ηταν χοντρος με μεγαλο μαυρο μουσι και μακρια μαλλια.
-Ναι συμφωνησε ο δευτερος.Ηταν τεραστιος με κοντο ξανθο μαλλι,γαλαζια ματια και ξυρισμενο προσωπο.Σιγουρα ο αρχηγος θα χαρει πολυ.
-Τωρα μενει μονο να περιμενουμε εδω μεχρι να μας στειλουν το σημα για την συναντηση συμπληρωσε ο τριτος.Ο αλλος δεν ειπε λεξη αλλα κινηθηκε κατα το μερος που κρυβομασταν.Τους παρατηρησαμε καλα και καναμε την επιθεση μας την στιγμη που περασε και ο τελευταιος στον χωρο.

Πρωτος,εκανε κινηση ο Jarvis.Με αστραπιαια ταχυτητα,πεταχτηκε απο την θεση του και ορμηξε στον τελευταιο με εναν λωστο που ειχε μαζεψει απο κατω.Δεχθηκε την πρωτη του επιθεση στο προσωπο.Οπισθοχωρησε και ο Jarvis ετοιμαστηκε να ορμηξει ξανα.Αυτος εβγαλε πολυ γρηγορα δυο jutte και αυτη την φορα σταματησε την επιθεση του.Eγω επιτεθηκα στον τριτο απο τους αντρες κρατωντας το μαχαιρι που ειχα αποκτησει.Ηταν περιπου στο υψος μου και φορουσε ενα καφε παντελονι,μια απλη μαυρη μπλουζα,μαυρα γαντια και δερματινες μποτες.Απεφυγε,οριακα την επιθεση και πηδξε προς τα πισω ενω ταυτοχρονα τραβουσε ενα μαστιγιο απο την ζωνη του.Στο μεταξυ ο John ειχε ορμησει στον τεραστιο τυπο και τον γρονθοκοπησε στο προσωπο πεντε φορες χωρις ο αλλος να μπορεσει να αντιδρασει.Φανηκε να αντεχει στην αρχη,αλλα τελικα γονατισε και τοτε δεχτηκε μια γονατια στο προσωπο και επεσε πισω.Αυτο το ειδε ο χοντρος και ετοιμαστηκε να ορμηξει αλλα ο Jacob τον σταματησε.To σαπιο πατωμα εσπασε απο την συγκρουση τους και οι αντρες βρεθηκαν με τις πλατες στα πλακακια ενος σκοτεινου υπογειου.Για λιγο επικρατησε ησυχια και ολες οι μαχες σταματησαν.Κοιτουσαμε ολοι την τρυπα περιμενωντας.Ο Jacob ηταν ο πρωτος που ανοιξε τα ματια του και αμεσως φωναξε.
-Τι κοιτατε?Τελειωνετε εκει πανω!

Στο ακουσμα αυτων,αφυπνιστηκαμε και επιτεθηκαμε ξανα.Το μαιχαιρι μου περασε ξυστα απο το στομαχι του εχθρου μου,που εκανε ενα βημα πιω και απεφυγε την επιθεση ξανα.Απο την φορα που ειχα,εχασα λιγο το βημα μου,πραγμα που εκμεταλλευτηκε και με κλωτσησε στο στομαχι.Τα γονατα μου λυγισαν αλλα καταφερα να σταθω ορθιος.Μονο προσωρινα ομως,γιατι περασε το μαστιγιο του στα ποδια μου και με μια κινηση με γκρεμισε κατω.Ο John ετοιμαστηκε να αποτελειωσε τον αντιπαλο του αλλα εκεινος συνηλθε την καταλληλη στιγμη και τον εσπρωξε με δυναμη πανω σε μια τσακισμενη βιβλιοθηκη.Εκεινο σηκωθηκε γρηγορα και ορμηξε ξανα.Αρπαξε τον εχθρο απο την μεση και τονπηρε μαζι του μεχρι που βρηκαν εναν τοιχο για εμποδιο.Ο ψηλος ξανθος,χτυπησε με την πλατη και επεσε για ακομη μια φορα κατω.Ο John δεν εχασε στιγμη και με μια κινηση του εσπασε τον λαιμο.O Jarvis ακομα χτυπιοταν με τον δικο του,ο οποιος ηταν εντυπωσιακα γρηγορος και τωρα ειχε περασει στην επιθεση.Τα jutte του χτυπουσαν και ο μεσαιος αδερφος απεκρουε.Ομως στο βλεμμα του φαινοταν οτι το απλαμβανε και οτι ειχε το πανω χερι.