[ΤΕΛΟΣ] [ΠΑΡΕΛΘΟΝ] Η κατάλυση των Αλυσίδων.

Όνομα χαρακτήρα:Maral Papani
Παράταξη:Pirates
Bounty:27.000.000
Φήμη:35
Προηγούμενη ιστορία(link): http://www.onepiecegr-rpg.com/t7711-topic
Tίτλος ιστορίας:Η κατάλυση των Αλυσίδων.

Προηγούμενη ιστορία:Το πλήρωμα των Crowned Pirates έφτασε στο Mecha Island με σκοπό να αναβαθμίσουν το πλοίο τους.Εκεί ο Maral και ο Knab,o λοστρόμος του πληρώματος συνάντησαν έναν παλιό nakama του δεύτερου.Τον Samuel Fixer.Ο Samuel αρνήθηκε την προσφορά του Maral να γίνει μέλος του πληρώματος και ανέπτυξε μία αμοιβαία αντιπάθεια με τον Καπετάνιο.Παρ'όλα αυτά,του πρότεινε ως πιθανό μέλος του πληρώματος την υιοθετημένη του κόρη την Joy που έτσι κι αλλιώς της άρεσε να μπλέκει σε περιπέτειες.Ο Maral την βρήκε στην πόλη να κάθεται μαζί με cyborg συμμορίτες και αφού σκότωσε τους ανθρώπους μηχανές την στρατολόγησε.Λόγω της ξαφνικής εμφάνισης κι άλλων πειρατών στο Mecha Island οι Crowned Pirates αναγκάστηκαν να ανακαταλάβουν βίαια το πλοίο τους αφού αναβαθμίστηκε και να πολεμήσουν για να φύγουν.Κατέστρεψαν ένα battleship των Marines και έκαναν εχθρό τους έναν Vice-Admiral.

Μέλη του πληρώματος: (Για να σας διευκολύνει με το ποιος είναι ποιος)

Maral Papani:Μπορεί να αναφερθεί επίσης και ως Καπετάνιος,Captain κτλπ.Κάτοχος του Kage Kage No Mi.Χρησιμοποιώντας το φρούτο του και ένα ψαλίδι έχει κλέψει τις δυνάμεις δύο Cipher Pol agents,την τεχνική ενός Fishman Karate Master και ενός καλού ξιφομάχου-bounty hunter.Επίσης απ'τον τελευταίο έκλεψε και το διάσημο σπαθί Kogarashi.

Logen:Μπορεί να αναφερθεί επίσης και ως Εννιαδάχτυλος.Πρώην Marine Captain και κάτοχος του Sozo Sozo No Mi.Είναι γεμάτος ουλές και πολεμάει με το Kiribachi.Έχει μία σκοτεινότερη διπλή προσωπικότητα τον Αιμοβόρο ή και Bloody-Nine.

Valantya:H ψαράνθρωπος-σκοπευτής του πληρώματος.Μπορεί να αναφερθεί και ως Black Bullet.Έχει έξι χέρια και το κάθε ένα απ'αυτά είναι πολύ ικανό στο να στοχεύει με τα ,επίσης, έξι πιστόλια της.Επιπλέον,έχει ένα τουφέκι.

Uriel:O fishman-πλοηγός του πληρώματος.Ο πρώτος nakama του Maral,γνωρίζονται από παλιά.Είναι πάνω από δύο μέτρα σε ύψος έχει χρώμα μπλέ και είναι ιδιαίτερα μυώδης.Κουβαλάει ένα τεράστιο σιδερένιο ρόπαλο.

Knab:Ο γερο-λοστρόμος του πληρώματος.Παλιός και έμπειρος πειρατής.

Urouge:Zombie που δημιουργήθηκε με την δύναμη του Kage Kage No Mi.Έχει το σώμα του πειρατή Urouge.

Eχθροί
Άγνωστοι
Σύμμαχοι
Maral

O ΄΄Χλωρός Ίππος΄΄ προχωρούσε περήφανος στην θάλασσα.Ο Uriel ήταν στο πηδάλιο και ο Καπετάνιος στεκόταν δίπλα του.Το τσιγάρο του Maral είχε σβήσει απ'την βροχή και τον αέρα και προσπαθούσε εκνευρισμένος να το ανάψει ξανά.Το ταξίδι από το Mecha Island και μετά ήταν σχετικά ήσυχο.Κανένας δεν τους είχε ενοχλήσει ενώ ο καιρός ήταν ήσυχος.Μα όπως ήταν φυσικό υπήρχαν επιπλοκές.Τώρα που το καράβι πλησίαζε στο Reverse Mountain ο ουρανός είχε σκοτεινιάσει απότομα παρ'όλο που ήταν μόλις απότομα.Τα σύννεφα στον ουρανό ήταν μαύρα και απότομα ξεκίνησε ένας λυσσασμένος αέρας και μία καταρρακτώδης βροχή.Το αποτέλεσμα ήταν ότι το πεδίο οράσεως για όλους σχεδόν στο πλοίο ήταν μηδαμινό.Ευτυχώς,ο πλοηγός και η σκοπευτής του πλοίου ήταν ψαράνθρωποι οπότε με την συνεργασία αυτών των δύο μέχρι στιγμής είχαν γλυτώσει τον πνιγμό.

O Rouga βρισκόταν περίπου 100 μέτρα πιο πίσω απ'τον ΄΄Χλωρό Ίππο΄΄ ακολουθώντας με τον ΄΄Κόκκινο Ίππο΄΄.Η σημαία των Crowned Pirates ανέμιζε και στο δικό του κατάρτι ακόμα κι αν ο Maral δεν μπορούσε να το δει τώρα.Προς το παρόν,ήταν αναγκασμένος να γαβγίζει διαταγές δεξιά κι αριστερά για να ανάβουν όλη την ώρα καινούρια φανάρια.Τα φανάρια χρησίμευαν ως οδηγός του ΄΄Κόκκινου Ίππου΄΄ και του Rouga που δεν είχαν fishman ως πλοηγό.Έτσι οι Rouga Pirates μπορούσαν να ακολουθούν τον Μaral μέσα από την καταιγίδα.Ξαφνικά,ο Uriel φώναξε "Πλησιάζουμε στην είσοδο.Προσδεθείτε όλοι." . Ο Logen με τον Knab δεν συμφωνούσαν πολύ συχνά.Όμως σε ένα απ'τα πράγματα στα οποία συμφώνησαν αμέσως ήταν ότι πρέπει όλοι να είναι προσδεδεμένοι στο κατάστρωμα.Έτσι ο Maral έδεσε το σχοινί που τύλιγε την μέση του στον στύλο του πηδαλίου και περίμενε.

Αφού βεβαιώθηκε πως το σχοινί ήταν καλά δεμένο,ο Maral έκανε χωνί τα χέρια του και φώναξε "Valantya,το συνθηματικό!" .Αν ήρθε ποτέ κάποια απάντηση χάθηκε στον άνεμο και στον σαματά που προκαλούσε η βροχή.Λίγα δευτερόλεπτα μετά τρεις πυροβολισμοί έπεσαν απ'την "φωλιά του αετού" του ΄΄Χλωρού Ίππου΄΄.Αυτό ήταν το συνθηματικό για τους πειρατές του ΄΄Κόκκινου Ίππου΄΄.Αυτό σήμαινε ότι τα πλοία πλησίαζαν στην είσοδο της Grand Line.Aυτό σήμαινε ότι όλοι έπρεπε να προσδεθούν.Έτσι και έγινε και στο πλοίο του Rouga.Το κατάστρωμα ήταν βρεγμένο και το πλοίο κουνιόταν βίαια καθώς το χτυπούσαν τα κύματα.Ξαφνικά άκουσε τον Uriel δίπλα του να ανακοινώνει μεγαλόφωνα "Σε είκοσι δεύτερα αρχίζουμε την αναρρίχηση." .Ο Maral άκουσε τι είπε ο πλοηγός αλλά δεν κατάλαβε ακριβώς.Είχε ακούσει πολλά για το Reverse Mountain,την Red Line και όλα αυτά.Αλλά τίποτα δεν τον προετοίμαζε για όταν το είδε μπροστά του.

Στην αρχή νόμιζε ότι ο Rouga με κάποιον τρόπο είχε βρεθεί μπροστά τους.Ένας τεράστιος κόκκινος όγκος να ξεπροβάλει σχεδόν από το πουθενά.Αυτό δεν το περίμενε.Ακολούθησε με τα μάτια του το ύψος του βουνού και το βλέμμα του χάθηκε κάπου στα σύννεφα.Δυστυχώς αυτή η στιγμιαία απροσεξία ήταν σε ακατάλληλη ώρα και στιγμή.Με το βλέμμα του χαμένο δεν είδε το ανηφορικό ρεύμα εγκαίρως.Το πλοίο άρχισε να ανηφορίζει και ο Maral ξαφνιάστηκε παραπατώντας.Το βρεγμένο κατάστρωμα δεν προσφερόταν για απότομες κινήσεις σε καμία περίπτωση.Ο Maral ένιωσε τα πόδια του να γλιστράνε και το σώμα του να πέφτει.Για μια στιγμή ήταν σίγουρος πως θα έπεφτε στο νερό.Όμως το σχοινί τον κράτησε και αντιθέτως συγκρούστηκε με το κεφάλι πάνω στο κατάστρωμα.Το χτύπημα ήταν δυνατό και ο κόσμος άρχισε να γυρνάει και να θολώνει γύρω του.Το τελευταίο πράγμα που είδε ήταν το ανήσυχο και φοβισμένο βλέμμα του Uriel.

H σκέψη και ο λογισμός του Maral φάνηκαν να επιπλέουν σε μια θάλασσα γεμάτη αναμνήσεις.Αναμνήσεις των τελευταίων δύο χρόνων.Και σκέψεις.Άραγε πήγαινε μπροστά ή πίσω? Μήπως υπήρχε τρόπος να πάει μπροστά άμα δεν πάει πίσω? Ή το αντίθετο? Μπερδεμένα πράγματα.Αλλά βλέπετε,ο Maral είναι Skypiean.Μάλιστα,δεν είναι απ'τους Skypieans που μετανάστευσαν εδώ και έκαναν εδώ οικογένειες.Είναι Skypiean όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε στov ουρανό.Στα δεκαέξι του χρόνια εξορίστηκε και αναγκάστηκε να κατέβει στην επιφάνεια της γης.Αυτή είναι η ιστορία του.

"Άντε κουνήσου βρωμόπαιδο δεν θα σε παρακαλάω να μου φέρεις νερό." ακούστηκε μία γέρικη φωνή ακολουθούμενοι από πράγματα να πέφτουν κάτω και να σπάνε.Μία πόρτα άνοιξε και έκλεισε και αμέσως μετά γρήγορα βήματα ακούστηκαν στον διάδρομο.Μια συνηθισμένη μέρα στο σπιτικό των Papani.Ο Maral ήταν μόλις δεκαέξι ετών,γιος μίας οικογένειας ευγενών πολιτών της Skypiea.Επίσης,ήταν εκπαιδευόμενος ξιφομάχος,παρά τις έντονες διαφωνίες και συζητήσεις του πατέρα του επι του θέματος.

Η ώρα του διαλογισμού ήταν ιερή του είχε μάθει ο δάσκαλος του.Αλλά ιερή μόνο για όποιον διαλογίζεται.Αυτό ο Maral δεν το είχε ως παράπονο.Ήταν απλά ένα γεγονός.Το ότι γινόταν χαμός στο σπίτι κάθε μεσημέρι επέτρεπε στον Maral να "ακούει" τους πάντες.Έτσι εξασκούσε την ιερότερη των ικανοτήτων για τους Skypieans.Το Mantra.παλιότερα αυτή η ικανότητα ήταν πολύ συνηθισμένη.Αλλά με την επέμβαση της Παγκόσμιας Κυβέρνησης στην Skypiea τα πράγματα άλλαξαν πολύ.Όσοι δεν είχαν το Mantra ή είχαν πολύ ισχυρά συμφέροντα να προστατέψουν άρχισαν να προωθούν έναν άλλον τρόπο ζωής.Ο διαλογισμός και η πρόπονηση-εκπαίδευση ήταν τώρα για τους παλιομοδίτες ή για τους στρατιώτες.

Αλλά ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή.Ο Maral Papani ήταν ένας πολλά υποσχόμενος νεαρός.Ήταν δεκάξι χρονών και είχε τελειώσει την εκπαίδευση που είχε να του προσφέρει το Ηνωμένο Βασίλειο της Skypiea.Είχε διδαχτεί για το πως το Βασίλειο είχε σχηματιστεί μετά την άφιξη της World Goverment που είχε φέρει την ισορροπία στον τόπο.Μέχρι εκείνη την εποχή οι πειρατές έμπαιναν και έβγαιναν ο καθένας κατά βούληση στην Skypiea.Πολλές φορές έπιαναν σκλάβους που τους πουλούσαν στην επιφάνεια για εξωφρενικές τιμές.Μάλιστα ήταν γνωστό το παράδειγμα του μεγαλύτερου κακοποιού όλων των εποχών.Του Monkey D. Luffy.Οι πράξεις του οποίου ήταν τόσο κακές και άκαρδες που λόγω αυτών ο Θεός εγκατέλειψε την Skypiea.Μετά την ηλικία των δεκάξι και το τέλος της κρατικής εκπαίδευσης-η οποία προσφερόταν φυσικά μόνο σε νεαρούς και νεαρές ευγενικής καταγωγής- ο Maral όφειλε να συνεχίσει την εκπαίδευση του εντός του οίκου του.Ο πατέρας του Maral είχε φέρει σοφούς κάθε λογής για να βοηθήσουν τον Maral να διαλέξει καριέρα.Παρά το πείσμα όλων ο Maral επέλεξε την στρατιωτική καριέρα.Έτσι διδάχθηκε ξιφομαχία,στρατηγική και τακτικές πολέμου.Αν όλα πήγαιναν καλά στα δεκαοχτώ του θα εντασσόταν είτε στο στράτευμα του Βασιλείου είτε στο Σώμα των Marines.

Όλα όμως δεν πήγαν καλά.Εκείνη την εποχή γίνονταν πολλά έργα στην Skypiea και ο Βασιλιάς είχε αποφασίσει να φέρει σκλάβους για να βοηθήσουν.Βλέποντας αυτή την συμπεριφορά πολλοί ευγενείς οίκοι ακολούθησαν το παράδειγμα του Βασιλιά.Ανάμεσα τους και η οικογένεια του Maral.Συγκεκριμένα είχαν αγοράσει μία οικογένεια ψαρανθρώπων.Η μητέρα φρόντιζε την καθαριότητα του σπιτιού και τον κήπο,ο πατέρας τις βαριές δουλειές ενώ ο γιος τον παππού της οικογένειας-τον πατέρα της μητέρας του Maral-και τον ίδιο τον Maral.O Maral μέχρι τότε ποτέ δεν είχε αμφισβητήσει την τάξη πραγμάτων ενώ αδιαφορούσε πλήρως για την δουλεία.

Σύμφωνα με πολλούς φιλοσόφους,το Mantra δεν ήταν μόνο μία πολεμική τέχνη που βοηθούσε τους στρατιώτες αλλά έδινε και πολύτιμα μαθήματα ζωής.Ο Maral κάθισε ακίνητος και αφουγκραζόταν τα πάντα γύρω του για πέντε λεπτά ακόμα.Μετά τα πέντε αυτά λεπτά ο Maral πήρε το ξίφος που βρισκόταν δίπλα του και το έδεσε στην ζώνη του.Άνοιξε την πόρτα του δωματίου του και βγήκε στον διάδρομο.Πριν προλάβει να περπατήσει καθόλου ο νεαρός σκλάβος έπεσε πάνω του ρίχνοντας χύνοντας στα ρούχα του το νερό που προοριζόταν για τον παππού του.Το μυαλό του Maral θόλωσε.Ο νεαρός ψαράνθρωπος του έριχνε σχεδόν ενάμιση κεφάλι αρκετά κιλά παρόλο που η διατροφή του στην Skypiea δεν ήταν και η καλύτερη.Παρ'όλα αυτά ο Maral δεν δυσκολεύτηκε να τον πιάσει απ'τον γιακά και να τον χτυπήσει με δύναμη στο πάτωμα.Ο δίσκος και τα ποτήρια έπεσαν δίπλα του σπάζοντας σε πολλά κομμάτια.Η δεξιά γροθιά του Maral υψώθηκε και κατέβηκε με δύναμη στο πρόσωπο του σκλάβου σχίζοντας του τα χείλη.Ο Maral γρύλισε μέσα απ΄το στόμα του "Ηλίθιε,καιρός να αρχίσεις να προσέχεις που πατάς.Ηλίθιε,ηλίθιε,ηλίθιε." .Η γροθιά ανεβοκατέβηκε μερικές φορές ακόμα.Ο Maral τότε σηκώθηκε και κοίταξε τον σκλάβο στα μάτια.Το πρόσωπο του ήταν ματωμένο.Αμέσως μετάνιωσε για ότι έκανε.Η αλήθεια ήταν ότι είχε τσαντιστεί περισσότερο με το γεγονός ότι το Mantra του δεν ήταν τελικά τόσο καλό όσο ο ίδιος θα ήθελε να πιστεύει.

Ο Maral προσέφερε το χέρι του στον πεσμένο σκλάβο και ψέλλισε "Απολογούμαι για την συμπεριφορά μου Uriel.Θα σε βοηθήσω να μαζέψεις και μετά άμα θες μπορείς να έρθεις μαζί μου στο τουρνουά." . Ο Uriel σηκώθηκε όρθιος και τραύλισε με ενθουσιασμό "Μα-μα μάλιστα αφέντη.Με συγχωρείς.Και βέβαια θέλω." ,Ο Maral του χαμογέλασε γονάτισε και άρχισε να μαζεύει τα σπασμένα ποτήρια.

Σε δέκα λεπτά ο Maral είχε βοηθήσει τον Uriel με τα ποτήρια και είχε αλλάξει και ρούχα.Ο Uriel τον περίμενε στην πόρτα γεμάτος ενθουσιασμό.Ο νεαρός ψαράνθρωπος δεν έβγαινε συχνά απ'το σπίτι των Papani.Με το που έφτασε ο Maral ο Uriel άνοιξε την πόρτα και άφησε τον αφέντη του να περάσει πρώτος ακολουθώντας ύστερα κατά πόδας.Το τουρνουά στο οποίο θα συμμετείχε ο Maral γινόταν κάθε 4 χρόνια.Ξιφομάχοι απ'όλη την Skypiea συμμετείχαν.Οι καλύτεροι εξ'αυτών αποκτούσαν εθνική αναγνώριση.Γίνονταν κάτι σαν άτυποι ήρωες.Φυσικά όποιοι νικούσαν απαγορευόταν να συμμετάσχουν ξανά.Ο δάσκαλος του Maral ήταν ένας απ'αυτούς τους νικητές.Το ίδιο και ο παππούς του στα νιάτα του.Αυτός ήταν ο λόγος που ο Maral είχε ξεκινήσει άτυπα την εκπαίδευση του πολύ πιο νωρίς και που είχε αγαπήσει την ξιφομαχία.Ο Maral ήξερε ότι είχε σοβαρές πιθανότητες να κερδίσει αυτό το τουρνουά.Συμμετείχαν ευγενείς μεγαλύτεροι του,κάποιοι είχαν ακόμα και τα διπλά του χρόνια αλλά αυτό δεν τον πτοούσε καθόλου.

Περπατώντας σκέφτηκε ότι δεν ήξερε τίποτα για τον Uriel έτσι τον ρώτησε με διάθεση συζήτησης "Γιατί δεν μου μιλάς λίγο εσύ για τον εαυτό σου Uriel?" .Ο Fishman ξεροκατάπιε και απάντησε "Μάλιστα αφέντη.Είμαι 18 χρονών.Είμαι από ένα χωριουδάκι στην North Blue.Ήρθαν και μας πήραν οι δουλέμποροι πρόπερσι.Όταν ήμουν νεαρότερος ήμουν σε μία συμμορία στο χωριό μου.Μην φανταστείς τίποτα ιδιαίτερο." .Ο Maral τον κοίταξε ιδιαίτερα παραξενεμένος και είπε "Είσαι μεγαλύτερος από εμένα? Δεν το ήξερα αυτό. Και σε τι συμμορία ήσουν? Ξέρεις και Fishman Karate ε?" .Ο Uriel κοίταξε στραβά τον αφέντη του και αντιγύρισε "Όχι αφέντη,δεν ξέρω Fishman Karate.Αλλά είμαι αρκετά δυνατός απ'ότι μου έχουν πει και στο χωριό πάλευα αρκετά συχνά.Οπότε ξέρω να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου σε γενικές γραμμές."

Καθώς προχωρούσαν ο Maral μουρμούρισε χαμηλόφωνα "Μμμ,περίεργο.Κι εγώ νόμιζα ότι όλοι οι Fishmen ξέρετε Fishman Karate.Τέλος πάντων." .Μετά απ'αυτόν τον σύντομο διάλογο οι δύο νεαροί προχώρησαν μόνοι τους προς την αρένα που θα διεξαγόταν το τουρνουά.Ο Maral είχε αρχίσει να αγχώνεται.Συνεχώς έπιανε το ξίφος του παππού του.Το ξίφος αυτό υπήρχε πάνω από εκατό χρόνια στην οικογένεια.Λεγόταν ανάμεσα στους συγγενείς του πως άνηκε σε έναν απ'τους Ιερείς του Θεού.Αλλά κανένας δεν θα μπορούσε να ξέρει κατά πόσο αυτό ήταν αλήθεια.Προσωπικά ο Maral αμφέβαλε για το κατά πόσο ίσχυαν αυτές οι φήμες.

Μισή ώρα μετά ο Maral έφτασε στην αρένα.Έβγαλε το πάσο του που έδειχνε ότι μπορούσε να διαγωνιστεί στο τουρνουά και το έδειξε σε έναν απ'τους φρουρούς της αρένας.Αυτός του έκανε νόημα να περάσει και ο Maral προχώρησε μαζί με τον Uriel.Ο φρουρός άρπαξε τον νεαρό ψαράνθρωπο απ'τον ώμο.Ο Maral γύρισε και κοίταξε τον Uriel στα μάτια με ένα χαμόγελο στα χείλη του.Ήταν ξεκάθαρο ότι κάτι περίμενε.Ξαφνικά ο Uriel κατάλαβε.Χαμογέλασε και αυτός και τέντωσε και το δικό του χέρι αρπάζοντας τον κατά πολύ πιο μικρόσωμο φρουρό απ'τον λαιμό.Τον κόλλησε στον τοίχο της αρένας και τον σήκωσε ώστε τα πρόσωπα τους να φτάσουν στο ίδιο ύψος.Τότε βρυχήθηκε στο πρόσωπο του φρουρού δείχνοντας τα κοφτερά του δόντια.Τα μάτια του φρουρού γούρλωσαν και το στόμα του έμεινε ανοιχτό.Ο Uriel τον άφησε ψύχραιμα κάτω.Τα πόδια του φρουρού έτρεμαν και κατά μήκος του αριστερού του ποδιού υπήρχε μία μεγάλη υγρή στάμπα.Μετά απ'αυτή την μικρή επίδειξη ο Uriel προχώρησε προς το μέρος του αφέντη του ο οποίος χειροκρότησε ενθαρρυντικά.

"Οφείλω να ομολογήσω πως δεν σου το είχα." είπε ο Maral.Ο ψαράνθρωπος δεν απάντησε.Αντιθέτως κοίταξε το πάτωμα ταπεινά και χαμογέλασε.Προχωρώντας λίγο ακόμα ήρθαν δύο ασπροντυμένοι Skypieans τρέχοντας προς το μέρος τους.O γηραιότερος απ'αυτούς είπε στον Maral "Ήρθατε πάνω στην ώρα.Παρακαλώ ακολουθείστε με.Είμαστε οι Ειρηνοδίκες της αρένας" .Ο Maral σαν να μην τον άκουσε γύρισε και εξήγησε στον Uriel "Είσαι ελεύθερος να κάνεις ότι θέλεις.Άμα θες περίμενε με έξω ή πήγαινε κάτσε στις κερκίδες.Σε περίπτωση που δεν θες να παρακολουθήσεις το τουρνουά κάνε μία βόλτα στην πόλη.Όμως να είσαι εδώ μόλις τελείωσει το τουρνουά.Δεν θέλω να βρω μπελά απ'τους δικούς μου εξαιτίας σου." .Ο Uriel ένευσε θετικά πολλές φορές και αποχώρησε.Ο Maral τότε γύρισε στους Ειρηνοδίκες και τους έκανε νόημα να προχωρήσουν.Εκείνοι τον πήγαν σε μία πόρτα που μπροστά είχε κάγκελα.Έξω απ'την πόρτα μπορούσε να ακούσει κανείς το βουητό που έκανε ο κόσμος.Ο Maral τσέκαρε για μία τελευταία φορά το σπαθί του.Ήλπιζε να μην αναγκαστεί να χρησιμοποιήσει το κόλπο του σπαθιού τώρα.Τις σκέψεις του διέκοψε το άνοιγμα της πόρτας μπροστά του.Οι Ειρηνοδίκες του έκαναν νόημα να περάσει.Μόλις βγήκε στην αρένα η βοή του κόσμου τον τρόμαξε και τινάχτηκε σαν να τον χτύπησε ρεύμα. Αρχικά νόμιζε πως όλος αυτός ο θόρυβος ήταν για τον ίδιο αλλά μόλις κοίταξε γύρω του είδε κι άλλους αρκετούς διαγωνιζομένους γύρω του.Με ένα πρόχειρο μέτρημα υπήρχαν 32 διαγωνιζόμενοι μαζί με τον ίδιο.Ξαφνικά ένα Tone Dial ενεργοποιήθηκε στην μέση της αρένας και μία πολύ δυνατή φωνή ακούστηκε "Κυρίες και κύριοι.Μπροστά σας έχετε τους 32 φετινούς διαγωνιζόμενους.Όπως κάθε χρόνο φροντίσαμε οι κανόνες να αλλάξουν.Έτσι για φέτος σας έχουμε.....ΤΟ BATTLE ROYALE.Όλοι οι διαγωνιζόμενοι θα παλέψουν με όλους.Ο κάθε αγωνιζόμενος θα αποσύρεται όταν δεν μπορεί πλέον να συνεχίσει λόγω των τραυμάτων του.Ο φόνος επιτρέπεται αλλά όχι εφόσον ο αντίπαλος έχει δείξει ότι δεν μπορεί να συνεχίσει.Καλή τύχη σε όλους τους διαγωνιζομένους.Και καλή διασκέδαση."

Tότε ο Maral παρατήρησε καλύτερα του αντιπάλους του.Αν και το τουρνουά ήταν τουρνουά ξιφομαχίας δεν κουβαλούσαν όλοι οι διαγωνιζόμενοι σπαθιά.Ένας απ'αυτούς κρατούσε ένα δόρυ και μία ασπίδα.Αυτός ο διαγωνιζόμενος φαινόταν να έχει την ίδια ηλικία με τον Maral.Ένας άλλος φαινόταν ιδιαίτερα επικίνδυνος.Το σώμα του ήταν τεράστιο και μυώδες αλλά αυτό που τρομοκρατούσε τον Maral πιο πολύ ήταν το ξίφος του άγνωστου άντρα.Ήταν μεγαλύτερο σε ύψος από εκείνον και η λεπίδα του ήταν κατάμαυρη σαν την νύχτα.Ξαφνικά χωρίς προειδοποίηση όλοι οι διαγωνιζόμενοι άρχισαν να ορμούν ο ένας στον άλλο.Ο Maral μειονεκτούσε έναντι στους περισσότερους εξ αυτών έτσι αποφάσισε να φερθεί έξυπνα.Με το που έκλεισε η πόρτα πίσω του πήγε και στάθηκε μπροστά της.Οι περισσότεροι διαγωνιζόμενοι είχαν ορμήξει στην μάχη και έσφαζαν ο ένας τον άλλον.Ο Maral δεν είχε τραβήξει καν το ξίφος του. Στάθηκε με την πλάτη στην πόρτα και κοιτούσε την σφαγή που γινόταν μπροστά στα μάτια του.Εκείνη την ώρα πρόσεξε πως ο νεαρός με το δόρυ και ο μυώδης άντρας με την μαύρη λεπίδα είχαν κάνει την ίδια κίνηση μ'αυτόν.Από την μάχη στην μέση της αρένας δύο άντρες που μάχονταν ξέφυγαν απ'την κοσμοσυρροή.Τα ξίφη τους συγκρούονταν ξανά κι ξανά και πλησίαζαν τον Maral.Το περίεργο ήταν ότι κανένας απ'τους δύο δεν υποχωρούσε απλά η μάχη τους έμοιαζε με χορευτικό.Καθώς πλησίαζαν ο Maral τράβηξε το ξίφος του και χαμογέλασε.Είχε έρθει η ώρα να δει πως συγκρίνονταν οι ικανότητες του με αυτές των άλλων.Καθώς πλησίασαν ο Maral όρμηξε ανάμεσα τους και το ξίφος του έγινε μία γκρίζα θολούρα που χτυπούσε δεξιά και αριστερά.Ο ένας απ'αυτούς ξαφνιάστηκε και άρχισε να υποχωρεί.Ο άλλος στάθηκε ακίνητος και απέκρουε τα χτυπήματα του Maral.

Ο Maral χαμογέλασε και πάλι.Ήταν προφανές ότι ο αντίπαλος του είχε Mantra.Άρα μπορούσε να προβλέψει μέχρι και την επόμενη κίνηση του.Συχνά μονομαχούσε με τον δάσκαλο του και με τον παππού του.Και οι δύο είχαν Mantra.Είχε σκεφτεί έναν τρόπο να νικήσει το Mantra αλλά ποτε δεν το είχε δοκιμάσει στην εξάσκηση.Θα το δοκίμαζε εδώ λοιπόν.

Με μία κραυγή ο Maral σήκωσε το ξίφος του πάνω απ'τον αριστερό του ώμο έτοιμος να πραγματοποιήσει ένα διαγώνιο κόψιμο.Λάθος αρχάριου. Μ αυτή την κίνηση είχε αφήσει όλη του την δεξιά πλευρά ανοιχτή και ευάλωτη για επίθεση.Ένα υπερβολικά καλό δόλωμα για να μπορέσει κάποιος να αντισταθεί.Ο αντίπαλος του χαμογέλασε και το ίδιο έκανε κι ο Maral.Ο δάσκαλος του κατά πάσα πιθανότητα θα τράβαγε τα μαλλιά του απ'τις κερκίδες.Το σπαθί του εχθρού του ήρθε με δύναμη και χώθηκε στα πλευρά του Maral.Ευτυχώς το σπαθί του εχθρού του δεν είχε χτυπήσει κάποιο απ'τα πλευρά του.Αντιθέτως,είχε γλιστρήσει ανάμεσα τους.Ξαφνικά όμως το χαμόγελο του αντιπάλου του χάθηκε απ'το πρόσωπο του ενώ του Maral έγινε ακόμα πιο έντονο.Το σπαθί του ξεκίνησε να κατεβαίνει με δύναμη ενώ ο αντίπαλος του άφησε το ξίφος στα πλευρά του Maral και πήγε να τρέξει.Ευτυχώς δεν πρόλαβε να ξεφύγει.Το ξίφος του Maral τον βρήκε στο στήθος και τον έκοψε ψεκάζοντας το πρόσωπο του με αίμα.Ξαφνικά μία γυναικεία φωνή απ'τις κερκίδες ακούστηκε να κραυγάζει "MARAL." .Ήταν η μητέρα του.Γυρνώντας να κοιτάξει τους υπόλοιπους διαγωνιζόμενους είδε ότι όλοι είχαν σταματήσει να πολεμούν και τον κοίταζαν.Εκείνος έγειρε το κεφάλι του προς τα δεξιά,πάντα χαμογελαστός και με το αριστερό του χέρι έβγαλε με προσοχή το σπαθί του άγνωστοι ξιφομάχου απ'τα πλευρά του.

Εξίσου χωρίς προειδοποίηση, μία έκρηξη ταρακούνησε την αρένα.Μόλις όλοι γύρισαν να δουν τι είχε γίνει ο Maral είδε τον άλλο νεαρό με το δόρυ και την ασπίδα.Μπροστά του βρίσκονταν δύο αντίπαλοι και οι δύο ηττημένοι.Ο ένας βρισκόταν στα πόδια του νεαρού γεμάτος αίματα.Η ασπίδα του έβγαζε καπνούς κι ήταν αυτό που ,κατά πάσα πιθανότητα,είχε προκαλέσει την έκρηξη.Ο δεύτερος αντίπαλος βρισκόταν στην άκρη του δόρατος του αγνώστου.Με μία απότομη κίνηση ο νεαρός τράβηξε το γεμάτο αίμα δόρυ του και ο αντίπαλος έπεσε στο χώμα αναίσθητος και αιμοραγώντας ακατάσχετα.

Πάνω που νόμιζε πως τα είχε δει όλα ο Maral πρόσεξε τον τύπο με το μεγάλο μαύρο ξίφος να προχωράει ανέμελος ανάμεσα απ'τους διαγωνιζόμενους στο κέντρο της αρένας. Μετά τον έχασε και ξαναεμφανίστηκε πάλι στην άλλη άκρη της αρένας μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.Ο Maral γούρλωσε τα μάτια και κοίταξε την μαύρη λεπίδα απ'την οποία έσταζε αίμα.Ο άγνωστος άντρας την ακούμπησε στον ώμο του και έκλεισε το μάτι στον Maral.Ταυτόχρονα μία ντουζίνα απ'τους διαγωνιζόμενους στο κέντρο άρχισε να ουρλιάζει και να αιμοραγεί.Ο Maral τους κοίταξε πανικόβλητος.Όλων οι κορμοί ήταν πετσοκομμένοι και γεμάτοι τεράστιες πληγές.Το είχε κάνει ο περίεργος ξιφομάχος αυτό? Και αν ναί,τότε πως θα μπορούσε να κερδίσει κάτι τέτοιο ο Maral.

Λίγα λεπτά μετά μόνο πέντε άτομα είχαν παραμείνει στην αρένα.Ο ξιφομάχος με την μαύρη λεπίδα στεκόταν μόνος του και περίμενε ενώ ο Maral και ο νεαρός με το δόρυ πολεμούσαν ο καθένας με έναν αντίπαλο.Η αιμοραγία είχε αρχίσει να επηρεάζει τον Maral.Θα μπορούσε να ενεργοποιήσει τα τρικ του σπαθιού του αλλά δεν ήθελε να τα φανερώσει πριν αναγκαστεί να το κάνει.Το Mantra του αντιπάλου ήταν σε αρχάριο στάδιο όπως και αυτό του Maral ενώ οι ικανότητες τους ήταν και πάλι στο ίδιο επίπεδο.Όμως ο Maral είχε μία πληγή στο πλευρό του και έχανε περισσότερο αίμα με κάθε στιγμή που περνούσε.Και τότε ξαφνικά του ήρθε.Εξαπάτηση.Ήταν ήδη αρκετά κουρασμένος οπότε δεν χρειαζόταν να είναι ικανός ηθοποιός.Τα χτυπήματα του γίνονταν όλο και πιο ατσούμπαλα και οι αποκρούσεις του όλο και πιο απέλπιδες και αργές.Μετά από ένα δυνατό χτύπημα ο Maral σκόνταψε και έπεσε κάτω.Γύρισε και κοίταξε τον αντίπαλο του με μισάνοιχτα μάτια έτοιμος να λιποθυμήσει.Το katana του αντιπάλου του τον ακούμπησε στον λαιμό.Θα έχανε το κεφάλι του.Ένιωσε και άκουσε το χτύπημα να έρχεται με μεγάλη ταχύτητα όμως το katana δεν βρήκε τίποτα άλλο εκτός από αέρα.

Ο Maral ξεκίνησε να προχωρά προς το μέρος του μυώδη ξιφομάχου ενώ ο προηγούμενος αντίπαλος του κατέρρεε με ένα βαθύ κόψιμο στην ραχοκοκαλιά του.Την τελευταία στιγμή ο Maral είχε κατρακυλήσει πίσω απ'τον αντίπαλο του και είχε κάνει ένα κάθετο κόψιμο στην πλάτη του.Καθώς προχωρούσε προς τον επόμενο του αντίπαλο μία έκρηξη ακούστηκε δίπλα του.Ο Maral γύρισε να κοιτάξει και είδε τον άλλο νεαρό να είναι πεσμένος πάνω στον αντίπαλο του με την ασπίδα του να βγάζει καπνούς.Σε μία έξυπνη στιγμή του,ο άλλος νεαρός είχε ρίξει τον αντίπαλο του κάτω και είχε πέσει από πάνω του με την ασπίδα ενεργοποιώντας την εκρηκτική της ιδιότητα ακριβώς πάνω στο στέρνο του εχθρού του.Καθώς ο Maral κοιτούσε τον άλλο νέο ξιφομάχο άκουσε μία φωνή να του ψιθυρίζει "Δεν σου'χουν μάθει να μην παίρνεις ποτέ τα μάτια σου απ'τον αντίπαλο σου?" .Ο Maral γύρισε να κοιτάξει γνωρίζοντας ήδη ποιος είχε μιλήσει.Η λαβή του μαύρο ξίφους χτύπησε τα πλευρά του Maral διώχνοντας τον αέρα απ'τα πνευμόνια του και ρίχνοντας τον κάτω. Ο Maral πήρε μία βαθιά ανάσα και ούρλιαξε από τον πόνο

.Στηριζόμενος πάνω στο ξίφος του στάθηκε στα γόνατα και είδε την μαύρη λεπίδα να στέκεται πάνω απ'το κεφάλι του.Αυτή την φορά δεν υπήρχε απάτη.Ο Maral όντως υπέφερε απ'τους πόνους και δυσκολευόταν να κουνηθεί.Ο άγνωστος ξιφομάχος θα τον σκότωνε.Το μαύρο ξίφος σηκώθηκε και κατέβηκε με δύναμη.Σταμάτησε όμως λίγα εκατοστά μακριά απ'το κεφάλι του.Ο Maral σήκωσε το βλέμμα του και είδε ένα δόρυ ανάμεσα στην μαύρη λεπίδα και το κρανίο του.Χωρίς να χάσει καθόλου καιρό επιστράτευσε ότι δύναμη του είχε μείνει και τινάχτηκε προς το μέρος του ξιφομάχου που μόλις είχε προσπαθήσει να τον σκοτώσει.Ο ώμος του Maral βυθίστηκε στο στομάχι του ξένου και εκείνος διπλώθηκε στα δύο.Αμέσως όμως επανήλθε πάνω στην ώρα για να αποκρούσει το δόρυ που ερχόταν προς το πρόσωπο του.Με ένα μεγάλο άλμα βρέθηκε πάλι με πλάτη στον τοίχο κοιτώντας τους δύο ταλαιπωρημένους νεαρούς ξιφομάχους.

O Μaral με ένα γρύλισμα στάθηκε και πάλι στα πόδια του.Πριν προλάβει να κουνηθεί άλλο ένοιωσε κάτι κρύο να ακουμπά το πλαϊ του λαιμού του.Γύρισε και είδε τον άλλο νεαρό να είναι έτοιμος να τον σκοτώσει.Ο Maral αναστέναξε και είπε "Ο,έλα τώρα.Περίμενε να νικήσουμε αυτόν και μετά μπορούμε να τσακωθούμε και οι δύο μας." .Ο άγνωστος τον κοίταξε ψυχρά και υπολογιστικά και μετά απάντησε κατεβάζοντας το δόρυ "Καλώς.Αλλά το καλό που σου θέλω μην με καθυστερήσεις.Α και το όνομα μου ειναι Ragnarok." .O Maral τον κοίταξε παραξενεμένος.Είχε πειστεί πολύ γρήγορα.Και οι δύο μαζί άρχισαν να προχωρούν προς τον τρίτο ξιφομάχο και τότε ο Maral συστήθηκε "Ονομάζομαι Maral.Έχω κάποιους άσσους στο μανίκι μου γι'αυτό τον τύπο αλλά παρ'όλα αυτά πρέπει να προσέχουμε." .Ο Ragnarok ένευσε θετικά καθώς έφταναν στον τελευταίο τους αντίπαλο.

Πρώτος επιτέθηκε ο Ragnarok και ο άγνωστος απέκρουσε εύκολα την επίθεση.Αμέσως μετά ακολούθησε ο Maral σπρώχνοντας τον άγνωστο ακόμα περισσότερο προς τον τοίχο.Τότε ο Maral επιτέθηκε ξανά στα πλάγια αλλά ο άγνωστος ήταν ήδη έτοιμος για αυτό με την μαύρη του λεπίδα.Ο Maral άκουσε μέσα στην ταραχή του τον Ragnarok να φωνάζει "Στάσου από πίσω μου." .Ο Maral υποχώρησε με προσοχή πίσω απ'τον Ragnaro.Tότε αυτός πάτησε ένα κουμπί στο πίσω μέρος της ασπίδας του και ένα αστραφτερό φως τύφλωσε τον άγνωστο ξιφομάχο.Ταυτόχρονα το δόρυ του Ragnarok έγινε κατακόκκινο εκπέμποντας θερμότητα.Φαίνεται ότι δεν ήταν ο μόνος με άσσους στο μανίκι του.Ο Ragnarok επιτέθηκε με το πυρωμένο του δόρυ στον τυφλωμένο ξιφομάχο.Ο Maral προσπάθησε να τον συγκρατήσει αλλά δεν τα κατάφερε.Ο άγνωστος είχε πολύ δυνατό Mantra.Δεν χρειαζόταν τα μάτια του για να δει.Με μία υπερβολικά γρήγορη κίνηση το ξίφος χτύπησε τον Ragnarok απευθείας στο στήθος κόβοντας τον και πετώντας τον παραπέρα.

O Maral τότε αποφάσισε πως είχε έρθει η ώρα.Θα άρπαζε την ευκαιρία.Πάτησε το κουμπί στο πίσω μέρος της λαβής του σπαθιού του ενεργοποιώντας το Milky Dial στην βάση του ξίφους.Το Iron Cloud που σχημάτιζε το σπαθί του άλλαξε σχήμα και μεταμορφώθηκε σε έναν τοίχο.Ο άγνωστος ξιφομάχος προέβλεψε την κίνηση του με το Mantra του αλλά ήταν πολύ αργά.O τοίχος τον χτύπησε απευθείας στο πρόσωπο και τον έσπρωξε χτυπώντας τον πάνω στον τοίχο.Η αρένα σώπασε για λίγα δευτερόλεπτα και το σπαθί του Maral επέστρεψε στην κανονική του μορφή.Ο άγνωστος ήταν καλυμμένος στα αίματα και έπεσε στο χώμα της αρένας.Αμέσως μετά ακολούθησε και ο ίδιος ο Maral καθώς οι δυνάμεις του τον εγκατέλειψαν.Με το που έπεσε ο Maral το πλήθος άρχισε να κραυγάζει.Ξαφνικά μία δυνατή φωνή που κάλυψε όσες ακούγονταν στην αρένα μίλησε "Κυρίες και κύριοι,ορίστε ο νικητής σας.Ο Maral του Οίκου Papani." .Οι πανηγυρισμοί γέμισαν την αρένα.Ο Maral είχε κερδίσει.Αμέσως οι Ειρηνοδίκες της αρένας μπήκαν μέσα σηκώνοντας τον Maral όρθιο και έτρεξαν στα παρασκήνια για να τον φροντίσουν.

Ο Maral ξύπνησε αρκετές ώρες μετά.Κοίταξε γύρω του.Ήταν στο δωμάτιο του.Στον λαιμό του κρεμόταν ένα χρυσό μετάλλιο.Δίπλα του στεκόταν ο Uriel.Μόλις ο Maral άνοιξε τα μάτια του ο Uriel σηκώθηκε όρθιος και άρχισε να τρέχει στον διάδρομο του σπιτιού του κραυγάζοντας "Ξύπνησε!! Ξύπνησε!!" .Μετά από λίγο όλη η οικογένεια του είχε μαζευτεί στο δωμάτιο του για τα συγχαρητήρια.Ο Maral ήταν πιο ευτυχισμένος απ'όσο είχε υπάρξει ποτέ στην ζωή του.Δεν μπορούσε όμως να μην παρατηρήσει τον Uriel.Καθόταν μόνος του ήσυχος σε μία γωνία με τα μάτια του καρφωμένα στο πάτωμα.Τον είχε πληγώσει με τα χτυπήματα που του είχε δώσει.Αλλά σκόπευε να επανορθώσει λίαν συντόμως.Και ήξερε ακριβώς τον τρόπο για να το κάνει αυτό.

Τρεις μέρες μετά ο Maral είχε επανέλθει στους κανονικούς του ρυθμούς.Το τραύμα στα πλευρά του είχε καθαριστεί και ραφτεί πολύ καλά και δεν είχε σπάσει τίποτα.Το σπαθί του κρεμόταν στην μέση του και ο Maral ήταν φουσκωμένος απο περηφάνεια που ο παππούς του,του είχε επιτρέψει να το κουβαλάει μαζί του. Έτσι έκανε την καθιερωμένη απογευματινή βόλτα του στην πόλη.Στο πλευρό του στεκόταν όπως πάντα ο Uriel.Καθώς περπατούσαν ο Maral γύρισε και τον ρώτησε "Τι θα έλεγες να πηγαίναμε σε ένα απ'τα κρασοποτεία της περιοχής? Ακούω πως υπάρχουν τρόποι να διασκεδάσει κανείς." .Ο Uriel είχε,το λιγότερο,ξαφνιαστεί καθώς ήταν ασυνήθιστο να βγαίνει κάπου ένας σκλάβος με τον αφέντη του.Αυτό όμως δεν σήμαινε πως ο Uriel δεν είχε συμπαθήσει πολύ τον Maral.Έτσι απάντησε "Φυσικά.Γιατί όχι? Εννοείται πως θέλω." .Ο Maral χαμογέλασε με την νευρικότητα που διακατείχε πάντα τον μεγαλόσωμο ψαράνθρωπο.Ο "αφέντης" λοιπόν,προχώρησε μπροστά οδηγώντας τους δύο νεαρούς σε μία απ'τις ταβέρνες της περιοχής.

Τόσο ο Maral όσο και ο Uriel ήπιαν αρκετά.Eκεί ο Maral έμαθε περισσότερα για τον Uriel.Για τον τρόπο ζωής του,τα θέλω και τα πιστεύω του.Εκεί έμαθε την ιστορία του Fisher Tiger.Του πειρατή που βγήκε στις θάλασσες εκπροσωπώντας τους ψαρανθρώπους.Τον πειρατή που έσπασε τις αλυσίδες δεκάδων σκλάβων και που πέθανε αδίκως και άδοξα.Η ιστορία τον επηρέασε.Εκείνη η μέρα ήταν η μέρα που τα όνειρα του Maral άλλαξαν.Εκείνη ήταν η μέρα που η ζωή ολόκληρη του Maral άλλαξε.Όταν αποφάσισαν να φύγουν είχε βραδιάσει πια για τα καλά.Βγήκαν έξω απ'την ταβέρνα και περπάτησαν για λίγο στους σκοτεινούς δρόμους συζητώντας.Καθώς περπατούσαν όμως μέσα στην νύχτα δύο κουκουλωμένες φιγούρες εμφανίστηκαν μπροστά τους.Οι γροθιές του Uriel σφίχτηκαν και ο Maral έπιασε την λαβή του ξίφους του.

Οι δύο φιγούρες αφαίρεσαν ταυτόχρονα τις κουκούλες τους.Τα πρόσωπα των δύο αντρών δεν σήμαιναν τίποτα για τον Maral.Ο ένας απ'αυτούς βγήκε μπροστά και μίλησε στον Maral,αγνοώντας πλήρως την ύπαρξη του Uriel "Χαιρετίζω τον φετινό νικητή του διαγωνισμού ξιφομαχίας του Hνωμένου Βασιλείου.Το όνομα μου είναι Alocen και το όνομα του φίλου μου είναι Morax.Όπως μπορεί να μαντεύεις απ'τις ονομασίες που μας έχουν δωθεί εκπροσωπούμε τους Έκπτωτους." .Τα μάτια του Uriel γούρλωσαν από τρόμο και ακόμα και ο Maral ξαφνιάστηκε.Οι "Έκπτωτοι" ήταν μία ομάδα Skypieans αποκλειστικά ευγενικής καταγωγής.Το τρομακτικό κομμάτι ήταν ότι οι "Έκπτωτοι" ήταν υπέρμαχοι της καταγωγής των Skypieans.Θεωρούσαν τους Skypieans το ανώτερο φύλο απ'όλα τα άλλα.Θεωρούσαν ότι οι Skypieans είχαν φτιαχτεί κατ'ομοίοσιν του Θεού.Σύμφωνα με τις φήμες,οι "Έκπτωτοι" συχνά τριγυρνούσαν τις νύχτες στους δρόμους σκοτώνοντας σκλάβους,μη-Skypieans πολίτες ή Skypieans που θεωρούσαν "προδότες της φυλής".Το θέμα είναι ότι όλες οι ιστορίες γύρω απ'τους "Έκπτωτους" ήταν αυτό ακριβώς.Ιστορίες.Κανείς δεν θεωρούσε την ύπαρξη τους πραγματική.Αλλά μόνο οι ανόητοι αμφισβητούν ότι αποδεικνύεται μπροστά τους έμπρακτα. Και ο Maral δεν ήταν ανόητος. Με το χέρι του να μην φεύγει απ'την λαβή του ξίφους του ο Maral ρώτησε "Και τι θέλετε από εμένα?" .Αυτός που ονομαζόταν Alocen ξαναμίλησε και είπε "Μα να σε στρατολογήσουμε στον σκοπό μας φυσικά.Η οργάνωση μας αναζητά πάντα καινούρια μέλη.Και άλλωστε ο Belphegor,ο ηγέτης μας σε προσέχει εδώ και αρκετό καιρό.Θεωρεί ότι έχεις προοπτική να εξελιχθείς σε κάτι πολύ μεγάλο.Η φυλή μας σε χρειάζεται και σε καλεί.Θα ανταποκριθείς στο κάλεσμα?" .O Μaral είχε παγώσει.Ήξερε ποια θα ήταν η απάντηση του αλλά δεν ήξερε τι να πει,ποια θα ήταν η αντίδραση των "Έκπτωτων".Πριν προλάβει να απαντήσει ο άντρας που ονομαζόταν Morax είπε "Οφείλουμε φυσικά να σε ενημερώσουμε πως αν δεχτείς θα χρειαστεί να σκοτώσεις αυτό το μίασμα δίπλα σου."

O Maral χαμογέλασε στους δύο "Έκπτωτους" και είπε χαμηλόφωνα "Μόλις κάνατε την επιλογή μου πολύ πιο εύκολη." . Ο Maral τράβηξε το οικογενειακό του σπαθί και χωρίς να χάσει χρόνο ενεργοποίησε το Milky Dial που περιείχε το Iron Cloud.Το σπαθί μετατράπηκε σε ένα κοφτερό σιδερένιο μαστίγιο.Ο Maral το τίναξε προς το πρόσωπο του Alocen.Τον πέτυχε απευθείας στο μάτι ξεριζώνοντας του το σαν αμύγδαλο.Έπειτα το μαστίγιο συνέχισε χαράζοντας του μία διαγώνια ουλη στο πρόσωπο και κόβοντας του την άκρη της μύτης.Ο Alocen ξεκίνησε να ουρλιάζει πέφτοντας στο χώμα και κρατώντας το πρόσωπο του.Ο Morax βλέποντας την μοίρα του συμμάχου του ξεκίνησε να τρέχει.Τότε ο Maral τίναξε το σπαθί προς το μέρος του με δύναμη και αυτό άλλαξε και πάλι μορφή.Ένα σιδερένιο κύμα φάνηκε να σχίζει την απόσταση μεταξύ του Maral και του Morax.Tελευταία στιγμή ο Morax πήδηξε στο πλάι και το ξίφος φάνηκε να μην τον τραυματίζει.Το ξίφος επέστρεψε στο κανονικό του μέγεθος και πάλι αλλά ο Morax δεν είχε σηκωθεί.Μάλιστα δεν είχε καν προσπαθήσει να τρέξει.Ο Maral τον πλησίασε με τον Uriel από πίσω του.

Όταν έφτασε πάνω απ'το σώμα του "Έκπτωτου" είδε τι είχε συμβεί.Η επίθεση με το σπαθί του είχε στερήσει στον Morax την κορυφή του κρανίου του και ένα κομμάτι του εγκεφάλου του.Μόλις ο Uriel είδε αυτό το θέαμα έτρεξε προς την άκρη του δρόμου και άρχισε να ξερνάει.Στο μεταξύ ο Alocen δεν σταματούσε να ουρλιάζει.Το μυαλό του Maral είχε θολώσει για τα καλά όταν πήγε πάνω απ'το σώμα του Maral και ενεργοποίησε και πάλι το Milky Dial του ξίφους του.Η λεπίδα του σπαθιού διπλασιάστηκε σε μήκος και διαπέρασε πέρα ως πέρα την καρδιά του Alocen.Ο Uriel κοιτούσε ξαφνιασμένος το πόσο ανελέητος είχε γίνει μέσα σε στιγμές ο αφέντης του.

Το σώμα,το μυαλό και η ψυχή η ίδια του Maral είχαν μουδιάσει για τα καλά.Ένιωθε πως δεν έπραττε ο ίδιος ότι γινόταν.Ότι απλά κάποιος άλλος κινούσε το σώμα του.Ένιωθε νεκρός και άδειος μέσα του.Τι πιο ανούσιο απ'το να σκοτώνεις έναν άλλον άνθρωπο? Ξαφνικά δίπλα απ'τον Maral ακούστηκε ένας γδούπος και άλλη μια φιγούρα με το πρόσωπο κρυμμένο εμφανίστηκε.Το ματωμένο ξίφος του Maral σηκώθηκε και σημάδεψε τον άγνωστο ενώ ο νεαρός ρώτησε "Εσύ πάλι ποιος είσαι?" . Τα χέρια του αγνώστου κατέβασαν την κουκούλα του ενώ ταυτόχρονα κατέβηκαν μέχρι το πάτωμα σχεδόν τα σαγόνια του Maral και του Uriel.

Με ένα χαμογελαστό πρόσωπο ο παππούς του Maral είπε "Γεια σας παιδιά.Πως πάει?" .Ο Maral κοίταξε πανικόβλητος γύρω του.Τα δύο πτώματα που αιμορραγούσαν ακόμα.Το σοκ ήταν μεγάλο και ο Maral δεν είχε καταλάβει τι είχε συμβεί.Αντιθέτως ο Uriel ήταν πλήρως συνειδητοποιημένος.Άρπαξε το χέρι του νεαρού αφέντη του και άρχισε να τον τραβά.Ο Maral αντιστεκόταν όμως και ξαναρώτησε "Παππού,ήρθε για να με βοηθήσεις?" .Το βλέμμα του παππού του Maral γέμισαν με συμπόνια και άρχισαν να γυαλίζουν αμέσως μετά καθώς ο γέρος απαντούσε "Όταν η Αλεπού ακούει τον Λαγό να ουρλιάζει έρχεται τρέχοντας.Όχι όμως για να βοηθήσει.Μπορείς επίσης να με φωνάζει Belphegor.". Τα μάτια του Uriel γούρλωσαν σχεδόν ξεφυτρώνοντας απ'το κρανίο του.Συνέχιζε να τραβάει τον αφέντη του με όση δύναμη μπορούσε να επιστρατεύσει μέσα στον πανικό του.O Maral δεν είχε κουνηθεί ούτε εκατοστό όταν ο Uriel άκουσε κάτι να σφυρίζει δίπλα απ'το κεφάλι του.Με το που γύρισε να δει κάτι μαύρο και σκληρό έπεσε πάνω στο κούτελο το στέλνοντας τον στο χώμα.Ο ψαράνθρωπος προσπάθησε να σηκωθεί παραπατώντας.Αίμα κυλούσε απ'το δεξί του φρύδι και δεν μπορούσε να δει τίποτα.Ένιωσε ένα χέρι να τον αρπάζει απ'το σβέρκο και να τον σηκώνει λες και είναι κουτάβι.Έπειτα ένιωσε το σώμα του να επιπλέει στον αέρα λίγο πριν συγκρουστεί με μία πολύ σκληρή επιφάνεια.

Αν κάποιος ρωτούσε τον Maral για το ποιος είναι ο ορισμός του αδυνάτου ο Maral θα απαντούσε χωρίς δυσκολία "Ένας 78χρονος άντρας με ύψος 1,60κάτι να πετάει σαν σακί με πατάτες έναν μυώδη ψαράνθρωπο ύψους σχεδόν δύο μέτρων.".Κι όμως αυτό ακριβώς είχε γίνει.Ο Maral είχε μονομαχήσει πολλές φορές με τον παππού του και ,ενώ ήξερε πως ο γέρος άντρας ήταν ικανός, δεν είχε πλήρη επίγνωση της δύναμης του.Ο παππούς του Maral γύρισε και τον κοίταξε και άρχισε να ξαναμιλάει "Ναι ναι το ξέρω το Belphegor δεν μοιάζει και πολύ με το Jasper αλλά έπρεπε να βρω ένα ψευδώνυμο έτσι δεν είναι?" .Ο Maral ήταν σαστισμένος και άνοιξε το στόμα του για να απαντήσει.Πριν προλάβει όμως να βγάλει λέξη πρόσεξε το ξίφος που ο παππούς του,ο Jasper κρατούσε στα χέρια του.Ήταν το ξύλινο ξίφος εκπαίδευσης με το οποίο συχνά μονομαχούσε ενάντια στον Maral.Όμως αντί για το συνηθισμένο καφετί το ξίφος είχε ένα αστραφτερό μαύρο χρώμα και με το ζόρι φαινόταν μέσα στο σκοτάδι της νύχτας.Το βλέμμα του Maral είχε προσκολληθεί στο ξίφος όταν το χέρι του παππού του υψώθηκε στον αέρα και μετά από μία κόκκινη λάμψη έγινε κι αυτό κατάμαυρο. Με εκπληκτική ταχύτητα που τον ξάφνιασε ο γερο-Jasper εμφανίστηκε μπροστά στον Maral και του έριξε μία και μόνο γροθιά στο στομάχι.

Η γροθιά ήταν σκληρή σαν ατσάλι και έστειλε τον Maral κουτρουβαλώντας αρκετά μέτρα πιο πίσω.Το σπαθί του είχε φύγει απ'τα χέρια του καθώς ο παππούς του πλησίαζε λέγοντας "Δεν σου έχουν μάθει να μην παίρνεις το βλέμμα σου απ'τον αντίπαλο σου?" .Το πόδι του Jasper έγινε κι αυτό μαύρο και βυθίστηκε στο στομάχι του Maral σηκώνοντας τον στον αέρα και πετώντας τον δύο μέτρα πιο πέρα.Ο Maral στάθηκε στα γόνατα του και άρχισε να ξερνάει.Το μυαλό του στριφογύριζε και δεν ήξερε τι να κάνει.Τότε στο βάθος μακριά του ο Maral είδε το ξίφος του.

Σηκώθηκε και άρχισε να τρέχει ακόμα ζαλισμένος απ'το κρασί και το ξύλο.Έφτασε παραπατώντας πάνω απ'το ξίφος του και άρπαξε την λαβή.Πριν προλάβει να κάνει τίποτα άλλο ο Jasper είχε βρεθεί γύρω του και το ξύλινο ξίφος έπεσε με δύναμη στα πλευρά του.Ο Maral ούρλιαξε καθώς άκουσε και ένιωσε τα πλευρά του να ραγίζουν κάτω απ'το χτύπημα του παππού του.Τα μάτια του είχαν γεμίσει δάκρυα αλλά το χέρι του ακόμα ήταν σφιγμένο γύρω απ'την λαβή του σπαθιού του.Ο παππούς του τον κοιτούσε με ένα υποτιμητικό βλέμμα και γρύλισε ενώ στεκόταν από πάνω του "Σε εκπαίδευσα από μικρό για να τιμήσεις του προγόνους μας.Έκατσα με σταυρωμένα τα χέρια καθώς έβλεπα την ίδια μου την κόρη να παντρεύεται έναν έμπορο σόγιας.Κι όλα αυτά για να έχω κάποιον να μεταβιβάσω τον τίτλο μου στους "Έκπτωτους". .Ο Maral έσφιξε τα δόντια του και το σπαθί του και σηκώθηκε ορμώντας στον παππού του.Εκείνος έκανε στην άκρη αδιάφορος και τον χτύπησε με δύναμη στην γάμπα.Το αριστερό του πόδι λύγισε και ο Maral έπεσε στα γόνατα με τον πόνο να πλημμυρίζει και να θολώνει το μυαλό του.Ο παππούς του συνέχισε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα "Έπειτα σου δίνω το σπαθί των προγόνων μας και σκοτώνω τους γονείς αυτού του σκλάβου ο ίδιος.Λέρωσα τα χέρια μου με αίμα ψαρανθρώπων.ΓΙΑ ΣΕΝΑ.Και τι σου ζήτησα? Να σκοτώσεις αυτό το βδέλυγμα!! Και αντί να το κάνεις πρόθυμα και ευχαριστώντας με,με φτύνεις κατάμουτρα! Προδίδεις ότι μάτωσα για να χτίσω.Προδίδεις τον κόπο μου και τα σχέδια μου.Προδίδεις τους δύο νεαρούς που πάλεψαν τόσο πολύ για να φτάσουν εδώ.Προδίδεις την φυλή σου.ΠΡΟΔΙΔΕΙΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΟΥ ΤΟ ΑΙΜΑ!!!" .Το ξύλινο ραβδί σηκώθηκε και έπεσε στο πρόσωπο του ξανά και ξανά.Το αίμα έτρεχε πηχτό από σχισίματα στο πρόσωπο του και απ'την σπασμένη μύτη του.Ο παππούς του τον έπιασε απ'τον γιακά και τον σήκωσε όρθιο και του ψιθύρισε "Αφού ήσουν τόσο πρόθυμος να προδώσεις τον οίκο και την φυλή σου,από εδώ και μπρος είσαι μόνος σου." .Το σώμα του έπεσε πάλι στο χώμα και ο Maral έχασε επιτέλους τις αισθήσεις του

Όταν ξύπνησε ο πόνος στο πρόσωπο του ήταν αφόρητος.Η όραση του ήταν θολή.Το φως γύρω του ήταν έντονο και έκανε ακόμα και τα μάτια του να πονάνε.Δεν είχε ιδέα πόσο καιρό πέρασε αναίσθητος.Περιέργως το σώμα του δεν τον πονούσε.Μόλις η όραση του προσαρμόστηκε στις νέες συνθήκες κατάλαβε και το γιατί.Βρισκόταν στα Λουτρά.Το κορμί του μέχρι και τον λαιμό ήταν καλυμμένο μέχρι και τον λαιμό σε ένα άσπρο υγρό του οποίου η επιφάνεια είχε στερεοποιηθεί.Τα Λουτρά ήταν το πιο γνωστό ιατρικό κέντρο στην Skypiea.Ξαφνικά,μία πόρτα που ο Maral δεν είχε δει άνοιξε στην άκρη του δωματίου που βρισκόταν και ένας γέρος με λευκή ρόμπα μπήκε στο δωμάτιο.Ο Maral ενστικτωδώς προσπάθησε να τραβηχτεί αλλά το σώμα του δεν κουνιόταν.Ο γέρος περπάτησε σιγανά μέχρι που στάθηκε πάνω απ'την ρηχή μπανιέρα στην οποία ο Maral στεκόταν αποκαμωμένος.Τον κοίταξε στα μάτια και έβγαλε απ'την λευκή του ρόμπα ένα μπλοκάκι.Ο Maral δεν ήξερε τι να πρωτορωτήσει,αλλά ο γέρος τον έβγαλε απ'αυτό του το δίλημμα λέγοντας "Καλησπέρα κύριε Papani.Είμαι ο θεράπων γιατρός σας ο Arcamandus.Η ίαση των τραυμάτων στο σώμα σας είναι πλήρης.Χρησιμοποιήσαμε μία σειρά αιθέριων ελαίων για να σας κάνουμε καλά.Αυτά είναι τα ευχάριστα νέα.Τα δυσάρεστα είναι ότι δεν ασχοληθήκαμε με το πρόσωπο σας.Αυτό θα γίνει καλά μόνο του βέβαια αλλά θα πάρει καιρό και πόνο.Επίσης,με εσάς αναίσθητο τις τέσσερις τελευταίες μέρες η δίκη για την υπόθεση σας έγινε εν απουσία σας.Κριθήκατε ένοχος απ'την δικαιοσύνη για διπλό φόνο.Το δικαστήριο αποφάσισε είκοσι βουρδουλιές συν την βαρυτάτη των ποινών." .Ο Maral είχε αποσβολωθεί,δεν ήξερε τι να πει.Δεν ήξερε αν άξιζε να πει κάτι.Τι να έλεγε και ποιος θα τον πίστευε?Ποιες θα ήταν οι συνέπειες αν άνοιγε το στόμα του?Δυστυχώς,ο γιατρός απάντησε και σ'αυτό πριν καν ο νεαρός ρωτήσει "Σε περίπτωση που αναρωτιέστε,ο συνεργός σας έλαβε την ίδια ποινή.Ο ψαράνθρωπος εννοώ.Επιπλέον,ο Belphegor μου ζήτησε να σας αναφέρω πως αν δοκιμάσετε να εκθέσετε το τάγμα μας,τους "Έκπτωτους" οι γονείς σας θα πεθάνουν,το ίδιο και ο ψαράνθρωπος και εσείς φυσικά τελευταίος."

Τα μάτια του Maral γούρλωσαν.Κι άλλοι Έκπτωτοι? Πόσοι απ'αυτούς υπήρχαν τέλος πάντων?Ο Maral ρώτησε αδύναμα,με τον λαιμό του να καίγεται απ'τον πόνο με κάθε λέξη "Arcamandus.Tο αληθινό σου όνομα ή ψευδώνυμο?" .Ο γιατρός συνέχισε να γράφει κάτι στο μπλοκ του και απάντησε "Το κανονικό μου όνομα.Δεν θεωρώ ότι έχει νόημα να κρύβομαι από εσάς άλλωστε.Οφείλω να πω πως θα ήταν τιμή μας αν είχατε γίνει μέλος στο τάγμα μας.Λυπάμαι για την λανθασμένη κρίση σας .Αλλά έτσι είναι τα νιάτα.Συχνά ανώριμα και ανόητα.Οι προκάτοχοι του τίτλου σας πάντως είχαν δεχθεί.Εννοώ αυτού του νικητή του τουρνουά." .Η απάντηση του γέρο-γιατρού στεκόταν πικρή στο λαιμό του Maral.Δεν σκόπευε να αποκαλύψει τίποτα για τους Έκπτωτους.Είχαν κερδίσει ξεκάθαρα.Δεν είχαν τίποτα να φοβηθούν απ'τα λόγια του.Ποιός θα πίστευε τον λόγο ενός καταδικασμένου δολοφόνου ενάντια στον λόγο τόσων καταξιωμένων μελών της κοινωνίας?Θα δεχόταν λοιπόν τις βουρδουλιές και μετά θα δεχόταν την βαρύτατη τιμωρία των Skypieans.Εξοστρακισμός.Εξορία.Θα γινόταν ένας άπατρις.Ένας παρίας.

Ο Maral συζήτησε με τον γιατρό-Έκπτωτο για μισή ώρα ακόμα.Μετά από λίγο πήγε προς την πόρτα και την χτύπησε ελαφρά τρεις φορές.Η πόρτα άνοιξε και μία ντουζίνα φρουροί μπήκαν στο δωμάτιο.Ακολούθησαν τέσσερις Πρακτικοί.Οι νοσηλευτές θα έλεγε κανείς των Λουτρών.Είχαν μικρά σφυριά και καλέμια και άρχισαν να σπάνε προσεκτικά το πάνω στρώμα του υγρού που κρατούσε τον Maral ακίνητο.Μόλις το στρώμα έσπασε εντελώς οι φρουροί όπλισαν τα όπλα τους και τον σημάδεψαν.Δεν επρόκειτο όμως να το σκάσει.Οι Πρακτικοί τον σήκωσαν απ'το λουτρό που στεκόταν και ο Maral αν και ζαλίστηκε κάπως φρόντισε να μην το δείξει.Του έδωσαν μία άσπρη ιατρική ρόμπα και μία γκρίζα φόρμα και ο Maral ντύθηκε.Έπειτα οι φρουροί του πέρασαν χειροπέδες στους καρπούς και στους αστραγάλους και τον οδήγησαν προς την έξοδο των Λουτρών.

Καθώς εφταναν στην έξοδο ο Maral κατάλαβε τι περίπου τον περίμενε έξω αλλά δεν είχε ιδέα ως προς το πόσο άσχημα θα ήταν τα πράγματα.Η έξοδος-είσοδος άνοιξε και τα γιουχαρίσματα εκατοντάδων ανθρώπων ακούστηκαν.Ο Maral πέρασε την είσοδο και κοίταξε τον όχλο που έσπρωχνε τους φρουρούς της πόλης για να τον πλησιάσει και να τον λιτζάρει.Η κοινή γνώμη είχε αλλάξει αρκετά γρήγορα.Δεξιά και αριστερά αναλαμπές από φλας φωτογράφων έρχονταν κατά ριπές.Ο Maral δεν ξεχώριζε πρόσωπα στο πλήθος.Μόνο μάσκες μίσους παντού γύρω του.Οι φρουροί άρχισαν να σπρώχνουν τον κόσμο και ένα μονοπάτι προς μία άμαξα άνοιξε.Ο νεαρός εγκληματίας δεν κατηγορούσε τον λαό.Αλλά ας πούμε πως δεν επικροτούσε κιόλας.Ήταν πρόβατα.Και ενώ ήταν τρομερό το να αφαιρείς μία ζωή ο Maral είχε αναγκαστεί να το κάνει.Καθώς προχωρούσε προς την άμαξα ο νεαρός αναρωτήθηκε μήπως θα έβρισκαν οι Έκπτωτοι ακόμα έναν τρόπο να τον εκπλήξουν.Ένας φρουρός θα υποχωρούσε ή θα σκόνταφτε και το πλήθος θα τον σκότωνε.Ή ένας απ'τους πολίτες δεν θα ήταν αυτο που φαίνεται και θα τον πυροβολούσε.Ή κάποιος ελεύθερος σκοπευτής ίσως?Ήταν στο έλεος των Έκπτωτων τότε.'Η μάλλον στο έλεος του-όχι και τόσο ευχαριστημένου-παππού του.Η πόρτα της άμαξας άνοιξε και ο Maral μπήκε μέσα.Τίποτα δεν έγινε.Αλλά βέβαια υπήρχε ακόμα χρόνος για να πεθάνει απρόσμενα ένας καταδικασμένος φονιάς.Η άμαξα ξεκίνησε κάτω απ'τις φωνές του όχλου.

Η άμαξα σταμάτησε.Τα γιούχα ακούγονταν ακόμα αλλά λιγότερο έντονα.Δεν είχε ιδέα που τον είχαν φέρει.Οι φρουροί που τον είχαν συνοδεύσει στην άμαξα δεν του είχαν μιλήσει.Δεν τον είχαν κοιτάξει καν στα μάτια.Όταν η πόρτα άνοιξε κατάλαβε.Ήταν σκληρό.Άκαρδο θα έλεγε κανείς.Αλλά ταίριαζε για έναν δολοφόνο,αυτό όφειλε να το παραδεχτεί.Κι άλλοι φρουροί περίμεναν και τον οδήγησαν στην Αρένα.Την ίδια Αρένα που ο Maral είχε κατακτήσει με το σπαθί και το κουράγιο του σχεδόν μία εβδομάδα πριν.Φάνταζε στον Maral λες και είχαν περάσει μήνες.

H πύλη της Αρένας άνοιξε και ο Maral κοίταξε χαμογελώντας τον φρουρό και του έκλεισε το μάτι.Τον ίδιο φρουρό που ο Uriel είχε τρομάξει μετά τις ανείπωτες εντολές του.Το βλέμμα του γέμισε με θυμό και πήγε να του επιτεθεί.Με το που πήγε να τραβήξει όμως το ξίφος του ένας απ'τους φρουρούς τον χτύπησε στο μέτωπο με την βάση του τουφεκιού του.Ο Maral γέλασε και γυρνώντας κοίταξε τον φύλακα του και του είπε "Oφείλω να ομολογήσω πως δεν σου το είχα." Ο φρουρός δεν του είπε τίποτα.Αντιθέτως κοίταξε το πάτωμα ταπεινά και χαμογέλασε.Προχωρώντας λίγο ακόμα ήρθαν δύο ασπροντυμένοι Skypieans τρέχοντας προς το μέρος τους.O γηραιότερος απ'αυτούς είπε στον Maral "Ήρθατε πάνω στην ώρα.Παρακαλώ ακολουθείστε με.Είμαστε οι Ειρηνοδίκες της αρένας" .Ο Maral άρχισε να γελάει με την ειρωνεία της όλης υπόθεσης αλλά υπάκουσε και ακολούθησε τους Ειρηνοδίκες.Εκείνοι τον πήγαν μπροστά από μία καγκελόπορτα.Ο Maral μπορούσε να ακούσει τον θόρυβο που έκανε ο κόσμος έξω,στις κερκίδες.Ενστικτωδώς κοίταξε στον δεξί του γοφό εκεί που κανονικά θα κρεμόταν το οικογενειακό σπαθί του.Ένιωθε εν μέρει γυμνός χωρίς αυτό.Η καγκελόπορτα άνοιξε και ο Maral βγήκε στην Αρένα με τους δύο Ειρηνοδίκες να στέκονται μπροστά του και τους δύο φρουρούς πίσω του.Αυτή την φορά δεν τινάχτηκε.Φοβόταν αλλά δεν θα έδειχνε κάτι τέτοιο.Στην μέση της Αρένας στέκονταν δύο πέτρινοι στύλοι.Απ'την άλλη πλευρά της Αρένας μίας ψηλή μπλέ φιγούρα περπατούσε κουτσαίνοντας.Καθώς προχωρούσαν ο κόσμος φώναζε και πετούσε αντικείμενα μέσα στην Αρένα.

Λίγο μετά ο Maral και ο Uriel στάθηκαν ο ένας μπροστά στον άλλον.Ο Maral τον κοίταξε στα μάτια γεμάτος ανησυχία και ρώτησε σιγανά "Δεν είπες τίποτα για τους Έκπτωτους έτσι δεν είναι?" .Ο Uriel ψιθύρισε "Όχι.Ένας απ'αυτούς με συνάντησε με το που ξύπνησα." .Ο Maral κοίταξε το χώμα της Αρένας λυπημένος και συνέχισε "Uriel,οι γονείς σου είναι νεκροί και ειλικρινά λυπάμαι για ότι έγινε.Ειλικρινά." .