[Τέλος-φρούτου] Επιτέλους το βρίσκω

Όνομα Χαρακτήρα: Goten
Παράταξη: Πειρατής
Bounty: 1.000.000
Story of the month: Νo
Φήμη: 5
Τίτλος Ιστορίας: Επιτέλους το βρίσκω
Προηγούμενη Ιστορία(Link): http://www.onepiecegr-rpg.com/t7327-topic

Ξημερώνει. Το φως μπαίνει από το παράθυρο και το δωμάτιο φωτίζετε. Σηκώνομαι είναι ώρα για σχολείο. Ντύνομαι και κατεβαίνω κάτω. Βλέπω το τραπέζι στρωμένο. Για πρωινό. Η μητέρα μου κάθε πρωί ξυπνάει μισή ώρα πριν από εμένα και τον αδερφό μου απ' ότι μου είχε πει και ετοιμάζει φαγητό. Κάθομαι να φάω και τότε μου είπε η μητέρα μου:

-καλημέρα Goten...πως κοιμήθηκες;

-Καλά...βιάζομαι λίγο...είναι παρασκευή και πρέπει να συναντηθώ με τα παιδιά ποιο νωρίς. Πρέπει να πάρουμε κάποια πράγματα για το διαγωνισμό μάχης που θα κάνουμε, μετά το σχολείο θα πάμε κατευθείαν...

-Οκ....κανένα πρόβλημα.....άλλωστε είναι παρασκευή....

Ετοιμάζομαι και ξεκινάω για το σχολείο. Στον δρόμο πετηχένω τους δύο φίλους μου (Λάμπρο και τον Μάριο). Τότε ο Μάριος μου είπε:

-Καλημέρα Goten. Τι κάνεις;

-Καλημέρα παιδιά. Όλα καλά. Επιτέλους έφτασε η παρασκευή.

(Μάριος)-Ναι επιτέλους. Μετά θα πάμε για το τουρνουά ε;

(Λάμπρος)-Ναι φυσικά. Κλασσικά. Μετά απ' το σχολείο τουρνουά. Και μετά θα σου πούμε την έκπληξη. Βασικά δεν αντέχω θα σου το πω τώρα. Εχτές βρήκα ένα πολύ περίεργο φρούτο και ο νικητής θα το κερδίσει και θα του το δώσω.

Τελειώνει το μάθημα ήρεμα. Όπως κάθε μέρα. Κοιμόμαστε στην τάξη κάθε μέρα. Και όποτε θυμηθούμε προσέχουμε. Ξεκινάμε το τουρνουά μάχης. Είμαστε έξι αγόρια. Αλλά πάνω που πάμε να ξεκινήσουμε περνάνε και τα κορίτσια με τα μαγιό. Μένουμε κάγκελο. Και μετά τρέχουμε από πίσω τους. Τις ακολουθήσαμε και τότε φτάνουμε στην παραλία και μπαίνουμε κατευθείαν για μπάνιο. Στην άκρη έχει μια παρατημένη βάρκα. Δεν δίνουμε σημασία και βουτάμε. Η θάλασσα είναι απλά τέλεια. Δροσερή. Ο ήλιος είναι πολύ καυτός και το μπάνιο στην θάλασσα γίνετε ακόμα ποιο ωραίο. Το απολαμβάνουμε και δεν βιαζόμαστε να φύγουμε. Μετά από κανένα δίωρο βγαίνουμε και παίρνουμε τις πετσέτες για να σκουπιστούμε.

Μετά γυρίζουμε στο πεδίο του τουρνουά μάχης το οποίο θα κάνουμε. Ο Μάριος έφερε ένα πίνακα για να βάλουμε τις μάχες. Τότε ήρθαν και άλλα δύο κορίτσια τα οποία μπήκαν στο τουρνουά. Φτιάξαμε χαρτάκια για να βγάλουμε τα τέσσερα ζευγάρια που θα αντιμετωπίσουν ο ένας τον άλλων. Ο πρώτος αγώνας ήταν ο Μάριος με τον Μιχάλη, μετά ο δεύτερος αγώνας ήταν ο Δημήτρης με την Χριστίνα, ο τρίτος αγώνας είναι η Μαρίνα εναντίον εμένα και ο τέταρτος αγώνας είναι ο Γιώργος εναντίον του Λάμπρου. Και είμασταν έτοιμοι να ξεκινήσουμε.

Είχε αρχίσει είδη ο πρώτος αγώνας του Μάριου εναντίον του Μιχάλη. Δεν ήταν δύσκολο να δεις τον νικητή σε αυτήν την μάχη. Ο Μάριος είχε πιο γρήγορες κινήσεις και αποφυγές αν και στις μάχες τα πάντα είναι δυνατά στις μάχες. Ο Μάριος έφαγε μια δυνατή μπουνιά στο πρόσωπο είχε πέσει κάτω. Αν καθόταν κάτω για πέντε δευτερόλεπτα θα έχανε την μάχη. Καθώς ο Μιχάλης είχε βγάλει βιαστικά συμπεράσματα και πανηγύριζε προς τα εμάς ο Μάριος σηκώθηκε και του έχωσε μια κλωτσιά στο κεφάλι βγάζοντάς τον έξω από το γήπεδο. Έτσι ο νικητής ήταν ο Μάριος. Ο επόμενος αγώνας ήταν ο Δημήτρης εναντίον της Χριστίνας.

Άρχισε ο αγώνας με μια καλή αρχή για τον Δημήτρη με μια καλή δεξιά γροθιά στην κοιλιά της Χριστίνας. Αν και η Χριστίνα είχε το μειονέκτημα της ταχύτητας του Δημήτρη αυτή αντιθέτως είχε πιο δυνατές μπουνιές αλλά και πάλι ήταν γρήγορες η μπουνιές της. Ο Δημήτρης αρχίζει ρίχνει μπουνιές αλλά αστόχησαν και οι τρείς. Τότε η Χριστίνα παίρνει το πλεονέκτημα και αρχίζει να βαράει τον Δημήτρη με γρήγορες μπουνιές στη κοιλιά ασταμάτητα. Τον είχε κάνει σάκο του μποξ. Μέχρι που του έριξε την τελειωτική μπουνιά από αυτό το κόμπο στο κεφάλι πετάγοντάς τον ψηλά και μετά πέφτοντας στο πάτωμα. Τότε ο χρόνος πέρναγε και τελικά κέρδισε η Χριστίνα αφού είχαν περάσει πέντε δεύτερα στο πάτωμα. Και τότε είχε έρθει η σειρά μου για την μάχη μου εναντίον της Μαρίνας.

Μπήκα στο γήπεδο είχα πολύ άγχος γιατί ήταν η πρώτη μου φορά που πολεμούσα με κορίτσι. Τότε ήρθε ο μπαμπάς μου και με είδε τότε μου είπε:

-Γιε μου μου είπε η μαμά σου τι γίνεται θα είμαι εδώ για υποστήριξη.

-Ευχαριστώ μπαμπά κοίτα εκεί είναι το βραβείο που θα κερδίσω αν φτάσω στο τελικό και νικήσω.

Ο μπαμπάς μου κοίταξε το βραβείο και έμεινε για λίγη ώρα ακίνητος τότε μου έδειχνε να πάω κοντά του εγώ πλησίασα και μου είπε:

-Γιε μου αυτό είναι ένα από τα φρούτα που σου έλεγα.

-Τώρα δεν πρόκιτε να χάσω σε αυτό το τουρνουά.

Η Μαρίνα είχε μπει είδη στο γήπεδο τότε εγώ έτρεξα με θάρρος και μπήκα στο στάδιο δεν ένιωθα πια το άγχος τότε ήμασταν έτοιμη να αρχίσουμε.

Τότε άρχισε η μάχη που θα καθόριζε το αν θα πάρω το φρούτο ή όχι. Τότε άκουσα το αρχίστε την μάχη. Έπρεπε να ήμουν προσεκτικός καθώς η Μαρίνα είχε μελετήσει πολύ της κινήσεις της. Κάναμε συνέχεια κύκλους μέχρι κάποιος να κάνει την πρώτη επίθεση. Εγώ έκανα την πρώτη μου κίνηση ρίχνοντας μια μπουνιά στο πρόσωπο ευτυχώς την πέτυχε. Η Μαρίνα άρχισε να κλαίει. Εγώ πήγα κοντά της και έσκυψα να την βοηθήσω να σηκωθεί. Αυτή τότε γύρισε και με χτύπησε με μια γυριστή κλωτσιά στο πλευρό και πετάχτηκα στα όρια του γηπέδου. Εγώ σηκωνόμουνα αργά. Όταν έφτασε σχεδόν από πίσω μου σηκώθηκα ξαφνικά την έπιασα την πέταξα στον αέρα και την κλώτσησα με ψαλιδάκι πετάγοντάς την έξω.

Έτσι νίκησα εγώ και είχε έρθει η σειρά του Γιώργου και του Λάμπρου. Μπήκαν και οι δύο στο γήπεδο εγώ δεν ήξερα ποιον να υποστηρίξω γιατί ο Γιώργος ήταν ο πιο καλός από όλους μας στην δύναμη αλλά ο Λάμπρος είναι πιο ευκίνητος και λόγω του ύψους του αποφεύγει πιο εύκολα επιθέσεις. Άρχισαν την μάχη αλλά ο Γιώργος αστόχησε χτυπώντας στο έδαφος επειδή ο Λάμπρος πρόλαβε να ξεφύγει. Ο Λάμπρος ήταν πίσω από τον Γιώργο τότε ο Λάμπρος πήδηξε στον αέρα και με τα δύο πόδια του χτύπησε τον Γιώργο στην πλάτη. Ο Γιώργος είχε θυμώσει τότε σηκώθηκε και έτρεξε προς το Λάμπρο άπλωσε το χέρι του για να βαρέσει τον Λάμπρο αλλά ο Λάμπρος πρόλαβε και ανέβηκε στο χέρι του Γιώργου πήγε προς το πρόσωπό του και τον βάρεσε στο πρόσωπο με μπουνιά. Με αποτέλεσμα ο Γιώργος να πετάχτηκε εκτός γηπέδου.

Τότε ο Μάριος που ήταν ο διοργανωτής του τουρνουά είπε:

-Λοιπόν ο πρώτος γύρος ολοκληρώθηκε τώρα θα κάνουμε διάλυμα ξεκούρασης που θα διαρκέσει μια ώρα.

Καθώς ξαναγυρίσαμε στην παραλία αλλά μετά από λίγο οι περισσότεροι φεύγουν και μένω εγώ με έναν φίλο μου και δυο κορίτσια. Κοιτάω την βάρκα και μου έρχετε μια ιδέα. Τότε τους είπα:

-Παιδιά...πάμε μια βόλτα με την βάρκα. Όχι πολύ μακριά. Ίσα ίσα να δούμε από μακριά το νησί και άλλα πράγματα.

(Μαρίνα)-οκ κανένα πρόβλημα. Θέλεις εσύ Χριστίνα;

(Χριστίνα)-Ναι Μαρίνα κανένα πρόβλημα άλλωστε είναι παρασκευή. Εγώ με την φίλη μου την Μαρίνα ετοιμάζουμε την βάρκα και ανεβαίνουμε όλοι επάνω.

Ξεκινάμε να επιπλέουμε στην θάλασσα. Απομακρυνόμαστε λίγο από το νησί. Έχουμε πιάσει κουβέντα και δεν καταλαβαίνουμε πολύ τι γίνετε. Μετά από λίγο η κουβέντα ακόμα συνεχίζετε. έχουμε απομακρυνθεί αρκετά. Μετά από λίγα λεπτά συνηδιτοποιούμε τι γίνετε. Τότε εγώ είπα:

-Οχ απομακρυνθήκαμε αρκετά. Ας γυρίσουμε πίσω.

Ξαφνικά ακούμε έναν θόρυβο από την θάλασσα. Η βάρκα μας αρχίζει να κουνιέται. Κάτι είναι μέσα στο νερό και μάλιστα μεγάλο.

Η σκιά του πλάσματος εμφανίζετε. Είναι πραγματικά τεράστιο

-Τι είναι αυτό μέσα στην θάλασσα...φαίνετε τεράστιο....

(Μάριος)-Μην φοβάστε. Κάντε απλός ησυχία και μάλλον θα φύγει. Ιδικά εσείς κορίτσια.

Το πλάσμα όμως δεν φεύγει. Αντίθετα πετάγετε έξω. Είναι σαν θαλάσσιο φίδι. Και είναι όντος τεράστιο. Τότε ο Μάριος τσιρίζει. Τα κορίτσια του είπαν:

-Ήρωά μας.

Εγώ με τα κορίτσια προσπαθούμε να μείνουμε ήρεμοι..... δεν ξέρουμε όμως τι να κάνουμε....

Ορμάει καταπάνω μας με ανοιχτό το στόμα. Πηδάμε από την βάρκα. Αυτό δαγκώνει την βάρκα συνεχώς και την κάνει θρύψαλα. Πιανόμαστε όλοι από ένα κομμάτι της βάρκας. Όμως το θαλάσσιο φίδι δεν τελείωσε εδώ. Ετοιμάζετε να ξανά ορμήσει. Προσπαθούμε να κολυμπήσουμε αλλά τότε ξανά επιτέθηκε το φίδι. Δεν μας πετυχένει αλλά σηκώνει κύμα και έτσι βουλιάζουμε. Δεν μπορούμε καλά καλά να πάρουμε ανάσα. Δεν έχω άλλη επιλογή παρά να το τελειώσω μια και καλή. Εγώ τους έμπλεξα. Εγώ θα τους ξεμπλέξω.

Παίρνω ένα ξύλο και το πετάω στο φίδι. Παίρνω άλλο ένα μικρό και κοφτερό ξύλο και βουτάω στην θάλασσα. Το φίδι βουτάει και μου ορμάει. Είμαι πολύ καλός κολυμβητής οπότε κολυμπάω γρήγορα. Με πλησιάζει και ετοιμάζετε να με κάνει μια μπουκιά. Τελευταία στιγμή στρίβω και περνάει από δίπλα μου για λίγο δεν με έφαγε. Τότε το καρφώνω με το ξύλο και με τραβάει στον βυθό. Ξαφνικά βλέπω έναν πολύ μεγάλο βράχο σαν βουνό μέσα στην θάλασσα. Αφήνω το φίδι και ξεκινάω να κολυμπάω προς τα εκεί. Κάπου στην μέση του βράχου βλέπω μια τρύπα. Ξεκινάω να κολυμπάω γρήγορα προς τα εκεί. Το φίδι με βλέπει και ξεκινάει να κολυμπάει και αυτό προς τα εμένα. Με φτάνει γρήγορα και μου ορμάει. Το μόνο που σκέφτηκα και έκανα είναι να μπω μέσα στην τρύπα και αυτό έκανα. Είναι σαν ένας διάδρομος. Ξεκινάω να κολυμπάω προς τα κάτω. Δεν μου μένει πολύς χρόνος αναπνοής. Η τρύπα ξεκινάει να κατηφορίζει. Μετά από λίγο άρχισε να ανηφορίζει. Φτάνω στο τέλος της σήραγγας.

Τελικά βρίσκομαι σε μια μεγάλη σπηλιά. Βγαίνω από την τρύπα και ξεκινάω να παίρνω βαθιές αναπνοές. Πρέπει να είμαι στην μέση του βράχου αν και ήταν κλειστός ο χώρος υπήρχε πολύ φως. Μετά από λίγο, αφού συνέρχομαι κοιτάω τρηγήρο. Βλέπω ένα χρυσό σεντούκι. Χωρίς να χάνω χρόνο πλησιάζω αφού το φτάνω το ανοίγω. Είναι ξεκλείδωτο παράξενο για σεντούκι. Βλέπω ένα περίεργο σπαθί με πολλές λεπίδες σαν καρφιά.

Το παίρνω από το κουτί και ξεκινάω για την σήραγγα, οι φίλοι μου με χρειάζονται. Παίρνω μεγάλη ανάσα και βουτάω. Βγαίνω από την σήραγγα και βλέπω το φίδι να με περιμένει. Ξεκινάω να κολυμπάω προς τα πάνω. Μου ορμάει. Κάνω στην άκρη και το καρφώνω στο σώμα. Αρχίζει να κολυμπάει με μεγάλη ταχύτητα προς τα πάνω. Πετάγετε έξω. Βγήκα και εγώ στην ξηρά για να πάρω λίγο οξυγόνο βγάζω το σπαθί και πηδάω ξανά στο νερό. Μπαίνει και αυτό μέσα και ετοιμάζετε να μου επιτεθεί.

Βλέπω πάνω σε μια πέτρα τους φίλους μου. Ανεβαίνω και εγώ. Είναι αρκετά μεγάλη και μας χώραγε όλους. Το φίδι δεν το βάζει κάτω και ορμάει καταπάνω μας. Στρέφω το σπαθί προς τα αυτό. Περιμένω να με πλησιάσει. Πηδάει από πάνω μας. Προσπαθεί να μας φοβίσει. Μετά από λίγο ξανά ορμάει. Αρχίζω να κουνάω πέρα δώθε το σπαθί. Ξαφνικά τεντώνετε και γίνετε σαν αλυσίδα. Έτσι όπως το κουνάω και ήρθε το φίδι πάνω μου καρφώνω φίδι στο κεφάλι. Πέφτει στο νερό σοβαρά χτυπημένο. Αρχίζει να κολυμπάει μακριιά μας. Το σπαθί όμως έμεινε στο κεφάλι του φιδιού και το πήρε στην θάλασσα. Όλοι μένουμε κόκαλο.

(Μάριος)-Τι έγινε μόλις τώρα; Είδατε και εσείς αυτό που μόλις είδα;

(Μαρίνα)-Ναι και μου φάνηκε πολύ αληθινό.

(Χριστίνα)-Μόλις εσύ τώρα νίκησες με το σπαθί το γιγάντιο νερόφιδο.

(Μάριος)-Απίστευτο αλλά αληθινό. Που το βρήκες αυτό το σπαθί;

-Το βρήκα μέσα σε μια σπηλιά. Πο πο είναι απλός τέλειο. Επιτέλους. Ότι ονειρευόμουν. Να αποκτήσω δύναμη και να γίνω πειρατής αλλά και να βρω ένα φρούτο που σου δίνει δυνάμεις. Απέκτησα δύναμη. Το μόνο που μου λείπει είναι να γίνω πειρατής και να βρω το φρούτο μου.

(Χριστίνα)-Είσαι πολύ τυχερός Goten. Το όνειρό σου θα γίνει πραγματικότητα.

(Μάριος)-Σκέφτεσαι πραγματικά να αφήσεις εμάς και το χωριό;

-Μάριε, αυτό θα είναι το μόνο δύσκολο. Αλλά βαρέθηκα την καθημερινότητα και το να ζω σαν ένας απλός άνθρωπος. Έχω και όνειρα και τώρα μου δίνετε η ευκαιρία να τα εκπληρώσω. Λυπάμαι πολύ.

Φτάνουμε στην στεριά και ξεκίναμε προς το χωριό. Ο καθένας μετά για το σπίτι του. Εγώ έχω δέσει το πρόγραμμα του τουρνουά στην ζώνη μου για να μην το ξεχάσω. Σιγά μην το αφήσω. Πρέπει να μάθω όλες τις δυνάμεις του φρούτου που θα πάρω και να εκπεδευτώ μαζί με τον αδερφό μου όταν τον βρω. Μπαίνω στο σπίτι. Ο πατέρας μου ξαπλώνει, και η μητέρα μου καθαρίζει τα πιάτα. Μόλις με βλέπουν με τα νερά να είμαι μούσκεμα με πλησιάζουν. Και μου λέει η μαμά:

-Γιατί είσαι μούσκεμα; Και γιατί άργησες τόσο πολύ; Συνέβει τίποτα;

-Θα σας εξηγήσω όταν με αφήσετε να μιλήσω.

-Συγνώμη, πες μας.

-Λοιπόν. Ξεκινάω μόλις τελείωσε το σχολείο πήγα με τα παιδιά για μπάλα. Στην συνέχια είδαμε κάποια κορίτσια και πήγαμε για μπάνιο. Μόλις τελειώσαμε είδαμε μια βάρκα και είπαμε να πάμε ανέβουμε και να πάμε μια βόλτα να δούμε από μακριά το νησί. Στην συνέχια μας επιτέθηκε ένα γιγάντιο θαλάσσιο φίδι. Βούτηξα στην θάλασσα για να τους σώσω αποσπώντας την προσοχή του φιδιου μετά από μια θαλάσσια μάχη βρήκα έναν τεράστιο βράχο μέσα στην θάλασσα. Είχε μια τρύπα. Μπήκα για να σωθώ. Ακολούθησα την πορεία της σήραγγας και έφτασα σε μια σπηλιά. Εκεί βρήκα το σπαθί. Βγήκα έξω και νίκησα το φίδι αφού είδα τι μπορεί να κάνω με αυτό το σπαθί.

Αφού τους εξήγησα τι έγινε και πως νίκησα το φίδι η μητέρα μου είπε:

-Πραγματικά ενδιαφέρουσα μέρα. Καλά δεν φοβήθηκες το φίδι;

-Έπρεπε να σώσω τους φίλους μου. Δικιά μου ιδέα ήταν να πάρουμε την βάρκα.

Αφού έκανα ένα μπάνιο να μου φύγει η μυρωδιά της θάλασσας και άλλαξα ρούχα ήμουν έτοιμος να συνεχίσω στο τουρνουά. Τότε πήρα τον δρόμο για να πάω στο τουρνουά. Είχαν μαζευτεί όλοι εκτός από εμένα μέχρι και οι κάτοικοι του νησιού εκτός από τους λιγοστούς Marines που είχαν μήνει στο νησί. Τότε φώναξε ο Μάριος:

-Ωραία τώρα που ήρθε και ο τελευταίος διαγωνιζόμενος θα σας δείξω τον πίνακα των μαχών σε αυτό το γύρο του τουρνουά. Και σας θυμίζω όποιος κερδίσει θα πάρει αυτό το ωραίο έπαθλο.

Τότε έβγαλε το πανί από το πίνακα και είχε χρωματίσει με κόκκινο όσους πέρασαν.

Τότε άρχισε πρώτος αγώνας του δεύτερου γύρου του τουρνουά. Ήταν ο Μάριος εναντίον της Χριστίνας λίγο δύσκολο να πολεμήσει η Χριστίνα τον Μάριο καθώς ήταν ερωτευμένη μαζί του. Μπήκαν και οι δύο αγχωμένοι στο γήπεδο. Ενώ ο Λάμπρος προσπαθούσε να βγάλει κέρδος φωνάζοντας:

-Εδώ τα στοιχήματα ποιος λέτε ότι θα κερδίσει σε αυτόν τον αγώνα;

Και όλοι πήγαιναν απάνω του. Τότε οι δύο στο γήπεδο είχαν πάρει στάση μάχης για να επιτεθούν. Τότε χτύπησε το καμπανάκι και όρμησε ο ένας στον άλλον.

Τότε οι γροθιές τους συναντήθηκαν η μια πάνω στην άλλη. Καθώς ο Μάριος όμως την χτύπησε στη κοιλιά επειδή χρησιμοποίησε και το πόδι του. Τότε η Χριστίνα του το ανταπόδωσε με μια κλωτσιά στο θώρακα. Ο Μάριος ήταν πεσμένος στην άλλη μεριά του γηπέδου. Στην άλλη βρισκόταν η Χριστίνα τότε ο Μάριος σηκώθηκε. Ο ένας έτρεχε προς τον άλλον. Είχαν φτάσει κοντά ο ένας στον άλλον τότε ο Μάριος πήδηξε στον αέρα. Καθώς ο Μάριος πέτυχε στο πρόσωπο την Χριστίνα και νόμιζαν όλοι ότι ο αγώνας είχε τελειώσει. Ταυτόχρονα η Χριστίνα πέτυχε τον Μάριο στην ευαίσθητη περιοχή των αντρών. Ήταν και οι δύο κάτω δεν ξέραμε ποιος θα σηκωθεί πρώτος είχαν περάσει δύο δευτερόλεπτα και τους είχαν μήνει τρία. Τότε ο Μάριος σηκώθηκε και ο διατητής του αγώνα μέτρησε τον αριθμό πέντε και νίκησε ο Μάριος.

Μετά από την νίκη του Μάριου ήταν η δικιά μου σειρά. Ήμουν εγώ εναντίον του Λάμπρου. Δεν ήξερα το πως μπορώ να κερδίσω τον Λάμπρο αλλά είμαι σίγουρος ότι κάτι θα έβρισκα. Ακούστηκαν τα ονόματά μας και πήγαμε στο γήπεδο τότε ακούστηκε το ξεκινήστε. Ο Λάμπρος άρχισε πολύ καλά με γρήγορες κινήσεις σχεδόν δεν μπορούσα να τον δω. Με χτύπαγε συνεχόμενα στην κοιλιά λες και ήθελε να ξεράσω το σάντουιτς που έφαγα. Ο Λάμπρος πήγε πιο πίσω είχα εξαντληθεί. Τότε μου ήρθε μια ιδέα αφού είναι γρήγορος και δεν μπορώ να τον βαρέσω το μόνο που χεριάζετε είναι να τον βγάλω από το γήπεδο. Τότε πήγα μπροστά του πήγε να με βαρέσε αλλά πρόλαβα και του έπιασα το χέρι τότε τον σήκωσα στον αέρα καθώς ο Λάμπρος είναι πολύ καλός στο έδαφος έφτασα στην άκρη του γηπέδου. Ο Λάμπρος εκείνη την στιγμή με τράβηξε και πέσαμε και οι δύο. Εγώ όμως την ώρα που πεύταμε είχα από κάτω τον Λάμπρο και άγγιξε πρώτος αυτό. Τότε εγώ πήγα στον τελικό με τον Μάριο καθώς πάλι είχαμε μια ώρα διαλείμματος.